Θυμωμένο ποτάμι

Παλιότερα «δεν είχαν καμμιά δουλειά» να κατεβαίνουν στις διαδηλώσεις και στα συλλαλητήρια. Είχαν τη δουλειά τους, την ησυχία τους, το κόμμα που ψήφιζαν και τις ψευδαισθήσεις τους. Οτι θα βρεθεί λύση.

Οτι ο Θεός της Ελλάδος είναι στο πλευρό της. Οτι θα τα καταφέρουν. Εστω σε προσωπικό επίπεδο. Με τους πολιτικούς, τις γνωριμίες, τη βοήθεια της οικογένειας, τα εύκολα δάνεια... Παλιότερα είχαν διαπλεύσει αμέτρητες θάλασσες οραμάτων, εξαγγελιών και υποσχέσεων. Και ναυάγησαν. Στα ρηχά του σοσιαλισμού, στα ψεύδη του «εκσυγχρονισμού», στη φενάκη του ευρωπαϊσμού και του ευρώ, στα ελώδη της «μεταρρύθμισης»... Ωσπου έπαιξαν το τελευταίο τους χαρτί. Και πίστεψαν ότι «λεφτά υπάρχουν». Οτι δεν θα μειωθούν οι μισθοί και οι συντάξεις. Οτι δεν θα ξεπουληθεί η πατρίδα στους ιδιώτες και στους ξένους. Οτι θα πέσουν λεφτά στην αγορά για να πάρουν πάλι μπροστά οι μηχανές της οικονομίας. Οτι θα τιμωρηθούν οι επίορκοι... Αίφνης, έμαθαν ότι αυτά δεν ισχύουν. Οτι κινδυνεύει να χρεωκοπήσει η πατρίδα. Οτι απαιτούνται θυσίες. Τεράστιες γλώσσες φωτιάς τούς έζωναν από παντού, μέρα - νύχτα. Λυσσομανούσαν τα ράδια και οι οθόνες, εξέπεμπαν SOS οι καπεταναίοι. Κι εκείνοι, στριμωγμένοι στη γωνιά του φόβου, αμήχανοι και τρομοκρατημένοι άκουγαν ότι τα λεφτά τα έφαγαν μαζί με τους άπληστους και ανίκανους της εξουσίας. Οτι δεν πρέπει να μιλούν πολύ, γιατί είναι απατεώνες, τεμπέληδες και διεφθαρμένοι. Και ότι χρωστούν χάρη στους εταίρους για τη βοήθεια... Και σχεδόν δεν έβγαζαν μιλιά. Πίστεψαν ότι το Μνημόνιο είναι μεν δυσάρεστο, αλλά αναγκαίο. Οτι δεν θα υπάρξουν νέα μέτρα. Οτι η χώρα θα βγει στις αγορές το 2011. Οτι όπου να 'ναι θα φανεί στο βάθος η Γη της Επαγγελίας. Κι έτσι ξαναπήγαν στις κάλπες, μετά από έναν χρόνο, και ξανάδωσαν τράτο στους εξυγιαντές... Ωσπου είδαν την ψήφο τους στις Αυτοδιοικητικές εκλογές να εκλαμβάνεται ως άνευ όρων υποστήριξη στο Μνημόνιο. Είδαν νέα μέτρα να πέφτουν ριπηδόν.Είδαν τους δείκτες χλωμούς και προβληματικούς. Είδαν ολόκληρη την υφήλιο να μιλάει ανοιχτά για ξοφλημένη χώρα. Και, σα να μην πέρασε μια μέρα, έβλεπαν τους ίδιους ανθρώπους που απέτυχαν οικτρά να πλασάρουν την ίδια συνταγή για να... σωθεί η χώρα από τη χρεωκοπία! Πάλι... Με ωμούς εκβιασμούς και θλιβερές επινοήσεις... Και τότε πήραν ανάποδες. Αγρίεψε το βλέμμα τους. Εβαλαν στολή εκστρατείας και βγήκαν στον δρόμο, στέλνοντας στον διάολο τα πολιτικά ξόανα και τις μιντιακές παραδουλεύτρες του συστήματος... Και σε όσους ρωτάνε «τι θα γίνει μετά;», απαντούν ότι αυτό το μεγάλο, θυμωμένο ποτάμι θα το έχουν μπροστά τους για πάντα. Οι πάντες...

ΓΙΑΝΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΗΣ http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=282017