αντιπαριος: Τι είδους Αριστερά είναι αυτή που δεν μπορεί να γιορτάσει;

Γενικώς χλωμά γιορτάζουμε τα τελευταία χρόνια τις κοινές μας γιορτές (ήγουν τις εθνικές, τις γιορτές του αυτεξούσιου και του συνανήκειν) και πιο χλωμά απ' όλους η Αριστερά; Γιατί;
Επί παραδείγματι στη φετινή επέτειο του '21, λίγο ακούστηκε η Αριστερά, ως επί το πλείστον απουσίαζε ή απείχε. Κι απ' όσα ακούστηκαν και γράφηκαν περίσσεψε μια γκρίνια κι ένας «φωτισμένος» (τρομάρα του) πτωχοπροδρομισμός. Γιατί;
Ποιους κατ' εξοχήν αφορά το 1821, αν όχι τους Αριστερούς;
Ποιος άλλος μπορεί να 'χει προίκα και πρόταγμα το μήνυμα της Επανάστασης του '21, αν όχι η Αριστερά;
Σε ποιους, τα (πολλά ήδη) τελευταία χρόνια κάνουμε «δώρο» αυτήν τη γιορτή; Στους επιγόνους των κοτσαμπασήδων; Γιατί αφήνουμε να μονοπωλεί αυτή τη γιορτή (και συχνά να της διαστρέφει το νόημα) η εξουσία; το κράτος! και μάλιστα η «δεξιά του Κυρίου». Γιατί αφήνουμε να αλωνίζουν πάνω στη μνήμη του '21 ακόμα και οι πατριδοκάπηλοι; οι απόγονοι του δωσιλογισμού, αυτοί που παρουσιάζουν τον εθνικισμό τους ως πατριωτισμό
κι ακόμα χειρότερα γιατί αφήνουμε να ξεπλένουν την υποτέλειά τους και την υποταγή τους στους ξένους (άλλοτε στους Γερμανούς κι άλλοτε στους Αμερικανούς) με δεκάρικους εθνικοφροσύνης όλοι αυτοί οι νεοραγιάδες, οι αιώνιοι γραικύλοι και οι γενίτσαροι; Γιατί;
***
Δηλαδή το μόνο που μας έμεινε ημών των αριστερών απ' το «αθάνατο κρασί του '21» είναι η ευκαιρία σε κάθε επέτειο να κάνουμε κριτική στους εθνικούς μύθους για το κρυφό σχολειό και τον Παλαιών Πατρών Γερμανό; Τι κόλλημα είναι αυτό; Τι ζόρι τραβάμε;
Μήπως δεν ήταν πασίγνωστο (ή έστω γνωστό) ότι όλα αυτά και άλλα τέτοια ήταν μια προσπάθεια της αστικής τάξης να δημιουργήσει «γόνιμους μύθους» για να στυλώσει την εθνική ταυτότητα; Εμείς πότε «ανακαλύψαμε την Αμερική» και σε κάθε επέτειο σκούζουμε σαν τη γριά μέσα απ' την κοφίνα για το μέγα ψεύδος (που ούτε μέγα ούτε ολοσχερώς ψεύδος είναι) του κρυφού σχολειού; Αλλο τίποτα να γιορτάσουμε δεν έχουμε; Δεν έχουμε Μπάυρον και Υψηλάντη; Δεν έχουμε Κολοκοτρώνη και τον εμπρηστή μουρλόπαπα τον Παπαφλέσα; δεν έχουμε ούτε τον μπούτζον του Καραϊσκάκη να δείχνουμε; ούτε Ρήγα ούτε Θούριο; Τι έχουμε; τη μιζέρια και τη χολερικότητα του αποσυνάγωγου; του χώρια-του-ψωριάρη που κόλλησε στις «παρελάσεις» και δεν μπορεί να γεμίσει η ψυχή του με την έξοδο του Μεσολογγιού; Αστειότητες. Θλιβερές αστειότητες.
Τι είδους Αριστερά είναι αυτή που δεν μπορεί να γιορτάσει; Πότε λιγόστεψε η ψυχή μας;
Πότε την πάθαμε τη ζημιά;
Αν δεν γουστάρουμε τις παρελάσεις (και καλώς) γιατί δεν βγαίνει η Αριστερά στις πλατείες να γιορτάσει το '21 με τον λαό, να βάλει πρώτους στο χορό τους ποιητές, να δείξει τη δύναμή της -αν είναι όντως λαϊκή- και να χαρεί ο κόσμος;
Χάρισε ποτέ η γαλλική Αριστερά τη Μασσαλιώτιδα στη γαλλική Δεξιά; εμείς γιατί χαρίζουμε Σολωμό και Κάλβο και Βρεττάκο και Σικελιανό; γιατί (ξε)πουλάμε; γιατί ιδιωτικοποιούμε;
Μήπως νομίζουμε ότι το 1821 ξεσηκώθηκαν τίποτε ελληναράδες εθνικιστές κι έστειλαν στον αγύριστο κάποιους καλόβολους πολυπολιτισμικούς Οσμανλήδες; Μήπως νομίζουμε ότι τσίμπησε κάποια μύγα το «εθνικό φαντασιακό» του Νικηταρά κι έγινε μπουρλότο ο Κανάρης, με αποτέλεσμα την επέμβαση του καπετάν Κάνιγκα, ώστε να αποκτήσουμε εθνική ταυτότητα (εξ επιλογής του Κοραή);
Κι αν τέτοιες σαχλαμάρες λένε για ιδιοτελέστατους λόγους οι νεοφιλελεύθεροι (και τους ακολουθούν ανοίγοντας σαν χάννοι το στόμα οι αμόρφωτοι) η Αριστερά τι δουλειά έχει να λέει τα ίδια; Να 'ταν αλήθεια, θα 'ταν επαναστατική, σε αυτήν θα έπρεπε να ορκιζόμαστε.
Ομως γνωρίζοντας ότι είναι ψέμα, γιατί παραδινόμαστε; Δεν ντρεπόμαστε τους μεγάλους ιστορικούς, Ελληνες και ξένους, τη λαϊκή παράδοση, τις ίδιες τις δικές μας παλιές γιορτές -τις διαδηλώσεις του ΕΑΜ μέσα στην Κατοχή για την Επανάσταση του 1821, τις ξεχάσαμε;
Και με ποιο δικαίωμα απέναντι στην ίδια της την ιστορία και τη σύσταση έχει αφήσει σήμερα η Αριστερά το μέρος εκείνο της νεολαίας που επηρεάζει να μένει εν πολλοίς άσχετο κι αμέτοχο κι ακοινώνητο του πιο μεγάλου μας θησαυρού (και του πιο χρήσιμου όπλου τώρα στον καιρό της κρίσης) της κληρονομιάς του '21; Μήπως δεν ήταν και κοινωνική αυτή η Επανάσταση;
«Τα κράτη θέλουν ανεξαρτησία. Τα έθνη θέλουν ελευθερία. Οι λαοί θέλουν δικαιοσύνη».
Από πότε ξεχάσαμε ότι η λαϊκή κυριαρχία, η εθνική ανεξαρτησία και η κοινωνική δικαιοσύνη είναι δική μας Αγία Τριάδα;
ΥΓ. Ελπιδοφόρα εξαίρεση σε όλα αυτά η πρωτοσέλιδη χθεσινή φωτογραφία της «Αυγής» με μια κοπελούδα-μετανάστρια σημαιοφόρο, αλλά επ' αυτού ες αύριον...