Σοφία Σακοράφα Εάν όχι τώρα, πότε ; Εάν όχι εμείς, ποιοί ;

Πραγματοποιήθηκε την Τεταρτη κοινή συνέντευξη τύπου του Πρόεδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς Αλέξη Τσίπρα και της ανεξάρτητης βουλευτού, Σοφίας Σακοράφα, με θέμα την ανάληψη πρωτοβουλιών και την κοινή δράση για την ανατροπή της πολιτικής του μνημονίου.

Αναλυτικά η εισήγηση της Σ. Σακοράφα.

Από τις 5 Οκτωβρίου του 2009 η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ άρχισε να χαράζει ένα δρόμο απολύτως αναντίστοιχο με τις προεκλογικές της δεσμεύσεις, με πρώτη ένδειξη τον προϋπολογισμό για το 2010.

Με μαθηματική ακρίβεια ο δρόμος αυτός οδήγησε την πατρίδα μας και τον ελληνικό λαό στο στόμα του πιο επιθετικού και σκληρού νεοφιλελεύθερου μηχανισμού, στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. 
Όταν, το Μάη του 2010, αρνήθηκα την υπαγωγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ, το έκανα με πλήρη επίγνωση για τα καταστροφικά αποτελέσματα αυτής της πολιτικής, το τονίζω, πολιτικής επιλογής, που όπως αποδείχθηκε ήταν προαποφασισμένη και προσχεδιασμένη.

Η επιλογή αυτή, προκειμένου να επιβληθεί σαν μονόδρομος, συνοδεύτηκε με γκεμπελικής σύλληψης προπαγάνδα και μεθοδεύσεις, που είχαν σα μοναδικό στόχο την καλλιέργεια κλίματος ενοχής και φόβου στο λαό μας.

Από το Μάη του 2010 έως και τον Οκτώβρη του 2011, η κυβέρνηση, μέσα από συνεχείς και χυδαίους εκβιασμούς, ευτέλισε το κοινοβούλιο, ακύρωσε το σύνταγμα και πέρασε μέτρα, που οδήγησαν το λαό μας σε πλήρη κοινωνικό και οικονομικό αποκλεισμό.

Πολύ σύντομα τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής φάνηκαν. Η φτωχοποίηση, η ανεργία, η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας, το γκρέμισμα των κοινωνικών κατακτήσεων, η καταρράκωση της δημοκρατίας είναι μια αναμφισβήτητη οδυνηρή πραγματικότητα.

Ο ελληνικός λαός αντέδρασε. Το κίνημα των πλατειών, οι μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις και το αποκορύφωμα της αυθόρμητης λαϊκής έκρηξης σε ολόκληρη την Ελλάδα, με αφορμή την επέτειο της 28ης Οκτωβρίου, δημιούργησαν καταστάσεις απώλειας ελέγχου από την πλευρά της κυβέρνησης και φόβου, για τα αποτελέσματα που θα είχαν τα ακόμα σκληρότερα και αντιλαϊκά μέτρα που επρόκειτο να πάρει.

Τότε μπήκε σε εφαρμογή το σχέδιο ΄΄ διασώζουμε το νεοφιλελευθερισμό πάση θυσία ΄΄, με πρώτο θύμα την ήδη λαβωμένη δημοκρατία και με στόχο ακριβείας τον ελληνικό λαό.

Οι νεοφιλελεύθερες δυνάμεις , οργανώθηκαν σε ένα πόλο εξαιρετικά επικίνδυνο, σε ένα πόλο που απειλεί ευθέως την οντότητά μας ως λαού και ως ελεύθερης χώρας.
Φοβούμενες την καταστατική αρχή της δημοκρατίας,τις εκλογές, και κατά παράβαση της λαϊκής βούλησης, κατέληξαν στο ιδιότυπο μόρφωμα της κυβέρνησης Παπαδήμου, μια κυβέρνηση αντιδημοκρατικής εκτροπής.

Μια κυβέρνηση, η οποία, στα πλαίσια του ανελέητου οικονομικού πολέμου, έχει σα στόχο αφενός τη διάσωση του χρηματοπιστωτικού συστήματος και των πυλώνων του, αφετέρου την εξόντωση του λαού και το ξεπούλημα της πατρίδας μας.

Σε ανάλογες ιστορικές στιγμές οι λαοί, ο ίδιος ο ελληνικός λαός, αντιστάθηκε, μέσα από τη συγκρότηση ενός μετώπου με χαρακτηριστικά κοινωνικοαπελευθερωτικά και εθνικοανεξαρτησιακά. Η ζωντανή αυτή ιστορική μνήμη δεν ανασύρεται στις μέρες μας σαν καταφύγιο, αλλά ως ο αδήριτος όρος για τη λαϊκή αντεπίθεση.

Αυτή τη θέση μου την έχω διατυπώσει επανειλημμένα, αναλυτικά και με ιδιαίτερη ένταση, τόσο εντός όσο κι εκτός βουλής, σαν ανάγκη ιστορικά επιβεβλημένη και πολιτικά ώριμη.
Η θέση αυτή συναντιέται με την πολιτική απόφαση της πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ για την ανάγκη συγκρότησης ενός συνασπισμού εξουσίας, με άμεσο πολιτικό στόχο έναν ανυποχώρητο αγώνα για την ήττα των νεοφιλελεύθερων πολιτικών και των παραγώγων τους.

Η συγκρότηση αυτού του συνασπισμού εξουσίας εμπεριέχει δύο στοιχεία. 
Την ανατροπή, όπως προείπα, και την κατάφαση, τη θετική πρόταση διεξόδου από την κρίση.
Η άμεση απαλλαγή της πατρίδας μας από το μνημόνιο και τα παρεπόμενά του, η επιθετική επαναδιαπραγμάτευση και η ταυτόχρονη άρνηση του μεγαλύτερου μέρους του χρέους, ως απεχθούς, η κοινωνικοποίηση του τραπεζικού τομέα, η εφαρμογή ενός εναλλακτικού αναπτυξιακού σχεδίου, με πρώτο και άμεσο στόχο την παραγωγική ανασυγκρότηση, η αναδιανομή του πλούτου, η διασφάλιση των δημοσίων αγαθών, αποτελούν τους πυλώνες αυτού του συνασπισμού εξουσίας.
Κατά την άποψή μου, είναι η πρώτη και απαραίτητη και αναγκαία απάντηση που περιορίζει την απόλυτη κυριαρχία του κεφαλαίου και ισχυροποιεί σημαντικά την κοινωνική και πολιτική θέση του λαού μας.
Η πορεία αυτή είναι δύσκολη και επίπονη, αλλά αποτελεί εκείνο το αναγκαίο στάδιο που συμβάλλει στο μετασχηματισμό της κοινωνίας.
Και αυτός ο μετασχηματισμός είναι αδύνατος χωρίς την ισχυρότερη κοινωνική, οικονομική και πολιτική παρουσία του λαού μας.
Στην πορεία αυτή συναντιόμαστε και θα συναντηθούμε δυνάμεις με επιμέρους διαφορές, δυνάμεις με διαφορετική αντίληψη για το τελικό διακύβευμα, όπως άλλωστε συμβαίνει και όπως έχει συμβεί και στην πατρίδα μας, σε ανάλογες ιστορικές εποχές.
Οι διαφορές αυτές δεν εξαφανίζονται ως δια μαγείας. 
Παραμερίζονται μπροστά στον κυρίαρχο στόχο που είναι ζωτικός, καθώς εάν δεν επιτευχθεί γυρίζουμε στο μεσαίωνα της απόλυτης νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας. Αυτό δε συνιστά συμβιβασμό, αλλά επιβεβλημένη ανάγνωση του παρόντος και του μέλλοντος.
Οι διαφορές αυτές δεν μπλοκάρουν τη συνεργασία, απεναντίας την ενδυναμώνουν. Αυτό δε συνιστά υποχώρηση, αλλά ώριμη σύνθεση για τη διάσωση του παρόντος και του μέλλοντος.
Στο πλαίσιο αυτό, σήμερα ανακοινώνω και από την πλευρά μου την πολιτική συνεργασία με το ΣΥΡΙΖΑ, μια συνεργασία που εδράζεται στο εξής αγωνιστικό τρίπτυχο :
- Συσπείρωση πολιτικών δυνάμεων, φορέων και προσώπων που υπηρετούν την παραπάνω πολιτική πρόταση
- Κοινοβουλευτική συνεργασία που αναδεικνύει τα χαρακτηριστικά του μετώπου
- Συσπείρωση των δυνάμεων της κοινωνίας που επιζητούν την πολιτική ενότητα στη βάση μιας αντιμνημονιακής, δημοκρατικής και ανατρεπτικής κατεύθυνσης.
Η συνεργασία αυτή είναι αυτονόητο ότι σέβεται την αυτοτέλεια των δυνάμεων που τη συγκροτούν και αναπτύσσεται στη βάση της κοινής δράσης και της πολιτικής ενότητας αυτών των δυνάμεων. 
Με την έννοια αυτή διατηρώ την ιδιότητά μου ως ανεξάρτητης βουλευτού, και προσχωρώ με όλες μου τις δυνάμεις στον κοινό και αναγκαίο αγώνα για τη συγκρότηση αυτού του μετώπου.
Αντλώντας το δικαίωμα από την κρίσιμη ιστορική και πολιτική συγκυρία, και νιώθοντας την υποχρέωση να μεταφέρω το πολιτικό μήνυμα που φτάνει σε έμενα από μεγάλο αριθμό συμπολιτών μας, απευθύνω ένα ευρύ κάλεσμα :
Στις δυνάμεις της κομμουνιστικής αριστεράς, να επαναλάβουν το μεγαλειώδες εγχείρημα του ΕΑΜ.
Στις δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς, να πραγματώσουν το όραμα να πάνε την αριστερά, αριστερότερα, μέσα από την κοινή δράση.
Κυρίως, καλώ τους συντρόφους μου από το ΠΑΣΟΚ, όλο αυτόν τον κόσμο που πιστέψαμε σε αρχές και οράματα.

Τον κόσμο που αποτέλεσε σημαντικό κομμάτι της εθνικής αντίστασης, και σήμερα οφείλει να βγει μπροστά παρέα με τους παλιούς συντρόφους που δίνουν το στίγμα της αντίστασής μας, το Μανώλη Γλέζο, το Μίκη Θεοδωράκη και να ενωθούμε στο μεγαλύτερο πατριωτικό προσκλητήριο.

Τη γενιά του 114 και του Πολυτεχνείου που δεν έστερξε να εξαργυρώσει τους αγώνες της, και που σήμερα οφείλει να υπερασπιστεί τον ίδιο της τον εαυτό, τη δημοκρατία, το ψωμί, την παιδεία, την ελευθερία.

Τους νεότερους συντρόφους μου από την ΠΑΣΠ που είδαμε μαζί, το όραμα του σοσιαλισμού και της πανεπιστημιακής δημοκρατίας να σαρώνεται από τη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα και τη φασίζουσα λογοκρισία.

Τους συντρόφους – αγωνιστές που τους είδαμε να οδηγούνται με ΜΑΤ σε αίθουσες δικαστηρίων, γιατί υπερασπίζονταν το ελάχιστο, το αυτονόητο δικαίωμα στη ζωή.

Όλους όσους βλέπουμε ότι το ΠΑΣΟΚ, ως σοσιαλιστικό κίνημα, ως πολιτικές αρχές και ως ιδεολογικό περιεχόμενο, βρίσκεται εκτός ΠΑΣΟΚ.
Όλους όσους επιμένουμε ότι ο σοσιαλισμός μπορεί να είναι η απάντηση στη σημερινή βαρβαρότητα.
Όλους όσους ξέρουμε ότι για να ΄΄ λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση ΄΄ πρέπει ΕΜΕΙΣ, ΤΩΡΑ να σταθούμε οι άξιοι θεματοφύλακες της δημοκρατίας, της δικαιοσύνης, της ανεξαρτησίας, της εθνικής, κοινωνικής και οικονομικής μας απελευθέρωσης.
Εάν όχι τώρα, πότε ; Εάν όχι εμείς, ποιοί ;