ΚΑΤΙ που μένει τελικά όταν μελετήσει κανείς κάπως το νέο σχέδιο σωτηρίας της Ελλάδας είναι πόσο μεγάλη έχει γίνει η απόσταση ανάμεσα στην αλήθεια και στην παρουσίασή της από τον Γιώργο Παπανδρέου. Αστρονομική! Τόσο που να αναρωτιέσαι: Μήπως δεν είναι τόσο ψεύτο-Γιώργος, αλλά έτσι προσλαμβάνει τα πράγματα; Μήπως δεν έχουμε να κάνουμε με εξοργιστικά μεγάλα αποθέματα θράσους και παραδοσιακή έφεση στην αντιστροφή της αλήθειας, αλλά με απελπιστικά μικρή δυνατότητα να αντιλαμβάνεται τι παίζει; Μήπως έχουμε να κάνουμε με χαρακτηριστικό παράδειγμα πολιτικών που αντιλαμβάνονται τη ρευστή και αντιφατική πραγματικότητα μόνο όταν αυτή συμπιεστεί στα όρια των ταξικών τους δεσμεύσεων και του εγκεφάλου τους και λάβει το σχήμα των επιθυμιών τους -όπως τα παγάκια στο ψυγείο;
ΑΔΙΑΦΟΡΟ θα πείτε και θα έχετε δίκιο. Είτε ψεύτες είτε ανεπαρκείς, με ευλύγιστη σπονδυλική στήλη και προτίμηση στα παγάκια, το γεγονός που έχει σημασία είναι ότι ο πρωθυπουργός και οι παρά τω πρωθυπουργώ, δέχτηκαν και προσυπέγραψαν στις Βρυξέλλες μια απόφαση που θα μείνει στην ιστορία για εντελώς διαφορετικούς λόγους από εκείνους που επικαλούνται. Και είναι βέβαιο, αφού επιμένουν στα ιστορικά χαρακτηριστικά της ευρωπαϊκής απόφασης, στον ιστορικό χαρακτήρα του νέου σχεδίου και στην ιστορική σημασία της σκληρής τους διαπραγμάτευσης, ότι θα αρκούσε και μόνο αυτή η υπογραφή τους για να εξασφαλίσουν και οι ίδιοι μια θέση στην ιστορία -και μάλιστα καλύτερα να μην αναφέρουμε, μέρα που είναι, σε ποια λίστα και μαζί με ποιους.
ΔΙΟΤΙ ποιο είναι το βασικό, το κύριο, το ζωτικής σημασίας για μας, για τα παιδιά μας, για τα εγγόνια μας και για την Ελλάδα; Ότι με τη νέα συμφωνία θα είμαστε χρεωμένοι μέχρι το 2040 για να ξεχρεώσουμε όσα δανειστήκαμε μέχρι το 2010. Και όχι απλώς χρεωμένοι. Αλλά και υποχρεωμένοι να πειθαρχούμε στους ύπατους αρμοστές, στους επιτηρητές, στην τρόικα, στους Αμερικανούς του ΔΝΤ και στους Ευρωπαίους του μηχανισμού στήριξης, στους γραφειοκράτες και στους τεχνοκράτες. Η σωτηρία αλά Παπανδρέου είναι δηλαδή μια σωτηρία όχι απλώς δανεική, αλλά και με τεράστιο κόστος -οικονομικό, πολιτικό, κοινωνικό και εθνικό. Η πρόσκαιρη εκχώρηση τμήματος της εθνικής κυριαρχίας, την οποία υποτίθεται βιαζόταν η κυβέρνηση να τερματίσει, γίνεται τώρα μόνιμο καθεστώς για δεκαετίες. Η Ελλάδα ΑΝΗΚΕ στους Έλληνες είναι η συνόψιση των βελτιώσεων του Γιώργου στις πολιτικές του πατέρα του.
ΤΙ ΜΠΟΡΕΙ να περιμένει κάθε Έλληνας για το μέλλον του, από το νέο καθεστώς, που εγκαθιδρύουν επίσημα και σχεδόν πανηγυρικά με τη νέα συμφωνία τους; Από τους επιτηρητές, τους ύπατους αρμοστές και τους ανθρώπους τους; Από μια κυβέρνηση που βάζει την υπογραφή της στην εκχώρηση όχι μόνο εμπράγματων εγγυήσεων -αυτό όπως εξελίσσονται τα πράγματα είναι σταγόνα στον ωκεανό- αλλά στην εκχώρηση της χώρας; Και από φίλους και συμμάχους στην Ευρώπη -οικογένεια τους χαρακτήρισε ο αμετροεπής στην προσπάθειά του να αρέσει Παπανδρέου- οι οποίοι δένουν χειροπόδαρα και «βοηθούν» με τοκογλυφικούς όρους μια χώρα για το χάλι της οποίας είναι συνένοχοι;
ΝΕΑ μνημόνια, νέα σκληρά μέτρα, λογική και συνακόλουθη ένταση του αυταρχισμού και της καταστολής, εξουθένωση των ασθενέστερων -αυτό είναι το αύριο που προδιέγραψαν για μας χτες στις Βρυξέλλες. Αν με την πρόσκαιρη εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας είμαστε εδώ που είμαστε, μπορεί να φανταστεί ο καθένας τις μας περιμένει με το μόνιμο καθεστώς δανειακής δημοκρατίας. Πόσο πειστικά μπορούν να είναι τα λόγια τους και πόσο βάσιμες οι υποσχέσεις τους, όταν όλοι θυμόμαστε και τα λόγια και τις υποσχέσεις τους πέρυσι, με το πρώτο Μνημόνιο και το πρώτο πακέτο σκληρών μέτρων. Τις δεσμεύσεις τους ότι δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα. Τις παρ' όλες τους ότι δεν θα αυξηθεί η φορολογία.
ΔΥΣΤΥΧΩΣ επτωχεύσαμεν -και πρέπει να το πάρουμε απόφαση. Όχι μόνο οικονομικά, που κι αυτό έρχεται με την αναμενόμενη επιλεκτική χρεωκοπία. Ούτε μόνο με την πτώχευση εκατομμυρίων νοικοκυριών. Αλλά και πολιτικά. Η παράδοση άνευ όρων, ή έστω με καλύτερα επιτόκια, της χώρας, στο κονκλάβιο των ξένων δανειστών βεβαιώνει του λόγου το ασφαλές. Η Ελλάδα οδεύει σε γύψο νέας τεχνολογίας.
Καλό είναι πάντως εμείς να θυμόμαστε κι εκείνοι να μην ξεχνούν ότι σήμερα είναι 24 του Ιούλη.
Καρτερός Θανάσης Αυγή
Σας παρακαλω να δημοσιευσετε το παρακατω σχολιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχολιάζοντας τα ψεύδη Ραγκούση στα ΝΕΑ ( ναυαρχίδα των διαπλεκόμενων νταβάδων)
Ραγκουσης: Το ερώτημα του δημοσίου συμφέροντος.
Η διατήρηση της υπάρχουσας κατάστασης τι σημαίνει; Αγοραπωλησίες αδειών με «μαύρα» χρήματα, άρα φοροδιαφυγή εις βάρος των πολλών.
Ψεύδεται ασύστολα και υβρίζει ο Ραγκουσης. Ουδείς εχέφρων πολίτης που διαθέτει μετρητά χρήματα αγοράζει ταξί. Η πλειοψηφία των αυτοαπασχολουμένων ιδιοκτήτων ταξί αγόρασαν μια θέση εργασίας. Πήραν την άδεια, έναντι πολλών χιλιάδων, απο την αγορά με την τιμή που η αγορά διαμορφώνει. Πήραν τραπεζικά δάνεια βάζοντας υποθήκη την περιουσία τους και το μέλλον των παιδιών τους. Η άδειες των ταξί του προηγουμένου αιώνα, έχουν αλλάξει ιδιοκτήτες και η σημερινή πλειοψηφία των ιδιοκτήτων, τις έχει αγοράσει. Ειναι ένα defacto γεγονός και οι άδειες δεν ειναι χαριστικές. Τις αγόρασαν. Η αξία της άδειας ειναι και ένα προσδοκώμενο εφάπαξ για τους απόμαχους ταξιτζήδες και βοήθημα για στην χαμηλή τους σύνταξη.
Ραγκουσης: Το ερώτημα των προοδευτικών μεταρρυθμίσεων.
Η ακραία απελευθέρωση του ταξί και απαξίωση του αυτοαπασχολούμενου ιδιοκτήτη και της περιουσίας του ειναι πράξη εξόχως νεοφιλελεύθερη και ακροδεξιά. Δεν υπάρχει προηγούμενο στην Εσπερία που ο Ραγκουσης θέλει να γίνει αρεστός. Έχει προσωπική ατζέντα και θέλει με το αζημίωτο να ξεπουλήσει τον κλάδο στο μεγάλο κεφάλαιο και στα μονοπώλια.
Ραγκουσης: Είναι, αλήθεια, προοδευτικό να προστατέψουμε μόνο τους - χωρίς κανόνες - ευνοημένους κατόχους αδειών ταξί και να στερήσουμε το ισότιμο δικαίωμα στην εργασία στους οδηγούς των ταξί ή στους άλλους πολίτες;
Με τα δόλια λόγια του, ο Ραγκουσης δεν μας εξηγεί γιατί ειναι ευνοημένοι οι κάτοχοι των αδειών που τις έχουν αγοράσει? Θέλει να χαρίσει νέες και να χάσουν τις περιουσίες τους οι ιδιοκτήτες?
Ραγκουσης: Το ερώτημα της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Τι ηθικό έρεισμα έχουν αυτοί που έφεραν την χώρα σε αυτο το κατάντημα, να ζητούν δόλια απο τα θύματα τους, και να τους υποδεικνύουν πως να επωμισθούν τα βάρη της καταστροφής που αυτοί και οι όμοιοι τους έφεραν στην χώρα μας.
Ραγκουσης: Το ερώτημα της αξιοπιστίας και της συνέπειας.
Είμαστε συνεπείς ή όχι με τις δεσμεύσεις μας, με τις ίδιες τις αποφάσεις μας;
Ο Ραγκουσης μαζί με τους Παπακωνσταντινου, Κατσελη, Καστανιδη και Παπουλια, υπέγραψαν τον νόμο Ν3844/2010 (κοινοτική οδηγία 123/2006) με την οποία στο άρθρο 4 αναφέρονται:
Άρθρο 1 Σκοπός του παρόντος νόμου είναι η προσαρμογή της ελληνικής νομοθεσίας στις διατάξεις της Οδηγίας 2006/123/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του
Συμβουλίου της 12ης Δεκεμβρίου 2006 σχετικά με τις «υπηρεσίες στην εσωτερική αγορά» (Ε.Ε. L 176 της 27ης
Δεκεμβρίου 2006).
Άρθρο 4 Πεδίο εφαρμογής
2. Οι διατάξεις του νόμου αυτού δεν εφαρμόζονται στις ακόλουθες δραστηριότητες:
δ) στις υπηρεσίες στον τομέα των μεταφορών, στις οποίες περιλαμβάνονται και αυτές των λιμενικών υπηρεσιών που εμπίπτουν στο πεδίο του τίτλου VI της Συνθήκης της Λισαβόνας (πρώην V της Συνθήκης ΕΚ), των αστικών συγκοινωνιών, των αγοραίων οχημάτων (ταξί) και των ασθενοφόρων,
Τελειώνοντας: Ο Ραγκουσης δεν έκανε διάλογο στις δυο επίσημες συναντήσεις με τον κλάδο, όπως ψευδώς λέει. Απλά ανακοίνωσε με αυταρχική σταλινική νοοτροπία την απόφαση του για την κατάργηση των προηγουμένων συνεννοήσεων του κλάδου με τον συνάδελφο του Ρέππα.
Τα ψεύδη Ραγκουση και οι προσβολές του ειναι απαράδεκτες σε κάθε εργαζόμενο και διαλύουν τις οικογένειες και τον κοινωνικό ιστό των Ελλήνων.
Να παραιτηθεί. Δεν του αρμόζει τέτοιο αξίωμα.