Η ομιλία της Σ. Σακοράφα κατά τη συζήτηση του προϋπολογισμού

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,

Ο προυπολογισμός που συζητάμε αυτές τις ημέρες, ο προυπολογισμός του 2012 θα περάσει στην ιστορία.
Είναι η πρώτη φορά στη μεταπολίτευση, και σίγουρα από τις λίγες φορές στην ιστορία του τόπου μας, που μία μη δημοκρατικά νομιμοποιημένη κυβέρνηση, φέρει έναν απολύτως πλασματικό και αντιλαικό προυπολογισμό, ενός κράτους, που έχει μετατραπεί σε προτεκτοράτο.
Τρείς συνθήκες που ισχύουν ταυτοχρόνως, τρεις συνθήκες που παραβιάζουν τη δημοκρατία,
που υπονομεύουν περαιτέρω την οικονομία, που υποστέλλουν την εθνική κυριαρχία .

Συνθήκη πρώτη.

Η παρούσα συγκυβέρνηση είναι το απόλυτο προιόν αντιδημοκρατικής εκτροπής.

Συγκροτήθηκε κάτω από την αυθόρμητη και μαζική έκρηξη του λαικού παράγοντα, που διατύπωσε με τρόπο συγκλονιστικό άρνηση υποταγής στο μνημόνιο και βούληση ανατροπής των μνημονιακών δυνάμεων.
Οι συστημικές δυνάμεις ντόπιες και ξένες υπό καθεστώς φόβου και απώλειας ελέγχου, επέβαλαν με τον πλέον αυταρχικό τρόπο αυτό το ιδιότυπο μόρφωμα και κατά παράβαση της καταστατικής αρχής της δημοκρατίας, που είναι οι εκλογές, ασέλγησαν και εξακολουθούν να ασελγούν απέναντι στον κυρίαρχο λαό.
Μια κυβέρνηση που παντρεύει το χρηματοπιστωτικό σύστημα, με εντολοδόχα πολιτικά κόμματα, με τα εξαπτέρυγα του νεοφιλελευθερισμού, με τους τσεκουροφόρους της Νομικής του 85 και με την ρατσιστική υποκουλτούρα της ακροδεξιάς.

Μια κυβέρνηση, ο βαθύς σκοπός της οποίας είναι να διασώσει το κεφάλαιο και τις τράπεζες, θυσιάζοντας ανθρώπινες ζωές, ξεπουλώντας εθνικό πλούτο και γκρεμίζοντας την εθνική αξιοπρέπεια.
Μια κυβέρνηση που συγκροτήθηκε παραμονές του Πολυτεχνείου για να εκδικηθεί το ίδιο το σώμα του Πολυτεχνείου, τη δημοκρατία, το ψωμί, την παιδεία και την εθνική ανεξαρτησία. Για να ξεσκίσει αρχαία οράματα.
Είναι ο προυπολογισμός αυτής της κυβέρνησης που συζητάμε σήμερα.
Αρνούμαι να αναγνωρίσω οποιοδήποτε πολιτικό προιόν μιας τέτοιας ηθικής, πολιτικής, εθνικής και πολιτισμικής καθίζησης.

Συνθήκη δεύτερη.
Ένας προυπολογισμός ψεύτικος, που από την επομένη της ψήφισής του θα ανατραπεί με το πρόσχημα της σωτηρίας της πατρίδας και του ελληνικού λαού.
Ένας προυπολογισμός που κατατίθεται στη βουλή για να ψηφιστεί από αυτή και την επόμενη ημέρα να ανατραπεί ως ενδεικτικός, με τη βουλή σε ρόλο παρατηρητή και όχι διαμορφωτή των εξελίξεων. Με τη βουλή παραγκωνισμένη, ευτελισμένη, αποδυναμωμένη και τη δημοκρατία χάσκουσα και προσβεβλημένη.
Ένας προυπολογισμός που με όλα τα μαγειρέματα που θα υποστεί, διαχειρίζεται ένα και μόνο σχέδιο, το σχέδιο ΄΄ σώζουμε το νεοφιλελευθερισμό και τους πυλώνες του΄΄.
Ένας προυπολογισμός που βασίζεται στο συμπέρασμα ότι όσο η ισορροπία οικονομικής ισχύος παραμένει υπέρ του συστήματος, τόσο θα διατηρείται ο νεοφιλελευθερισμός.
Και για να τελειώνουμε πια με αυτήν τη γλυκιά καραμέλα της σωτηρίας, να πούμε ανοικτά και ξεκάθαρα ότι οδηγούμαστε στην καταστροφή.

Για τον καπιταλισμό, για το παρόν κυβερνητικό μόρφωμα, η καταστροφή συνιστά ευκαιρία.

Σήμερα η καταστροφή στην πατρίδα μας πραγματώνεται μέσα από έναν βίαιο και ακραίο οικονομικό πόλεμο με στόχο ακριβείας τον ίδιο το λαό.
Ο σημερινός προυπολογισμός δεν είναι τίποτε άλλο, από τον ακραίο κυνισμό των νεοφιλελεύθερων δυνάμεων, να μετατρέψουν την παρούσα κρίση σε ευκαιρία για την επιβίωσή τους και να την παρουσιάσουν μάλιστα σα μοναδική λύση προοπτικής.
Αρνούμαι, λόγω πολιτικής και ταξικής καταγωγής, οποιοδήποτε πολιτικό προϊόν οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην κοινωνική χρεοκοπία.

Συνθήκη Τρίτη.
Ένα κράτος προτεκτοράτο. Ένα κράτος μειωμένης εθνικής κυριαρχίας και υπονομευμένης εθνικής ανεξαρτησίας.
Ένα κράτος που αφού το ξηλώσατε συθέμελα μαζί με τον τεμπέλη και διεφθαρμένο λαό του, το παραδίδετε βορρά στις πλέον επιθετικές δυνάμεις του ευρωπαικού καπιταλισμού.

Ένα κράτος με σκυμμένη την κεφαλή, με υποταγμένο το σώμα στις ορέξεις και τα σχέδια των χρηματοπιστωτών.
Αρνούμαι οποιοδήποτε πολιτικό προϊόν μετατρέπει την Ελλάδα σε μπανανία, το λαό μας σε ιθαγενείς και τα παιδιά μας σε μετανάστες.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι,
Αυτές οι τρείς αρνήσεις είναι και η κρίσιμη διαχωριστική γραμμή.

Η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στην ελπίδα και στον όλεθρο.
Ανάμεσα στη δημοκρατία και στα ιδιότυπα μορφώματα.
Ανάμεσα στην ανεξαρτησία και την εθνική υποδούλωση.
Οι δυνάμεις της δικής μας αντιμνημονιακής όχθης έχουν ένα ιστορικό καθήκον.
Ένα καθήκον που αποτελεί ταυτόχρονα και επιβεβλημένη πολιτική αναγκαιότητα.
Ένα καθήκον που πρέπει να εργαστούμε και να συνεργαστούμε ώστε να το μετατρέψουμε σε ώριμη δυνατότητα.
Να αναγεννήσουμε τη λαική ελπίδα
Να αποκαταστήσουμε τη δημοκρατία
Να προστατεύσουμε την ελευθερία και την εθνική ανεξαρτησία.
Το πολιτικό και κοινωνικό μέτωπο που θα εμπνεύσει, θα οργανώσει και θα συγκροτήσει αυτόν τον άλλο δρόμο, έχει ονοματεπώνυμα, έχει ισχύ, έχει πρόταση, έχει ρόλο.
Έχει ταυτόχρονα μέγιστη πολιτική και ιστορική ευθύνη.

Αυτή η ευθύνη είναι εδώ ζώσα, σε χρόνο ενεστώτα, δεν παραπέμπεται στις καλένδες, δεν αναφέρεται σε έναν άλλο ιστορικό χρόνο.
Εν αρχή για όλους τους λαούς η δημοκρατία και η ελευθερία, το δικαίωμα στην ελπίδα.
Χωρίς αυτά, τα πουκάμισα είναι αδειανά και οι λαοί έρημοι και μοιραίοι.
Οι εξελίξεις είναι μπροστά μας, ο χρόνος έφτασε, οι πόλοι συγκροτούνται και ο καθείς επιλέγει με βάση την πολιτική του συνείδηση και το ιστορικό του καθήκον.