Στη δημοκρατία, διέξοδο δίνει μόνο ο λαός

 

ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΣΥΝ

Α)  Η ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΥΓΚΥΡΙΑ

Επί είκοσι μήνες η ελληνική κοινωνία βιώνει την πολιτική της κυβέρνησης του Γ. Παπανδρέου που προσπαθεί να την εκβιάσει και να την τρομοκρατήσει για να περάσει πιο εύκολα τα μέτρα που την πνίγουν.

Γιατί ποια άλλη κυβέρνηση στον κόσμο:

• Προαναγγέλλει τη χρεοκοπία της χώρας της με τρόπο που προκαλεί την απόσυρση των λαϊκών αποταμιεύσεων;
• Διατυμπανίζει την πιθανότητα χρεοκοπίας με τρόπο που τείνει να αποτελεί τη βασική αιτία για να φτάσει η χώρα ως εκεί;
• Αφήνει ανοιχτά και αδιάψευστα σενάρια εξόδου από το ευρώ;
• και τέλος, λέει επισήμως ότι δεν θα εκταμιευτεί η 5η δόση και ότι θα γίνει στάση πληρωμών για να εκβιάσει τον Ελληνικό λαό;

Ταυτόχρονα, τις τελευταίες μέρες η κυβέρνηση και η τρόικα, με απαράδεκτο και αντιδημοκρατικό τρόπο, προωθούν άμεσα ένα δεύτερο μνημόνιο που λεηλατεί το εισόδημα και τα δικαιώματα του λαού και ξεπουλάει το δημόσιο πλούτο της χώρας χάριν των αγορών, των κερδοσκόπων και του τραπεζικού κεφαλαίου.

Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα ενιαίο σχέδιο εγκαθίδρυσης του νεοφιλελευθερισμού ως μόνιμου και αναλλοίωτου οικονομικού δόγματος για όλες τις χώρες της ΕΕ, επιδιώκοντας, μάλιστα, να το εισάγει στα συντάγματά τους.

Σε αυτή την πολιτική η κυβέρνηση εκβιάζοντας το λαό και τις πολιτικές δυνάμεις θέλει να επιβάλει την συναίνεσή τους.

Δηλώσαμε κατηγορηματικά ότι ο ΣΥΝ, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Ριζοσπαστικές πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις απορρίπτουν αυτό τον εκβιασμό.

• Οι πλατείες και οι κοινωνικοί αγώνες

Δεκάδες χιλιάδες πολιτών βρίσκονται στις πλατείες, στην Αθήνα, στη Θεσσαλονίκη και στις άλλες ελληνικές πόλεις, υψώνοντας μια τεράστια κραυγή διαμαρτυρίας που ξεκινάει από τα προβλήματα που βιώνουν και την καθημερινή υποβάθμιση της ζωής τους και στέκεται απέναντι στο Μνημόνιο, τα κυβερνητικά μέτρα, το πολιτικό σύστημα, την έλλειψη ελπίδας για το μέλλον. Το κίνημα αυτό υπερβαίνει τους παραδοσιακούς τρόπους διαμαρτυρίας, έχει παλλαϊκά χαρακτηριστικά και απλώνει χέρι αλληλεγγύης στους Ισπανούς και στους άλλους λαούς της Ευρώπης.

Η αθρόα προσέλευση χιλιάδων εργαζόμενων, νέων, ανέργων και συνταξιούχων στις συγκεντρώσεις και τις λαϊκές συνελεύσεις στις πλατείες όλης της Ευρώπης, χωρίς κομματική ταυτότητα, δημιουργεί ένα νέο δημόσιο χώρο που συγκροτείται ως απάντηση στο πραγματικό έλλειμα δημοκρατίας που υπάρχει στο σημερινό πολιτικό σύστημα.

Η ουσία είναι μία. Είναι ένα κίνημα αυτόνομο, ελπιδοφόρο, μια εκδήλωση της λαϊκής αγανάκτησης, που μπορεί να καταστήσει την κοινωνία και τον κόσμο, πρωταγωνιστικό παράγοντα στις προσεχείς εξελίξεις. Σε αυτό το κίνημα μετέχουμε ως πολίτες προσπαθώντας να ακούσουμε και να μάθουμε, μετέχουμε ενώνοντας τη φωνή μας με τους χιλιάδες αγανακτισμένους σε κάθε πλατεία της χώρας.

Ταυτόχρονα, αναπτύσσονται κινήματα αντίστασης του παραδοσιακού συνδικαλιστικού κινήματος σε διάφορους τομείς (Δήμους, ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ κλπ).

Ο χώρος της εργασιακής επισφάλειας, όπου η κατάργηση κάθε προστασίας για την εργασία, δημιουργεί πια ασφυκτικές καταστάσεις.

Ο χώρος της υγείας και της παιδείας, που καταστρέφονται ολοκληρωτικά που με τους αγώνες τους επιδιώκουν να ανατρέψουν την καταστροφική κυβερνητική πολιτική.

Εμείς πρέπει να είμαστε μέσα σε όλους τους αγώνες.

Να τους στηρίξουμε και να τους ενισχύσουμε.

Να πούμε την δική μας άποψη και να ακούσουμε απόψεις άλλων.

Να συμβάλλουμε στις μαζικές διαδικασίες που έχουν δρομολογηθεί.

Να είμαστε κομμάτι αυτού του πολύμορφου κοινωνικού κινήματος, με τη δική μας συμβολή, αλλά με σεβασμό στους κανόνες και στην πολυμορφία του.

Και να επιδιώξουμε την επαφή με τις μάζες, με τις ιδέες μας, τις προτάσεις μας και το αγωνιστικό μας παράδειγμα.

• Δημοψήφισμα - Εκλογές

Είναι σε όλους φανερό ότι η κυβέρνηση δε διαθέτει την δημοκρατική νομιμοποίηση του λαού για να ασκεί αυτή τη πολιτική και γι’ αυτό διεκδικούμε δημοψήφισμα για το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα και τη πολιτική του Μνημονίου.

Δεν αναφερόμαστε προφανώς στα ψευτοδιλήμματα που έθεσαν ο κ. Δασκαλόπουλος, η κα Δαμανάκη και εμμέσως το πρωθυπουργικό περιβάλλον, δημοψηφίσματα με το εκβιαστικό ερώτημα διαρκές μνημόνιο ή επιστροφή στη δραχμή.

Το ερώτημα είναι αν η κυβέρνηση και η τρόικα έχουν το δικαίωμα να δεσμεύσουν τον τόπο σε μια διαρκή και συνεχώς βαθύτερη ύφεση με προοπτική τη φτώχεια, την ανεργία και την εξαθλίωση. ‘Η  αν ο ελληνικός λαός, και γενικότερα οι λαοί της Ευρώπης, έχουν το δικαίωμα να ακολουθήσουν άλλο δρόμο.

Δεν έχει εξουσιοδότηση από κανέναν να διαλύσει τον κοινωνικό ιστό και να ξεπουλήσει την δημόσια περιουσία. Δεν έχει δικαίωμα να καταστρέψει ολοκληρωτικά το μέλλον για τις επόμενες γενιές. Η απάντηση λοιπόν είναι: δημοκρατία τώρα. Το σχέδιο και η πορεία που προτείνεται να  τεθεί στην κρίση του ελληνικού λαού. Στη δημοκρατία, διέξοδο δίνει μόνο ο λαός. Και ο λαός δε μπορεί να χειραγωγείται με το φόβο και τους εκβιασμούς.

Είναι αναγκαίο να γίνουν άμεσα εκλογές, να κατατεθούν οι εναλλακτικές προτάσεις.

Να αποφασίσει αν θέλει μια κυβέρνηση υποταγμένη στους καταναγκασμούς μιας ατελείωτης σειράς Μνημονίων ή αν θέλει τον εναλλακτικό δρόμο: την απαλλαγή από το Μνημόνιο, την επιθετική αναδιαπραγμάτευση του χρέους και την ανάπτυξη μέσα από την αναδιανομή του πλούτου, τη στήριξη των χαμηλότερων εισοδημάτων και την προώθηση της σταθερής και μόνιμης απασχόλησης.

Γύρω από ένα τέτοιο εναλλακτικό σχέδιο, θεωρούμε ότι μπορεί να δημιουργηθεί ένας νέος συνασπισμός εξουσίας. Που θα περιλαμβάνει ολόκληρη την Αριστερά, πέρα από διαφωνίες σε επιμέρους ζητήματα. Που θα συσπειρώνει δυνάμεις από τον χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, και δυνάμεις από τον χώρο της ριζοσπαστικής οικολογίας. Και το σημαντικότερο που θα έχει στέρεες κοινωνικές αναφορές και τη δυναμική αποφασιστική στήριξη των εργαζομένων και της νεολαίας. Αυτός είναι ο δρόμος που θα μας βγάλει από την κρίση.