αντιπαριος: Ψεύτες και δωσίλογοι καλοπερασόπουλοι

Στις τελευταίες βουλευτικές εκλογές (του 2009) τα πολιτικά κόμματα που κυβέρνησαν τον τόπο από το 1989, μολονότι γνώριζαν πλήρως το μεγάλο δημόσιο εξωτερικό χρέος, που εκείνα είχαν δημιουργήσει, καθώς και τη σταθερή εφεξής αδυναμία πληρωμής μισθών και συντάξεων, δίχως νέα δάνεια, δολίως απέκρυπταν από τους εκλογείς την εφιαλτική πραγματικότητα.

Ελάχιστοι ήταν ενήμεροι. Οπωσδήποτε, δε, σιωπούσαν. Κάτι που γεννά πολλές υπόνοιες, αναφορικά με τα αίτια αυτής της αποσιώπησης από τον πάντοτε εμπαιζόμενο, ως δήθεν κυρίαρχο, ελληνικό λαό.

Ο έως τότε πρωθυπουργός (που τελικώς φαίνεται πως λυτρώθηκε στη σιωπή) υποσχόταν «ακόμη καλύτερες μέρες!», ενώ ο μοιραίος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, που τον διαδέχθηκε, εξ ίσου αδιάντροπα υποσχόταν να μετατρέψει την Ελλάδα σε Δανία του Νότου και την Αθήνα σε Βαρκελώνη της Ανατολικής Μεσογείου! Και τούτο, μολονότι ο τότε επικεφαλής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, ήδη πριν από τις εκλογές του 2009, τον είχε ενημερώσει για την ουσιαστική χρεοκοπία του τόπου μας.

Ξεδιάντροποι, ενσυνείδητοι ψεύτες και ψυχροί εξουσιολάγνοι, μπροστά στα ερείπια, υπήρξαν και οι δύο μοιραίοι αρχηγοί των λεγόμενων μεγάλων κομμάτων! Οπωσδήποτε όμως, τώρα πια, όλοι έχουμε επίγνωση. Κατά κύριο λόγο, τα πλήθη των ανέργων, καθώς και όσων αναμένουν την έξοδό τους στην απραξία. Στη συνέχεια όλοι οι λεγόμενοι ελεύθεροι επαγγελματίες, που έλαβαν τις ατομικές ειδοποιήσεις να πληρώσουν εφιαλτικά χρηματικά ποσά, ως έκτακτη εισφορά.

Γνωρίζω συνταξιούχο που, για ετήσιο εισόδημα ελεύθερου επαγγελματία 20.000 ευρώ, κλήθηκε να καταβάλει έκτακτη εισφορά 7.000 ευρώ! Τέτοια άγρια, όσο και αλόγιστη επιδρομή... Αναμένεται δε και η περαιτέρω επιδρομή διά μέσου των λογαριασμών της ΔΕΗ, με στόχο τα ακίνητα, τα περισσότερα από τα οποία κατόρθωσαν να αποκτήσουν φτωχοί και μικρομεσαίοι υπάλληλοι, με στεγαστικά δάνεια και στερήσεις, προκειμένου να εξασφαλίσουν τη στέγη των παιδιών τους, ως μοναδικό καταφύγιο μέσα στις θύελλες και στις τρικυμίες, τις οποίες σταθερά επισώρευε και ακάθεκτος εξακολουθεί να επισωρεύει στον τόπο μας ο αχρείος πολιτικός κόσμος του.

Τώρα, λοιπόν, στο βαθύ γκρεμό, όπου περιδεείς κρεμόμαστε, πιασμένοι από εύθραυστα ξερά κλαριά, θα πρέπει, με τη σταθερή και αδιαπραγμάτευτη άρνησή μας, να καταφέρουμε ηχηρό ράπισμα στους νεόπλουτους, όσο και αχρείους πολιτικούς, που υπέκλεψαν την ψήφο μας, καθώς ποτέ δεν μας είχαν μιλήσει για τα εφιαλτικά χρέη, που εκείνοι, για χάρη της δικής τους άνομης ευωχίας, είχαν δημιουργήσει και συσσωρεύσει, προκειμένου, ακάθεκτοι, να νέμονται την εξουσία και τα δύσοσμα αγαθά της.

http://pelasgia.blogspot.com/2009/07/blog-post_2110.html

Εδώ και τώρα, θα πρέπει, με τη σταθερή και αδιαπραγμάτευτη άρνησή μας, να καταφέρουμε ηχηρό ράπισμα στα τρωκτικά τού κατ' ευφημισμόν πολιτικού κόσμου του τόπου, αξιώνοντας την άμεση προσφυγή στη λαϊκή κυριαρχία με δημοψηφίσματα, με στόχο να ενεργοποιηθούν και οι δικές μας (των πολιτών) οι ευθύνες.

- Αναγνωρίζουμε τάχα, ως δικά μας, τα εφιαλτικά χρηματικά χρέη που, δίχως προηγούμενη εξουσιοδότηση και, πολύ περισσότερο, δίχως καμιά προηγούμενη ενημέρωσή μας, επί δεκαετίες συνήπτε, επισώρευσε και σταθερά, όσο και ασύνετα εξακολουθεί να επισωρεύει στους ασθενέστατους ώμους μας ο λεγόμενος πολιτικός κόσμος, ο οποίος, μετά την ατιμωτική πτώση της δικτατορίας επανήλθε στην εξουσία, δίχως καθόλου να έχει συνετιστεί από τα δεινά του παρελθόντος και από τα αληθινά αίτια εκείνων των δεινών;

- Θα συνεχίσουμε να σερνόμαστε, ως άτολμοι ικέτες, στα πολιτικά γραφεία των εκάστοτε αμαρτωλών διαχειριστών της δυστυχίας του τόπου και των ονείρων μας;

- Θα εξακολουθήσουμε να έχουμε ως μοναδική μας έγνοια το πώς η δική μας οικογένεια θα τα καταφέρει κάπως να βολευτεί, με παγερή την αδιαφορία μας για όλους τους άλλους γύρω μας;

Αν η μιζέρια καθενός μας είναι ανίκανη να μας εμψυχώσει και να μας σπρώξει να υψώσουμε δραστικά αγωνιστική αντίσταση στη λεηλασία του τόπου μας από τους αχρείους πολιτικούς, τις βδέλλες των κολλητών τους, καθώς και τους δικούς τους διεθνείς δανειστές, τότε καθένας μας ας έχει τουλάχιστον την εντιμότητα να δει στα μάτια τα παιδιά και τα εγγόνια του. Και με την οφειλόμενη συντριβή και επίγνωση του ναυαγίου, να τους δώσει τη συμβουλή που τους οφείλει:

Να πάρουν των ομματιών τους και να φύγουν μακριά! Να γίνουν εκεί ό,τι και οι δύστυχοι δικοί μας Αλβανοί και Πακιστανοί... Και να αναζητήσουν εκεί, αν όχι την προκοπή, που πάντα κατόρθωναν οι Ελληνες της ξενιτιάς, τουλάχιστον μια σταθερή θέση απασχόλησης, δίχως να ντρέπονται, καθώς το πρωί νίβονται και αντικρίζουν το πρόσωπό τους στον καθρέφτη.

Αν όμως αυτή η άφευκτη προοπτική, επί τέλους, μας παρακινεί σε θεογνωσία και θέληση αντίστασης, ε, τότε, ας το πάρουμε απόφαση ότι έχουμε χρέος αδιαπραγμάτευτης αντεπίθεσης και αναζήτησης των ευθυνών εκείνων που έφεραν την καταστροφή. Θέλει λεβεντιά, τόλμη και σκληρή πάλη η ποθητή έξοδος από τη σάπια μιζέρια.

Του ΚΩΣΤΑ Ε. ΜΠΕΗ http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=31144