Μια άποψη για τους Καλλικρατικούς Δήμους

Δημοτικές εκλογές: Η δυσκολία να πει κανείς την αλήθεια

Είναι αρκετοί οι μνηστήρες του δημαρχιακού θώκου, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, στον διευρυμένο καλλικρατικο μας δήμο. Ένα κοινό χαρακτηριστικό στους περισσότερους από αυτούς είναι η ελαστικότητα των απόψεων και η ευελιξία των θέσεων έτσι ώστε να χωρέσουν όσο γίνεται περισσότεροι ψηφοφόροι στην αγκαλιά τους. «Μόνο αν νερώσεις το κρασί σου, έχεις πιθανότητες να πάρεις τον δήμο», θα μπορούσε να πει κάποιος. Όμως, μόνο αν πεις την αλήθεια έχει να κερδίσει ο κόσμος και ας χαθούν οι εκλογές, αλλά κάτω από αυτούς τους όρους. Ο δήμος δεν είναι αυτοσκοπός, και οι πολιτικοί χαμαιλεοντισμοι δεν αγιάζονται ούτε νομιμοποιούνται σε μια προοδευτική συνείδηση. Άσε που υποτιμάται και η νοημοσύνη μας.

Οι υποψήφιοι, λοιπόν, πρέπει να βρουν το θάρρος να πουν... στον κόσμο την αλήθεια. Να αφήσουν κατά μέρος τις γενικόλογες διακηρύξεις τυπωμένες σε πολυτελές χαρτί, τις προτάσεις-ευχολόγια, τις λύσεις από το τσεπάκι σε συσκευασία δώρου για κάθε πρόβλημα και να πουν την αλήθεια. Η αλήθεια είναι ότι άλλος έχει το μαχαίρι και το πεπόνι και κάνει κουμάντο στον τόπο: η κυβέρνηση και πίσω από αυτήν η τρόικα. Οι δήμαρχοι, θα κληθούν να είναι οι σερβιτόροι της αντιλαϊκής πολιτικής της κυβέρνησης, οι διαχειριστές της κρίσης σε τοπικό επίπεδο, της φτώχιας μας, των δημοτικών χρεών, των δημοτικών φόρων που θα αναγκαστούν να επιβάλλουν. Δεν μπορούν να κλείσουν την πόρτα του δήμου στην οικονομική κρίση, στην ανεργία, στο ξήλωμα των εργατικών κατακτήσεων, στη μείωση των εισοδημάτων, στις συνέπειες της ύφεσης. Να πουν την αλήθεια στον κόσμο, γιατί οι δυνατότητες τους θα είναι περιορισμένες και ποιος φταίει γι`αυτο. Να εξηγήσουν ότι οι αυξημένες αρμοδιότητες των δήμων με τον Καλλικράτη εξυπηρετούν το κράτος σε βάρος του πολίτη. Το κράτος μεταθέτει την ευθύνη αλλά και το κόστος εφαρμογής αυτών των υπηρεσιών(υγεία, παιδεία, προνοια, κτλ) στον δήμο και τελικά στον δημότη. Καταργείται έτσι ο ενιαίος χαρακτήρας τους και έμμεσα προωθείται η ιδιωτικοποίηση τους.

Να μιλήσουν για την δημοκρατική λειτουργία του δήμου. Δεν υπάρχει απλή αναλογική, άρα υπάρχουν απόψεις φιμωμένες και οι συσχετισμοί είναι πλασματικοί. Δημοκρατικοί θεσμοί όπως λαϊκές συνελεύσεις και δημοψηφίσματα δεν υπάρχουν στον νέο νόμο. Τα όργανα των δημοτικών και τοπικών κοινοτήτων δεν είναι αποφασιστικά αλλά συμβουλευτικά, δηλαδή διακοσμητικά. Έτσι η θέληση του δημάρχου και όχι των πολιτών είναι αυτή που θα εκφράζεται για 5 χρόνια. Υπάρχει μεγάλο κενό δημοκρατίας, που το αφήνει ακάλυπτο ο Καλλικράτης.

Να ομολογήσουν με θάρρος ενώπιoν του κόσμου ότι δεν μπορούν να εγγυηθούν την διαφάνεια στις οικονομικές συναλλαγές του δήμου. Καμιά επιτροπή διαφάνειας και κανένα διπλογραφικό σύστημα δεν μπορεί να σταματήσει τις δοσοληψίες κάτω από το τραπέζι. Και αυτό γιατί δεν υπάρχει κοινωνικός έλεγχος ενώ ο δήμαρχος συγκεντρώνει όλες τις εξουσίες πάνω του. Η διαφθορά της εξουσίας όταν διαπλέκεται με οικονομικά συμφέροντα είναι έργο που το έχουμε δει πολλές φορές. Το ζήτημα δεν είναι προσωπικό, αλλά πολιτικό, και σ`αυτό το επίπεδο.

Να ειπωθεί η αλήθεια για την ανάπτυξη. Από ποιον για ποιον. Τι σημαίνει ανάπτυξη σήμερα, ποιος μπορεί να κάνει επενδύσεις, σε ποια κατεύθυνση και με ποιους όρους, τι θα κερδίσει ο επενδυτής και τι θα πάρει ο πολίτης. Τι σημαίνει αξιοποίηση των πόρων και τι περιθώρια έχει ένας χρεωμένος δήμος να την κάνει. Να εξηγηθεί ότι είναι αναγκασμένοι είτε να ξεπουλήσουν, είτε να δανειστούν τοκογλυφικά από τράπεζες, είτε να επιτρέψουν σε ιδιώτη να βάλει χέρι στην τσέπη του δήμου. Σε κάθε περίπτωση άλλοι θα φάνε το ψητό και οι δημότες τα ψίχουλα. Καμιά κατευθυνόμενη ανάπτυξη μέσω ΕΣΠΑ δεν μπορεί να καλύψει τις πραγματικές αναπτυξιακές ανάγκες του τόπου μας.

Η αλήθεια για τα έργα υποδομής. Σε μια εποχή όπου η κυβέρνηση αποφασίζει να παγώσει τις δημόσιες επενδύσεις για ποια έργα υποδομής μιλάμε. Όταν κόβει τις βασικές προμήθειες των δημόσιων νοσοκομείων για ποια πρωτοβάθμια υγεία θα φροντίσουν οι δήμοι, ποια παιδεία όταν οι εξοπλιστικές δαπάνες συνεχίζονται, ποιο πολιτισμό, όταν τα τυχερά παιχνίδια αυξάνονται και τα φρουτακια επανέρχονται. Η μήπως θα απαγορευτούν αυτά στον δήμο μας.

Η αλήθεια για την διοικητική και οικονομική ανεξαρτησία του δήμου!. Πρόκειται για ανέκδοτο. Μπορεί να φανταστεί κανείς μια υπερχρεωμένη χώρα, που ζει με δανεικά, με πολίτες φορτωμένους δάνεια και όπου οι δήμοι της είναι οικονομικά ανεξάρτητοι? Όσο για την διοικητική ανεξαρτησία, εννοείται ότι δεν έγινε ξαφνικά η Ελλάδα ομοσπονδία ανεξάρτητων δήμων. Το κράτος έχει τα μέσα, νομικά και οικονομικά, αλλά και τα όργανα, βλ. γενικές διοικήσεις, για να περνά και να επιβάλλει την πολιτική του σε όλη την επικράτεια. Ας μη δημιουργούμε σαπουνόφουσκες…..

Η αλήθεια για την ανεργία και τις εργασιακές σχέσεις. Την ανεργία την γεννά και την αναπαράγει το σύστημα που ζούμε και δεν καταργείται. Πόσο μάλλον σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης, και ύφεσης, όπου τα ποσοστά ανεργίας αυξάνονται αλματωδώς. Πως να το παλέψει ο δήμος!. Οι ελαστικές σχέσεις εργασίας εφευρεθηκαν για να καλύψουν σε ένα βαθμό αυτό το πρόβλημα. Οι δήμοι, πέρα από τις απολύσεις, κατά κόρον αξιοποιούν αυτή τη δυνατότητα. Δίμηνες, τετράμηνες συμβάσεις, ωρομίσθιοι κτλ, όπου ο εργαζόμενος, γίνεται απασχολούμενος αλλά όχι πια άνεργος!. Ποιος κοροϊδεύει ποιον αφενός και ο ρόλος του δήμου αφετέρου.

Η αλήθεια για τις κοινωνικές υπηρεσίες., Παρόλο που η αναγκαιότητα και το πεδίο εφαρμογής τους συνεχώς διευρύνεται, σε καμιά περίπτωση δεν μπορούν να καλύψουν τις συνολικές ανάγκες της τοπικής κοινωνίας και θα καταντήσουν πολυτέλεια, αν δεν υποστηριχτούν οικονομικά. Πολιτικά λειτουργούν σαν αντίβαρο στην δραματική κοινωνική πραγματικότητα.

Όσο για το περιβάλλον, τι να πρωτοπεί κανείς. Ατμοσφαιρική ρύπανση, συνέπειες επέκτασης αεροδιαδρόμου, παράνομες χωματερές, ρύπανση Θερμαϊκού, διαχείριση αποθεμάτων νερού, απόβλητων κτλ. Θα είναι ψέματα αν μας πουν ότι είναι στο χέρι του δήμου να τα λύσει.

Ας κοιτάξουν τον κόσμο στα μάτια και να πουν την αλήθεια. Το χάϊδεμα αυτιών δεν είναι πια καλή μέθοδος για ψάρεμα ψήφων. Τα περισσότερα προβλήματα της τοπικής κοινωνίας είναι απόρροια της φύσης του πολιτικού μας συστήματος και των πολιτικών που εφαρμόστηκαν όλα αυτά τα χρόνια από τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Αυτή είναι μια αλήθεια που κάποιοι από τους υποψηφίους, πιστεύω, ότι έχουν την εξυπνάδα να την αναγνωρίσουν.

Το θέμα είναι αν έχουν την τέχνη, κατά Μπρεχτ, να την κάνουν όπλο πολιτικής σε μια ειλικρινή προσπάθεια ανατροπής αυτής της κατάστασης.

Αλλά και αυτό δεν είναι αρκετό. Θα πρέπει να επιλέξουν συνεργάτες τέτοιους, που στα χέρια τους αυτές οι αλήθειες θα γίνουν δύναμη που θα νικήσουν εμπόδια και αντιδράσεις και θα βρουν τον τρόπο να τις μεταδώσουν σε πολλούς, ώσπου τελικά να αναδειχτούν νικηφόρες. Η κατάκτηση του δήμου, ας μην ξεχνάμε, είναι μόνο μια στιγμή της πάλης μας για την κοινωνική αλλαγή.

Σ`αυτή την παράσταση ο ρόλος του σωτήρα πάει μόνο στους θεατές. Αυτοί είναι εν δυνάμει πρωταγωνιστές και αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό σε όλους. Η προσπάθεια όλων μας πρέπει να είναι η ενεργοποίηση τους στην κατεύθυνση της αληθείας για να έχει το έργο συνέχεια και επιτυχία.

Άρθρο του Κώστα Λυκεσά για το activistis.gr, 21/08/2010

http://tinyurl.com/37tbd6c