Στην επικράτεια του ό,τι να 'ναι

Aπό το απογευματάκι μέχρι το βράδυ περνάς λίγες ώρες τακτοποιώντας τα πάντα στο κεφάλι σου: ορίστε, τα τελεσίγραφα των δανειστών έπιασαν τόπο, ορίστε, αν τους έπαιρνε ας έκαναν κι αλλιώς, ορίστε, όταν ακούγεται η φωνή από ψηλά και τα πιο απίθανα είναι δυνατά, ακόμη και να παραδώσει την εξουσία που έχει τώρα ο μεν, ακόμη και να χαντακώσει τις ελπίδες του για να πάρει αύριο την εξουσία ο δε, ορίστε, πώς αλλιώς να τελείωνε ο δικομματισμός παρά με το μόνο νομοτελειακό τρόπο που είχε, μετατρεπόμενος δηλαδή σε μονοκομματισμό, ορίστε, όταν οι αντοχές της δημοκρατικά εκλεγμένης κυβέρνησης εξαντλούνται γιατί οι βουλευτές φυλλορροούν, η λύση είναι η εκτροπή, η μεταβίβαση της εξουσίας σε ένα ουσιαστικά ανομιμοποίητο κυβερνητικό μόρφωμα με πιθανότερο Πρωθυπουργό τον νυν ή τον πρώην Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας, ορίστε, η πλέον πανηγυρική και σημαδιακή παράδοση της εξουσίας στους τραπεζίτες.

Και από το βράδυ και ύστερα συνειδητοποιείς ότι εκτός από τη συνωμοσιολογική εκδοχή της πραγματικότητας υπάρχει και μια δεύτερη, που εξηγεί τα πράγματα πειστικότερα. Συνειδητοποιείς δηλαδή πως και να θέλεις να συνωμοτήσεις εσύ ως δανειστής, με το εγχώριο πολιτικό προσωπικό το πιθανότερο είναι να φας τα μούτρα σου, αφού κάθε συνωμοσία προϋποθέτει ένα απειροελάχιστο μίνιμουμ μη φαιδρότητας από το σύνολο των εμπλεκομένων. Συνειδητοποιείς δηλαδή πως ο τρόπος με τον οποίο νομοτελειακά θα τελειώσει ο δικομματισμός δεν είναι ο πάταγος της εκτροπής αλλά ο λυγμός του κλαυσίγελου. Συνειδητοποιείς τέλος κάτι που πολύ πριν γίνει Πρωθυπουργός ήξερες, απλά για ελάχιστες στιγμές στην πορεία κλονίστηκες κι αναρωτήθηκες μπας και είναι ένας υπερήρωας της πανουργίας. Όχι, λοιπόν. Τα φαινόμενα καμιά φορά δεν απατούν και πράγματι ο Γιώργος Παπανδρέου είναι αυτό ακριβώς που πάντα έδειχνε: ένας υπερήρωας της πολιτικής ανικανότητας. Ας βάλει κανείς με το μυαλό του τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται στο εσωτερικό της χώρας, ας αθροίσει γκάφες, παλινωδίες, αντιφάσεις και ας βγάλει συμπέρασμα για τον τρόπο με τον οποίο πολιτεύεται στο εξωτερικό της χώρας. Ας ξαναδεί υπό αυτό το πρίσμα τα διαπραγματευτικά του σκιλς για να καταλάβει με τι αριστοτεχνικούς τρόπους χειρίζεται τις τύχες μας. Ο άνθρωπος από απόψε πέρασε στη σφαίρα του μύθου. Κυβερνά όπως κάνει τον πρόεδρο ο Καρατζαφέρης: ό,τι μαλακία του έρχεται στο νου την ανακοινώνει την αμέσως επόμενη στιγμή, για να την πάρει πίσω την μεθεπόμενη. Κυβερνά σκεπτόμενος φωναχτά. Κυβερνά σε ένα ασταμάτητο ό,τι να 'ναι. Είναι γελοίος ως εκεί που δεν παίρνει και επικίνδυνος ως εκεί που δεν παίρνει. Δεν σώζει την πατρίδα του, διαλύει την πατρίδα του.

Πηγή  http://old-boy.blogspot.com/2011/06/blog-post_8804.html