Τρίτη 31 Μαρτίου 2009

Ως ισότιμοι πολίτες αυτής της χώρας δικαιούμαστε και απαιτούμε δωρεάν παιδεία…. & δωρεάν υγεία……

PeoplePower

ΑΝΤΙΠΑΡΟΣ 30/03/2009

Αρ. πρωτοκόλλου …………..

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΓΟΝ. & ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ                                                      

ΔΗΜ. ΣΧΟΛΕΙΟΥ & ΝΗΠΙΑΓΩΓΕΙΟΥ

ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ

84007 Αντίπαρος.

Πληροφορίες: Τριαντάφυλλος Γιάννης

ΣΥΛΛΟΓΟΣ  ΓΟΝ. & ΚΗΔΕΜΟΝΩΝ

ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ-ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ

84007 Αντίπαρος.

Πληροφορίες: Φαρούπος Αναστάσιος

ΠΡΟΣ: Υπουργό Υγείας Κ. Αβραμόπουλο

Διοίκηση Νοσοκομείου Σύρου,

Κέντρο Υγείας Πάρου.

ΚΟΙΝ/ΣΗ: Ιατρείου Αντιπάρου, Κοινότητα Αντιπάρου, Τοπικά Μ.Μ.Ε., Βουλευτές Νομού Κυκλάδων

.ΠΟΛΙΤΕΣ Α’ & Β’ ΔΙΑΛΟΓΗΣ

Τα Δ.Σ. και τα μέλη των Συλλόγων μας , καταγγέλλουν κάθε υπεύθυνο για την μετακίνηση της μοναδικής νοσηλεύτριας του Ιατρείου Αντιπάρου στο κέντρο υγείας Πάρου( στο οποίο υπηρετούν 6 νοσηλεύτριες).

Ως ισότιμοι πολίτες αυτής της χώρας δικαιούμαστε και απαιτούμε δωρεάν παιδεία…. & δωρεάν υγεία……τουλάχιστον για τα παιδιά αυτού του τόπου.

Η δικαιολογία ότι το κέντρο υγείας Πάρου έχει περισσότερες ανάγκες ας την θεωρήσουμε τουλάχιστον…. φαιδρή. Ένα νησί 1000 κατοίκων και αρκετών οικονομικών μεταναστών ενόψει τουριστικής περιόδου δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται σαν μπαλαντέρ σε κάθε δήθεν ανάγκη των γύρω νησιών (να μην λησμονήσουμε τις αναγκαστικές μετακινήσεις των 2 ιατρών μας στη Σέριφο πριν λίγα χρόνια….)

Κύριοι υπεύθυνοι, δεν ανεχόμαστε άλλο αυτόν τον εμπαιγμό στον ευαίσθητο τομέα της υγείας του νησιού μας! Απαιτούμε άμεσα την κάλυψη της θέσης του νοσηλευτή στο ιατρείο Αντιπάρου αλλιώς θα μας βρείτε απέναντι σας.

Αναμένουμε το συντομότερο τις ενέργειες σας.

Με εκτίμηση

Οι Πρόεδροι των Δ.Σ.

ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΣ  ΙΩΑΝΝΗΣ

                                              ΦΑΡΟΥΠΟΣ  ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ

Δευτέρα 30 Μαρτίου 2009

Άλλωστε κ. Αβραμόπουλε από λόγια έχουμε χορτάσει.

30-3-2009 3-22-05 μμ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

(Με αφορμή την εξαγγελία του ΕΚΑΒ για ενίσχυση των νησιών με ασθενοφόρα)

Το τελευταίο διάστημα κυβερνητικοί παράγοντες, με προεξάρχονα τον υπουργό Υγείας κ. Αβραμόπουλο που ιδρύει νοσοκομεία εδώ και εκεί, επιδίδονται σε εξαγγελίες ενίσχυσης της δημόσιας υγείας στα νησιά.

Περιφερειακά ιατρεία αναβαθμίζονται σε Πολυδύναμα, σύγχρονα ασθενοφόρα θα μεταφερθούν στις ιατρικές μονάδες των νησιών μας κ.ο.κ. Τα ασθενοφόρα μάλιστα-όπως μαθαίνουμε- αποτελούν και προσφορά των Ένωσης Ελλήνων Ακτοπλόων, οι οποίοι αφού έλυσαν το πρόβλημα της ακτοπλοΐας, επιδίδονται τώρα και σε δωρεές για να μας αποδείξουν πόσο κοινωφελές έργο παράγουν.

Βεβαίως την ίδια ώρα τα έκτακτα περιστατικά εξακολουθούν να μεταφέρονται με τα ψαροκάικα, ηλικιωμένοι άνθρωποι κινδυνεύουν να πεθάνουν αβοήθητοι γιατί “έφαγαν τα ψωμιά τους”, τα νοσοκομεία Σύρου και Νάξου, τα Κέντρα Υγείας και τα Περιφερειακά Ιατρεία είναι υποστελεχωμένα και αντιμετωπίζουν ελλείψεις σε εξοπλισμό και σε στοιχειώδη υποστηρικτικά υλικά. Παράλληλα τους τελευταίους μήνες, οι Κινητές Μονάδες Ψυχικής Υγείας εκπέμπουν SOS λόγω υποχρηματοδότησης, ενώ το ίδιο συμβαίνει με τα Κέντρα Πρόληψης και τις διάφορες κοινωνικές δομές.

Έτσι η ηγεσία του υπουργείου Υγείας και η Διοίκηση του ΕΚΑΒ, αντί να προσπαθούν να μας χρυσώσουν το χάπι, ας αποφασίσουν επιτέλους να αντιμετωπίσουν σοβαρά τις προτάσεις των ιατρικών φορέων και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης για Περιφερειακό ΕΚΑΒ στις Κυκλάδες, για προμήθεια πτητικών και κατάλληλα διαμορφωμένων πλωτών μέσων για τα επείγοντα περιστατικά, για πλήρη στελέχωση σε ιατρικό και νοσοκομειακό προσωπικό σε όλες τις ιατρικές μονάδες των νησιών, για προμήθεια όλου του αναγκαίου εξοπλισμού.

Ας μην γελιόμαστε όμως. Όσο τα κονδύλια για τη δημόσια υγεία παραμένουν σε απαράδεκτα χαμηλά επίπεδα, όσο το Εθνικό Σύστημα Υγείας υποβαθμίζεται, όσο δεν δημιουργούνται και πάλι Περιφερειακές δομές δημόσιας υγείας, όσο τα θεσμικά και οικονομικά προβλήματα των γιατρών και του νοσηλευτικού προσωπικού παραμένουν οξυμένα, καμιά προοπτική βελτίωσης δεν μπορεί να υπάρξει.

Κατά συνέπεια οι εξαγγελίες δεν κρίνονται στα λόγια, αλλά στη ζωή και στην πράξη. Άλλωστε κ. Αβραμόπουλε από λόγια έχουμε χορτάσει.

29/3/09 Η ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ

Ανοιξιάτικη Αντίπαρος

anti2 copy

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Πέμπτη 26 Μαρτίου 2009

Όλοι πλην Λακεδαιμονίων

DAFNH Είχαμε μιλήσει σε προηγούμενο post για το δίκτυο  ΔΑΦΝΗ.

Σήμερα η Ελευθεροτυπία έχει ένα άρθρο για τα επιτεύγματα και τις προσπάθειες που κάνουν αρκετά νησιά  του Αιγαίου στα πλαίσια αυτού του δικτύου.

η Αντίπαρος απουσιάζει και ζει τον δικό της Μεσαίωνα ως Πότε;

Το Αιγαίο ανήκει στην οικολογία

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΙΟΥΣΗ

Στη Μήλο, λόγω της μονάδας αφαλάτωσης με αιολική ενέργεια το νερό πωλείται στον δήμο προς 1,80 ευρώ το κυβικό μέτρο, ενώ μέχρι το 2007 αυτό που έφερνε η υδροφόρα κόστιζε 8 ευρώ το κυβικό. Στην Ποσειδωνία της Σύρου ρίχνοντας 20 λεπτά στον κερματοδέκτη γεμίζεις μια φιάλη με 20 λίτρα πόσιμο νερό.

Γι' αυτές τις δράσεις και για άλλες, όπως δημιουργία θαλάσσιας προστατευόμενης περιοχής με κέντρο τη Γυάρο, εγκατάσταση φωτοβολταϊκών για δημοτικό φωτισμό, βιολογική επεξεργασία λυμάτων, ανακύκλωση απορριμμάτων, αποκατάσταση μονοπατιών, γιορτή παραμυθιών, καλλυντικά από φύκια, προστασία του κρίνου της θάλασσας, πολλά νησιά του Αιγαίου εντάχθηκαν στο φιλοπεριβαλλοντικό δίκτυο ΔΑΦΝΗ (μέλη του 37 ΟΤΑ από 30 νησιά) προκειμένου να λάβουν το «σήμα αειφορίας».
Εως τώρα στην κούρσα για την προστασία του περιβάλλοντος προπορεύονται η Κέα και η Μήλος, νησιά που προχώρησαν σε καινοτόμες δράσεις γύρω από τους υδατικούς πόρους, την ενέργεια, τα απορρίμματα, τον τουρισμό, το φυσικό περιβάλλον, τη χωροταξία, τις μεταφορές, τον πολιτισμό, την εκπαίδευση, την κοινωνική πολιτική και την πρωτογενή παραγωγή.
Τέσσερις δράσεις υπέρ του περιβάλλοντος έδωσαν στη Μήλο το πρώτο βραβείο αειφορίας για το 2008. Οι οικολογικές πρωτοβουλίες του κυκλαδίτικου νησιού αφορούσαν τη δημιουργία μονάδων αφαλάτωσης με χρήση ανεμογεννητριών, βιολογική επεξεργασία λυμάτων με επαναχρησιμοποίηση για άρδευση, μελέτη για ίδρυση γεωπάρκου, προστασία του κρίνου της θάλασσας και εκπόνηση ΣΧΟΟΑΠ.
Μέχρι σήμερα έχει εξεταστεί η κατάσταση σε 26 νησιά: Αίγινα, Αλόννησος, Ανδρος, Ηρακλειά, Θήρα, Ιος, Κέα, Κουφονήσι, Κύθνος, Κως, Λειψοί, Λήμνος, Μήλος, Μύκονος, Νάξος, Νίσυρος, Πάρος, Ρόδος, Σαμοθράκη, Σίφνος, Σκόπελος, Σύρος, Σχοινούσα, Τήλος, Φολέγανδρος, Χίος.
Φέτος το σήμα αειφορίας έλαβαν επίσης έπειτα από αξιολόγηση από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο ο Δήμος Μήλου, η Κοινότητα Ηρακλειάς, ο Δήμος Μούδρου, ο Δήμος Ιου, ο Δήμος Ποσειδωνίας, ο Δήμος Κορθίου, ενώ ανανεώθηκε το σήμα αειφορίας του Δήμου Κέας.
«Το δίκτυο ΔΑΦΝΗ είναι ένα πρόγραμμα στο πλαίσιο του οποίου τα νησιά της χώρας καλούνται να υλοποιήσουν δράσεις φιλικές προς το περιβάλλον και τον πολιτισμό», μας λέει ο καθηγητής του ΕΜΠ Κίμωνας Χατζημπίρος επικεφαλής της ομάδας αξιολογητών. «Οι ενέργειες αυτές αξιολογούνται από ομάδα ερευνητών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου, ενώ το δίκτυο συντονίζεται και υποστηρίζεται επιστημονικά από το Διεπιστημονικό Ινστιτούτο Περιβαλλοντικών Ερευνών (ΔΙΠΕ). Το σύστημα είναι πρωτότυπο, πειραματικό, προσαρμοσμένο στις ιδιαιτερότητες ελληνικών νησιών. Κύριος στόχος, η ενθάρρυνση προσπαθειών για βελτίωση. Οι δήμοι που συγκεντρώνουν την απαιτούμενη βαθμολογία αποκτούν το σήμα της αειφορίας. Εάν επαναξιολογηθούν θετικά, διατηρούν το σήμα που έχουν λάβει. Απαιτούνται 3-5 δράσεις, μόνο 2-3 για πολύ μικρά νησιά. Για το έτος 2008, στην απόκτηση σήματος αειφορίας συμβάλλουν μόνο νέες, συνεχιζόμενες, συντηρούμενες δράσεις με βαθμό πάνω από 60%. Οι μικρές και μεγαλύτερες δράσεις θεωρούνται κατ' αρχήν όλες ισότιμες».
Η εξέταση γίνεται κατά την επίσκεψη των αξιολογητών στο νησί και βασίζεται κατά το μεγαλύτερο ποσοστό στη σχετική έκθεση που έχει συνταχθεί από τους ερευνητές. Για τις δράσεις που προτείνει και υλοποιεί το νησί, εξετάζεται αφ' ενός μεν η γενική αξία κάθε δράσης με επιμέρους δείκτες που εκτιμούν την αειφορικότητα, το μέγεθος, την ευρύτητα της δράσης κ.λπ., αφ' ετέρου δε η πορεία υλοποίησης της δράσης με επιμέρους δείκτες που εκτιμούν τον βαθμό υλοποίησης, την τήρηση του χρονοδιαγράμματος, την αποτελεσματικότητά της, την ενδεχόμενη δημιουργία παρενεργειών κ.λπ. Ολα τα παραπάνω ενοποιούνται με τις αντίστοιχες βαρύτητες σε ένα μαθηματικό τύπο ο οποίος υπολογίζει τον τελικό βαθμό που θα κερδίσει κάθε νησί για το συγκεκριμένο έτος. Από τον βαθμό αυτό κρίνεται κατά πόσον το νησί λαμβάνει ή διατηρεί το σήμα της αειφορίας.
«Η διατήρηση της φυσιογνωμίας των νησιών είναι αναγκαία τόσο για την τουριστική τους ανάπτυξη όσο και για την ποιότητα ζωής των μόνιμων κατοίκων τους», σημειώνει ο δήμαρχος Ιου Γιώργος Πουσσαίος, ο οποίος σχεδιάζει στο νησί του υβριδικό πάρκο για την παραγωγή ενέργειας, ενώ ήδη έχει ξεκινήσει συνεργασία με το Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών για την καλλιέργεια και αξιοποίηση των φυκιών από τα οποία μπορούν να φτιαχτούν χαρτόμαζα και καλλυντικά. Η δημοτική αρχή της Ιου σκοπεύει επίσης να στηρίξει με κάθε τρόπο την πρωτογενή παραγωγή στο νησί.
Η Κέα, το πρώτο νησί που αξιολογήθηκε, οργάνωσε σύστημα ανακύκλωσης για ηλεκτρικές συσκευές, χαρτί και γυαλί, έκλεισε μία από τις δύο ανεξέλεγκτες χωματερές που λειτουργούσαν στο νησί και χαρτογράφησε 9 μονοπάτια μήκους 35 χιλιομέτρων. «Εχουμε ξεκινήσει και τον βιολογικό καθαρισμό του Βουρκαρίου», μας λέει ο δήμαρχος της Κέας Νίκος Δεμέναγας. «Είμαστε στο τελικό στάδιο για τη ρύθμιση της δόμησης στο νησί μας. Θέλουμε να κάνουμε εφαρμογές σχετικά με το δάσος της βελανιδιάς, τη συντήρηση και ανάδειξή του στο εσωτερικό του νησιού».
«Για την τρέχουσα χρονιά συνεχίζουμε το πρόγραμμα κομποστοποίησης με τα οικιακά οργανικά απορρίμματα. Τον Ιούνιο θα λειτουργήσει ο νέος ΧΥΤΑ στο νησί», μας λέει ο Τζώρτζης Μακρυωνίτης, δήμαρχος Ποσειδωνίας Σύρου. «Οι κομποστοποιητές μειώνουν το κόστος αποκομιδής και παράλληλα έχουν όφελος και οι πολίτες που βγάζουν έτοιμο κομπόστ, οργανικό λίπασμα για γλάστρες. Στόχος μας είναι να εξασφαλίσουμε σε όλες τις κατοικίες του δήμου έναν τέτοιο κάδο κομποστοποίησης». Στον δήμο λειτουργεί και σύστημα παραγωγής και διάθεσης πόσιμου νερού. «Εχει εγκατασταθεί στο δίκτυο ύδρευσης του δήμου, επεξεργάζεται το νερό (αντίστροφη ώσμωση, φίλτρα) και μπορούν οι πολίτες με κερματοδέκτη 20 λεπτών να πάρουν πόσιμο νερό σε μπιτόνι 20 λίτρων. Αυτό έχει στόχο να μειωθεί η ποσότητα εμφιαλωμένου νερού που καταναλώνεται στον δήμο. Με ένα νέο μηχάνημα φέτος συλλέγουμε το βρόχινο νερό και επεξεργασμένο το διαθέτουμε με τον ίδιο τρόπο στους δημότες μας». (Το έργο χρηματοδοτήθηκε από την Παγκόσμια Σύμπραξη για το Νερό - Τμήμα Μεσογείου).
Ο δήμαρχος Μούδρου Λήμνου, Κώστας Αδαμίδης, μας λέει: «Τρέχουμε ένα πρόγραμμα αβαθούς γεωθερμίας όπου εξοικονομείται, παράγεται από τη θάλασσα ενέργεια περίπου 40% για τις ανάγκες του δημαρχείου μας. Ολοκληρώνεται πρόγραμμα για την παρακολούθηση των πουλιών και είμαστε από τους 14 δήμους που συμμετείχαν στην υπογραφή συμφώνου στις Βρυξέλλες για κλιματική αλλαγή. Πιστεύουμε ότι το περιβάλλον και ο πολιτισμός είναι δύναμη για το νησί μας». *

Τι είδους Αριστερά είναι αυτή που δεν μπορεί να γιορτάσει;

ellin1821_3

photo08

Γενικώς χλωμά γιορτάζουμε τα τελευταία χρόνια τις κοινές μας γιορτές (ήγουν τις εθνικές, τις γιορτές του αυτεξούσιου και του συνανήκειν) και πιο χλωμά απ' όλους η Αριστερά; Γιατί;
Επί παραδείγματι στη φετινή επέτειο του '21, λίγο ακούστηκε η Αριστερά, ως επί το πλείστον απουσίαζε ή απείχε. Κι απ' όσα ακούστηκαν και γράφηκαν περίσσεψε μια γκρίνια κι ένας «φωτισμένος» (τρομάρα του) πτωχοπροδρομισμός. Γιατί;
Ποιους κατ' εξοχήν αφορά το 1821, αν όχι τους Αριστερούς;
Ποιος άλλος μπορεί να 'χει προίκα και πρόταγμα το μήνυμα της Επανάστασης του '21, αν όχι η Αριστερά;
Σε ποιους, τα (πολλά ήδη) τελευταία χρόνια κάνουμε «δώρο» αυτήν τη γιορτή; Στους επιγόνους των κοτσαμπασήδων; Γιατί αφήνουμε να μονοπωλεί αυτή τη γιορτή (και συχνά να της διαστρέφει το νόημα) η εξουσία; το κράτος! και μάλιστα η «δεξιά του Κυρίου». Γιατί αφήνουμε να αλωνίζουν πάνω στη μνήμη του '21 ακόμα και οι πατριδοκάπηλοι; οι απόγονοι του δωσιλογισμού, αυτοί που παρουσιάζουν τον εθνικισμό τους ως πατριωτισμό
κι ακόμα χειρότερα γιατί αφήνουμε να ξεπλένουν την υποτέλειά τους και την υποταγή τους στους ξένους (άλλοτε στους Γερμανούς κι άλλοτε στους Αμερικανούς) με δεκάρικους εθνικοφροσύνης όλοι αυτοί οι νεοραγιάδες, οι αιώνιοι γραικύλοι και οι γενίτσαροι; Γιατί;
***
Δηλαδή το μόνο που μας έμεινε ημών των αριστερών απ' το «αθάνατο κρασί του '21» είναι η ευκαιρία σε κάθε επέτειο να κάνουμε κριτική στους εθνικούς μύθους για το κρυφό σχολειό και τον Παλαιών Πατρών Γερμανό; Τι κόλλημα είναι αυτό; Τι ζόρι τραβάμε;
Μήπως δεν ήταν πασίγνωστο (ή έστω γνωστό) ότι όλα αυτά και άλλα τέτοια ήταν μια προσπάθεια της αστικής τάξης να δημιουργήσει «γόνιμους μύθους» για να στυλώσει την εθνική ταυτότητα; Εμείς πότε «ανακαλύψαμε την Αμερική» και σε κάθε επέτειο σκούζουμε σαν τη γριά μέσα απ' την κοφίνα για το μέγα ψεύδος (που ούτε μέγα ούτε ολοσχερώς ψεύδος είναι) του κρυφού σχολειού; Αλλο τίποτα να γιορτάσουμε δεν έχουμε; Δεν έχουμε Μπάυρον και Υψηλάντη; Δεν έχουμε Κολοκοτρώνη και τον εμπρηστή μουρλόπαπα τον Παπαφλέσα; δεν έχουμε ούτε τον μπούτζον του Καραϊσκάκη να δείχνουμε; ούτε Ρήγα ούτε Θούριο; Τι έχουμε; τη μιζέρια και τη χολερικότητα του αποσυνάγωγου; του χώρια-του-ψωριάρη που κόλλησε στις «παρελάσεις» και δεν μπορεί να γεμίσει η ψυχή του με την έξοδο του Μεσολογγιού; Αστειότητες. Θλιβερές αστειότητες.
Τι είδους Αριστερά είναι αυτή που δεν μπορεί να γιορτάσει; Πότε λιγόστεψε η ψυχή μας;
Πότε την πάθαμε τη ζημιά;
Αν δεν γουστάρουμε τις παρελάσεις (και καλώς) γιατί δεν βγαίνει η Αριστερά στις πλατείες να γιορτάσει το '21 με τον λαό, να βάλει πρώτους στο χορό τους ποιητές, να δείξει τη δύναμή της -αν είναι όντως λαϊκή- και να χαρεί ο κόσμος;
Χάρισε ποτέ η γαλλική Αριστερά τη Μασσαλιώτιδα στη γαλλική Δεξιά; εμείς γιατί χαρίζουμε Σολωμό και Κάλβο και Βρεττάκο και Σικελιανό; γιατί (ξε)πουλάμε; γιατί ιδιωτικοποιούμε;
Μήπως νομίζουμε ότι το 1821 ξεσηκώθηκαν τίποτε ελληναράδες εθνικιστές κι έστειλαν στον αγύριστο κάποιους καλόβολους πολυπολιτισμικούς Οσμανλήδες; Μήπως νομίζουμε ότι τσίμπησε κάποια μύγα το «εθνικό φαντασιακό» του Νικηταρά κι έγινε μπουρλότο ο Κανάρης, με αποτέλεσμα την επέμβαση του καπετάν Κάνιγκα, ώστε να αποκτήσουμε εθνική ταυτότητα (εξ επιλογής του Κοραή);
Κι αν τέτοιες σαχλαμάρες λένε για ιδιοτελέστατους λόγους οι νεοφιλελεύθεροι (και τους ακολουθούν ανοίγοντας σαν χάννοι το στόμα οι αμόρφωτοι) η Αριστερά τι δουλειά έχει να λέει τα ίδια; Να 'ταν αλήθεια, θα 'ταν επαναστατική, σε αυτήν θα έπρεπε να ορκιζόμαστε.
Ομως γνωρίζοντας ότι είναι ψέμα, γιατί παραδινόμαστε; Δεν ντρεπόμαστε τους μεγάλους ιστορικούς, Ελληνες και ξένους, τη λαϊκή παράδοση, τις ίδιες τις δικές μας παλιές γιορτές -τις διαδηλώσεις του ΕΑΜ μέσα στην Κατοχή για την Επανάσταση του 1821, τις ξεχάσαμε;
Και με ποιο δικαίωμα απέναντι στην ίδια της την ιστορία και τη σύσταση έχει αφήσει σήμερα η Αριστερά το μέρος εκείνο της νεολαίας που επηρεάζει να μένει εν πολλοίς άσχετο κι αμέτοχο κι ακοινώνητο του πιο μεγάλου μας θησαυρού (και του πιο χρήσιμου όπλου τώρα στον καιρό της κρίσης) της κληρονομιάς του '21; Μήπως δεν ήταν και κοινωνική αυτή η Επανάσταση;
«Τα κράτη θέλουν ανεξαρτησία. Τα έθνη θέλουν ελευθερία. Οι λαοί θέλουν δικαιοσύνη».

Από πότε ξεχάσαμε ότι η λαϊκή κυριαρχία, η εθνική ανεξαρτησία και η κοινωνική δικαιοσύνη είναι δική μας Αγία Τριάδα;
ΥΓ. Ελπιδοφόρα εξαίρεση σε όλα αυτά η πρωτοσέλιδη χθεσινή φωτογραφία της «Αυγής» με μια κοπελούδα-μετανάστρια σημαιοφόρο, αλλά επ' αυτού ες αύριον...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 26.ΙΙΙ.2009 stathis@enet.gr

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 26/03/2009

Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009

Αντίπαρος 25 Μαρτίου 2009

25 martioy 060

25 martioy 078

25 martioy 079

25 martioy 084

25 martioy 085

25032009621

Έλληνες οι της ημετέρας παιδείας μετέχοντες

25-3-2009 3-07-34 μμ

ΑΥΓΗ 25 /3/2009

Το έθνος πρέπει να μάθει να θεωρεί εθνικό ότι είναι αληθινό… Σολωμός

Δυο κείμενα διαφορετικά από την Ιστορία που μας έμαθαν

kryfo-sxoleio

Η «κατασκευή»... της Ιστορίας!

Του Χρήστου Κάτσικα

Το 1870/71, στον εορτασμό για τα 50 χρόνια από την κήρυξη της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, με μια επίσημη τελετή γίνεται η ανακομιδή των λειψάνων του Πατριάρχη της Κωνσταντινούπολης Γρηγορίου Ε΄ από την Οδησσό στην Αθήνα και η πανηγυρική ένταξή του στους ήρωες και πρωτεργάτες της Ελληνικής Επανάστασης. Επρόκειτο για μια ακόμη επινοημένη «κατασκευή» της Ιστορίας, διανθισμένη με το γραμμένο το 1872- κατά παραγγελίαν του Πανεπιστημίου Αθηνών- ποίημα «Στον ανδριάντα Γρηγορίου του Ε΄» του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη μέσω της οποίας ο Γρηγόριος Ε΄, ο άνθρωπος που όχι μόνο δεν υποστήριξε την Ελληνική Επανάσταση αλλά αντίθετα ήταν, μαζί με την πλειονότητα του ανώτερου κλήρου- σε αντίθεση με την πλειονότητα του λαϊκού κλήρου- ορκισμένος αντίπαλός της, αναγόταν σε σύμβολο του έθνους και σε νεομάρτυρα. Ήταν αυτός που στην Εγκύκλιο του Μαρτίου 1821 (μαζί με άλλους 22 ανώτατους κληρικούς) ισχυρίστηκε ότι η κυριαρχία των Οθωμανών ήταν θεόπεμπτη και όποιος οργανώνει ανταρσία εναντίον τους, όπως ο Υψηλάντης και ο Σούτσος, κινείται εναντίον τού Θεού και γι΄ αυτό η Εκκλησία τον αφορίζει και τον καταδικάζει σε αιώνια τιμωρία.
Από την άλλη ποιος Έλληνας, σε όποια ηλικία κι αν βρίσκεται, δεν γνωρίζει να πει δυο λόγια για το Κρυφό Σχολειό ή για το «ξεκίνημα της Επανάστασης στην Αγία Λαύρα στις 25 Μάρτη»; Μπορεί να μη γνωρίζουμε για την τύχη των πρωτεργατών τής Επανάστασης, για την εξάρτηση και τους ξένους προστάτες, για την κατάληξη του Αγώνα, όμως όλοι μπορούμε εύκολα να αναφερθούμε στα «δύο πιο σημαντικά γεγονότα της Νεώτερης Ιστορίας μας, στο Κρυφό Σχολειό και στην ευλογία των όπλων στην Αγία Λαύρα από τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, που αποτέλεσε και αφετηρία της Ελληνικής Επανάστασης» όπως χρόνια πολλά τώρα αναφέρουν τα βιβλία, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης και οι εορταστικοί λόγοι στα σχολεία. Κι αν μας διαφεύγουν κάποιες λεπτομέρειες των βιβλίων, αν έχουμε ξεχάσει τους αναρίθμητους επετειακούς λόγους, σίγουρα έχουμε αποτυπώσει τα πρόσωπα, τις εικόνες, από τους γοητευτικούς πίνακες του Γύζη και του Βρυζάκη, που μαζί με το «Φεγγαράκι μου λαμπρό» του Ιωάννη Πολέμη έμειναν ανέπαφοι- χαραγμένοι βαθιά στη μνήμη. Γιατί η εικόνα λειτουργεί σαν πληροφορία που δεν δέχεται αμφισβήτηση, καθώς βοηθάει να γίνει παρόν το περιεχόμενό της, λειτουργώντας σαν αυτόπτης μάρτυρας.
O πίνακας του Βρυζάκη «Ο Μητροπολίτης Παλαιών Πατρών Γερμανός υψώνει τη σημαία της Ελευθερίας» (1851) και ο πίνακας του Γύζη «Το Κρυφό Σχολειό» (1886) έγιναν σε μια συγκεκριμένη εποχή όπου βρισκόταν ήδη σε πλήρη εξέλιξη η σκύλευση του πτώματος της Επανάστασης του Εικοσιένα και η Εκκλησία σε πλήρη σύμπνοια με την Πολιτεία μετέδιδε τη δική της εκδοχή για το παρελθόν.
Ωστόσο, οι πηγές για τη μελέτη της Επανάστασης του Εικοσιένα είναι αρκετά διαφωτιστικές για την Αγία Λαύρα και το Κρυφό Σχολειό. Έτσι εύκολα διαπιστώνουμε ότι για την Αγία Λαύρα και τον Παλαιών Πατρών Γερμανό κανένα δημόσιο ή ιδιωτικό έγγραφο της εποχής δεν αναφέρεται σε οποιοδήποτε παρόμοιο γεγονός. Ούτε καν ο ίδιος ο Π.Π. Γερμανός στα Απομνημονεύματά του, στα οποία εξιστορεί με λεπτομέρειες τα πάντα, δεν λέει τίποτε για την Αγία Λαύρα. Αντίθετα οι Έλληνες και ξένοι ιστοριογράφοι της Επανάστασης αναφέρουν: Φιλήμων: «παχυλόν ψεύδος» (Φιλήμονος, Δοκίμιο Ιστορικό Ελληνικής Επανάστασης, τόμ. Γ΄, κβ)- Σπ. Τρικούπης: «Ψεύδος» (Σπ. Τρικούπη, Ιστορία Ελληνικής Επανάστασης, τόμ. Α΄, σ. 229) - Φίνλεϋ: «δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια» (Φίνλεϋ, Ιστορία Ελληνικής Επανάστασης, τόμ. Α΄, σ. 217).
Για το Κρυφό Σχολειό; Μα, είναι γνωστό ότι η Οθωμανική Αυτοκρατορία δεν εμπόδισε κανένα κεφαλοχώρι να έχει το σχολείο του, δεν απαγόρευσε σε κανέναν να μαθαίνει ελληνικά. Τα σχολεία καθ΄ όλη τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας ήταν φανερά και λειτουργούσαν σε αρκετές πόλεις, και είναι γνωστή η Μεγάλη του Γένους Σχολή στην Κωνσταντινούπολη, η Ακαδημία των Κυδωνιών, οι Σχολές της Πάτμου, των Ιωαννίνων, του Άθω, της Σμύρνης, της Αθήνας, της Δημητσάνας, της Ζαγοράς, το Γυμνάσιο της Χίου κ.ά. Παράλληλα ο Γιάννης Βλαχογιάννης, που αγωνίστηκε με πάθος να θεμελιώσει στην αρχειακή έρευνα την Ιστορία, γράφει: «Δεν είδα καμιάν ιστορική μαρτυρία που να βεβαιώνει την ύπαρξη Κρυφού Σχολειού».
Όπως γράφει ο Serge Ηalim, μπορεί κανείς να φανταστεί πιο περίτρανη απόδειξη ότι η Ιστορία ξεπηδάει από το παρόν, αφού άλλωστε η ίδια είναι που το τρέφει; Γι΄ αυτό είναι ξεκάθαρο ότι οι λογαριασμοί για μια παιδεία που θα μορφώνει και δεν θα παραμορφώνει παραμένουν ανοιχτοί. ΑΠΟ ΤΑ ΝΕΑ

ΣΒ Ο Αφορισμός του Υψηλάντη έλεγε

"... Εκείνους δε τους ασεβείς πρωταιτίους και απονενοημένους φυγάδας και αποστάτας ολεθρίους να τους μισείτε και να τους αποστρέφεστε και διανοία και λόγω, καθότι και η εκκλησία τους έχει μεμισημένους, και επισωρεύει κατ΄ αυτών τας παλαμναιοτάτας και φρικωδεστάτας αράς: ως μέλη σεσηπότα, τους έχει αποκεκομμένους της καθαράς και υγιαινούσης χριστιανικής ολομελείας. Ως παραβάται δε των Θείων νόμων και κανονικών διατάξεων... ΑΦΟΡΙΣΜΕΝΟΙ υπάρχειεν και κατηραμένοι και αυγχώρητοι και μετά θάνατον

agialavra2

Τα τριάκοντα αργύρια της Βιστονίδας

Σκανδάλισε -κατά την εκκλησιαστική ορολογία- η αποκάλυψη της στήλης ότι όπως είχαν κάνει με τον Μωάμεθ πριν από την Αλωση, έτσι και με τον Χίτλερ, οι μονές του Αγίου Ορους έσπευσαν να εκφράσουν την υποταγή τους και την αγάπη τους στον κατακτητή, με αντίτιμο την εύνοια της κυβέρνησης των δωσιλόγων και την εξασφάλιση με νόμο των διεκδικήσεών τους στη λίμνη Βιστονίδα («Τα "χρυσόβουλα" του Χίτλερ», 20/9/08).
Μάλιστα ο πρωτοπρεσβύτερος Γεώργιος Μεταλληνός επιχείρησε από την τηλεοπτική εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου στο Alter (22/9/08) να διασκεδάσει τις εντυπώσεις, ισχυριζόμενος ότι με τις κινήσεις αυτές οι μοναχοί διέσωσαν κάτι πολυτιμότερο, δηλαδή τη «συνέχεια» του Ορους.
Αλλά βέβαια αυτή είναι η δικαιολογία όλων των δωσιλόγων. Οι κατοχικές κυβερνήσεις στην Ελλάδα και σε όλη την κατεχόμενη Ευρώπη παρόμοιες «εθνικές αναγκαιότητες» επικαλούνταν. Το ενδιαφέρον είναι ότι ακόμα και μέχρι σήμερα η υποταγή στον κατακτητή παρουσιάζεται ως «αναγκαίο κακό», με όλες τις ηθικές και πολιτικές συνέπειες που έχει αυτή η τοποθέτηση. 
Τα γνωστά πολυάριθμα συμβόλαια «ανταλλαγής» που συνέταξε η Αικατερίνη Πελέκη-Βουλγαράκη με συμβαλλόμενους την Κτηματική Εταιρεία του Δημοσίου και τη Μονή Βατοπεδίου, αναφέρονται στο ιστορικό της εκούσιας υποταγής των μονών στο Σουλτάνο, αλλά περιλαμβάνουν και μια ενδιαφέρουσα αναφορά στη στάση του Αγίου Ορους κατά την Επανάσταση του 1821:
«Μετά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 και λόγω της ενεργού συμμετοχής σ' αυτή του Ελληνικού Ορθοδόξου Χριστιανικού κλήρου αλλά και των μοναχών του Αγίου Ορους οι Τούρκοι κατεπάτησαν προς καιρόν βιαίως την ιδιοκτησία της λίμνης "Μπουρού" (Βιστωνίδα), κυριότητος της Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου, πάντοτε όμως η ιερά Μονή παρέμενε κυρία ταύτης, των νησίδων και των περί αυτήν εκτάσεων».
Το αντιφατικό αυτό παράθεμα κρύβει τη θλιβερή αλήθεια για τη στάση του Αγίου Ορους την κρίσιμη περίοδο της Επανάστασης, όταν οι παραδόπιστοι ηγούμενοι έφτασαν στο σημείο να προδώσουν τον αγώνα.
Πρόκειται για ιστορικό γεγονός, το οποίο καταγράφει με διακριτικότητα ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος, ο οποίος αναφέρει ότι ο πασάς της Θεσσαλονίκης «κατέπεισε τας μονάς να παραδοθώσιν» και παρατηρεί με σημασία ότι «αι μοναί αύται ούτε προθυμίαν (για τον αγώνα) ούτε καρτερίαν ικανήν έδειξαν» («Ιστορία του Ελληνικού Εθνους», εκδ. Ελευθερουδάκη, τ. 6ος, σ. 61). 
Στην υπόθεση αναφέρεται αναλυτικά ο Διονύσιος Κόκκινος, ο οποίος δεν μπορεί να κατηγορηθεί για μεροληψία εις βάρος των μονών. Στον δεύτερο τόμο του κλασικού του έργου «Η Ελληνική Επανάστασις» (εκδ. Μέλισσα, 1957), βραβευμένου από την Ακαδημία Αθηνών, αναφέρεται στην απροθυμία των Αγιορειτών να συνδράμουν τον αγώνα: «Αι μοναί, πλην των ακινήτων περιουσιών των, κατείχαν όχι μόνο χρήματα, αλλά και θησαυρούς ανεκτιμήτους από αφιερώματα χρυσά και αργυρά και κοσμήματα με πολυτίμους λίθους συσσωρευμένα εκεί από αιώνων. Επρόκειτο περί ανυπολογίστου πλούτου».
Μάταια ο Υψηλάντης τούς ζητούσε με αυστηρό ύφος να ενισχύσουν «με σώματα και με χρήματα» τον αγώνα που είχε ξεσπάσει στην περιοχή της Χαλκιδικής, με επικεφαλής τον Εμμανουήλ Παπά. Οπως αναφέρει ο Κόκκινος, «οι καλόγηροι δεν εννοούσαν να θίξουν ούτε τα χρήματα των μονών ούτε τα εκ χρυσού και αργύρου νεώτερα αφιερώματα που δεν είχαν την σημασίαν ιστορικών κειμηλίων και τα οποία αποτελούσαν ολόκληρον θησαυρόν, ικανόν ν' αποβή πηγή ενισχύσεως σοβαράς όχι μόνο του μακεδονικού, αλλά και του όλου αγώνος».
Είναι απολύτως ενδεικτική για την κατάσταση η επιστολή που απηύθυνε στις 19 Ιουνίου 1821 ο οπλαρχηγός Ρήγας Μάνθος προς τον Παπά: «Μα τι να κάμη κανείς την μικρολογίαν των Αγίων Πατέρων. Αυτή η στυγερά ανελευθεριότης και μικροπρέπεια αυτών μάς εμπόδισεν από πολλά ωφέλιμα και από πολλά αναγκαία. Αμποτε να μεταβάλη ο αναλλοίωτος Θεός την διάθεσίν των, να τους αποδείξη ευσπλάχνους, κριτικούς, γενναίους και ελευθερίους και με δόκιμον νουν. [...] Πλην κανένα γενναίον δεν εύρον εις αυτούς παρά μίαν επίπλαστον πολίτικαν. [...] Φροντίζουν μόνο διά την ασφάλειαν των ιδίων. [...] Φοβούμαι μήπως ο λαός από την πείναν και τας πολλάς θλίψεις του εφορμήση εναντίον των και δεν δυνηθώμεν ν' απαντήσωμεν εις την ορμήν των».
Στα τέλη Ιουνίου οι Αγιορείτες αντιλήφθηκαν τον κίνδυνο που διέτρεχαν οι ίδιοι και κάλεσαν με επιστολή τους τον Παπά να υπερασπιστεί το Αγιον Ορος. Ηταν όμως αργά. Οταν μάλιστα εκστράτευσε στη Χαλκιδική για να καταπνίξει την επανάσταση ο Αβδούλ Αμπούδ, οι Αγιορείτες ήταν έτοιμοι να του προσφέρουν γην και ύδωρ. «Οι καλόγηροι», γράφει ο Κόκκινος, «οι εξ αρχής δυσφορούντες διά το ζήτημα των δαπανών, συνηθισμένοι πάντοτε να δέχωνται προσφοράς και από τους πτωχοτέρους πιστούς, χωρίς αυτοί να προσφέρουν ποτέ τίποτα, δεν είχαν συγκινηθή ούτε από τας αυστηράς απαντήσεις του Υψηλάντη και της Υδρας και των Ψαρών προς τας πτωχοπροδρομικάς εκκλήσεις των, ούτε αντελήφθησαν την υποχρέωσίν των, όταν ήλθε η κρισιμωτάτη ώρα της εξαντλήσεως του Παπά και του εκ των Τούρκων κινδύνου. Ο πατριωτισμός των είχε σταματήσει προ της θυσίας των χρημάτων των μονών, τα οποία επί τέλους παρέμεναν νεκρά εις τα χρηματοκιβώτια και άχρηστα εις την κοινωνικήν οικονομίαν και ο πρώτος ενθουσιασμός των διά τον Παπάν μετεβλήθη εις εχθρότητα. Αντί να ενισχύσουν τον ηρωικόν αρχηγόν εις τας τελευταίας αγωνιώδεις προσπαθείας του, συνεσπειρώθησαν περί τας μονάς των και τον κατηρώντο ως υποκινητήν της επαναστάσεως και υπεύθυνον του κακού».
Μοναδική εξαίρεση ο ηγούμενος Ιωακείμ τής (πάντα ξεχωριστής) Μονής Εσφιγμένου, που είχε μυηθεί στη Φιλική Εταιρεία και πρόσφερε καταφύγιο στον Παπά και τους πολεμιστές του. Ομως στις 11 Νοεμβρίου 1921 μαζεύτηκαν οι ηγούμενοι των άλλων 19 μονών και ζήτησαν με επιστολή να παραδοθεί ο Παπάς στους Τούρκους και όσοι μοναχοί τον ακολουθούν «να επιστρέψουν στα κελιά τους».
«Η πράξις αυτή», καταλήγει ο Κόκκινος, «δεν είχε δικαιολογίαν και όλα τα καθηγιασμένα ύδατα του Αγίου Ορους δεν είναι δυνατόν ν' αποπλύνουν από αυτό το αίσχος τους δεκαεννέα ηγουμένους που υπέγραψαν την άνω επιστολήν, διά της οποίας έσπευδαν να παραδώσουν εις τον πασάν ένα θύμα τόσης περιωπής διά να μετριάσουν τους άλλους όρους της υποταγής και κυρίως τον αφορώντα την χρηματικήν αποζημίωσιν».
Το συμπέρασμα του ιστορικού είναι ότι «η αλήθεια διά την διαγωγήν των καλογήρων εκείνων είναι πολύ θλιβερά. Ανίκανοι να αισθανθούν κατ' αρχάς την ανάγκην γενναίας προσφοράς διά τον αγώνα, που τον ήθελαν, αλλά με θυσίας των άλλων, έφθασαν εις την ατολμίαν, εκύλισαν εις την ανανδρίαν και κατήντησαν ικανοί διά την χειροτέραν προδοσίαν. Εδέχθησαν να παραδώσουν εις τον εχθρόν ως πρωταίτιον της επαναστάσεως τον Εμμανουήλ Παπάν, τον οποίον προ ολίγων μηνών είχαν ανακηρύξει προστάτην και αρχηγόν της Μακεδονίας αυτοί οι ίδιοι, χωρίς να αγνοούν ότι η τοιαύτη παράδοσίς του ήτο ταυτόσημος με παράδοσιν προς θάνατον».
Τελικά ο Εμμανούλ Παπάς κατόρθωσε να διαφύγει «καταδιωκόμενος από Τούρκους και Ελληνες», όπως αναφέρει ο ιστορικός, αλλά εξαντλημένος από τις κακουχίες πέθανε στο καράβι που τον μετέφερε στην επαναστατημένη Υδρα. 
Σ' αυτή την ανοιχτή προδοσία στηρίζονται λοιπόν τα δικαιώματα της Μονής Βατοπεδίου και των άλλων αγιορείτικων μονών από την περίοδο της Τουρκοκρατίας. Πάει πολύ να επικαλούνται αυτή τη θλιβερή ιστορία ακόμα και σήμερα οι συντάκτες των διαβόητων συμβολαίων ως τίτλο κυριότητας για τη λίμνη Βιστονίδα.

(Ελευθεροτυπία, 11/10/2008) Ιός

Τρίτη 24 Μαρτίου 2009

Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά

RH

ρηγας

"Οταν η Διοίκησις βιάζη, αθετή, καταφρονή τα δίκαια του λαού και δεν εισακούει τα παράπονά του, το να κάμη τότε ο λαός ή κάθε μέρος του λαού επανάστασιν, να αρπάζη τα άρματα και να τιμωρήση τους τυράννους του, είναι (το) πλέον ιερόν από όλα τα δίκαιά του, και το πλέον απαραίτητο από όλα τα χρέη του (...)".

Τα παραπάνω λόγια δεν είναι μόνο ένα απόσπασμα από τη "Χάρτα των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του Ρήγα Φεραίου.Είναι απόφαση σκλάβου κόντρα στη σκλαβιά, στάση εξύψωσης του ανθρώπου, παρακαταθήκη της ίδιας της ιστορίας σε όλους εμάς, τους επόμενους.

Οταν, όμως, ο Ρήγας Φεραίος, το 1797, γράφει τη "Χάρτα των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων", μιλάει για τον ελεύθερο άνθρωπο και γίνεται ουσιαστικά ο πρωτεργάτης της Ελληνικής Επανάστασης.Γι' αυτή του την "ιδιότητα", το 1798 φυλακίζεται και δολοφονείται.

Ποιος ήταν, όμως, εκείνος ο σπουδαίος οραματιστής και διαφωτιστής; Πώς οδηγήθηκε στο θάνατο εκείνος που έκανε σημαία ελληνική το "Κάλλιο 'ναι μιας ώρας ελεύθερη ζωή,/ παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή!";Ο Ρήγας Φεραίος γεννήθηκε το 1757 στο Βελεστίνο της Θεσσαλίας. Λένε, μάλιστα, πως πολύ νέος έπνιξε έναν Τούρκο γιατί τον προσέβαλε. Ξενιτεύεται από την Ελλάδα το 1774,χρονιά που υπογράφεται η Ρωσοτουρκική Συνθήκη Ειρήνης. Τότε ξεριζώθηκαν χιλιάδες Ελληνες. Μόνο στην Αυστροουγγαρία μετανάστευσαν 80.000 άνθρωποι. Ο Ρήγας Φεραίος βρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη.Το 1786 πηγαίνει στη Βλαχία,όπου θα γίνει ο κήρυκας της επανάστασης. Μιας επανάστασης με πλατύ απελευθερωτικό χαρακτήρα που αφορούσε σε όλους του λαούς των Βαλκανίων.Ενα χρόνο αργότερα ξεσπάει οπόλεμος των τριών Αυτοκρατοριών.Η Ρωσία και η Αυστρία αντιμέτωπες με την Τουρκία. Πριν ακόμα τελειώσει ο πόλεμος, ο Ρήγας ήταν γραμματικός του Βαρόνου Λάνγκενφελντ.Μαζί με τον βαρόνο θα μείνει επτά μήνες στη Βιέννη, όπου γνωρίζεται με τα πιο ζωντανά στοιχεία της ελληνικής παροικίας και εκδίδει το "Φυσικής απάνθισμα",βιβλίο στο οποίο γράφει την περίφημη ρήση"όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά".Το 1791 γυρίζει στο Βουκουρέστι και το 1792 η Ρωσία υπογράφει συνθήκη ειρήνης με την Τουρκία, ακολουθώντας την απόφαση της Αυστρίας. Μονομιάς καταρρέουν οι ελπίδες των λαών των Βαλκανίων για απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό.

Αλλά ο απόηχος της Γαλλικής Επανάστασης φτάνει δυνατός τους υπόδουλους λαούς. Και ο Ρήγας από διαφωτιστής γίνεται επαναστάτης.Η ώρα της δράσης έχει φτάσει και τα εθνεγερτικά του όνειρα ξεσπούν. Ονειρα, που τον Αύγουστο του 1796 τα καταγράφει σε χάρτες και χειρόγραφα και τα παίρνει μαζί του στην Βιέννη. Ο πρόξενος Μαρκέλιους ειδοποιεί το υπουργείο Εξωτερικών της Αυστρίας λέγοντας: "στις αρχές της εβδομάδας ένας γραμματικός, Ρήγας, πρόσωπο ύποπτο, ξεκίνησε από 'δω για την Βιέννη, όπου σκοπεύει να τυπώσει ελληνικό γεωγραφικό χάρτη".Στην πρωτεύουσα της Αυστρίας θα γράψει τον "Θούριο",μια επαναστατική προκήρυξη γραμμένη σε στίχους. Ο Γιάννης Κορδάτος χαρακτηρίζει τον "Θούριο" ως "παμβαλκανικό εγερτήριο".

Ηταν καιρός, όμως, να γυρίσει στην Ελλάδα. Χάρτες, επαναστατικές προκηρύξεις και χειρόγραφα, τα βάζει όλα σε κάσες για να τα στείλει στον εμπορικό αντιπρόσωπο στην Τεργέστη, Αντώνη Νιώτη,μέσω του αντιπροσώπου Αργέντη,διευκρινίζοντας όμως ότι τελικός παραλήπτης θα ήταν ο έμπορος και λόγιος Αντώνιος Κορωνιός.

Εχει αρχίσει να παίζεται η τελευταία πράξη της ζωής του Ρήγα Φεραίου.Εκανε το μοιραίο λάθος να στείλει γράμμα στον Κορωνιό και στην πραγματικότητα να στείλει στο θάνατο τον εαυτό του και εφτά συντρόφους του. Ο Κορωνιός έλειπε και ο συνέταιρός του, Δημήτρης Οικονόμου,μιλάει στην αστυνομία της Τεργέστης για ένα "παράξενο" εμπόρευμα.

19 Δεκέμβρη 1797.Ο Ρήγας συλλαμβάνεται μόλις φθάνει στην Τεργέστη. Προφταίνουν, μαζί με τον Περαιβό να πετάξουν καταλόγους με ονόματα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.

Αρχίζουν οι ανακρίσεις. "Ποιους έχεις συνεργάτες;",τον ρωτάνε. "Ολο το ΕΘνος" τους απαντάει.

Για αυτό το Εθνος, σύμφωνα με τα σχέδιά του, ετοιμαζόταν να πάει στη Μάνη και να ελευθερώσει το Μοριά. Επειτα να περάσει στη Στερεά Ελλάδα, να σμίξει με τους Σουλιώτες και να ξεσηκώσει Επανάσταση σε Ηπειρο, Ρούμελη, Μακεδονία και Αλβανία.

Στις 14/2/1798 οδηγείται στη φυλακή της Βιέννης,ενώ είχαν ήδη συλληφθεί οι πιο στενοί συνεργάτες του. Τους κρατούμενους τους χώρισαν σε δύο ομάδες: σε εκείνους με αυστριακή καταγωγή, οι οποίοι θα εξορίζονταν και στους ραγιάδες της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, τους οποίους θα παρέδιδαν τους Τούρκους.

Ο Ρήγας και εφτά σύντροφοί του ανήκαν στη δεύτερη ομάδα και παραδόθηκαν στον Τούρκο καϊμακτσή του Βελιγραδίου.Οι νέοι δήμιοι τους οδήγησαν στα μπουντρούμια του Κάστρου της Neboisa,στη συμβολή Δούναβη και Σάβα.

Νύχτα 24ης Ιούνη 1798.Οι δήμιοι εισβάλουν στο Κάστρο. Στραγγαλίζουν τον Ρήγα και τους άλλους και τους πετάνε στον Δούναβη. Νόμισαν ότι μαζί με τους επαναστάτες πέταξαν και την επανάσταση.

Είκοσι τρία χρόνια αργότερα τα όνειρα του Ρήγα Φεραίου γίνονται πραγματικότητα. Οι Ελληνες επαναστατούν.

 

 

ΘΟΥΡΙΟΣ

ἤτοι ὁρμητικὸς πατριωτικὸς ὕμνος πρῶτος, εἰς τὸν ἦχον

ΜΙΑ ΠΡΟΣΤΑΓΗ ΜΕΓΑΛΗ

Ὡς πότε παλικάρια, νὰ ζοῦμε στὰ στενά,
μονάχοι σὰ λεοντάρια, σταῖς ράχαις στὰ βουνά;
Σπηλιαῖς νὰ κατοικοῦμε, νὰ βλέπωμεν κλαδιά,
νὰ φεύγωμ᾿ ἀπ᾿ τὸν κόσμον, γιὰ τὴν πικρὴ σκλαβιά;
Νὰ χάνωμεν ἀδέλφια, πατρίδα καὶ γονεῖς,
τοὺς φίλους, τὰ παιδιά μας, κι ὅλους τοὺς συγγενεῖς;
Καλλιῶναι μίας ὥρας ἐλεύθερη ζωή,
παρὰ σαράντα χρόνοι, σκλαβιὰ καὶ φυλακή.
Τί σ᾿ ὠφελεῖ ἂν ζήσῃς, καὶ εἶσαι στὴ σκλαβιά;
στοχάσου πῶς σὲ ψαίνουν, καθ᾿ ὥραν στὴν φωτιά.
Βεζύρης, δραγουμάνος, ἀφέντης κι᾿ ἂν σταθῇς
ὁ τύραννος ἀδίκως σὲ κάμνει νὰ χαθῇς.
Δουλεύεις ὅλ᾿ ἡμέρα, σὲ ὅ,τι κι᾿ ἂν σὲ πῇ,
κι᾿ αὐτὸς πασχίζει πάλιν, τὸ αἷμα σου νὰ πιῇ.
Ὁ Σοῦτζος, κι᾿ ὁ Μουρούζης, Πετράκης, Σκαναβῆς
Γκίκας καὶ Μαυρογένης, καθρέπτης, εἶν᾿ νὰ ἰδῇς.
Ἀνδρεῖοι καπετάνοι, παπᾶδες, λαϊκοί,
σκοτώθηκαν κι᾿ ἀγάδες, μὲ ἄδικον σπαθί.
Κι᾿ ἀμέτρητ᾿ ἄλλοι τόσοι, καὶ Τοῦρκοι καὶ ῾Ρωμιοί,
ζωὴν καὶ πλοῦτον χάνουν, χωρὶς κᾀμμιὰ ῾φορμή.
Ἐλᾶτε μ᾿ ἕναν ζῆλον, σὲ τοῦτον τὸν καιρόν,
νὰ κάμωμεν τὸν ὅρκον, ἐπάνω στὸν σταυρόν.
Συμβούλους προκομμένους, μὲ πατριωτισμὸν
νὰ βάλωμεν εἰς ὅλα, νὰ δίδουν ὁρισμόν.
Οἱ νόμοι νἆν᾿ ὁ πρῶτος, καὶ μόνος ὁδηγός,
καὶ τῆς πατρίδος ἕνας, νὰ γένῃ ἀρχηγός.
Γιατὶ κ᾿ ἡ ἀναρχία, ὁμοιάζει τὴν σκλαβιά,
νὰ ζοῦμε σὰν θηρία, εἶν᾿ πλιὸ σκληρὴ φωτιά.
Καὶ τότε μὲ τὰ χέρια, ψηλὰ στὸν οὐρανὸν
ἂς ποῦμ᾿ ἀπ᾿ τὴν καρδιά μας, ἐτοῦτα στὸν Θεόν·

Ἐδῶ συκώνονται οἱ πατριῶται ὀρθοί, καὶ ὑψώνοντες
τὰς χεῖρας πρὸς τὸν οὐρανόν, / κάμνουν τὸν ὅρκον.

Ὅρκος κατὰ τῆς τυραννίας καὶ τῆς ἀναρχίας.

Ὦ βασιλεῦ τοῦ κόσμου, ὁρκίζομαι σὲ σέ,
στὴν γνώμην τῶν τυράννων, νὰ μὴν ἐλθῶ ποτέ.
Μήτε νὰ τοὺς δουλεύσω, μήτε νὰ πλανηθῶ,
εἰς τὰ ταξίματά τους, γιὰ νὰ παραδοθῶ.
Ἐν ὅσῳ ζῶ στὸν κόσμον, ὁ μόνος μου σκοπός,
γιὰ νὰ τοὺς ἀφανίσω, θὲ νἆναι σταθερός.
Πιστὸς εἰς τὴν πατρίδα, συντρίβω τὸν ζυγόν,
ἀχώριστος γιὰ νἆμαι, ὑπὸ τὸν στρατηγόν.
Κι᾿ ἂν παραβῶ τὸν ὅρκον, ν᾿ ἀστράψ᾿ ὁ οὐρανός,
καὶ νὰ μὲ κατακάψῃ, νὰ γένω σὰν καπνός.

Τέλος τοῦ ὅρκου

Σ᾿ ἀνατολὴ καὶ δύσι, καὶ νότον καὶ βοριά,
γιὰ τὴν πατρίδα ὅλοι, νἄχωμεν μιὰ καρδιά.
Στὴν πίστιν του καθ᾿ ἕνας, ἐλεύθερος νὰ ζῇ,
στὴν δόξαν τοῦ πολέμου, νὰ τρέξωμεν μαζί.
Βουλγάροι κι᾿ Ἀρβανῆτες, Ἀρμένοι καὶ ῾Ρωμιοί,
Ἀράπηδες καὶ ἄσπροι, μὲ μιὰ κοινὴν ὁρμή,
Γιὰ τὴν ἐλευθερίαν, νὰ ζώσωμεν σπαθί,
πῶς εἴμαστ᾿ ἀντριωμένοι, παντοῦ νὰ ξακουσθῇ.
Ὅσ᾿ ἀπ᾿ τὴν τυραννίαν, πῆγαν στὴν ξενητιὰ
στὸν τόπον του καθ᾿ ἕνας, ἂς ἔλθῃ τώρα πλιά.
Καὶ ὅσοι τοῦ πολέμου, τὴν τέχνην ἀγροικοῦν
ἐδῶ ἂς τρέξουν ὅλοι, τυράννους νὰ νικοῦν.
Ἡ ῾Ρούμελη τοὺς κράζει, μ᾿ ἀγκάλαις ἀνοιχταῖς,
τοὺς δίδει βιὸ καὶ τόπον, ἀξίαις καὶ τιμαῖς.
Ὡς πότ᾿ ὀφφικιάλος, σὲ ξένους Βασιλεῖς;
ἔλα νὰ γένῃς στῦλος, δικῆς σου τῆς φυλῆς.
Κάλλιο γιὰ τὴν πατρίδα, κᾀνένας νὰ χαθῇ
ἢ νὰ κρεμάσῃ φοῦντα, γιὰ ξένον στὸ σπαθί.
Καὶ ὅσοι προσκυνήσουν, δὲν εἶναι πλιὸ ἐχθροί,
ἀδέλφια μας θὰ γένουν, ἂς εἶναι κ᾿ ἐθνικοί.
Μὰ ὅσοι θὰ τολμήσουν, ἀντίκρυ νὰ σταθοῦν,
ἐκεῖνοι καὶ δικοί μας, ἂν εἶναι, ἂς χαθοῦν.
Σουλιώταις καὶ Μανιώταις, λιοντάρια ξακουστὰ
ὡς πότε σταῖς σπηλιαῖς σας, κοιμᾶστε σφαλιστά;
Μαυροβουνιοῦ καπλάνια, Ὀλύμπου σταυρ᾿ ἀητοί,
κι᾿ Ἀγράφων τὰ ξεφτέρια, γεννῆτε μιὰ ψυχή.
Ἀνδρεῖοι Μακεδόνες, ὁρμήσετε γιὰ μιά,
καὶ αἷμα τῶν τυράννων, ρουφῆστε σὰ θεριά.
Τοῦ Σάββα καὶ Δουνάβου, ἀδέλφια Χριστιανοί,
μὲ τ᾿ ἄρματα στὸ χέρι, καθ᾿ ἕνας ἂς φανῇ,
Τὸ αἷμα σας ἂς βράσῃ, μὲ δίκαιον θυμόν,
μικροὶ μεγάλ᾿ ὁμῶστε, τυράννου τὸν χαμόν.
Λεβέντες ἀντριωμένοι, Μαυροθαλασσινοί,
ὁ βάρβαρος ὡς πότε, θὲ νὰ σᾶς τυραννῇ.
Μὴν καρτερῆτε πλέον, ἀνίκητοι Λαζοί,
χωθῆτε στὸ μπογάζι, μ᾿ ἐμᾶς καὶ σεῖς μαζί.
Δελφίνια τῆς θαλάσσης, ἀζδέρια τῶν νησιῶν,
σὰν ἀστραπὴ χυθῆτε, χτυπᾶτε τὸν ἐχθρόν.
Τῆς Κρήτης καὶ τῆς Νύδρας, θαλασσινὰ πουλιά,
καιρὸς εἶν᾿ τῆς πατρίδος, ν᾿ ἀκοῦστε τὴν λαλιά.
Κι᾿ ὅσ᾿ εἶστε στὴν ἀρμάδα, σὰν ἄξια παιδιά,
οἱ νόμοι σᾶς προστάζουν, νὰ βάλετε φωτιά.
Μ᾿ ἐμᾶς κ᾿ ἐσεῖς Μαλτέζοι, γεννῆτ᾿ ἕνα κορμί,
κατὰ τῆς τυραννίας, ῥιχθῆτε μὲ ὁρμή.
Σᾶς κράζει ἡ Ἑλλάδα, σᾶς θέλει σᾶς πονεῖ,
ζητᾷ τὴν συνδρομήν σας, μὲ μητρικὴν φωνή.
Τί στέκεις Παζβαντζιόγλου, τόσον ἐκστατικός;
τεινάξου στὸ Μπαλκάνι, φώλιασε σὰν ἀητός.
Τοὺς μπούφους καὶ κοράκους, καθόλου μὴν ψηφᾷς,
μὲ τὸν ῥαγιὰ ἑνώσου, ἂν θέλῃς νὰ νικᾷς.
Συλήστρα καὶ Μπραΐλα, Σμαῆλι καὶ Κιλί,
Μπενδέρι καὶ Χωτῆνι, ἐσένα προσκαλεῖ.
Στρατεύματά σου στεῖλε, κ᾿ ἐκεῖνα προσκυνοῦν
γιατὶ στὴν τυραννίαν, νὰ ζήσουν δὲν μποροῦν.
Γγιουρντζῆ πλιὰ μὴ κοιμᾶσαι, συκώσου μὲ ὁρμήν,
τὸν Προύσια νὰ μοιάσῃς, ἔχεις τὴν ἀφορμήν.
Καὶ σὺ ποῦ στὸ Χαλέπι, ἐλεύθερα φρονεῖς
πασιᾶ καιρὸν μὴ χάνεις, στὸν κάμπον νὰ φανῇς.
Μὲ τὰ στρατεύματά σου, εὐθὺς νὰ συκωθῇς,
στῆς Πόλης τὰ φερμάνια, ποτὲ νὰ μὴ δοθῇς.
Τοῦ Μισιριοῦ ἀσλάνια, γιὰ πρώτη σας δουλειά,
δικόν σας ἕνα μπέη, κάμετε βασιλιά.
Χαράτζι τῆς Αἰγύπτου, στὴν Πόλ᾿ ἂς μὴ φανῇ,
γιὰ νὰ ψοφήσ᾿ ὁ λύκος, ὁποῦ σᾶς τυραννεῖ.
Μὲ μιὰ καρδίαν ὅλοι, μιὰ γνώμην, μιὰ ψυχή,
χτυπᾶτε τοῦ τυράννου, τὴν ῥίζα νὰ χαθῇ.
Ν᾿ ἀνάψωμεν μιὰ φλόγα, σὲ ὅλην τὴν Τουρκιά,
νὰ τρέξ᾿ ἀπὸ τὴν Μπόσνα, καὶ ὡς τὴν Ἀραπιὰ
Ψηλὰ στὰ μπαϊράκια, συκῶστε τὸν σταυρόν,
καὶ σὰν ἀστροπελέκια, χτυπᾶτε τὸν ἐχθρόν.
Ποτὲ μὴ στοχασθῆτε, πῶς εἶναι δυνατός,
καρδιοκτυπᾷ καὶ τρέμει, σὰν τὸν λαγὸν κι᾿ αὐτός.
Τρακόσοι Γγιρτζιαλῆδες, τὸν ἔκαμαν νὰ ἰδῇ,
πῶς δὲν μπορεῖ μὲ τόπια, μπροστᾶ τους νὰ εὐγῇ.
Λοιπὸν γιατί ἀργῆτε, τί στέκεσθε νεκροί;
ξυπνήσετε μὴν εἶστε ἐνάντιοι κ᾿ ἐχθροί.
Πῶς οἱ προπάτορές μας, ὁρμοῦσαν σὰ θεριά,
γιὰ τὴν ἐλευθερίαν, πηδοῦσαν στὴ φωτιά.
Ἔτζι κ᾿ ἡμεῖς, ἀδέλφια, ν᾿ ἁρπάξωμεν γιὰ μιὰ
τ᾿ ἄρματα, καὶ νὰ βγοῦμεν ἀπ᾿ τὴν πικρὴ σκλαβιά.
Νὰ σφάξωμεν τοὺς λύκους, ποῦ στὸν ζυγὸν βαστοῦν,
καὶ Χριστιανοὺς καὶ Τούρκους, σκληρᾶ τοὺς τυραννοῦν.
Στεργιᾶς καὶ τοῦ πελάγου, νὰ λάμψῃ ὁ σταυρός,
καὶ στὴν δικαιοσύνην, νὰ σκύψῃ ὁ ἐχθρός.
Ὁ κόσμος νὰ γλυτώσῃ, ἀπ᾿ αὔτην τὴν πληγή,
κ᾿ ἐλεύθεροι νὰ ζῶμεν, ἀδέλφια εἰς τὴν γῆ.

Πέρας μὲν ὧδε,
H δὲ αὖ πράξις τέρας.

 

1186562647_Donji-grad-i-Kula-Nebojsaπύργος Neboisa Βελιγράδι που θα γίνει μουσείο

 

 

αποσπάσματα από έργα του

Από «Τα Δίκαια του Ανθρώπου»: «Τα Φυσικά Δίκαια είναι: Πρώτον, το να είμεθα όλοι ίσοι και όχι ο ένας ανώτερος από τον άλλον. Δεύτερον, να είμεθα ελεύθεροι και όχι ο ένας σκλάβος του αλλουνού. Τρίτον, να είμεθα σίγουροι εις τη ζωήν μας, και κανένας να μην ημπορεί να μας την πάρη αδίκως και κατά τη φαντασίαν (...). Ολοι οι άνθρωποι, Χριστιανοί και Τούρκοι, κατά φυσικόν λόγον είναι ίσοι. (...) Ολοι, χωρίς εξαίρεσιν, έχουν χρέος να ηξεύρουν γράμματα. Η Πατρίς έχει να καταστήση σχολεία εις όλα τα χωρία διά τα αρσενικά και θηλυκά παιδία. Εκ των γραμμάτων γεννάται η προκοπή, με την οποίαν λάμπουν τα ελεύθερα έθνη. (...) Η Αυτοκρατορία (σ.σ. εννοεί η αυτεξουσιότητα, η κυριαρχία του λαού) είναι θεμελιωμένη εις τον λαόν. Αυτή είναι μία, αδιαίρετος, απροσδιόριστος και αναφαίρετος. Ηγουν ο λαός μόνον ημπορεί να προστάζη και όχι ένα μέρος ανθρώπων ή μία πόλις(...) Κάθε άνθρωπος, όπου ήθελεν αρπάσει την αυτοκρατορίαν και την εξουσίαν του έθνους, ευθύς να φυλακώνεται από τους ελεύθερους άνδρας, να κρίνεται, και κατά τον νόμον να παιδεύεται(...)».

Από «Το Σύνταγμα»: «Ο αυτοκράτωρ λαός είναι όλοι οι κάτοικοι του βασιλείου τούτου, χωρίς εξαίρεσιν θρησκείας και διαλέκτου, άλλο είδος γενεάς. Αυτός ο λαός μόνος του ονοματίζει τους απεσταλμένους του προς το κοινόν συμβούλιον του έθνους. Αυτός δίδει την άδειαν της εκλογής εις τους αναμεταξύ του διαλεκτάς, να διαλέξουν τους δημοσίους νομοκράτορας, τους εγκληματικούς κριτάς και τους λοιπούς αξιωματικούς. Αυτός ο λαός βουλεύεται, αν είναι οι διωρισμένοι νόμοι καλοί διά την ευδαιμονίαν του. Και ει μεν είναι καλοί, τους φυλάττει, ει δε και έχει λόγον να αντειπή, προβάλλει εις τη Διοίκησιν το τι τον πειράζει (...) Ο Ελληνικός Λαός είναι φίλος και φυσικός σύμμαχος με τα ελεύθερα έθνη. Οι Ελληνες δεν ανακατώνονται εις τη διοίκησιν των άλλων εθνών, αλλ' ούτε είναι εις αυτούς δυνατόν να ανακατωθούν άλλα εις την εδικήν των(...)

πλήρες υλικο στην Επιστημονική Εταιρεία Mελέτης “ΦΕΡΩΝ ΒΕΛΕΣΤΙΝΟΥ ΡΗΓΑ”

Xάσαμε τη νοσηλεύτρια,Στοπ!

%CE%B1%CE%B2%CF%81%CE%B1%CE%BC%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82

Τον Νοέμβριο η κοινοβουλευτική ομάδα του Σύριζα είχε καταθέσει ερώτηση στη Βουλή και έλεγε

«Στην Ελλάδα ουδέποτε οικοδομήθηκε ένα ολοκληρωμένο, ποιοτικό και αποτελεσματικό Εθνικό Σύστημα Υγείας-Πρόνοιας, με προσανατολισμό του την προάσπιση της υγείας των πολιτών, ως θεμελιώδους κοινωνικού δικαιώματος που απορρέει από το Συνταγματικό Χάρτη της χώρας. Λείπει ένα σύστημα που να προσφέρει σύγχρονες, υψηλού επιπέδου, δημόσιες και δωρεάν υπηρεσίες υγείας, ισότιμα σε όλους τους πολίτες, παρά τις κατά καιρούς προσπάθειες, όπως στα αρχικά στάδια εφαρμογής του ΕΣΥ.

Σήμερα, το υγειονομικό μας σύστημα νοσεί βαρύτατα και η υπερσυντηρητική πολιτική της Νέας Δημοκρατίας, που αντιμετωπίζει εχθρικά ό,τι έχει σχέση με το Κράτος Πρόνοιας, το οδηγεί σε κατάρρευση. Οι προεκλογικές εξαγγελίες και οι προγραμματικές δεσμεύσεις της Κυβέρνησης για αδιαπραγμάτευτο δημόσιο σύστημα υγείας και αναβάθμιση του ΕΣΥ, έχουν λησμονηθεί και ακυρωθεί στην πράξη. Όλοι οι δείκτες υγείας, που και επί ΠΑΣΟΚ ήταν υποβαθμισμένοι, παρουσιάζουν διαρκή χειροτέρευση.

Η Κυβέρνηση όχι μόνο δεν βελτίωσε τα πολλαπλά, χρόνια προβλήματα του δημόσιου συστήματος υγείας που παρέλαβε, αλλά με την πολιτική της τα οδήγησε σε περαιτέρω επιδείνωση. Οι δημόσιες δαπάνες για την υγεία έχουν συρρικνωθεί ακόμα περισσότερο και ανέρχονται στο 2,4% του ΑΕΠ ή στο 6% των τακτικών εξόδων του προϋπολογισμού, έναντι 13,6% του Ευρωπαϊκού μέσου όρου των 27. Από το σύνολο των δαπανών για την υγεία, μόλις το 43% έχει δημόσια χρηματοδότηση, ενώ το 57% καταβάλλεται από τους ίδιους τους πολίτες και τροφοδοτεί τον ιδιωτικό τομέα. Έτσι, οι Έλληνες υποχρεώνονται να δαπανούν εξ ιδίων το 6% του συνόλου του εισοδήματός τους, σε σύγκριση με το 2% του μέσου όρου των άλλων χωρών του ΟΟΣΑ, ή του 3% των ΗΠΑ.

Οι ελλείψεις σε προσωπικό, ιδίως νοσηλευτικό, είναι τεράστιες. Διαθέτουμε μόλις 3,8 νοσηλευτές/-τριες ανά 1.000 κατοίκους, ενώ στην Ευρώπη των 27 η αναλογία είναι 8,9 ανά 1.000 κατοίκους. Συνολικά λείπουν τουλάχιστον 25.000 άτομα νοσηλευτικό προσωπικό. Περισσότερες από 4.500 θέσεις εργασίας γιατρών παραμένουν κενές. Και οι θέσεις αυτές έχουν θεσπιστεί από τους αναχρονιστικούς οργανισμούς των Νοσοκομείων, οι οποίοι χρονολογούνται από το 1986. Υπάρχουν ακόμα τουλάχιστον 15.000 κενές θέσεις άλλων κατηγοριών υγειονομικού προσωπικού, ενώ χιλιάδες γιατρών θα χρειαστούν για να καλυφθούν οι ανάγκες για την εφαρμογή του νέου ωραρίου των νοσοκομειακών γιατρών αλλά και για την πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας και για τη λειτουργία των Κέντρων Υγείας Αστικού τύπου, που συνεχώς δρομολογούνται και ποτέ δεν δημιουργούνται………

από το γειτονικό blog Antipariafwni αντιγραφουμε

Μετά τη λήξη της σύμβασης με δύο νοσηλεύτριες του Κέντρου Υγείας (και την αδυναμία συνέχισης της εργασίας τους μέσω πληρωμής από το Βελέντζειο Ιδρύματος), αποφασίστηκε από την διοικούσα επιτροπή του ΚΥ και τη διοίκηση του νοσοκομείου Σύρου η μετακίνηση της νοσηλεύτριας του Ιατρείου Αντιπάρου για όλο το μήνα Μάρτη.
Φαίνεται πως ακόμα κάποιοι νομίζουν ότι η Αντίπαρος είναι ένα ψαρονήσι που δεν έχει ανάγκη επαρκούς υγειονομικής φροντίδας. Το "πολυδύναμο" Ιατρείο είναι πλέον σε κατάσταση αδικαιολόγητη, εξετάσεις που γίνονταν εκεί τους προηγούμενους μήνες δεν γίνονται, ασθενείς με ενδοφλέβιες θεραπείες καθυστερούν αδικαιολόγητα, ενώ ακούγεται ότι ούτε αποστείρωση των υλικών δεν μπορεί να γίνει. Όλα λόγω έλλειψης νοσηλευτικού προσωπικού. Φαίνεται πως δεν υπάρχει μάλιστα διάθεση το πρόβλημα να λυθεί άμεσα, οπότε και το μήνα Απρίλη το νησί ίσως τον περάσει δίχως νοσηλεύτρια.
Κύριε Αβραμόπουλε έτσι προασπίζετε την υγεία των άγονων νησιών; 'Ετσι θωρακίζεται το σύστημα υγείας στα μικρονήσια;
Μήπως μέχρι να μας ελεήσετε στο απώτερο μέλλον με το εξαγγελθέν Νοσοκομείο στην Πάρο οφείλετε να ασχοληθείτε λιγάκι και με το παρόν;
Η κοινότητα τι κάνει;

και για να δούμε και την έκθεση των επιθεωρητών υγείας και πρόνοιας από το εθνος

….Εικόνες διάλυσης στα Κέντρα Υγείας
Δεν πραγματοποιούν ούτε τις βασικές ιατρικές εξετάσεις

Το απόλυτο χάος βασιλεύει στα Κέντρα Υγείας. Σε ορισμένα από αυτά δεν πραγματοποιούνται ούτε βασικές ιατρικές εξετάσεις, ενώ σε άλλα -που βρίσκονται σε απομακρυσμένες περιοχές της χώρας- οι γιατροί ξεπερνούν τον εαυτό τους για να σώσουν ασθενείς, χωρίς εξοπλισμό και τηλέφωνο!

Οι επιθεωρητές αναφέρουν την περίπτωση Κέντρου Υγείας, το οποίο παρουσίαζε εικόνα εγκατάλειψης. Τα μηχανήματα ήταν πεπαλαιωμένα, πολλοί χώροι που προορίζονταν για παροχή ιατρικών υπηρεσιών είχαν μετατραπεί σε αποθηκευτικούς χώρους, ενώ το Κέντρο Υγείας υπολειτουργούσε, παρέχοντας ελάχιστες υπηρεσίες και αυτές όχι ποιοτικές.

Σε άλλο Κέντρο, διαπίστωσαν ότι δεν καλύπτονται οι τακτικές ιατρικές ανάγκες και λόγω μη ύπαρξης σωστού συντονισμού των λειτουργιών του οι πολίτες καταφεύγουν στο πλησιέστερο νοσοκομείο ακόμη και για απλές ιατρικές εξετάσεις…..

Αφήνουν τα νησιά... να νοσούν αβοήθητα

υγιαίνετε και παλεύετε……

Δευτέρα 23 Μαρτίου 2009

Μνήμες πλοίων

23-3-2009 10-18-17 πμ

GeorgiosPiraeus_2163

m1

paros-3

gvergina_21638112008

poseidonexpress

'Ελλη

Picture 317

Express Aphrodite in snow fall_21636112008

Το Πάρος στη Νάξο

paros-5

img00291pz4

121105965693252400

Από το site του Υπουργείου Εμπορικής Ναυτιλίας

Κυριακή 22 Μαρτίου 2009

Παγκόσμια ημέρα νερού

22-3-2009 2-04-55 μμ

Μην αμελήσετε, πάρτε μαζί σας νερό
Το μέλλον μας έχει πολύ ξηρασία.
(Μ. Κατσαρός)

WorldWaterDay Ζώντας τα γνωστά καλοκαιριάτικα προβλήματα του νησιού δεν μπορείς να μην είσαι ευαισθητοποιημένος για το τι σημαίνει μια έλλειψη ΝΕΡΟΥ έστω και μικρή Ας κάνουμε λοιπόν ένα μικρό αφιέρωμα συλλέγοντας απόψεις για ένα από τα μεγάλα προβλήματα της Ανθρωπότητας και της Αντιπάρου

25_waterstress_world_large

Τα Ηνωμένα Έθνη, προειδοποίησαν την Πέμπτη 12/3 ότι ο κόσμος πρέπει να δράσει επειγόντως για να αποφευχθεί η παγκόσμια κρίση νερού λόγω της αύξησης του πληθυσμού, της βελτίωσης του βιοτικού επιπέδου, των διαιτητικών αλλαγών και της περισσότερης παραγωγής βιοκαυσίμων.
Σύμφωνα με έκθεση του ΟΗΕ μέχρι το 2030, σχεδόν το ήμισυ του παγκόσμιου πληθυσμού θα ζει σε περιοχές με έντονη έλλειψη νερού. Η έκθεση, με τίτλο "Το νερό σε ένα μεταβαλλόμενο κόσμο," κάνει "σαφές ότι χρειάζεται επείγουσα δράση, αν θέλουμε να αποφύγουμε την παγκόσμια κρίση νερού," "Παρά τη ζωτική σημασία του νερού για όλες τις πτυχές της ανθρώπινης ζωής, ο τομέας μαστίζεται από τη χρόνια έλλειψη πολιτικής στήριξης, την κακή διακυβέρνηση και την μείωση των επενδύσεων." "Ως αποτέλεσμα, εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο να παραμένουν παγιδευμένοι στη φτώχεια και την κακή υγεία και εκτεθειμένοι σε κινδύνους που σχετίζονται με καταστροφές από το νερό, την υποβάθμιση του περιβάλλοντος και την πολιτική αστάθεια και τις συγκρούσεις". Ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Μπαν Κι Μουν έχει επανειλημμένα εντοπίσει την έλλειψη νερού ως τη κύρια αιτία της σύγκρουσης στο Νταρφούρ, στο Δυτικό Σουδάν. Το νερό είναι επίσης ένα σημαντικό ζήτημα μεταξύ του Ισραήλ και των Αράβων γειτόνων του.
Ο παγκόσμιος πληθυσμός των 6,6 δισ. προβλέπεται να αυξηθεί κατά 2,5 δισ. έως το 2050, με το μεγαλύτερο μέρος της αύξησης στις αναπτυσσόμενες χώρες, σε πολλές περιοχές όπου το νερό είναι ήδη σε έλλειψη. Η ζήτηση για φρέσκο νερό αυξάνεται κατά μέσο όρο κατά 64 δισ. κυβικά μέτρα το χρόνο. Το μεγαλύτερο μέρος της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής έχουν ήδη αγγίξει το όριο των υδάτινων πόρων τους. Η μετανάστευση από την ύπαιθρο προς τις πόλεις αύξησε την χρήση του νερού, όπως και η αύξηση στην κατανάλωση κρέατος - η παραγωγή του οποίου απαιτεί περισσότερο νερό από ότι τα λαχανικά - στην Κίνα και αλλού. Η έκθεση προειδοποιει για τα μειονεκτήματα των βιοκαυσίμων, λόγω της ποσότητας του νερού που χρειάζεται για καλλιέργειες ζαχαροκάλαμου και καλαμποκιού που χρησιμοποιούνται για την παραγωγή αιθανόλης. Χρειάζονται περίπου 2.500 λίτρα νερού για ένα 1 λίτρο βιοκαυσιμου. Εφαρμογή όλων των σημερινών εθνικών πολιτικών και σχεδίων για τα βιοκαύσιμα σημαίνει χρήση 180 κυβικών χιλιόμετρων αρδευτικών υδάτων και 30 εκατ. εκτάριων για καλλιέργειες.
Ασθένειες που σχετίζονται με το νερό. Οι βασικές υπηρεσίες ύδατος (πόσιμο νερό, νερό για την καθαριότητα και την παραγωγή τροφίμων) παραμένουν ανεπαρκείς σε μεγάλο μέρος του αναπτυσσόμενου κόσμου. Το 80% των ασθενειών στις αναπτυσσόμενες χώρες συνδέονται με το νερό και προκαλούν περίπου 1,7 εκατομμύρια θανάτους κάθε χρόνο.

Σήμερα, υπάρχουν:
• 1,1 δισεκατομμύρια άνθρωποι ζουν χωρίς καθαρό πόσιμο νερό
• 2,6 δισεκατομμύρια άνθρωποι με ανεπαρκείς εγκαταστάσεις υγιεινής
• 1,8 εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο από διαρροϊκές
ασθένειες
• 900 παιδιά πεθαίνουν κάθε μέρα από ασθένειες που σχετίζονται με το νερό

Διασυνοριακά νερά / ποτάμια / υδροφορείς: 276 λεκάνες ύδατος μοιράζονται από δύο ή περισσότερες χώρες. Περίπου το 40% του παγκόσμιου πληθυσμού και των 3 δισεκατομμυρίων των ανθρώπων ζουν σε αυτές τις διασυνοριακές λεκάνες νερού. Οι υδροφορείς περιέχουν σχεδόν το 96% του γλυκού νερού του πλανήτη. Συνολικά, το 65% των υπόγειων υδάτων χρησιμοποιείται στην άρδευση, το 25% για την παροχή πόσιμου νερού και το 10% στην βιομηχανία.

Να υπευνθυμίσουμε οτι η ΕΕ έχει θέσει τις παρακάτω προτεραιότητες για την καλύτερη διαχείριση των υδάτων:
1. Διαφανής και δημόσια διαχείριση των υδάτων
2. Μείωση των απωλειών και καλή χρήση του νερού
3. Περισσότερο χώρο (όχθες και διαδρομή) για τους ποταμούς
4. Υγιές και ασφαλές νερό για τους ανθρώπους και τη φύση
5. Ευέλικτες πολιτικές διαχείρισης των υδάτων με όραμα

nero1

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 16/ 19-03-09

22 ΜΑΡΤΙΟΥ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΝΕΡΟΥ

Με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας του Νερού (22 Μαρτίου) δόθηκε σήμερα Συνέντευξη Τύπου στην Αίθουσα Ανταποκριτών Ξένου Τύπου από τους εκπροσώπους του ΠΑΚΟΕ, (Παναγιώτη Χριστοδουλάκη), της Νομαρχίας Αθηνών (Γιάννη Σγουρό), και την ΚΕΔΚΕ (Κοτρωνιά Γεώργιο) όπου τονίσθηκαν τα παρακάτω, ταυτόχρονα όμως έγινε προσφώνηση σε όλους τους εκπροσώπους των ΜΜΕ να παρευρεθούν στην Ημερίδα που οργανώνεται την Κυριακή (22-03-09) στο ξενοδοχείο Ιλισσός (Καλλιρόης 72) όπου θα μιλήσουν ειδικοί επιστήμονες από την Αμερική, Γαλλία και Ελλάδα γύρω από τα ΄΄ καυτά΄΄ προβλήματα του νερού στην Ελλάδα και την Ευρώπη.

Ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα, με το οποίο έχει ήδη αρχίσει να είναι αντιμέτωπη η ανθρωπότητα, είναι η αδυναμία πρόσβασης μεγάλου μέρους του συνόλου των 6 δισεκατομμύρια κατοίκων της, σε καθαρό νερό. Πολλοί γεωπολιτικοί αναλυτές έχουν εκφράσει, την τελευταία δεκαετία, την ανησυχία τους σχετικά με την εμφάνιση των λεγόμενων «πολέμων του νερού» μετά το 2020, εξαιτίας ακριβώς αυτού του ζητήματος.

Η κατάσταση στον κόσμο και στην Ελλάδα

ü Κατά μέσο όρο, σε παγκόσμιο επίπεδο, η κατανομή στην κατανάλωση νερού από τον άνθρωπο είναι: 70% για την άρδευση και λοιπές γεωργικές χρήσεις, 22% για τη βιομηχανία και 8% για οικιακή χρήση.

ü Το 86 % του νερού που καταναλώνεται σήμερα στην Ελλάδα αφορά την άρδευση, το 13% τη βιομηχανία και το 1% καλύπτει τις οικιακές ανάγκες.

ü Κάθε 20 δευτερόλεπτα ένα παιδί πεθαίνει εξαιτίας της ελλιπούς υγιεινής του νερού.

ü Σε παγκόσμιο επίπεδο, η διάρροια είναι μια από τις κυρίαρχες αιτίες θανάτου. Περίπου 88% των θανάτων από διάρροια οφείλεται στην έλλειψη κατάλληλων εγκαταστάσεων καθαρισμού και εξυγίανσης του πόσιμου νερού.

ü Το πλύσιμο των χεριών με σαπούνι, μπορεί από μόνο του να μειώσει την εμφάνιση περιστατικών διάρροιας κατά 47%.

ü Σύμφωνα με έρευνα των Ηνωμένων Εθνών, απαιτούνται 20-50 lt καθαρού νερού ημερησίως για την κάλυψη των βασικών αναγκών (πόση, μαγείρεμα, καθάρισμα) κάθε ανθρώπου.

ü Η τιμή αυτή για την Ελλάδα είναι περίπου 150 -160 lt καθαρού νερού ημερησίως.

ü Περισσότεροι από 894.000.000 άνθρωποι παγκοσμίως (ποσοστό μεγαλύτερο του 16%) δεν έχει πρόσβαση σε αυτό το ποσό καθαρού νερού.

ü Η κατανάλωση νερού αναμένεται να αυξηθεί κατά 50% το 2025 στις αναπτυσσόμενες χώρες και κατά 18% στις αναπτυγμένες χώρες.

ü Στο 60% των ευρωπαϊκών πόλεων με πληθυσμό άνω των 100.000 κατοίκων, τα υπόγεια ύδατα καταναλώνονται με ρυθμούς ταχύτερους από ότι αναπληρώνονται.

ü Το 2025 εκτιμάται ότι τα 2/3 του παγκόσμιου πληθυσμού θα υποφέρει από έλλειψη νερού ικανού για ασφαλή κατανάλωση.

ü Καθημερινά, 2.000.000 τόνοι ανθρωπίνων αποβλήτων διατίθενται σε υδατικούς φορείς.

ü Οι μισοί υγροβιότοποι του πλανήτη έχουν εξαφανισθεί από το 1900.

ü Μεταξύ 1991 και 2000 περισσότεροι από 665.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από φυσικές καταστροφές, εκ των οποίων το 90% συνδεόταν με το νερό.

ü Στο 20 % περίπου της συνολικής καλλιεργήσιμης γης, παγκοσμίως, εφαρμόζονται τεχνητοί τρόποι άρδευσης. Το εναπομείναν 80 % εκμεταλλεύεται αποκλειστικά το νερό της βροχή.

ü Εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής, η ποσότητα του χιονιού των Ιμαλάιων, το οποίο παρέχει τεράστιες ποσότητες νερού γεωργικής χρήσης στην Ασία, εκτιμάται ότι θα ελαττωθεί κατά 20 % το 2030.

ü Η ημερήσια απαίτηση σε πόσιμο νερό είναι 2-4 λίτρα ανά άτομο. Η παραγωγή, όμως, της απαιτούμενης ημερήσιας ποσότητας τροφής χρειάζεται την κατανάλωση 2.000 με 5.000 λίτρων νερού.

ü Σχεδόν 2.400 κυβικά μέτρα νερού τον χρόνο αναλογούν στην κατανάλωση κάθε κατοίκου της Ελλάδας, όταν ο αντίστοιχος παγκόσμιος μέσος όρος είναι 1.240 κυβικά μέτρα.

ü Η τιμή αυτή καθιστά την Ελλάδα δεύτερη (!!!) στη σχετική κατάταξη παγκοσμίως πίσω μόνο από τις Η.Π.Α.

ü Το 60% του νερού που αντλείται στην Ελλάδα από πηγές, λίμνες και ποτάμια χάνεται λόγω απωλειών από το δίκτυο μεταφοράς του.

water%20green%20drop

Ο συνήγορος του πολίτη λέει

22 Μαρτίου: Παγκόσμια ημέρα νερού

Από όλους τους φυσικούς πόρους στη γη, υπάρχει ένας χωρίς τον οποίο η ζωή είναι αδιανόητη: το νερό.

Η 22α Μαρτίου εορτάζεται παγκοσμίως ως Ημέρα Νερού και ο Συνήγορος του Πολίτη με την ευκαιρία αυτή επισημαίνει τη συστηματική παράλειψη παρακολούθησης και ελέγχου της ποιότητας του πόσιμου νερού, κυρίως από τους μικρούς Δήμους, παρά τα οριζόμενα στην ισχύουσα νομοθεσία, λόγω έλλειψης εξοπλισμένων εργαστηρίων, προσωπικού και πόρων για τη διενέργεια δειγματοληψιών και την αποστολή σε εξοπλισμένα εργαστήρια.

Στις περισσότερες υποθέσεις αποδείχθηκε ότι το νερό δεν πληρούσε τα προβλεπόμενα για την προστασία της δημόσιας υγείας, εξαιτίας α) υψηλού μικροβιακού φορτίου οφειλόμενου στην εισροή λυμάτων λόγω γειτνίασης των αγωγών ύδρευσης είτε με αγωγούς αποχέτευσης ή με απορροφητικούς βόθρους, β) μη αποτελεσματικής υγειονομικής προστασίας συντήρησης και καθαρισμού των συστημάτων ύδρευσης γ) μη εφαρμογής συστηματικής και επαρκούς απολύμανσης ιδιαίτερα σε περιπτώσεις μικρών Δήμων. Σε κάποιες περιπτώσεις, τέλος, διαπιστώθηκε χημική ρύπανση του πόσιμου ύδατος από βιομηχανικές ή αγροτικές δραστηριότητες, αλλά και εισροή θαλάσσιου ύδατος στα υδροφόρα στρώματα λόγω υπεράντλησης.

Τα ανωτέρω προβλήματα εντείνονται εξαιτίας της μη λήψης μέτρων προστασίας (θέσπιση ζωνών προστασίας, συστηματικός έλεγχος των ποιοτικών χαρακτηριστικών των επιφανειακών υδάτων που προορίζονται για πόσιμο) παρά τις προβλέψεις της νομοθεσίας. Επιπλέον, σε πολλές περιπτώσεις, οι υπεύθυνοι ύδρευσης προκειμένου να επιλύσουν άμεσα το πρόβλημα επάρκειας ύδατος προχωρούν στη διάνοιξη γεωτρήσεων χωρίς άδεια και χωρίς έγκριση περιβαλλοντικών όρων. Διαπιστώθηκε ακόμα ότι δρομολογούνται έργα αξιοποίησης υδάτινων πόρων χωρίς να έχει προηγηθεί περιβαλλοντική αδειοδότηση και χωρίς αυτά να εντάσσονται σύμφωνα με το νόμο σε κάποιο πρόγραμμα ολοκληρωμένης διαχείρισης. Επισημαίνεται ότι στην περίπτωση επικινδυνότητας του νερού που προορίζεται για ανθρώπινη κατανάλωση οι ίδιες οι δημόσιες αρχές έχουν την υποχρέωση να ενημερώνουν τους ενδιαφερόμενους καταναλωτές, να λαμβάνουν τα αναγκαία μέτρα για να προστατευθεί η ανθρώπινη υγεία και να δίνουν οδηγίες για την προστασία των καταναλωτών. Στην περίπτωση αυτή η υποχρέωση ενημέρωσης του κοινού με πρωτοβουλία της διοίκησης πηγάζει απευθείας από τις σχετικές διατάξεις (ΚΥΑ Υ2/2600/2001). Οι πολίτες βέβαια έχουν δικαίωμα διαρκούς πρόσβασης στα σχετικά στοιχεία, ανεξαρτήτως επικινδυνότητας (Κώδικας Διοικητικής Διαδικασίας, αλλά και ΚΥΑ Η.Π. 11764/653/2006).

8556085Ο Συνασπισμός δηλώνει

22 ΜΑΡΤΙΟΥ: ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΝΕΡΟ
ΝΕΡΟ – ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΦΥΣΙΚΟΣ ΠΟΡΟΣ - ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΟΛΩΝ
Σήμερα στην Ελλάδα στον κόσμο, βιώνουμε μια πρωτοφανή σε μέγεθος και διάρκεια περιβαλλοντική κρίση. Η εξάντληση των φυσικών πόρων, οι κλιματικές αλλαγές, με όλες τις κοινωνικές και οικονομικές τους συνέπειες, είναι ήδη πραγματικότητα. Τα περιστατικά ρύπανσης των υδάτινων πόρων, η κλιματική αλλαγή, που θα προκαλέσουν την υποβάθμιση μεγάλων εκτάσεων καλλιεργήσιμης γης, φαινόμενα λειψυδρίας, διάβρωση των εδαφών, καταστροφή δασών κ.α., αποτελούν εκφάνσεις μιας κρίσης , που είναι συνάμα πρόκληση για τις κοινωνίες, την οικονομία, την πολιτική.
Το Τμήμα Οικολογίας –Περιβάλλοντος ΚΠΕ στο πρόγραμμα που επεξεργάστηκε σε διάλογο με την κοινωνία αναφέρει:
Στην Ελλάδα ένα μεγάλο μέρος του νερού που κάθε χρόνο ξοδεύεται σε διάφορες χρήσεις δεν πρόκειται να αναπληρωθεί ποτέ. Οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών προσπάθησαν να ικανοποιήσουν την ακόρεστη ζήτηση νερού, επεκτείνοντας διαρκώς την εκμετάλλευση πεπερασμένων αποθεμάτων. Έφτιαξαν μηχανισμούς διαχείρισης του νερού που δεν είναι άλλο από τοπικοί μηχανισμοί εξουσίας και πολιτικής εκμετάλλευσης. Αν και το υδατικό πρόβλημα συνδέεται με το προωθούμενο παραγωγικό μοντέλο ανάπτυξης, τραγικές ελλείψεις παρατηρούνται και στο θεσμικό πλαίσιο, ενώ υπάρχει μακροχρόνια ανυπαρξία ενιαίας πολιτικής σε θέματα νερού. Επιπλέον, η ρύπανση ποταμών (π.χ. Αλιάκμονας, Ασωπός κ.ά.) και η υποβάθμιση λιμνών (π.χ. Κορώνεια) παραμένει πραγματικό στίγμα στον πολιτισμό μας.
Παρά την ψήφιση της ευρωπαϊκής Οδηγίας-Πλαίσιο για το Νερό, η Ελλάδα δεν έχει αλλάξει την ουσία της υδατικής πολιτικής της. Το Εθνικό Πρόγραμμα Διαχείρισης και Προστασίας των Υδατικών Πόρων του ΥΠΕΧΩΔΕ προβλέπει ένα σύνολο από τεχνικές παρεμβάσεις που μας ξαναγυρνούν στις αλήστου μνήμης εποχές όπου τα υδατικά προβλήματα αντιμετωπίζονταν με την κατασκευή φραγμάτων και μεγάλων έργων. Οι παρεμβάσεις αυτής της κλίμακας έχει αποδειχτεί παγκοσμίως ότι, εκτός από περιβαλλοντικά επιζήμιες, είναι οικονομικά αλλά και κοινωνικά ασύμφορες.
Σχεδιασμός υδατικής πολιτικής με κεντρικό στόχο τη διευθέτηση των ισοζυγίων προσφοράς και ζήτησης του νερού σε επίπεδο λεκάνης υδατικού διαμερίσματος, ώστε να διασφαλίζεται διαχρονικά η κοινωνική και οικονομική ζωή, η ικανοποίηση των αναγκών σε νερό και η περιβαλλοντική προστασία
Εξοικονόμηση υδατικών πόρων με ήπιες παρεμβάσεις διαχείρισης της ζήτησης του νερού σε όλους τους τομείς. Καταγραφή υδάτινου ισοζυγίου και χρήσεων και διαφορική τιμολόγηση. Βιώσιμη αξιοποίηση των αποθεμάτων, αύξηση της αποδοτικότητας των υδραυλικών έργων, συμβατά έργα μικρής κλίμακας σε επιλεγμένες περιοχές στην ορεινή κυρίως ζώνη.
Έργα σταδιακής επιδιόρθωσης της περιβαλλοντικής ζημιάς που έχει υποστεί το υδατικό σύστημα, ιδιαίτερα σε περιοχές εντατικής γεωργίας ή και σε περιοχές όπου έχει διαπιστωθεί υψηλή ρύπανση επιφανειακών-υπογείων υδάτων, όπως η περιοχή Ασωπού-Οινοφύτων, Κορωπίου Αττικής κ.ά.
Απόρριψη της εκτροπής του Αχελώου, που ακόμη προωθείται. Ακύρωση όλων των σχετικών έργων και στροφή σε ήπια υδραυλικά έργα και άλλα διαχειριστικά μέτρα για τη γεωργία και την ύδρευση της Θεσσαλίας.
Καμία ιδιωτικοποίηση των επιχειρήσεων ύδρευσης. Το νερό πρέπει να συνεχίσει να αποτελεί δημόσιο και κοινωνικό αγαθό.
Τμήμα Οικολογίας - Περιβάλλοντος ΣΥΝ

Το ΚΚΕ το βλέπει κάπως διαφορετικά

Το νερό είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα

Το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ με αφορμή την Παγκόσμια Μέρα Νερού, τονίζει ότι «φθηνό και ποιοτικά καλό νερό δεν μπορεί να υπάρξει με κριτήριο το κέρδος των μονοπωλίων που λυμαίνονται το νερό σε παγκόσμιο επίπεδο, με την αντιλαϊκή πολιτική της ΕΕ και του δικομματισμού». Επίσης επισημαίνει:

«Η λειψυδρία και οι πλημμύρες δεν μπορούν να αποτελούν μόνιμο εφιάλτη για το λαό.

Η κατάσταση θα χειροτερεύει όσο συνεχίζεται η ίδια πολιτική.

Είναι επιτακτική ανάγκη να απαιτήσουμε και να διεκδικήσουμε:

  • Την επεξεργασία και εφαρμογή μιας ολοκληρωμένης υδατικής πολιτικής που θα αφορά την έρευνα, την προστασία, τις χρήσεις και την ορθολογική αξιοποίηση των υδάτινων πόρων στο σύνολο της χώρας, με γνώμονα τις λαϊκές ανάγκες.
  • Το σχεδιασμό και την υλοποίηση από το κράτος όλων των αναγκαίων έργων υποδομής που εξοικονομούν υδατικούς πόρους, προστατεύουν και εμπλουτίζουν τους υδροφορείς, μειώνουν τις απώλειες και αυξάνουν το ποσοστό των αξιοποιήσιμων υδατικών πόρων που στη χώρα μας είναι ιδιαίτερα μικρό.
  • Μέτρα προστασίας της ποιότητας των νερών και της ανάκτησής του, για να σταματήσει άμεσα η μόλυνση των υδροφορέων, κυρίως από βιομηχανικά απόβλητα και να εφαρμοστούν ολοκληρωμένα προγράμματα αποκατάστασής τους.
  • Την προστασία των δασών και αναδασώσεις, που ευνοούν τη συγκράτηση των νερών για τον εμπλουτισμό του υδροφόρου ορίζοντα».

Και η ανακοίνωση καταλήγει: «Η ολοκληρωμένη υδατική πολιτική που θα κατοχυρώνει το νερό ως κοινωνικό αγαθό και όχι ως εμπόρευμα, υπογραμμίζει την ανάγκη ενός ριζικά διαφορετικού δρόμου ανάπτυξης με κριτήριο τις κοινωνικές ανάγκες, το δρόμο της λαϊκής εξουσίας».

Και το 2001 σε ένα συνέδριο στην Πάρο ο υδρογεωλογος Τσιφτής Ευάγγελος έλεγε

ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΥΔΡΕΥΤΙΚΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ

ΤΩΝ ΝΗΣΙΩΝ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

1. Το πρόβλημα της έλλειψης νερού στα νησιά του Αιγαίου είναι

υπαρκτό και μεγάλο. Τα τελευταία χρόνια το πρόβλημα της

υδροδότησης των νησιών έχει επιδεινωθεί σημαντικά και που

οφείλεται σε γνωστούς παράγοντες.

• Στην ύπαρξη μιας συνεχούς ξηροθερμικής περιόδου με ιδιαίτερο

χαρακτηριστικό το χαμηλό ποσοστό βροχοπτώσεων. Γεγονός που έχει

ως συνέπεια την μειωμένη απόδοση (ποιοτικά και ποσοτικά) των

υφιστάμενων γεωτρήσεων, την μη πλήρωση των υπαρχουσών

λιμνοδεξαμενών κλπ.

• Στην αλλαγή των οικονομιών των νησιών από αγροτικές

κτηνοτροφικές οικονομίες σε οικονομίες παροχής υπηρεσιών

(ξενοδοχεία, ενοικιαζόμενα δωμάτια, εστιατόρια, μπαρ κλπ).

• Στην ολοένα αυξανόμενη τα τελευταία χρόνια παρουσία τουριστών–

επισκεπτών στα νησιά.

• Στην καταστροφή των παραδοσιακών δεξαμενών αποθήκευσης

βρόχινου νερού σε κάθε νοικοκυριό. Οι δεξαμενές αυτές που στην

πλειοψηφία τους θα μπορούσαν να καλύψουν τις οικιακές ανάγκες.

• Στην μεγάλη απώλεια του μεταφερόμενου νερού στα δίκτυα

ύδρευσης, απώλεια που οφείλεται στην παλαιότητα του δικτύου και

κατά κάποιες εκτιμήσεις ξεπερνά το 30 % του μεταφερόμενου νερού.

2. Λύσεις αντιμετώπισης υπάρχουν, αναφέρονται σε όλα τα εγχειρίδια

Υδρογεωλογίας

• Υδρογεωτρήσεις

• Φράγματα

• Εξωποτάμιες λιμνοδεξαμενές.

• Φράγματα ανάσχεσης, για εμπλουτισμό των υδροφόρων.

• Αφαλάτωση: Με τις νέες τεχνολογίες η τιμή του κυβικού έχει

ελαττωθεί πάρα πολύ (Το νερό που θα παράγει η νέα μονάδα στην

Κύπρο 45.000 κ. μ./24ωρο θα στοιχίζει 300 δρχ /κ.μ μαζί με το

κόστος απόσβεσης).

Πολύ πιο φτηνή είναι η παραγωγή γλυκού νερού από υφάλμυρο. Στην

Ομηρούπολη το κόστος λειτουργίας της μιας μονάδας είναι 70-90

δρχ/κ.μ (ανάλογα με την αλατότητα) και της δεύτερης, που δεν

χρησιμοποιεί χημικά 40-50 δρχ/κ.μ.. Το κόστος εγκατάστασης μιας

μονάδας ημερησίας παραγωγής 600-750 κμ/24ωρο ανέρχεται στο

ποσό των 60-70 εκ. δρχ.

• και τελευταία η μεταφορά νερού ως η πιο ακριβή λύση: Η μεταφορά

ενός κυβικού μέτρου νερού στα νησιά των Κυκλάδων στοιχίζει 2832

δρχ, ενώ στα Δωδεκάνησα 1475 δρχ.

Δυστυχώς όμως για ένα τόσο σοβαρό θέμα δεν υπάρχει αντίστοιχη

σοβαρή αντιμετώπιση!

22-3-2009 4-13-11 μμ

Υπεράντληση - ρύποι οι μεγάλες πληγές
H μη περαιτέρω ρύπανση και ο έλεγχος των αντλήσεων επιφανειακών και υπόγειων υδάτων είναι δύο κεφαλαιώδη θέματα που καλείται να αντιμετωπίσει η Eλλάδα, σύμφωνα με τις επιταγές της Kοινοτικής Oδηγίας για το νερό. «Η εκμετάλλευση των υπόγειων νερών στη χώρα μας υπερβαίνει τη δυνατότητα ανανέωσής τους από τις βροχοπτώσεις και τις απορροές», τονίζει ο κ. Γ. Kαλλέργης, υδρογεωλόγος, τ. καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών. «Το αποτέλεσμα είναι η υφαλμύριση των παράκτιων υδροφόρων σε όλη σχεδόν την ηπειρωτική και νησιωτική χώρα, με οδυνηρές συνέπειες όσον αφορά την ύδρευση αυτών των περιοχών.
Με βάση μελέτες του Πανεπιστημίου Πατρών σε περιοχές της Αχαΐας, του Αργολικού πεδίου, της Σύρου και της Κρήτης, υπολογίζεται ότι η πλήρης απορρύπανση των υφαλμυρισμένων νερών χρειάζεται πάνω από 400 χρόνια, με την προϋπόθεση ότι οι αντλήσεις θα διακοπούν και τα υδροφόρα θα εμπλουτιστούν τεχνητά. Η μερική απορρύπανση θα χρειαζόταν από 17 έως και 90 χρόνια. Pύπανση στα υπόγεια νερά προκαλεί και η εντατική γεωργία και η υπερχρήση λιπασμάτων και βελτιωτικών του εδάφους. Tο αρδευτικό νερό μεταφέρει στα υδροφόρα αζωτούχες, κυρίως, ενώσεις, οι οποίες σε συγκεντρώσεις μεγαλύτερες από 50 χιλιοστόγραμμα στο λίτρο νερού, θεωρούνται καρκινογόνες, ενώ πιθανολογείται ότι προκαλούν στα βρέφη μεθαιμοσφαιριναιμία (κυάνωση).

Η λειψυδρία στις Κυκλάδες

Η λειψυδρία αποτελεί ένα σημαντικό πρόβλημα πολλών Ελληνικών περιοχών, ιδιαιτέρως κατά την περίοδο του θέρους, όταν και προσφορά νέου υδατικού δυναμικού δεν υπάρχει και όταν οι ανάγκες καταναλώσεως είναι αυξημένες.
Για τη θεώρηση, ανάλυση και αντιμετώπιση του φαινομένου αυτού θα πρέπει να γίνουν, αρχικώς, κάποιες διευκρινίσεις, οι εξής:
Αρχικώς, θα πρέπει να διευκρινιστούν οι όροι ξηρασία και λειψυδρία, οι οποίοι, πολύ συχνά, χρησιμοποιούνται, ηθελημένα ή αθέλητα, επειδή μας βολεύει να αποδίδουμε στις καιρικές και κλιματικές συνθήκες τις δικές μας αστοχίες και τις δικές μας παραλείψεις.
Ξηρασία, είναι μια σημαντική απόκλιση των βροχοπτώσεων μιας περιόδου, σε σχέση με τους συνηθισμένους και αποδεκτούς μέσους όρους. Οι μέσοι όροι αυτοί προκύπτουν από τις χρονοσειρές μετρήσεων και παρατηρήσεων δεκαετιών. Λόγω, όμως, των παγκόσμιων κλιματικών αλλαγών, από την ανθρώπινη παρέμβαση (τρύπα του Όζοντος, φαινόμενα θερμοκηπίου, αύξηση παγκόσμιας θερμοκρασίας κ.ά.) η κυκλοφορία των αερίων μαζών και η χωροχρονική κατανομή των βροχοπτώσεων έχουν μεταβληθεί σημαντικώς και μεταβάλλονται συνεχώς. Επομένως, πρέπει, οι μέσοι όροι αυτοί, να αναθεωρηθούν με βάση τη θεώρηση των στοιχείων της τελευταίας 20ετίας, τουλάχιστον.
Λειψυδρία, είναι μια σημαντική απόκλιση της προσφοράς (επάρκειας) νερού, σε σχέση με τις διαμορφωμένες και αποδεκτές ανάγκες καταναλώσεως. Στην περίπτωση των νησιωτικών περιοχών, όπως είναι οι Κυκλάδες, η παρατηρούμενη λειψυδρία είναι, στο μεγαλύτερο μέρος της, μη πραγματική. Αυτό γιατί, ο παραθεριστής μεταφέρει στο νησί τις υδατικές καταναλώσεις, στις οποίες έχει συνηθίσει στην πόλη και οι οποίες είναι έξω από τις δυνατότητες του νησιού.
Αυτό προκύπτει από τις βασικές αρχές υδατικής διαχειρίσεως, που είναι:
1. Οι υδατικές ανάγκες του καθενός καθορίζονται σε συνδυασμό με τις υδατικές δυνατότητες κάθε περιοχής
2. Εφ΄ όσον οι ανάγκες αυτές καλύπτονται, κατά τα προηγούμενα, από δημόσια έργα, δεν επιτρέπεται η κατασκευή και λειτουργία ιδιωτικών έργων υδρεύσεως.
Η κατασκευή τεράστιων ξενοδοχειακών συγκροτημάτων, με πισίνες, με κήπους (με φυτά υδροβόρα, που δεν έχουν καμία σχέση με το κυκλαδικό περιβάλλον), με γκαζόν, με καθημερινό πλύσιμο αυτοκινήτων κλπ, δεν είναι χρήσεις εναρμονισμένες με τις υδατικές δυνατότητες της περιοχής. Η εμμονή σε τέτοιες χρήσεις δημιουργεί ένα τεράστιο πρόβλημα, που επιδεινώνεται, σε μεγάλο βαθμό, από τη λειτουργία ιδιωτικών υδρογεωτρήσεων. Υδρογεωτρήσεων που, γενικώς, απαγορεύεται η ανόρυξή τους, αλλά που πολλαπλασιάζονται συνεχώς από τις άδειες που χορηγούν οι Δήμοι, ή, σε άρνησή τους,η Νομαρχία, η Περιφέρεια, κάποιο Υπουργείο κλπ. Είναι ευνόητο ότι, όταν τα δημόσια υδρευτικά έργα σταματούν τη λειτουργία τους το καλοκαίρι για κάποιες ώρες την ημέρα, ενώ οι ιδιωτικές γεωτρήσεις λειτουργούν για την κάλυψη των «αναγκών» των ιδιοκτητών τους, τινάζεται στο αέρα, ποιοτικώς (υφαλμυρώσεις) και ποσοτικώςκάθε σχέδιο υδατικής διαχειρίσεως.
Προκύπτει, όμως, και από τις υδρολογικές και υδρογεωλογικές συνθήκες των Κυκλάδων. Οι Κυκλάδες, όπως όλες οι νησιωτικές περιοχές, χαρακτηρίζονται από συγκεκριμένους υδρολογικούς και υδρογεωλογικούς χαρακτήρες, που είναι:
Το μικρό ύψος βροχοπτώσεων, μικρή, επομένως, προσφορά νερού
1. Οι υψηλές θερμοκρασίες, ηλιοφάνεια και άνεμοι, που ευνοούν μεγάλη εξάτμιση
2. Η μικρή έκταση των νησιών, που περιορίζει την ποσότητα του νερού που μπορεί να συγκεντρωθεί
3. Η ολόπλευρη προσβολή του νησιού από τη θάλασσα, γεγονός που επιτείνει, τόσο την επιφανειακή και υπόγεια απορροή (σε συνδυασμό και με τον ορεινό χαρακτήρα των νησιών), όσο και τα φαινόμενα υφαλμυρώσεως
4.Η καθοριστική αλλαγή χρήσεων γης, από τη (σχετικώς ξερική) γεωργία και κτηνοτροφία, στον τουρισμό, κατ΄ εξοχή υδροβόρα δραστηριότητα
Γενική αντίληψη των επιστημόνων αποτελεί η θέση ότι τα υδατικά προβλήματα συνδέονται περισσότερο με κακό ή ανύπαρκτο σχέδιο υδατικής διαχειρίσεως, παρά με έλλειψη νερού. Και σωστή υδατική διαχείριση δεν μπορεί να υπάρξει, αν αγνοηθούν όλα τα παραπάνω.
Γεώργιος Κ. Στουρνάρας
Καθηγητής Υδρογεωλογίας και Τεχνικής Γεωλογίας Πανεπιστημίου Αθηνών
Πρόεδρος της Ελληνικής Επιτροπής Υδρογεωλογίας
Εκπρόσωπος στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Νερού

Για την ΑΝΤΙΠΑΡΟ σε άλλο κείμενο περισσότερα προς το παρόν μια φωτογραφία του 2006 έξω από την συγκεντρωτική δεξαμενή στα Γλυφά

P1010043 (Small)

WATER FOR LIFE  2005-2015

Ο ρόλος και οι αρμοδιότητες της Αυτοδιοίκησης στη διαχείριση και προστασία υδατικών πόρων εδω

Σάββατο 21 Μαρτίου 2009

Ισημερία

Ισημερία η equinox είναι το ημερονύκτιο κατά το οποίο έχουν ίση διάρκεια η μέρα και η νύχτα. Είναι διαρκές φαινόμενο στον ισημερινό της Γης και συμβαίνει δύο φορές το χρόνο για όλες τις άλλες περιοχές. Την πρώτη φορά στις 21 Μαρτίου, οπότε έχουμε την εαρινή ισημερία και ο Ήλιος βρίσκεται στο εαρινό ισημερινό σημείο. Τη δεύτερη φορά, στις 23 Σεπτεμβρίου, οπότε έχουμε τη φθινοπωρινή ισημερία και ο Ήλιος βρίσκεται στο φθινοπωρινό ισημερινό σημείο.

North_season3

Ο υπολογισμός του Έτους των 365,25 ημερών έγινε από την αρχαιότητα με την παρατήρηση της επίδρασης που έχει πάνω στην Γη η περιφορά της γύρω από τον Ήλιο, η επίδραση δηλαδή του κύκλου των εποχών! Είναι η επαναλαμβανόμενη παρέλαση της Άνοιξης, του Καλοκαιριού, του Φθινοπώρου και του Χειμώνα! Αν και η επανάληψη των εποχών βασίζεται στην κίνηση της Γης γύρω από τον Ήλιο, εμείς δεν αισθανόμαστε την κίνηση αυτή. Τη βλέπουμε όμως να αντικαθρεφτίζεται στον ουρανό όπου, παρόλο που ο Ήλιος είναι ακίνητος, εμάς μας φαίνεται ότι κινείται, από τη Δύση προς την Ανατολή, λόγω ακριβώς της κίνησης της Γης πάνω στην τροχιά της.

Κάθε μέρα η Γη βρίσκεται σε διαφορετική θέση από αυτήν που βρισκόταν την προηγουμένη. Έτσι από κάθε νέα θέση αντικρίζουμε τον Ήλιο από διαφορετική γωνία. Επειδή λοιπόν εμείς βλέπουμε τον Ήλιο από διαφορετική γωνία κάθε μέρα, μας φαίνεται ότι ο Ήλιος βρίσκεται μπροστά από διαφορετικά άστρα. Έτσι κάθε φορά που η Γη συμπληρώνει μία πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο, μας φαίνεται ότι ήταν ο Ήλιος αυτός που συμπλήρωσε έναν κύκλο γύρω από τη Γη, πάνω στην εκλειπτική. Η εκλειπτική δηλαδή δεν είναι τίποτε άλλο παρά η απεικόνιση, ή η προέκταση πάνω στην ουράνια σφαίρα, της γήινης τροχιάς γύρω από τον Ήλιο.

Αν παρατηρήσουμε την εκλειπτική και τη συγκρίνουμε με τον ουράνιο ισημερινό (την προέκταση δηλαδή του ισημερινού της Γης και την αποτύπωσή του πάνω στον ουράνιο θόλο) θα δούμε ότι οι δύο αυτοί κύκλοι δε συμπίπτουν, αλλά αντίθετα τέμνονται, σχηματίζοντας γωνία ίση με 23 μοίρες και 27 πρώτα λεπτά, λόγω της κλίσης που έχει ο άξονας της Γης σε σχέση με το επίπεδο που σχηματίζει η εκλειπτική. Η γωνία αυτή ονομάζεται "λόξωση της εκλειπτικής", και τα δύο σημεία στα οποία τέμνονται οι δύο κύκλοι ονομάζονται "ισημερινά σημεία".

Στο πρώτο σημείο ο ουράνιος ισημερινός τέμνει την εκλειπτική εκεί όπου ο Ήλιος βρίσκεται στις 20-21 Μαρτίου. Το σημείο αυτό ονομάζεται εαρινό ισημερινό σημείο, και από την ημέρα αυτή αρχίζει η Άνοιξη. Εκ διαμέτρου αντίθετα η τομή γίνεται όταν ο Ήλιος βρίσκεται στις 22-23 Σεπτεμβρίου. Το σημείο αυτό ονομάζεται φθινοπωρινό ισημερινό σημείο, και από την ημέρα αυτή αρχίζει το Φθινόπωρο. Και στις δύο αυτές ημέρες, η νύχτα είναι ίση με την ημέρα, δηλαδή επί 12 ώρες ο Ήλιος βρίσκεται πάνω από τον ορίζοντα και επί 12 ώρες βρίσκεται κάτω από τον ορίζοντα, έχουμε δηλαδή ίση-μέρα: ισημερία.

Από το εαρινό ισημερινό σημείο και μετά, ο Ήλιος φαίνεται να σκαρφαλώνει όλο και πιο πάνω στο βόρειο ημισφαίριο του ουρανού. Οι μέρες μεγαλώνουν, οι νύχτες μικραίνουν και ο καιρός γίνεται όλο και πιο θερμός. Περίπου τρεις μήνες αργότερα, στις 22 Ιουνίου, ο Ήλιος φτάνει στο βορειότερο σημείο της εκλειπτικής από το οποίο θα αρχίσει πλέον να κατέρχεται, «τρεπόμενος» και πάλι προς τον ισημερινό. Το σημείο αυτό, στις 22 Ιουνίου, ονομάζεται θερινό τροπικό σημείο ή απλά θερινή τροπή, επειδή ο Ήλιος τρέπεται και πάλι προς τον ισημερινό, και από την ημέρα αυτή αρχίζει το καλοκαίρι. Επειδή μάλιστα για μερικές ημέρες πριν και μετά τη θερινή τροπή ο ήλιος φαίνεται να αργοστέκεται πάνω στην εκλειπτική σαν να είναι έτοιμος να σταματήσει, το θερινό τροπικό σημείο ονομάζεται επίσης και θερινό ηλιοστάσιο.

Μετά τη θερινή τροπή, ο Ήλιος συνεχίζει να κατεβαίνει προς το Νότο, και στις 23 Σεπτεμβρίου φτάνει στο φθινοπωρινό ισημερινό σημείο, οπότε, όπως και στο εαρινό ισημερινό σημείο, έχουμε ίση μέρα και νύχτα: ισημερία. Αλλά η κάθοδος του Ήλιου συνεχίζεται, μέχρις ότου, στις 22 Δεκεμβρίου, φτάνει στο νοτιότερο σημείο της τροχιάς του που ονομάζεται χειμερινό τροπικό σημείο, ή απλά χειμερινή τροπή ή χειμερινό ηλιοστάσιο. Από την ημέρα αυτή αρχίζει ο Χειμώνας. Αλλά από κει κι έπειτα ο Ήλιος σταματάει να κατέρχεται και ξαναρχίζει και πάλι να σκαρφαλώνει, κάθε μέρα όλο και πιο ψηλά.

Φυσικά σήμερα εμείς γνωρίζουμε ότι αιτία των εποχών του έτους είναι η κλίση των 23 1/2 μοιρών που έχει ο άξονας της Γης σε σχέση με το επίπεδο της τροχιάς της γύρω από τον Ήλιο. Πράγμα που αντικαθρεφτίζεται όπως είπαμε στον ουράνιο θόλο, με αποτέλεσμα η εκλειπτική να τέμνει τον ουράνιο ισημερινό με την ίδια γωνία των περίπου 23 1/2 μοιρών. Έτσι στη διάρκεια του Χειμώνα, οι ακτίνες του Ήλιου πέφτουν πάνω στο βόρειο ημισφαίριο της Γης με πλάγιο τρόπο, ενώ συμβαίνει το αντίθετο στο νότιο ημισφαίριο οπότε εκεί έχουν Καλοκαίρι. Στη διάρκεια της Άνοιξης ο Ήλιος βρίσκεται ακριβώς πάνω από τον ισημερινό της Γης, οπότε και τα δύο ημισφαίρια παίρνουν με τον ίδιο τρόπο της ζωογόνες ακτίνες του Ήλιου.

Στη διάρκεια του Καλοκαιριού ο Ήλιος ευνοεί το βόρειο ημισφαίριο, οι ακτίνες του πέφτουν πάνω μας περισσότερο κάθετα, και ενώ εμείς έχουμε Καλοκαίρι, στο νότιο ημισφαίριο έχουν Χειμώνα. Τέλος, το Φθινόπωρο, ο Ήλιος βρίσκεται και πάλι πάνω από το γήινο ισημερινό, με ισομερή κατανομή της θερμότητας και στα δύο ημισφαίρια. Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν, μπορούμε να πούμε ότι η περιφορά της Γης γύρω από τον Ήλιο, και η κλίση των 23 1/2 μοιρών του άξονά της, είναι η αιτία της κυκλικής εναλλαγής των εποχών.

Οι εποχικές αυτές αλλαγές είχαν για τους αρχαίους τεράστια σημασία, ιδιαίτερα μάλιστα μετά την εμφάνιση της γεωργίας πριν από 10.000 περίπου χρόνια. Γι' αυτό, και επειδή η σπορά, η συγκομιδή και οι άλλες γεωργικές ασχολίες εξαρτιόνταν από τις αλλαγές των εποχών, η διάρκεια ενός ηλιακού έτους έπρεπε να μετρηθεί επακριβώς. Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράξενο που ο Ήλιος λατρεύτηκε από τους αρχαίους σαν θεός, μια που γι' αυτούς ο Ήλιος ήταν ο δημιουργός των εποχών του έτους και του κύκλου των φαινομένων και των εναλλαγών που σχετίζονται με αυτές: από τη σπορά ως τη βλάστηση και από την ανθοφορία ως τη συγκομιδή. Οι Αιγύπτιοι τον ονόμασαν Ρα, Ατόν, ή Όσιρη, οι Βαβυλώνιοι τον αποκαλούσαν Σαμάχ, Βάαλ, Μαρδούκ ή Νεργκάλ, οι Ινδοί Βράχμα και Βισνού και οι Πέρσες Μίθρα. Για τους αρχαίους Έλληνες, κατά περιστάσεις, ήταν ο Δίας ή ο Πλούτων, ο Βάκχος, ο Διόνυσος, ή ο Φοίβος Απόλλων.

Ανεξάρτητα όμως από την ονομασία που του δόθηκε, όλοι ανεξαιρέτως οι λαοί καθιέρωσαν προς τιμή του Ήλιου, περίφημες και πολλές γιορτές, ιδιαίτερα στις περιόδους των εναλλαγών από τη μια εποχή στην άλλη. Οι μεγαλύτερες από τις γιορτές αυτές γίνονταν σε όλες τις χώρες και τις φυλές στην εποχή του χειμερινού ηλιοστάσιου, στις 25 Δεκεμβρίου. Ήταν η γιορτή της γέννησης του Ήλιου, και όχι αδικαιολόγητα. Γιατί όσο ο χειμώνας πλησίαζε και ο Ήλιος του μεσημεριού φαινόταν όλο και πιο χαμηλά στον ορίζοντα, τόσο και οι μέρες μίκραιναν και το κρύο αύξανε. Ήταν η σκληρή εποχή για τον άνθρωπο με τις πολύ μικρές ημέρες και τις ατέλειωτες νύχτες. Οι φροντίδες πολλαπλασιάζονταν, οι ανησυχίες αυξάνονταν και ένα αόριστο συναίσθημα φόβου καταλάμβανε τον αρχαίο άνθρωπο με τα ανύπαρκτα σχεδόν αμυντικά του μέσα και τις περιορισμένες πηγές διατροφής.

Γι' αυτό αναπέμπονταν προσευχές και ιερές παρακλήσεις, ανάβονταν φωτιές και προσφέρονταν θυσίες προς το θεό Ήλιο για να μη χαθεί οριστικά από τον ορίζοντα. Και πράγματι: μετά από μικρό δισταγμό ο θεός….ενέδιδε! Στο κατώτατο σημείο του, στον αστερισμό του Αιγόκερου, στις πύλες του Ήλιου όπως τον ονόμαζαν οι Χαλδαίοι, "άλλαζε" απόφαση, άρχιζε να σκαρφαλώνει και πάλι προς τα πάνω, και οι μέρες μεγάλωναν. Μια νέα τάξη πραγμάτων θα έμπαινε και πάλι, ωραία όπως και στα προηγούμενα χρόνια, οπότε η Γη θα ανθοφορούσε ξανά χάρη στις ζωογόνες ακτίνες του Ήλιου. Δεν είναι λοιπόν καθόλου παράξενο το γεγονός ότι οι αρχαίοι λαοί γιόρταζαν ιδιαίτερα τις μέρες αυτές του χειμερινού ηλιοστασίου. Και αυτή την παράδοση των αρχαίων λαών συνέχισαν οι Έλληνες με τα Κρόνια, και ιδιαίτερα οι Ρωμαίοι με τα Σατουρνάλια και τα Βρουμάλια και την κεντρική γιορτή της 25ης Δεκεμβρίου "Dies Natalis Invicti", δηλαδή την "Ημέρα της Γέννησης του Αήττητου θεού Ήλιου".

Τις χειμωνιάτικες μέρες η φαινόμενη ημερήσια τροχιά του Ήλιου στον ουρανό βρίσκεται χαμηλά στον ορίζοντα. Οι μέρες είναι μικρές και οι νύχτες μεγάλες. Την άνοιξη ο Ήλιος ακολουθεί ψηλότερη τροχιά, και οι μέρες είναι ίσες σχεδόν με τις νύχτες. Το καλοκαίρι ο Ήλιος φτάνει στο ψηλότερο σημείο της βόρειας φαινόμενης τροχιάς του: οι μέρες είναι μεγάλες και οι νύχτες μικρές. Το φθινόπωρο, τέλος, η τροχιά του Ήλιου αρχίζει να ξανακατεβαίνει προς τον ορίζοντα όλο και πιο πολύ, με ίσες μέρες και νύχτες. Και ο κύκλος των εποχών τελειώνει με τον Ήλιο και πάλι στο χειμερινό ηλιοστάσιο.

του Διονύση Π. Σιμόπουλου,
Διευθυντή του Πλανηταρίου

Εικόνα1