Άρνηση(Στο περιγιάλι το κρυφό)

http://www.snhell.gr/anthology/content.asp?id=150&author_id=44

Η Ελλάδα αποχαιρετά τον Λεωνίδα Κύρκο

http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231125474

Συνέντευξη στον Γ. Τζανετάκο - Αρχείο της ΕΡΤ
Στην εκπομπή "Μαρτυρίες" - Αρχείο της ΕΡΤ

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathextra_1_14/10/2006_167941

The Age of Outrage (Μπήκαµε στην εποχή της οργής)

Του Roger Cohen http://www.nytimes.com/2011/08/14/opinion/sunday/Cohen-age-of-outrage.html?_r=1

Μετάφραση από το ΒΗΜΑ http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=415871

Ο Αύγουστος ήταν κάποτε µια εποχή για ονειροπόληση, για περιπλάνηση στους άδειους δρόµους της πόλης, για διάβασµα ελαφρών αναγνωσµάτων στις εφηµερίδες έπειτα από ένα χαλαρό γεύµα µε κρασί, για βόλτες σε πλατείες µε σιντριβάνια όπου έγκυοι και ηλικιωµένοι κουβέντιαζαν στα παγκάκια το δειλινό. Μετά κάτι συνέβη.
Ο κόσµος άρχισε να τρέχει πολύ γρήγορα. Τα επίπεδα του στρες έφθασαν στα ύψη. Οι αργές κινήσεις χάθηκαν. Οι εγωισµοί εξερράγησαν. Τα λεφτά ξεπέρασαν την πολιτική. Η οργή ξέσπασε. Οπως είπε ο Λέοναρντ Κοέν: «Οι φτωχοί µένουν φτωχοί. Οι πλούσιοι γίνονται πλούσιοι. Ετσι είναι τα πράγµατα.
Ολοι το ξέρουν».
Μόνο που όλοι τα έχουν χαµένα.
Οταν ο Ντέιβιντ Κάµερον επιστρέφει εσπευσµένα από την Τοσκάνη σε ένα Λονδίνο που καίγεται από τις ταραχές και ο Νικολά Σαρκοζί τρέχει στο Παρίσι από τη Ριβιέρα για να αντιµετωπίσει την κρίση χρέους, και το κενό των καλοκαιρινών διακοπών εξαφανίζεται στην Ευρώπη, τα πάντα έχουν αλλάξει.
Ο Αύγουστος χάθηκε εφέτος. Η παραλία νικήθηκε από τα οδοφράγµατα. Μπήκαµε στην εποχή της οργής.
Η εξέγερση στις βρετανικές πόλεις ακολουθεί τεράστιες κοινωνικές διαµαρτυρίες στην Ελλάδα, όπου ξέσπασε επίσης βία, και στην Ισπανία, όπου δεκάδες χιλιάδες αγανακτισµένοι γέµισαν τις πλατείες από τη Μαδρίτη ως τη Βαρκελώνη. Αλλα έθνη, ανάµεσά τους η Πορτογαλία, είδαν γενικευµένη οργή που πηγάζει από µια κοινή πεποίθηση: η κατάσταση δεν µπορεί να συνεχιστεί ως έχει.
Οι αριθµοί λένε ένα µέρος της ιστορίας. Το ποσοστό της ανεργίας των νέων στην Ευρωπαϊκή Ενωση των 27 κρατών-µελών βρίσκεται λίγο άνω του 20% και κυµαίνεται στο 45,7% στην Ισπανία. Στη Βρετανία η ανεργία των νέων έχει αυξηθεί από το 14% το πρώτο τρίµηνο του 2008 σε 20%. Ενας στους πέντε νεαρούς Ευρωπαίους και Αµερικανούς αναρωτιέται πώς είναι δυνατόν να βρει ποτέ δουλειά.
Το άγχος αυξάνεται όταν οι κυβερνήσεις κόβουν επιδόµατα και αυξάνουν τα όρια ηλικίας για τις συντάξεις σε µια απόπειρα να αντιµετωπίσουν τα τεράστια ελλείµµατα. Μια εργαζόµενη γεροντοκρατία δύσκολα βοηθά τους νέους. Βρετανοί από το Τότεναµ παρακολουθούν την πιο αριστοκρατική κυβέρνηση από την εποχή του Μακ Μίλαν να περικόπτει τα πάντα. Εξεγείρονται επειδή δεν έχουν µέλλον.
Στις δυτικές κοινωνίες ενισχύεται το συναίσθηµα ότι ανεξέλεγκτες δυνάµεις συρρικνώνουν κάθε δυνατότητα και ευκαιρία. Η ενωµένη Ευρώπη του σήµερα είναι χτισµένη στις στάχτες διαδοχικών αυτοκρατοριών – από τη Ρωµαϊκή ως τη Βρετανική – που τελείωσαν µε κάποιου είδους βίαιο σπασµό. Τώρα η αµερικανική ηµι-αυτοκρατορία, και γενικότερα η κυριαρχία της ∆ύσης, τελειώνει όχι γρήγορα, αλλά σταθερά.
Η ανάπτυξη, οι δουλειές, οι επεκτάσεις, ο ενθουσιασµός – και, ναι, οι ευκαιρίες – βρίσκονται στο µεγάλο µη δυτικό τόξο από την Κίνα µέσω Ινδίας στη Νότια Αφρική και στη Βραζιλία. Πηγαίνετε νότια! Πηγαίνετε ανατολικά! Αυτό είναι το πρόσταγµα της εποχής. Ο κόσµος γύρισε ανάποδα. Αυτό που βλέπουµε είναι πόσο τάραξε τις δυτικές κοινωνίες αυτή η ανατροπή.
Καθώς αναδύονται νέες δυνάµεις, η παγκοσµιοποίηση έχει αλλάξει τη σχέση ανάµεσα στο κεφάλαιο και στην εργασία υπέρ του κεφαλαίου. Πολύ περισσότεροι φτηνοί εργάτες είναι διαθέσιµοι εκτός της ∆ύσης καθώς η τεχνολογία εκµηδενίζει τις αποστάσεις. Τα κέρδη από το κεφάλαιο αποδείχθηκαν µεγαλύτερα σε σχέση µε τα ηµεροµίσθια. Αυτή είναι η ιστορία της µεταψυχροπολεµικής περιόδου. Το χάσµα ανάµεσα σε πλούσιους και φτωχούς έχει γίνει βάραθρο.
Οι µόνοι που βγήκαν αλώβητοι από την οικονοµική κρίση ήταν οι αρχιτέκτονές της: οι τραπεζίτες και οι χρηµατιστές.
Ισως η κοινωνία που αντιµετωπίζει καλύτερα αυτά τα διλήµµατα είναι η Γερµανία. Εχει επενδύσει σε µια υψηλώς εκπαιδευµένη εργατική δύναµη. Εχει ταιριάξει τις δεξιότητες των εργατών µε τις δουλειές τους. Συνεχίζει να φτιάχνει µηχανήµατα ακριβείας που δεν µπορούν να τα κατασκευάσουν άλλοι. Εχει ενισχύσει τη συνεργασία ανάµεσα στα συνδικάτα και στους εργοδότες και ανάµεσα στους βιοµηχάνους και στην κυβέρνηση για να υπερασπιστεί τις γερµανικές θέσεις εργασίας. Το ποσοστό ανεργίας των νέων είναι κάτω του 10%.
Αλίµονο, η Γερµανία περνά κρίση οµφαλοσκόπησης. Εχει κουραστεί µε τα προβλήµατα των άλλων. Εχει κουραστεί να δίνει λεφτά στους Ελληνες. Οι δηµοσκοπήσεις δείχνουν ότι το 50% των Γερµανών έχει λίγη ή καµία εµπιστοσύνη στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Η γερµανική ηγεσία έχει γίνει σχήµα οξύµωρο, ακριβώς όταν µας χρειάζεται περισσότερο.
Οι Ηνωµένες Πολιτείες και η ∆υτική Ευρώπη έσωσαν τη Γερµανία. Ισως έφτασε η ώρα να ανταποδώσει λίγο τη χάρη – όχι µόνο µε χρήµατα, αλλά και µε ιδέες.

ΗΠΑ και ΝΑΤΟ κατέλαβαν τη Λιβύη

Του Γιώργου Δελαστίκ Έθνος  http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22792&subid=2&pubid=63327098

 

Άγνωστη παρέμενε η τύχη του Μουαμάρ Καντάφι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές. Η πτώση του καθεστώτος του όμως ήταν βέβαιη κάτω από τα πλήγματα της πολεμικής μηχανής των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι συνέτριψαν ολοκληρωτικά την περασμένη εβδομάδα την πολεμική μηχανή του Καντάφι. Μετά από εξάμηνο πόλεμο συστηματικής καταστροφής της λιβυκής άμυνας εναντίον των πανίσχυρων ξένων επιδρομέων, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ κλιμάκωσαν προ ημερών τις επιχειρήσεις τους και διέλυσαν παντελώς τις δυνάμεις του Καντάφι.

Δεν μπορούσε φυσικά να υπάρξει διαφορετικό αποτέλεσμα σε αυτόν τον πόλεμο, όπως είχαμε γράψει ευθύς εξαρχής. Θα ήταν παράλογο να ισχυριστεί κανείς ότι η Λιβύη θα μπορούσε να νικήσει τις συνδυασμένες δυνάμεις των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Βρετανίας, της Ιταλίας και όλου του ΝΑΤΟ.

Το ότι άντεξε ο Καντάφι σχεδόν έξι μήνες πολέμου είναι θαύμα. Θαύμα τρόπος του λέγειν, δηλαδή, γιατί στην πραγματικότητα αυτή η διάρκεια καθορίστηκε από τη βούληση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ να μην έχουν σχεδόν καθόλου απώλειες και να μην προκαλέσουν πάλι την ανθρωπότητα και κυρίως τους Αραβες -τη στιγμή μάλιστα που η Αίγυπτος βρίσκεται σε πολύ λεπτή μεταβατική φάση- με μια πολεμική επιχείρηση τεράστιας έκτασης όπως του Ιράκ με τους πάνω από 600.000 νεκρούς Ιρακινούς αμάχους. Μια τέτοια ανθρωποσφαγή άλλωστε ήταν άχρηστη στη Λιβύη.

Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ έκαναν τον πόλεμο για την κατάκτηση της Λιβύης και τη λεηλασία του πετρελαϊκού πλούτου της. Τα περί "αντικαθεστωτικών ανταρτών" ήταν παραμύθια για την κοινή γνώμη της Δύσης. Το τσούρμο αυτών των ανδρεικέλων των ΗΠΑ ήταν έτοιμο να διαλυθεί πλήρως από τις δυνάμεις του Καντάφι. Λίγες ώρες πριν από την πτώση της Βεγγάζης κήρυξε το ΝΑΤΟ τον πόλεμο κατά της Λιβύης.

Εσωσε τους αντικαθεστωτικούς, τους ξαναμάζεψε και τώρα τους εγκαθιστά στην εξουσία με αποστολή να παραδώσουν το λιβυκό πετρέλαιο εξ ολοκλήρου σε αμερικανικές και ευρωπαϊκές πετρελαϊκές εταιρείες. Οι νέοι ηγέτες της Λιβύης θα το κάνουν αμέσως και πρόθυμα αυτό - με το αζημίωτο φυσικά, πλουτίζοντας και οι ίδιοι. Το πετρέλαιο είναι πολύ και τα λεφτά πολλά...

Κανένας δεν πρόκειται να κλάψει τον Μουαμάρ Καντάφι στο εξωτερικό. Το καθεστώς του είχε πλήρως εκφυλιστεί την τελευταία δεκαετία και είχε παραδοθεί ουσιαστικά στους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους, κόβοντας τους δεσμούς του με αραβικά, αφρικανικά και ευρωπαϊκά ριζοσπαστικά κινήματα που συνδεόταν, αρκούμενο σε σχέσεις με κάποιες κυβερνήσεις, συχνότατα κάθε άλλο παρά προοδευτικές.

Από ένα σημείο και πέρα το καθεστώς ήταν τόσο αποδυναμωμένο διεθνώς που κρίνοντας βάσει των συμφερόντων τους οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι αποφάσισαν πως δεν άξιζε πια τον κόπο να ανέχονται τον Καντάφι.

Προχώρησαν έτσι στην ένοπλη επίθεση κατά της Λιβύης και τον ανέτρεψαν χωρίς κανένα πολιτικό πρόβλημα. Ούτε μια διαδήλωση διαμαρτυρίας για τον πόλεμο κατά της Λιβύης δεν έγινε στην Ευρώπη ή στις ΗΠΑ!

Έπεσε η αυλαία για την ανεξάρτητη και επί δεκαετίες ριζοσπαστική και προοδευτική Λιβύη του Καντάφι. Η εποχή, που άρχισε την 1η Σεπτεμβρίου 1969 με το πετυχημένο πραξικόπημα ανατροπής του διεφθαρμένου και κατ' ουσίαν αποικιοκρατικού καθεστώτος του μονάρχη Ιντρίς, έκλεισε λίγες μέρες πριν από την 42η επέτειο της έναρξής της.

Άγρια διαπάλη αναμένεται βεβαίως μεταξύ των διαφόρων ηγετών αντικανταφικών ομάδων γύρω από το ποιος θα πάρει την εξουσία τώρα, ενώ πολύ πιο ανελέητη θα είναι η διαπάλη των αμερικανικών και ευρωπαϊκών πετρελαϊκών εταιρειών για την αρπαγή του λιβυκού πετρελαίου, καθώς θα γίνουν σίγουρα θεαματικές ανακατατάξεις στη νομή της λείας.

ΚΑΝΤΑΦΙ
Μόνο νεκρός ίσως θα έσωζε κάτι!

Πολιτικά έχει τεράστια σημασία αν ο Καντάφι θα έχει το θάρρος να πεθάνει πολεμώντας ή να αυτοκτονήσει. Σε μια τέτοια περίπτωση, το όνομά του θα ταυτιστεί με τις πρώτες, ριζοσπαστικές δεκαετίες της εξουσίας του και έτσι θα αφήσει μια ιστορική παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές των Λίβυων. Αντιθέτως, αν προτιμήσει να παραδοθεί ή να την "κοπανήσει" στο εξωτερικό εξευτελιζόμενος ή διασυρόμενος από τους νικητές επιδρομείς, θα ταυτιστεί με την ύστερη φάση εκφυλισμού και διαφθοράς του καθεστώτος του. Θα περάσει έτσι στη συνομοταξία πλήρως απαξιωμένων ηγετών τύπου Χόνεκερ, Ζίβκοφ ή Σαντάμ Χουσεϊν, που έχουν ήδη λησμονηθεί.

Τοπίου εγκώμιον

Μοναστήρια

Το φως πέφτει λοξά πάνω στον υποβλητικό βράχο. Οι σκιές μεγάλες, αναδεικνύουν κάθε πτύχωση, κάθε ρωγμή, κάθε σχισμή της τραχιάς επιφάνειας που σε πείσμα της βαρύτητας στέκεται σχεδόν κατακόρυφη πάνω από τη θάλασσα.

Πάνω στο αρχέγονο σώμα του βράχου διακρίνονται όλες οι αποχρώσεις του γκρι, ενώ περίπου στο μέσον του πετρώματος ξεχωρίζουν οριζόντιες στρώσεις κόκκινες σαν του οξειδίου του σιδήρου. Κάτω χαμηλά, στην επαφή με τη θάλασσα, το χρώμα σκουραίνει και γίνεται σχεδόν μαύρο, λες κι άφησαν μελάνι τα κύματα που ξεσπούν με μανία πάνω του.

Λίγο πιο κάτω απλώνεται μια ήρεμη χρυσαφένια αμμουδιά σε αντίστιξη με το άγριο και αφιλόξενο τοπίο των βράχων. Λίγα αρμυρίκια και μερικές καλαμιές στο βάθος, σαν πράσινες πινελιές σε φανταστικό πίνακα, συμπληρώνουν τα γήινα χρώματα εξισορροπώντας την καταλυτική παρουσία του έντονου μπλε της θάλασσας. Το βλέμμα άθελα ανηφορίζει ακολουθώντας την πλαγιά με τις ξερολιθιές, τους όμορφους θάμνους και τα χρυσοκίτρινα χόρτα, μέχρι που φτάνει ψηλά στην κορυφογραμμή. Το στιβαρό της περίγραμμα ανεβοκατεβαίνει διαγράφοντας μια υπέροχη ακανόνιστη καμπύλη με φόντο το γαλάζιο ουρανό. Στο ψηλότερο σημείο, μόλις που διακρίνεται μία άσπρη τελεία. Ενα μικρό εξωκλήσι του Προφήτη Ηλία.

Ο τόπος μας είναι γεμάτος από τέτοιες εικόνες, που διαδέχονται η μία την άλλη, χωρίς ποτέ να είναι ίδιες. Γεμάτος από εκπλήξεις και αμέτρητες αποκαλύψεις. Μέσα σ' αυτά τα αρχιτεκτονημένα τοπία των άνυδρων βράχων, διαμορφώθηκαν χιλιετίες τώρα οι μεγάλοι πολιτισμοί του παρελθόντος. Αυτά τα ανεπανάληπτα τοπία είναι και η ανεκτίμητη περιουσία μας. Οχι μόνον της δικής μας γενιάς, αλλά και όλων αυτών που θα έρθουν στο μέλλον!

Σήμερα, όμως, όλα πωλούνται. Τα πάντα εκποιούνται με fast track διαδικασίες σε τιμή ευκαιρίας. Πανέμορφα τοπία μπαίνουν στο στόχαστρο κερδοσκόπων. Για άλλη μια φορά στο βωμό του εφήμερου κέρδους πρόκειται να χτιστούν βάναυσα τόποι που έπρεπε να μείνουν εσαεί αλώβητοι από την ανθρώπινη εκμετάλλευση. Ετσι, αυτά που θα χτιστούν αλόγιστα σήμερα, θα αποτελέσουν αύριο -είναι βέβαιον- τα εκτρωματικά τεκμήρια της κοντόφθαλμης πολιτικής μας, του ρηχού «πολιτισμού» μας. Τεκμήρια που εν τέλει θα πιστοποιούν και θα αποκαλύπτουν το ποιοι πραγματικά υπήρξαμε!

Γιατί στη χώρα μας όσο δύσκολο είναι να χαρακτηρίσουμε διατηρητέο ή προστατευόμενο ένα τοπίο, έναν οικισμό ή ένα μεμονωμένο κτήριο, άλλο τόσο εύκολα αποφασίζουμε την καταπάτηση και καταστροφή του. Οι μεγαλύτερες, μάλιστα, αυθαιρεσίες και καταστροφές έγιναν -τις περισσότερες φορές- με άλλοθι την επίτευξη κάποιου μεγάλου τάχατες «εθνικού στόχου». Και δεν υπάρχει πιο επικίνδυνο πράγμα, απ' αυτήν την άνευ όρων, επιτακτική και με συνοπτικές διαδικασίες -λόγω της οικονομικής κρίσης- αλλαγή του νομοθετικού πλαισίου.

Ακούμε διαρκώς για θυσίες που πρέπει να γίνουν από τον ελληνικό λαό. Θυσία όμως -πραγματική- ενός λαού σημαίνει, πάνω απ' όλα, να υπερασπίζεται και να προστατεύει με κάθε τρόπο, με κάθε τίμημα την πολύτιμη παρακαταθήκη που του κληροδοτήθηκε. Εκείνα που τον «στοιχειώνουν» μέσα στο πέρασμα του χρόνου. Σημαίνει, μ' άλλα λόγια, πως σε περιόδους μεγάλων κρίσεων σαν τη σημερινή, το πρώτο πράγμα που θα διαφύλαττε κανείς ως κόρην οφθαλμού είναι ακριβώς αυτές οι ακρογιαλιές, τα βουνά, οι θάλασσες. Τα μοναδικά τοπία -όσα φυσικά γλίτωσαν από την «τουριστική λαίλαπα»- δεν μπορεί να αποτελέσουν με κανέναν τρόπο «φιλέτα» που προσφέρονται για εφήμερη οικονομική «αξιοποίηση» ξένων ή εγχώριων επενδυτών. Δεν έχουμε άλλωστε κανένα δικαίωμα έναντι των παιδιών μας να τα υποθηκεύσουμε και να τα καταστρέψουμε. Αντιθέτως, αποτελούν τη μοναδική ελπίδα μας, έτσι ώστε στο μέλλον πάνω εκεί να στηριχτούμε και να ριζώσουμε και μετά σιγά σιγά να προσπαθήσουμε να ορθώσουμε ξανά πάνω στο στέρεο έδαφός τους έναν πολιτισμό αντάξιο της ανεκτίμητης αξίας τους. Η καταστροφή είναι μέρος της κρίσης, όχι η λύση της.

Του ΤΑΣΗ ΠΑΠΑΪΩΑΝΝΟΥ

Αρχιτέκτων, καθηγητής Αρχιτεκτονικής ΕΜΠ

http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=19/08/2011&s=proektaseis

Βολές στην τουριστική κατοικία από τον Κρίτωνα Αρσένη

Η τουριστική κατοικία δε θα μας βγάλει από την κρίση

Πολιτικοί από διάφορα κόμματα συγκλίνουν στην διαπίστωση ότι η σωτήρια για τη χώρα ανάπτυξη θα έρθει μέσα από τη μαζική δόμηση κατοικιών και την πώληση τους σε ξένους. Δεν υπάρχει καμία άλλη αναπτυξιακή πρόταση που να πετυχαίνει τέτοια διακομματική συναίνεση. Είναι η δόμηση αυτή το εργαλείο για την αναζωογόνηση της οικονομίας μας;
Θα ήταν ανακούφιση για όλους μας να είχαμε βρει την αναπτυξιακή διέξοδο από τη κρίση. Όμως τα δεδομένα μας δείχνουν ξεκάθαρα ότι αυτή δεν είναι η δόμηση. Η ζήτηση για κατοικίες δεν τεκμηριώνεται, ενώ οι παράπλευρες επιπτώσεις της μαζικής αυτής δόμησης στον τουρισμό θα είναι δραματικές και μακροχρόνιες.
Το κτηματομεσιτικό "μπουμ" που ελπίζουμε ως χώρα να μας αναστήσει οδήγησε στην Ισπανία σε 600.000 απούλητες παραθεριστικές κατοικίες και άλλες 200.000 μισοτελειωμένες. Στην Ιρλανδία, διέλυσε το τραπεζικό σύστημα και την οικονομία αφήνοντας μισοτελειωμένα σπίτια και εμπορικά κέντρα σε κάθε χωριό.
Ας πούμε όμως ότι αυτό οφείλεται στα δικά τους λάθη και ότι εμείς θα τα καταφέρουμε καλύτερα. Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι ήδη έχουμε εκατοντάδες χιλιάδες απούλητες παραθεριστικές και τουριστικές κατοικίες στην Ελλάδα. Κάποιοι εφηύραν το επιχείρημα ότι είναι απούλητες λόγω πολεοδομικών παραβάσεων, ενώ αν κτιστούν νέες μέσα σε οργανωμένα συγκροτήματα το πρόβλημα αυτό θα λυθεί. Στην πραγματικότητα όμως και τα ξενοδοχεία μας και κάθε άλλο είδος συγκροτημάτων κατοικιών που υπάρχουν ήδη στη χώρα μας έχουν κατά κανόνα πολεοδομικές παραβάσεις. Δεν γίνεται κατανοητό γιατί τα τουριστικά αυτά χωριά δε θα έχουν.
Η εξασθένιση της ευρωπαϊκής μεσαίας τάξης, η οικονομική κρίση και η κακή εμπειρία των ευρωπαίων που αγόρασαν κατοικίες στην Ισπανία, μηδενίζουν την προοπτική η ζήτηση για κατοικίες στην Ελλάδα να αυξηθεί. Εκτός αν καταρρεύσουν οι τιμές, κάτι που θα γίνει σε περίπτωση χρεοκοπίας. Αλλά αυτή τη στιγμή ψάχνουμε λύσεις για να αυξηθεί η παραγωγική δραστηριότητα ώστε να μην οδηγηθούμε σε χρεοκοπία.
Ένα άγνωστο ζήτημα, είναι ότι η ανάπτυξη μαζικής παραθεριστικής κατοικίας γιγαντώνει τη φοροδιαφυγή. Όπως μας δείχνει η ισπανική εμπειρία, οι κατοικίες αυτές υπενοικιάζονται στο ιντερνέτ χωρίς να δηλώνονται στην εφορία. Μεταφέρεται έτσι ο τουρισμός στην μαύρη οικονομία.
Όμως ο ίδιος ο τουρισμός μας, αυτή η εξωστρεφής και ανταγωνιστική βασική οικονομική μας δραστηριότητα, θα υποστεί μια μη αναστρέψιμη καταστροφή. Για το λόγο αυτό, το Ξενοδοχειακό επιμελητήριο - ο θεσμικός σύμβουλος του κράτους στα θέματα τουρισμού- ανησυχεί με τις ιδέες για μαζική δόμηση στην εκτός σχεδίου ιδιωτική και δημόσια γη. Ο τουρισμός βασίζεται στην ελκυστικότητα κάθε τόπου. Ελκυστικότητα σημαίνει μοναδικό περιβάλλον, τοπία και διατηρητέα κτήρια και οικισμοί. Η επιλογή ανάπτυξης μαζικής παραθεριστικής κατοικίας στις ελληνικές ακτές, θα κατέστρεφε το μόνο τμήμα του ελληνικού χώρου που έχουμε διατηρήσει καλύτερα από τους ανταγωνιστές μας στον τουρισμό.
Αντί για αυτό πρέπει να παραδεχθούμε ότι οι μεγάλες επιχειρήσεις ήταν κατά βάση κρατικοδίαιτες στη χώρα μας. Η ανάπτυξη και απασχόληση προέρχεται κυρίως από ατομικές, οικογενειακές, μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις που παράγουν προστιθέμενη αξία στον πρωτογενή τομέα, στη μεταποίηση, τις νέες τεχνολογίες, τον τουρισμό και πολλούς άλλους τομείς. Αυτές πρέπει να διασώσουμε σήμερα. Ενδεικτικό μέτρο θα ήταν η μη φορολόγηση του 30% των κερδών των επιχειρήσεων αυτών, με βάση το de minimis, με την προϋπόθεση ότι θα επανεπενδύονται στον εκσυγχρονισμό, στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και στην αύξηση της απασχόλησης στη συγκεκριμένη επιχείρηση. Οι προσπάθειες της κυβέρνησης προς αυτή την κατεύθυνση δυσχεραίνονται λόγω τις έλλειψης ρευστότητας στις τράπεζες και εκεί πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας. Την ίδια στιγμή απαιτείται να διευρύνουμε προς τα πάνω τη φορολογική βάση και να καταφέρουμε να συλλέξουμε τους φόρους που διαφεύγουν. Από εκεί θα εξαρτηθεί και αν θα μπορέσουμε να δομήσουμε την οικονομία μας σε μια νέα υγιή και παραγωγική βάση.

Του Κρίτωνα Αρσένη
Ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ

http://www.citypress.gr/freesunday/PDF/146/11.pdf

Ένα φεγγάρι τον Αύγουστο

Πρετεντέρης βελουτέ με γιαούρτι

 

πηγή http://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1324586

για τα γεγονότα http://antiparos-blog.blogspot.com/2011/08/blog-post.html

εμείς αυτό τον καιρό στο μποστάνι μας

Χωρίς τη γνώμη των νησιωτικών κοινωνιών προωθείται με διαδικασία εξπρές η «σύνθετη τουριστική κατοικία»

 

Προς

Δήμους και φορείς του Ν Αιγαίου

Χωρίς τη γνώμη των νησιωτικών κοινωνιών προωθείται με διαδικασία εξπρές η «σύνθετη τουριστική κατοικία»

Οι περιφερειακές κινήσεις ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΟΣ ΑΝΕΜΟΣ και ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟΝ ΚΑΙΡΟ απευθύνονται σε εσάς για να σας ενημερώσουν σχετικά με την προσπάθεια της κυβέρνησης να περάσει με διαδικασίες εξπρές από τη Βουλή, χωρίς στοιχειώδη διαβούλευση με την περιφερειακή και τοπική αυτοδιοίκηση,το «Σχέδιο Νόμου (Ρυθμίσεις για την ανάπτυξη και τη δημοσιονομική εξυγίανση - θέματα αρμοδιότητας Υπουργείου Οικονομικών, Πολιτισμού και Τουρισμού και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης) που περιλαμβάνει διαφορετικά και σοβαρά ζητήματα, ακυρώνοντας έτσι την στοιχειώδη υποχρέωση που έχει για διαφάνεια και δημόσια διαβούλευση. Το νομοσχέδιο προωθεί την μαζική κατασκευή, από μεγάλους ομίλους κυρίως, των λεγόμενων «σύνθετων τουριστικών κατοικιών», δηλαδή μικτών επενδύσεων ξενοδοχείου και τουριστικών κατοικιών.

Σας προτείνουμε να μελετήσετε άμεσα το σχετικό νομοσχέδιο αλλά και υλικό που σας στέλνουμε συνημμένα, με δεδομένο ότι μπορεί να ψηφιστεί μέσα στην εβδομάδα, και να ζητήσετε με επιστολή σας προς τον πρωθυπουργό, τον υπουργό Υποδομών, τον Υπουργό ΠΕΚΑ και τον Υπουργό Πολιτισμού να μην εισαχθεί προς απόφαση το συγκεκριμένο νομοσχέδιο στην ολομέλεια της Βουλής, πριν πραγματικά υπάρξει διάλογος σε βάθος στον οποίο θα συμμετάσχει και η αυτοδιοίκηση. Για ένα τόσο σοβαρό θέμα θα έπρεπε αυτονόητα να ζητηθεί η γνώμη των τοπικών νησιωτικών κοινωνιών και της αυτοδιοίκησης.

Η κυβέρνηση ανακαλύπτει τα ήδη παρωχημένα στον υπόλοιπο κόσμο "σύνθετα τουριστικά καταλύματα" (mixed use resorts). Η δημοσιονομική κρίση χρησιμοποιείται ως μια δικαιολογία για να προωθηθεί η κατασκευή 700.000 τουριστικών κατοικιών με συντελεστές δόμησης που επιτρέπονταν μόνο για ξενοδοχεία, μέσα μάλιστα σε μια 7ετία. Θα προστεθούν δηλαδή σε ευαίσθητες περιοχές, νησιά, παράκτιες και φυσικές περιοχές, αριθμός «τουριστικών κατοικιών» που θα αντιπροσωπεύουν το 10% των κτιρίων που κατασκευάστηκαν στη χώρα μας σε διάστημα αιώνων.

Θυμίζουμε ότι πρωθυπουργός ξεσπάθωνε εναντίον του Ειδικού Πλαισίου Χωροταξικού Σχεδιασμού και Αειφόρου Ανάπτυξης (ΕΠΧΣΑΑ) Τουρισμού, που προώθησε ο κύριος Σουφλιάς, φέρνει τώρα μια πολύ χειρότερη εκδοχή του.

Το νομοσχέδιο που θα επηρεάσει δραματικά τις νησιωτικές κοινωνίες προβλέπει:

- Κάλυψη της δομημένης επιφάνειας με τουριστικές κατοικίες σε ποσοστό 35% ή στην καλύτερη περίπτωση 30%

- Απαιτούνται μόλις 100 ή έστω 150 στρέμματα από κάποιον επιχειρηματία, ώστε να αποκτήσει τα πλεονεκτήματα του νομοσχεδίου. Μάλιστα κάποιοι όμιλοι που ήξεραν τα σχέδια των κυβερνήσεων έχουν προβεί ήδη σε αγορές και μεταβιβάσεις εκτάσεων, αναδεικνύοντας την μεγάλη διαπλοκή πολιτικής εξουσίας και ισχυρών οικονομικών συμφερόντων. Ενώ τα Προγράμματα προστασίας του περιβάλλοντος, τα ρυθμιστικά σχέδια, τα Γενικά Πολεοδομικά Σχέδια και τα Σχέδια Χωρικής και Οικιστικής Οργάνωσης Ανοικτής Πόλης (ΣΧΟΟΑΠ) προχωράνε με ρυθμό χελώνας, η κυβέρνηση αλλάζει στην κυριολεξία τον χάρτη και τις πολιτικές, χωρίς στοιχειώδη διάλογο με την αυτοδιοίκηση.

- Δόμηση 100 ή 150 στρεμμάτων ακόμα και σε πολύ μικρά νησιά, ανατρέποντας την αρμονία δομημένου και φυσικού περιβάλλοντος που πέτυχαν για αιώνες οι σοφές κοινωνίες στο Ν Αιγαίο. Αν και υπάρχει ήδη ένα τσουνάμι υπερδόμησης στα νησιά τις τελευταίες δεκαετίες, δεν εξετάζονται οι επιπτώσεις μέχρι τώρα στον μοναδικό φυσικό και πολιτισμικό πλούτο που αντιπροσωπεύουν τα νησιωτικά οικοσυστήματα όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά για ολόκληρη τη Ευρώπη.

- Αιγιαλοί και παραλίες που έχουν την ατυχία να βρίσκονται δίπλα σε ακίνητα που ανήκουν στα ΕΤΑ χαρακτηρίζονται πλέον μέρος των "Τουριστικών Δημόσιων Κτημάτων", για να προωθηθεί η "ολοκληρωμένη" εκμετάλλευσή τους.

Μια τέτοιου μεγέθους αλλαγή στον τουρισμό, μαζική τουριστική κατοικία με μεγάλους συντελεστές κάλυψης επιφανειών:

- Θα ανατρέψει για πάντα τις ισορροπίες που υπάρχουν στις νησιωτικές κοινωνίες (περιβαλλοντικές, κοινωνικές και οικονομικές). Πιο βίαιες θα είναι οι αλλαγές για τα μικρότερα νησιά. Το πλούσιο περιβαλλοντικό και πολιτισμικό απόθεμα θα χαθεί μια και καλή από τα νησιά μας, που αναμένεται να είναι και ο κύριος «στόχος» των επενδύσεων του συγκεκριμένου νόμου.

- Θα αφαιρέσει τουρίστες από μικρές και μεσαίες τουριστικές μονάδες και από δραστηριότητες που ενισχύουν την βιωσιμότητα των τοπικών κοινωνιών. Η υπέρμετρη δόμηση σε τουριστικούς προορισμούς λειτουργεί σε βάρος της ανταγωνιστικότητάς τους. Η υποβάθμιση του τοπίου απογοητεύει τους ευαισθητοποιημένους επισκέπτες και έτσι τείνει να μειώσει τη δαπάνη/ είσπραξη ανά επισκέπτη. Στην Ισπανία γκρεμίζουν κτίρια για να ανακτήσουν την ποιότητα στο χώρο. Δεν είναι τυχαίο ότι πολλές ενώσεις μικρομεσαίων ξενοδόχων και στο Ν Αιγαίο - και όχι μόνο οι περιβαλλοντικές οργανώσεις - έχουν εκφράσει τις επιφυλάξεις ή την πλήρη αντίθεσή τους στο σχέδιο, αντιλαμβανόμενοι ότι απειλείται η επιβίωσή τους.

- Θα επιταχύνει φαινόμενα συγκέντρωσης του οφέλους σε πολύ λίγους (κυρίως μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες και ισχυρούς τουριστικούς ομίλους) και μεταφορά του κόστους στους νησιώτες και τους πολλούς, αυξάνοντας περαιτέρω το κόστος της γης, της καθημερινής ζωής και της απόκτησης κοινωνικών υποδομών, που είναι ήδη πολλαπλάσιο για τους κατοίκους των νησιών σε σχέση με αυτό άλλων περιοχών

- Θα μεγεθύνει τα περιβαλλοντικά προβλήματα στα νησιά (αύξηση ζήτησης για νερό, αποβλήτων και ενέργειας). Προσθέτοντας και άλλες πιέσεις στις νησιωτικές κοινωνίες και τους δήμους - που αδυνατούν συχνά να ανταποκριθούν στις ήδη υπάρχουσες – τις οδηγούμε σε κατάρρευση. Στα μεγάλα υπερκορεσμένα νησιά όπως η Ρόδος και η Κως, όπου είναι πιο εύκολο να βρεθούν τα 100.000 ή 150.000 τ.μ, οι τουριστικές κλίνες είναι ήδη παραπάνω από τη φέρουσα ικανότητα τους. Για παράδειγμα, τα δύο αυτά νησιά παράγουν πάνω από 58,5% των στερεών αστικών απορριμμάτων του Ν. Αιγαίου, τα προβλήματα με την αποχέτευση ή την ενέργεια είναι ήδη τεράστια και οι λοιπές υποδομές σε αεροδρόμια, λιμάνια, δρόμους, ενέργεια κλπ δεν μπορούν να καλύψουν καν τις σημερινές ανάγκες.

Η υπέρμετρη δόμηση σε τουριστικούς προορισμούς και η αύξηση της κατανάλωσης ενέργειας και φυσικών πόρων θα αυξήσει τη συμμετοχή της χώρας στην κλιματική αλλαγή, θα οδηγήσει σε αποτυχία την επίτευξη των στόχων εξοικονόμησης ενέργειας και μείωσης των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, θα αυξήσει τις αρνητικές συνέπειες της προϊούσας κλιματικής αλλαγής, μεταξύ άλλων δημιουργώντας τεράστιο οικονομικό κόστος για τις νησιωτικές κοινωνίες. Σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας η μη λήψη μέτρων για την κλιματική αλλαγή θα έχει οικονομικό κόστος για τη χώρα που ξεπερνάει τα 700 δισεκατομμύριο ευρώ μέχρι το τέλος του αιώνα, δυο δηλαδή φορές το σημερινό δημοσιονομικό χρέος. Θα συνεχίσουμε να ρίχνουμε λάδι στη φωτιά με πολιτικές σαν και αυτή που προωθεί η κυβέρνηση ή θα προσπαθήσουμε να την σβήσουμε;

Πρόκειται ξεκάθαρα για Τουριστική Πολιτική, με βίαιη αλλαγή χρήσεων σε βάρος του περιβάλλοντος και του τοπίου. Η μαζική τουριστική κατοικία:

- ΔΕΝ θα συμβάλει σε άνθιση άλλων μορφών οικονομίας, αντίθετα θα λειτουργήσει ανταγωνιστικά προς ολοκληρωμένες οικονομικές δραστηριότητες και βιώσιμες μορφές τουρισμού, αφού συνήθως οι χρήστες αυτών των τουριστικών κατοικιών έρχονται για λίγες μέρες – και συχνά κουβαλάνε όλα τα αναγκαία από αλλού και αφήνουν πίσω τους στερεά και υγρά απόβλητα που πρέπει να διαχειριστούν οι τοπικές κοινωνίες.

- ΔΕΝ θα προσφέρει εργασία σε ντόπιους οικοδόμους, αφού συνήθως οι μεγάλοι κατασκευαστικοί όμιλοι που θα επωφεληθούν κουβαλάνε δικά τους συνεργεία από άλλες περιοχές. Υπάρχει η εμπειρία από το τι συνέβη στην Πάρο, με την εφόρμηση των κατασκευαστικών εταιριών την περίοδο της «φούσκας» του χρηματιστηρίου που μετατράπηκε σε «κατασκευαστική φούσκα» με χιλιάδες απούλητες κατοικίες.

Αυτό το μοντέλο τουρισμού συνδέεται με διαφθορά και διάλυση του κοινωνικού ιστού μικρών κοινωνιών, όπως έχει αποδειχθεί με το ισπανικό «παράδειγμα» που σήμερα είναι συνώνυμο με εκατοντάδες χιλιάδες απούλητες τουριστικές κατοικίες, καταστροφή θαυμάσιων περιοχών, διαφθορά και τεράστια οικονομική φούσκα. Όμως, φαινόμενα μεγάλης διαφθοράς έχουν καταγραφεί στους σχετικούς τομείς και στην περιφέρεια Ν Αιγαίου, όπως ξέρουμε όλοι πολύ καλά. Το σχέδιο αυτό μπορεί να επιφέρει μια καταστροφή εξίσου ή περισσότερο επώδυνη με την χρεοκοπία του κράτους.

Στερούμε από τα παιδιά μας την δυνατότητα να οργανώσουν τη ζωή τους με ένα λογικό κόστος. Ποιος θα πληρώσει την κατακόρυφη αύξηση του κόστους απόκτησης και μεταβίβασης της γης; Πώς θα μπορέσουν να στεγάσουν την δική τους ζωή όταν οι τιμές πετάνε στα ύψη; Πέρα από την στέρηση των προοπτικών να βρουν μια αξιοπρεπή ζωή, να έχουν δίκαιη πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, παιδείας και πολιτισμού, θα τα φορτώσουμε με επιπλέον οικονομικά και περιβαλλοντικά χρέη;

- Ποιος θα πληρώσει το κόστος για τους δρόμους, τα δίκτυα για νερό κι ενέργεια, τις υπηρεσίες και τις υποδομές για χιλιάδες επιπλέον τουριστικές κατοικίες που θα κατοικούνται ελάχιστες μέρες το χρόνο αλλά θα απλώνονται στον χώρο, αρκεί οι επιχειρηματίες να «συγκεντρώνουν» 100-150 στρέμματα;

- Πώς θα αντιμετωπιστεί η εγκληματικότητα (κλοπές, διαρρήξεις κα) που συνοδεύουν περιοχές που χάνουν την συνοχή τους και μετατρέπονται σε προάστια αστικών περιοχών που τον περισσότερο χρόνο είναι ακατοίκητα, με άδεια σπίτια; Γιατί δεν διδασκόμαστε από όσα συμβαίνουν πλέον στην Μύκονο ή και σε άλλα νησιά; Θα γεμίσουν τα νησιά με κάμερες, συρματοπλέγματα και σεκιουριτάδες, φαινόμενα που έκαναν ήδη την εμφάνισή τους σε κάποια νησιά;

Πιστεύουμε στη βιωσιμότητα, σε μορφές οικονομίας και τουρισμού που αποτελούν γέφυρα μεταξύ της σοφίας του παρελθόντος και ενός πράσινου/οικολογικού μέλλοντος. Υπάρχει διαφορετικός δρόμος, να αντιμετωπίσουμε την βαθιά κρίση, με κοινωνικά και περιβαλλοντικά υπεύθυνες πολιτικές.

Δείτε αναλυτικά:

- «Σχέδιο Νόμου (Ρυθμίσεις για την ανάπτυξη και τη δημοσιονομική εξυγίανση - θέματα αρμοδιότητας Υπουργείου Οικονομικών, Πολιτισμού και Τουρισμού και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης)

Υπογράψτε ως ελάχιστη συμβολή το κείμενο υπογραφών: http://www.egaio.gr/files/keimeno_sigratures_15_7.pdf

Κάποιες στιγμές το φως στην Αντίπαρο

9η Συνεδρίαση Περιφερειακού Συμβουλίου στη Νάξο με θέμα τη Δημόσια Υγεία στα νησιά

politesna.blogspot.com

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Στη συνεδρίαση του περιφερειακού συμβουλίου που έγινε στη Νάξο σε οξυμένο κλίμα και παρουσία των διαμαρτυρομένων φορέων και πολιτών ενάντια στη συγχώνευση του Νοσοκομείου-Κέντρου Υγείας Νάξου, με βασικό θέμα τη Δημόσια Υγεία στα νησιά, οι περιφερειακοί μας σύμβουλοι Νίκος Συρμαλένιος και Παύλος Χρυσαφίδης, υποστήριξαν με σθένος τα αιτήματα του λαού της Νάξου ενάντια στη συγχώνευση και για αναβάθμιση του δημόσιου συτήματος υγείας και στο τέλος υπερψήφισαν τη δική τους πρόταση, ζητώντας παράλληλα τη γραπτή δέσμευση του παριστάμενου Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου Υγείας για την διατήρηση της αυτονομίας του νοσοκομείου της Νάξου.

Στις τοποθετήσεις τους μεταξύ των άλλων τόνισαν:

Νίκος Συρμαλένιος: “....Συνηθίζεται στις συνεδριάσεις μας σε διάφορα νησιά, να συζητάμε καταρχήν τα διάφορα τοπικά ζητήματα, παρουσία και των φορέων του νησιού. Σήμερα με τους χειρισμούς του προέδρου κοντέψαμε να οδηγηθούμε σε μια χαώδη συνεδρίαση, ενώ με την τοποθέτηση του Γενικού Γραμματέα του Υπουργείου δεν υπήρξε ουσιαστική δέσμευση ότιο δεν θα προχωρήσουν οι συγχωνεύσεις. Δεν μπορούμε να πιστέψουμε τους κυβερνητικούς παράγοντες που αυτοδιαψεύδουν κάθε λίγο τον εαυτό τους, όταν μέσα στο Μάϊο, στο προσχέδιο της ΥΠΕ υπήρχε κατηγορηματική δέσμευση ότι δεν θα υπάρξουν συγχωνεύσεις, ενώ λίγες μέρες αργότερα το γραπτό κείμενο μιλούσε για το αντίθετο. Αν επρόκειτο για την κατάργηση μιας θέσης Διοικητή θα μπορούσαμε και να την αποδεχθούμε. Εδώ πρόκειται για κατάργηση κλινών, κατάργηση κλινικών, μείωση του προσωπικού, συρρίκνωση του προϋπολογισμού. Ηδη στο νοσοκομείο της Σύρου από το 2010 υπάρχει μείωση κατά 70% και στο νοσοκομείο-Κ.Υ. της Νάξου μείωση 65%........Η κατάσταση με βάση την αντικειμενική πραγματικότητα και τα αντικειμενικά δεδομένα είναι από απαράδεκτη έως τραγική. Η δημόσια υγεία στα νησιά είναι βαριά ασθενής.

Εκατοντάδες συζητήσεις έχουν γίνει σε άπειρες συνεδριάσεις νομαρχιακών, δημοτικών συμβουλίων, κινητοποιήσεις στα νησιά, αλλεπάλληλες διαμαρτυρίες, υπομνήματα, Ερωτήσεις στη Βουλή, (πριν ένα χρόνο ο κ. Ζώτος είχε ακούσει στην Ανάφη την κατακραυγή σύσσωμου του ν. σ.), παρόλα αυτά ελάχιστα πράγματα έχουν αλλάξει τα τελευταία χρόνια, πλην ίσως τη δημιουργία και βελτίωση των κτιριακών υποδομών, που φυσικά δεν αρκούν για να δημιουργήσουν συνθήκες ασφάλειας και παροχής της πρωτοβάθμιας υγειονομικής φροντίδας. Υπουργοί, Διοικητές, κυβερνητικοί παράγοντες έρχονται και παρέρχονται και όμως η κατάσταση σε πολλές περιπτώσεις πάει από το κακό στο χειρότερο.

Τα στοιχεία της Εισήγησης επιβεβαιώνουν τα αντικειμενικά δεδομένα, ενώ το ίδιο συμβαίνει από τα στοιχεία που συλλέξαμε στις περιοδείες της Παράταξης μας από τις αρχές του χρόνου στη Μήλο, στη Σίφνο, στη Ρόδο, στην Κώ, στην Κάλυμνο, στη Σαντορίνη, στη Νάξο, στην Πάρο κλπ.

Η ελληνική πολιτέια, οι ελληνικές κυβερνήσεις αγνόησαν συστηματικά τη δημόσια υγεία στη νησιωτική Ελλάδα και γι' αυτό δεν υπερβολή να πούμε ότι η πολιτική των κυβερνήσεων του δικομματισμού, αποτελεί την εθνική ντροπή της χώρας, μιας χώρας που το 1/3 περίπου της επικράτειας της είναι νησιωτική περιοχή.

Προβλήματα σχεδιασμού, επεξεργασίας εξειδικευμένων πολιτικών για τη στελέχωση, την τεχνολογική υποστήριξη, την εφαρμογή της τηλεϊατρικής, την άσκηση πολιτικής πρωτοβάθμιας περίθαλψης και προστασίας της δημόσιας υγείας σε όλες τις εκφάνσεις της (πρόληψη, περιβάλλον, διατροφή), σύστημα διακομιδών κ.α., όχι μόνο αγνοήθηκαν προκλητικά, αλλά τώρα με την ανάλγητη πολιτική των μνημονίων, του μεσοπρόθεσμου, των συγχωνεύσεων κλπ, οδεύουμε βαθμιαία στη διάλυση του δημόσιου συστήματος υγείας και στην ανάθεση των υγειονομικών υπηρεσιών στον ιδιωτικό τομέα.

Άλλωστε, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ, δεν είναι τυχαίο ότι οι δαπάνες στήριξης της δημόσιας υγείας στην Ελλάδα, είναι από τις χαμηλότερες ανάμεσα στις ανεπτυγμένες χώρες, ενώ αντίστοιχα οι ιδιωτικές δαπάνες αυξάνονται με ετήσιο ρυθμό 15% και ανέρχονται στο 3,8% του ΑΕΠ, ενώ σε καμία από τις 15 χώρες της Ε.Ε. , δεν υπερβαίνουν το 3%.

Κοινός παρανομαστής της τραγικής κατάστασης που βιώνουν οι νησιώτες είναι η μεγάλη έλλειψη γιατρών και ιδιαίτερα κάποιων ειδικοτήτων όπως καρδιολόγοι, παιδίατροι κλπ, η ακόμα μεγαλύτερη έλλειψη νοσηλευτικού προσωπικού, η σοβαρή έλλειψη των υποδομών του ΕΚΑΒ (έλλειψη ασθενοφόρων, οδηγών κλπ), η τριτοκοσμική πολλές φορές διακομιδή έκτακτων περιστατικών, οι απλήρωτες εφημερίες και υπερωρίες, η έλλειψη εξοπλιστικών μέσων αλλά και στοιχειωδών υλικών πρώτης ανάγκης (γάζες κλπ).

Αποτελεί παγκόσμια πρωτοτυπία η υποκατάσταση της θεσμοθετημένης πολιτείας από τους Συλλόγους και τα Ιδρύματα Στήριξης των ΚΥ, που σε πολλά νησιά φροντίζουν για την προμήθεια υλικών πρώτης αν΄γκης με δικά τους έξοδα.

Είναι γνωστή η διαμορφωμένη κατάσταση τόσο στα νοσοκομέια, όσο και στα ΚΥ της Περιφέρειας, τόσο της Δωδεκανήσου, όσο και των Κυκλάδων. Είναι γνωστή η πολύμηνη κινητοποίηση των γιατρών του νοσοκομείου της Ρόδου για τις εφημερίες αλλά και την επανένταξη στη Ζώνη Γ' (αλήθεια έχει υπογραφεί;), η επίσχεση εργασίας στο νοσοκομείο της Κώ, οι δυναμικές κινητοποιήσεις του λαού της Πάρου και της Αντιπάρου για τη λειτουργία και τη στελέχωση του ΚΥ, η κραυγή απόγνωσης από σχεδόν όλα τα νησιά (Μήλο, Σίφνο, Αμοργό, Τήνο, Σέριφο, Σύμη, Κάσο, Κάρπαθο κ.α) οι έντονες διαμαρτυρίες των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού του νοσοκομείου της Σύρου, του Ιατρικού Συλλόγου Κυκλάδων, η αναταραχή στο νοσοκομείο-ΚΥ της Νάξου για τις εφημερίες και τώρα για τη συγχώνευση των νοσοκομείων της Σύρου και της Νάξου.

Από όλη αυτή την τραγικότητα σταχυολογούμε:

την εφημέρευση του μοναδικού γιατρού Γενικής Ιατρικής του ΚΥ Μήλου για 30 μέρες το μήνα

την ύπαρξη ασθενοφόρου στη Σίφνο χωρίς σύστημα παροχής οξυγόνου

την έλλειψη λειτουργίας ΜΕΘ ή ΜΑΘ στο νοσοκομείο της Σύρου

την μη λειτουργία του ΚΥ της Αντιμάχειας στην Κώ, που εδώ και χρόνια παραμένει κενό κτίριο χωρίς καμιά στελέχωση

την μη λειτουργία του αξονικού τομογράφου και του ακτινολογικού στο ΙΚΑ της Κώ, λόγω έλλειψης προσωπικού

την έλλειψη υλικών χειρουργείου (ψαλίδια, μαχαίρια κλπ) στο χειρουργείο του νοσοκομείου-ΚΥ της Νάξου, όπως δημόσια παραδέχθηκε σε πρόσφατη συνέντευξη του στην εφημερίδα ΚΥΚΛΑΔΙΚΗ (27/5/2011), ο διοικητής κ. Θ. Λάμπου

την εγκατάλειψη των Πέριφερειακών Ιατρείων πολλών μικρών νησιών και ορεινών περιοχών

Οι Στόχοι, τα Αιτήματα, οι Διεκδικήσεις είναι λίγο πολύ γνωστοί, κοινοί και νκαθολικής αποδοχής από όλους τους φορείς των νησιών. Όλοι διεκδικούμε είτε διακηρυχτικά, είτε επειδή το πιστεύουμε και το εννοούμε:

α) πλήρη στελέχωση των δημόσιων υπηρεσιών υγείας με ιατρικό, νοσηλευτικό και βοηθητικό προσωπικό. Στην κατεύθυνση αυτή και πέραν των κινήτρων που πρέπει να ενισχυθούν (οικονομικά, επαγγελματικά κλπ) και σε ότι αφορά ειδικότερα τη στελέχωση με ειδικότητες άκρως απαραίτητες, θα μπορούσε να προταθεί επιπλέον: η ανά τρία χρόνια, υποχρεωτική, εκ περιτροπής στελέχωση των υγειονομικών υπηρεσιών των νησιών με γιατρούς των εκάστοτε αναγκαίων ειδικοτήτων. Η υποχρεωτική αυτή επιλογή που θα αντιστοιχεί και σε εξειδικευμένα κίνητρα, μπορεί να γίνεται μέσα από ένα γενικό κατάλογο των ιατρών όλης της χώρας. Λειτουργία Μονάδων Νεφρού σε όλες τις έδρες των περιφερειακών ενοτήτων.

β) σύσταση και λειτουργία Περιφερειακών ΕΚΑΒ στα Δωδεκάνησα και στις Κυκλάδες και ένταξη σε αυτά κατάλληλα εξοπλισμένων πτητικών και πλωτών μέσων, που θα μεταφέρουν τα έκτακτα περιστατικά στα εγγύτερα νοσοκομεία με τις αντίστοιχες δυνατότητες παροχής δευτεροβάθμιας νοσηλείας. Υπαγωγή των λειτουργιών των επίγειων ΕΚΑΒ (όπου υπάρχουν) στα αντίστοιχα νοσοκομεία ή Κ.Υ. Να αξιοποιηθεί το πλωτό “Δελφίνι της Ελπίδας” της Δωδεκανήσου

γ) εγκατάσταση και λειτουργία δομών τηλεϊατρικής σε όλες τις υγειονομικές υπηρεσίες και σύνδεση τους σε 24ωρη βάση με ειδικά κέντρα στα μεγάλα νοσοκομεία.

δ) δημόσιο, δωρεάν, ποιοτικό και αποτελεσματικό Σύστημα Υγείας με αύξηση των δημόσιων δαπανών, για ουσιαστική κάλυψη των προϋπολογισμών των νοσοκομείων και των υπηρεσιών υγείας. Κάλυψη των δαπανών για εφημερίες, υπερωρίες, εξοπλιστικά μέσα και υγειονομικό υλικό. Κατάργηση του εισιτηρίου των 5€, που μπαίνει καπέλο στις κρατήσεις των ασφαλισμένων.

ε) βαθμιαία μεταβίβαση των αρμοδιοτήτων των ΥΠΕ στις Περιφερειακές Αυτοδιοικήσεις, ανάλογα με την πορεία μεταφοράς των αντίστοιχων πόρων. Η Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση που αντικειμενικά βρίσκεται πιο κοντά στις ανάγκες των πολιτών, μπορεί και πρέπει να ασκήσει τις αρμοδιότητες αυτές, εφόσον βεβαίως της δοθούν και οι ανάλογοι πόροι.

Τελειώνοντας, θα πρέπει να πούμε ότι βρισκόμαστε μπροστά σε ιστορικές ευθύνες. ΄Η με τον δρόμο του αγώνα και τις προτάσεις μας, κρατάμε ζωντανό το δημόσιο σύστημα υγείας και ότι αυτό σημαίνει για το σύνολο της κοινωνίας και ιδιαίτερα για τα πιο αδύναμα στρώματα, ή με τη στάση μας γινόμαστε συνένοχοι στην οριστική διάλυση του ΕΣΥ και στην παράδοση του αποκλειστικά στον ιδιωτικό τομέα...”

Παύλος Χρυσαφίδης:

α) Θέλω να ενημερώσω το περιφερειακό συμβούλιο κάτι που ισως πολλοι περιφερειακοί σύμβουλοι αγνοούν. Πίσω από το Νοσοκομείο της Σύρου βρίσκεται ενα μεγάλο κληροδότημα το Πρώιο με περιουσία γύρω στα 2 εκατοομύρια ευρώ και καλό θα ήταν να υπήρχε μια ενημέρωση του Περιφερειακού Συμβουλίου για το κληροδότημα αυτό, τι έκαναν οι διοικούντες ή τι δεν έκαναν και ίσως να αναληφθεί πρωτοβουλία εκπόνησης μελέτης για την καλύτερη εξιοποίηση της περιουσίας του.

β) Σαν περιφερειακός Σύμβουλος Μήλου θα ήθελα να κατεγγείλω στο Περιφερειακό συμβούλιο ότι 1480 μόνιμοι κάτοικοι Σερφιώτες, βιώνουν καθημερινά την ανασφάλεια και την απαξίωσή τους ως πολίτες. Το πολυδύναμο κατ΄ευφημισμό κέντρο Υγείας, χρόνια τώρα στερείται παθολόγου ή γενικού ιατρού ακόμη και αυτών των 2 επιπλέον αγροτικών ιατρών που προβλέπονται. Ετσι η παρουσία εδώ και πολύ καιρό ενός και μόνο αγροτικού ιατρού,ανάγκασε του Δήμαρχο του νησιού να απευθύνει μηνυτήρια αναφορά στον Εισαγγελέα Σϋρου ζητώντας του να παρέμβει. Φαντάζεστε να βρεθεί Εισαγγελέας όπως βρέθηκε για τη Πολεοδομία Σύρου και παράπεμψε τον πρώην Νομάρχη για κακουργηματική αμέλεια, να παραπέμψει τον αντίστοιχο αρμόδιο για την υγεία αιρετό για το ίδιο κακούργημα;

Το υπουργείο και ο κ. Λοβέρδος κρύβονται πίσω από τις άγονες προκηρύξεις αλλά αυτό δεν είναι άλλοθι. Χρειάζονται πολιτικές κινήτρων για να ξεπεραστεί το άγονο των προκηρύξεων.

Τέλος, χαριτολογώντας θέλω να επισημάνω ότι με δεδομένο την επικρατούσα κατάσταση στο χώρο της υγείας και με δεδομένο τον ενδόμυχο πόθο της κυβέρνησης να μειωθούν οι παππάδες σε λίγο καιρό οι νησιώτες θα πηγαίνουν και χωρίς γιατρό και χωρίς παππά.

2/8/2011