Σκορπισμένες δεκαετίες

 

Tου Παντελή Mπουκαλα

Αναρίθμητες λέξεις θυσιάστηκαν στον αχόρταγο βωμό των εντυπώσεων, την ώρα του άγριου παζαριού και ενώ υποτίθεται ότι, με την Ελλάδα καταποντιζόμενη, οι υποψήφιοι σωτήρες θα έπρεπε να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και όχι στο δυσθεώρητο ύψος του άγριου κομματισμού. Από όλες αυτές τις λέξεις, ελάχιστες είχαν βάρος μεγαλύτερο της ελαφρόπετρας. Και παραδόξως, κάποιες ειπώθηκαν από τον κ. Παπανδρέου, που η σχέση του με την κυριολεξία είναι όση και η σχέση του με την αντιεξουσία ή του κόμματός του με τον σοσιαλισμό.

Στην ομιλία του λοιπόν στη Βουλή, στις 4 Νοεμβρίου, με την οποία ζήτησε την ψήφο των βουλευτών του ώστε να φύγει μένοντας ή να μείνει φεύγοντας, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ δήλωσε, αίφνης αυτοκριτικός και γενικώς επικριτικός για το πολιτικό σύστημα, ότι ο ίδιος και η κυβέρνησή του «πληρώνουν τον λογαριασμό δεκαετιών αμεριμνησίας, λαϊκισμού, ανομίας, αδιαφάνειας, διαπλοκής, πελατειακών σχέσεων και αδιαφορίας για το Δημόσιο». Ας κάνουμε λοιπόν κι εμείς τους δικούς μας λογαριασμούς. Και πρώτα ας μετρήσουμε τις πληγές: αμεριμνησία, λαϊκισμός, ανομία, αδιαφάνεια, διαπλοκή, πελατειακές σχέσεις, αδιαφορία για το Δημόσιο, το όλον εφτά· δηλαδή, για να παρηγοριόμαστε, λιγότερες από τις πληγές του Φαραώ, άρα μπορούμε να ελπίζουμε ότι ο «Θεός της Ελλάδας» δεν απέστρεψε ακόμα το βλέμμα του από τη χώρα της θρυλούμενης προτιμήσεώς του.

Λογαριασμός δεύτερος. Για να μετράει τον χαμένο χρόνο της Ελλάδας με τις δεκαετίες και όχι με τα έτη, ο κ. Παπανδρέου περιλαμβάνει και τις κυβερνητικές θητείες του κόμματός του στις θητείες που κατέφαγαν το σώμα της χώρας. Με δεδομένο μάλιστα ότι στις τρεις τελευταίες δεκαετίες, από το 1981 μέχρι σήμερα, το κόμμα του κ. Παπανδρέου κυβερνούσε στις δύο και κάτι παραπάνω, το μερίδιό του στην καταστροφή είναι τεράστιο.

Οσο για το προσωπικό του μερίδιο στα όσα καταμαρτυρεί στο πολιτικό σύστημα (επαναλαμβάνω: αμεριμνησία, λαικισμός, ανομία, αδιαφάνεια, διαπλοκή, πελατειακές σχέσεις, αδιαφορία για το Δημόσιο), ας ξαναμιλήσουν οι αριθμοί: Βουλευτής ήδη από το 1981 και αδιαλείπτως μέχρι σήμερα, ο αρχηγός του ΠΑΣΟΚ πρωτοαξιώθηκε να λάβει υφυπουργικό θώκο (του Πολιτισμού) το ’81. Ενάμιση χρόνο στο Πολιτισμού, δύο στο Παιδείας ως υφυπουργός, ένα στο Εξωτερικών ως υφυπουργός επίσης, δύο στο Παιδείας ως υπουργός πια, τρία στο Εξωτερικών ως αναπληρωτής και πέντε ως υπουργός, συν δύο ως πρωθυπουργός, σύνολο έτη δεκαέξι και μισό. Χονδρικώς δηλαδή δύο δεκαετίες εξουσίας σε όλες τις πασοκικές κυβερνήσεις, αλλά και διαρκής εξ αίματος γνώση όλων όσα συνέβαιναν σε κάθε πεδίο του κόμματός του και των κυβερνήσεών του. Τόσα χρόνια, λοιπόν, τίποτα δεν είχε δει ο κ. Παπανδρέου από αμεριμνησία, λαϊκισμό, ανομία, αδιαφάνεια, διαπλοκή, πελατειακές σχέσεις και αδιαφορία για το Δημόσιο; Τίποτα δεν είχε ακούσει;

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_2_07/11/2011_1296738