Ένα σχόλιο σαν post

Το γειτονικό blog  ανάρτησε ένα ενδιαφέρον post (εδω) για το ζήτημα της αποανάπτυξης

θέμα που μπορεί να ανοίξει ένα κύκλο συζητήσεων για του τι είδους ανάπτυξη θέλουμε στο νησί μας

και ειδικά στις μέρες μας είναι απείρως προτιμότερο να συζητάμε αυτά τα θέματα παρά αν έχει τρίχες ο Λεβεντάκης η αν τηγανίζει κεφτεδάκια ο Τσιπουράς

Αναρτούμε το σχόλιο μας στο blog του συμπατριώτη

Οι θεωρητικές συζητήσεις για την αποαναπτυξη καλά κρατούν. Ειδικά στην Γαλλία προβληματίζουν και παράγουν σκέψη

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=95401

Θεωρώ την ανάρτηση σου ιδιαίτερα εύστοχη για να συζητηθεί το ζήτημα τι ανάπτυξη θέλουμε στο νησί η διαφορά μεταξύ αλόγιστης ,αειφόρου και αποναπτυξης και βέβαια για να επισημανθεί αναγκαιότητα να συναινέσει η κοινωνία (όπως σωστά γράφεις) για οποιαδήποτε δραστική στροφή

καταθέτω λοιπόν λίγες σκέψεις σαν συμβολή στον διάλογο

Ότι άξιζε σαν ουσία απομακρύνθηκε σαν αναπαράσταση γράφουμε στο blog μας φράση αν θυμάμαι καλά του Γκυ Ντεμπορ

Μνήμες ουσίας λοιπόν οι εικόνες από την εποχή της Μανταλένας , το νησί χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα , έλαμπαν τα άστρα το βράδυ και μέσα στο χωριό , τα πυροφάνια, οι βάρκες με τα πανιά ,ο μύλος ,ταξίδι με γαϊδούρι στον Αη Γιωργη , τα αμπέλια, το κριθάρι, τα φραγκόσυκα ,οι ξερολιθιές, οι αναβαθμοί, τα αλώνια, το αγροτικό τοπίο ,ο γάιδαρος του Φίλτατου ,το γλυκό νερό που αρκούσε, οι ελεύθερες παραλίες , τα χαμηλά σπίτια στο μέγεθος των ανθρώπων, τα ξωκλήσια, οι ξωμάχοι με τον ατελείωτο ιδρώτα τους, τα γλέντια, οι μπάλοι ,τα κουτσομπολιά, το νησί μύριζε Αιγαίο αλλά δεν μπορούσε να θρέψει όλα τα παιδιά του ,είχε ζωντανή φτώχεια ,είχε εκμετάλλευση, είχε ξεπούλημα χωραφιών , αντιπαλότητες ,αλλά συνοχή και ευτυχία μέσα στην ταπεινότητα και στο λίγο, λύση η μετανάστευση ,δύσκολο να μάθεις δέκα γράμματα σχεδόν καμιά μέριμνα από το κεντρικό κράτος που κρατούσε όμηρους τους νησιώτες στους βουλευτάδες

Και ήρθε ο Τουρισμός σανίδα σωτηρίας για τον άθλιο καπιταλισμό της Ελληνικής Περιφέρειας

Στο νησί άρχισε να αναπτύσσεται η οικονομία του rooms to let η αγροτική γη να αποκτά αξία λογω οικοπεδοποίησης και να ξεπουλιέται ο πρωτογενής τομέας να εγκαταλείπεται , χρήμα να εισρέει , οι Αντιπαριώτες να επιστρέφουν στο νησί τους , η φτώχεια να απομακρύνεται .Αλλά μαζί το τοπίο ακόμα και σαν οικονομική αξία άρχισε να υποβαθμίζεται όπως αυτό του Αγίου ΓΕΩΡΓΙΟΥ με το ν Παραθεριστικό Οικισμό και τον υψηλό συντελεστή δόμησης τις βίλες αλλά σαλέ στις κορυφογραμμές χωροταξικό ανύπαρκτο οι παραλίες να κλείνονται το νησί να μην μπορεί να διαχειριστεί τα απόβλητα του να μην έχει σύγχρονο δίκτυο ύδρευσης η υφαλμύρυνση να απειλεί το σύνολον των υπογείων υδάτων η φέρουσα ικανότητα να φτάνει στα όρια της ο εναλλακτικός τουρισμός ανύπαρκτος η κοινωνική αλληλεγγύη να μειώνεται και η ευτυχία των κατοίκων να μην ευθέως ανάλογη των καταθέσεων και των SUV

Όλα αυτά μαζί με τα παραδείγματα σου νομίζω ότι πρέπει να συζητηθούν μέσα στις σύγχρονες συνθήκες της αποτυχίας του μοντέλου ανάπτυξης της χώρας μας και της οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού

Αειφόρος ανάπτυξη η Από ανάπτυξη απόφαση των κοινωνιών