Τρίτη 30 Ιουνίου 2009

Ρήγας Ακραία αθλιότητα η αγωγή της κ.Μανέτα

Παναγιώτης Ρήγας

Ο Βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Παναγιώτης Ρήγας σε συνέντευξη του στον ραδιοφωνικό σταθμό ΗΧΩ FM επιτέθηκε με σφοδρότητα κατά της κ.Μανέτα και των πρακτικών της και ιδιαίτερα για την αγωγή που κατέθεσε εναντίον δυο εφημερίδων και τριών κοινοτικών συμβούλων λέγοντας χαρακτηριστικά

……η κ.Μανετα βρίσκεται στην θέση της έχοντας καταστρατηγήσει τους νόμους κατά επανάληψη

……η Κυβέρνηση αντί να την στείλει σπίτι της για να μην πω πίσω από τα σίδερα της επιτρέπει να βρίσκεται στη θέση του προέδρου

…η κΜανέτα πρέπει να υποστεί τις συνέπειες των πράξεων της

…έχει βρει συμπαραστάτες το κύκλωμα της ΝΔ του Πειραιά που έχει τροφοδοτήσει την πολιτική ζωή με τόσα ωραία πράγματα

…ο κ. Κόκκινος πρέπει να επιληφθεί των θεμάτων και να ασκήσει πειθαρχικό έλεγχο

στην συνέντευξη παραβρέθηκε και ο εκδότης της εφημερίδας ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ  Νίκος Ραγκούσης που είναι και εναγόμενος

afdghjlk

δηλώνοντας ότι η αγωγή είναι προσπάθεια φίμωσης του Τύπου ότι η κ.Μανέτα εκθέτει τον εαυτόν της με τις πράξεις της και κατέληξε λέγοντας  Ραντεβού στα δικαστήρια

δυναμώστε τα ηχεία σας και ακούστε την συνέντευξη των δυο δεξιά επάνω

απαραίτητο το Quik time διαφορετικά μπορείτε  να κατεβάσετε το αρχείο εδω δεξί κλικ save as…

οι δημοσιογράφοι επίσης ισχυρίσθηκαν ότι ο κ.Κόκκινος είναι έξαλλος με τα συμβαίνοντα και ότι εντός των ημερών θα κάνει δηλώσεις βεβαία να τους θυμίσουμε ότι εδω και τρεις μήνες έχει την εισήγηση των υπηρεσιών της περιφέρειας  για την παραβίαση της αργίας της προέδρου και ποιεί την νήσσα

Γεια σου κυρ εισαγγελέα με τας εγκυκλίους τας ωραίας

sanidas.435345342_1

Χωρίς άδεια από τις αρμόδιες αρχές (Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα και Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών) οι δικαστικές και εισαγγελικές αρχές μπορούν να άρουν το απόρρητο στο Διαδίκτυο αναζητώντας τα ηλεκτρονικά ίχνη μιας εγκληματικής πράξης ακόμη και αν αυτή αποτελεί πλημμέλημα. Αυτό αναφέρει σε γνωμοδότησή του (9/2009) ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου κ. Γιώργος Σανιδάς, απαντώντας σε σχετικό ερώτημα της Δίωξης Οικονομικών Εγκλημάτων Αρχαιοκαπηλίας και Ηθών.

Ο κ. Σανιδάς επισημαίνει ότι το απόρρητο των επικοινωνιών δεν καλύπτει ούτε «την επικοινωνία μέσω του διαδικτύου (Internet)» ούτε «τα εξωτερικά στοιχεία της επικοινωνίας (ονοματεπώνυμα και λοιπά στοιχεία συνδρομητών, αριθμοί τηλεφώνων, χρόνος και τόπος κλήσεως, διάρκεια συνδιάλεξης κ.λ.π.)». Παράλληλα υπογραμμίζει ότι ο πάροχος είναι υποχρεωμένος να παραδώσει στις δικαστικές αρχές τα στοιχεία του προσώπου στο οποίο αντιστοιχεί το «ύποπτο» ηλεκτρονικό ίχνος.

Επισημαίνει χαρακτηριστικά στην γνωμοδότησή του ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου: «Εφ’ όσον τα όργανα της Δικαστικής Λειτουργίας κρίνουν ότι συντρέχει λόγος άρσεως του απορρήτου της ελεύθερης επικοινωνίας και ζητούν σχετικά στοιχεία από τους παρόχους των υπηρεσιών επικοινωνίας (Ο.Τ.Ε., εταιρίες κινητής τηλεφωνίας κ.λ.π.) αυτοί οφείλουν να τα παραδίδουν χωρίς να δύνανται να αρνηθούν την παράδοση των στοιχείων, επειδή κατά την κρίση τους το αίτημα δεν είναι σύννομο.

πηγή  Πρώτο Θέμα

και από το εξαιρετικό blog e-lawyer αντιγραφούμε

Φέρεται ότι ο ΕισΑΠ γνωμοδότησε πως η ταυτότητα των ανώνυμων bloggers δεν καλύπτεται από το απόρρητο των επικοινωνιών, επειδή τα blogs είναι μέσα δημόσιας έκφρασης, άρα τα στοιχεία τους είναι ήδη αναρτημένα στο διαδίκτυο και επομένως χωρίς κάλυψη από το απόρρητο.

Update: Γενικότερα ο κ. Σανιδάς φέρεται να υποστηρίζει στη Γνωμοδότησή του ότι δεν υπάρχει καν προστασία απορρήτου στο Διαδίκτυο! Ότι δηλαδή καθένας έχει δικαίωμα να βλέπει τα mail μας, να μπαίνει στους υπολογιστές μας κλπ. Ενώ ο ίδιος ο Ποινικός Κώδικας ορίζει σαφέστατα ότι οι πράξεις αυτές είναι εγκληματικές!!! Παγκόσμια πρωτοτυπία: η επικοινωνία μέσω Διαδικτύου δεν εμπίπτει στο απόρρητο των επικοινωνιών!!!

Το απόρρητο των επικοινωνιών καταλαμβάνει όμως και τα "εξωτερικά στοιχεία της επικοινωνίας", δηλαδή όχι μόνο το περιεχόμενο (στη συγκεκριμένη περίπτωση το "περιεχόμενο" της επικοινωνίας είναι πράγματι δημοσιευμένο). Στα "εξωτερικά στοιχεία της επικοινωνίας" περιλαμβάνεται κάθε δεδομένο που χρησιμοποιείται για την τεχνική επίτευξη μιας επικοινωνίας: από τις διευθύνσεις που αναγράφονται σε έναν φάκελο παραδοσιακού ταχυδρομείου, μέχρι τον αριθμό της καλούσας γραμμής που φαίνεται λόγω "αναγνώρισης κλήσεων" στην οθόνη του κινητού τηλεφώνου, όσο και το IP number και τα ψηφιακά "ίχνη" που οδηγούν στην ταυτοποίηση blogger με το εξοπλισμό που χρησιμοποιεί για την πρόσβαση στο Διαδικτυο.

Το γεγονός ότι τα εξωτερικά στοιχεία της επικοινωνίας καταλαμβάνονται από τις διατάξεις του απορρήτου των επικοινωνιών και της προστασίας προσωπικών δεδομένων έχει ήδη κριθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση, με την ίδια τη θέσπιση της Οδηγίας 2006/24 (υποχρεωτική διατήρηση εξωτερικών στοιχείων επικοινωνίας, με πλήρεις εγγυήσεις προστασίας προσωπικών δεδομένων), αλλά και τη θέσπισης της Οδηγίας 2002/58, η οποία επιβάλλει στα κράτη μέλη να μεριμνούν για την παροχή τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών, τηρώντας κατά το δυνατό την αρχή της ανωνυμίας του χρήστη (βλ. τις σχετικές διατάξεις της Οδηγίας στην ανάλυση για το νομοσχέδιο των καρτοκινητών, σημείο 3.1.9).

Το γεγονός ότι ο IP Number εμπίπτει στην έννοια των "δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα" έχει επιβεβαιωθεί από πρόσφατη γνωμοδότηση 4/2007 της Ομάδας του άρθρου 29 της Οδηγίας 95/46 (εκπρόσωποι των ευρωπαϊκών ανεξάρτητων Αρχών Προστασίας Δεδομένων), βλ. 20.

Το γεγονός ότι γενικά τα εξωτερικά στοιχεία της επικοινωνίας εμπίπτουν στην έννοια της προστασίας του απορρήτου έχει επιβεβαιωθεί από την Γνωμοδότηση 1/2005 της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών.  Στην γνωμοδότηση αυτή αναφέρεται πλήθος Βουλευμάτων βάσει των οποίων κρίθηκε ότι τα εξωτερικά στοιχεία επικοινωνίας εμπίπτουν στην έννοια του απορρήτου (Βούλευμα 3998/2004 Συμβουλίου Πλημ/κών Αθηνών, Βούλευμα 3440/2004 Συμβουλίου Πλημ/κών Αθηνών, Βούλευμα 347/2004 Συμβουλίου Πλημ/κών Χανίων, Βούλευμα 26/2004 ΣυμβουλίουΠλημ/κών Καστοριάς, Βούλευμα 1208/2004 Συμβουλίου Πλημ/κών Θες/νίκης, Βούλευμα 2657/2004 Συμβουλίου Εφετών Αθηνών).

Αυτό σημαίνει ότι η διάθεση των στοιχείων για την ταυτοποίηση bloggers επιτρέπεται μόνο με τους όρους που επιβάλλει το άρθρο 19 του Συντάγματος: απόφαση δικαστικής αρχής + ιδιαίτερα σοβαρά εγκλήματα ή λόγοι εθνικής ασφάλειας.

Τα "ιδιαίτερα σοβαρά εγκλήματα" που επιτρέπουν την άρση του απορρήτου έχουν εξειδικευθεί με το Ν.2225/1994 και είναι συγκεκριμένα κακουργήματα (δείτε ποια ειναι αυτά στο σχετικό άρθρο της Έλενας Σπυροπούλου).

Επομένως, οποιαδήποτε άλλη αστυνομική διαδικασία διερεύνησης και χρήσης δεδομένων που οδηγεί στην άρση της ανωνυμίας, αποτελεί παρανόμως ληφθέν αποδεικτικό μέσο και σύμφωνα με το άρθρο 19 παρ. 3 του Συντάγματος:

Aπαγορεύεται η χρήση αποδεικτικών μέσων που έχουν αποκτηθεί κατά παράβαση του άρθρου αυτού (απόρρητο επικοινωνιών), και των άρθρων 9 (ιδιωτική - οικογενειακή ζωή) και του άρθρου 9Α (προστασία προσωπικών δεδομένων).

επίσης

Ανακοίνωση του Τμήματος Δικαιωμάτων του ΣΥΝ σχετικά με τη γνωμοδότηση του Εισαγγελέα κ. Σανιδά για το απόρρητο επικοινωνιών του διαδικτυου και των κινητών τηλεφώνων

Είναι ιδιαίτερα θλιβερό το γεγονός ότι κυριολεκτικά έως το τελευταίο 24ωρο της καριέρας του ο Εισαγγελέας κ. Σανιδάς, διεκδικώντας επάξια μια περίοπτη θέση στον κατάλογο των πιο συντηρητικών και αντιδραστικών λειτουργών της Θέμιδας στα εισαγγελικά χρονικά, «αγωνίζεται» με πάθος, από το δικό του μετερίζι, να «συνεργήσει» στην αποψίλωση θεσμικών κεκτημένων του δημοκρατικού κράτους δικαίου.

Με άλλη μια νομικά καινοφανή και παράδοξη γνωμοδότηση του – που ελπίζουμε πια εκ των πραγμάτων να είναι η τελευταία –  υποστηρίζει ότι τα blogs και τα εξωτερικά στοιχεία των κλήσεων δεν προστατεύονται από το απόρρητο των επιστολών και της ελεύθερης ανταπόκρισης και επικοινωνίας και έτσι  δίνει πράσινο φως στους πιο νοσηρούς εγκεφάλους χάραξης κατασταλτικής πολιτικής στην Ελλάδα προκειμένου να οικοδομήσουν ένα εφιαλτικών διαστάσεων πλέγμα μαζικών παρακολουθήσεων που θα το ζήλευαν και ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Παρακάμπτοντας πλέον επισήμως την Αρχή Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών, οι αριθμοί τηλεφώνων, τα ονοματεπώνυμα και τα  στοιχεία συνδρομητών, ο χρόνος και ο τόπος κλήσης καθώς και η διάρκεια μιας συνδιάλεξης θα είναι προσβάσιμα στις αρχές με απλό αίτημά τους στους παροχείς των υπηρεσιών. Ο κ. Σανιδάς αποχωρεί κατεδαφίζοντας συνταγματικές διατάξεις, στη θέση των οποίων έρχεται και εγκαθίσταται πανηγυρικά το κράτος του Όργουελ.

Η δημοκρατική αντίσταση των πολιτών και οι αγώνες μας θα τους ακυρώσουν τα σχέδια. Ας μην έχουν καμία αμφιβολία.

Τμήμα Δικαιωμάτων

giannis place και ποιος θυμάται τον Τατούλη

 

The street

Εικόνες της Αντιπάρου το 1960 μέσα από τις σκηνές της ταινίας Μανταλένα

Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2009

Δεν φτάνει που μας χρώσταγαν,νομίζουν ότι θα μας πάρουν και το βόδι

mane213

Η παράφραση της γνωστής λαϊκής παροιμίας πάει γάντι στην πολλών αμφισβητήσεων πρόεδρο της κοινότητας Αντιπάρου που κατέθεσε αγωγή εναντίον κοινοτικών συμβούλων και δυο εφημερίδων ζητώντας  200000 ευρώ  δυναμιτίζοντας το πολιτικό κλίμα στα δυο νησιά και απειλώντας την ελευθεροτυπία.

Ο λόγος η γνωστή υπόθεση των παράνομων εγγράφων στο δημοτολόγιο της Κοινότητας και η αμφισβήτηση από τους εναγόμενους της δημοκρατικής νομιμοποίησης ως προέδρου της κ.Μανετα

λεπτομέρειες για το θέμα εδω η αγωγή εδω

εμείς επαναλαμβάνουμε ότι η κ.ΜΑΝΕΤΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ

Η ΑΓΩΓΗ ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙ ΜΠΟΥΜΕΡΑΓΚ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ

To camping της Αντιπάρου

1396286

312788850_6c87d06d5b_b

Στην σημερινή Κοινή Γνώμη διαβάσαμε

26-6-2009 8-51-45 πμ

το link για τον Guαrdian εδω

Γεια σου Καλλιτέχνη(Καλυγρός) Η πιο σωστά Καλάργυρος με τα ωραία σου

Πέμπτη 25 Ιουνίου 2009

H κρίση του τουρισμού

v2764w500

Ως γνωστό ο τουρισμός αποτελεί τον πρώτο πλουτοπαραγωγικό πόρο της εθνικής μας οικονομίας, διασφαλίζοντας παράλληλα τις περισσότερες θέσεις εργασίας από κάθε άλλο τομέα. Απ’ αυτόν άλλωστε εξαρτώνται άμεσα ή έμμεσα ποικίλες άλλες οικονομικές δραστηριότητες. Σε κάποιες περιοχές της χώρας, όπως στα νησιά, αποτελεί «μονοκαλλιέργεια». Παρόλα αυτά, τα τελευταία χρόνια χαρακτηρίζεται από μια κλιμακούμενη κρίση. Κρίση διαρθρωτική, του μοντέλου τουριστικής μας ανάπτυξης.
Βασικό στοιχείο παθογένειας υπήρξε η παντελής έλλειψη σχεδιασμού. Ποτέ ακόμη και σήμερα, δεν υπήρξε εθνική πολιτική για τον τουρισμό. Όροι όπως : «χρήσεις γης», «χωροταξικός και πολεοδομικός σχεδιασμός», «προστασία φυσικών οικοτοπων και οικιστικών συνόλων», «φέρουσα ικανότητα» εξακολουθούν να παραμένουν άγνωστοι. Παράλληλα η τριπλή συγκέντρωση: θεματική (ήλιος – θάλασσα), χωρική (παράκτιες ζώνες) και χρονική (θερινή περίοδος) περιορίζουν ασφυκτικά το τουριστικό μας προϊόν. Προϊόν που γίνεται ακόμη πιο ευάλωτο από τη σχεδόν απόλυτη εξάρτησή του από τους μεγάλους διεθνείς tour operators.
Αναμφισβήτητα η διεθνής οικονομική κρίση και η επερχόμενη ύφεση, πλήττει ιδιαιτέρως ένα τομέα ευαίσθητο όπως ο τουρισμός. Πόσο δε μάλλον όταν διακρίνεται από τα δικά μας δομικά προβλήματα. Επιπροσθέτως δε οι ασφυκτικές πιέσεις των tour operators για μειώσεις τιμών σ’ ένα περιβάλλον πανικού, θα σημάνουν μοιραία ποιοτική υποβάθμιση των παρεχομένων υπηρεσιών, ξενοδοχειακών υποδοχών όπως και της αγοράς στην οποία απευθυνόμαστε. Ένας φαύλος κύκλος, ως κινούμενη άμμος, που μας πάει χρόνια πίσω.
Δυστυχώς ο ελληνικός τουρισμός καθηλωμένος στο κορεσμένο και κουρασμένο μοντέλο του παρελθόντος δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες του σήμερα. Τρανό παράδειγμα τα κυβερνητικά «μέτρα στήριξης του τουρισμού», με πλέον ψευδεπίγραφο, την κατάργηση του τέλους παρεπιδημούντων.
Πρέπει άμεσα να διαμορφώσουμε το κατάλληλο οικονομικό και θεσμικό περιβάλλον ώστε:
* Nα προσελκύσουμε επενδύσεις σε τουριστική δραστηριότητα νέου τύπου που απευθύνεται σε μεσαία και ψηλά εισοδήματα συνδυάζοντας τη θάλασσα, την παράδοση, την ενδοχώρα και την ποιοτική γεωργία.
* Nα μεγιστοποιήσουμε την ένσταση απασχόλησης, την κοινωνική ευθύνη των προσελκυόμενων επιχειρήσεων, την ευθύνη τους για το περιβάλλον.
* Nα μελετήσουμε τις νέες τάσεις στη διεθνή αγορά, να αναδείξουμε τα πλεονεκτήματά μας εναρμονίζοντάς τα με τα τουριστικά προϊόντα που βρίσκονται σε ανοδική πορεία στην παγκόσμια αγορά.
* Να μελετήσουμε επιστημονικά τους ανταγωνιστικούς προορισμούς στρεφόμενοι στην κατεύθυνση βελτίωσης της ανταγωνιστικότητάς μας.
Ας ακούσουμε τα μηνύματα της νέας εποχής κι ας ανταποκριθούμε σ’ αυτά, ως Κυβέρνηση κι ως αγορά.
Σπύρος Αθ. Δανέλλης, Δήμαρχος Χερσονήσου

Τετάρτη 24 Ιουνίου 2009

Eν κρυπτώ και παραβύστω ο απολογισμός της κοινοτικής αρχής του τίποτα

169725-874_9615

Στο κοινοτικό κατάστημα Αντιπάρου(παρά τις απόψεις ακόμα και συμβούλων της πλειοψηφίας για μεγαλύτερη αίθουσα) αύριο στις 7.30 το απόγευμα θα γίνει ο απολογισμός (πεπραγμένων????) της κοινοτικής αρχής σε ειδική συνεδρίαση του κοινοτικού συμβουλίου.

Τι και αν  λέει ο κώδικας «Η ειδική δημόσια συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου γίνεται μέχρι τέλος Ιουνίου και ανακοινώνεται πριν από δεκαπέντε (15) τουλάχιστον ημέρες με κάθε πρόσφορο τρόπο. Σε αυτήν καλούνται οι κάτοικοι και όλοι οι φορείς της πόλης.»

Μέχρι σήμερα το απόγευμα κανένα ΜΜΕ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΛΑΒΕΙ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΤΗΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ όσο για τους κατοίκους και τους φορείς  ο καθένας ας κρίνει.

επειδή ο κώδικας συνεχίζει και λέει…Κάθε φορέας, δημότης, κάτοικος ή φορολογούμενος από το Δήμο έχει δικαίωμα να διατυπώσει παρατηρήσεις σχετικές με τον απολογισμό στη συνεδρίαση αυτή.»

ας υπενθυμίσουμε στην κοινοτική αρχή του τίποτα ότι υπάρχουμε ως πολίτες.

Πλατεία είκοσι χρόνια πριν…….

plateia

plateia3

HOME <<Είναι πολύ αργά για να είμαστε απαισιόδοξοι>>

-mail

To ΗΟΜΕ όμως δεν είναι απλώς μια ταινία, είναι μια μεγάλη παγκόσμια εκδήλωση για τον πλανήτη μας.

Κάθε πλάνο του φιλμ δείχνει την Γη έτσι όπως δεν την έχουμε δει ποτέ ως τώρα. Κάθε εικόνα δείχνει την εύθραυστη ομορφιά της Γης που καθημερινά καταστρέφουμε, αλλά κυρίως, παρουσιάζει όλα αυτά τα θαύματα που μπορούμε ακόμα να περισώσουμε.

Στόχος του φιλμ είναι να προσελκύσει όσο το δυνατόν περισσότερο κόσμο και να ευαισθητοποιήσει όλους για την ατομική και συλλογική ευθύνη τους προς τον πλανήτη.

Τα πλάνα είναι αποκλειστικά εναέρια, κι αυτό γιατί η εικόνα που έχει ο θεατής είναι πιο άμεση και αυτόματα προκαλεί έντονα συναισθήματα. Στόχος του HΟΜΕ είναι να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε και νοιώθουμε για την Γη και να ευαισθητοποιηθούμε στην προσπάθεια διάσωσής της.

Για την ταινία του, ο Yann Arthus - Bertrand επισκέφτηκε 54 χώρες, τα γυρίσματα κράτησαν 217 ημέρες και το υλικό που συγκεντρώθηκε ήταν 488 ώρες.

Η διαχείριση των υδάτινων πόρων από τους Μινωίτες δείχνει το μέλλον

ADSDF

Υδραγωγεία, στέρνες, πηγάδια και όλες οι επονομαζόμενες σήμερα πράσινες και οικολογικές λύσεις για τη διαχείριση των υδάτινων πόρων είχαν εφαρμοστεί στη Μινωική Κρήτη. Η τεχνολογική πρωτοπορία αν εξετάσει κάποιος προσεκτικά τους οικισμούς των Μινωιτών στην Κνωσό, τη Φαιστό και τη Ζάκρο, μοιάζει σαν να επιστρέφει από το μακρινό παρελθόν.

«Οι οικισμοί των Μινωιτών ήταν καλύτερα προσαρμοσμένοι στο φυσικό περιβάλλον και τις μεταβολές του, ενώ εντυπωσιακό είναι το γεγονός ότι είχαν όλες τις ανέσεις της ύδρευσης και αποχέτευσης», τονίζει στα «ΝΕΑ» ο καθηγητής του ΕΜΠ Δημήτρης Κουτσογιάννης. «Ανέσεις τις οποίες οι ανεπτυγμένες χώρες γνώρισαν πριν από 150 χρόνια, τις απολάμβαναν οι κάτοικοι των μινωικών οικισμών πριν από τρειςτέσσερις χιλιάδες χρόνια».
Η υδροδότηση στις πόλεις των Μινωιτών γινόταν ανάλογα με τη θέση τους ώστε να υπάρχει η μέγιστη δυνατή εκμετάλλευση των νερών. Τα πρώτα υδραγωγεία που βρέθηκαν στη Μινωική Κρήτη εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο τόσο τις βροχοπτώσεις όσο και τον πλούτο των πηγών και των υπόγειων νερών. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της ΕURΕΑU και τεχνικό σύμβουλο της Ένωσης ΔΕΥΑ (Δημοτικών Επιχειρήσεων Ύδρευσης Αποχέτευσης) Ελλάδας Ανδρέα Αγγελάκη, οι πρακτικές που ακολούθησαν διακρίνονται σε τρεις μεγάλες κατηγορίες. «Στη θέση Παλαιόκαστρο στην Ανατολική Κρήτη χρησιμοποιούσαν τα υπόγεια νερά με πηγάδια. Αυτό συνέβαινε και στη Ζάκρο. Σε αυτούς τους οικισμούς, φαίνεται ότι ήταν ανεπτυγμένη η τεχνολογία ανόρυξης και άντλησης νερού. Στις Αρχάνες και στην κορυφή Πύργος, δυτικά της Ιεράπετρας, υπήρχαν οι πρώτες στέρνες στον κόσμο, ενώ στην Κνωσό, την Τύλισο και τα Μάλια τα πρώτα υδραγωγεία. Το υδραγωγείο της Κνωσού περιελάμβανε αγωγούς υδροδότησης μήκους 500- 700 μέτρων, για να καλύπτουν τις ανάγκες όλου του οικισμού σε πόσιμο νερό. Υπήρχαν ακόμη φίλτρα νερού. Δίπλα από τις δεξαμενές κατασκεύαζαν αμμοδιυλιστήρια για την επεξεργασία του νερού πριν από την αποθήκευσή του».
Μπορεί οι αρχαίοι Κρήτες να μην κατείχαν τον αυτοματισμό, οι τεχνολογίες ωστόσο παραμένουν καινοτόμες στον σχεδιασμό τους επειδή αποσκοπούσαν αποκλειστικώς στην εξυπηρέτηση του πληθυσμού. Οι Μινωίτες μπορούσαν να αντέξουν σε περιόδους ξηρασίας ή πολιορκίας επειδή, όπως εξηγεί ο κ. Κουτσογιάννης, πέραν των κοινόχρηστων πόσιμων νερών - είτε με αγωγούς ύδρευσης είτε με δημόσιες κρήνες- υπήρχαν και συστήματα εξασφάλισης της αειφορίας του νερού σε κάθε σπίτι χωριστά.
Κεραμικές... σωληνώσεις

«Αυτά που σήμερα ονομάζονται υδραυλική και περιβαλλοντική μηχανική, ήταν ήδη γνωστά την εποχή του Χαλκού», επισημαίνει ο κ. Διαλυνάς. «Στις περιόδους ακμής του Μινωικού πολιτισμού έγιναν σοβαρές καινοτομίες σε θέματα ύδρευσης και αποχέτευσης, δηλαδή στην υδραυλική των οικισμών. Από τις σημαντικότερες είναι η χρήση της αρχής των συγκοινωνούντων δοχείων για την ύδρευση. Σχεδιάστηκαν και κατασκευάστηκαν υδατοδεξαμενές, υδραγωγεία και κρήνες δημόσιας χρήσης. Τα δίκτυα ύδρευσης που κατασκεύαζαν αποτελούνταν από κεραμικά τμήματα σωληνώσεων, που ταίριαζαν τέλεια το ένα στο άλλο χωρίς να υπάρχουν διαρροές. Η διάταξη του κάθε κομματιού ήταν τέτοια ώστε να λειτουργεί σαν οριζόντια χοάνη. Συνεπώς, εάν υπήρχαν στερεά συγκεντρώνονταν περιμετρικά της μεγάλης διαμέτρου εισόδου με αποτέλεσμα να αποφεύγονται οι αποθέσεις και εμφράξεις σε όλο το μήκος του δικτύου».
Αυτό που έχουμε δει επανειλημμένως να συμβαίνει όταν βρέχει στην Αττική και πλημμυρίζουν τα σπίτια και οι δρόμοι, είχε αντιμετωπιστεί καλύτερα πριν από αιώνες. «Τα νερά της βροχής αντί να πνίγουν την πόλη αξιοποιούνταν για πρωτεύουσες και δευτερεύουσες χρήσεις, δηλαδή την ύδρευση και την αποχέτευση στα μινωικά χρόνια. Το ίδιο μπορεί να συμβεί και σήμερα εάν αξιοποιήσουμε τα όμβρια ύδατα του Λεκανοπεδίου για πότισμα κήπων και άλλες δευτερεύουσες χρήσεις, ακόμα και για τον εμπλουτισμό του υδροφόρου ορίζοντα, αντί να τα στέλνουμε στον Κηφισό και τους παραποτάμους του» υπογραμμίζει ο κ. Κουτσογιάννης. Η πρώτη... τουαλέτα
Οι Μινωίτες χρησιμοποίησαν την πρώτη τουαλέτα με έκπλυση νερού στην ιστορία και δίκτυα συλλογής και διάθεσης των λυμάτων. Άλλες γνωστές τεχνολογίες υδάτινων πόρων κατά τη Μινωική εποχή ήταν η χρήση τους για αναψυχή. Έτσι, είναι γνωστές οι βρύσες-σιντριβάνια στην Κνωσό, η χρήση μιας κεντρικής δεξαμενής στη Ζάκρο ως ενυδρείου αλλά και για αναψυχή.

ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΥΔΡΑΥΛΙΚΗΣ
Τα συστήματα ύδρευσης και αποχέτευσης των αρχαίων κρητικών οικισμών θα έλυναν πολλά προβλήματα στην εποχή μας

Τα λύματα πήγαιναν στις καλλιέργειες!
«ΤΑ ΔΙΚΤΥΑ αποχέτευσης, εκτός από την προστασία της δημόσιας υγείας, αποκαλύπτουν μια φιλική προς το περιβάλλον διαχείριση των λυμάτων», λέει ο κ. Διαλυνάς. «Υπάρχουν ενδείξεις ότι στη Φαιστό οι βρώσιμες καλλιέργειες αρδεύονταν με λύματα προερχόμενα από το αποχετευτικό δίκτυο του παλατιού. Οι Μινωίτες δεν είχαν χημικές αναλύσεις των λυμάτων, ίσως γνώριζαν εμπειρικά ότι τα λύματα είναι πλούσια σε θρεπτικές ουσίες για τις καλλιέργειες. Φαίνεται όμως ότι στόχευαν σε ελαχιστοποίηση της απόρριψης λυμάτων στο περιβάλλον».
Η αλήθεια για τους περισσότερους υδρογεωλόγους, γεωπόνους και μηχανικούς κρύβεται στη μετατροπή της γεωργίας από φυσική δραστηριότητα σε χημική, ενεργοβόρα και υδροβόρα ενασχόληση. «Αυτό συνέβη πριν από πενήντα χρόνια στις ανεπτυγμένες χώρες και πριν από περίπου τριάντα στην Ελλάδα.
Η γεωργία στηρίχτηκε σε υγρά ορυκτά καύσιμα και έγινε υδροβόρα με ανεξέλεγκτες γεωτρήσεις και εντατικές καλλιέργειες» λέει χαρακτηριστικά ο κ. Κουτσογιάννης.
«Μέχρι το 1970 υπήρχε στην Ελλάδα αειφορική δραστηριότητα, δηλαδή φιλική προς το περιβάλλον. Με τα φυτοφάρμακα, τους ψεκασμούς και την καύση πετρελαίου όμως, σε συνδυασμό με την αλόγιστη χρήση νερού κυρίως από τον υδροφόρο ορίζοντα, μεταβλήθηκε σε εχθρική προς αυτό».
Οι λίνιες
Από το 1750 έως το 1490 π.Χ. η γεωργική ανάπτυξη της Κρήτης ήταν αναγκαία για να τραφεί και να αυξηθεί ο πληθυσμός της. Από τα αρδευτικά συστήματα της εποχής αυτής το πιο γνωστό είναι το λίνιες (από τη λέξη linea που σημαίνει ευθεία γραμμή) και εντοπίστηκε στο οροπέδιο Λασιθίου. Όπως επισημαίνει ο κ. Αγγελάκης «αυτό συνάγεται συμπερασματικά από τους νεολιθικούς και μινωικούς οικισμούς που βρέθηκαν στην Παπούρα, τον Κάστελλο, την Πλάτη και το Καρφί, καθώς και τα ονομαστά ιερά σπήλαια κορυφής στο Κρόνιον στην Τραπέζα και το Δικταίο Άντρο στο Ψυχρό. Εκεί τα πολυάριθμα στραγγιστικά κανάλια και αυλάκια άρδευσης διασταυρώνονται και δημιουργούν ένα αξιοπρόσεκτο σχήμα. Αυτή η τεχνική θεωρείται ότι μεταφέρθηκε μεταγενέστερα στην Κεντρική Ελλάδα».
Αποσκλήρυνση του νερού!
«ΠΡΩΤΟΓΟΝΕΣ αλλά αποτελεσματικές τεχνολογίες επεξεργασίας του πόσιμου νερού χρησιμοποιήθηκαν για την απομάκρυνση των στερεών», σημειώνει ο χημικός μηχανικός κ. Μανόλης Διαλυνάς. «Ουσιαστικά, επρόκειτο για πήλινα σκεύη με διάταξη κοχλία, τα οποία εξανάγκαζαν το νερό να στροβιλίζεται με μεγάλη ταχύτητα. Με τον αερισμό του νερού γινόταν καταβύθιση και απόθεση των ανθρακικών αλάτων του νερού στα πήλινα τοιχώματα του σκεύους, όπου η ταχύτητα ροής ήταν μικρότερη. Θα μπορούσαμε να πούμε δηλαδή ότι κατ΄ αυτό τον τρόπο είχαμε αποσκλήρυνση - αφαίρεση της ανθρακικής σκληρότητας».

ΠΗΓΗ ΤΑ ΝΕΑ

Τρίτη 23 Ιουνίου 2009

Ηλιοβασίλεμα στην Παροικιά

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

εξωφρενικά χρώματα και λείπει ο ποιητής

Δείτε και την απίστευτη ομορφιά την ίδια ώρα στον Σιφνέικο της Αντίπαρου στο Antiparos-blog

Κυριακή 21 Ιουνίου 2009

Θερινό ηλιοστάσιο

latest

 

ο ήλιος στο Τροπικό του Καρκίνου

800px-World_map_with_tropic_of_cancer

Καλό Καλοκαίρι

18667540

φωτο απο Panoramio

292px-Sun_god_Ra.svg

Ρα, ο Θεός του Ήλιου

Σήμερα γάμος έγινε σ'ωραίο περιβόλι

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Βίον ανθόσπαρτον στην ΑΡΓΥΡΩ και στον ΠΙΠΙΝΟ

Σάββατο 20 Ιουνίου 2009

Παρασκευή 19 Ιουνίου 2009

Eυρωεκλογές και άνοδος της ακροδεξιάς

 

1285446980_a9948bc4cd

Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών επιβεβαίωσε την αυξητική τάση που παρουσιάζουν τα τελευταία χρόνια τα ακροδεξιά σχήματα στην Ευρώπη καταγράφοντας τη συνθήκη ότι σε περιόδους δομικής κρίσης και παρακμής του συστήματος, εκδηλώνονται φαινόμενα σήψης στη κοινωνία όπως η ενδυνάμωση νεοναζιστικών οργανώσεων, βλέπε τη Χρυσή Αυγή ή η γενικευμένη άνοδος και σταθεροποίηση της ακροδεξιάς στο ευρωπαϊκό πολιτικό σκηνικό .
Αυτό που κυρίως ανησυχεί και αποτυπώνεται επίμονα με τη μορφή ερωτήματος είναι εάν μπορεί και είναι δυνατόν να υπάρξει η επανεμφάνιση του φασισμού όπως τη βίωσε με φρικαλεότητα η ανθρωπότητα και την κατέγραψε η παγκόσμια ιστορία με τα πιο μελανά της γράμματα τις δεκαετίες του 30’ και 40’. Αν η περαιτέρω όξυνση της καπιταλιστικής κρίσης και η ένταση της ύφεσης μπορούν να τροποποιήσουν τα χαρακτηριστικά της σημερινής ακροδεξιάς και να της προσδώσουν στοιχεία οκληρωτικού αυταρχισμού, τέτοια που να συνηγορούν στην επανάληψη της εκδήλωσης του φασισμού.
Η διεθνής βιβλιογραφία επιμένει πως ο φασισμός δεν μπορεί να επανακάμψει με τα ίδια χαρακτηριστικά που εκδηλώθηκε στις αρχές του 20ου αιώνα ως ένα μαζικό κίνημα με ισχυρά ιδεολογικά και πολιτικά ερείσματα στην αστική κοινωνία. Όχι τουλάχιστον στη παρούσα φάση. Αυτό που τροφοδότησε και επιτάχυνε την εμφάνιση του κλασικού φασισμού ήταν ασφαλώς το οικονομικό κραχ του 1929, αλλά κυρίως, ήταν οι επιπτώσεις από τις καταστροφές και τα δεινά του Ά Παγκοσμίου πολέμου που επηρέασε, κατά πρώτο λόγο, τις ηττημένες χώρες τη Γερμανία και Ιταλία, εκεί οπού ο φασισμός εκδηλώθηκε σαφώς με επιτυχία.
Εξάλλου η επανάληψη του θεωρείται αδύνατη εξαιτίας της αποστροφής που έχουν προκαλέσει στη μνήμη των λαών οι φρικιαστικές εικόνες του Ολοκαυτώματος, των κολαστηρίων του Άουσβιτς, του Νταχάου και του Μπέλζεκ. Επιπλέον, το μεγαλύτερο εμπόδιο στην αναβίωση του φασισμού αποτέλεσαν τα χαρακτηριστικά που εκδήλωσαν οι δυτικές κοινωνίες τη μεταπολεμική περίοδο: "Η αυξανόμενη ευημερία και η φαινομενικά μη αναστρέψιμη παγκοσμιοποίηση της οικονομίας, ο θρίαμβος του ατομικισμού και του καταναλωτισμού, ο φθίνων ρόλος του πολέμου για τη χάραξη εθνικής πολιτικής των ισχυρών εθνών και η ολοένα μικρότερη αξιοπιστία μιας επαναστατικής απειλής μας φανερώνουν πως πιστά αντίγραφα του κλασσικού φασισμού που εκδηλώθηκαν μετά το 1945, συνήθως μοιάζουν πολύ εξωτικά, πολύ δυσάρεστα για να κερδίσουν συμμάχους".(Ρ.Πάξτον.2006)

Το ίδιο και Pierre Milza στο βιβλίο του «Οι μελανοχίτωνες της Ευρώπης» επισημαίνει ότι «ο φασιστικός και ναζιστικός ολοκληρωτισμός βρίσκονται πίσω μας και δεν θα επαναληφθούν αναμφίβολα, ποτέ με τη μορφή που τους γνωρίσαμε. Όπως τονίζει, "Οργανωμένοι «μελανοχίτωνες», «φαιοχίτωνες» και πάει λέγοντας υπάρχουν σχεδόν παντού στην Ευρώπη, (….) αλλά ο μεγαλύτερος κίνδυνος που αντιμετωπίζουν οι φιλελεύθερες δημοκρατίες δεν έρχεται από τις αραιές λεγεώνες τους. Περισσότερο πρέπει να φοβόμαστε αυτούς οι οποίοι αποφάσισαν να προχωρήσουν με καλυμμένο πρόσωπο (…) για να πάρουν την εξουσία μέσα στα κεφάλια πριν τη πάρουν μέσω της κάλπης.»

Και συνεχίζει,
«Δε πρέπει να λησμονούμε την ιστορία, αλλά δε πρέπει και να κάνουμε λάθος σχετικά με την ιστορική περίοδο που διανύουμε. Είναι σαφές ότι οι σαλτιμπάγκοι μας, κουστουμαρισμένοι και γραβατωμένοι, (…) δεν αναπαράγουν το μουσσολινικό και χιτλερικό πρότυπο της δεκαετίας του 30’(…) Αφού πρόβαλλαν επί μακρόν τις εξτρεμιστικές τους ιδέες, συνειδητοποίησαν πόσο μικρή επιρροή είχαν αυτές σε ένα εκλογικό σώμα που ασπαζόταν τις αρχές και τις πρακτικές της φιλελεύθερης δημοκρατίας με συνέπεια να απαλύνουν τις πιο αιχμηρές πλευρές του δόγματος τους και να εμφανιστούν ως κόμματα κοινωνικής διαμαρτυρίας.
Αυτό που μας λέει o Milza είναι πως αυτό που διακρίνει την ακροδεξιά σήμερα είναι η ικανότητα να προσαρμόζεται στις συνθήκες της σημερινής εποχής με σκοπό να κερδίζει πρόσβαση και να έχει απήχηση σ’ένα αυξανόμενο εκλογικό ακροατήριο που δε διακρίνεται για ακραίες και αυταρχικές αντιλήψεις. Έτσι, αν και η σημερινή ακροδεξιά αντλεί τα εξτρεμιστικά της χαρακτηριστικά από την ίδια δεξαμενή που αντλούσε και η προπολεμική ακροδεξιά είναι ωστόσο αναγκασμένη να υιοθετήσει τη τακτική ενός μετριοπαθούς προφίλ προκειμένου να τύχει ευρείας αποδοχής ενός μετριοπαθούς εκλογικού κοινού.

robocop

Το "λίφτινγκ" του ΛΑ.Ο.Σ
Το παράδειγμα της σημερινής ακροδεξιάς στην Ελλάδα είναι το ΛΑ.Ο.Σ του Καρατζαφέρη. Έχει καταφέρει να διακριθεί από νεοναζιστικές, εξτρεμιστικές οργανώσεις όπως η Χρυσή Αυγή γιατί ακριβώς ο ακραίος λόγος του, στα πρώτα χρόνια συγκρότησης του κόμματος του, τον περιόριζε σ'ένα συγκεκριμένο ακροατήριο με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Αυτό είχε συνέπεια να του στερήσει το 2004 την είσοδό του στη βουλή . Έτσι, προχώρησε στο απαραίτητο «λίφτινγκ». Απάλυνε τις πιο αιχμηρές πλευρές του δόγματός του και κατάφερε να εμφανιστεί ως κόμμα κοινωνικής διαμαρτυρίας. Αλλά ας παρακολουθήσουμε τη στρογγυλοποίηση του λόγου του μέσα απο τα δικά του λόγια, σ'ένα μικρό απόσπασμα από το άρθρο της εφημερίδας Τα ΝΕΑ "η κρυφή ορθοδοξία του ΛΑΟΣ". Να τι λέει ο ίδιος:

«Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών». Το σύνθημα που υπήρξε «σήμα κατατεθέν» της χούντας συνταράσσει το γήπεδο όπου πραγματοποιείται το συνέδριο του ΛΑΟΣ. Οι σύνεδροι χειροκροτούν όρθιοι τον Γ. Καρατζαφέρη και φωνάζουν: «Ε-πανα-στα-ση»! Ήταν το 2002, όταν ο πρόεδρος του ΛΑΟΣ δεν είχε αρχίσει ακόμη την επιχείρηση «λίφτινγκ» της ελληνικής ακροδεξιάς... «Με ρωτούν, “κ. Καρατζαφέρη είστε με την 21η Απριλίου;”. Απαντώ: Με την 21η Απριλίου ήμουνα. Με την 22α Απριλίου δεν ήμουνα. Διότι την 22α Απριλίου έπρεπε οι φαύλοι να μην είναι ανέγγιχτοι, έπρεπε οι φαύλοι να έχουν πληρώσει. Αυτό ήταν το λάθος. Αυτό το λάθος πληρώνουμε σήμερα», έλεγε ο Γιώργος Καρατζαφέρης στο συνέδριο του κόμματός του το 2002. Σήμερα, με το εύρημα της «κεντροδεξιάς πολυκατοικίας», επιχειρεί να αποσείσει τη ρετσινιά του ακροδεξιού και επιδίδεται σε μια προσπάθεια να εμφανίσει τον πολιτικό του χώρο ως παραδοσιακά συντηρητικό.

Και άλλο ένα ενδεικτικό απόσπασμα σ'ενα διάλογο που είχε με κάποιον δυσαρεστημένο ψηφοφόρο του καθώς επισημαίνει την αναγκαότητα να στρογγυλέψει ορισμένα πράγματα για να προσελκύσει δυσαρεστημένους ψηφοφόρους της ΝΔ:

«Σε ευχαριστώ πολύ. Θα ήθελα να έχεις εμπιστοσύνη και στη στρατηγική μας και στην τακτική μας. Θα ήθελα δε περισσότερο από κάθε τι άλλο, για να μπορέσω να διευκρινίσω ορισμένα πράγματα σε έντιμους, καλούς και πιστούς αγωνιστές σαν και σένα. Αυτές τις ημέρες παίζεται μια πολύ ωραία ταινία στους κινηματογράφους, με παραποιημένη αν θέλεις την ιστορία. Σε παραπέμπω να δεις την "Τροία" και να δεις πώς έπεσε η Τροία και θα καταλάβεις αρκετά απ' τα θέματα που απασχολούν τώρα το μυαλό σου. Η ρήξη και ανατροπή γίνεται με πολλούς τρόπους κι εμείς επιλέξαμε τον πιο προσφορότερο τρόπο για να μπορέσουμε να πετύχουμε το σκοπό μας. Άφησε λοιπόν σε μας που είμαστε στο τιμόνι να επιλέξουμε πώς θα φέρουμε τα καλά αποτελέσματα της ρήξης και ανατροπής, με ποια μέθοδο και με ποια προτεραιότητα». «Ο πολιτικός μας λόγος πρέπει να είναι ιδιαίτερα περίτεχνος. Από τη μια πλευρά καταγγελτικός γι' αυτά τα οποία κάνει η Ν.Δ. κι από την άλλη πλευρά συνάμα να ρίχνει γέφυρα για να περάσει ο δυσαρεστημένος ψηφοφόρος σε εμάς. Ενας πολύ δύσκολος συνδυασμός. Επιθετικότητα και διαλεκτικότητα (sic). Πρέπει λοιπόν να αποφύγουμε από δω και πέρα τις οποιεσδήποτε αγκυλώσεις δημιουργούσαν προσκόμματα στο να έρθει προς εμάς αυτό το κομμάτι του εκλογικού σώματος. Στρογγυλοποιήσαμε ορισμένα πράγματα. Είπαμε με άλλα πράγματα αυτά τα οποία πάντα εμφορούν την ψυχή μας (sic). Είναι αυτή η νέα πολιτική».(Πηγή: http://www.iospress.gr/ios2006/ios20060325.htm)

02-05-04_1282782_31

Μεταναστευτικό και ξενοφοβία: Το πρότυπο Λεπέν
.

Η «ομαλοποίηση» του ακροδεξιού λόγου βρήκε απήχηση σ’ένα ευρύ κοινό στις ευρωπαϊκές χώρες δίνοντας έμφαση σε ζητήματα δημόσιας ασφάλειας και τάξης, μα προπαντός, η προπαγάνδα εστίασε στο μεταναστευτικό ζήτημα αφού δημιούργησε ευκαιρίες για κινητοποίηση και διείσδυση σ’ένα πιο ευρύ και δυσαρεστημένο εκλογικό κοινό. «Οι συνθήκες της οικονομικής κρίσης του 1973 έθεσαν νέα ζητήματα και προετοίμασαν ένα νέο κοινό για καινούρια κινήματα και κόμματα της άκρας Δεξιάς που στις δεκαετίες του 1980 και 1990 θα είχαν μεγαλύτερη επιτυχία από εκείνη που είχαν γνωρίσει ο νεοφασισμός επί τρείς δεκαετίες μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.»(Ρ.Πάξτον.2006)
.

Η διαρθρωτική ανεργία που προέκυψε από τη κρίση και σε συνδυασμό με το μεταναστευτικό ρεύμα από το Τρίτο Κόσμο δημιούργησε ένα αίσθημα ανασφάλειας και φόβου σε πολλούς εργαζόμενους στην Ευρώπη το οποίο εκμεταλλεύτηκαν τα ακροδεξιά κόμματα της περιόδου και κυρίως το Εθνικό Μέτωπο του Λεπέν, το οποίο κατάφερε, πρώτο, να αποκωδικοποιήσει τις ανησυχίες και τη δυσαρέσκεια που εκδήλωναν οι συνθήκες της περιόδου.
.

Κατόρθωσε να συνδυάσει το ζήτημα της μετανάστευσης με θέματα ασφάλειας, δημόσιας τάξης και απασχόλησης. Τροφοδότησε τη ξενοφοβία με έντονα στοιχεία λαϊκισμού και δημαγωγλιας, ενώ ταύτισε τη παρουσία των μεταναστών με την υπονόμευση του εθνικού στοιχείου και της πολιτιστικής ταυτότητας του Γαλλικού λαού. Με αυτό τον τρόπο κατάφερε να διεισδύσει στη κεντρική πολιτική σκηνή, να νομιμοποιηθεί στη συνείδηση του κόσμου και να αποσπάσει σημαντικές εκλογικές επιτυχίες σε δημοτικό, περιφερειακό και εθνικό επίπεδο. Ο Paul Hainsworth* τονίζει ότι, «κατόρθωσε να συνενώσει διάσπαρτες ιδεολογικές τάσεις και ομάδες, μα κυρίως, έδρεψε την ανταμοιβή της ριζοσπαστικοποίησης του κύριου ρεύματος της δεξιάς,(στα μέσα της δεκαετίας του 80) της λαϊκής δυσαρέσκειας από την αριστερή διακυβέρνηση, της αναβαθμισμένης πρόσβασης στα Μέσα, της φιλόπονης εργασίας στη τοπική κοινωνία (στο Dreux) και, ειδικά, της νομιμοποίησης μέσω δεξιόστροφων συμμαχιών (πάλι στο Dreux)». (Paul Hainsworth. 2004)
.

Σύντομα ανάγκασε με τη δημαγωγία του αλλά και με την έλλειψη μιας ουσιαστικής αντιπολίτευσης από τα αριστερά να επηρεάσει το πολιτικό σκηνικό αφού ανάγκασε τα συντηρητικά κόμματα να υιοθετήσουν ορισμένες από τις θέσεις του, προκειμένου ν’ αναχαιτίσουν τις διαρροές τους προς το FN. Με αυτό το τρόπο, "το κίνημα του Ζαν – Μαρί Λεπέν ήταν το πρώτο που έδρεψε τους καρπούς αυτής της στρατηγικής και το μιμήθηκαν σε λίγο άλλες οργανώσεις των οποίων η πολιτική κουλτούρα δεν άλλαξε ριζικά, ως προς την ουσία της" (P.Milza.2004). Έτσι, Ο Φίνι στην Ιταλία, ο Πίμ Φορτάουν στην Ολλανδία, ο Χάιντερ στην Αυστρία, πρόσφατα ο Γκρίφιν με το εθνικό Βρετανικό Εθνικό Κόμμα αλλά και ο δικός μας ο Καρατζαφέρης με το ΛΑ.Ο.Σ, ακολούθησαν το πρότυπο Λε Πέν, διακηρύσσοντας έτσι τη «φυσιολογικότητα» του κινήματός τους.

Οριακές ισορροπίες

Σκιαγραφώντας το προφίλ της μεταπολεμικής ακροδεξιάς στην Ευρώπη, η Βασιλική Γεωργιάδου κάνει διάκριση ανάμεσα στο νεοφασιστικό και το μεταφασιστικό ρεύμα. «Το πρώτο ταυτίζεται με τον πολιτικό εξτρεμισμό και το δεύτερο με την ενσωμάτωση στη δημοκρατική τάξη. Εξετάζοντας τον ακροδεξιό χώρο διαπιστώνουμε ότι δεν αποκρυσταλλώνονται καθαρές μορφές του ενός ή του άλλου τύπου. Κόμματα με νεοφασιστικό προφίλ επιδιώκουν και την άσκηση πολιτικής πρόκλησης και την πολιτική ενσωμάτωση. Κόμματα με μεταφασιστικό προφίλ λειτουργούν συχνά ως μετριοπαθές κέλυφος του πολιτικού εξτρεμισμού».(Τι θρέφει την ακροδεξιά; )

.

Αυτή η ανάγκη να κρύψουν τον εξτρεμισμό τους κάτω από το μανδύα της μετριοπάθειας έχει οδηγήσει τους πολιτικούς επιστήμονες να συμπεράνουν ότι τα ακροδεξιά κόμματα τα χαρακτηρίζει ένα συνοθύλευμα ανόμοιων πολιτικών στοιχείων:

“Η ακροδεξιά σε επίπεδο ιδεολογικού λόγου, θέσεων πολιτικής και προγραμματικών στοχεύσεων όπως και σε επίπεδο εκλογικής απήχησης παρουσιάζεται ως ένα μείγμαετερόκλητων στοιχείων. Ωστόσο, με το πέρασμα του χρόνου και από περίπτωση σε περίπτωση, η ποιότητα του μεταβάλλεται και τροποποιούνται οι ποσοτικές αναλογίες που συναρθρώνεται στον ακροδεξιό κορμό. Έτσι αν τη δεκαετία το 70 η νέα άκρα Δεξιά συνδύαζε οικονομικό φιλελευθερισμό με πολιτικό αυταρχισμό, αυτό σήμερα είναι ξεπερασμένο. Στη δεκαετία του 90 δεσπόζουσα σημασία προβάλλει ο συνδυασμός αριστερόστροφων αιτημάτων με υπερσυντηρητικά δεξιόστροφα πολιτικά και πολιτισμικά πρότυπα.”(B. Γεωργιάδου.2004)

Ναι μεν είναι υπέρ του κοινωνικού προστατευτισμού, ωστόσο δεσπόζουσα θέση κατέχουν τα «εθνοθρησκευτικά και εθνοπολιτιστικά κριτήρια επιλεκτικής κοινωνικής φροντίδας». Προβάλλουν το σοβινισμό της κοινωνικής πρόνοιας, τη κλειστή εθνοπολιτιστική κοινότητα και το ισχυρό κράτος με δεσπόζουσα θέση τη ξενοφοβία και το διαφορικό ρατσισμό μέσα από τον αποκλεισμό των μεταναστών ή τουλάχιστον θέτοντας τους στο περιθώριο. Σκοπός είναι να διαφυλάξει(ακροδεξιό κόμμα) αυτό το χαρακτήρα ακόμα κι αν χρειαστεί να περιοριστεί η ατομική αυτονομία στις πολιτισμικές εκφράσεις του πληθυσμού προωθώντας το κοινό καλό της κλειστής εθνοπολιτιστικής κοινότητας και όχι το συλλογικό συμφέρον(περιορισμό και απαξίωση των διαμεσολαβητικών θεσμών) των οργανωμένων αλλά εθνοπολιτιστικα αδιάφορων κοινωνικο-οικονομικών συμφερόντων.”(Kitscel and McGann.1995)

Η ουσία τελικά είναι ότι αν και παρουσιάζονται ως μετριοπαθή, όπως τονίζει ο Minkenberg, «οι οργανώσεις και τα κόμματα της ακροδεξιάς δεν υπερασπίζονται παρά την προσαρμογή της υφιστάμενης δημοκρατικής πραγματικότητας στα πρότυπα ενός επιλεκτικού εθνολαϊκού καθεστώτος (που εφαρμόζει πολιτισμικές ή άλλες διακρίσεις στην εφαρμογή των αρχών του). Ένα τέτοιο καθεστώς, ακόμη κι αν τυπικά συμμερίζεται τη δημοκρατική αρχή και κινείται εντός του πλαισίου της υφιστάμενης τάξης, ακροβατεί στην οριογραμμή των εφαρμοζόμενων αξιών και ιδεωδών της.»(Minkenberg. 2001)

Αν η επανάληψη του κλασικού φασισμού δεν είναι δυνατή, τουλάχιστον στη παρούσα φάση, ωστόσο η άνοδος της ακροδεξιάς στην ευρωπαϊκή πολιτική σκηνή ωθεί το πολιτικό σκηνικό στην υιοθέτηση ακραίας πολιτικής ατζέντας(δημόσια ασφάλεια και τάξη, μεταναστευτικό, εγκληματικότητα) και πολώνει τη κοινωνική σύγκρουση με τα τάγματα εφόδου να υποδαυλίζουν ένα κλίμα πολιτικού αυταρχισμού όπως στη περίπτωση του Αγίου Παντελεήμονα. Όσο η κρίση οξύνεται επηρεάζοντας όλο και περισσότερο μεγαλύτερα στρώματα του πληθυσμού και όσο η Αριστερά παραμένει παραγκωνισμένη στο περιθώριο χωρίς μια συνεκτική ταξική πολιτική, ικανή να εκφράσει τις πραγματικές ανάγκες των εργαζομένων, η πολιτική ζωή θα παρεκκλίνει συνεχώς στον πολιτικό αυταρχισμό και σοβινισμό ενώ η κοινωνία θα ρέπει όλο και περισσότερο στη σήψη της δημαγωγίας και του καλυμμένου φασισμού της ακροδεξιάς του ΛΑ.Ο.Σ.

.

Παραπομπές

- Η Ακροδεξιά (ιδεολογία, πολιτική, κόμματα), επιμέλεια της Βασιλικής Γεωργιάδου, εκδόσεις Παπαζήση

- Οι μελανοχίτωνες της Ευρώπης – Η ευρωπαϊκή ακροδεξιά από το 1945 μέχρι σήμερα, Pierre Milza, εκδόσεις SCRIPTA
- Η ανατομία του Φασισμού, Ρόμπερτ Πάξτον, εκδόσεις Κέδρος

- The revival of right wing extremism in the 90s, Minkenberg Michael, 1997
- The radical right in Western Europe. Acomparative analysis, Kitscel H. and McMann A. 1995
- Η ΄νέα άνοδος του φασισμού; Της Νατάσσας Μπαστέα

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=2&artid=4521181

-Τι θρέφει την ακροδεξιά; του Γιώργο Κιούση http://archive.enet.gr/online/online_text/c=110,dt=22.10.2007,id=96983840

πηγή http://revolm.blogspot.com/

Πέμπτη 18 Ιουνίου 2009

Η ενσωμάτωση των περιβαλλοντικών παραμέτρων στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική

bio

σκίτσο απο εργασία Γιώργου Ξαγοράρη Γιάννη Δουρίδα

Στο σύνολο της ελληνικής παραδοσιακής αρχιτεκτονικής, γίνεται αντιληπτή η αξιοποίηση και η ενσωμάτωση, στην κατασκευή των οικισμών και των κτιρίων, των στοιχείων του φυσικού περιβάλλοντος - μορφολογία εδάφους, κλιματικές συνθήκες, προσανατολισμός, βλάστηση, κ.λ.π.. Με τον τρόπο αυτό, ο παραδοσιακός τεχνίτης κατάφερε να εξασφαλίσει τις μέγιστες συνθήκες άνεσης στο εσωτερικό τόσο των κτιρίων όσο και των οικισμών - ηλιασμός, αερισμός, θερμομόνωση, δροσισμός, φωτισμός. Η αξιοποίηση των στοιχείων του φυσικού περιβάλλοντος κατά τον παραδοσιακό σχεδιασμό προέκυψε ως επίλυση αντίστοιχων αναγκών, δεδομένης της έλλειψης των σημερινών μέσων τεχνολογίας, ενώ ταυτόχρονα φανερώνει τη βαθιά γνώση των περιορισμών και των δυνατοτήτων του φυσικού περιβάλλοντος - αποτέλεσμα της μακραίωνης συμβίωσης των τοπικών κοινωνιών με τη φύση.

Το αποτέλεσμα είναι η δημιουργία οικισμών απόλυτα ενσωματωμένων στο τοπικό, φυσικό τους περιβάλλον, λειτουργικά και αισθητικά άρτιων. Μέχρι σήμερα η παραδοσιακή αρχιτεκτονική αποτελεί πολύτιμη πηγή γνώσεων και βάση αναφοράς για τη σύγχρονη βιοκλιματική δόμηση.

Ο τρόπος ενσωμάτωσης των στοιχείων του φυσικού περιβάλλοντος στην παραδοσιακή αρχιτεκτονική

α. Τυπολογία κτιρίου

Προσανατολισμός. Το ελληνικό παραδοσιακό σπίτι χτίζεται κατά κανόνα με ΝΑ προσανατολισμό, προκειμένου να αξιοποιεί τον ήλιο. Έτσι, το καλοκαίρι παραμένει δροσερό και το χειμώνα, που ο ήλιος είναι χαμηλότερα, θερμαίνεται. Η διάταξη των επιμέρους όγκων του κτιρίου είναι τέτοια, ώστε να δημιουργεί σκιερές γωνιές (προστασία τους καλοκαιρινούς μήνες).

Τοιχοποιία. Οι πέτρινοι τοίχοι έχουν πάχος 0.60 - 0.80μ., γεγονός το οποίο εξασφαλίζει τη μόνωση του κτιρίου (ήπιες θερμοκρασιακές μεταβολές). Σε ορισμένες περιπτώσεις το πάχος φτάνει το 1.00μ. (όταν το ύψος του κτιρίου φτάνει τους 4-5 ορόφους ή για αμυντικούς λόγους). Η πέτρινη τοιχοποιία κατασκευάζεται συνήθως από ξερολιθιά (πέτρα χωρίς συνδετικό κονίαμα). Ωστόσο, οι λαϊκοί τεχνίτες επιμελούνται σε τέτοιο βαθμό την κατασκευή των αρμών ώστε το εσωτερικό του κτιρίου να προστατεύεται από τον άνεμο και τη βροχή. Οι διαχωριστικοί τοίχοι των κτιρίων (και οι εξωτερικοί στον όροφο, όταν το ισόγειο είναι πέτρινο ή σε ολόκληρο το κτίριο) κατασκευάζονται με ξύλινα πηχάκια, επιχρισμένα με ασβεστογυψοσοβά (τσατμάς). Ο τρόπος αυτός κατασκευής εξασφαλίζει ευλυγισία στο κτίριο και το κάνει ανθεκτικό στους σεισμούς. Σε ορισμένες περιπτώσεις οι εξωτερικοί τοίχοι επενδύονται εσωτερικά με ξύλο, όπως ξύλινα είναι τα δάπεδα και οι οροφές. Αυτό συμβάλει στη γρήγορη θέρμανση του εσωτερικού χώρου - συνήθως δε, χρησιμοποιούνται σκουρόχρωμα σανίδια για τη μεγαλύτερη απορρόφηση της ηλιακής ακτινοβολίας.

Στέγαση. Η στέγαση των κτιρίων γίνεται είτε με επικλινείς στέγες (ορεινές, πεδινές και παραθαλάσσιες περιοχές) είτε με επίπεδα δώματα (παράκτιες και νησιωτικές περιοχές). Οι κλίσεις των στεγών είναι ήπιες ενώ περιμετρικά του κτιρίου καταλήγουν σε γείσο (με σημαντικό πλάτος - 0.70 - 1.40μ.), το οποίο προστατεύει από τη βροχή και τον ήλιο. Έτσι, τα παράθυρα σκιάζονται με ανοιχτά τα πατζούρια, ώστε να μπαίνει φως, ενώ παράλληλα μπορούν να μένουν ανοιχτά ώστε να αερίζεται το εσωτερικό του κτιρίου. Επιπλέον, το γείσο προστατεύει την εξωτερική τοιχοποιία του κτιρίου από τη βροχή (αποφυγή υγρασίας). Επίσης, όταν αντικρινά γείσα βρίσκονται πολύ κοντά το ένα με το άλλο, προστατεύουν και το δρόμο από τη βροχή και από την έντονη ηλιακή ακτινοβολία το καλοκαίρι. Τα επίπεδα δώματα χρησιμοποιούνται για τη συλλογή του βρόχινου νερού (από το δώμα, το νερό οδηγείται στα λούκια και από εκεί στις στέρνες, όπου αποθηκεύεται).

Ανοίγματα. Τα μικρά παράθυρα τα οποία ανοίγονται στη βορινή πλευρά των κτιρίων εξασφαλίζουν επαρκή φωτισμό και αερισμό, ενώ ταυτόχρονα λειτουργούν θερμομονωτικά (μείωση θερμικών απωλειών).

Διάταξη χώρων. Στο παραδοσιακό σπίτι κατασκευάζονται χειμερινοί και θερινοί χώροι διαμονής, για την καλύτερη αντιμετώπιση των κλιματικών συνθηκών. Οι θερινοί χώροι κατασκευάζονται συνήθως στον όροφο και η εξωτερική τους τοιχοποιία γίνεται από τσατμά (με διάφορες παραλλαγές από περιοχή σε περιοχή). Σε αυτή τοποθετούνται μεγάλα ανοίγματα τα οποία εξασφαλίζουν επαρκή αερισμό (κυρίως το καλοκαίρι). Επιπλέον, στη βορινή πλευρά του κτιρίου τοποθετούνται χρήσεις όπως το μαγεριό και οι αποθήκες και μόνο ένα δωμάτιο ή μια αυλή στο οποίο διαμένουν κατά την καλοκαιρινή περίοδο. Αντίθετα, οι περισσότεροι χώροι διημέρευσης είναι τοποθετημένοι στη νότια κυρίως πλευρά του κτιρίου - σε ορισμένες περιοχές και στη ΝΑ ή στη ΝΔ πλευρά. Συνήθως στα αγροτικά σπίτια, στη βορινή πλευρά τοποθετείται η αποθήκη ή ο στάβλος, έτσι ώστε να δημιουργείται ένας χώρος ανάσχεσης σε επαφή με τον κύριο χώρο κατοικίας (ο οποίος προφυλάσσονταν έτσι από το κρύο).

Κατασκευαστικά στοιχεία. Στην πρόσοψη του κτιρίου τοποθετούνται κρεβατίνες, στεγάδια, πέργκολες, εξώστες, με τρόπο ώστε να εμποδίζουν την υπερθέρμανση των τοίχων. Συχνά, στην κατασκευή των κτιρίων, χρησιμοποιείται το σαχνισί (αρχιτεκτονική προεξοχή). Ο ρόλος του, μεταξύ άλλων, είναι η επίτευξη του βέλτιστου ηλιασμού του αντίστοιχου χώρου (μεγάλα ανοίγματα). Το χαγιάτι είναι μία ακόμη κατασκευή η οποία συναντάται πολύ συχνά (στεγασμένος ημιυπαίθριος χώρος) ο οποίος αποτελεί ένα δροσερό και πολύ ευχάριστο χώρο διαμονής, τους καλοκαιρινούς μήνες. 

Βλάστηση. Στον περιβάλλοντα χώρο του κτιρίου φυτεύονται δέντρα σε κατάλληλες θέσεις τα οποία προφυλάσσουν το κτίριο από τη ζέστη το καλοκαίρι με το φύλλωμά τους, ενώ το χειμώνα χάνουν τα φύλλα τους και επιτρέπουν στις ακτίνες του ήλιου να θερμαίνουν το κτίριο (φυλλοβόλα δέντρα).

Υλικά δόμησης. Τα υλικά δόμησης στην ελληνική παραδοσιακή αρχιτεκτονική είναι τα υλικά του ίδιου του τόπου, στον οποίο δημιουργείται το κτίριο. Η πέτρα και το ξύλο αποτελούν τα βασικά δομικά υλικά, τα οποία ποικίλουν σε είδος και τρόπο χρήσης, ανάλογα με τις συνθήκες κάθε περιοχής. Στις ορεινές περιοχές χρησιμοποιείται κυρίως η πέτρα, τόσο για την εξωτερική τοιχοποιία, όσο και για την επικάλυψη της στέγης (σχιστόπλακα). Η χρήση του ξύλου γίνεται σε περιοχές όπου υπάρχει σε αφθονία (ορεινές και δασώδεις) και αφορά στις εσωτερικές τοιχοποιίες, τη βάση της στέγης, τις αρχιτεκτονικές προεξοχές (σαχνισιά), τα πατώματα, τα κουφώματα, τις σκάλες, κ.λ.π. Εκτός από τα δύο αυτά υλικά χρησιμοποιούνται επίσης ο ασβέστης, το άχυρο (συνδετικό υλικό), οι πλίνθοι (ψημένοι στον ήλιο), οι πωρόλιθοι, τα τούβλα, το σίδερο σε πολύ μικρές ποσότητες (κυρίως προστατευτικές σιδεριές στα παράθυρα), ο γύψος, το γυαλί (ανοίγματα), η άμμος, τα καλάμια, τα φύκια (μονωτικό υλικό), το αργιλόχωμα (νησιώτικοι οικισμοί). Σε ορισμένες περιοχές χρησιμοποιούνται ηφαιστειογενή πετρώματα, όταν υπάρχουν αντίστοιχα εδάφη στην περιοχή (π.χ. Σαντορίνη). Το λευκό χρώμα επίσης το οποίο χρησιμοποιείται στους νησιωτικούς οικισμούς συμβάλει στη μείωση της ποσότητας της θερμότητας η οποία απορροφάται από την εξωτερική επιφάνεια των τοίχων. Η αναζήτηση των υλικών στο άμεσο φυσικό περιβάλλον, αναγκαστική εξαιτίας της έλλειψης μέσων για την, από αλλού, μεταφορά τους, συμβάλει αφενός στην ελαχιστοποίηση του κόστους παραγωγής και την μείωση κατανάλωσης ενέργειας (μεταφορά υλικών), αφετέρου στην απόλυτη ενσωμάτωση των κτιρίων στο φυσικό τοπίο.

β. Χωροταξική δομή

Ο τρόπος οργάνωσης των παραδοσιακών οικισμών, δηλαδή η δομή τους, ακολουθεί, στο σύνολο της λαϊκής αρχιτεκτονικής, ορισμένους βασικούς κανόνες. Η διάταξη των κτιρίων αλλά και των δρόμων και των μονοπατιών ακολουθεί τις φυσικές κλίσεις του εδάφους. Με τον τρόπο αυτό αφενός τα κτίσματα και οι χαράξεις εντάσσονται ομαλά στο φυσικό τοπίο, αφετέρου γίνεται η βέλτιστη αξιοποίηση του χώρου ενώ επιτυγχάνεται οικονομία κινήσεων.

Για την τοποθέτηση του οικισμού επιλέγονται συνήθως περιοχές με νότιο προσανατολισμό έτσι ώστε ο οικισμός να δέχεται την ηλιακή ακτινοβολία στο μεγαλύτερο μέρος της ημέρας. Στις πιο θερμές περιοχές η δόμηση είναι πυκνή έτσι ώστε η δίοδος του αέρα μέσα από τα στενά δρομάκια να δημιουργεί συνθήκες δροσισμού, χαμηλώνοντας την θερμοκρασία. Επιπλέον, οι διάφορες κατασκευές (ημιυπαίθριοι, στεγασμένα περάσματα, κ.λ.π.) διαπλέκονται με τέτοιο τρόπο στο χώρο, ώστε να δημιουργούν επιμέρους χώρους μέσα σε όλα τη δομή του οικισμού, με ευνοϊκές συνθήκες μικροκλίματος για τους κατοίκους.

Η διάταξη των κτισμάτων είναι τέτοια που επιτρέπει την ανεμπόδιστη είσοδο του αέρα και του φυσικού φωτός σε κάθε κτίριο. Ειδικά στις περιοχές όπου οι κλίσεις του εδάφους είναι ιδιαίτερα έντονες, τα κτίσματα διατάσσονται στο χώρο, με τρόπο ώστε να εξασφαλίζεται η, σχεδόν, ανεμπόδιστη θέα σε κάθε ένα από αυτά. Το σύνολο του οικισμού χτίζεται με γνώμονα την όσο το δυνατό ισορροπημένη κατανομή στο χώρο, των πηγών νερού, για τη βέλτιστη εξυπηρέτηση όλων των επιμέρους γειτονιών, ενώ οι δημόσιες λειτουργίες (πλατεία, καφενείο, αγορά, σχολείο, εκκλησία, κ.λ.π.) βρίσκονται συγκεντρωμένες είτε σε ένα κέντρο είτε σε περισσότερα του ενός, σε κεντρικά σημεία του οικισμού, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η πρόσβαση και η εξυπηρέτηση όλων των κατοίκων.

πηγή εδω

επίσης Το Βιοκλιματικό σπίτι: http://eyploia.aigaio-net.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=401

Περιβαλλοντική και ενεργειακή αναβάθμιση του κτιριακού περιβάλλοντος στις Κυκλάδες

«Περιβαλλοντικό & Πολιτιστικό
Πάρκο Πάρου Αι-Γιάννης Δέτης» - Δημοτική Α.Ε.

ΗΜΕΡΙΔΑ

«Περιβαλλοντική και ενεργειακή αναβάθμιση
του κτιριακού περιβάλλοντος στις Κυκλάδες»
Στο πλαίσιο του "ΟΙΚΟ-ΛΟΓΙΚΟΥ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ", που οργανώνεται για το καλοκαίρι του 2009, πραγματοποιείται η ΗΜΕΡΙΔΑ «Περιβαλλοντική και ενεργειακή αναβάθμιση του κτιριακού περιβάλλοντος στις Κυκλάδες» στις 20 Ιουνίου με επιστημονικό υπεύθυνο τον κ. Ματθαίο Σανταμούρη, καθηγητή Πανεπιστημίου Αθηνών. Η Ημερίδα διοργανώνεται από το Δήμο Πάρου, το «Περιβαλλοντικό & Πολιτιστικό Πάρκο Πάρου «Άι-Γιάννης Δέτης» - Δημοτική Α.Ε. και τον Πολιτιστικό Σύλλογο «Αρχίλοχος» με τη χορηγία του Υπουργείου Ανάπτυξης, του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας και Αιγαίου και της Blue Star Ferries και θα πραγματοποιηθεί στην αίθουσα του Αρχίλοχου, στην Παροικία, με ώρα έναρξης τις 10 π.μ.
Η Ημερίδα είναι επικεντρωμένη στην προώθηση της κοινοτικής και εθνικής πολιτικής για Εξοικονόμηση Ενέργειας στα Κτίρια, καθώς και την χρήση ήπιων μορφών ενέργειας και βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής, με εξειδίκευση στους παραδοσιακούς οικισμούς και την εκτός σχεδίου δόμηση του νησιωτικού χώρου. Σημειώνουμε ότι η ηλεκτρική ενέργεια στα νησιά παρέχεται από την πλέον ακριβή και ρυπογόνο πηγή (αυτόνομοι πετρελαϊκοί σταθμοί), ενώ η κατανάλωση αυξάνεται γεωμετρικά, κυρίως εξαιτίας της χρήσης κλιματιστικών για ψύξη και για θέρμανση.
Η Πάρος μπορεί να διαδραματίσει κομβικό ρόλο στην εφαρμογή αυτής της πολιτικής, γιατί διαθέτει μεγάλο κτιριακό απόθεμα, και "φιλοξενεί" ένα μεγάλο πετρελαϊκό σταθμό της ΔΕΗ που τροφοδοτεί εκτός της Πάρου πολλά ακόμα νησιά (Νάξο, Ίο, Φολέγανδρο Σίκινο, Ηρακλειά, Σχοινούσα και Κουφονήσια).
Η Πάρος καταθέτει επίσης πρόταση για την ένταξή της στο κοινοτικό πρόγραμμα "ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΩ", και φιλοδοξεί να αποτελέσει με αυτόν τον τρόπο, ένα πρότυπο επιδεικτικό παράδειγμα για το σύνολο του νησιωτικού χώρου.
Μετά την Ημερίδα θα ακολουθήσουν οι παρακάτω δράσεις:
1. Η παραγωγή και διάθεση ενημερωτικών φυλλαδίων, εξειδικευμένων για τα κτίρια του νησιωτικού χώρου.
2. Ενημερωτική καμπάνια, που σταδιακά θα προωθηθεί στα νησιά του Αιγαίου, για τη νέα Εθνική και Κοινοτική πολιτική για την εξοικονόμηση ενέργειας στα κτίρια του νησιωτικού χώρου.
3. Αρχιτεκτονική Έκθεση σε ημιυπαίθριο χώρο, όπου παρουσιάζονται κτίρια του νησιωτικού χώρου στα οποία έχουν εφαρμοστεί οι αρχές σχεδιασμού της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής και χρήσης ήπιων μορφών ενέργειας.
4. Η παρουσίαση επιδεικτικών προγραμμάτων και εκθεμάτων του ΚΑΠΕ, για την χρήση των ήπιων μορφών ενέργειας στα κτήρια σε συνδυασμό με ειδικά διαδραστικά προγράμματα για παιδιά.

Το Δ.Σ. του Περιβαλλοντικού & Πολιτιστικού Πάρκου Πάρου

προγράμμα ημερίδας

asedfghs

Ο Νόμος HADOPI Κρίνεται Αντισυνταγματικός

Web-Page-Digital-Rights

Χθες είχαμε μία πολύ ευχάριστη είδηση για τα ψηφιακά δικαιώματα. Μετά από προσφυγή βουλευτών του Γαλλικού Σοσιαλιστικού κόμματος βασικές διατάξεις του νόμου HADOPI κρίθηκαν ότι αντίκεινται στο σύνταγμα της Γαλλίας.

Ο νόμος HADOPI προβλέπει έναν μηχανισμό τριών σταδίων για την επιβολή της προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας στους Γάλλους διαδικτυακούς χρήστες. Σε πρώτο στάδιο ο πάροχος πρόσβασης στο διαδίκτυο στέλνει ηλεκτρονική αλληλογραφία σε όσους συνδρομητές του παραβιάζουν τη νομοθεσία περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Αν αυτοί βρεθούν για δεύτερη φορά να προβαίνουν σε παραβάσεις, τους στέλνεται ταχυδρομική επιστολή. Την τρίτη φορά διακόπτεται η σύνδεσή τους. Η διακοπή διαρκεί έναν χρόνο και ισχύει για όλους τους Γαλλικούς τηλεπικοινωνιακούς παρόχους. Ο χρήστης μπαίνει σε μία μαύρη λίστα τύπου “Τειρεσίας”, την οποία αυτοί οφείλουν να τηρούν. Το μοντέλο του νόμου “HADOPI” συζητείται προς εφαρμογή ήδη σε πάρα πολλές χώρες, όπως στο Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιρλανδία, την Ιαπωνία αλλά και την Ελλάδα, μετά από συντονισμένο και ταχύτατο lobbying των πολυεθνικών της διασκέδασης.

Η αντισυνταγματικότητα του νόμου σύμφωνα με το Συμβούλιο έγκειται στο ότι παραβιάζει το βασικό δικαίωμα της πρόσβασης στην Κοινωνία της Πληροφορίας αλλά και στο ότι δεν προβλέπει προηγούμενη δικαστική απόφαση για τη διακοπή των συνδέσεων των διαδικτυακών χρηστών. Το δικαίωμα πρόσβασης στην Κοινωνία της Πληροφορίας αποτελεί δικαίωμα αναγνωρισμένο ρητά από το Ελληνικό σύνταγμα (άρθρο 5α). Επίκειται αναγνώρισή του και σε οδηγία του νέου τηλεπικοινωνιακού νομοθετικού πακέτου.

Η εξέλιξη αυτή αποτελεί ήττα του Σαρκοζύ και των πολυεθνικών της διασκέδασης, καθώς καθιστά ανεφάρμοστο το νόμο HADOPI και μπλοκάρει την επέκτασή του σε όσες χώρες αναγνωρίζουν στοιχειώδη δικαιώματα. Καταδικάζει δε στην ανυπαρξία τις ατελέσφορες προσπάθειες των εδώ ομολόγων τους να φέρουν τέτοιες πρακτικές και στην Ελλάδα (i.e. ΟΠΙ, δισκογραφικές, οργανισμοί συλλογικής διαχείρισης). Η εφαρμογή της αμοιβής flat – rate φαντάζει πλέον ως η μόνη ενδεδειγμένη και πιο δίκαιη για όλους λύση. Την ίδια ώρα το Σουηδικό Πειρατικό Κόμμα εκλέγει έναν ευρωβουλευτή παίρνοντας 7,1% των ψήφων στις πρόσφατες ευρωεκλογές.

Πηγη inlovewithlife

Αλέκο είμαστε μαζί σου....

1245249889jpg

Δευτέρα 15 Ιουνίου 2009

Άνοιξε σήμερα το e - Μουσείο Ακρόπολης

afghjk

Από σήμερα είναι διαθέσιμη η ηλεκτρονική πύλη του νέου Μουσείου Ακρόπολης. Σε μία εύχρηστη ιστοσελίδα, που επιτρέπει μέσα από έξι ενότητες περιήγηση στους χώρους του, προσφέρει αποκλειστικά ηλεκτρονικά τα εισιτήρια για τις τρεις πρώτες ημέρες λειτουργίας του.

Το site του Μουσείου είναι κάτι περισσότερο από έναν ηλεκτρονικό χάρτη, που καταγράφει ένα ταξίδι στη μοναδική πολιτιστική μας κληρονομιά, ξεδιπλώνοντας τη διαδρομή από την αρχαϊκή εποχή μέχρι σήμερα.

Μια διαδρομή που δεν αφορά μόνο στα εκθέματα και την ιστορία μας, αλλά και στη σύγχρονη εικόνα του ελληνικού πολιτισμού, καθώς το Μουσείο της Ακρόπολης αποτελεί έναν από τους καλύτερους εκπροσώπους του.

Η περιήγηση γίνεται μέσα από έξι ενότητες, που δίνουν πληροφορίες για:

1.Τον τρόπο λειτουργίας του μουσείου (ωράριο, προσβασιμότητα, υποδομές, κλπ

2. Τις συλλογές (εκθέματα, ιστορικά στοιχεία, κλπ)

3. Τα εκπαιδευτικά προγράμματα

4. Το Μουσείο (οργάνωση, ιστορία, κλπ)

5. Την προβολή του Μουσείου (ενημερωτικό και φωτογραφικό υλικό, γραφείο Τύπου, επικοινωνία)

6. Τα εισιτήρια

Μέσα από την ιστοσελίδα αυτή, εφαρμόζεται για πρώτη φορά σε ελληνικό Μουσείο το σύστημα του e-ticketing. Το ηλεκτρονικό εισιτήριο επιτρέπει σε όλους, από οπουδήποτε στον κόσμο, να εξασφαλίσουν την είσοδό τους στο Μουσείο, προσδιορίζοντας με ακρίβεια την ημέρα ακόμα και την ώρα της επίσκεψής τους. Η πρωτοποριακή αυτή εφαρμογή θα διευκολύνει το Μουσείο στη διαχείριση του ωραρίου των επισκεπτών και ταυτόχρονα θα αποσυμφορήσει ενδεχόμενες ουρές αναμονής στις εισόδους του.

Συγκεκριμένα, από τη Δευτέρα 15 Ιουνίου, στις 11 π.μ., με την έναρξη δηλαδή της λειτουργίας της ιστοσελίδας, οι ενδιαφερόμενοι θα μπορούν να αγοράσουν τα εισιτήριά τους -που κοστίζουν 1 ευρώ- μέσω της υπηρεσίας e-ticketing.

Για τις τρεις πρώτες ημέρες λειτουργίας του Μουσείου, δηλαδή την Κυριακή 21, τη Δευτέρα 22 και την Τρίτη 23 Ιουνίου 2009, οι επισκέψεις θα πραγματοποιούνται αποκλειστικά με εισιτήριο αγορασμένο από την υπηρεσία e-ticketing, καθώς για αυτές τις ημέρες μόνο δεν θα πωλούνται εισιτήρια στα ταμεία του Μουσείου.

Τα εισιτήρια που θα διατεθούν για το συγκεκριμένο τριήμερο αφορούν σε τρεις χρονικές ζώνες (9π.μ., 11π.μ. και 6μ.μ.) ανά ημέρα, με μέγιστο αριθμό 250 επισκεπτών ανά χρονική ζώνη. Οι επισκέπτες των τριών αυτών πρώτων ημερών, θα έχουν την εξαιρετική ευκαιρία να περιηγηθούν το Μουσείο συνοδευόμενοι από τον Πρόεδρό του, καθηγητή κ. Δ. Παντερμαλή και την ομάδα αρχαιολόγων του Μουσείου.

Η ιστοσελίδα επιφυλάσσει και μια ακόμα έκπληξη: Το Σάββατο, 20 Ιουνίου 2009, όλοι οι επισκέπτες της από οπουδήποτε στον κόσμο θα μπορούν να παρακολουθήσουν τα εγκαίνια του Μουσείου μέσα από την απευθείας μετάδοση στο www.theacropolismuseum.gr.

πηγη ΤΑ ΝΕΑ

ΑΣ ΕΛΕΗΣΟΥΝ ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΓΙΑ ΤΟ ΔΕΣΠΟΤΙΚΟ(εδω)

Κυριακή 14 Ιουνίου 2009

Aντικαπνιστικές αφίσες

The_Smoke_by_lucaszoltowski

2131788405_daf9c6cb57_o

2132565654_fb5b74de25_o

 

Smoking_Kills_by_pu3w1tch

smoking-kills-04-l

smoking-ghost-l

Απο εδω

Αριστερά …Αναγκαία όσο και η ουτοπία

47dd10ec7e937

Η Αριστερά ως δυνατότητα, μετά το 4,7%

Tου Nικου Γ. Ξυδακη

Πόσο σαστισμένος μπορεί να είναι ένας πολιτικός αρχηγός από το εκλογικό ποσοστό του, πόσο στριμωγμένος από την κομματική καμαρίλα, για να εμφανιστεί, τη βραδιά εκλογών, απολογούμενος για το 4,7%, σαν να θεωρεί ότι κατατροπώθηκε στον δρόμο προς τα Χειμερινά Ανάκτορα, και κυρίως, σαν να απευθύνεται στα κομματικά μέλη που τον δίκαζαν και όχι σε πολίτες που τον ψήφισαν. Ο πρόεδρος του Συνασπισμού Αλέξης Τσίπρας, συνήθως χαρωπός και άνετος, την περασμένη Κυριακή εξέπεμπε ήττα και περίσκεψη: πώς θα τα βγάλει πέρα με την εσωκομματική αντιπολίτευση, με τους ανανεωτικούς, με τους καναλοδίκες, με τους βαρυσήμαντους αναλυτές που θα καταδίκαζαν την πολιτική του.

Μα όλοι αυτοί θα τον έθαβαν χωρίς δίκη, θα τον καταδίκαζαν ακόμη κι αν έπιανε 6, 7 ή 8%, γιατί θα τον σύγκριναν με τα δημοσκοπικά διψήφια ποσοστά του περασμένου καλοκαιριού, αφενός, και γιατί δεν εγκρίνουν την πολιτική του Συνασπισμού έτσι κι αλλιώς· δεν τους αρέσει ο Συνασπισμός, τον μισούν, έτσι κινηματικός και αριστερός που κατάντησε, σχεδόν αντισυστημικός, με ροκ χιούμορ, με σκανδαλιστικά φιλελεύθερη προσέγγιση της νεολαίας και των αναδυόμενων συλλογικοτήτων, με σκουλαρίκια στο αυτί και συγχρωτισμούς με τους ανυπάκουους.

Οχι, δεν είναι Αριστερά αυτή - θα έλεγε ο Λεωνίδας Κύρκος, και όλοι οι σύντροφοι της αλήστου μνήμης EAΔΕ, της ευπειθούς ροζ Αριστεράς, της γραφικής Συμμαχίας, του ΚΚΕεσωτ-Τσαουσέσκου και της ΕΑΡ του 1,5% και του 2%. Και θα συμφωνούσαν όλοι οι καναλαστέρες και οι ξινοί αναλυτές, οι οποίοι ούτε ψηφίζουν ούτε υποστηρίζουν Αριστερά· μόνο τη χλευάζουν.

Αξιοσημείωτο. Οι δριμύτεροι επικριτές της «αριστερής» στροφής του ΣΥΝ υποστηρίζουν ότι νοιάζονται για μια αξιοπρεπή, ρεαλιστική Αριστερά, όπως τον παλιό καλό καιρό του ’74 - ’89, όταν δηλαδή ήταν κομπάρσος και παρήγαγε στελέχη για το κράτος και το ΠΑΣΟΚ. Τι ειρωνεία... Οι τιμητές της σημερινής «κινηματικής» (και τρικυμιώδους και αντιφατικής και καιροσκοπικής, θα πρόσθετα) Αριστεράς του 5% και του 4,7%, αυτοί που την προτιμούν πτωχή και τιμία, αυτοί που την προτιμούν με Λένιν-και-Λακόστ, είναι περίπου αυτοί που επί έτη πολλά την καθήλωναν στο συν-πλην 2% και την άφησαν εκτός Βουλής.

Γιατί να τους ακούσει αυτούς τώρα ο Συνασπισμός; Θα τους ακούσει, τους ακούει ήδη. Γιατί ο Συνασπισμός -σαν κόμμα, όχι σαν έκφραση Αριστεράς- είναι ψοφοδεής και αυτιστικός, είναι ιδιοτελής ισορροπιστής και εκκολαπτήριο επαγγελματιών μηχανορράφων. Γιατί ο Συνασπισμός αυτοαναφέρεται, ενδοεπικοινωνεί μες στο περίκλειστο σύμπαν της Κουμουνδούρου, λογοδοτεί στο ιερατείο του, τακτοποιεί τάσεις και ταξίματα, εξασφαλίζει καριέρες, κλαυθμυρίζει που δεν του αφιερώνουν δύο αράδες οι εφημερίδες, που δεν τον καλούν στα πάνελ να μηρυκάσει τα ίδια ξύλινα, να απολογηθεί στον κάθε καναλαστέρα. Γιατί ο Συνασπισμός δεν αφουγκράζεται τις προσδοκίες του κόσμου του, αυτού του πεισματάρη κόσμου που του χάριζε επί τόσες αναμετρήσεις το μαγικό 3% της επιβίωσης, δεν αφουγκράζεται τους φόβους και τις προσδοκίες των ανυπάκουων μα και τόσο τρομαγμένων νέων, των επισφαλών με μάστερ, των ντελίβερι με πτυχίο, των νέων υποκειμένων που στρέφουν τα νώτα στο φθαρμένο σύστημα, που υποφέρουν από τον νεποτισμό, την αναξιοκρατία και τη διαφθορά, που στραγγαλίζονται από ένα διαλυμένο εκπαιδευτικό σύστημα και υποβαθμίζονται κοινωνικά προτού καν δοκιμαστούν.

Κι όμως, τελευταία, ο Συνασπισμός άκουσε τέτοιες φωνές. Κινήθηκε προς το μέρος των νεο-αποκλεισμένων, των μορφωμένων νεόπτωχων και του αναδυόμενου πρεκαριάτου. Ο Αλέκος Αλαβάνος ελίχθηκε τακτικά, προς τον Καιρό, επεχείρησε ανανέωση προσώπων και ατζέντας. Ταυτόχρονα όμως, ο σκουριασμένος, γερασμένος και επαγγελματοποιημένος ΣΥΝ, ανακαλύπτοντας εκ νέου τη σαγήνη των κινημάτων, των φοιτητών εν προκειμένω, κολακεύτηκε από τα πλήθη που κατέβαιναν στους δρόμους και θεώρησε ότι αυτοί οι νέοι τον ακολουθούν. Εκανε λάθος. Οι νέοι δεν ακολουθούσαν τον ΣΥΝ, ακολουθούσαν την οργή τους, την απελπισία τους, ίσως και την κακομαθησιά τους. Ο ΣΥΝ, όμως, προσβεβλημένος από έναν ιδιότυπο κινηματισμό, αντί να αναλύσει τις νέες ανάγκες, το νέο ήθος, τα νέα υποκείμενα, έκανε σημαία το άρθρο 16 και τα ιδιωτικά κολέγια, αντί να υπερασπίσει καινοτόμα το καλύτερο δημόσιο σχολείο, τον διευρυμένο δημόσιο χώρο, τον χώρο της Αριστεράς εντέλει.

Και προτού αντιληφθεί τι συνέβαινε, σε περιβάλλον απαξίωσης του πολιτικού συστήματος, με την εφήμερη δημοσκοπική προσδοκία να τροφοδοτεί αλαζονεία και εσωκομματικές διελκυστίνδες, ο Συνασπισμός, και ο Σύριζα μαζί του, τράκαρε στην οικονομική κρίση και στον Δεκέμβρη. Μάλλον, ο Δεκέμβρης τράκαρε πάνω του· και τον τσαλάκωσε, μαζί με όλα τα στερεότυπα και τις εδραίες πεποιθήσεις. Ορθώς ο Συνασπισμός δεν καταδίκασε τυφλά, δεν ξόρκισε, δεν αναθεμάτισε. Προσπάθησε να καταλάβει - ίσως να νόμισε ότι μπορεί και να ηγεμονεύσει. Δεν μπόρεσε. Δεν είχε τα εργαλεία· αλλά και το ίδιο το παρανάλωμα του Δεκέμβρη δεν προσφέρεται για εύκολες ερμηνείες και αφομοίωση.

Οι χλευαστές λένε ότι ο ΣΥΝ πληρώνει τον Δεκέμβρη. Εν μέρει αληθές - δημοσκοπικά αληθές: Πράγματι, οι νοικοκυραίοι στον Αγιο Παντελεήμονα λένε ότι ο Συνασπισμός τις νύχτες τούς κουβαλάει μετανάστες... Μα όχι, ο Συνασπισμός, ως έκφραση της Αριστεράς, πληρώνει τις αδυναμίες του: να αντιληφθεί τον κόσμο που αλλάζει ταχύτατα, τη μητροπολιτική Αθήνα, το απειλητικό πλήθος των μεταναστών homo sacer, τους απειλούμενους μικροαστούς, τους ανυπάκουους νέους, το, μισοτραυλό μα γνήσια αγωνιώδες, νέο discours. Αυτές οι αδυναμίες της Αριστεράς είναι αδυναμίες της κοινωνίας μας. Μα ακριβώς γι’ αυτές τις αδυναμίες, παρ’ όλες τις αδυναμίες, η Αριστερά, με αυτή ή την άλλη μορφή, με αυτόν ή άλλον ΣΥΝ, παραμένει αναγκαία διαρκής δυνατότητα. Ανοιχτή. Αναγκαία όσο και η ουτοπία.

Καθημερινη

Παρασκευή 12 Ιουνίου 2009

Παιδική εργασία: ο καθρέφτης μιας αδιάφορης κοινωνίας

child-labour

Σε μάστιγα έχει μετατραπεί το πρόβλημα της παιδικής εργασίας. Τα εργαζόμενα ανήλικα παιδιά αγγίζουν τα 246 εκατομμύρια ανά τον κόσμο.

Στην Ελλάδα, εκτιμάται ότι κάθε χρόνο 10.000 παιδιά εγκαταλείπουν το σχολείο και μάλιστα την υποχρεωτική εκπαίδευση. Τα στοιχεία για την παιδική εργασία, που αναφέρονται δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματική εικόνα, καθώς δεν υπάρχει συστηματική παρακολούθηση του φαινομένου στην πλειοψηφία των κρατών, όπως και στη χώρα μας. Άλλωστε, οι αριθμοί δεν θα μπορούσαν να είναι ακριβείς όταν καταμετρούν παιδικές ψυχικές «πληγές». Τις περισσότερες, μάλιστα, φορές υπεύθυνοι είναι οι ίδιοι οι γονείς, όπως επιβεβαιώνει και το «Χαμόγελο του Παιδιού». Γονείς, για τους οποίους η τιμωρία δεν ήρθε ποτέ. Φαίνεται πως η πραγματικότητα κατέστησε επιτακτική την ανάγκη για την καθιέρωση της 12η Ιουνίου ως την Παγκόσμια Ημέρα κατά της παιδικής εργασίας και ειδικότερα κατά του περιορισμού της παράνομης διακίνησης παιδιών, από το Διεθνή Οργανισμό Εργασίας.

Η ισχύουσα ελληνική νομοθεσία για την εργασία των ανηλίκων (Ν 1837/89) είναι προσαρμοσμένη στις διατάξεις της 138 διεθνούς σύμβασης εργασίας, σύμφωνα με την οποία επιτρέπεται σε παιδιά άνω των 14 ετών να εκτελούν ελαφρές εργασίες. Για τις προσπάθειες καθορισμού προϋποθέσεων εργασίας των ανηλίκων συντάχθηκε προεδρικό διάταγμα που αφορά κάθε ανήλικο κάτω τον 18 ετών. Σύμφωνα με αυτό, ορίζεται ως παιδί, κάθε νέος που δεν έχει συμπληρώσει το 15ο έτος της ηλικίας του ή όποιος νέος υπόκειται ακόμα σε υποχρεωτική σχολική φοίτηση.

Παράλληλα, απαγορεύεται η εργασία των παιδιών, εκτός αυτών που έχουν συμπληρώσει το 3ο έτος της ηλικίας τους - κατόπιν άδεια της Επιθεώρησης Εργασίας - και μπορούν να εργαστούν υπό προϋποθέσεις σε καλλιτεχνικές εκδηλώσεις, διαφημιστικά προγράμματα, επιδείξεις μόδας, ραδιοφωνικές ή τηλεοπτικές εγγραφές. Επιπλέον, το Π.Δ. απαγορεύει την υπερωριακή και νυχτερινή απασχόληση από τις 10.00 το βράδυ έως τις 06.00 το πρωί των νέων κάτω των 18 ετών. Θέτει όρους εργασίας προστατεύοντας τους ανήλικους από ειδικούς κινδύνους - φυσικούς, βιολογικούς και χημικούς παράγοντες - τους οποίους διατρέχει η υγιεινή, η ασφάλεια και ανάπτυξή τους. Τι γίνεται όμως στην πραγματικότητα;

Υπολογίζεται ότι τα εργαζόμενα ανήλικα παιδιά, σύμφωνα με στοιχεία του Διεθνή Οργανισμού Εργασίας, αγγίζουν τα 246 εκατομμύρια ανά τον κόσμο, από τα οποία τα 171 εκατομμύρια εργάζονται κάτω από επικίνδυνες συνθήκες, χωρίς την τήρηση των στοιχειωδών κανόνων υγιεινής και ασφάλειας. Στην Ελλάδα, εκτιμάται ότι κάθε χρόνο 10.000 παιδιά εγκαταλείπουν το σχολείο και μάλιστα την υποχρεωτική εκπαίδευση, ενώ συναντάμε περίπου 50.000 παιδιά να δουλεύουν σε εργοστάσια, χωράφια και καταστήματα.

Η μαθητική διαρροή, που αποκαλύπτει ο πίνακας, συνδέεται άμεσα με την παιδική εργασία, αφού σύμφωνα με έρευνα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, επτά στους δέκα μαθητές που εγκαταλείπουν το σχολείο βρίσκουν διέξοδο σε βοηθητικές εργασίες. Το πρόβλημα παραμένει οξύ σε ορεινούς νομούς της κεντρικής και δυτικής ηπειρωτικής Ελλάδας και στα νησιά. Η φτώχεια, ο άνισες εκπαιδευτικές δυνατότητες κατά γεωγραφική περιοχή, το αρνητικό οικογενειακό περιβάλλον και η προκατάληψη απέναντι σε συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες εντείνουν τα φαινόμενα κοινωνικής παθογένειας, μέσα στα οποία εντάσσεται και η παιδική εργασία και εκμετάλλευση.

«Χαμόγελα» στήριξης

Σε επικοινωνία που είχαμε με το «Χαμόγελο του Παιδιού» και τον πρόεδρό του, κ. Γιαννόπουλο, αιφνιδιάζει ο συνολικός αριθμός κλήσεων για βοήθεια προς το «Χαμόγελο» μέσα στο 2007. Τριακόσιες χιλιάδες κλήσεις, ή καλύτερα εκκλήσεις, προς το 10-56 αναζητώντας ανθρωπιά και στήριξη.

«Ένα παιδί ταλαιπωρημένο, καταπονημένο, θύμα εκμετάλλευσης θα βγάλει το πρόβλημά του στην κοινωνία, αργότερα. Θα γίνει παραβατικό και θα εκμεταλλεύεται με τη σειρά του άλλους», μας είπε από τις εμπειρίες - μαρτυρίες που έχει ο κ. Γιαννόπουλος και συνέχισε: «Θύματα είναι και όσοι δίνουν χρήματα γιατί όταν δίνεις σε παιδιά που ζητιανεύουν το μόνο που κάνεις είναι να παρατείνεις το χρόνο τους στην παρανομία. Όταν αλλάζει η μορφή εκμετάλλευσης για αυτά, αλλάζει από την επαιτεία προς την διακίνηση ναρκωτικών και τη πορνεία. Άλλα πάλι εξαφανίζονται».

Εκεί όμως που «χωλαίνει» το σύστημα, είναι σε ό,τι αφορά στη τιμωρία των υπευθύνων. Και δυστυχώς, τις περισσότερες φορές, υπεύθυνοι είναι οι ίδιοι οι γονείς. Ακατάλληλοι γονείς που εκμεταλλεύονται την αθωότητα των παιδιών τους. Ανάρμοστοι κηδεμόνες που ωθούν τα παιδιά τους στη παραβατικότητα και την καταδεικνύουν ως τρόπο ζωής. Μανάδες, που χρησιμοποιούν προς όφελός τους, όχι μόνο το σώμα των ανυπεράσπιστων παιδιών τους - όπως νομίζουν - αλλά και την ψυχή τους. Πατεράδες, που αλλάζουν τα παιδιά τους χέρια, τα νοικιάζουν, χωρίς να βλέπουν ποτέ πόσο ασύμβατος με την ηλικία τους είναι ο δρόμος στον οποίο τα υποχρεώνουν να τρέχουν. Να τρέχουν μακρυά από το γέλιο, την ανεμελιά, τις ικανότητές τους. «Κανείς δε τιμωρείται. Κάτω από τις λέξεις Μάνα και Πατέρας κανείς δε τιμωρείται και τίποτα δεν αλλάζει «, ομολογεί ο κ. Γιαννόπουλος.

Καθημερινοί άνθρωποι στηρίζουν με όλους τους τρόπους το «Χαμόγελο». Όμως, οι δυνατότητες παροχής βοήθειας και η φιλοξενία παιδιών από το «Χαμόγελο» στερεύουν. Δεν υπάρχουν χώροι. Ήδη φιλοξενούνται 210 παιδιά. «Έχουμε πει «όχι» σε 800 παιδιά», λέει ο πρόεδρος του οργανισμού και η φωνή του βάφεται με πικρία. Και συνεχίζει με περηφάνια για τα «παιδιά» του: «Το σπίτι μας γίνεται σπίτι τους. Σα μια ελληνική οικογένεια, να σπουδάσουν, να εργαστούν. Όμως, δε θέλουμε να τα έχουν κι όλα έτοιμα και να σταματήσουν να παλεύουν στη ζωή τους. Δε θα βρεθεί ούτε ένα από τα παιδιά μας να έχει πέσει στη παρανομία. Εμείς έχουμε αρχές, έλεγε η Μαριλένα».

Το πρόβλημα σε αριθμούς

Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησε η ΚΑΠΑ RESEARCH Α.Ε. για λογαριασμό της UNICEF, το Νοέμβριο του 2001 στο λεκανοπέδιο της Αττικής, το 45,4% της κοινής γνώμης κρίνει πιο ευάλωτα στην παιδική εκμετάλλευση τα παιδιά των μεταναστών - προσφύγων, ακολουθούν τα παιδιά «διαλυμένων» οικογενειών με ποσοστό 31,1% και τέλος, το 14,8% αναφέρεται στα παιδιά των τσιγγάνων.

Στο ίδιο ερώτημα, η πλειοψηφία των ερωτώμενων μεταναστών πιστεύει ότι τα παιδιά της πέφτουν συχνά θύματα εκμετάλλευσης σε ποσοστό 65,5%, ενώ το αντίστοιχο θεωρεί και η πλειοψηφία των τσιγγάνων για τα δικά της παιδιά (56,4%).

Από την ίδια έρευνα προκύπτει ότι, το 53,3% βλέπει τον εξαναγκασμό από τους γονείς για ίδιο οικονομικό όφελος ως τη σημαντικότερη αιτία για το φαινόμενο της παιδικής εργασίας. Δεύτερη αιτία αναφέρεται η ύπαρξη παράνομων οργανωμένων κυκλωμάτων με ποσοστό 26,6%. Αξίζει να σημειωθεί ότι οι 7 στους δέκα Έλληνες κρίνουν ανεπαρκή την ισχύουσα νομοθεσία στη χώρα μας, γύρω από το θέμα της παιδικής εκμετάλλευσης.

Σύμφωνα με τους ερωτηθέντες μετανάστες, τέσσερα στα δέκα παιδιά δεν πηγαίνουν καθόλου σχολείο και απαντούν ότι τα χρήματα που κερδίζουν τα παιδιά τους ενισχύουν οικονομικά την οικογένεια.

Οι μεγαλύτεροι κίνδυνοι για τα εργαζόμενα παιδιά τσιγγανών, σύμφωνα με τους γονείς τους, είναι η σύλληψη από την αστυνομία (60,2%), η βία (32,7%), ο τραυματισμός (31,8%), οι μεταδιδόμενες ασθένειες (18,5%), η σεξουαλική κακοποίηση και ο θάνατος σε ποσοστό 3,8%. Οι ίδιοι γονείς απαντούν ότι 8 στα δέκα παιδιά δε πηγαίνουν ποτέ σχολείο, ενώ πάνω από τους 5 στους δέκα δηλώνουν ότι τα παιδιά τους εργάζονται. Τους λόγους της προβληματικής φοίτησης στο σχολείο, εντοπίζουν οι τσιγγάνοι, στη διάκριση και απομόνωση των παιδιών τους από τους συμμαθητές τους σε ποσοστό 36,7% και τα μαθησιακά προβλήματα σε ποσοστό 32,7%.

Η ζωή σε «άσπρο - μαύρο»

Η Αγγελική, 13 ετών, μόλις τελείωσε την Α' γυμνασίου. Ζει σε ένα ευρύχωρο διαμέρισμα στα νότια προάστια, μαζί με τους γονείς της. Μοναχοκόρη και μοναχοπαίδι, απορροφά κατ' αποκλειστικότητα όλη την αγάπη των γονιών της. Το καθημερινό πρωινό ξύπνημα είναι δεδομένο για την Αγγελική, που δε γίνεται πάντα με διάθεση. Θα προτιμούσε, όπως λέει, να είναι άρρωστη μια φορά τη βδομάδα για να ξυπνά αργότερα, να βλέπει τηλεόραση και να παίζει στον υπολογιστή. Όλα αυτά βέβαια τα κάνει αργά το απόγευμα, αφού έχει τελειώσει το σχολείο, τα αγγλικά το μεσημέρι και το διάβασμα. Όταν μεγαλώσει θέλει να γίνει παρουσιάστρια μουσικής εκπομπής ή αρχιτέκτων, απαντά με σίγουρο λόγο αλλά με αβέβαια μάτια.

Ο 10χρονος Βασίλης, θα έπρεπε κανονικά να πηγαίνει στην Ε' τάξη του δημοτικού. Επίσης, θα έπρεπε κανονικά να είναι καθαρός, χωρίς τρύπια ρούχα και παπούτσια. Θα έπρεπε να βγαίνει έξω αφού έχει τελειώσει με το διάβασμα και οι γονείς του να τον τιμωρούν - με διάθεση διαπαιδαγώγησης - μόνο όταν δε διάβασε ή είπε κάποιο ψεματάκι. Άλλωστε, για ποιους άλλους λόγους μπορείς να μαλώσεις ένα παιδί; Στην περίπτωση, όμως, του Βασίλη τίποτα δεν κυλά κανονικά. Προς το παρόν, γυρνάει τα μαγαζιά κι απλώνει το χέρι σε αγνώστους, πουλώντας ανέχεια. Και μαζί με αυτήν, επιστρέφει πίσω σε όλους εμάς τη δική μας αδιαφορία, την ανοχή και την παθητικότητα. Έχει μάθει την Αθήνα πιο καλά κι από επαγγελματίες οδηγούς, χωρίς καμμία επίγνωση των κινδύνων της πόλης.

Δεν ξέρει τι θέλει να γίνει όταν μεγαλώσει. Το μόνο που ενδιαφέρει τα πονηρά μάτια του είναι πώς θα σε πείσουν να τους αφήσεις 50 λεπτά. Είναι περίεργο, μέσα σε δύο παιδικά μάτια να βλέπεις τόση πονηριά, λες και αυτά τα μάτια έχουν αποτυπώσει την αποτυχία όλου του κόσμου. «Πρέπει να δουλεύω, γιατί έχουμε πρόβλημα στο σπίτι», λέει ο μικρός. Τι να του εξηγήσεις, τώρα; Ότι οι γονείς του είναι αυτοί που έπρεπε να δουλεύουν; Ότι θα έπρεπε να θεσμοθετήσει η «υγιής» κοινωνία ένα αυστηρότερο νομοθετικό πλαίσιο, το οποίο πάντα θα εφαρμόζεται;

Ο 15χρονος Ντίμπου, από τη Σενεγάλη δήλωσε στο συνέδριο του Όσλο το 1997 να μην αποφασιστεί η κατάργηση της παιδικής εργασίας, διότι τότε οδηγούνται πολλά παιδιά στην πείνα, την εγκληματικότητα και την πορνεία. Η γονεϊκή αγάπη είναι τόσο σημαντική για την ανάπτυξη του παιδιού όσο και η τροφή. Κι όμως, κάποια παιδιά μοιάζουν να έχουν έρθει στον κόσμο γνωρίζοντας από πριν το ρόλο τους. Αυτό είναι το στοίχημα, στο οποίο θα κριθεί αυστηρά η κοινωνία μας: κατά πόσο μπορεί και θέλει να αλλάξει αυτούς τους ρόλους για τα παιδιά. Κατά πόσο θα καταφέρει μέρα με τη μέρα να ακούγονται λιγότερα παιδικά κλάματα και φόβοι εξαιτίας της εκμετάλλευσης τους.

Επιμέλεια: Μαρία Γαλίτση

www.kathimerini.gr