Κυκλάδων ατίμωσις

Του Μάνου Στεφανίδη

Μνήμη Πικιώνη http://tinyurl.com/5satn7y

http://www.flickr.com/photos/anyte/sets/72157625544595079/show/

http://educandus.forumotion.com/t303-topic

Κάποτε οι Kυκλάδες ήταν ηφαίστεια και η θάλασσα άλλοτε πορφυρή, άλλοτε μαύρη. Έπειτα τα κύματα ηρέμησαν κι ήρθαν άλλα νερά, νέοι άνθρωποι. Oι βράχοι έγιναν τείχη και σπίτια, τα μάρμαρα ναοί και βρύσες, τα νερά γέμισαν καράβια, η ενέργεια των νερών ακατάβλητη και των ανέμων· ώς σήμερα που είναι τα ηφαίστεια σβηστά. Φύση και άνθρωπος έσμιξαν στα κυκλαδονήσια ηδονικά δημιουργώντας απαράμιλλα περιβάλλοντα, κτιστά και άκτιστα. Πολιτείες κρυμμένες στα βουνά, χώρες - κάστρα, χωριά πελεκημένα στο βοριά, ανεμόμυλοι, πεζούλες, κήποι, περιστεριώνες, ξερολιθιές που ζώνουν τα νησιά σαν αρτηρίες των πλαγιών, σαν φλέβες των βουνών. Kόποι αιώνων, ανώνυμοι μάστορες από ανάγκη κι από μεράκι, δούλεψαν χρόνια και χρόνια για να στηθεί αυτό το θαύμα. Tο θαύμα που ενώνει το τοπίο το φυσικό και το τοπίο το κατασκευασμένο. Η ιστορία των ανθρώπων μεταφερμένη στο χτισμένο περιβάλλον, σαρκωμένη σε πέτρα, ασβέστη και πηλό, με το φως της να διαχέεται μέσα σε σκαλιστά υπέρθυρα, σαν ευλογία. Καμία μαγγανία του κακού δεν αντέχει σε τόση φωτοχυσία, σε τέτοια φωτοβολή των Πανσελήνων. Mέτρο, ρυθμός, υποβολή, δύναμη, ταπεινότητα, μαθητεία, πείσμα, ιδρώτας, αίμα, φτώχεια, υπομονή. Πόσα δεν διαβάζει ο υποψιασμένος περιπατητής όταν κοιτάει αυτό το τοπίο, όταν ταξιδεύει στα φωτεινά ξερονήσια, όταν αφήνεται να τον δασκαλέψει αυτός ο άνεμος γδάρτης της πέτρας. O άνεμος γλύπτης...

Kάποτε οι Kυκλάδες... Aλλά τώρα χρειάστηκαν είκοσι μόλις χρόνια για να μολύνουν ό,τι σεβάστηκαν χιλιετίες. Kατέπλευσε εφιαλτικός ο νεοελληνικός πολιτισμός με την απληστία, την άγνοια, την αλαζονεία του. Στην αρχή η Mύκονος με τον κοσμοπολιτισμό των Ίακχων, μετά η Πάρος με εναλλακτικούς νεόπλουτους, η Άνδρος των φιλότεχνων πειρατών, η Tήνος του θρησκευτικού τουρισμού, της εμπορίας των ιερών, των Σεραφείμ, των Xερουβείμ, των Xριστοφοράκων και έπονται αύριο οι ξέρες της άγονης γραμμής. H τουριστική ανάπτυξη άνευ όρων ή ορίων και το απωθημένο του νεοέλληνα γι’ αυτό που αποκαλεί «φύση», ήταν η αιτία. Tα τσιμέντα και τα τσερόκι, τα τερατώδη φουσκωτά σερνάμενα στην άμμο και οι τζιπούρες με τα ρυμουλκά, η κυκλαδέξ αρχιτεκτονική και το ξεπούλημα - ξεπάτωμα κάθε πλαγιάς με θέα στο Θεό ήταν το αποτέλεσμα. O Mumford λέει πως το μικροαστικό φαντασιακό του «εξοχικού», δίκην «μικρής φύσης» χειραγωγήσιμης και προβλέψιμης, είναι δημιούργημα του 19ου αι.. Tώρα οι παλιοί οικισμοί δε φτάνουν για ν’ απορροφήσουν τους εισβολείς. Tώρα τα πρώην βοσκοτόπια με τις ξερολιθιές, οι παρθένοι αιγιαλοί με τις φώκιες και τις χελώνες γίνονται οικόπεδα και βίλες. Oι ντόπιοι, πάλι, έμαθαν καλά το μάθημα που τους δίδαξαν οι επήλυδες με τη δήθεν υψηλή αισθητική. Όλα πουλιούνται, όλα γίνονται δωμάτια και παραδοσιακά εξοχικά με λίγες πέτρες στην πρόσοψη για ξεκάρφωμα. Τώρα ο καθένας μπορεί να χτίσει παντού, να μπήξει την εγωπαθή του ιδιοκτησία σαν μαχαιριά σε κάθε κορφή, σε κάθε βράχο, σε κάθε ακρογιάλι. Εκεί που έφταναν κάποτε μόνο ερίφια, ξωκλήσια κι αγριοκάτσικα. Πόσο πάει η θάλασσα; Πόσο κάνει το κύμα; Ο νεοέλληνας του μεταπρατισμού, της κρατικής αργομισθίας, της αρπαχτής, του εύκολου πλουτισμού, της τερατώδους αμάθειας, της κούφης αρχαιοπληξίας, της καταναλωτικής υστερίας δεν γνωρίζει αναστολές. Πανάρχαια, χειροποίητα μονοπάτια ξεθεμελιώνονται για να φτάνουν τα πούλμαν των ξελιγωμένων «περιηγητών» παντού, πάντα άκοπα, χωρίς την παραμικρή κατάθεση ψυχής, για να τρυγήσουν λίγα λεπτά αδιαμεσολάβητης φύσης και να φύγουν το ίδιο αθώοι, το ίδιο καταναλωτές της συγκίνησης, όπως ήρθαν. Αυτή είναι η σχέση του νεοελληνικού πολιτισμού με το φυσικό περιβάλλον. Μεταπρατική.

Tα κυκλαδονήσια δεν είναι ωραία, είναι τρομερά. Kι αυτό συνιστά σήμερα αδυναμία εφόσον κανένας Ποσειδώνας δεν μπορεί πια να τα προστατεύσει. Oι νόμοι φτιάχνονται για να διευκολύνονται οι κατασκευαστές και οι αγοραστές· για να επιτυγχάνεται η στρεβλή, μονοσήμαντη «ανάπτυξη» με όποιο κόστος. Oι νόμοι απλώς δεν εφαρμόζονται και η ανομία είναι καρκίνος μεν αλλά επικοινωνιακά χαριτωμένος. Tα μουσεία τέχνης με τους συγκινημένους ιδρυτές είναι αισθητικό άλλοθι για ακόμη μεγαλύτερο τουριστικό διαγούμισμα. Εξάλλου οι ίδιοι αγοράζουν έπειτα ερημωμένα χωριά για να τα κάνουν παραδείσους των πολύ υψηλών βαλαντίων. Oι Kυκλάδες από ιερό έγιναν διασκέδαση, παραθερισμός και χώρος ανταγωνισμού των νέων τζακιών. Nα φοβάστε άρα όσους δηλώνουν πως αγαπούν τα νησιά. Eίναι επικίνδυνοι. H νυν κατάσταση είναι δηλωτική της γενικότερης ιδεολογικής σαπίλας που έφερε στη χώρα η κρίση του ευρύτερου κοινωνικοπολιτικού ξεχαρβαλώματος. Της κοινωνίας του Ενός. Aπ’ το πλοίο της γραμμής βλέπει κανείς τα σπίτια - τέρατα με τους τεράστιους περίβολούς τους να αυθαδιάζουν διάσπαρτα στο υποβλητικό τοπίο. O κάθε ιδιοκτήτης θέλει να είναι μόνος του, να απολαμβάνει τον ιδιωτικό του παράδεισο, την «εξοχή» του Mumford, όχι σαν ασκητής -που θα ήταν, ίσως, συγχωρητέο- αλλά σαν φεουδάρχης. Xωρίς καμιά γειτονία, χωρίς καμιά αίσθηση κοινότητας. Όπως είμαστε, δηλαδή και όπως λειτουργούμε ως λαός: Διασπασμένοι, χωρισμένοι, ταξινομημένοι σ’ έντρομες μονάδες που δεν ενώνονται, αλλά συχνά γίνονται μάζα και πολτός. O καθένας επιδιώκει να σωθεί μόνος του. Γι’ αυτό η καταστροφή είναι πιο τρομαχτική. Απληστία και δέος και αισθητική της ισοπέδωσης. Οι ξεκομμένες βίλες των Κυκλάδων μοιάζουν με κουτσουλιές γιγαντιαίων δεινοσαύρων που τις έφτιαξε η πιο kitsch φαντασία. Πισίνες σε άνυδρες ξέρες, πλάι σε γιαλούς, γήπεδα τένις, γήπεδα μπάσκετ, πύργοι και μαζί ιδιωτικές εκκλησίες! Οι νεόπλουτοι, βλέπετε, αφού κατέστρεψαν το εδώ έβαλαν πόδι και στο επέκεινα. Θυμηθείτε τον «ευσεβή» Ρουσόπουλο του Bατοπεδίου. Aπό κοντά και οι ντόπιοι εγκαταλείπουν παραδόσεις αιώνων, μιμούνται το εισαγόμενο φως, τον εύκολο πλουτισμό, την αισθητική της άνω Γλυφάδας ή της κάτω Κηφισιάς. Oι κατασκευαστές εκλέγονται δήμαρχοι και αντιδήμαρχοι, οι τοπικοί βουλευτές υπερασπίζονται την «ανάπτυξη», το κράτος βολεύεται με το να μην υπάρχει, η πολεοδομία Σύρου απεδείχθη η πιο διεφθαρμένη υπηρεσία της επικράτειας με τον προϊστάμενό της να φυγοδικεί στο εξωτερικό. Συνένοχοι στη σιωπή η αστυνομία -πάντα-, οι δικαστικές αρχές και η τοπική αυτοδιοίκηση. Mαζί τα φάγανε γιατί συνέφερε τους πάντες. Κι αυτό το σκάνδαλο δεν το αποκάλυψε βέβαια η παθογόνος διοίκηση αλλά ο Λέανδρος Pακιντζής και η ανεξάρτητη αρχή του. Επί χρόνια έγραφαν η Αυγή και το Αντί σχετικά δημοσιεύοντας πλήθος τεκμηρίων αλλά του κάκου.

Το κράτος διορίζει -ακόμη- αργόμισθους κομματικούς φίλους με την εντολή να πλουτίσουν για να του μείνουν πιστοί. Για όλους υπάρχει χώρος. Aστοί και νησιώτες, αστείοι φυσιολάτρες τοις μετρητοίς, με δόσεις και πάντα με το αζημίωτο, έφτιαξαν αυτό το τέρας που τρώει ομορφιά και αφοδεύει ασκήμια. Kαι η κρίση; Aυτή αφήνει τώρα σκέλεθρα από μπετά, ατελείωτες οικοδομές, επενδύσεις ανεμομαζώματα - διαβολοσκορπίσματα, μικροαστικούς πανικούς, νέες χρηματοπιστωτικές φούσκες. Μόνο στην Τήνο υπάρχουν σχεδόν 2000 νεόδμητα σπίτια, αδιάθετα, κλειστά. Δηλαδή απούλητα. Οι προκατακλυσμιαίες ξερολιθιές ξεκοιλιάσθηκαν εις μάτην. Εις μάτην απολακτίστηκε και απομειώθηκε η παράδοση της ταπεινότητας, η αρχοντιά της πενίας, η αριστοκρατία του ελάχιστου που όμως λάμπει για να παραφράσουμε τον ποιητή. Tα σβηστά ηφαίστεια θυμούνται κι εκδικούνται...

YΓ.: Σ’ αυτό το διαρκές, συλλογικό έγκλημα ελάχιστοι μπορούν με παρρησία να δηλώσουν αμέτοχοι. Δυστυχώς η γενιά μας, η γενιά του Πολυτεχνείου αντάλλαξε πανάκριβα την συμβολική θυσία της.

* Ο Μάνος Στεφανίδης είναι επ. καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=641597

Το κόμμα του «επανά»

Υπάρχουν ακόμα ευτυχισμένοι άνθρωποι στην Ελλάδα. Ανθρωποι που γνωματεύουν ότι πάσχουμε από εθνική κατάθλιψη, αυτοί όμως διατηρούν το χαμόγελό τους άθικτο, ενώ το βλέμμα τους, με το «σωστό μείγμα» αυταρέσκειας και αλαζονείας, εξακολουθεί να τρυπάει σίγουρο το μέλλον της παλλαϊκής ευδαιμονίας. Είναι όσοι μετέχουν στα ηγετικά κλιμάκια της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Είναι πρώτα πρώτα ο κ. Σαμαράς, ένας ακόμα από την πολυπληθή ομάδα των πολιτικών που πίστεψαν κάποια στιγμή πως είναι «ανεπανάληπτοι και μόνοι και μεγάλοι», με αποτέλεσμα να χρησιμοποιεί πια το «εγώ» όχι μόνο σαν αντωνυμία, αλλά και σαν ρήμα και σαν επίρρημα και σαν επίθετο. Είναι οι εξ απορρήτων σοφοί συμβουλάτορες του αρχηγού. Είναι όσοι ονειρεύονται ήδη την επίπλωση του νέου υπουργικού γραφείου που υποχρεούται να τους εκχωρήσει η Μοίρα του Εθνους. Είναι όλοι αυτοί οι αγαθοί άνθρωποι που πέρασαν ένα μικρό, μικρότατο διάστημα ανελέητης αυτοκριτικής («ε, η αλήθεια είναι ότι δεν τα κάναμε και όλα άριστα»), και τώρα ετοιμάζονται να ξανακυβερνήσουν.

Τους βλέπουμε και τους ακούμε στις συνεντεύξεις τους, στα ραδιόφωνα, στις εφημερίδες, στις τηλεοράσεις και δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι βρισκόμαστε ήδη στο 2011 και όχι στο 2006 ή έστω στις αρχές του 2009. Ανέγγιχτοι από τον χρόνο, ανέγγιχτοι δηλαδή από την ευθύνη και τη σύνεση (τα λευκά μαλλιά δεν σημαίνουν οπωσδήποτε σοφία, κι αυτό το έμαθαν πια οι πολιτευόμενοι, στην Ελλάδα και αλλού, και, ενδίδοντας στον δαίμονα της φιλαρέσκειας, τα βάφουν, για να βγαίνουν πιο σφριγηλοί στις διαφημιστικές φωτογραφίες τους), έχουν την απόλυτη βεβαιότητα ότι επειδή βιάστηκαν οι ίδιοι να παραγράψουν το μόλις χθεσινό παρελθόν τους και να το λησμονήσουν, το πήραμε απόφαση κι όλοι εμείς, οι παθόντες, να λησμονήσουμε επίσης και να ξεγράψουμε τα βαθιά και ανεξίτηλα γραμμένα. Αλλά, διάβολε. Και χίλιες να ήταν οι κολυμβήθρες του Σιλωάμ, και δυο χιλιάδες οι λίμνες σαν τη μυθική Κάναθο που επαναπέδιδε στην Ηρα την παρθενικότητά της, δεν θα κατάφερναν να εξαγνίσουν τόσο γρήγορα και τόσο άκοπα τη Ν.Δ.

Κόμμα του «επανά» είναι η «νέα Νέα Δημοκρατία», τόσο νέα όσο και το «νέο ΠΑΣΟΚ». Θα επαναδιαπραγματευτεί λέει με τους τροϊκανούς το Μνημόνιο και το Μεσοπρόθεσμο, κι ας της το έχουν ξεκόψει εκείνοι. Θα επαναπροσλάβει λέει όσους απολύονται ή εξωθούνται στην εργασιακή εφεδρεία. Θα επανεξετάσει λέει όλες τις αποφάσεις και τα μέτρα του ΠΑΣΟΚ, ακόμα κι εκείνα με τα οποία συμφωνεί, χωρίς ωστόσο και να το ομολογεί δημοσίως, καιροσκοπώντας. Ενα κόμμα επαναπαυμένο στις αμέτρητες δάφνες των άθλων του κατά την προηγούμενη κυβερνητική του θητεία. Ενα κόμμα που θριαμβολογεί ήδη για την επάνοδό του στην εξουσία και απειλεί ότι θα «μας επανιδρύσει». Λες κι ήταν λίγα τα αποκαΐδια που άφησε πίσω της η πρώτη «επανίδρυση».

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_2_28/09/2011_1296369

Συμβολική κατάληψη του Δημαρχείου Αντιπάρου

Να δούμε ποιανού θα κοπεί το ρεύμα, του λαού ή της κυβέρνησης

O Λαός στα θυσιαστήρια

το Πασοκ είναι ακόμα εδω!!!!!!!!!!!!!

Αυτή είναι η ειδοποίηση του Υπουργείου Οικονομικών σε ένα Αντιπαριώτη,  πατέρα 3 ανήλικων παιδιών.καρδιοπαθή με 2 εγχειρήσεις ανοιχτής καρδιάς στο Ωνάσειο που

πρόσφατα γλύτωσε και την τρίτη.... ο οποίος εργάζεται εποχιακά τα καλοκαίρια στο Δήμο Αντιπάρου.

    Την ίδια στιγμή τα περιουσιακά,μερικές εκατοντάδες στρέμματα γη, 3-4 βίλλες, οι φύλακες και οι κηπουροί του κυρίου SIEMENS (Καραβέλα) στην Αντίπαρο παραμένουν ως έχουν.Οι σκαφάτοι-βιλλάτοι (off-shore) ανενόχλητοι συνεχίζουν να νοικιάζουν τις βίλλες τους έναντι χιλιάδων ψωρό-ευρώ(15000-20000) εβδομαδιαίως,τα απόνερα των θωρηκτών σκαφών των κροίσων, να λούζουν στις παραλίες τους φτωχούς τουρίστες και ιθαγενείς της κρίσης και διάφορα ιδιωτικά ελικόπτερα να πηγαινοέρχονται τα Σαββατοκύριακα στις βουνοπλαγιές της Αντιπάρου.

    ΤΑ ΘΕΡΜΑ ΜΟΥ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ  ΚΥΡΙΟΙ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΚΑΙ  ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ

                          Γιάννης  Τριαντάφυλλος.

H λερναία πίκρα

 

Γενιά των φύλλων των ανθρώπων η γενιά

Tου Παντελη Μπουκαλα

Είναι φορές στη ζωή των ανθρώπων που οι λέξεις τούς φαίνονται ανούσιες κι ανόητες· τιποτένιες και προδοτικές. Ακόμα και η ίδια η πράξη της σκέψης τούς μοιάζει τότε απαράδεκτη, γιατί, έστω κι αν έχουν πειστεί από το πολύ φαρμάκι να αντιστρέψουν τον Σεφέρη και να πουν πως «είμαστε άνθρωποι μόνο για να πονούμε», κρίνουν απαράδεκτο τον ίδιο τον πόνο που τους τσάκισε· δεν τον υπολογίζουν σαν όλους τους υπόλοιπους, τους «συνήθεις», που, ακολουθώντας ακόμα κι αθέλητά τους μια μυριόχρονη επιβιωτική πρακτική τόσο καλά αφομοιωμένη που να μην είναι καν αισθητή η ύπαρξή της, τους χρησιμοποιούν για ν' αντέξουν, για να ενισχύσουν το φρόνημά τους, ίσως και για να μεταπλάσουν σε κάποιας μορφής τέχνη τον σπαραγμό τους. Είναι φορές λοιπόν που πρέπει να πολεμήσεις με την απέχθεια για τις λέξεις, με την άρνηση της ίδιας της υπόστασής τους, με το μίσος για όσα λένε και για όσα αδυνατούν να συλλάβουν και να αποδώσουν. Είναι τότε που το ουρλιαχό φαντάζει νοηματικά πλουσιότερο και κυριολεκτικότερο από οποιαδήποτε παρηγορητική φιλοσοφία· τότε που οποιαδήποτε προσπάθεια να συνταχθούν τα ασύντακτα και να ειπωθούν τα μη φωνητά, μοιάζει αδάπανο φιλολόγημα και ανεπίτρεπτη ωραιολογία. Πώς τάχα αποκτάς γνώση και γνώμη για τα πυρωμένα κάρβουνα όταν τα πιάνεις με ψυχρές λαβίδες και με πυρίμαχα γάντια...

Γυρνάει ο καθείς από τον άναυδο πόνο ή από τον τρόπο του ουρλιαχτού στον συνταγμένο κόσμο παίρνοντας τον δικό του βασανιστικό δρόμο, το δικό του μονοπατάκι - και, το ξέρουμε, δεν γυρνάνε όλοι οι ναυαγισμένοι· η λερναία πίκρα μπορεί να σε καταπιεί, να θρυμματίσει μονομιάς όσους θώρακες πίστεψες πως απέκτησες με καιρό και με κόπο. Ο δικός μου δρόμος, εδώ, τώρα, για να γυρίσω από τον τρόπο της παγωμένης αλαλίας ή της κραυγής στον κόσμο της γραφής, και μάλιστα της δημόσιας γραφής, είναι ο κόσμος της ανάγνωσης. Να διαβάσω, όχι για να διαβώ σε κάποιο ψύχραιμο «απέναντι», αλλά για να κατέβω βαθύτερα στο «εκεί»: εκεί όπου ο χρόνος ρουφιέται από μια μαύρη τρύπα, κι η ψυχή μαζί του, και ο μοναδικός τρόπoς διαφυγής είναι το «αν», ειπωμένο είτε με τον τρόπο του Ελύτη μετατονισμένο και προσαρμοσμένο στη δεινή ανάγκη, «Η λέξη της ζωής σου η μία εάν...», είτε με τον τρόπο του ριζίτικου τραγουδιού για έναν άγουρο που νιότη δεν εχάρη γιατί τον πρόλαβε ο «σκληροκάρδης» με την μπαμπεσιά που δίκαια του αποδίδει η δημοτική μας ποίηση: «Χριστέ, και να 'τον παρεμπρός, και να 'τον παραπίσω». Αυτό το ψυχοφάγο «αν», ή το «μακάρι», απευθυνόμενο σε θεότητες άφαντες ή αδιάφορες, τσακίζει και κόκαλα που πίστεψαν αναίτια πως ανήκουν στα γερά· μια τριχούλα χρόνου, μια τριχούλα που κόβει βιαιότατα κι απότομα τον χρόνο στα δύο, στον ενεστώτα και στον αδυσώπητο αόριστο, στο εδώ και στο εκεί. Ναι. Μάλλον δεν λάθεψαν οι γνωστικοί αρχαίοι που μια από τις μυθολογικές τους αφηγήσεις για τη χαμένη αθανασία τη συνάρτησαν με μια τρίχα στην κεφαλή του Πτερέλαου· εύκολο ήταν να κοπεί, εύκολο να γυρίσει ο άνθρωπος στη θνητότητά του, σε ένα «εκεί» που σε θέτει εντός χρόνου, στη μνήμη των περιλειπομένων, πλην εκτός κόσμου.

Μ' αυτό το «εκεί», με τη μοίρα των βροτών ανθρώπων, πολέμησαν αμέτρητοι ποιητές και στοχαστές. Και έφτασαν στην κορυφή της σκέψης τους ακριβώς όταν συλλάβισαν απλά το αυτονόητο, το δεδομένο, όταν έδωσαν μορφή στο ασφυκτικό κοινό αίσθημα. Αυτό συνέβη από τον Ομηρο και το «γενιά των φύλλων των ανθρώπων η γενιά» της «Ιλιάδας» του («οίη περ φύλλων γενεή, τοίη δε και ανδρών»), στον Αισχύλο και το «μα ποιος, εξόν θεός, όλο το βίο του τον γεύτηκε απίκραντο;» του «Αγαμέμνονά» του («τις δε πλην θεών άπαντ' απήμων τον δι' αιώνος χρόνον;»), ώς τον Οδυσσέα Ελύτη και το συμπέρασμά του, στα «Ελεγεία της Οξώπετρας», πως «η αλήθεια μόνον έναντι θανάτου δίδεται», μια αλήθεια ωστόσο που την έχεις διδαχθεί κατ' επανάληψη εν ζωή. Αλλά, για το δικό μου μυαλό, κι όχι μονάχα στην ταραχή του πάνω, η ποίηση που φανέρωσε και ιστόρησε το «εκεί» έτσι όπως είναι, όπως πρέπει να είναι, γυμνό και φαρμακωμένο, δίχως την παραμυθητική προσδοκία της ανάβασης από τη Κατωγή ή της ανάστασης, είναι η ποίηση των ανωνύμων, η συλλογική, εκείνη όπου κάθε στιχάκι, κάθε λεξούλα, κάθε τσάκισμα ειπώθηκε και ξαναειπώθηκε, τονίστηκε και ξανατονίστηκε, οξύνθηκε και ξαναοξύνθηκε από τον πόνο αναρίθμητων ανθρώπων που βρέθηκαν ξαφνικά σακατεμένοι και από ξόδι σε ξόδι, από μοιρολόι σε μοιρολόι, φύτεψαν πέτρες στο χώμα για να 'χουμε ν' ακουμπάμε οι επόμενοι, να μην κλαδευτούμε.

Να μια τέτοια πέτρα, γερό αγκωνάρι, με ρίζες οχτώ να το στεριώνουν στο χώμα, όσες και οι στίχοι του, ένα ποίημα που αμέτρητοι άνθρωποι μπορούν δίκαια να πιστέψουν πως πλάστηκε γι' αυτούς ειδικά: «Βάσταξον, καρδιά, βάσταξον, κάμποσα χρόνια κι άλλο, / όπως βαστούνε τα ραχιά την βαρυχειμωνίαν, / όπως βαστάζ'νε τα δεντρά την παραγρανεμίαν, / όπως βαστάζ' η θάλασσα τη κοσμί' τα καράβια, / όπως βαστάζ' ο ουρανόν εκείνα όλα τ' άστρια, / όπως βαστάζ' το σίδερον την βαρυτσακουτσέαν, / όπως βαστάζ' το χάλκωμαν σ' ση καζαντζή τα χέρια. / Βάσταξον, καρδιά, βάσταξον, αν θελτς και αν 'κί θέλεις». Για δημοτικό τραγούδι του Πόντου πρόκειται, που το εξέδωσε το 1960, μαζί με πολλά άλλα, ο Πάνος Λαμψίδης, ο οποίος και το απέδωσε ως εξής στη νεοελληνική: «Βάστα, καρδιά μου, βάσταξε κάμποσα χρόνια κι άλλο, / καθώς βαστάζουν τα βουνά τους πιο βαριούς χειμώνες, / καθώς βαστάζουν τα δεντρά τον δυνατόν αγέρα, / καθώς βαστάει η θάλασσα του κόσμου τα καράβια, / καθώς βαστάει ο ουρανός όλα τ' αστέρια εκείνα, / καθώς βαστά το σίδερο βαριού σφυριού τον χτύπο, / καθώς βαστά το χάλκωμα στου σιδερά τα χέρια. / Βάστα, καρδιά μου, βάσταξε, αν θέλεις κι αν δεν θέλεις».

Από τον γύρω του κόσμο, τον ψηλαφητό, δανείζεται εικόνες αντοχής ο φυσικός άνθρωπος, για να παραδειγματιστεί και, με την προς εαυτόν εντολή, με αυτό το τετράκις επαναλαμβανόμενο «βάσταξον», να μοιραστεί την υποχρέωση της υπομονής με όλους τους υπόλοιπους, συγγενείς, φίλους, συντοπίτες, συμπολεμιστές σε έναν σκληρό αγώνα που το δεδομένο τέλος του δεν του μειώνει την αξία· για μια σκυτάλη καρτερίας πρόκειται που την παραλαμβάνεις για να την παραδώσεις άθικτη. Με το σίδερο και με τον χαλκό παραλληλίζεται εδώ η καρδιά του ανθρώπου, που τη σφυροκοπούν δίχως σταματημό οι απώλειες, τα πένθη εκείνα που κανένα επίθετο δεν είναι αντάξιό τους, κι αν χρησιμοποιήσεις οποιοδήποτε τα αδικείς και τα προσβάλλεις. Κι αυτή η καρδιά πρέπει ν' αντέξει. Θέλει δεν θέλει. Ν' αντέξει σαν αντίψυχο για την άλλη που σώπασε.

Εγραψα όσα έγραψα για να πω και με αυτόν τον τρόπο, και από εδώ, ολόψυχο το ευχαριστώ μου σε όσους είχαν την καλοσύνη να στείλουν σε μένα και στους δικούς μου ζεστό αυτό το πολύτιμο «βάσταξον», με έναν από τους τόσους τρόπους της γραφής, το δημοσιογράφημα, το τηλεγράφημα, το γράμμα, το μήνυμα στο κινητό, στον υπολογιστή, στο Διαδίκτυο, τη φωνή, αυτήν την αμεσότερη γραφή. Ας μετρηθεί παρακαλώ το ευχαριστώ μας όσο θερμό το «βάσταξόν» τους.

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_2_25/09/2011_1296347

http://www.blog.gr/article.php?id=49150&category_id=15

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=302369

Η διαφορά μεταξύ Ζήμενς και Τσουκάτου

Στην αγορά αυτοκτονίες. Επιχειρηματίες, άνεργοι, μικρομεσαίοι -αρχίζει να περισσεύει η απελπισία,

αλλά η κυβέρνηση και οι Βρυξέλλες -το Βερολίνο- επιμένουν στην παράκρουση του Προκρούστη, δηλαδή

στη λιτότητα

στις απολύσεις

στην υπερφορολόγηση.

Και βεβαίως στην τρομοκρατία. Καθημερινώς σκωτσέζικο ντους με την πτώχευση -ακόμη και ο «σοβαρός» χερ Σόιμπλε λέει και ξελέει κι αυτός ως άλλος Βενιζέλος

με το αποτέλεσμα να είναι ένα: η «επόμενη μέρα» να μην έρθει ποτέ, παρά μόνον να έρχονται συνεχώς «επόμενα μέτρα».

Το κόλπο (παρά τον τερατώδη διάλογο που το συνοδεύει) είναι απλό: με εργαλείο την κρίση να επιστρέψει ο τρόπος ζωής των ανθρώπων στην εποχή των σκλάβων -σε όλα τα επίπεδα, κοινωνικό, πολιτικό, συνδικαλιστικό, πολιτισμικό. Κι εξηγούμαι: όταν

θα έρθει αύριο στην Ελλάδα η τάδε Εταιρεία για να εκμεταλλευθεί φέρ' ειπείν το φυσικό αέριο, γιατί ο Ελληνας χημικός μηχανικός να πληρώνεται με 3.000 ευρώ τον μήνα κι όχι με 1.100; γιατί ο Ελληνας εργάτης να πληρωθεί με 1.200 ευρώ τον μήνα κι όχι με 600;

Αν είναι να 'ρθει ο Γερμανός επιχειρηματίας να εγκατασταθεί σε Ειδική Οικονομική Ζώνη, όπου θα φορολογείται με 8% ή και 5%, γιατί να μη συνεχίσει ο Ελληνας επιχειρηματίας (που δεν έχει φροντίσει να είναι κρατικοδίαιτος) να φορολογείται στο τριπλάσιο (στην καλή) ή στο πενταπλάσιο (στην... καλύτερη);

Δεν τα ξέρει αυτά ο Γιωργάκης;

Πιθανόν! Ο ίδιος δήλωσε ότι δεν ήξερε τι είναι τα CDS. Κι αυτό πιθανόν. Ενας άνθρωπος που δεν ξεχωρίζει τη διαφορά ανάμεσα στον ανάλγητο και το αναλγητικό, ίσως να μην ξεχωρίζει και τη διαφορά ανάμεσα στην Goldman Sachs και το Λύκειο των Ελληνίδων.

Κάποτε, ένας μεγάλος πολιτικός είχε πει ότι «αυτό δεν είναι έγκλημα, είναι κάτι χειρότερο: λάθος!»

Στην περίπτωση της Ελλάδας η διαφορά μεταξύ «εγκλήματος» και «λάθους» είναι σαν τη διαφορά μεταξύ Ζήμενς και Τσουκάτου...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 26.ΙΧ.2011 stathis@enet.gr

Ο εφιάλτης δεν έχει τέλος...

Πάνε το χρέος στο 190%!

Λεηλασία! Εργαζόμενοι στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα, μικρομεσαίοι επιχειρηματίες πάσης φύσεως, συνταξιούχοι, νέοι, όλα γενικώς τα κοινωνικά στρώματα των Ελλήνων διακατέχονται από το βίαιο συναίσθημα ότι η πολιτική της κυβέρνησης του Γιώργου Παπανδρέου έχει ως στόχο τη λεηλασία των εισοδημάτων τους. Ουδέποτε στην ιστορία του ελληνικού κράτους υπήρξε ελληνική κυβέρνηση, η οποία να άσκησε πιο εφιαλτική πολιτική στον οικονομικό και κοινωνικό τομέα εναντίον του ελληνικού λαού. Αλλεπάλληλες δέσμες μέτρων κατά ριπάς θερίζουν εκατοντάδες χιλιάδες Ελληνες καταβαραθρώνοντας το βιωτικό επίπεδό τους και πετώντας τους στον κοινωνικό Καιάδα της φτώχειας, της ανεργίας και της κοινωνικής περιθωριοποίησης. Ενα μαρτύριο που δεν έχει τέλος ζει η Ελλάδα.

Θυσίες χωρίς κανένα νόημα είναι αυτό το βασανιστήριο στο οποίο υποβάλλει η κυβέρνηση Παπανδρέου τον ελληνικό λαό από την ημέρα που ανέλαβε τη διακυβέρνηση του τόπου, και μάλιστα θριαμβευτικά. Πάνω από δέκα εκατοστιαίες μονάδες διαφορά της είχαν δώσει οι Ελληνες, γεμάτοι ελπίδες ότι θα έβγαζε τη χώρα από το τέλμα στο οποίο την είχε οδηγήσει η θλιβερή, ιδίως στο τέλος της, κυβέρνηση Καραμανλή.

Αμείλικτοι είναι οι αριθμοί. Κανένας από τους θεμελιώδεις μακροοικονομικούς δείκτες δεν βελτιώνεται ουσιωδώς. Αντιθέτως, παρά την αφαίμαξη των λαϊκών εισοδημάτων, αρκετοί δείκτες επιδεινώνονται. Πρώτος και χειρότερος το δημόσιο χρέος. Αυτό που χρησιμοποίησε ως πρόσχημα ο Γ. Παπανδρέου για να υπαγάγει την Ελλάδα στο, κατά τη ρήση του Ευάγγελου Βενιζέλου, καθεστώς "δημοσιονομικής κατοχής" μέσω του Μνημονίου και του Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος. Ο πρωθυπουργός παρέλαβε το δημόσιο χρέος στο 115% του ΑΕΠ (ή 127% με τις στατιστικές λαθροχειρίες που έκανε η κυβέρνηση) και όπως ανακοίνωσε το ΔΝΤ του χρόνου θα το έχει εκτοξεύσει μέσω του Μνημονίου στο ανατριχιαστικό ύψος του... 190%!!!

Ναι, 70 εκατοστιαίες μονάδες θα έχει αυξήσει το δημόσιο χρέος μέσα σε τρία μόλις χρόνια πρωθυπουργίας του ο Γ. Παπανδρέου! Φρικιαστικό! Ιδίως αν το συγκρίνει κανείς με το γεγονός ότι στα 16 ολόκληρα προηγούμενα χρόνια, από το 1993 έως το 2009, το ελληνικό δημόσιο χρέος κυμαινόταν, λίγο πάνω-λίγο κάτω, από το 100% του ΑΕΠ, με μέγιστες τιμές το 115% του Κ. Καραμανλή και το 111% του 1993. Τότε που ο κατά τα άλλα "νοικοκύρης" Κωνσταντίνος Μητσοτάκης κατά τη διάρκεια της εφιαλτικής πρωθυπουργίας του είχε εξακοντίσει το χρέος στο 111% του ΑΕΠ από το 69% που του το είχε παραδώσει ο "σπάταλος" Ανδρέας Παπανδρέου!

Ούτε το έλλειμμα μειώνει ουσιαστικά η πολιτική της κυβέρνησης - ΕΕ - ΔΝΤ. Θυμάστε τι μας έλεγε ο πρωθυπουργός όταν υπέγραψε το Μνημόνιο; Οτι δήθεν το 2012 το έλλειμμα θα ήταν κάτω από 3%. Τι λέει σήμερα το ΔΝΤ; Οτι το 2012 το ελληνικό έλλειμμα θα είναι τουλάχιστον... 7%. Παρόλα δηλαδή τα μέτρα οικονομικής εξόντωσης του ελληνικού πληθυσμού, δεν θα πέσει ούτε καν... μία (!) εκατοστιαία μονάδα από φέτος που υπολογίζεται κάτω από 8%.

Γδέρνει και τους πιο φτωχούς τώρα η κυβέρνηση Παπανδρέου, μειώνοντας στις 5.000 ευρώ το αφορολόγητο. Θέλει να εισπράττει φόρους ακόμη και από τους γέροντες που παίρνουν σύνταξη 450 ευρώ, ακόμη και από τους νέους που δουλεύουν σε φαστφουντάδικα με 400 ευρώ τον μήνα! Απίστευτη κοινωνική βαρβαρότητα. Μειώνει διαρκώς τους μισθούς στον δημόσιο τομέα η κυβέρνηση. Μειώνει συνεχώς τις συντάξεις. Η "κινεζοποίηση" της ελληνικής κοινωνίας είναι ο στόχος της πολιτικής της. Φτώχεια και κακομοιριά τύπου δεκαετίας του 1960, για όσους τις γνώρισαν...

Μόνιμος ο φόρος στα ακίνητα που επέβαλε ο Γ. Παπανδρέου και απειλεί ότι θα κόβει το ρεύμα σε όποιον δεν τον πληρώνει. Τον παρέτεινε αρχικά έως το 2014 - και αφότου δηλαδή ο ίδιος θα έχει απομακρυνθεί από την εξουσία, έτσι ώστε να δεσμεύσει και την επόμενη κυβέρνηση, η οποία θα πρέπει να συγκρουστεί με τους ξένους επικυρίαρχους της ΕΕ για να τον καταργήσει.

Μόνιμος και ο νέος φόρος δεύτερης φορολόγησης του ήδη φορολογημένου ολόκληρου εισοδήματος όλων των Ελλήνων, αυτός με το ψευδώνυμο "έκτακτη εισφορά αλληλεγγύης", όπως με οργουελικό σαδισμό τον ονόμασαν οι επιτελείς της κυβέρνησης Παπανδρέου. Ο εφιάλτης δεν έχει τέλος...

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22792&subid=2&pubid=63399206

Το ευρώ της ξενιτιάς

 

Προς τα έξω στραμμένο το βλέμμα μας. Από ανάγκη. Την απροσδόκητη ανάγκη που γύμνωσε τις ευφορικές ψευδαισθήσεις μας. Μεταναστεύουν στη Γερμανία ή την Αμερική οι απόφοιτοι των πανεπιστημίων μας, φρέσκα μυαλά, ελπίζοντας ότι θα ειδικευτούν πριν τριανταρίσουν κι ότι θα βρουν δουλειά πριν γεράσουν. Μεταναστεύουν στην Αυστραλία όσοι απόμειναν στην επαρχία κι όσοι στις πόλεις κλείνουν το σουβλατζίδικό τους, το κομμωτήριο, το ψιλικατζίδικο. Και μεταναστεύουν και κεφάλαια. Προς την Ελβετία κυρίως, την Κύπρο και τα φιλόξενα εκείνα νησιά όπου έστησαν τις οφσόρ τους στελέχη του πολιτικού μας συστήματος, οι σύντροφοι των οποίων συνεχίζουν να επαγγέλλονται την κάθαρση.

Ποιο το ύψος των κεφαλαίων που άλλαξαν τραπεζική πατρίδα παραμένει αδιευκρίνιστο. Και δεν είναι βέβαια το μόνο. Εδώ ακόμα δεν ξέρουμε πόσο ήταν το έλλειμμα το 2009 κι αν όντως τα στοιχεία υπέστησαν μια κάποια δημιουργική λογιστική, προς εξαπάτηση αυτή τη φορά όχι των κουτόφραγκων αλλά ημών. Εν πάση περιπτώσει, περί τα είκοσι δισ. ευρώ ξενιτεύτηκαν στο πρώτο εξάμηνο του 2011 και πια αβγατίζουν σε τράπεζες ασφαλέστερες των ελληνικών. Και η καλή μας κυβέρνηση εξήγγειλε για μόλις 94η φορά ότι διέταξε ελέγχους. Αλλά δεν είναι αυτό το ρεκόρ της: τον έλεγχο όσων έχουν καταθέσεις εκατομμυρίων πλην όμως δηλώνουν εισόδημα ελάχιστων χιλιάδων τον έχει διατάξει (δηλαδή είπε διά του εκπροσώπου της ότι τον διέταξε) 104 φορές.

Δεν μπορεί, από τα είκοσι δισεκατομμύρια κάποια θα είναι νόμιμα ως προς την απόκτηση και την εξαγωγή τους (άλλωστε, ουδείς νόμος, πλην ενός ανυπόληπτου άγραφου, απαγορεύει στους υπερπατριώτες της ρητορείας να εξάγουν διεθνιστικά τον πλούτο τους). Τα υπόλοιπα όμως; Τα αδήλωτα; Τα αγνώστου προελεύσεως; Τα μαύρα που πιθανόν είναι τμήμα της περιουσίας των μεγάλων του γένους ανδρών; Θα ελεγχθούν όντως; Και πότε; Πριν ή μετά τη χρεοκοπία; Εχει δηλαδή ετούτη ή οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση την τόλμη να πολεμήσει τα διαπλεκόμενα, δηλαδή, εν ολίγοις, να αυτοχειριαστεί; Το ενδεχόμενο δεν είναι ισχυρό. Η ελπίδα ωστόσο πεθαίνει πάντοτε προτελευταία. Τελευταία πεθαίνει η αυταπάτη.

Του Παντελή Mπουκαλα http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_2_24/09/2011_1296335

Συνταγματάρχης η Συνταγματολόγος

H Τελευταία παραγγελιά

«…θα σηκωθείς και θα χορέψεις παραγγελιά
… βεργούλες και με δείρανε…
…Κι όταν
έρθουνε να σου πουν
εδώ δεν είναι τόπος
και χρόνος
για τέτοια πράγματα
τράβηξε τη φαλτσέτα και θέρισε.
Είχανε δίκιο οι Κοεμτζήδες».
Κατερίνα Γώγου

 

http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231129875

www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4495773&ct=4
www.xronos.gr/detail.php?ID=20678
www.youtube.com/watch?v=g6Qkajm9kRo&playnext=1&li...
www.youtube.com/watch?v=oPaCaWzMQG8&playnext=1&li...
www.youtube.com/watch?v=328Dx2m75TE&feature=related

Ψεύτες και δωσίλογοι καλοπερασόπουλοι

Στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές (του 2009) τα πολιτικά κόμματα που κυβέρνησαν τον τόπο από το 1989, μολονότι γνώριζαν πλήρως το μεγάλο δημόσιο εξωτερικό χρέος, που εκείνα είχαν δημιουργήσει, καθώς και τη σταθερή εφεξής αδυναμία πληρωμής μισθών και συντάξεων, δίχως νέα δάνεια, δολίως απέκρυπταν από τους εκλογείς την εφιαλτική πραγματικότητα.

Ελάχιστοι ήταν ενήμεροι. Οπωσδήποτε, δε, σιωπούσαν. Κάτι που γεννά πολλές υπόνοιες, αναφορικά με τα αίτια αυτής της αποσιώπησης από τον πάντοτε εμπαιζόμενο, ως δήθεν κυρίαρχο, ελληνικό λαό.

Ο έως τότε πρωθυπουργός (που τελικώς φαίνεται πως λυτρώθηκε στη σιωπή) υποσχόταν «ακόμη καλύτερες μέρες!», ενώ ο μοιραίος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, που τον διαδέχθηκε, εξ ίσου αδιάντροπα υποσχόταν να μετατρέψει την Ελλάδα σε Δανία του Νότου και την Αθήνα σε Βαρκελώνη της Ανατολικής Μεσογείου! Και τούτο, μολονότι ο τότε επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ήδη πριν από τις εκλογές του 2009, τον είχε ενημερώσει για την ουσιαστική χρεοκοπία του τόπου μας.

Ξεδιάντροποι, ενσυνείδητοι ψεύτες και ψυχροί εξουσιολάγνοι, μπροστά στα ερείπια, υπήρξαν και οι δύο μοιραίοι αρχηγοί των λεγόμενων μεγάλων κομμάτων! Οπωσδήποτε όμως, τώρα πια, όλοι έχουμε επίγνωση. Κατά κύριο λόγο, τα πλήθη των ανέργων, καθώς και όσων αναμένουν την έξοδό τους στην απραξία. Στη συνέχεια όλοι οι λεγόμενοι ελεύθεροι επαγγελματίες, που έλαβαν τις ατομικές ειδοποιήσεις να πληρώσουν εφιαλτικά χρηματικά ποσά, ως έκτακτη εισφορά.

Γνωρίζω συνταξιούχο που, για ετήσιο εισόδημα ελεύθερου επαγγελματία 20.000 ευρώ, κλήθηκε να καταβάλει έκτακτη εισφορά 7.000 ευρώ! Τέτοια άγρια, όσο και αλόγιστη επιδρομή... Αναμένεται δε και η περαιτέρω επιδρομή διά μέσου των λογαριασμών της ΔΕΗ, με στόχο τα ακίνητα, τα περισσότερα από τα οποία κατόρθωσαν να αποκτήσουν φτωχοί και μικρομεσαίοι υπάλληλοι, με στεγαστικά δάνεια και στερήσεις, προκειμένου να εξασφαλίσουν τη στέγη των παιδιών τους, ως μοναδικό καταφύγιο μέσα στις θύελλες και στις τρικυμίες, τις οποίες σταθερά επισώρευε και ακάθεκτος εξακολουθεί να επισωρεύει στον τόπο μας ο αχρείος πολιτικός κόσμος του.

Τώρα, λοιπόν, στο βαθύ γκρεμό, όπου περιδεείς κρεμόμαστε, πιασμένοι από εύθραυστα ξερά κλαριά, θα πρέπει, με τη σταθερή και αδιαπραγμάτευτη άρνησή μας, να καταφέρουμε ηχηρό ράπισμα στους νεόπλουτους, όσο και αχρείους πολιτικούς, που υπέκλεψαν την ψήφο μας, καθώς ποτέ δεν μας είχαν μιλήσει για τα εφιαλτικά χρέη, που εκείνοι, για χάρη της δικής τους άνομης ευωχίας, είχαν δημιουργήσει και συσσωρεύσει, προκειμένου, ακάθεκτοι, να νέμονται την εξουσία και τα δύσοσμα αγαθά της.

http://pelasgia.blogspot.com/2009/07/blog-post_2110.html

Εδώ και τώρα, θα πρέπει, με τη σταθερή και αδιαπραγμάτευτη άρνησή μας, να καταφέρουμε ηχηρό ράπισμα στα τρωκτικά τού κατ' ευφημισμόν πολιτικού κόσμου του τόπου, αξιώνοντας την άμεση προσφυγή στη λαϊκή κυριαρχία με δημοψηφίσματα, με στόχο να ενεργοποιηθούν και οι δικές μας (των πολιτών) οι ευθύνες.

- Αναγνωρίζουμε τάχα, ως δικά μας, τα εφιαλτικά χρηματικά χρέη που, δίχως προηγούμενη εξουσιοδότηση και, πολύ περισσότερο, δίχως καμιά προηγούμενη ενημέρωσή μας, επί δεκαετίες συνήπτε, επισώρευσε και σταθερά, όσο και ασύνετα εξακολουθεί να επισωρεύει στους ασθενέστατους ώμους μας ο λεγόμενος πολιτικός κόσμος, ο οποίος, μετά την ατιμωτική πτώση της δικτατορίας επανήλθε στην εξουσία, δίχως καθόλου να έχει συνετιστεί από τα δεινά του παρελθόντος και από τα αληθινά αίτια εκείνων των δεινών;

- Θα συνεχίσουμε να σερνόμαστε, ως άτολμοι ικέτες, στα πολιτικά γραφεία των εκάστοτε αμαρτωλών διαχειριστών της δυστυχίας του τόπου και των ονείρων μας;

- Θα εξακολουθήσουμε να έχουμε ως μοναδική μας έγνοια το πώς η δική μας οικογένεια θα τα καταφέρει κάπως να βολευτεί, με παγερή την αδιαφορία μας για όλους τους άλλους γύρω μας;

Αν η μιζέρια καθενός μας είναι ανίκανη να μας εμψυχώσει και να μας σπρώξει να υψώσουμε δραστικά αγωνιστική αντίσταση στη λεηλασία του τόπου μας από τους αχρείους πολιτικούς, τις βδέλλες των κολλητών τους, καθώς και τους δικούς τους διεθνείς δανειστές, τότε καθένας μας ας έχει τουλάχιστον την εντιμότητα να δει στα μάτια τα παιδιά και τα εγγόνια του. Και με την οφειλόμενη συντριβή και επίγνωση του ναυαγίου, να τους δώσει τη συμβουλή που τους οφείλει:

Να πάρουν των ομματιών τους και να φύγουν μακριά! Να γίνουν εκεί ό,τι και οι δύστυχοι δικοί μας Αλβανοί και Πακιστανοί... Και να αναζητήσουν εκεί, αν όχι την προκοπή, που πάντα κατόρθωναν οι Ελληνες της ξενιτιάς, τουλάχιστον μια σταθερή θέση απασχόλησης, δίχως να ντρέπονται, καθώς το πρωί νίβονται και αντικρίζουν το πρόσωπό τους στον καθρέφτη.

Αν όμως αυτή η άφευκτη προοπτική, επί τέλους, μας παρακινεί σε θεογνωσία και θέληση αντίστασης, ε, τότε, ας το πάρουμε απόφαση ότι έχουμε χρέος αδιαπραγμάτευτης αντεπίθεσης και αναζήτησης των ευθυνών εκείνων που έφεραν την καταστροφή. Θέλει λεβεντιά, τόλμη και σκληρή πάλη η ποθητή έξοδος από τη σάπια μιζέρια.

Του ΚΩΣΤΑ Ε. ΜΠΕΗ http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=31144

http://portal.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathextra_1_30/09/2010_357552

Σύννεφα

ΣτΕ Η ΔΕΗ δε δικαιούται, ούτε να εισπράξει φόρους, αλλά ούτε και να κόψει το ρεύμα!

Ο δικηγόρος Αθηνών και νομικός Σύμβουλος του Συλλόγου << Έλληνες φορολογούμενοι>>  κ. Παναγιώτης Χασιώτης, επισημαίνει ότι, σύμφωνα με την υπ΄ αριθ. 1934/1998 της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας η οποία είχε κρίνει αντισυνταγματικές τις λεγόμενες τότε “παρκο-εταιρίες” του Δήμου Αθηναίων, οι οποίες έκαναν έλεγχο στάθμευσης των αυτοκινήτων και επέβαλαν και τα σχετικά πρόστιμα σε ιδιώτες, η ΔΕΗ δε δικαιούται να εισπράττει φόρους και να διακόπτει την παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, σε πελάτες της, οι οποίοι για οποιοδήποτε λόγο αρνούνται να καταβάλλουν το “τέλος ακινήτων”. Παράλληλα, ούτε οι άλλες ιδιωτικές εταιρίες - πάροχοι ηλεκτρικού ρεύματος, έχουν το δικαίωμα να προβαίνουν σε είσπραξη φόρων ή διακοπή της ηλεκτροδότησης.
Σύμφωνα με το σκεπτικό της παραπάνω  απόφασης, αντίκειται στις διατάξεις των άρθρων 1 παρ. 3 και 26 παρ. 2 του Συντάγματος, η οποιαδήποτε ανάθεση άσκησης δημόσιας εξουσίας σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου (όπως είναι η Δ.Ε.Η. και οι άλλες ιδιωτικές εταιρείες παροχής ρεύματος). Τόσον η είσπραξη φόρων, όσο και η επιβολή διοικητικών κυρώσεων λόγω της άρνησης πληρωμής φόρων, αποτελούν στοιχεία άσκησης δημόσιας εξουσίας.
Σύμφωνα με την απόφαση του ΣτΕ, η άσκηση δημόσιας εξουσίας αποτελεί την κατ΄εξοχήν έκφραση κυριαρχίας του Κράτους και ασκείται μόνο από το Δημόσιο και τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου.
Η προτεινόμενη τροπολογία δεν αναθέτει τις αρμοδιότητες αυτές μόνο στη ΔΕΗ (η οποία έχει και κάποιο δημόσιο χαρακτήρα) αλλά και σε ιδιωτικές εταιρείες παροχής ηλεκτροδότησης (εναλλακτικούς παρόχους τους ονομάζει). Η επιβολή της κύρωσης ναι μεν προβλέπεται από το Νόμο, αλλά αναθέτει σε ιδιώτη να επιβάλει αυτές τις κυρώσεις.
Εναπόκειται στην κρίση του Συμβουλίου της Επικρατείας να κρίνει εάν αυτή η εκχώρηση των αρμοδιοτήτων συμβαδίζει με τα άρθρα 1 παρ. 3 και 26 παρ. 2 του Συντάγματος.
Το παραπάνω, προστίθεται στους λόγους αντισυνταγματικότητας που ήδη έχουν επισημάνει οι νομικοί συνεργάτες του Συλλόγου μας.
Παρακάτω παρατίθεται το “κρίσιμο” άρθρο 11, της υπ΄ αριθ. 1934/1998 της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας.
11. Επειδή οι μνημονευμένες διατάξεις του άρθ. 36 του δημοτικού και κοινοτικού κώδικα και του άρθρου 45 του νόμου 2218/1994, κατά το μέρος που προβλέπουν ευθέως ή επιτρέπουν την ανάθεση αστυνομικής φύσεως αρμοδιοτήτων (βεβαίωση της παράβασης, ακινητοποίηση οχημάτων, επιβολή προστίμων) σε νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, αντίκεινται στις θεμελιώδεις διατάξεις του άρθ. 1 παρ. 3 και 26 παρ. 2 του Συντάγματος, κατά την έννοια των οποίων, αστυνομική εξουσία, ως η κατεξοχήν δημόσια εξουσία και έκφραση κυριαρχίας, ασκείται, διά της αστυνομικής αρχής, μόνο από το κράτος (και νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου που και αυτά είναι αποκεντρωμένες καθ’ύλην κρατικές υπηρεσίες) και όχι από ιδιώτες. Μειοψήφησαν οι Σύμβουλοι Φ. Κατζούρος, Αθ. Τσαμπάση, Σ. Ρίζος και Ν. Σακελλαρίου, οι οποίοι υποστήριξαν ότι δεν προσκρούει στο Σύνταγμα η ανάθεση ασκήσεως τέτοιου είδους δραστηριοτήτων, όπως αυτές που αναφέρονται από τη διάταξη του άρθρου 45 του νόμου 2218/1994.
Για να δείτε ολόκληρο το κείμενο της απόφασης, πιέστε εδώ.

Δείτε επιπρόσθετη επιχειρηματολογία για την αντισυνταγματικότητα του "τέλους ακινήτων"

πηγή http://www.forologoumenos.gr/

Γιατί τους κοιτάμε ακόμη;

από http://news.in.gr/economy/article/?aid=1231129521

Νέα επώδυνα μέτρα, με περαιτέρω μείωση συντάξεων, μείωση του αφορολόγητου στα 5.000 ευρώ και άμεση εφαρμογή της εργασιακής εφεδρείας σε 30.000 υπαλλήλους του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα, αποφάσισε η κυβερνητική επιτροπή την Τετάρτη, όπως ανακοίνωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Ηλ.Μόσιαλος μετά τη συνεδρίαση.
Τα βασικότερα μέτρα έχουν ως εξής:

• Το αφορολόγητο μειώνεται στα 5.000 ευρώ

• Οι συντάξεις άνω των 1.200 ευρώ θα μειωθούν κατά 20%, για το ποσό πέραν των 1.200 ευρώ

• Μεγαλύτερη θα είναι η μείωση σε όσους έχουν συνταξιοδοτηθεί πριν από την ηλικία των 55 ετών, για τους οποίους το τμήμα της σύνταξης που υπερβαίνει τα 1.000 ευρώ θα περικοπεί κατά 40%.

• Σε εφεδρεία θα μπουν εντός του έτους 30.000 δημόσιοι υπάλληλοι στο στενό δημόσιο και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα

• Το νέο βαθμολόγιο στο Δημόσιο θα είναι ενιαίο, για το σύνολο των δημόσιων υπαλλήλων

• Επισπεύδονται οι μεταρρυθμίσεις και οι αποκρατικοποιήσεις

Η επέκταση του ειδικού τέλους στην ακίνητη περιουσία μέσω της ΔΕΗ «τουλάχιστον μέχρι το 2014» περιλαμβάνεται επίσης στις αποφάσεις της κυβερνητικής επιτροπής, σύμφωνα τουλάχιστον με δηλώσεις κυβερνητικού αξιωματούχου στο Reuters αμέσως μετά το τέλος της συνεδρίασης.
Κρίσιμο δε ερώτημα είναι αν αυτά είναι τα τελικά μέτρα για την εξασφάλιση της 6ης δόσης ή με την έλευση της τρόικας την επόμενη εβδομάδα, θα υπάρξουν και νέες ... «αποκαλύψεις».
«Οι συζητήσεις με την τρόικα θα ολοκληρωθούν μετά την άφιξη των επικεφαλής της στην Αθήνα στην αρχή της επόμενης εβδομάδας» έσπευσε να ξεκαθαρίσει ο κυβερνητικός εκπρόσωπος επισήμως, προσθέτοντας, ωστόσο, πως «η Κυβερνητική Επιτροπή εξειδίκευσε σήμερα τα μέτρα που οδηγούν στην επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων του 2011 και του 2012 και επιτρέπουν την ολοκληρωμένη εφαρμογή του προγράμματος στήριξης της Ελληνικής Οικονομίας μέχρι το 2014».
«Οι επιλογές αυτές στέλνουν και στους εταίρους μας και στις αγορές το μήνυμα πως η Ελλάδα και θέλει και μπορεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της, μένοντας πάντα στον σκληρό πυρήνα του ευρώ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης» είπε ακόμη.

Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ για τα νέα μέτρα

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ δεν έχει κανένα δικαίωμα στη συνέχιση της ίδιας καταστροφικής πολιτικής,  όχι μόνο γιατί στερείται δημοκρατικής νομιμοποίητης, αλλά διότι βρίσκεται σε κατάφωρη αντίθεση με την συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας. Ο λαός δεν μπορεί να βρίσκεται δέσμιος μιας κυβέρνησης που καταστρέφει τη χώρα και υποθηκεύει το μέλλον και των επόμενων γενιών.

Οι νέες απολύσεις, οι μειώσεις μισθών και συντάξεων, η μείωση του αφορολόγητου ορίου, τα κεφαλικά χαράτσια εντάσσονται σε ένα ενιαίο σχέδιο εξυπηρέτησης των συμφερόντων των οικονομικών ελίτ και μας οδηγούν μαθηματικά στην οικονομική και κοινωνική χρεοκοπία.  Σε ποιον άραγε στέλνει πραγματικά «μήνυμα» η κυβέρνηση; Στους ανθρώπους που έχουν χάσει τη δουλειά τους; Σε αυτούς που έχουν δει το μισθό τους να μειώνεται δραματικά; Σε αυτούς που έβαλαν λουκέτο στο μαγαζί τους; Σε αυτούς που αδυνατούν πλέον να καλύψουν ακόμα και τις διατροφικές τους ανάγκες;

Η κυβέρνηση κάνει λάθος να νομίζει ότι με άθλιους εκβιασμούς μπορεί να αποδυναμώσει τα κινήματα, να βουλιάξει την κοινωνία στο φόβο, να βάλει φρένο στην οργή και την ανυπακοή σε μια ανάλγητη και παράλογη πολιτική. Κάνει τραγικό λάθος. Όσο και να εκβιάζει, όσο και να τρομοκρατεί τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τη νεολαία, όσο και να απειλεί με σκοτάδι εκατοντάδες χιλιάδες νοικοκυριά, δεν μπορεί να αποφύγει την απάντηση που ήδη δίνεται μαζικά: «Δεν έχω, δεν πληρώνομαι, άρα δεν πληρώνω»!  Δεν μπορεί να αποφύγει τους μαζικούς και  ενωτικούς αγώνες των εργαζομένων, τους αγώνες που θα ανατρέψουν την κυβέρνηση και την πολιτική της.

Πτώχευση με όρους αποικίας

Ύστερα από την εγκατάστα­ση του πρώτου επίσημου Γκαουλάιτερ μετά τη ναζι­στική περίοδο, του κ. Χορστ Ράιχενμπαχ, ολοκληρώνεται και τυπι­κά η νέα κατοχή της χώρας. Για ορια­κή στιγμή έκανε λόγο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας κα­τά τη συνάντηση που είχε την Τρίτη 13/9 με τον πρόεδρο της Alpha Ban k Γιάννη Κωστόπουλο. Τη συνάντηση αυ­τή ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ένα είδος Δαμασκηνού της νέας εποχής, διάνθισε με μια περίεργη και σιβυλλι­κή δήλωση ότι «πρέπει να περάσουμε πρώτα στην απέναντι όχθη και έπειτα να τα βρούμε». Τι να εννοούσε άραγε; Ποια είναι η απέναντι όχθη; Ποιοι θα τα βρουν έπειτα;

Από την πλευρά του, ο κ. Κωστόπουλος είπε - σύμφωνα με τα δημο­σιεύματα - ότι στη συγχώνευση της τράπεζάς του με την Eurobank πραγ­ματοποιήθηκε, επιτέλους, η πρώτη μεγάλη ξένη επένδυση στον τόπο μας και εξέφρασε την ελπίδα ότι, παρά τη δύσκολη συγκυρία, η επένδυση θα ολοκληρωθεί γρήγορα. Πρόκειται βέ­βαια για ανοησίες με πατέντα, καθότι η «επένδυση» του εμίρη από το Κατάρ είναι ένα δάνειο με τη μορφή μετατρέ­ψιμου ομολόγου ύψους 500 εκατ. ευρώ. Όσα περίπου δαπανά ο κ. Κωστόπουλος για τις ετήσιες βεγγέρες της τράπεζάς του.

Εν τω μεταξύ σε ύψος ρεκόρ (98%) έχει φτάσει η πιθανότητα πτώχευσης της χώρας μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια. Αν η κλίμακα των πιθανοτή­των μπορούσε να μετρήσει άνω του 100%, είναι σίγουρο ότι η Ελλάδα θα το είχε ξεπεράσει. Ποτέ άλλοτε χώρες υπό χρεοκοπία, συμπεριλαμβανομέ­νης και της Αργεντινής το 2001, δεν σημείωσαν τέτοια ρεκόρ πιθανότητας πτώχευσης. Σύμφωνα με τον Πίτερ Τιρ, ιδρυτή ενός από τα μεγαλύτερα hedge fund, του TF Market Advisors στη Νέα Υόρκη, «όλοι ποντάρουν σε μια πτώχευση (της Ελλάδας) στο πολύ άμε­σο μέλλον και νομίζω ότι θα είναι ένα σκληρό γεγονός» (Bloomberg, 13/9).

Το ευρωπαϊκό παγόβουνο

Πόσο σύντομα βλέπουν οι συντελε­στές της αγοράς αυτήν την πτώχευση; Κανείς δεν απαντά καθαρά. Όμως το γεγονός ότι για να ασφαλίσει κανείς τα ελληνικά κρατικά ομόλογα που κατέχει σήμερα με αγορά CDS απαιτούνται 5,8 εκατ. δολ. άμεση καταβολή και 100 χι­λιάδες δολ. ετήσιο κόστος για κάθε 10 εκατ. ομολόγων ελληνικού δημόσιου χρέους, μιλάει από μόνο του. Πρόκει­ται για ύψος ρεκόρ όλων των εποχών για κρατικά ομόλογα από την εποχή που επινοήθηκαν τα CDS.

Όπως είναι φυσικό, τα επιτόκια των ελληνικών ομολόγων εκτινάχτηκαν στα ύψη με το δεκαετές ομόλογο να ξεπερνά για πρώτη φορά το 25%, ενώ το διετές ομόλογο ξεπέρασε τις 662 μονάδες βάσης με επιτόκιο δευτερο­γενούς αγοράς στο 76,17%! Πράγμα που σημαίνει ότι οι κάτοχοι ελληνικών ομολόγων διετούς διάρκειας έχουν χάσει στη δευτερογενή αγορά πά­νω από το 60% της ονομαστικής αξί­ας τους. Με άλλα λόγια, αν οι κάτοχοι ομολόγων διετούς διάρκειας πουλού­σαν τα ομόλογά τους στη δευτερογε­νή αγορά, θα έπαιρναν λιγότερο από το 40% της αρχικής αξίας που είχαν πληρώσει.

Η κατάσταση της Ελλάδας είναι μό­νο η κορυφή του παγόβουνου. Ολό­κληρο το οικοδόμημα της ευρωζώνης έχει γεμίσει τέτοιες ρηγματώσεις, που κανείς πια δεν είναι βέβαιος για το μέλλον του.

Ύψος ρεκόρ έπιασε ο δείκτης που μετρά το κόστος προστασίας από πτώ­χευση για 15 ευρωπαϊκά κράτη. Το ίδιο και ο δείκτης επικινδυνότητας για άμε­ση κατάρρευση των μεγάλων ευρωπα­ϊκών τραπεζών. Πιο συγκεκριμένα, ο δείκτης Markit iTraxx SovX Δυτικής Ευρώπης για CDS κρατικών ομολόγων έφτασε στις 354 μονάδες βάσης, που αποτελεί ρεκόρ όλων των εποχών. Ο δείκτης Markit iTraxx Financial , που συνδέεται με το ομολογιακό χρέος 25 τραπεζών και ασφαλειών, έφτασε αισίως στις 316 μονάδες βάσης, ενώ σύμφωνα με την JP Morgan Chase ο δείκτης επικινδυνότητας για το χρέος μειωμένης εξασφάλισης έχει εκτινα­χθεί στις 557 μονάδες βάσης.

Όλα αυτά σημαίνουν ότι η πιθανό­τητα να δεχτούν ισχυρά πλήγματα τα υπόλοιπα κράτη της ευρωζώνης, αλλά και οι μεγάλες ευρωπαϊκές τράπεζες, από μια άμεση πτώχευση της Ελλάδας έχει αυξηθεί σημαντικά. «Ο αντίκτυ­πος μετάδοσης μιας πτώχευσης θα είναι σοβαρός, επειδή επόμενοι στη γραμμή του πυρός θα είναι η Ιταλία, η Ισπανία και θα συμπεριληφθεί το σύνολο του ευρωπαϊκού τραπεζικού τομέα επίσης», δήλωσε ο Σούκι Μαν, υπεύθυνος στρατηγικής της Societe Generale S.A. στο Λονδίνο. «Αυτό το τρίο είναι ήδη κάτω από έντονη πίεση, που θα γίνει ακόμη χειρότερη».

Τα CDS για την Πορτογαλία, την Ιτα­λία και τη Γαλλία έφτασαν σε επίπεδα ρεκόρ, σύμφωνα με την εταιρεία CMA που καταρτίζει τις τιμές τους. Για την Πορτογαλία έχουν φτάσει στις 1.224 μονάδες βάσης, για την Ιταλία στις 510 και για τη Γαλλία πάνω από τις 196. Να θυμίσουμε εδώ ότι οι μονάδες βάσης των ελληνικών CDS που υποτίθεται ότι εξανάγκασαν την κυβέρνηση το 2010 να απευθυνθεί στον «μηχανισμό στή­ριξης» ήταν λίγο πάνω από τις 400. Σή­μερα βρίσκονται αρκετά πάνω από τις 3.000 μονάδες βάσης, σε ύψος ρεκόρ όλων των εποχών!

Τριγμοί στο σύστημα

Η ανησυχία όλων επικεντρώνεται στο τραπεζικό σύστημα της ευρωζώ­νης και στη δυνατότητά του να αντέ­ξει μια άμεση πτώχευση της Ελλάδας. Οι αγορές εκτιμούν πως όχι, και οι επενδυτές τρέχουν να ξεφορτωθούν τις μετοχές εκείνων των τραπεζών που θεωρούν ότι θα δεχτούν τα πιο καίρια πλήγματα. Έτσι τα CDS για τις μεγαλύτερες γαλλικές τράπεζες, BNP Paribas S.A., Societe Generale S.A. και Credit Agricole S.A., εκτοξεύθη­καν σε ύψη ρεκόρ όλων των εποχών στη βάση εκτιμήσεων ότι η Moody’s Investors Service θα υποβαθμίσει τον βαθμό πιστοληπτικής τους ικανό­τητας έως το τέλος αυτής της εβδο­μάδας λόγω κυρίως της έκθεσής τους στο ελληνικό δημόσιο χρέος και της εμπλοκής τους με το ελληνικό τρα­πεζικό σύστημα. Έτσι τα CDS της Societe Generale S.A. έφτασαν πά­νω από τις 448 μονάδες βάσης, της Credit Agricole S.A. πάνω από τις 331 μονάδες βάσης και της BNP Paribas S.A. τις 321 μονάδες βάσης, σύμφω­να με την CMA.

Οι επενδυτές αποτιμούν τις ευρω­παϊκές τράπεζες σε επίπεδα που δεν έχουμε δει από την περίοδο της πι­στωτικής κρίσης που ακολούθησε την κατάρρευση της Lehman Brothers Holdings In c. το φθινόπωρο του 2008. Ο δείκτης Bloomberg δείχνει ότι οι μετοχές 46 τραπεζών διαπραγματεύ­ονται στο 56% της λογιστικής αξίας τους. Δηλαδή στη χαμηλότερη τιμή που κινήθηκαν μετά τον πάτο που έπι­ασε τον Μάρτιο του 2009, λόγω του κραχ. Το γεγονός αυτό σημαίνει πως οι επενδυτές εκτιμούν ότι το καθα­ρό ενεργητικό των τραπεζών κυρίως της ευρωζώνης αξίζει πολύ λιγότε­ρο από τη λογιστική του αποτίμηση. Οι εκτιμήσεις αυτές αντανακλούν τις επιπτώσεις μιας πιθανής χρεοκοπίας για ορισμένες τράπεζες, σύμφωνα με τον επικεφαλής των αναλυτών στην Barclays Capital, τον Τζέρεμι Σίγκι.

Αυτό σημαίνει ότι οι τράπεζες της ευρωζώνης βρίσκονται στην εντατική ήδη και χρειάζονται για να επιβιώσουν ενέσεις ρευστότητας άνω των 2 τρισ. ευρώ. Πού θα βρεθούν αυτά τα χρή­ματα; Αυτό εναπόκειται στους πολιτι­κούς. «Οι πολιτικοί πρέπει να βρουν τρόπο για να αντιμετωπίσουμε το ανα­πόφευκτο: μια ελληνική πτώχευση και μια επανακεφαλαιοποίηση ορισμένων τραπεζών», δήλωσε ο Πίτερ Θορν της Helvea Ltd με έδρα το Λονδίνο. «Θα πρέπει να κάνουν τις τράπεζες να φαίνονται οικονομικά σταθερές και ασφαλείς, έτσι ώστε οι άνθρωποι να είναι έτοιμοι να καταθέσουν τα χρήματά τους σ’ αυτές για περισσότερες από 24 ώρες». Μια από τα ίδια. Οι πο­λιτικοί πρέπει να βρούνε κι άλλα λε­φτά για τις τράπεζες που καταρρέουν. Πρέπει να εξασφαλίσουν τα συμφέ­ροντα των τραπεζών και να τις κάνουν ελκυστικές στους επενδυτές. Και ποι­ος θα πληρώσει για όλα αυτά; Το γνω­στό υποζύγιο.

Γενίκευση πανικού

Μόνο που αυτή τη φορά το γνωστό υποζύγιο έχει στερέψει. Τι θα συμβεί; Κανείς δεν γνωρίζει. Γι’ αυτό και όλοι οι μεγάλοι επενδυτές τρέχουν στα καταφύγιά τους και οι χρηματιστικές αγορές βρίσκονται σε πτώση.

Ο πανικός αυτός των αγορών έφερε και τον πανικό των ηγετών της ευρω­ζώνης. Οι απανωτές δηλώσεις και πι­έσεις να τηρηθούν οι δεσμεύσεις, να παρθούν νέα εισπρακτικά μέτρα, να επιταχυνθεί η εκποίηση της χώρας, ενώ ξέρουν ότι με όλα αυτά θα επιδει­νωθεί η όλη κατάσταση της οικονομίας, σημαίνει μόνο ένα πράγμα: ετοι­μάζονται να αντιμετωπίσουν μια άμε­ση πτώχευση της Ελλάδας. Αρκεί αυτή η πτώχευση να είναι «ελεγχόμενη».

Η τακτική αυτή απηχεί μια απελπι­σμένη προσπάθεια της τρόικας και της ευρωζώνης να αποσείσει από πάνω της τις ευθύνες για το ενδεχόμενο μι­ας άμεσης πτώχευσης της Ελλάδας και να το μεταθέσει στους κακούς Έλλη­νες που δεν τήρησαν τις δεσμεύσεις τους για να έχουν επιτυχία τα προ­γράμματα που αυτοί επέβαλαν. Με αυτόν τον τρόπο σκοπεύουν επίσης να δικαιολογήσουν την απευθείας ανά­ληψη της διακυβέρνησης της χώρας από τους ίδιους αφού πρώτα συμβεί το μοιραίο.

Σε άρθρο του στην «Die Welt » του Βερολίνου τη Δευτέρα (11/9) ο Φίλιπ Ρέσλερ, αντικαγκελάριος της γερμα­νικής κυβέρνησης και εμπνευστής των μεγαλεπήβολων επενδυτικών σχεδί­ων του κ. Χρυσοχοΐδη για την Ελλάδα, δεν αποκλείει μια ελεγχόμενη πτώ­χευση της Ελλάδας, προκειμένου να σωθεί το ευρώ. «Προκειμένου να στα­θεροποιήσουμε το ευρώ δεν επιτρέ­πεται να υπάρχουν πλέον απαγορευ­τικές σκέψεις. Και σε αυτές ανήκει εν ανάγκη μια ελεγχόμενη πτώχευση της Ελλάδας, εφόσον έχουμε στη διάθε­σή μας τα κατάλληλα εργαλεία». Και ο Ρέσλερ συνεχίζει: «Σε χώρες όπως η Ελλάδα σημειώνονται μέχρι σήμερα μόνο επαρκείς προσπάθειες σταθερο­ποίησης. Αυτό υπονομεύει την εμπι­στοσύνη των ανθρώπων και των αγο­ρών στο κοινό νόμισμα». Και κατέληγε γράφοντας ότι μια τέτοια πτώχευση θα σήμαινε «την αποκατάσταση της ικανότητας του πληγέντος κράτους να λειτουργήσει, ίσως με ένα προσωρινό περιορισμό των κυριαρχικών δικαιω­μάτων του».

Αποικιακή κηδεμονία

Καταλάβατε τώρα τι σημαίνει «ελεγχόμενη» πτώχευση. Σημαίνει σε απλά ελληνικά μια πτώχευση όπου το κράτος, προκειμένου να λειτουργήσει ξανά, θα τεθεί υπό αποικιακή κηδε­μονία, δηλαδή θα τεθεί υπό «προσω­ρινό» περιορισμό των κυριαρχικών δι­καιωμάτων του.

Τι σημαίνει αυτό; Θα αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας οι δανει­στές και η τρόικα για να μας σώσουν ακόμη μια φορά. Μήπως αυτό εννο­ούσε και ο Πρόεδρος της Δημοκρατί­ας όταν έλεγε «να περάσουμε πρώτα στην απέναντι όχθη και έπειτα να τα βρούμε»; Με άλλα λόγια ας υποστού­με πρώτα την ελεγχόμενη πτώχευση και έπειτα τα βρίσκουμε υπό καθε­στώς ύπατης αρμοστείας.

Τα σχόλια του κ. Ρέσλερ έρχονται ως απάντηση στο δημοσίευμα του «Der Spiegel» (9/9), όπου υπήρχε η είδηση ότι ο υπουργός Οικονομι­κών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε έχει δώσει εντολή να γίνουν προετοιμασίες για μια άμεση ελληνική χρεοκοπία. Σύμ­φωνα με το γερμανικό περιοδικό, η γερμανική κυβέρνηση ετοιμάζεται για δύο σενάρια σε περίπτωση άμε­σης πτώχευσης της Ελλάδας: η Ελλά­δα να παραμείνει στη ζώνη του ευ­ρώ ή να φύγει και να επανέλθει στη δραχμή «υπό ειδικό καθεστώς».

Είναι αναπόφευκτη - θέλουν να προλάβουν ντόμινο

Η καγκελάριος Μέρκελ μίλησε σχετικά στο ραδιοφωνικό δί­κτυο του Βερολίνου RBB (13/9) διαβεβαιώνοντας ότι θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν να αποτραπεί μια ανεξέλεγκτη πτώχευση της Ελλάδας: «Εργαζόμαστε με όλα τα μέσα για να μην συμβεί αυ­τό. Θα πρέπει να αποφύγουμε ανεξέλεγκτες καταστάσεις στο πεδίο του ευρώ. Και για τον λόγο αυτόν είναι η συνέπεια και η εμπιστοσύνη των αγορών σημαντικές. Για αυτό θα πρέπει η Ελ­λάδα να ανταποκριθεί στους όρους που συμφώνησε από κοινού με την τρόικα. Ήταν δυσάρεστο το γεγονός της αποχώρησης της τρόικας, η οποία θα επιστρέψει πάλι στην Ελλάδα αυτή την εβδομάδα. Και αυτό που ακούω από την Ελλάδα είναι ότι η ελ­ληνική κυβέρνηση έχει λάβει τα μηνύματα των καιρών και κάνει τα πράγματα που προβλέπονται στην ημερήσια διάταξη».

«Η πρώτη προτεραιότητα είναι να αποφευχθεί μια ανεξέλε­γκτη πτώχευση, γιατί αυτό δεν θα χτυπήσει μόνο την Ελλάδα, αλλά συνιστά μεγάλο κίνδυνο για όλους, ή τουλάχιστον για μια σειρά άλλες χώρες», είπε η Μέρκελ. «Έχω κάνει τη θέση μου πολύ σαφή: ότι πρέπει να κάνουμε τα πάντα για να κρατηθεί η ζώνη του ευρώ ενωμένη πολιτικά, γιατί πολύ γρήγορα θα αντι­μετωπίσουμε το φαινόμενο του ντόμινο». Ωστόσο ξεκαθάρισε ότι «δεν αποκλείει εντελώς μια ελεγχόμενη πτώχευση» της Ελ­λάδας. Αυτό όμως πρέπει να συμβεί, πάντα κατά την κ. Μέρκελ, όταν θα στηθεί ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης (ΕΜΣ) που επιτρέπει την ομαλή πτώχευση και προβλέπεται να λειτουργήσει από το 2013. Γι’ αυτό και θεωρεί ότι «δεν αναμένει την πτώ­χευση της Ελλάδας τώρα».

Η χώρα στη διάθεσή τους

Τι σημαίνουν όλα αυτά; Ότι για τους Γερμανούς και την ευρωζώνη η πτώχευση της Ελλάδας είναιαναπόφευκτη. Απλά προτι­μούν να είναι ελεγχόμενη και εντός του ΕΜΣ, που θα λειτουργή­σει από το 2013. Άλλο όμως τι προτιμούν και άλλο τι μπορεί να γίνει. Αν δεν μπορέσουν να αποφύγουν έως τότε την πτώχευση της χώρας, τότε θέλουν να γίνει «ελεγχόμενα». Δηλαδή να τε­θεί ολόκληρη η χώρα στη διάθεση των δανειστών της. Κι αυτό συμβαίνει με τα μέτρα που παίρνονται.

Συνταγή καταστροφής υπό τον έλεγχο των πιστωτών

Θα πρέπει να διευκρινίσουμε ότι μια «ελεγ­χόμενη» πτώχευση μπορεί να είναι πιο ευνοϊκή για τους δανειστές μιας χώρας, δεν είναι όμως ποτέ για τον πληθυσμό της. Σε «ελεγχόμενη» πτώχευση βρίσκονται μια σειρά χώρες της Λα­τινικής Αμερικής, της Αφρικής και της Ασίας από τη δεκαετία του 1980 έως σήμερα. Στην ίδια κατάσταση βρίσκεται και η γειτονική μας Βουλγαρία από τις αρχές της δεκαετίας του 1990 που πτώχευσε επίσημα μέχρι σήμερα. Δείτε την κατάστασή της και θα αντιληφθείτε για τι μιλάνε.

Μπροστά σε μια τέτοια επιλογή, ακόμη και η ανεξέλεγκτη μονομερής πτώχευση μοιάζει

καλύτερη διέξοδος. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο Μάριο Μπλεγέρ, που διατέλεσε διοικητής της κεντρικής τράπεζας της Αργεντινής στον από­ηχο της μεγαλύτερης χρεοκοπίας παγκόσμια των δυο τελευταίων δεκαετιών, είπε ότι η Ελ­λάδα θα πρέπει να σταματήσει τις πληρωμές για το χρέος της, ώστε να σταματήσει την επιδείνωση της οικονομίας που απειλεί και την Ευ­ρωπαϊκή Ένωση.

«Πλήρης παύση πληρωμών»

«Αυτό το χρέος είναι ανεξόφλητο», είπε ο Μπλεγέρ, ο οποίος ήταν επίσης σύμβουλος του διοικητή της Τράπεζας της Αγγλίας Μέρβιν Κινγκ την περίοδο 2003 - 2008, σε συνέντευξή του στο Μπουένος Άιρες (14/9). «Η Ελλάδα θα πρέπει να πτωχεύσει και μάλιστα να πτωχεύσει ολοκληρωτικά. Μια μικρή πτώχευση είναι χει­ρότερη από μια μεγάλη πτώχευση και πολύ χει­ρότερη από καμία πτώχευση».

Αυτό που εννοεί ο Μπλεγέρ όταν μιλά για πτώχευση είναι η πλήρης παύση πληρωμών προς τους δανειστές. Πιστεύει δηλαδή ότι δεν αρκεί μόνο μια μερική παύση πληρωμών για μέρος του χρέους, αλλά μια πλήρης παύση πληρωμών για το σύνολο του ελληνικού χρέ­ους. Δεν υπάρχει άλλη λύση. «Είναι εντελώς γελοίο αυτό που συμβαίνει», είπε ο Μπλεγέρ. «Ας υποθέσουμε ότι αυτές οι χώρες (Ελλάδα, Πορτογαλία, Ιρλανδία) κάνουν ό,τι είναι στο πρόγραμμα, με βάση το οποίο κάνουν όλες αυ­τές τις προσαρμογές και τις ιδιωτικοποιήσεις, στο τέλος του 2012 το χρέος προς το ΑΕΠ θα είναι πολύ μεγαλύτερο από το τρέχον έτος». Και χαρακτήρισε τις προσπάθειες της ευρωζώνης να οδηγήσουν την Ελλάδα και τις άλλες υπό χρεοκοπία χώρες σε ακόμη μεγαλύτερη ύφεση μια «σίγουρη συνταγή καταστροφής». Τα υπό­λοιπα είναι υπόθεση των λαών. Οι μόνοι επίδο­ξοι σωτήρες που μπορούν να υπάρξουν είναι όσοι ετοιμάζονται στους διαδρόμους της «οι­κονομικής διακυβέρνησης» της ευρωζώνης.

πηγή http://dimitriskazakis.blogspot.com/2011/09/blog-post_19.html

Παρέμβαση του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα στο σχέδιο νόμου του Υπουργείου Οικονομικών

«Μια ολιγόλεπτη παρέμβαση διότι άκουσα με προσοχή από το κύκλωμα της Βουλής τη 40λεπτη και πλέον ομιλία του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού των Οικονομικών και συνειδητοποίησα ότι τούτη την κρίσιμη ώρα που όλοι θα έπρεπε να αναλάβουμε το κόστος των πολιτικών ευθυνών που μας αναλογεί και να προτείνουμε κάτι συγκεκριμένο για να αντιμετωπιστεί αυτή η κοινωνική καταστροφή που έρχεται, ασκούμαστε σε ρητορείες, σε αντιδικίες με εξυπνακισμούς σαν να μην έχουμε καταλάβει τι ακριβώς συμβαίνει.

Ο κ. Καρατζαφέρης βέβαια αρέσκεται σε έξυπνες ατάκες, είχε πει κάποτε ένα εύστοχο, ότι ο Υπουργός των Οικονομικών είναι ικανός να πουλήσει ψυγείο σε Εσκιμώους. Όμως δεν είναι τώρα ώρα για εξυπνάδες, διότι στην πραγματικότητα πρέπει να απαντήσει και ο Υπουργός των Οικονομικών και η Κυβέρνηση –κυρίως ο Πρωθυπουργός που κρύβεται δεν έχει έρθει στη Βουλή 4 μήνες τώρα– κρύβεται από τον πολιτικό όγκο του Αντιπροέδρου της κυβέρνησης να απαντήσουν στο κρίσιμο ερώτημα. Με τους δικούς σας χειρισμούς και με τις επιλογές σας να οδηγήσετε τη χώρα σε αυτό το δήθεν ασφαλές λιμάνι του Δ.Ν.Τ. οδηγούμαστε με μαθηματική ακρίβεια στην κοινωνική χρεοκοπία και κατά μεγάλη πιθανότητα πλέον και στη συντεταγμένη, ελεγχόμενη βέβαια, αλλά συντεταγμένη οικονομική χρεοκοπία. Άκουσα τον Υπουργό των Οικονομικών να λέει ότι παράγουμε ελλείμματα. Ποιος φταίει που παράγουμε ελλείμματα; Φταίνε οι δημόσιοι υπάλληλοι; Φταίνε οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι; Οι εργαζόμενοι αυτής της χώρας; Φταίει το ό,τι τα φάγαμε μαζί και παράγουμε ελλείμματα;

Είπατε ότι είμαστε στις 30 πλουσιότερες χώρες του κόσμου και το λέτε και το ξαναλέτε. Όμως ταυτόχρονα –γιατί αυτός είναι δείκτης σε σχέση με το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν κατά κεφαλήν– που είμαστε στις 30 πλουσιότερες χώρες του κόσμου, είμαστε και στις χώρες της Ευρώπης με τους χαμηλότερους μισθούς και τις χαμηλότερες συντάξεις, με την υψηλότερη ανεργία και με το μεγαλύτερο ποσοστό φτώχειας. Άρα τι σημαίνει αυτό; Ότι είμαστε μια ευρωπαϊκή χώρα στα πρόθυρα της λατινοαμερικανοποίησης, αυτό συμβαίνει. Διότι και άλλες χώρες  στη Λατινική Αμερική εντάσσονται στις πλουσιότερες αλλά ο κόσμος πεινάει στους δρόμους. Άρα εδώ υπάρχει μια διαχρονική, άδικη, αντικοινωνική, άνιση πολιτική που είναι η αιτία της σημερινής κατάστασης που βρισκόμαστε στα πρόθυρα της χρεοκοπίας.

Και ποιος μας οδήγησε ως εδώ; Ποιος κυβερνούσε τόσα χρόνια; Ποιες κυβερνήσεις ήταν αυτές που διαχρονικά συντελούσαν με την πολιτική τους να έχουμε υστέρηση δημοσίων εσόδων; Και που συνίσταται αυτή η υστέρηση των εσόδων; Στο γεγονός ότι δεν πλήρωναν εισφορές οι φορολογούμενοι, οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι ή οι μικροεπιχειρηματίες; Όχι βέβαια. Στο γεγονός ότι διαχρονικά σε αυτή τη χώρα κάποιοι δεν πληρώνουν.

Το κίνημα «δεν πληρώνω» δεν είναι από τον άνεργο, από το μικροϊδιοκτήτη που δεν έχει να πληρώσει, διότι αυτό δεν είναι κίνημα «δεν πληρώνω», είναι κίνημα «ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος». Το κίνημα το πραγματικό το «δεν πληρώνω» το κάνανε μόδα σε αυτή τη χώρα οι μεγαλοεφοπλιστές για τους οποίους τσάι και συμπάθεια κύριε Υπουργέ. Είπατε ότι θα συζητήσετε μαζί τους ενώ στους μισθωτούς χαράτσι. Το έχουν κάνει μόδα οι μεγαλοκεφαλαιούχοι, αυτοί που διαπλέκονται με τα media, αυτοί που έχουν μάθει σε αυτή τη χώρα να βγάζουν χρήματα εκμεταλλευόμενοι την πολιτική τους επιρροή. Να πάτε λοιπόν να κόψετε το ρεύμα σε αυτούς που χρωστάνε 30 δις και δεν μπορείτε τώρα να τα πάρετε και έχουν πισίνες και βίλες, όχι στους μικροϊδιοκτήτες.

Γιατί φθάσαμε ως εδώ; Θα απολογηθεί ποτέ κανείς από το ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τη Νέα Δημοκρατία, γιατί φθάσαμε ως εδώ; Τι έγινε με αυτά τα πάρτι με την ολυμπιάδα, με τις μίζες, με τη διαπλοκή;

Έρχομαι, όμως σε ένα πολύ σημαντικό θέμα. Μιλήσατε, κύριε Αντιπρόεδρε της Κυβέρνησης για θεωρίες συνωμοσίας, ότι δεν είναι ώρα για θεωρίες συνωμοσίας ή για θαύματα. Εμείς, όπως ξέρετε, δεν πιστεύουμε στα θαύματα ούτως ή άλλως. Αλλά για να δούμε, ποιες είναι οι θεωρίες συνωμοσίας. Έχετε στήσει μεθοδικά την είσοδο της χώρας  στο Δ.Ν.Τ., στη διεθνή επιτήρηση και στην απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, υπάρχουν αμείλικτα ερωτήματα στα οποία δεν έχετε δώσει απαντήσεις και μιλάτε για θεωρίες συνωμοσίας.

Επί ένα χρόνο ο προκάτοχός σας και ο Πρωθυπουργός όπου βρισκόταν και όπου στεκόταν στην Ευρώπη, όταν ακόμη ήμασταν στις αγορές, μίλαγε για τους διεφθαρμένους Έλληνες και για τον «Τιτανικό» που είναι η ελληνική οικονομία. Το Γενάρη του 2010 βγήκατε στις αγορές να πάρετε 5 δις, σας δώσανε 25 και σεις πήρατε τα 7. Ενώ ξέρατε –ο Πρωθυπουργός είχε παραδεχθεί ο ίδιος ότι συζητούσε, βεβαίως καλούσε τους αρχηγούς των κομμάτων στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και δεν τους έλεγε τίποτα– συζητούσε την υπαγωγή με τον Στρος Καν στο Δ.Ν.Τ. και την ίδια στιγμή αρνιόσασταν να αναζητήσετε εναλλακτικές πηγές δανεισμού. Γιατί οι άλλες χώρες το κάνουν; Γιατί η μικρή Κύπρος το κάνει αυτό; Είναι άλλα τα μεγέθη θα μου πείτε. Και η Πορτογαλία και η Ισπανία αναζητούν εναλλακτικές πηγές δανεισμού.

Και την ίδια στιγμή αφήνατε την υποτιμητική κερδοσκοπία στα ομόλογα του ελληνικού δημοσίου στην Τράπεζα της Ελλάδας με το Τ+10 και κανείς δεν έχει απολογηθεί γι’ αυτό. Και την ίδια στιγμή –μα και αυτό συνωμοσία;– τοποθετούσατε σε κρίσιμους τομείς της διαχείρισης των δεδομένων της ελληνικής οικονομίας, στον Οργανισμό Διαχείρισης Χρέους και στην Ελληνική Στατιστική Υπηρεσία ανθρώπους της Goldman Sachs και του Δ.Ν.Τ. και αυτό συνωμοσία είναι;

Και θα μου πείτε πού το κακό, αν οι άνθρωποι αυτοί έχουν τη δυνατότητα και το ισχυρό βιογραφικό να διαχειριστούν αυτές τις κρίσιμες αποφάσεις και εγώ σας ερωτώ κύριε Υπουργέ των Οικονομικών. Σε ποιο αφεντικό υπάκουε ο κ. Γεωργίου; Σε ποια άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή της Ευρωζώνης εντάσσονται αδιακρίτως τα ελλείμματα όλων των Δ.Ε.Κ.Ο. στο έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης; Θα μου πείτε μα ποια η διαφορά για 2 μονάδες που αυξήθηκε το έλλειμμα; Αυτές οι μονάδες, κύριε Υπουργέ και κύριοι της κυβέρνησης, είναι που μεταφράζονται –κατά την προσφιλή σας έκφραση– σε δάκρυα και αίμα για τον ελληνικό λαό; Αν λοιπόν όλα αυτά είναι θεωρίες συνωμοσίας, δώστε μια στοιχειώδη εξήγηση.

Και ένα τελευταίο. Κύριε Αντιπρόεδρε της Κυβέρνησης, είπατε ότι η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα, αλλά το μεγαλύτερο δράμα είναι όταν δημοκρατικά οδηγούμεθα στο αδιέξοδο. Το μεγαλύτερο δράμα όλων των δραμάτων είναι όταν καταργείται η ίδια η δημοκρατία προκειμένου να οδηγηθούμε στο αδιέξοδο. Γιατί αυτό συμβαίνει. Καταργείται η ίδια η δημοκρατία, το Σύνταγμα και οι κοινοβουλευτικές διαδικασίες και είστε έγκριτος συνταγματολόγος. Μην απωλέσετε την επιστημονική σας ιδιότητα προκειμένου να εξηγήσετε αυτά που δεν εξηγούνται.

Είπατε ότι έχετε εντολή για τέσσερα χρόνια, το εννοείτε αυτό; Έχετε λαϊκή εντολή να παίρνετε τόσο κρίσιμες αποφάσεις χωρίς να ρωτήσετε τον ελληνικό λαό; Είχατε εντολή δηλαδή τον Οκτώβρη του 2009, όταν κερδίσατε τις εκλογές, λέγοντας λεφτά υπάρχουν, σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα και αυξήσεις στις συντάξεις. Αυτή την εντολή πήρατε, να βάζετε χαράτσι στα ακίνητα, να κόβετε μισθούς και συντάξεις και να απολύετε εργαζόμενους από το στενό δημόσιο τομέα και να ετοιμάζεστε να ξεπουλήσετε και τη μισή Ελλάδα; Δεν πήρατε αυτή την εντολή κύριε Αντιπρόεδρε και κύριε Υπουργέ.

Έχετε υφαρπάξει την εντολή του ελληνικού λαού, έχετε κλέψει την εντολή του ελληνικού λαού και γνωρίζετε πάρα πολύ καλά ότι ούτε εσείς αλλά ούτε και η αξιωματική αντιπολίτευση, ο κ. Σαμαράς που συναινεί στον πυρήνα της μνημονιακής πολιτικής, έχετε πάρει εντολή να οδηγείτε τη χώρα στην καταστροφή και στην κοινωνική χρεοκοπία. Μια λύση λοιπόν υπάρχει για μας. Να οδηγηθεί η χώρα τάχιστα στη δημοκρατική διέξοδο και να αποφασίσει ο ίδιος ο ελληνικός λαός, εκτιμώντας όλα τα δεδομένα, για το ποιο θα είναι το μέλλον του».

Άκου, κύριε Βενιζέλε

Πριν ενάμιση χρόνο μας είπαν: «Μνημόνιο ή χρεοκοπία». Επέβαλαν το μνημόνιο και έφεραν τη χρεοκοπία του λαού.

Πριν λίγους μήνες μας είπαν: «Μεσοπρόθεσμο ή τανκς»! Ψήφισαν το μεσοπρόθεσμο βγάζοντας στους δρόμους τα ΜΑΤ και τους κουκουλοφόρους, καίγοντας την Αθήνα.

Τώρα μας λένε: «Χαράτσια και νέα μέτρα ή καταποντισμός». Τούτος δε ο τελευταίος εκβιασμός σερβίρεται με τον κ. Βενιζέλο επί σκηνής να παραδίδει μαθήματα «συναίσθησης» και «ιστορικής ευθύνης» στον... αναίσθητο και ανεύθυνο ελληνικό λαό.

Ακου, λοιπόν, κύριε Βενιζέλε:

Εκείνοι που κυβερνούν ετούτη δω τη χώρα - από συστάσεώς της και αδιαλείπτως - είναι εκείνοι που διαλύσανε τη ζωή εκατομμυρίων ανθρώπων.

Δεν υπάρχει δημαγωγία, δεν υπάρχει ψέμα που να μην το έχουν πει. Δεν υπάρχει πολιτική απάτη που να μην την έχουν διαπράξει.

Υποκρίνονται, ασχημονούν και ψεύδονται με την ίδια ευκολία, με την ίδια περιοδικότητα, που αναπνέουν.

Δεν υπάρχει «Μεγάλη Ιδέα» τους που να μη μετατράπηκε σε κολαστήριο για το λαό: Από τη Μικρασιατική Καταστροφή και το «Ανήκομεν εις την Δύσιν» μέχρι τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τον «παράδεισο» της ΕΕ, της ΟΝΕ και του ευρώ.

Ακου, κύριε Βενιζέλε:

• Αυτοί που κυβέρνησαν, που διαχειρίστηκαν τα κοινά για λογαριασμό βιομηχάνων, τραπεζιτών, εφοπλιστών, εργολάβων, «νταβατζήδων», τοκογλύφων και κερδοσκόπων, όλων αυτών, δηλαδή, που γίνονται πλουσιότεροι ενώ ο λαός γίνεται όλο και φτωχότερος,
• αυτοί που αντί να απολογούνται για τα «κατορθώματά τους» μιλούν για «κοπρίτες»,
• αυτοί που εν μέσω «Ζήμενς» κατηγορούν το λαό ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε»,
• αυτοί που πήγαν το ΦΠΑ 23% και επιβάλλουν το ένα φοροχαράτσι μετά το άλλο, αλλά την ίδια ώρα μείωσαν κατά πέντε ολόκληρες μονάδες το φορολογικό συντελεστή των βιομηχάνων,
• αυτοί που χρεοκόπησαν τον κόσμο της δουλειάς, αυτοί που ξεφτίλισαν λέξεις και έννοιες και κατάντησαν την Ελλάδα εδώ που την κατάντησαν,

αν είχαν την ελάχιστη αξιοπρέπεια, αν διέθεταν στοιχειώδη αυτοσεβασμό, αν γνώριζαν τι σημαίνει τσίπα και φιλότιμο,

ακόμα κι αν δεν έβαζαν μια πέτρα στο λαιμό τους - όπως περιγράφουν το συναίσθημα της ντροπής οι άνθρωποι του λαού - ακόμα κι αν δεν εκλιπαρούσαν γονατιστοί να ανοίξει η γη και να τους καταπιεί,

θα εμφανίζονταν μπροστά στον άνεργο, στον απολυμένο, στον κατεστραμμένο επαγγελματία, θα προσέρχονταν ενώπιον των εκατομμυρίων μισθοσυντήρητων, χαμηλοσυνταξιούχων, πτωχευμένων, θα εκφωνούσαν το ύστατο διάγγελμά τους, λέγοντας ένα και μόνο πράγμα:

«Ελληνίδες και Ελληνες, ζητάμε συγνώμη. Ομως, το ξέρουμε ότι με το κακό που έχουμε προκαλέσει είναι αδύνατο να μας συγχωρήσετε. Γι' αυτό το λόγο, ως ελάχιστη ένδειξη ντροπής, ως στοιχειώδη απόδειξη ανάληψης των ασύγγνωστων ευθυνών μας, σας δηλώνουμε ένα: Οτι εξαφανιζόμαστε από προσώπου Γης και το μόνο πια που σας ζητάμε είναι, αν μπορείτε, να μας ξεχάσετε».

Φυσικά, δεν έχουμε αυταπάτες.

Η πολιτική είναι έκφραση συμφερόντων. Ταξικών συμφερόντων.

Είναι «πόλεμος», κατά τη ρήση του κ. Παπανδρέου. Και αυτός ο πόλεμος, όπως κάθε ταξικός πόλεμος, ποτέ από τη μεριά των δημίων του λαού δεν διεξήχθη ούτε με όρους τσίπας, ούτε με όρους φιλότιμου, ούτε με όρους αξιοπρέπειας.

Στον πραγματικό κόσμο, τον κόσμο του ΠΑΣΟΚ, της τρόικας, της ΝΔ, του ΛΑ.Ο.Σ., της ΕΕ, του ΔΝΤ, στον κόσμο του ΣΕΒ, των τραπεζιτών και των εφοπλιστών,

αντί της ντροπής θριαμβεύει η πολιτική ξεδιαντροπιά, σε τέτοιο σημείο που

όλοι αυτοί - που μπροστά τους οι Ηρόστρατοι, οι Γουλιμήδες και οι Εφιάλτες μοιάζουν καλοκάγαθοι πρόσκοποι - έχουν κι από πάνω το απερίγραπτο θράσος να ποζάρουν σαν «σωτήρες», σαν «σοφοί», σαν «Μεσσίες»!

Είναι απίθανο!

• Αυτοί που δεν άφησαν τίποτα όρθιο, είναι οι ίδιοι που τώρα μας λένε ότι «θα μας σώσουν» με την προϋπόθεση ότι θα τους επιτρέψουμε να... μας πεθάνουν!
• Αυτοί που κλέβουν τη σύνταξη του γέροντα και απειλούν να κόψουν το ρεύμα στον άνεργο αν δεν τους πληρώσει το νέο χαράτσι, είναι οι ίδιοι που μιλούν για «πατριωτισμό»!
• Αυτοί που έβαλαν την Ελλάδα στην «εντατική» για να περάσουν το λαό της από τον Προκρούστη, αυτοί που μιλούσαν για «Τιτανικό» στοιβάζοντας εκατομμύρια εργαζόμενους σε εργασιακές σχέσεις «γαλέρας», αυτοί που μετέτρεψαν τον ελληνικό λαό σε πειραματόζωο,

είναι οι «σωτήρες» μας!

Ναι!

(ακούστε το κι εσείς, κύριε Βενιζέλε):

Το πολιτικό προσωπικό της πλουτοκρατίας έχει το θράσος να θέτει τον ελληνικό λαό «ενώπιον των ιστορικών του ευθυνών», όπου ως ιστορική ευθύνη του λαού αναγορεύεται το «σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω», όπου ως υποχρέωση του λαού εννοείται να αποδεχτεί ο λαός τον αποδεκατισμό του!

Ακούστε, λοιπόν, κύριε Βενιζέλε, κύριε Παπανδρέου, κύριε Λοβέρδε:

Ο ελληνικός λαός έχει, πράγματι, επίγνωση και συναίσθηση των ιστορικών του ευθυνών.

Το έδειξε αρκετές φορές στο διάβα των αιώνων.

Θα το αποδείξει και πάλι. Και αλίμονο στους ανιστόρητους.

 

πηγή http://www2.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=6445806 Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ