Έτσι πρέπει να ζει ο άνθρωπος;

ΑΤΤΙΛΑΣ Γ'

Toυ ΣΤΑΘΗ

Η Κύπρος υπέστη προχθές την τρίτη εισβολή εναντίον της. Μετά τους Τούρκους, κατά ιστορική ειρωνεία, οι Φράγκοι.

Η Τουρκία εισέβαλε, απέσπασε μέρος του σώματος της μαρτυρικής Μεγαλονήσου κι αιχμαλώτισε το υπόλοιπο σε ένα καθεστώς διαρκούς αγωνίας. Έκτοτε οι Ελληνοκύπριοι ζουν έχοντας απωλέσει το άλλο τους μισό.

Η κατοχή αλλά και ο εποικισμός της μισής Κύπρου, είχαν κάποιοι την εντύπωση, ότι θα μπορούσε να αναιρεθεί από την οικονομική ανάπτυξη και την συνακόλουθη ευμάρεια. Ακόμα περισσότερο, κάποιοι πίστευαν ότι η είσοδος της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα συνέτεινε στη λύση του χαίνοντος προβλήματος, και επειδή η Τουρκία θα εναρμονιζόταν με τα προαπαιτούμενα της ευρωπαϊκής της προοπτικής, και επειδή οι Τουρκοκύπριοι θα επεδίωκαν κ αυτοί με τη σειρά τους να απολαύσουν το Ευρωπαϊκό κεκτημένο.

Ουδέν εκ των δύο συνέβη, και οι Κασσάνδρες που προέβλεπαν τα αντίθετα, για μιαν ακόμα φορά επαληθεύτηκαν.

Διότι απλούστατα η Κύπρος υπήρξε δορύκτητη. Κι αυτό δεν αλλάζει με ευσεβείς πόθους κι αφέλειες. Μάλιστα με την Ελλάδα να εφαρμόζει απέναντι στην Τούρκια πολιτική κατευνασμού, η Κύπρος, μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, στην ουσία απέμεινε μόνη – Μόνη και μισή.

Δεν έμενε παρά η νομιμοποίηση του Αττίλα 1 και 2 με το Σχέδιο Ανάν. Όταν επιχειρήθηκε απέτυχε. Ακριβώς για τους ίδιους λόγους, που απεδείχθησαν φρούδες οι προσδοκίες, όσων πίστευαν ότι η ευμάρεια (αληθής ή ψευδής) είναι ικανή να λύνει τέτοια προβλήματα.

Μπορεί οι Κύπριοι να είχαν πετύχει το «οικονομικό θαύμα» αλλά όταν αντελήφθησαν ότι αυτό θα μπορούσε να γίνει ο δούρειος ίππος για την απώλεια της κρατικής τους υπόστασης και της εθνικής του ταυτότητας, έστειλαν το Σχέδιο Ανάν στον αγύριστο.

Σήμερα, ω του θαύματος, μόλις ο υποθαλάσσιος πλούτος της Κύπρου αποδεικνύεται εκμεταλλεύσιμος και μέγας, το ως χθες «οικονομικό θαύμα» των Κυπρίων καταρρέει.

Κι έτσι η δορύκτητος απ’ την Τουρκία Κύπρος, γίνεται και δορυάλωτος απ’ τους εξ εσπερίας Εταίρους.

Το κατά πόσον η οικονομική κατάσταση της Κύπρου ήταν σαθρή ή όχι (και ήταν, όπως όλες οι καπιταλιστικές οικονομίες) δεν έχει καμία σημασία, διότι το σαθρόν του πράγματος ανακηρρύσεται (ή αποκηρύσσεται) ανά πάσαν στιγμή από τους έχοντες την ισχύ να το πράξουν. (Σιγά μην εκήρυσσε η Γαλλία τα δικά της ελλείμματα αιτία για να περίελθε υπό Καθεστώς Εντολής, ή σιγά μην εκήρυσσε  η Γερμανία τα δικά της χρέη ως αιτία για δημοσιονομική εξυγίανση τύπου χαράτσι – Μπενίτο – και τέζα). Αυτές τις πολιτικές της επιφυλάσσουν για

τις χώρες – ζωτικό χώρο, που έχουν καταπιαστεί να δημιουργούν γύρω τους. Απ’ την Πορτογαλία έως την Κύπρο και από την Ελλάδα έως την Πολωνία.

Μάλιστα, με όλο και πιο άγριο τρόπο! – η κατάσχεση των καταθέσεων έως τώρα δεν είχε προηγούμενο. Τώρα έχει.

Ούτε το χαράτσι μέσω της ΔΕΗ είχε προηγούμενο. Ούτε η μονιμοποίησή του είχε εξαγγελθεί – αλλά, αντιθέτως με αισχρότητα ψευδόμενοι, ο κ. Σαμαράς και η μόρα του διαβεβαίωναν για το προσωρινόν του άχθους. Τρίχες! Ένα – ένα κάνουν τα βήματα, αύριο η απόλυση των δημοσίων υπαλλήλων θα έχει προηγούμενο, ο κατώτατος μισθός στον ιδιωτικό τομέα θα έχει νέο προηγούμενο.

Βήμα – βήμα και αποπροσανατολίζοντας τον κόσμο με όνυχες όπως για τους «επίορκους», τις «συντάξεις μαϊμού» και άλλες μπούρδες, προκειμένου να τον κάνουν να αισθάνεται ενοχή, δημιουργούν μιαν Ευρώπη

με μικρές Κίνες, με μικρά εργασιακά Νταχάου και ηθικά Άουσβιτς.

Είμαστε σε πόλεμο, αυτοί που κλέβουν απ’ τους νέους τη ζωή τους, αυτοί που ατίμασαν τη ζωή όσων με φιλότιμο τόσα χρόνια εργάζονταν, αυτοί που οδηγούν τα παιδιά  στον υποσιτισμό – και όλα αυτά και μύρια άλλα όσα μόνον και μόνον για να κονομάνε διακόσιες Τράπεζες και 800 Εταιρείες, είναι εγκληματίες πολέμου,

του πολέμου που έχουν εξαπολύσει εναντίον των ανθρώπων.

Το παράλογο, να κλαίει ο κ. Σαμαράς για αυτά που μας κάνει, το παράλογο να κατακτούν οι σύμμαχοι τον σύμμαχο για να τον σώσουν (όπως την Κύπρο), το παράλογο

να διολισθαίνει μια χώρα (όπως η Ελλάδα) σε καθεστώς εποπτείας αιώνιο, δεν είχαν προηγούμενο. Τώρα έχουν. Αυτό τα κάνει μήπως λογικά στα μάτια μας; Έτσι πρέπει να ζει ο άνθρωπος;

«Τούτ' η χώρα που παιδεύει τα δροσερά Ελληνόπουλα και ανεμίζει τους αμέτρητους γραικύλους» Νίκος Καρούζος

Αιματόεν έλκος

Του ΓΙΑΝΝΗ ΤΡΙΑΝΤΗ

Ο δεύτερος θάνατος των παιδιών που χάθηκαν στη Λάρισα είναι γεγονός. Ασεβείς πολιτικάντηδες, επιπόλαιοι τηλεκάλαμοι και ανοξείδωτοι σχολιαστές πασχίζουν μέρες τώρα να αποσυνδέσουν το θλιβερό συμβάν από τη βασική γενεσιουργό αιτία του: την εγκληματική τυφλότητα των ιθυνόντων στο θέμα του οικιακού πετρελαίου. Την εξοντωτική αδιαφορία τους για τις επιπτώσεις στην κοινωνία και στον ψυχισμό των Ελλήνων.

Το μοιρολόι για τα παιδιά δεν αρκεί να είναι θρηνώδες. Οφείλει να είναι καταγγελτικό. Το μοιραίο γεγονός δεν συνιστά μεμονωμένο «περιστατικό» για να εκτοπιστεί στη σφαίρα του ατυχήματος ούτε ανάγεται πρωτίστως στο πεδίο της προσωπικής ευθύνης, όπως επιχειρούν να το παρουσιάσουν οι απολογητές του Μνημονίου. Δεν είναι «περιστατικό» ο θάνατος στη Λάρισα. Είναι σβησμένο κεράκι, το τελευταίο χρονικά σε μια μελαγχολική σειρά σβησμένων κεριών. Είναι ακόμη δυό ζωές που χάθηκαν σ' αυτά τα φρικώδη χρόνια της αμείλικτης μνημονιακής καταιγίδος. Εξ αιτίας της.

Εδώ, παγερή η πραγματικότητα. Μια αλυσίδα θανάτου και θρυμματισμένης ζωής: οι αυτοκτονίες πύκνωσαν. Οι ανέστιοι αυξήθηκαν. Οι ουρές στα συσσίτια μεγαλώνουν. Οι ικέτες για λίγα πορτοκάλια και ζαρζαβατικά πληθύνονται. Οι κάτοικοι του Λεκανοπεδίου δηλητηριάζονται αργά από την αυτοσχέδια θέρμανση, αποτύπωμα προφανούς απορίας και ένδειας. Τα κρούσματα ψυχικής διαταραχής περισσότερα παρά ποτέ. Και, βέβαια, ο νέος ξεριζωμός, η μετανάστευση...

Ιδού απτές οι επιπτώσεις της νέας κατοχής. Ιδού, προπάντων, πώς παιδεύει σήμερα η χώρα τα παιδιά της, Ελληνόπουλα και ξένα που νιώθουν παιδιά της και βασανίζονται εξίσου είτε από βλακώδη ελληνόμετρα και δοσομετρητές ελληνικότητος είτε από κατηχητικά φαιάς δυσπλασίας...

Και να γιατί άλλα παιδιά εξανίστανται και γίνονται μολότοφ, αυτοπυρπολούμενα μέσα στο ιλιγγιώδες της άγουρης εναντίωσης, άλλα παίρνουν των ομματιών τους και στερούν μοιραία τη χώρα τους από φρέσκα μυαλά και ανατατικά ερεθίσματα και άλλα -άμαθα και αλαφιασμένα- προσπαθούν μέσα στην άψη της νεότητος να καταλάβουν, να μάθουν, να προσαρμοστούν.

Οι ποικιλώνυμοι απολογητές του Μνημονίου, με κάποιες αποχρώσεις στα δηλητηριώδη της κοινοτοπίας τους, δεν παρακάμπτουν απλώς το μαύρο δελτίο των συμβάντων, αλλά ξορκίζουν την καταγραφή και προβολή τους είτε πρόκειται για τους εξόριστους των δρόμων και των συσσιτίων, τους ικέτες στις λαϊκές αγορές, τους απελπισμένους μπροστά στα κλειστά μαγαζιά τους και την πληθώρα των ανέργων είτε για τον πυκνό κατάλογο των απονενοημένων διαβημάτων. Διατείνονται ότι αυτά -και όχι η ασκούμενη πολιτική- επιτείνουν την κατάθλιψη της χώρας και αμαυρώνουν την εικόνα της στο εξωτερικό! Εφτασαν στο σημείο τινές εξ αυτών να ισχυριστούν ότι οι αυτοκτονίες οφείλονται σε εγγενή παθολογικά στοιχεία (βαριάς μορφής κατάθλιψη) και όχι στις δυσμενείς και ολέθριες εξελίξεις ή έστω στο συνδυασμό εύθραυστου ψυχισμού και ασήκωτου οικονομικού βάρους.

Με άλλα λόγια, πρόκειται για μια ανοίκεια και ανόητη επιχείρηση να αποκρυβούν οι πληγές και να αποσιωπηθεί το αιματόεν έλκος. Λες και δεν μαρτυρεί η οδυνηρή πραγματικότητα το συμβαίνον. Λες και κινούνται στο χώρο του μύθου η ένδεια, η απόγνωση, η απελπισία, το αδιέξοδο. Λες και δεν βλέπει ο κόσμος τη χώρα του με χαίνουσες τις πληγές και ανοιχτά τα σωθικά της. Λες και δεν ζει στην κόλαση. Λες και οι υπαρκτές υπερβολές στην προβολή και ερμηνεία μελαγχολικών γεγονότων είναι ικανές να κατασκευάσουν ψευδή εικόνα...

Το αγχώδες αυτό φώτοσοπ είναι απόλυτα συμβατό με τις κατά καιρούς οργανωμένες εκστρατείες ενοχοποίησης της κοινωνίας («Μαζί τα φάγαμε»). Επομένως, με τη μετάθεση της ευθύνης από τους ολετήρες στα θύματα... Ταυτόχρονα, η ενορχηστρωμένη προπαγάνδα φωταγωγεί τη λεωφόρο της ανοχής ακόμη και για εξόχως δυναστικά νέα μέτρα. Κάτι σαν «καλά είμαστε» έστω και με το γλίσχρο μεροκάματο των 400 ευρώ, με τη «σωτήρια» ύπαρξη έστω και ενός εργαζόμενου σε κάθε οικογένεια, με την εκποίηση του δημόσιου πλούτου («Τι να κάνουμε, είναι δύσκολες οι συνθήκες») και την αποδοχή ποικίλων μορφών προσωπικού εκμηδενισμού και συλλογικής καταρράκωσης.

Η Ελλάδα των γραικύλων και των ολίγιστων πάντα παίδευε τα παιδιά της. Με τον τρόπο της. Οταν τα μάθαινε να συμπεριφέρονται όπως οι γονείς τους, εκπαιδευμένοι κι αυτοί από την κεντρική εξουσία στην εξάρτηση, υποταγμένοι στο προσωπικό μείζον που τους δίδαξε το εκτρωματικό ασκέρι το οποίο διαχειρίζεται διαχρονικώς τις τύχες της χώρας... Σήμερα, τα εξοντώνει. Με τον τρόπο της... Αλλά μια μέρα τα παιδιά αυτά θα εκδικηθούνε τους ολετήρες, τους θύτες και τους διδάχους της υποταγής. Με τον τρόπο τους. Ακόμη και με το θάνατό.

http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=347989

Αναφαίρετο λαϊκό δικαίωμα η δημόσια δωρεάν υγεία

Ο Αργουζής μας

Aπό την σημερινή συγκέντρωση και πορεία  διαμαρτυρίας  των νησιών μας για την κατάντια του Κέντρου Υγείας Πάρου.

Θα ακολουθήσει φωτορεπορτάζ

Να ακουστεί η φωνή των νησιών μας στην Αθήνα

 

Το Συντονιστικό Φορέων της Πάρου και της Αντιπάρου για την Υγεία αποφάσισε: Την Δευτέρα 4 Φεβρουαρίου 2013 στις 10:00 το πρωί να επισκεφτεί τον υπουργό Υγείας και στη συνέχεια τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τα κόμματα της Ελληνικής Βουλής, για να τους επιδώσει τις υπογραφές διαμαρτυρίας (πάνω από 5.000) καθώς και το ψήφισμα της συγκέντρωσης που πραγματοποιήθηκε στις 14 Δεκεμβρίου 2012.

Η αναχώρηση από την Πάρο θα γίνει το πρωί της Κυριακής 3 Φεβρουαρίου 2013 και η επιστροφή από τον Πειραιά το πρωί της Τρίτης 5 Φεβρουαρίου 2013.

Τα εισιτήρια είναι δωρεάν.

Έφθασε η ώρα που η οργή και η αγανάκτησή μας πρέπει να πάρει σάρκα και οστά και να μεταφραστεί με τηνδυναμική μας παρουσία εκεί που παίρνονται οι αποφάσεις.

Οι Δήμαρχοι, τα Δημοτικά Συμβούλια και οι φορείς των δύο νησιών, καλούν τον κάθε συμπολίτη μας όπως δηλώσει τη συμμετοχή του για μετάβαση στην Αθήνα ούτως ώστε η παρουσία μας τόσο στο Υπουργείο Υγείας όσο και στην Βουλή να γίνει το δυνατόν μαζικότερη.

ΤΩΡΑ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΟΣΟ ΠΟΤΕ ΑΛΛΟΤΕ.

Τηλέφωνο για δήλωση συμμετοχής:

6936546008 κ. Άννα Κάγκανη

Το προσκλητήριο για τις κινητοποιήσεις στην Αθήνα περιλαμβάνει φυσικά και τους Παριανούς και τους Αντιπαριώτες που ζουν στην Αθήνα.

Όλοι λοιπόν την Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2013 στις 10:00 το πρωί έξω από το υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης…

Αριστοτέλους 17-19, Αθήνα

Το υπουργείο στο σημείο 3 στον χάρτη που ακολουθεί…

             ΕΠΕΙΓΟΥΣΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ

Λόγω της συνέχισης της Απεργίας της ΠΝΟ,

το ταξίδι στην Αθήνα αναβάλλεται.

Απόφαση για την νέα ημερομηνία στη συνεδρίαση του Συντονιστικού που θα γίνει :

Σάββατο 2/2 στις 6:30 μμ. στο Δημαρχείο Πάρου

Updated

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟΥ
Λόγω της παράτασης της απεργίας της ΠΝΟ μέχρι και τη Δευτέρα το πρωϊ 4 Φεβρουαρίου, το συντονιστικό συνεδρίασε το Σάββατο 2 Φεβρουαρίου στις 6.30 το απόγευμα στην αίθουσα του Δημοτικού Συμβουλίου και αποφάσισε τα παρακάτω:
1) Η αναχώρηση για την Αθήνα θα γίνει την Κυριακή 10 Φεβρουαρίου πρωϊ.
2) Η παράσταση διαμαρτυρίας στο Υπουργείο Υγείας θα πραγματοποιηθεί την Δευτέρα 11 Φεβρουαρίου και ώρα 10.00 το πρωϊ και στη συνέχεια θα ακολουθήσει πορεία προς τα γραφεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τη Βουλή.
3) Η επιστροφή για Πάρο θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 12 Φεβρουαρίου είτε με το πρωϊνό καράβι ή με το απογευματινό.
4) Οσοι είχαν δηλώσει συμμετοχή χρειάζεται να την επαναβεβαιώσουν στα παρακάτω τηλέφωνα.
5) Οσοι συμπατριώτες μας επιθυμούν να δηλώσουν συμμετοχή για την Αθήνα μπορούν να επικοινωνούν με την κ.Κάγκανη Άννα στο τηλέφωνο:6936-546008 ή με την κ.Κορδονέλλη Μαρία στο τηλέφωνο 6937-825315.Επίσης μπορούν να επικοινωνούν στο σταθερό τηλέφωνο:22843-60128.
6) Υπενθυμίζουμε ότι τα εισιτήρια είναι δωρεάν.
ΤΩΡΑ
Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ
ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΟΣΟ ΠΟΤΕ ΑΛΛΟΤΕ
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΦΟΡΕΩΝ ΠΑΡΟΥ