Το ευρώ της ξενιτιάς

 

Προς τα έξω στραμμένο το βλέμμα μας. Από ανάγκη. Την απροσδόκητη ανάγκη που γύμνωσε τις ευφορικές ψευδαισθήσεις μας. Μεταναστεύουν στη Γερμανία ή την Αμερική οι απόφοιτοι των πανεπιστημίων μας, φρέσκα μυαλά, ελπίζοντας ότι θα ειδικευτούν πριν τριανταρίσουν κι ότι θα βρουν δουλειά πριν γεράσουν. Μεταναστεύουν στην Αυστραλία όσοι απόμειναν στην επαρχία κι όσοι στις πόλεις κλείνουν το σουβλατζίδικό τους, το κομμωτήριο, το ψιλικατζίδικο. Και μεταναστεύουν και κεφάλαια. Προς την Ελβετία κυρίως, την Κύπρο και τα φιλόξενα εκείνα νησιά όπου έστησαν τις οφσόρ τους στελέχη του πολιτικού μας συστήματος, οι σύντροφοι των οποίων συνεχίζουν να επαγγέλλονται την κάθαρση.

Ποιο το ύψος των κεφαλαίων που άλλαξαν τραπεζική πατρίδα παραμένει αδιευκρίνιστο. Και δεν είναι βέβαια το μόνο. Εδώ ακόμα δεν ξέρουμε πόσο ήταν το έλλειμμα το 2009 κι αν όντως τα στοιχεία υπέστησαν μια κάποια δημιουργική λογιστική, προς εξαπάτηση αυτή τη φορά όχι των κουτόφραγκων αλλά ημών. Εν πάση περιπτώσει, περί τα είκοσι δισ. ευρώ ξενιτεύτηκαν στο πρώτο εξάμηνο του 2011 και πια αβγατίζουν σε τράπεζες ασφαλέστερες των ελληνικών. Και η καλή μας κυβέρνηση εξήγγειλε για μόλις 94η φορά ότι διέταξε ελέγχους. Αλλά δεν είναι αυτό το ρεκόρ της: τον έλεγχο όσων έχουν καταθέσεις εκατομμυρίων πλην όμως δηλώνουν εισόδημα ελάχιστων χιλιάδων τον έχει διατάξει (δηλαδή είπε διά του εκπροσώπου της ότι τον διέταξε) 104 φορές.

Δεν μπορεί, από τα είκοσι δισεκατομμύρια κάποια θα είναι νόμιμα ως προς την απόκτηση και την εξαγωγή τους (άλλωστε, ουδείς νόμος, πλην ενός ανυπόληπτου άγραφου, απαγορεύει στους υπερπατριώτες της ρητορείας να εξάγουν διεθνιστικά τον πλούτο τους). Τα υπόλοιπα όμως; Τα αδήλωτα; Τα αγνώστου προελεύσεως; Τα μαύρα που πιθανόν είναι τμήμα της περιουσίας των μεγάλων του γένους ανδρών; Θα ελεγχθούν όντως; Και πότε; Πριν ή μετά τη χρεοκοπία; Εχει δηλαδή ετούτη ή οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση την τόλμη να πολεμήσει τα διαπλεκόμενα, δηλαδή, εν ολίγοις, να αυτοχειριαστεί; Το ενδεχόμενο δεν είναι ισχυρό. Η ελπίδα ωστόσο πεθαίνει πάντοτε προτελευταία. Τελευταία πεθαίνει η αυταπάτη.

Του Παντελή Mπουκαλα http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_2_24/09/2011_1296335