Ένα σύνθημα και δέκα προτάσεις

Από την συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τις φωτιές

 

Τις «δέκα» επεξεργασμένες προτάσεις τους για την αποτελεσματική προστασία του φυσικού μας πλούτου επαναφέρουν ως ύστατη έκκληση προς τη κυβέρνηση, μετά τις πυρκαγιές στην Αττική, η Ολομέλεια των Δικηγορικών Συλλόγων της χώρας, το ΤΕΕ, ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος, το Γεωτεχνικό Οικονομικό Επιμελητήριο και δικαστικές ενώσεις.

Οι προτάσεις είχαν υποβληθεί από τις 4 Ιουλίου του 2007 μετά την καταστρεπτική φωτιά στην Πάρνηθα, αλλά έμειναν στα αζήτητα. Προϋποθέτουν πολιτική βούληση απεμπλοκής από το καρκίνωμα του πελατειακού συστήματος, που οδηγεί στην πλήρη αναξιοπιστία και την πλήρη αποδόμηση του κοινωνικού ιστού. Ευελπιστούμε στην υπέρβαση κατεστημένων, αναχρονιστικών αντιλήψεων που μας έφεραν στο χείλος του γκρεμού ως κοινωνία, αναφέρεται χαρακτηριστικά.

Συγκεκριμένα ζητούν:

1) Να θεσπιστεί προληπτικός έλεγχος νομιμότητας από το Συμβούλιο της Επικρατείας σε όλα τα νομοσχέδια και τις κανονιστικές αποφάσεις που αφορούν άμεσα ή έμμεσα το φυσικό περιβάλλον. Τίποτα να μην ψηφίζεται εάν δεν εγκρίνεται από το ΣτΕ.

2) Να ιδρυθεί ενιαίος φορέας διαχείρισης του εθνικού πλούτου (δασών, αιγιαλού, ευαίσθητων οικοσυστημάτων).

3) Να μπορεί κάθε πολίτης να παρίσταται ως πολιτικός ενάγων σε δίκες για εγκλήματα κατά του περιβάλλοντος.

4) Να καταστεί εξαιρετικό μέτρο η εκτός σχεδίου δόμηση και να καταργηθούν οι περεκκλίσεις αρτιότητας κάτω των 4 στρεμμάτων.

5) Να κυρωθούν αμέσως οι δασικοί χάρτες.

6) Να ιδρυθεί ενιαία υπηρεσία κατεδάφισης Αυθαιρέτων.

7) Να κατεδαφίζονται άμεσα τα αυθαίρετα σε δάση, δασικές εκτάσεις, αιγιαλούς, ορεινά τοπία και ευαίσθητα οικοσυστήματα.

8) Να αυστηροποιηθούν οι ποινές για πράξεις καταστροφής, ρύπανσης και υποβάθμισης του περιβάλλοντος και για εμπρησμό δασών.

9) Να δημεύονται τα μέσα των εγκλημάτων κατά του περιβάλλοντος, συμπεριλαμβανομένων των εγκαταστάσεων των ρυπογόνων επιχειρήσεων.

10) Να δημιουργηθεί αυτοτελές υπουργείο Περιβάλλοντος με ουσιαστικές αρμοδιότητες. Δεν νοείται τους αιγιαλούς να διαχειρίζεται το υπουργείο Οικονομικών, τα δε δάση το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Πεντέλη φωτογραφίες από antinews

Η συνέντευξη του Τζίμη Πανούση (Μέρος τρίτο και τελευταίο )

Τα 4 blogs (αντιπάριος, antipariafwni, ibis, antiparos-blog) σας ΠΑΝΟΥΣΙάζουν το Τζιμάκο στην τρίτη και τελευταία πράξη της μαραθώνιας παράστασης για ένα ρόλο “Ο Βασιλιάς του Σωρού”

Παίζουν:

Τ.Π. (Τζίμης Πανούσης - στο ρόλο του βασιλιά)

Α.Κ. (Αθανασία Κουρέτα - στο ρόλο του ρεπόρτερ)

BL. (οι τέσσερις Bloggers - στο ρόλο τους)

Το πρώτο μέρος μπορείτε να το διαβάσετε εδώ

και το δεύτερο μέρος εδώ

Α.Κ.: Κοιτώντας πίσω, πιστεύεις ότι έχεις καταφέρει πλήγματα σε αυτά στα οποία αντιτάσσεσαι και καταδικάζεις;

Τ.Π.: Δεν είμαι πληγματολόγος. Καμία σχέση. Ούτε θέλω να καταφέρω πλήγματα σε οτιδήποτε. Εγώ αυτό που αισθάνομαι αυτό κάνω.

ΒL.: Έχεις επιρροή όμως, ένα στίχο διαχρονικό από τη δεκαετία του 80, τα «σώβρακα και φανέλες» ας πούμε ακόμα υπάρχουν. Ακόμα ακούς τραγούδια σου και λες «κοίτα πως τα ‘λεγε τότε ο Τζιμάκος». Έχει αλλάξει κάτι μετά από όλα αυτά;

Τ.Π.: Νομίζω δεν έχει αλλάξει τίποτα. Και αισθάνομαι άσχημα κάθε φορά που μου λένε “τότε η Αντίπαρος ήταν έτσι”. Αρχ…, τώρα είναι καλύτερα. Και “τότε που έπαιζες στο Skylab ήσουν καλύτερος”. Χειρότερος ήμουν. Τώρα είμαι καλύτερος. Έτσι πιστεύω δηλαδή. Απλά πιστεύω ότι είναι λίγο ρομαντική και εξωπραγματική αυτή η κριτική, γιατί, ενώ αλλάζει η ζωή μας και γερνάμε, τα προσωπικά μας θέλουμε να τα κάνουμε αντικειμενικά. Δεν είναι έτσι όμως. Δηλαδή ούτε εγώ έχω αλλάξει, αυτός που ήμουν είμαι, αυτά που έκανα τότε, αυτά ακριβώς που πίστευα πιστεύω και τώρα και υπάρχει μια τάση γενικά στο δικό μας χώρο, να έχουμε αυτή τη μεμψιμοιρία ότι τότε ήταν καλύτερα και η Αντίπαρος τι ωραία που ήτανε. Μαλακίες. Τώρα είναι καλύτερα.

Α.Κ.: Τον εαυτό σου μετά από 25 χρόνια στην Αντίπαρο θα τον χαρακτήριζες μανταλενιστή, υστερομανταλενιστή ή μεταμανταλενιστή;

Τ.Π.: Μεταμανταλενιστή. Δεν έχω πάει σε καμιά προβολή της Μανταλένας εδώ στο σινεμά, ρε γαμώτο, θα είχε ενδιαφέρον. Αλλά μου ‘κανε εντύπωση που δεν θυμούνται τον Χατζιδάκι. Το περιμένατε αυτό; Ο Χατζιδάκις είχε έρθει εδώ, είχε φέρει και πιάνο εδώ, το ‘χει πει ο ίδιος. Κι εδώ δεν τον θυμάται κανένας. Δηλαδή θυμούνται όλοι τη Βουγιουκλάκη, τη Διαμαντίδου, τον Παπαμιχαήλ και δεν θυμούνται τον Χατζιδάκι. Αυτό δεν είναι λίγο περίεργο; Το ερώτημα λοιπόν είναι «ποιον θα θυμούνται μετά από τόσα χρόνια στην Αντίπαρο»;

BL.: Τον Πανούση ή τον Καραβέλα;

Τ.Π.: Νομίζω τον Καραβέλα.

BL.: Τον θυμούνται τον Χατζιδάκι εδώ μερικοί.

Τ.Π.: Ναι; Γιατί εγώ είχα παιδιά που δουλεύανε στο σπίτι και δεν τον ξέρανε τον Χατζιδάκι ποιος είναι. Μου έκανε εντύπωση. Κι άλλους που έχω ρωτήσει δηλαδή.

Α.Κ.: Κατά τη διάρκεια του εμπάργκο στα καρτέλ γάλακτος, εθεάθης πολλάκις να πίνεις γάλα δημοσίως. Υπάρχει κάποια πολιτική σκοπιμότητα πίσω από την πράξη αυτή; Κάποιος συμβολισμός;

Τ.Π.: Με αυτό θα κλείσουμε την συνέντευξη γιατί έχουμε ξεφύγει και μπερδεύουμε τους ρόλους. Γιατί τα αστεία θα πρέπει να τα λέω εγώ, αυτός που παίρνει την συνέντευξη πρέπει να ρωτάει σοβαρά για να απαντάω εγώ αστεία…

B.L.: Ωραία, αφήνουμε την ερώτηση.

Α.Κ.: Πιστεύεις κάπου;

Τ.Π.: Πιστεύω κάπου.

Α.Κ.: Πού;

Τ.Π. ( Γέλιο )

Α.Κ.: Τι συμβουλή θα έδινες στους νέους του νησιού, στους αιρετούς και στους vips;

Τ.Π.: Στους αιρετούς;

Α.Κ.: Στις Αρχές εδώ…

Τ.Π.: Α, δεν μπορώ να δίνω συμβουλές, δεν είναι αυτή η δουλειά μου.

Α.Κ.: Στους νέους;

Τ.Π.: Ακόμα χειρότερα.

Α.Κ.: Και στους VIPs;

Τ.Π.: VIPs είμαι εγώ. Να βγω στον καθρέφτη μου να μιλάω; Δεν πάει.

Α.Κ.: Ποιους συναναστρέφεσαι εδώ;

Τ.Π.: Τη γυναίκα μου, τα παιδιά μου και μερικούς γείτονες.

Α.Κ.: Τι διαβάζεις;

Τ.Π.: Διαβάζω κυρίως παραφιλολογία, δηλαδή χαμηλού επιπέδου επιστημονική φαντασία.

Α.Κ.: Ποια ταινία σου άρεσε περισσότερο;

Τ.Π.: Ποια μου άρεσε; Έχω πολλές που δεν μου άρεσαν και με εκνεύρισαν. Αυτή που δεν μου άρεσε και είδα εδώ ήταν « Ο Δημόσιος Κίνδυνος».

Α.Κ.: Δεν ήταν καλή αυτή;

Τ.Π.: Όχι.

BL.: O “Bruno” σου άρεσε;

Τ.Π.: O “Bruno” μου άρεσε, αλλά δεν έχει ιδεολογία, δεν έχει κορύφωση, δεν έχει κάθαρση. Ξέρεις, σ’ αυτή τη δουλειά της σάτιρας πρέπει να έχεις μία θέση κι έναν αυτοσαρκασμό που δεν τον έχει αυτός. Εδώ πήγε στην Παλαιστίνη να μιλήσει μ’ έναν Ισραηλινό κι έναν της Χαμάς και ήταν πολύ επιδερμικό, δηλαδή όταν πας σ’ ένα μέρος όπου βομβαρδίζουν παιδιά, πρέπει να το δεις κάπως αλλιώς το πράγμα, πρέπει να ανατινάξεις κι εσύ κανένα παιδάκι, να κάνεις κι εσύ καμιά χοντράδα, ανάλογη του πράγματος. Δεν μπορείς να το περνάς μόνο από χαβαλέ αυτό γιατί είναι πολύ σκληρό. Οπότε αυτός πιστεύω δεν έχει ιδεολογία, δεν έχει αυτοσαρκασμό.

Α.Κ.: Στην εκπομπή σου έπαιζες μουσικές κάθε είδους. Από τις «Μπαλάντες του κυρ Μέντιου» μέχρι «της ταβέρνας το ρολόι». Ποια μουσική σε εκφράζει περισσότερο;

Τ.Π.: Με εκφράζουν τα αληθινά τραγούδια. Αυτά που έχουν γραφτεί με αλήθεια, αυτά που εκφράζουν κι εσάς. Ο Βαμβακάρης, ο Τσιτσάνης, το λεγόμενο γύφτικο ή σκυλάδικο της δεκαετίας του 60, το ελληνικό ροκ ας πούμε, Μενιδιάτης, Ζαγοραίος, ο Τάκης ο Σούκας μετά, όλοι αυτοί του 60 οι μουσικοί, η βαριά λαϊκή μουσική.

Α.Κ.: Σου αρέσει το ραδιόφωνο;

Τ.Π.: Πάρα πολύ, πιο πολύ από όλα.

Α.Κ.: Θα επιστρέψεις;

Τ.Π.: Κατά πάσα πιθανότατα ναι.

Α.Κ.: Θεωρείς ότι προσκυνάμε ακόμα σώβρακα και φανέλες;

Τ.Π.: Βέβαια.

Α.Κ.: Υπάρχει σήμερα μουσική ροκ σκηνή ικανή να καλλιεργήσει όχι μόνο τον ήχο αλλά και τον στίχο; Ή είναι όλα τύπου Πλιάτσικα που σατιρίζεις και στην εκπομπή σου;

Τ.Π.: Δύσκολα. Κάποια στιγμή θα πρέπει να σταματήσουν να ακούνε… Αυτόν τον Πλιάτσικα δεν μπορώ καθόλου. Αυτή τη σκηνή τη θεωρώ ό,τι χειρότερο, δηλαδή αυτό το δήθεν χιπισμό, τη δήθεν μαγκιά. Χάλια.

Α.Κ.: Νιώθεις παγιδευμένος στην εικόνα που έχεις δημιουργήσει; Που είσαι αθυρόστομος, έχεις μούσια, μαλλιά;

Τ.Π.: Μαλλιά;! Μα δεν έχω δημιουργήσει τίποτα, αυτό είναι από μόνο του, δεν είναι…

Α.Κ.: Είσαι απόγονος του Ρασπούτιν;

Τ.Π.: Ρασπούτιν είναι ο Πούτιν με ράσα. Α, μοιάζω πολύ με τον Ρασπούτιν…Και με τον Κάστρο μοιάζω. Αλλά δεν είμαι εγγονός του.

Α.Κ.: Στη προσωπική σου ζωή είσαι χαμηλών τόνων. Σχεδόν ταπεινός, ευγενικός. Ο Τζίμης είναι το alter ego;

Τ.Π.: Νομίζω ότι δεν μπορείς να τα μπερδέψεις αυτά τα δύο. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο. Όπως μου είχε πει και ένας συνάδελφος στην παραλία του Σωρού, ότι μπορώ να κάθομαι στην παραλία με το μωρό μου και τα κουβαδάκια του αλλά να μην μπερδέψω την ζωή μου με τη σκηνή. Κι είχε δίκιο γιατί κάποια στιγμή τα μπέρδεψα και είχα άσχημες εμπειρίες. Δεν μπερδεύονται αυτά τα δύο δηλαδή.

Α.Κ.: Μπούρκα ή…

Τ.Π.: Μπούρκα, δε χρειάζεται «ή».

Α.Κ.: Η ερώτηση είναι κουκούλα ή μπούρκα;

Τ.Π.: Μπούρκα! Είμαι φανατικός της μπούρκας. Είμαι μπουρκομανής.

Α.Κ.: Και τι είναι πιο επικίνδυνο;

Τ.Π.: Τι πιο επικίνδυνο καλέ; Για ποιον; Για μας;

Α.Κ.: Τελικά το παπάκι θα πάει στην ποταμιά ή όχι. Δεν ξέρουμε αν στο στίχο υπάρχει ερωτηματικό ή όχι.

Τ.Π.: Κάτσε να το σκεφτώ λίγο… Τι λέει…(τραγουδάει το τραγούδι γρήγορα να θυμηθεί τον επίμαχο στίχο)… Θα πάει.

Α.Κ. Είναι μεγάλη η ανησυχία…

Τ.Π. Πάει, πάει το παπάκι στην ποταμιά.

BL: Θα μας πεις τώρα το πρότζεκτ που ετοιμάζεις;

Τ.Π.: Το πρότζεκτ που ετοιμάζω τώρα… Κάνω μπεμπέκικα. Γράφω τραγούδια μπεμπέκικα, για την μπέμπα μου που είναι 3,5 μηνών. Και φτιάχνω μπεμπέκικα τραγούδια.

Α.Κ.: Και ποιο είναι το συμπέρασμά σου για τη ζωή;

Τ.Π.: Για τη ζωή; Δε θα απαντήσω σ’ αυτό. Άμα ήξερα τέτοιες αλήθειες εδώ θα ήμουνα τώρα;

Α.Κ.: Τζίμη σ’ ευχαριστούμε πολύ.

Τ.Π.: Κι εγώ ευχαριστώ.

Η συνέντευξη όμως δεν τελειώνει εδώ. Οι bloggers κάνουν στον Τζίμη Πανούση μία σύντομη περιήγηση στην αντιπάρια μπλογκόσφαιρα μπροστά σε ένα laptop, κατά τη διάρκεια της οποίας προλαβαίνουν να συνεχίσουν τη συζήτηση με τον βασιλιά του Σωρού.

BL: Με βάση τον τρόπο που εκφράζεσαι στις εκπομπές σου έχεις δημιουργήσει κάτι σαν σχολή. Με τις νεολεξίες, τους λεκτικούς πειραματισμούς και τις ακροβασίες. Συντάκτες σε free press, bloggers, τηλεοπτικοί θαμώνες σε αντιγράφουν ή απλά εμπνέονται. Αναγνωρίζεις εσύ τριγύρω σου «πανουσάκια»;

Τ.Π.: Δεν το έχω δει. Εντάξει, βλέπω να γίνεται κάτι τέτοιο, αλλά νομίζω ότι γινότανε και παλιότερα.

Ψάχνουμε να του δείξουμε το video με τον Καραβέλα, που τον εκπλήσσει ευχάριστα:

Τ.Π.: Αυτά είναι αλήθεια, για το αντιπυρηνικό καταφύγιο και το εκκλησάκι, αλλά κυρίως για τις γλάστρες. Ήταν ένας Κρητικός εκεί πέρα που κουβάλαγε γλάστρες και τα πούλαγε σε εμάς κι ήρθε σ’ εμένα και διάλεξα κάποια, αλλά δεν είχα λεφτά πάνω μου και του λέω έλα αύριο να σε πληρώσω και τις άφησα στον Κώστα, στην ταβέρνα, και έρχεται ο Καραβέλας και τα βλέπει και λέει πόσα θες για όλα, και του λέει ο Κρητικός δεν μπορώ, πολλά είναι πουλημένα, και βγάζει ένα πακέτο χαρτονομίσματα τόσο (ανοίγει τα χέρια σε μέγεθος τούβλου), δραχμές ήταν τότε, χιλιάρικα, πεντοχίλιαρα. Δεν τα πήρε όμως ο Κρητικός, μου ‘κανε πολύ καλή εντύπωση…

Κι αυτό με το αντιπυρηνικό καταφύγιο είναι αλήθεια. Ξέρεις πού το ‘χει; Εκεί πέρα είναι ένα πηγάδι που επικοινωνεί με το σπήλαιο, είναι από τις λίγες διόδους που έχει το σπήλαιο προς τα έξω. Οι ντόπιοι λοιπόν μου έχουν πει ότι μία έξοδος είναι στο σπίτι του Καραβέλα, εκεί δεξιά όπως το κοιτάς. Αυτό που λέγανε για ένα κριάρι που είχανε ρίξει από το σπήλαιο και βγήκε από ένα πηγάδι…

BL: Ναι ναι

Τ.Π.: Ε, από κει έχει βγει το κριάρι. Το σπίτι του Καραβέλα το έχει φτιάξει ένας φίλος μου και τα ξέρω αυτά. Το εκκλησάκι δεν μπορείτε να το φωτογραφήσετε για το blog; Όντως είναι ο ίδιος στις αγιογραφίες, η γυναίκα του η Μάρθα είναι η Παναγία – η οποία είναι κουμπάρα της Μαριέττας Γιαννάκου και κολλητή της φίλη… Το μεγάλο ερώτημα όμως που συζητάμε εκεί στο Σωρό είναι γιατί έρχονται όλοι αυτοί εδώ…

A.K.: Ίσως θεωρείται το μέρος πιο εναλλακτικό. Χτες ο Κωστόπουλος έλεγε «ποια Μύκονος, ήμουνα στην Άνδρο πριν και τώρα εδώ είναι όλα τα Βου Που»

Τ.Π.: Σου ‘πε τίποτα για την Άνδρο;

BL: Άμα πάει στην Άνδρο πρέπει να αλλάξεις πάλι νησί.

Τ.Π.: Πρέπει να φύγουμε από τα Α. Βήτα, Βόρνεο. Αυτός ο Κωστόπουλος είναι επικίνδυνος πάντως. Άμα το αποφασίσει θα γράψει το τέλος για την Αντίπαρο, όπως έκανε για τη Μύκονο.

A.K.: Ναι, το έγραψε και το Big Fish προχτές. «Η εναλλακτική Μύκονος.»

Τ.Π.: Αυτό σημειώνεται όμως ως επακόλουθο, η ουσία είναι γιατί έχει γίνει αυτό, δεν έχει γίνει για τέτοιους λόγους, δεν κάθεται να σκεφτεί ο άλλος. Αυτοί έχουν έρθει μιλημένα, ο ένας έφερε τον άλλο και για κάποιο λόγο τον έφερε.

BL: Ξεπλένουν λεφτά εννοείς;

Τ.Π.: Σίγουρα αυτό, αλλά γιατί να το κάνουν εδώ; Ας το κάνανε κάπου αλλού που να ήταν πιο γκλαμουράτο. Βέβαια ξεκάρφωτο δεν είναι, μου κάνει εντύπωση πάντως…

Βλέπει το βίντεο…

Panousis Vs Karavelas from antiparos-blog on Vimeo.

Ωραίο είναι, πολύ ωραίο… Τον καημένο τον Καραβέλα.

BL: Αυτά τα κείμενα των εκπομπών πάντως δεν έβγαιναν εύκολα έτσι, πρέπει να δούλευες αρκετά

Τ.Π.: 6 με 6μιση ώρες τη μέρα, τέσσερις ώρες στην εκπομπή για να κάνω τη συνέντευξη και 3 με 3μιση ώρες στο σπίτι.

BL: Θα τα βγάλεις αυτά;

Τ.Π.: Ναι, τώρα το ετοιμάζω..

A.K.: Την εκπομπή την κάνεις απ’ το σπίτι;

Όχι, τη γράφω στο σπίτι, αλλά την κάνω πάνω, στο σταθμό. Την έκανα δηλαδή, γιατί τώρα συνελεύσεις. Αυτό το κλείσιμο ήταν πολύ περίεργο, πολύ ξαφνικό, τρομακτική εμπειρία. Βλέπεις ένα πράγμα να καταρρέει ξαφνικά και πως αντιδρά ο κόσμος.

BL: Ένα πράγμα που φαινόταν απαστράπτον..

Τ.Π.: Ναι, με υψηλούς μισθούς και αυτά και κόλπα και high μέσα και όλα ωραία… Και μια μέρα “Τζίμη τσάμπα ήρθες σήμερα, το κλείσανε το μαγαζί…” Από την άλλη όμως είναι τόσο τραγικό να βλέπεις τους χαμηλόμισθους εκεί, τις τηλεφωνήτριες, τις καθαρίστριες, να κλαίνε. Σου κόβονται τα πόδια, να σου λένε έχετε καμιά δουλειά για μας γιατί έχουμε δάνεια… Κι αυτό είναι ένα πράγμα που θα το ζήσουμε σε αλυσίδα, ντόμινο θα γίνονται συνέχεια…

A.K.: Δεν μας είπες, είσαι παράνομη μεταδημότευση στο νησί;

Τ.Π.: Όχι, αλλά θα τα φέρω όμως, έπρεπε να τα έχω φέρει. Κάθε φορά για μια ψήφο δεν κρίνεται;

A.K.: Θα θελες να γίνεις δήμαρχος;

Τ.Π.: Δεν θέλω. Δεν έχετε έναν άνθρωπο σοβαρό να κατεβάσετε;

BL: Άμα είχαμε εσένα θα ρωτάγαμε;

Α.Κ.: Πας Λα Λούνα;

Τ.Π.: Δεν έχω πάει φέτος, μπορεί να πάω σήμερα. Το κάνουν όμως τόσο πολύ αργά για να μη γαμηθούν μετά. Αυτός είναι ο λόγος. Υπάρχει ένας φόβος… Να μη γαμηθούνε.

BL:Τζιμάκο τι σου χρωστάμε;

Τ.Π.: 6 ευρώ είναι παιδιά…

Τα έξι ευρώ προσέφεραν στο Τζίμη από κοινού οι μπλόγκερς

αντιπάριος, antipariafwni, ibis, antiparos-blog

και η φίλη Αθανασία Κουρέτα

photoshop Ibis

photo diggi

Απόψε από τον Τζιμάκο η τρίτη και τελευταία τρύπα στο νερό

Τίποτα, τίποτα δεν έχω να σου πω
Τίποτα, τίποτα, είναι όλα στο κενό
Τίποτα, τίποτα, μια τρύπα στο νερό

Φώτο απο antipariafwni

Μια ερώτηση της Λουκά Κατσέλη

ΕΡΩΤΗΣΗ

   1. Τον Υπουργό Εσωτερικών

Προς:

κ. Υπουργέ,

Η απαίτηση για διαφάνεια στο δημόσιο βίο, η οποία διαπερνά όλες τις πτυχές άσκησης της πολιτικής, αποτελεί σαφές και αναφαίρετο δικαίωμα των πολιτών. Η ελεύθερη πρόσβαση στην πληροφορία αποτελεί πρωταρχικό και στοιχειώδες δημοκρατικό κοινωνικό δικαίωμα, όπως απορρέει και από το άρθρο 5Α του Συντάγματος, τόσο για την διασφάλιση της λογοδοσίας των «ασκούντων δημόσια εξουσία», όσο και για την εύρυθμη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Προς την κατεύθυνση αυτή, η ηλεκτρονική δημοσιοποίηση όλων των πράξεων και αποφάσεων νομοθετικού και διοικητικού περιεχομένου - με εξαίρεση τις αποφάσεις που αφορούν ζητήματα εθνικής ασφαλείας - αποτελεί συστατικό στοιχείο για την διάδοση της πληροφορίας και την ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών σε αυτή. Βάσει των αρχών αυτών, η ελεύθερη πρόσβαση των πολιτών στην ιστοσελίδα του Εθνικού Τυπογραφείου (Ε.Τ.), αποτελεί άμεση ανάγκη.

Δυστυχώς, όμως, ακόμα και σήμερα, ο τρόπος παροχής των πληροφοριών που αφορούν στις ανωτέρω πράξεις και αποφάσεις από το Εθνικό Τυπογραφείο (Ε.Τ.) δεν δίνουν τη δυνατότητα στον ενδιαφερόμενο - επισκέπτη της ιστοσελίδας να τις αξιοποιήσει, καθότι για την εκτύπωση αυτών απαιτείται η ύπαρξη συνδρομής. Η απαίτηση αυτή δεν αιτιολογείται, ούτε από το ανέξοδο της παροχής των ηλεκτρονικών πληροφοριών, ούτε επίσης από το γεγονός ότι οι Έλληνες πολίτες ως φορολογούμενοι χρηματοδοτούν τη λειτουργία των κρατικών υπηρεσιών και των εξ΄ αυτών παραγόμενων υπηρεσιών τους.

Κατόπιν των ανωτέρω, ερωτάται ο Υπουργός Εσωτερικών:

1.      Για πιο λόγο συνεχίζουν να υφίστανται προσκόμματα, τα οποία εμποδίζουν τη διάχυση των πληροφοριών και την ενημέρωση των πολιτών, όπως η καταβολή συνδρομής στο Εθνικό Τυπογραφείο;

2.      Σκοπεύετε να προβείτε στην πλήρη αποδέσμευση των παρεχομένων πληροφοριών από το Εθνικό Τυπογραφείο (Ε.Τ.), προκειμένου να διευκολυνθεί η αξιοποίηση των πληροφοριών από τους πολίτες;

Η ερωτώσα

Λούκα Τ. Κατσέλη

Βουλευτής Επικρατείας

Ένα κείμενο για μια αγωγή

Από την ΦΩΝΗ ΤΗΣ ΝΑΟΥΣΑΣ

ΤΙ ντροπής πράματα είναι αυτά; Πολιτικοί του τόπου μας είστε εσείς ή απολίτιστοι; Δηλαδή εσείς θα κάνετε όλα τα τρελά και ανισσόροπα και οι πολίτες οι δημοσιογράφοι και η αντιπολίτευση θα βγάζουν το σκασμό; Εσείς θα κάνετε τις κουτουράδες σας και θα προσβάλετε, με τις ενέργειες και τα λεγόμενα σας. την νοημοσύνη μας κι εμείς ταπεινοί και ταπεινωμένοι θα σας παρακολουθούμε; Δεν σφάξανε.

Δηλαδή αν δεν γράψουν οι δημοσιογράφοι και δεν κράξει η αντιπολίτευση ποιος θα γράψει για τα ανομήματα σας; Οι καιροί άλλαξαν οι άνθρωποι απέβαλαν το αίσθημα Του φόβου του χωροφύλακα, του ρουφιάνου, του φακέλου, του δυνάστη πολιτικού. Τώρα είστε όλοι υπό έλεγχο και οφείλετε να δίνεται εξηγήσεις, να έχετε υπομονή και διάθεση για τον τόπο, για τους πολίτες περισσότερο.

Διακόσιες χιλιάδες ευρώ γυρεύετε κυρία Μανέτα από τρεις συμπολίτες σας της Αντιπάρου που συμβαίνει να είναι του αντίπαλου συνδυασμού, αλλά συγχωριανοί σας, επίσης και από δύο δημοσιογράφους που έγραψαν για την καταγεγραμμένη από τη δικαιοσύνη πολιτική σας συμπεριφορά.

Έχει πλάκα τα 200.000 ευρώ να θέλετε να τα διαθέσετε για φιλανθρωπικούς σκοπούς, όπως συνηθίζουν να λένε οι πολιτικοί για να δείξουν έτσι τις φιλάνθρωπες διαθέσεις τους. Εκτός αν προβλέπετε συνταξιοδότηση και θέλετε να ενισχύσετε το προσωπικό σας ταμείο, κάτι σαν εφάπαξ, για την ευδόκιμο υπηρεσία που έχετε προσφέρει στον τόπο.

Ειλικρινά πιστεύετε ότι θα βρεθεί δικαστής να επιδικάσει αυτό το τρομακτικό ποσόν; Φαντάζεστε ότι η δικαιοσύνη είναι το αρχονταρίκι των αποτυχημένων πολιτικών; Νομίζεται ότι τόσο αξίζει η κοινωνική υπόσταση του πολιτικού;

Ας υποθέσουμε ότι βρίσκεται ο τρελός της παρέας και παίρνετε τα 200.000 ευρώ. Έχετε ενημέρωση ότι αυτοί που θα υποχρεωθούν να σας πληρώσουν διαθέτουν αυτό το ποσόν; Πληροφορηθήκατε από το ληξιαρχείο ότι είναι γόνοι πλούσιων οικογενειών; Ρωτήσατε το υποθηκοφυλακείο της γειτονιάς και σας είπαν ότι πουλώντας τα ακίνητα τους θα καταφέρουν να συγκεντρώσουν το ποσόν;

Η θα ζητήσετε να σας αποπληρώνουν το τίμημα από το μεροκάματο τους.

Συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις ο διάβολος σπάει το πόδι του και ο Δικαστής αθωώνει τους κατηγορούμενους (πιθανότερη περίπτωση].

Οι κατηγορούμενοι με την σειρά τους ίσως απαιτήσουν δια της δικαστικής επίσης οδού αποζημίωση 200.00 ευρώ ο καθ' ένας, τι θα κάνετε; θα ληστέψετε κάποια τράπεζα ή θα χρεώσετε την Κοινότητα Αντιπάρου;

Αμέσως ανακαλέστε το ατόπημα ζητώντας δημόσια συγνώμη. Καλό θα σας κάνει, θα Βοηθήσει τόσο εσάς όσο το συνδυασμό σας, το πολιτικό κόμμα που υποστηρίζετε αλλά και τους ανθρώπους και δημοσιογράφους που έτρεφαν συμπάθεια στο πρόσωπο σας και στο έργο που προσπαθείτε να επιτελέσετε στο νησί σας.

Αυτοί που σας συμβούλευσαν να ακολουθήσετε σκληρή πολιτική, ζημιά σας κάνουν. Δεν έχουν συναίσθηση και αίσθημα, δεν αφουγκράζονται τους καιρούς, είναι σκληροί που ικανοποιούνται στο διασυρμό των πολιτών στις αίθουσες της δικαιοσύνης.

Εσάς, η θέση σας. είναι με τους πολίτες, καλούς ή κακούς, δημιουργικούς ή οπισθοδρομικούς, που σας συμπαθούν και ικανοποιούνται από τα σταθερά σας Βήματα και όχι τρικλίσματα, στα οποία παρασύρεστε από τους ,κόλακες ή τους κυνηγούς κεφαλών. Αυτοί που ζητάτε να σας πληρώσουν τα τρομακτικά ποσά είναι οι άνθρωποι που εσείς ζητήσατε να υπηρετήσετε και όχι να εξοντώσετε. Που ζητήσατε την ψήφο τους για να πάτε τον τόπο στη δύσκολη ανηφοριά και όχι στον εξοντωτικό κατήφορο της μιζέριας και ταπείνωσης.

Σε περίπτωση που τα μυαλά σας έχουν πάρει αέρα και έχετε καταληφτεί από το αλάθητο του Πάπα τότε λυπάμαι. Αλλά οι πολίτες δικαιολογημένα θα σας τοποθετήσουν στον κάδο ανακύκλωσης.

Το λιγότερο που θα πάθετε είναι πολιτική ανορεξία.

Θα ξανακαούμε!

Θα ξανακαούμε!

Ναι, μιλώ για τις φωτιές του μέλλοντος.

Του εγγύς μέλλοντος!

Οταν θα καίγεται (αύριο) ό,τι δεν πρόκανε να καεί (σήμερα) -για την ακρίβεια: ό,τι δεν προλάβανε να κάψουνε σήμερα, θα το κάψουνε αύριο.

Κάθε φορά, την επαύριο μιας μεγάλης φωτιάς μιλάμε για αυτήν καμμιά δεκαριά μέρες και μετά συνεχίζουμε τις business as usual -και οριοθετούμε τα νέα οικοπεδάκια, γίνονται οι πρώτες ενθαρρυντικές καταπατήσεις, πέφτουν τα πρώτα μπετά, φτιάχνει και ο κύριος Υπουργός το ανάλογο ρυθμιστικό σχέδιο- και η ζωή συνεχίζεται όλο και πιο αβίωτη, όλο και πιο άχαρη, όλο και πιο φτωχή...

Για την επόμενη φωτιά, δεν μιλά κανείς. Ωσπου να ξεσπάσει. Αύριο λοιπόν νέες φωτιές θα κατασπαράξουν απ' το σώμα της χώρας

ό,τι δεν θα προλάβει να κατασπαράξει η σημερινή.

Που με τη σειρά της αφανίζει ό,τι κι όσα δεν αφάνισαν οι προηγούμενες.

Στα χέρια του κ. Καραμανλή, του κάηκε η Πεντέλη, του κάηκε η Πάρνηθα, του κάηκε -του άθλιου- η Ολυμπία, του κάηκε ο Ταΰγετος, η Πίνδος, του ξανακαίγεται η Πεντέλη, νησιά, βουνά, ραχούλες, νοικοκυριά, καλλιέργειες, άνθρωποι...!

Κάθε φορά λέγαμε ότι αυτή η φωτιά είναι η μεγαλύτερη και η πιο φριχτή απ' όλες τις προηγούμενες. Και ήταν πάντα η επόμενη ακόμα πιο μεγάλη κι ακόμα πιο φριχτή.

Γιατί;

Διότι ουδέποτε η πολιτική εξουσία πήρε τον εαυτό της στα σοβαρά, τη χώρα στα σοβαρά, τον λαό στα σοβαρά. Το μόνο που παίρνει στα σοβαρά η πολιτική ηγεσία είναι τα φράγκα των αφεντικών της -τα real estate, οι off shore και τα συναφή παίγνια στην καμπούρα μας.

Ρωτώ: από την προηγούμενη καταστροφή, έγινε έως την τωρινή κάποια άσκηση αποτροπής; Ούτε μία! Καταστρώθηκε κάποιο σχέδιο ετοιμότητας; Τρίχες! Βγήκε κάποιο πόρισμα ευθυνών για τους δεκάδες νεκρούς; Νέκρα!

Απλώς κάθε φορά που επέρχεται η συμφορά «βάζει ο Ντούτσε τη στολή του» και, μπροστά στις κάμερες, άλλοτε φορώντας «τζάκετ της αεροπορίας» κι άλλοτε ένα «άδειο σακκάκι», λαμβάνει μέρος σε συσκέψεις του κώλου, κάτω από χάρτες κατόπιν εορτής (της καταστροφής) και πάνω από άδεια τραπέζια, όπου μόνος εξοπλισμός (ρουφιάνα κάμερα) βόσκει ένα (αριθμός: 1) ορφανό μολύβι.

Κάτι ανθρωπάρια (η πολιτική εξουσία) που κρύβονται πίσω απ' τον ηρωισμό των χειριστών, των πυροσβεστών, των εθελοντών -ανίκανοι οι ίδιοι, μοιραίοι και θλιβεροί. Επιβλαβείς και ολετήρες.

Από το 1985, το '87, το '93, το '97, το 2002, το 2005, το 2007 βράζουμε στο ίδιο καζάνι με τις φωτιές -όχι όλοι όμως, άλλο εμείς που καιγόμαστε κι άλλο αυτοί που μας καίνε.

Στην προηγούμενη φωτιά που έκαψε την Ολυμπία, η στήλη αυτή είχε αποκαλέσει τον κ. Πρωθυπουργό «ανθρωπάκο» -βαρύς χαρακτηρισμός, όμως το ανθρωπάκι δεν κατάλαβε τίποτα.

Αλλωστε κάτι τέτοια τα γράφουν οι γραφικοί, δεν τους δίνουν σημασία οι κυνικοί -οι κυνικοί απλώς κυβερνούν το κράτος (που «δεν υπάρχει»), τον λαό (που ή διαφθείρουν ή ξεπουλάνε) και τη χώρα (που λεηλατούν και σκυλεύουν).

Αυτοί είναι οι εμπρηστές!

Εμπρηστής είναι ο κάθε Υπουργός Πεχωδέ, ο κάθε κυρ Σουφλιάς που «ρυθμίζει» κάθε φορά με σχέδιο τα αποτελέσματα της προηγούμενης καταστροφής και θέτει τις προϋποθέσεις της επόμενης. Εμπρηστής είναι εκείνος που τιμά και δικαιώνει τον καταπατητή.

Οι άνεμοι που δυναμώνουν τις φωτιές είναι οι αεριτζήδες που επωφελούνται απ' αυτές. Και στην κορυφή όλων, ο αίρων τις αιτίες του κακού είναι ο εκάστοτε πρωθυπουργός. Οχι μόνον για τη φωτιά που μας εξοντώνει κάθε φορά, αλλά και για την επόμενη -ώσπου η εξουθένωσή μας να 'ναι τέλεια...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 24.VIII.2009  ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

χάρτης καμένης έκτασης από http://www.forest.gr/portal/index.php?option=com_content&task=view&id=19&Itemid=42

Όχι κΜανέτα σας συμπαθούμε αλλά αποτύχατε

Την οριστική αποχώρηση της από την τοπική αυτοδιοίκηση το 2010 ανακοίνωσε η κΜανέτα

Σε μια συγκέντρωση 25 περίπου κατοίκων του νησιού που σκοπό είχε την ενημέρωση για το θέμα της ανεξέλεγκτης διάθεσης των βοθρολυμάτων και ανακυκλώσιμων υλικών

Στη θέση Ακονητός αλλά και των έργων που έχουν γίνει επί της σημερινής κοινοτικής αρχής.

Η πολλών αμφισβητήσεων πρόεδρος της κοινότητας άρχισε την ομιλία της με την μνημειώδη φράση (σας φέραμε το μεγάλο έργο της αποχέτευσης- ακούστε την εδω) και προσπάθησε να μετακυλήσει τις ευθύνες της για την απένταξη και απώλεια του έργου στην προσφυγή ενός ιδιώτη στο ΣΤΕ και σε μια ομάδα κατοίκων που δεν ήθελαν να γίνει το έργο για να sic!!!!!!(μην κάνει έργο η Μανέτα) ΑΠΟΚΡΥΠΤΟΝΤΑΣ ότι στα 3μιση χρόνια που ήταν ενταγμένο το έργο η καθυστέρηση στο ΣΤΕ ήταν 8 μήνες και ότι

Ι. Όσον αφορά τον 1° Διαγωνισμό (2006), από την ημερομηνία λήψης της υπ' αριθμ. 252/02.10.2006 απόφασης του Κοινοτικού Συμβουλίου με την οποία κατακυρώθηκε το αποτέλεσμα του διαγωνισμού, μέχρι την 02.04.2007, ημέρα επίδοσης της 256/2007 απόφασης της Επιτροπής Αναστολών του ΣτΕ, είχαν συμπληρωθεί έξι (6) μήνες χωρίς η Κοινότητα να είχε προχωρήσει σε υπογραφή σύμβασης με τον Ανάδοχο.

Μεσολάβησε πρόσθετο διάστημα περίπου τριών (3) μηνών μετά την επίδοση της 256/2007 απόφαση της Επιτροπής Αναστολών του ΣτΕ έως ότου η Κοινότητα Αντιπάρου να καταθέσει την υπ' αριθμ. 1110/27.06.2007 αίτηση ανάκλησης της εν λόγω απόφασης.

Η υπογραφή σύμβασης (αρ. πρωτ. 68/14.01.2008) της Προέδρου της Κοινότητας Αντιπάρου με Μελετητή προκειμένου να γίνει επικαιροποίηση των τευχών δημοπράτησης, σε εφαρμογή της υπ' αριθμ. 309/20.11.2007 απόφασης του Κοινοτικού Συμβουλίου Αντιπάρου πραγματοποιήθηκε περίπου δύο (2) μήνες μετά την απόφαση

Και βέβαια τις φαιδρές ιστορίες με την επίσκεψη του υφυπουργού κ.Καμμένου όπου ακούσατε

Με την υπ' αριθμ. 148/18.06.2008 απόφαση του το Κοινοτικό Συμβούλιο Αντιπάρου κατόπιν σχετικής εισήγησης της Προέδρου της Κοινότητας αποφάσισε την μεταβολή του υποεργου της Εγκατάστασης Επεξεργασίας Λυμάτων ως εξής: «Εγκρίνει την απευθείας ανάθεση της τροποποιήσεως της μελέτης επεξεργασίας λυμάτων και την προμήθεια και εγκατάσταση με εφαρμογή της καινοτόμου τεχνολογίας ηλεκτρολυτικής επεξεργασίας αστικών λυμάτων Κοινότητας Αντιπάρου». Χάνοντας και τον τελευταίο πολύτιμο χρόνο

ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΟΤΙ οι ευθύνες της διοίκησης είναι καίριες.

Στη συνέχεια με τις γνωστές αλχημείες προσπάθησε να εμφανίσει τα έργα που εκτέλεσε η ΕΓΝΑΤΙΑ στην Αντίπαρο ως κοινοτικό έργο αναφέρθηκε στο έργο του ΣΠΗΛΑΙΟΥ,

Στις προμήθειες που έχουν γίνει και στο έργο της παραλίας που βρίσκεται σε εξέλιξη.

Απέφυγε όμως να πει γιατί τα σοβαρά έργα του νησιού περιφερειακός ,αφαλατώσεις ,ψαραλυκή, αντικατάσταση δικτύου ύδρευσης, καταφύγιο σκαφών, πολεοδομική μελέτη , βρίσκονται σε εμβρυακό στάδιο ωρίμανσης μετά από 7 χρόνια διοίκησης.

Το αν έκανε έργο η Μανέτα το λέει καλύτερα η ίδια

Αυτό είναι το προεκλογικό της φυλλάδιο του 2002

Μια ματιά στην πραγματικότητα και τα συμπεράσματα δικά σας

Ακολούθως αναφέρθηκε στη καταγγελία που έγινε από άγνωστο στο Επαρχείο για την ανεξέλεγκτη διάθεση των βοθρολυμάτων στο Ακονητό και έκρινε ότι μετά την απόρριψη από την Πάρο της μεταφοράς στο βιολογικό της η κατασκευή του έργου είναι μονόδρομος.Στην συγκέντρωση έλαβαν τον λόγο μέλη του κοινοτικού συμβουλίου και πολίτες και άσκησαν κριτική και εξέφρασαν απόψεις για τα θέματα

Τέλος δεν ξέχασε και τα αγαπημένα της συκοφαντικά blogs -ακούστε την εδώ

Ένα ερώτημα εξακολουθεί και πλανάται πάνω από την Αντίπαρο ποιοι μπορούν να την οδηγήσουν σε καλύτερες μέρες?

Περικλέους σφάλμα

Ένα καλό κείμενο για τις μοναστηριακού τύπου παρθένες της Αριστεράς

Από την Αυγή

Καταρχήν, να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα.
Πρώτον, επειδή η αριστερά δεν είναι σε γυάλα, αποκλεισμένη από την κοινωνία, εντός της βρίσκονται και έντιμοι και ανέντιμοι άνθρωποι.
Δεύτερον, η αριστερά έχει ασκήσει και ασκεί εξουσία, και έχει διαχειριστεί δημόσιο χρήμα, που είναι δυνατόν να αποτελέσει πηγή διαφθοράς και ανεντιμότητας. Και δεν αναφερόμαστε μόνο στην κυβέρνηση Τζανετάκη και την Οικουμενική, είκοσι χρόνια πριν, αλλά και στη δημοτική, στη νομαρχιακή, στην ιατρική και σε κάθε άλλη μικροεξουσία, της οποίας προΐστανται μέλη ή στελέχη της αριστεράς.
Τρίτον, ορισμένοι πολιτικοί σχηματισμοί της αριστεράς είχαν και έχουν ιδιωτικές επιχειρήσεις οι οποίες λειτουργούν στην καπιταλιστική αγορά, συνάπτουν οικονομικές σχέσεις και με το δημόσιο τομέα και αξιοποιούν επιχειρηματικά δημόσιο χρήμα προς ίδιο κομματικό συμφέρον. Και όλα αυτά συνιστούν μια πραγματικότητα που δεν οδηγεί υποχρεωτικά σε ηθική διάβρωση και διαπλοκή αλλά αποτελούν αναγκαίους όρους γι αυτήν.
Απέναντι στην ενδεχόμενη ηθική διάβρωση θα πρέπει επίσης να είναι ξεκάθαρο ότι οι έντιμοι πολίτες οφείλουν να εγκαλούν δημόσια και να ελέγχουν τους ανέντιμους. Και αυτό αποτελεί χρέος τους ως πολιτών και όχι ως αριστερών. Επίσης, κάθε πολιτικός σχηματισμός της αριστεράς πρέπει να διεξάγει ένα διαρκή δημόσιο αγώνα στο εσωτερικό του ενάντια σε ενδεχόμενη ανεντιμότητα των μελών και των στελεχών του.
Ο αγώνας ενάντια στην ηθική διάβρωση είναι η βιτρίνα της αριστεράς είναι η συνεχής επιβεβαίωση της θέσης ότι η αριστερά δεν εντάσσεται στο καταρρέον πολιτικό σκηνικό, ότι δεν είναι ίδια με τους άλλους.
Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Π. Κοροβέσης υιοθέτησε και αναπαρήγαγε μη διαψευσμένες καταγγελίες έγκριτων δημοσιογράφων, ή αστών κονδυλοφόρων αν προτιμάται, οι οποίες αναφέρουν ότι και η αριστερά ενέχεται στην υπόθεση Siemens. Οι καταγγελίες αναφέρονται στην περίοδο της οικουμενικής κυβέρνησης του Ξ. Ζολώτα, το 1990, τότε που ο ενιαίος ΣΥΝ είχε δύο αναπληρωτές υπουργούς. Το υποτιθέμενο γεγονός, σύμφωνα με τους δημοσιογράφους, είναι η παρέμβαση των τριών πολιτικών αρχηγών Κ. Μητσοτάκη, Α. Παπανδρέου, Χ. Φλωράκη, για την μη ακύρωση από την κυβέρνηση διεθνούς διαγωνισμού για την ψηφιοποίηση του ΟΤΕ που έβαινε υπέρ της Siemens, σε σύμπραξη με την Ιντρακόμ, με αντάλλαγμα τη χρηματοδότηση των ταμείων του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του Ενιαίου ΣΥΝ.
Έσφαλε όμως ο Π. Κοροβέσης!
Κατά πρώτον, διότι θυμήθηκε ένα μήνα μετά την δημοσίευση των εν λόγω άρθρων στις εφημερίδες ότι η αριστερά οφείλει να ξεκαθαρίσει τη θέση της και να τα διαψεύσει. Και δεν είχε δικαίωμα λόγω της θέσης του, ως αριστερού πολίτη, ως δημοσιογράφου και ως βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ να αργήσει τόσο να θέσει το ζήτημα στους συντρόφους του.
Δεύτερον, διότι στη συνέντευξή του κάνει τον εξής απαράδεκτο συλλογισμό: εφόσον αυτοί που έπρεπε να διαψεύσουν τα δημοσιεύματα, δεν τα διέψευσαν τότε είναι ένοχοι, άρα και η αριστερά είναι συνένοχη με το δικομματισμό στο σκάνδαλο της Siemens. Ακόμη κι αν θεωρήσουμε ότι η σιωπή της αριστεράς αποτελεί κάποιου είδους τεκμήριο συνενοχής, δεν αρκεί για να πείσει όχι δικαστήριο, αλλά ούτε καν έναν εχέφρονα συνομιλητή. Να υπενθυμίσουμε στον Π. Κοροβέση ότι και η ανικανότητα δικαιολογεί την πλημμελή άσκηση καθηκόντων. Αν τώρα υπάρχει κάποιο άλλο στοιχείο, ως σοβαρός κατήγορος, ή δαίμων αυτοκριτικής της αριστεράς, οφείλει να το προσκομίσει ΑΜΕΣΑ - διαφορετικά, κινδυνεύει να γίνει απλός συκοφάντης.
Όμως, με αφορμή το σφάλμα του Π. Κοροβέση αναπτύσσονται κάποια «κουκουέδικα» σύνδρομα, «εσωτερικού και εξωτερικού», που προκαλούν απέχθεια σε κάθε σκεπτόμενο αριστερό.
Πρώτον, αποδίδονται στον Π. Κοροβέση ανύπαρκτες προθέσεις και του ασκείται κριτική για αυτές: ότι υπηρετεί το δικομματισμό ή ότι άθελά του θολώνει τα νερά στον λαό – που πιστεύει ότι το σκάνδαλο Siemens είναι δικομματικής φύσεως – δηλαδή, ότι είναι προβοκάτορας, ότι είναι τυφλωμένος και το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να κάνει επίθεση στο ΚΚΕ και στον ΣΥΝ, ότι παίζει εσωκομματικά παιχνίδια στον ΣΥΡΙΖΑ διακυβεύοντας την τιμή και την υπόληψη στελεχών και πολιτικών σχηματισμών και ότι δεν αφήνει τον ΣΥΡΙΖΑ να ανακάμψει.
Δεύτερον, γίνεται προσπάθεια από μέρους στελεχών της ανανεωτικής πτέρυγας του ΣΥΝ να αξιοποιηθεί το γεγονός ως επιχείρημα στην εσωτερική συζήτηση του ΣΥΡΙΖΑ, για την εξυπηρέτηση μικροκομματικών συμφερόντων, και για την προσπάθεια διάσπασης του μοναδικού ενωτικού εγχειρήματος της αριστεράς. Στο πρόσωπο του Π. Κοροβέση οι Φαρισαίοι θέλουν να γίνουν πολιτικοί δήμιοι.
Τρίτον, θυμήθηκε ξαφνικά η ηγεσία του ΣΥΝ ότι το πρόβλημα θα πρέπει να λυθεί συλλογικά κι ότι υπάρχουν και όργανα του ΣΥΡΙΖΑ τα οποία θα πρέπει να πάρουν θέση. Κι αυτά πομπωδώς και με δημόσιες ανακοινώσεις, όταν τα όργανα του ΣΥΡΙΖΑ απουσίαζαν γι αυτούς που ψήφιζαν διαφορετικά στη βουλή σε σχέση με την ευρωσυνθήκη, για αυτούς που υπονόμευαν προεκλογικά τον ΣΥΡΙΖΑ και δημόσια κατηγορούνται ότι κάλεσαν σε υπερψήφιση άλλου ψηφοδελτίου, γι αυτούς που έβγαιναν και βγαίνουν στα ΜΜΕ και λένε ό,τι τους κατέβει χρεώνοντας το ΣΥΡΙΖΑ με πολιτικές θέσεις που δεν έχει, γι αυτούς που δημόσια προτείνουν την αναχώρηση για τις πράσινες παραλίες της διαπλοκής. Τέλος, σε ορισμένες αντιδράσεις, διαπιστώνουμε και μια προσπάθεια κεκαλυμμένης ηθικής σπίλωσης που αναφέρονται στον άνθρωπο Π. Κοροβέση και στη ζωή του.
Η ουσία κατά τη γνώμη μας είναι η εξής: ο Π. Κοροβέσης είναι ένας άνθρωπος που πολλές φορές και σε δύσκολες συνθήκες, έχει αποδείξει το ήθος του και την ακεραιότητα του. Έχει αποδείξει ότι το μαράζι του είναι η αριστερά και η ενότητα της, ότι αγωνίζεται για ευγενή οράματα και υπηρετεί ιδανικά. Δεν έχει ούτε προσωπικά, ούτε μικροκομματικά κίνητρα αλλά ούτε και δεσμεύσεις που να τον κάνουν να βάλει σοβαρά ζητήματα κάτω από το χαλί.
Απλώς, θεωρούμε ότι σε αυτή την περίπτωση έσφαλε και ελπίζουμε να δείξει τη γενναιότητα να παραδεχθεί το σφάλμα του για να προχωρήσουμε. Τα υπόλοιπα, περί παραιτήσεων, καρατομήσεων, οργάνων, απολογιών, αυτοκριτικής, δικών και καταδικών είναι για φθηνό λαϊκό θέατρο, πασοκικού τύπου, και για καθυστερημένα αριστερά εσωκομματικά ακροατήρια.

Βαλάντης Στεργίου
Νίκος Καρακώστας

Αν δεν το μάθατε δεν πειράζει

Στις 19 Αυγούστου για σωστή ενημέρωση από την κοινότητα στις 7.30

στην αίθουσα Καλουδά.

Σκίτσο

Του ΣΤΑΘΗ από την Ελευθεροτυπία

Η Συνέντευξη του Τζίμη Πανούση (Μέρος δεύτερο)

Τα 4 blogs (αντιπάριος, antipariafwni, ibis, antiparos-blog) σας ΠΑΝΟΥΣΙάζουν το Τζιμάκο στη δεύτερη πράξη της παράστασης για ένα ρόλο “Ο Βασιλιάς του Σωρού”

Παίζουν:

Τ.Π. (Τζίμης Πανούσης στο ρόλο του βασιλιά)

Α.Κ. (Αθανασία Κουρέτα στο ρόλο του ρεπόρτερ)

BL. (οι τέσσερις Bloggers στο ρόλο τους)

Το πρώτο μέρος μπορείτε να το διαβάσετε εδώ

Α.Κ.: Τελικά τι σε φτιάχνει στην Αντίπαρο;

Τ.Π.: Ότι φτιάχνει όλους ρε παιδιά, ξέρω ‘γω τι; Είναι ένα μέρος που έχει κάτι, που κανείς δεν ξέρει τι είναι αυτό το κάτι που σε κρατάει και δεν μπορείς να φύγεις. Κι αν θέλετε να το εξηγήσετε λογικά, δεν εξηγείται. Δηλαδή δεν μπορεί να σου πει κάποιος πως έχει ωραία χώρα, πως έχει ωραία σπίτια, έχει ωραία μπαρ, κανείς δεν μπορεί να σου πει…

BL: Είναι κι αυτό βάσει σχεδίου;

Τ.Π.: Ναι, εγώ νομίζω ότι εκεί εντοπίζεται, πως είναι μεταφυσικό κι αυτό. Όλα μας τα προβλήματα, έχω καταλήξει – γιατί έχουν ασπρίσει τα μαλλιά μου όπως βλέπεις – έχω καταλήξει ότι η απομάκρυνση από το μεταφυσικό, και το σνομπάρισμα, έχει δημιουργήσει όλα αυτά τα προβλήματα. Δηλαδή ένας άκρατος εγωισμός στην ουσία. Που θες να βάζεις πρώτο τον εαυτό σου, να σαι μικρός θεός εσύ, ότι είσαι ο σωστότερος εσύ, τα ξέρεις όλα εσύ…. Και λύνονται όλα τα προβλήματα μ’ ένα τηλέφωνο, δηλαδή αντί να επισκεφτείς το γιατρό, ας πούμε, παίρνεις τηλέφωνο πχ την γιαγιά σου, να σου πει τι να κάνεις…

Α.Κ.: Sms και τέτοια πράγματα…

Τ.Π.: Και λύνονται πιο εύκολα τα προβλήματα.

Α.Κ.: Έχεις σκεφτεί να φύγεις από την Αντίπαρο ποτέ;

Τ.Π.: Έχω φύγει ήδη και μοιράζω την ζωή μου μεταξύ της Αντιπάρου και της Άνδρου και έχω ένα project να φτιάξω ένα εξοχικό σε όλα τα νησιά. Κι είμαι στο Α ακόμα… Σκέψου ότι είμαι στο “Α” , Άνδρος, Αντίπαρος... Έχω Ανάφη, Αμοργό, Αστυπάλαια.

Α.Κ.: Έχεις δρόμο ακόμα…

Τ.Π.: Βάζω μεγαλόπνοα σχέδια για να μπορέσω να κρατιέμαι.

Α.Κ.: Λοιπόν υπάρχουν φήμες, για να περάσουμε και στα δικά μας, ότι θα κατέβεις υποψήφιος για πρόεδρος της κοινότητας Αντιπάρου. Ισχύει αυτό; Κι αν ισχύει, τι σε κάνει να πιστεύεις ότι είσαι πιο ισχυρός από μια ξανθιά Πειραιώτισσα;

Τ.Π.: Δεν μπορώ να τα βάλω με αυτήν… Θέλω να σας πω ότι έχω ασχοληθεί με τα κοινά. Με είχανε προτείνει για πρόεδρο του Σωρού, αλλά εγώ, επειδή δεν έχω μεγάλη σχέση με τη σοβαρότητα και τη σοβαροφάνεια, τους είπα ότι δέχομαι μόνο αν γίνω βασιλιάς, αν δεχτείτε να γίνω βασιλιάς. Και το δεχτήκανε. Τώρα στο Σωρό είμαι βασιλιάς, δηλαδή άμα πεθάνω θα αναλάβει ο γιος μου για πρόεδρος. Έχουμε καταφέρει πολλά, έχω να σου πω. Καταφέραμε να περάσουμε υπόγεια καλώδια τηλεφωνικά γιατί βγήκαμε έξω με ένα γείτονα με ηλεκτρικά πριόνια…

Α.Κ.: Επειδή μιλάμε για την Αντίπαρο, τι γνώμη έχεις για την πρόεδρο;

Τ.Π.: Για τι;

Α.Κ.: Για την πρόεδρο.

Τ.Π.: Αυτή δεν την έχω συναντήσει ποτέ ρε παιδιά, δεν την ξέρω, αλλά μ΄ αυτά που βλέπω όμως είναι χάλια… Χάλια… Δηλαδή πάλι χτες άνοιξε ο βόθρος στο (αναφέρει το όνομα καφετέριας) και βρώμαγε ο τόπος, δηλαδή ντροπή...Τόσα λεφτά…

BL: Κατέβα ρε Τζιμάκο να μας σώσεις. Εδώ κάναμε ολόκληρη προπαγάνδα, σαν τον Ομπάμα, “Yes we can”. (του δείχνει φωτογραφίες στα blogs)… Διαβάζεις blogs;

Τ.Π.: Ναι, αλλά κάποια συγκεκριμένα γιατί δεν προλαβαίνω, τρώω πολλές ώρες στο δίκτυο..

BL.: Ποια δηλαδή;

Τ.Π.: Τα γνωστά μωρέ…Tρωκτικό, πρέζα και στο ζούγκλα μπαίνω και sτο pressme, και διάφορα άλλα.

BL: Αν έκανες blog πώς θα το ονόμαζες;

Τ.Π.: Μμμμ….Ουδέν σχόλιο.

BL: Το tzimakos.gr είναι δικό σου;

Τ.Π.: Όχι, το φτιάχνουν άλλοι.

Α.Κ.: Έχω μια εξαιρετική ερώτηση, η οποία είναι λίγο πολιτική και λίγο σεξουαλική, αλλά αυτά, σεξ και εξουσία, πάντα έχουν μία σχέση. Με ποιον πολιτικό αρχηγό έχεις σεξουαλική φαντασίωση;

Τ.Π.: Με τον Καραμανλή που είναι βαθιά γκέι!

Α.Κ.: Με τον Καραμανλή;

Τ.Π.: Με τον Καραμανλή, ναι.

Α.Κ.: Παλιότερα όμως είχες δηλώσει ερωτευμένος με το Νταλάρα… Tώρα δηλώνεις με τον Καραμανλή πάλι. Αυτό τι είναι; Πολυγαμία; Xαρέμι; Τι είναι ακριβώς;

Τ.Π.: Είναι ότι κάποια στιγμή κάποιος θα γ… κάποιον.

Α.Κ.: Νομίζεις ότι πίσω από τα δεκεμβριανά ήταν ο Καραβέλας;

Τ.Π.: Ο Καρβέλας κι η Πάνια, οι Μπόνι και Κλάιντ της Ελλάδας.

Α.Κ.: Όχι, εννοώ ο Καραβέλας.

Τ.Π.: Ο Καρβέλας.

Α.Κ.: Ο Καρβέλας ήτανε;

Τ.Π.: Λάθος πληροφόρηση. Ο Καρβέλας αντιστάθηκε πρώτος με την Πάνια. Δεν αντισταθήκανε στους μπάτσους που τους πιάσανε;

BL: Αυτό είπες και στο Nitro.

Τ.Π.: Ναι, η αλήθεια είναι μία… Δεν μπορώ να λέω άλλα στο ένα και άλλα στο άλλο.

BL: Πάντως μου’ πε ο Κωστόπουλος να σου δώσω χαιρετίσματα.

Τ.Π.: Γιατί είναι εδώ ο Κωστόπουλος;

Α.Κ.: Ναι, από χθες.

Τ.Π.: Τελειώσαμε, πάει το νησί παιδιά, τους τελείωσε η Μύκονος.

Α.Κ.: Αυτό του είπα και εγώ, του είπα, «πως φύγατε από τη Μύκονο και ήρθατε εδώ;»

Τ.Π.: Μίλησε στα blog;

Α.Κ.: Όχι, τον πετύχαμε στο δρόμο.

Τ.Π.: Αα… Δεν το’ ξερα… Έτσι και ασχοληθεί αυτός, έχει τελειώσει το νησί. Αυτός είχε βάλει σκοπό να τελειώσει τη Μύκονο και την τέλειωσε. Άμα κοίταζες απ’ την Τήνο τη Μύκονο έβλεπες φωτάκια εδώ, φωτάκια εκεί. Από τότε που πήγε ο Κωστόπουλος είναι ένα φως όλο. Θα το κάνει κι έτσι και ασχοληθεί με την Αντίπαρο, έχουμε τελειώσει, στο λέω. Δεν υπάρχει θέμα.

Α.Κ.: Ασχολήθηκε προχθές… ήρθε εδώ…

Τ.Π.: Τουλάχιστον θα ανεβούν τα σπίτια μας πολύ.

Α.Κ: Θα έκανες πλιάτσικο ποτέ, όπως κάνανε στα δεκεμβριανά;

Τ.Π.: Ποιος τα έκανε αυτά; Αυτά είναι παραμύθια, προπαγάνδα, της αντίδρασης. Δεν έγινε κάτι.

BL: Να σου πω κάτι, στην εκπομπή ήσουν ο πρώτος που βγήκε και μίλησε, για προπαγάνδα στο πλιάτσικο.

Τ.Π.: Ναι…

BL: Το πρόβλεψες πριν γίνει καν…

Τ.Π.: Ναι, αυτοί το κάνανε, επίτηδες.

BL: Είχες εσωτερική πληροφόρηση ή ήτανε διαίσθηση;

Τ.Π.: Διαίσθηση περισσότερο.

BL: Από εμπειρία.

Τ.Π.: Ναι.

Α.Κ.: Να σου κάνω μια ερώτηση πάλι σχετική; Σε κάποιο από τα σόου σου έχεις ντύσει τα γκαρσόνια μπάτσους. Πιστεύεις ότι στην πραγματική ζωή ισχύει το αντίθετο; Δηλαδή ότι οι αστυνόμοι είναι γκαρσόνια;

Τ.Π.: Κοίτα να δεις τώρα… Στις παραστάσεις κάνεις το δυνατό που έχεις στο μυαλό σου… Ο μπάτσος υποτίθεται ότι είναι υπηρέτης, θα σου φέρει κανένα στραγάλι, κανένα ποτό, κάνα τέτοιο. Αυτή είναι η δουλειά του. Τώρα παίρνει αέρα και παίρνει και γκλόμπ και βαράει… Εντάξει… Αυτό είναι αντιποίηση αρχής.

Α.Κ.: Απ’ ότι βλέπουμε θα μας παρακολουθούν οι κάμερες, θα μας παίρνουν και το DNA…Για πού τραβάει το πράγμα;

Τ.Π.: Αυτή όλη η καμερολαγνεία και ο φόβος όλος αυτός που θα μας κάνουν το ένα θα μας κάνουν το άλλο… Δεν πάνε να κάνουν ό,τι θέλουν… Αυτοί κάνουν τη δουλειά τους, εμείς κάνουμε τη δικιά μας. Εντάξει, σιγά τώρα μη φοβηθούμε τις κάμερες. Δεν τρέχει κανένα θέμα μ’ αυτό.

Α.Κ.: Όχι, ε;

Τ.Π.: Αυτές είναι οικολογικές αρχές του κώλου… Δε νομίζω..

Α.Κ.: Οικολογικές αρχές;

Τ.Π.: Οικολογικές ανησυχίες του κώλου.

Α.Κ.: Τι σε ενοχλεί περισσότερο, οι μετανάστες ή ο Καρατζαφέρης;

Τ.Π.: Οι Οικολόγοι.

Α.Κ.: Οι Οικολόγοι, ε;

Τ.Π.: Ναι, μου σπάνε τα νεύρα, μα την Παναγία. Ο Καρατζαφέρης κι αυτοί στ’ αρχ… μου, αλλά οι οικολόγοι είναι ό,τι χειρότερο… Αυτοί είναι η επιτομή της έπαρσης ρε παιδί μου. Νομίζουν ότι κατέχουνε τα… Ότι καταστρέφεται ο πλανήτης… Μια γελοιότητα. Ποιος θα καταστρέψει τον πλανήτη; Από τι να καταστραφεί ο πλανήτης… Αυτοί νομίζουν ότι μπορούν να αλλάξουν το οικοσύστημα… Τέλος πάντων, αυτούς τους σιχαίνομαι. Νομίζω πως ό,τι χειρότερο μάς έχει τύχει στη ζωή είναι οι μη κυβερνητικές οργανώσεις, που πληρώνει το κράτος, και οι οικολόγοι.

Α.Κ.: Θα θελα μια κουβέντα όμως για τη μετανάστευση και τη μεταναστευτική πολιτική.

Τ.Π.: Είμαστε όλοι μετανάστες. Ένα σύνθημα που τα λέει όλα. Δεν είναι δικό μου.

Α.Κ.: Αν βγεις πρόεδρος στις επόμενες εκλογές, τι πρόγραμμα έχεις στο νου σου;

Τ.Π.: Μόνο αστεία μπορώ ν ασχοληθώ με αυτά. Αυτά τα σιχαίνομαι…

Α.Κ.: Θα σε κάνουμε βασιλιά είπαμε…

Τ.Π.: Βασιλιάς είμαι ήδη… Δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα με αυτόν τον τρόπο ρε παιδί μου. Δηλαδή αυτός είναι χαμένος από χέρι. Απλώς είναι κάποιες δουλειές που είναι για να κλείνεις εργολαβίες, να παίρνεις μίζες κτλ.

Άλλη μία ερώτηση γιατί φεύγω, πάω σ’ άλλο μπλογκ…

Α.Κ.: Μη βιάζεσαι. Ποιοι είναι καλύτεροι; Οι ελβετόψυχοι ή οι εφραιμόψυχοι;

Τ.Π.: Οι ελβετόψυχοι, εδώ, οι δικοί μας.

Α.Κ.: Siemens προϊόντα έχεις σπίτι σου;

Τ.Π.: Τι αν έχω;

Α.Κ.: Siemens προϊόντα.

Τ.Π.: Είμαι φανατικός της Miele γιατί σε ένα μαγαζί που έπαιζα στο Πεντάγωνο, εκεί κοντά στο Χολαργό, στο Κ.Κ (κέντρο κουλτούρας και κατανάλωσης), το πήρε η Siemens, ε η Siemens λέω, το πήρε η Miele και το έκανε αντιπροσωπεία και έχω τρομερή έκπτωση και ό,τι παίρνω είναι Miele. Έχω τρομερή έκπτωση.

BL: Δεν έχεις Siemens δηλαδή σπίτι σου;

Τ.Π: Όχι, Miele, Miele.

Α.Κ.: Η εγχείρηση αλλαγής ζωδίου;

Τ.Π.: Προχωράει… Θα κάνω δοκιμαστικά τον ωροσκόπο… Είμαι Σκορπιός στον ωροσκόπο, στο ζώδιο Υδροχόος. Θα αλλάξω τον ωροσκόπο γιατί με τυραννάει πάρα πολύ, είναι αυτό που έχει τις σεξουαλικές εμμονές. Είναι σεξομανής αυτοκαταστροφέας ο Σκορπιός.

ΑΚ.: Το ξέρω αυτό…

Τ.Π.: Μήπως θυμάσαι τα ρήματα που αντιστοιχούν σε κάθε ζώδιο;

Α.Κ.: Όχι.

Τ.Π.: Γιατί αντιστοιχούνε ρήματα που είναι πολύ σημαντικά. Στο δικό μου, στον Υδροχόο είναι το δημιουργώ. Εσύ τι ζώδιο είσαι;

Α.Κ.: Εγώ είμαι Σκορπιός.

Τ.Π.: Στο Σκορπιό δεν θυμάμαι, είναι κάτι περίεργο που δεν ταιριάζει… Αυτό που θυμάμαι είναι ότι ο Κριός είναι το πρώτο και είναι το «είμαι», ο Υδροχόος είναι το προτελευταίο και είπαμε είναι το «δημιουργώ» και το τελευταίο είναι οι Ιχθείς που είναι το «πιστεύω» που σημαίνει ότι η πίστη έπεται της γνώσης. Είναι πολύ σημαντικό.

Α.Κ.: Η πίστη….

Τ.Π.: ….έπεται της γνώσης. Επίσης σήμερα, γι αυτό χασομέρησα, είχα μια συζήτηση με ένα γείτονα μου Σωριανό, από τους πρώτους Σωριανούς, απ’ τις δυνάμεις του Καλού που λέγαμε, γιατί εμείς μαζευόμαστε ανήξεροι και ξαφνικά βλέπουμε όλους αυτούς τους περίεργους να μαζεύονται σε ένα σπίτι και να κάνουνε, να τα πούμε αυτά, κάνουνε τεκτονικές τελετουργίες στο Σωρό. Αυτό με φωτογραφίες μπορούμε να το τεκμηριώσουμε και να το’ χουμε στο blog. Έμαθα λοιπόν, από αυτό τον φίλο, και να το προσέχετε, δεν το ήξερα, ότι τα όνειρα είναι δίοδοι για να περάσουν τα δαιμόνια. Είναι πολύ σημαντικό αυτό, πολύ σημαντικό.

Α.Κ.: Ναι, ε;

Τ.Π.: Ναι, τα δαιμόνια περνάνε μέσα από τα όνειρα. Δεν πρέπει να αφήνουμε τα όνειρα να μας δημιουργούν προβλήματα, να μας ελέγχουν τη ζωή ρε παιδί μου…

BL: Το μυστικό είναι να μην ονειρευόμαστε δηλαδή.

Τ.Π.: Όχι, να ονειρευόμαστε… Απλώς να μην τα πιστεύουμε.

Α.Κ.: Για τη γενιά του Πολυτεχνείου έχεις πει ότι είναι η ξυρισμένη γενιά.

Τ.Π.: Ναι.

Α.Κ.: Για την επόμενη γενιά;

Τ.Π.: Εγώ είμαι η γενιά του Χημείου, δηλαδή είμαι μετά.

Α.Κ.: Για την επόμενη γενιά του Πολυτεχνείου;

Τ.Π.: Η επόμενη γενιά είναι…; Ποια είναι η επόμενη γενιά;

Των 35άρηδων τώρα.

Α.Κ.: Ναι.

Τ.Π.: Ε, αυτοί είναι χειρότεροι, χειρότεροι από τη γενιά του Πολυτεχνείου. Νομίζω ότι αρχίζει και ξεσκαρτάρει το πράγμα από τη γενιά του γιου μου, από τους 18άρηδες ας πούμε τους σημερινούς. Αυτά τα παιδιά έχουν αρχίσει, βλέπω και διαφοροποιούνται λίγο. Από εμπειρία σου λέω από προσωπική, από παρέες…

Α.Κ.: Ενώ εμείς οι 30άρηδες δεν έχουμε σωτηρία καμία…

Τ.Π.: Όχι, νομίζω η γενιά η δικιά σας ήτανε λίγο υποταγμένη, φοβισμένη πολύ, χωρίς ελπίδες, χωρίς όνειρα, να βρει δουλειά, είναι λίγο περίεργη.

Α.Κ. Είναι η γενιά του είδους που έφτιαξε η γενιά του Πολυτεχνείου και μεγαλώσαμε σ’ αυτήν.

Τ.Π.: Όχι εσείς δεν είστε η γενιά του Πολυτεχνείου.

Α.Κ.: Όχι, είμαστε η γενιά που έφτιαξε η γενιά του Πολυτεχνείου.

Τ.Π.: Ναι, αλλά έκανε και την αυτοκριτική της αυτή η γενιά και δεν φταίει. Δηλαδή μέσα στη μαλακία της η γενιά του Πολυτεχνείου έκανε και μερικά πράγματα, έκανε μαλακίες, κομπίνες, αλλά έκανε. Εσείς δεν κάνετε τίποτα. Φοβόσαστε και περιμένετε να διοριστείτε. Εμείς, η γενιά του Χημείου έχουμε διαφορά, γιατί εμάς δεν μας βγάλανε τα τανκς από το Πολυτεχνείο, μας βγάλανε από το Χημείο τα ΚΝΑΤ, οι ομάδες της ΚΝΕ.

Α.Κ.: Η Νέα Δημοπρασία στις επόμενες εκλογές θα καταρρεύσει;

Τ.Π. Εάν δεν καταρρεύσει και τώρα είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Να φύγουνε. Πρέπει να τελειώσει αυτό, να φύγουνε, κι ας έρθει όποιος να ‘ναι, δεν πειράζει. Οι μαυροχρηματάδες να φύγουνε να πάνε αλλού…

Α.Κ.: Τι δείκτη προστασίας χρησιμοποιείς; Σε αντηλιακό.

Τ.Π.: Ε, δεν μπορώ να πω προσωπικά. Παραβίαση προσωπικών δεδομένων. Εντάξει όσο κι αν το διαδίκτυο έχει μια ελευθεριακή χροιά…

Α.Κ.: Δε γίνεται να…

Τ.Π. Ναι, να μην πάμε σε προσωπικά πράγματα, δηλαδή αντηλιακά, και τέτοια…

Α.Κ. Δηλαδή δεν θα μου απαντήσεις, αν δεν ήσουνα ο Τζίμης ποιος θα ήθελες να ήσουνα;

Τ.Π.: “Αν δεν ήσουνα αυτός που είσαι ποιος θα ήθελες να ήσουνα”. Αυτή είναι το Α και το Ω των ερωτήσεων στις συνεντεύξεις.

BL: Ο γιος σου με ποιον δεν θα θελες να μοιάσει;

Τ.Π.: Που να σιχαίνομαι τόσο πολύ; Αφού δε θαυμάζω κανέναν τόσο πολύ δε θα σιχαίνομαι και κάποιον τόσο πολύ. Δεν έχω πρόβλημα.

Α.Κ: Θα ψηφίσεις…..

Τ.Π.: Δεν έχω ψηφίσει ποτέ.

Α.Κ.: Παπαρήγα ή Τσίπρα; Χωρίς να ψηφίσεις.

Τ.Π.: Ποιον συμπαθώ περισσότερο… Είμαι πιο κοντά στην Παπαρήγα. Ο Τσίπρας είναι χλεχλές. Δε μ’ αρέσει καθόλου. Είναι φλώρος. Η Παπαρήγα έχει μια τρέλα και ένα τσαντάκι περίεργο που κουβαλάει και δεν το ξέρεις ποτέ τι μπορεί να κρύβει μέσα.

Α.Κ.: Τι απαντάς σε όσους σε κατηγορούν για δισυπόστατη ζωή και φαινομενικά ασύμβατη ως προς αυτά που κατηγορείς, δηλαδή τη βίλλα και…

Τ.Π.: Ποια βίλλα; Έχω πολλές βίλλες

Α.Κ.: Τις βίλλες λοιπόν.

Τ.Π.: Ξέρεις, βίλλα στα κυπριακά είναι το πέος… Είναι φαλλοκρατική όλη αυτή η σχέση…

(συνεχίζεται εδω)

photoshop Ibis

Ο Μανώλης Γλέζος στην Αντίπαρο

 

Η ιστορική προσωπικότητα ,ο ζωντανός μύθος, της Εθνικής Αντίστασης και της Αριστεράς επισκέφτηκε την Αντίπαρο ιδιωτικά.

Βέβαια αναζήτησε την κοινοτική βιβλιοθήκη που τόσο είχε συμβάλει στην δημιουργία της και όταν είδε την εγκατάλειψη της ζήτησε να δει την πρόεδρο για να τις εκφράσει τις αντιρρήσεις του.

Στην συζήτηση που ακολούθησε στην πλατεία του χωριού παρουσία και κατοίκων

Ο Μανόλης Γλέζος υποσχέθηκε να βοηθήσει την Αντίπαρο και στην εξέταση της δυνατότητας εμπλουτισμού του υδροφόρου ορίζοντα(είναι επίτιμος Διδάκτωρ Υδάτινων Πόρων Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης) και να παραστεί στις εκδηλώσεις για την Εθνική Αντίσταση τον Νοέμβρη.

Μανώλη Γλέζο η παρουσία σου μας τιμά

Και ένα βιογραφικό του από http://sgial.pblogs.gr

Ο Μανώλης Γλέζος γεννήθηκε στ' Απεράθου της Νάξου το 1922. Το 1940 πέτυχε στην ΑΣΟΕΕ. Μαθητής γυμνασίου ακόμη δημιούργησε αντιφασιστική ομάδα (1939) για την απελευθέρωση της Δωδεκανήσου και την αποτίναξη της δικτατορίας του Μεταξά, ενώ την περίοδο της ναζιστικής κατοχής ανέπτυξε έντονη και πολυποίκιλη απελευθερωτική δράση, μέσα από τις απελευθερωτικές οργανώσεις των νέων (ΟΚΝΕ, ΕΑΜ ΝΕΩΝ και ΕΠΟΝ) με αποτέλεσμα να υποστεί πολλές διώξεις και φυλακίσεις. Τη νύχτα της 30ής-31ης Μαΐου 1941, μαζί με τον Απόστολο Σάντα θα κατεβάσουν από την Ακρόπολη τη σβάστικα και θα καταδικαστούν ερήμην σε θάνατο.

Ο Μανώλης Γλέζος έχει καταδικαστεί είκοσι οκτώ φορές για την πολιτική δραστηριότητά του, από τις οποίες, τρεις φορές σε θάνατο και παρέμεινε στη φυλακή κρατούμενος δέκα έξι χρόνια συνολικά. Η εκτέλεση των θανατικών ποινών δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, έπειτα από τις έντονες διαμαρτυρίες του ελληνικού λαού και της διεθνούς κοινής γνώμης.

Μετά την απελευθέρωση δούλεψε στην εφημερίδα «Ριζοσπάστης» έως το κλείσιμό της, ως συντάκτης, αρχισυντάκτης, υπεύθυνος έκδοσης και διευθυντής. Το 1951 αν και φυλακισμένος εξελέγη βουλευτής Αθηνών της ΕΔΑ. Το 1954 θα αναλάβει οργανωτικός γραμματέας της, το 1961 θα επανεκλεγεί βουλευτής Αθηνών, ενώ το 1974, μετά την αποφυλάκισή του, θα βοηθήσει στην ανασυγκρότηση της ΕΔΑ για να διατελέσει πρόεδρός της από το 1985 έως το 1989. Το 1956 θα οριστεί διευθυντής της εφημερίδας «Αυγή». Το 1981 εξελέγη πρώτος βουλευτής της Αθήνας, το 1984 εξελέγη ευρωβουλευτής και το 1985 εξελέγη βουλευτής Β΄ Πειραιά, συνεργαζόμενος και τις τρεις φορές με το ΠΑΣΟΚ.

Η καταγραφή των παραπάνω αποτελεί μικρό, μόνο, μέρος της πολυκύμαντης δραστηριότητάς του. Αν κάτι χαρακτηρίζει τον Μανώλη Γλέζο, είναι η διαρκής και αδιάλειπτη παρουσία του σε όλους τους πατριωτικούς, δημοκρατικούς και κοινωνικούς αγώνες· είναι η έμπρακτη και μέχρι τέλους υπεράσπιση της πατρίδας από κάθε επιβουλή· είναι η αταλάντευτη υπεράσπιση του δικαιώματος του καθενός να σκέφτεται διαφορετικά· είναι η αμετακίνητα αντιεξουσιαστική και ελευθεριακή οπτική του, που τον οδηγεί στην υπεράσπιση κάθε καταπιεζόμενου, όπου γης, πότε στη Γένοβα, πότε στην Κύπρο και πότε στην Παλαιστίνη, την Σερβία ή το Ιράκ, ακόμα και τώρα που διανύει την όγδοη δεκαετία της ζωής του.

Πληθωρικό και εξακτινόμενο σε ποικίλα πεδία είναι και το συγγραφικό του έργο. Πέρα από την αρθρογραφία του σε εφημερίδες και περιοδικά, από το 1944 μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί σε βιβλία τα έργα του: Η ιστορία του βιβλίου, Από τη Δικτατορία στη Δημοκρατία, Το φαινόμενο της αλλοτρίωσης στη γλώσσα, Βίγλα Μνήμης, Η συνείδηση της πετραίας γης, Ύδωρ, Αύρα, Νερό και Ο άνθρωπος και η φύση , Εθνική Αντίσταση 1940-45 (δίτομο έργο 1272 σελίδων).
Ο Μανώλης Γλέζος για την προσφορά του και τις υπηρεσίες του στην επιστήμη και στην πατρίδα έχει αναγορευτεί σε τρία πανεπιστήμια επίτιμος διδάκτορας, έχει ανακηρυχθεί επίτιμος δημότης σε δέκα δήμους, επίτιμο μέλος και πρόεδρος σε πολλούς και διάφορους κοινωνικούς φορείς, ενώ έχει βραβευτεί με το Διεθνές Βραβείο Δημοσιογραφίας ( 1958 ), το χρυσό μετάλλιο Ζολιό Κιουρί του Παγκόσμιου Συμβουλίου Ειρήνης (1959), το χρυσό βραβείο Λένιν για την Ειρήνη (1963), τον Μεγαλόσταυρο του Φοίνικα από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας για τις πολλές υπηρεσίες που πρόσφερε στην Πατρίδα (1997) και το Αργυρό Μετάλλιο από την Πανελλήνια Ομοσπονδία Εκδοτών Βιβλιοπωλών (2001).

Νομίζω όμως ότι η μεγαλύτερη διάκριση δεν είναι τα μετάλλια αλλά ο σεβασμός της κοινωνίας στον άνθρωπο που έκανε την προσφορά προς τους συνανθρώπους του κανόνα ζωής .

Eνα κείμενο από την Αθήνα

Οι διπλανές σκιές της πόλης...

 

Η πόλη άδειασε. Μπήκε στο πακέτο των διακοπών του παραλυτικού Αυγούστου όπως τα χάρτινα καραβάκια σε νερά ύποπτης προέλευσης αλλά αθώων προθέσεων παιδικού παιχνιδιού. Η πολυσυζητημένη, πολυδιαφημισμένη, κατανοητή, αλλά αφόρητη ανάγκη φυγής, παρουσιασμένη ως ...«υστερία», αφαιρεί απ' το καλοκαίρι τη γοητεία να κοιτάς τον ουρανό με γυμνό μάτι κι όχι από τηλεσκόπιο.

Η πόλη μοιάζει ωραία άδεια. Φριχτή αντίφαση να ομορφαίνει ο χώρος χωρίς ανθρώπους, χωρίς βουή ζωής. Ισως η αλλαγή να φαντάζει καλή γιατί μπορείς να δεις, όχι απλώς να κοιτάξεις, τις σκιές. Αυτούς τους άλλους ανθρώπους που μένουν πίσω. Λίγοι από βούληση. Οι περισσότεροι από ποικίλης μορφής ανημπόρια. Λεφτά, μοναξιά, γηρατειά, ο μετανάστης που τώρα ίσως ανασαίνει αλλά συνάμα κινείται πιο επιφυλακτικά γιατί δεν μπορεί να χαθεί στο πλήθος.

Είναι αυτές οι σκιές σα φρουροί της άδειας πόλης που την κάνουν γοητευτική και συνάμα απόμακρη, σχεδόν εξωτική. Ο οδηγός του λεωφορείου που πατάει λίγο περισσότερο γκάζι, ίσως και να ψιλοτραγουδάει, άντε και να βλαστημάει την τύχη του μέσα... Ομως, ο δρόμος δεν είναι των αλλωνών, είναι πιο δικός του, τον νιώθει δρόμο κάτω απ' τις ρόδες κι όχι ασφαλτένια ράγα αφόρητης ακινησίας. Είναι η γριά με το τσίτι και τη σακούλα του μανάβη στο χέρι που δυσφορεί με αξιοπρέπεια. Μπορεί και να τρέμει που δεν υπάρχει γείτονας για ώρα ανάγκης. Ομως, την κοιτάζω να στηρίζεται γερά στο μπαστούνι της και βλέπω πως αντέχει να ζει χωρίς κλιματιστικό.

Στους ίδιους δρόμους, στις ίδιες πλατειούλες κι ανοίγματα, όταν παίρνει να σουρουπώνει, βγαίνει βόλτα η ...φυλή των αλλοδαπών. Δέρματα σκούρα, φυσικά, χωρίς ηλιοθεραπείες κι άλλες αντηλιακές διαφημιστικές «ευκαιρίες» του θέρους, με το άσπρο του ματιού σαν του αγριμιού που προσπαθεί να βρει ξέφωτο να ξαποστάσει. Αυτούς τους σέβομαι γιατί έμαθαν αναγκαστικά να διαχειρίζονται τον ίσκιο τους όταν η ταξική τάξη τους μετατρέπει σε μύγες... Βγαίνουν στο σουβλατζίδικο της γειτονιάς, φορώντας ό,τι καλύτερο διαθέτουν. Το βλέπεις που ανασαίνουν πιο ανθρώπινα, τώρα που το αφεντικό λείπει στο χωριό.

Ομως, είναι κι αυτή η ρημάδα η μελαγχολία στα αγύρτικα μάτια τους. Μια νοσταλγία για το χαμένο μερίδιο απ' τον «παράδεισο» που φαίνεται καλύτερα στην άδεια πόλη. Πώς να την πνίξεις όλη την ανασφάλεια σε μια φέτα καρπούζι... Ασε που αυτό το καλοκαίρι Αφγανοί, Πακιστανοί, Αλβανοί, Ινδοί, φτωχοί κι απλήρωτοι συντονίζουν τη σκιά τους με το σούρουπο μην και περάσει η ένστολη σκούπα και βρεθούν στον τενεκέ του ρεπορτάζ καθαριότητας των τηλεοράσεων.

Στα μπαλκόνια φανέλες ιδροκοπημένων μακροχρονίως ανέργων που αγναντεύουν το δρόμο, αλλάζουν χρώματα απ' την αναμμένη τηλεόραση. Φτωχή παρηγοριά στον αγωνιώδη Αύγουστο του 2009. Εκεί ανάμεσα στα άγχη του αύριο παρελαύνουν τα ξέκωλα του τουρισταριού και τα δηλητήρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Υστερα θα γυρίσουν όλοι. Θα αστειεύονται «τα κεφάλια μέσα» τώρα, θα λένε. Οι σκιές της πόλης θα χαθούν στο πλήθος. «Μην αρρωστήσεις και μην πεθάνεις καλοκαίρι. Ακλαυτος θα πας», θυμάμαι να μου λέει ένας γέρος φίλος μου που χαιρόταν να αυτοσαρκάζεται ως ...ο απαρατήρητος του θέρους. Φέτος οι σκιές της πόλης είναι περισσότερες κι ας λένε για τη μεγάλη φυγή. Είναι η μαγιά που φουσκώνει τη μάζα των αδύναμων, των υποχρεωμένων να παρηγορούνται από την απουσία των άλλων κι αυτό να μοιάζει με ...διακοπές. Στη μέση του μήνα η φαρμακολύτρα θα προσπαθεί να σταθεί έξω απ' τα πακέτα των διακοπών και τα προαναγγελθέντα τάματα. Ενας συναγερμός σπιτιού βαράει μες στη νύχτα. Δεν ήταν ο ...αλλοδαπός της γειτονιάς. Μια πεινασμένη γάτα παρέα με εγκαταλειμμένους σκύλους ήταν...

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ Απο τον Ριζοσπαστη