Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΟΤΣΗ
Δεν είναι η πρώτη φορά που το Συμβούλιο της Επικρατείας δέχεται τα πυρά υπουργών και άλλων δημόσιων λειτουργών, επειδή, κατά τον συνταγματικό ρόλο του, ελέγχει ή και ακυρώνει πράξεις τους. Αλλά είναι σίγουρα η χειρότερη και πιο επικίνδυνη για το πολίτευμα η τωρινή, με όλον αυτό τον χουλιγκανικό σαματά για το νέο γήπεδο του ΠΑΟ στον Ελαιώνα. Ποιος είδε τον Θεό και δεν φοβήθηκε που η Επιτροπή Αναστολών αψήφησε αφόρητες πιέσεις και απαράδεκτες παρεμβάσεις και τόλμησε (!) να ασκήσει το συνταγματικό της καθήκον: δέχθηκε το νόμιμο αίτημα 131 πολιτών και απέτρεψε τη δημιουργία ανεπανόρθωτων τετελεσμένων μέχρις ότου (πολύ σύντομα, στις 6 Μαρτίου) συζητηθεί στην Ολομέλεια του ΣτΕ η επίσης νόμιμη προσφυγή τους για να μη «φυτευθεί» για λόγους προστασίας του περιβάλλοντος και σεβασμού στη νομιμότητα ένα τσιμεντένιο μεγαθήριο (το μεγαλύτερο, λέει, εμπορικό κέντρο των Βαλκανίων) πλάι στο νέο γήπεδο του Παναθηναϊκού.
Πριν δημοσιευθεί η απόφαση, δύο υπουργοί (Γ. Σουφλιάς και Γ. Αλογοσκούφης), επικαλούμενοι το δημόσιο συμφέρον (!), είχαν ήδη εκτεθεί με παρεμβάσεις τους στο δικαστήριο. Μαινόμενος ο δήμαρχος Αθηναίων Νικ. Κακλαμάνης, εξ ορισμού θεματοφύλακας της ποιότητας ζωής στην τσιμεντόπληκτη τερατούπολη, ανέπεμπε δεήσεις να σχηματιστεί ανθρώπινο ποτάμι ενός εκατομμυρίου Αθηναίων (!) για να πνίξει όσους αντιδρούν στη μεγαλόπνευστη «διπλή ανάπλαση» -με πρώτους, βεβαίως, τους τολμητίες δικαστές, τους 131 «ύποπτους» πολίτες της επιτροπής για τη διάσωση του Ελαιώνα και τον απροσάρμοστο στη συναίνεση (και, ατυχώς,«βάζελο») Αλέξη Τσίπρα, που επιμένει ότι το γήπεδο μπορεί να γίνει χωρίς να συνοδεύεται από ένα ακόμη μεγαλούργημα του κ. Μπάμπη Βωβού. Δύο επίδοξοι σωτήρες της Αθήνας, ως υποψήφιοι δήμαρχοι, και ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ (Χρ. Παπουτσής και Κ. Σκανδαλίδης) ξεσπάθωσαν αναφανδόν υπέρ του έργου. Τα καλοταϊσμένα «παπαγαλάκια» στα κανάλια και τις εφημερίδες ξεφάντωσαν. Με τα πανό τους στις κερκίδες του ΟΑΚΑ («Τσίπρα, Κουβέλη, Αλαβάνο, βάλτε στον κ.... σας τον κορμοράνο»), οι χουλιγκάνοι κάνουν επίδειξη υψηλής νοημοσύνης και αισθητικής. Τα αφεντικά του ΠΑΟ αμήχανα επικρίνουν διακριτικά το ΣτΕ αλλά ο Τζίγγερ, ασυγκράτητος. Ξιφουλκεί και (λόγω τιμής)... συνταγματολογεί! Του αυτού επιπέδου, τον συναγωνίζεται ο πολύς Πρετεντέρης: ελεεινολογεί τους δικαστές, που «σε σκοτεινές αίθουσες διαβουλεύσεων» υπονομεύουν τη δημοκρατία, αφού «ανατρέπουν έναν νόμο του ελληνικού Κοινοβουλίου» και ένα «σχέδιο ανάπλασης, το οποίο υποστηρίζουν ενθέρμως ο Δήμος Αθηναίων, οι δύο μεγαλύτερες παρατάξεις, η νόμιμη κυβέρνηση του τόπου και η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών...». Και δεν δυσκολεύεται ο δαιμόνιος, όπως άλλωστε και ο δήμαρχος, να βρει την ερμηνεία: «Ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα μια χαρά κινούνται πίσω και από τους "ευαίσθητους" και από τους "αδέκαστους"...».
Τόσο απλό είναι, λοιπόν: ενώ όσοι πασχίζουν για τη «διπλή ανάπλαση» κινούνται από αγνά ιδεώδη, φίλαθλα αισθήματα και δημοκρατική ευαισθησία, οι ελάχιστοι που αντιδρούν (ταραχοποιός ΣΥΡΙΖΑ, οι 131 πολίτες και πρωτίστως οι δικαστές) τα πιάνουν χοντρά από μεγαλοεπιχειρηματίες για να πλήξουν τον Παναθηναϊκό, τον φουκαρά Μπάμπη Βωβό, την Αθήνα και τη δημοκρατία!
Κουκιά τρώνε, κουκιά μαρτυράνε...
Ο κ. Μπ. Βωβός δεν είναι ο μόνος από τους μεγαλοεργολάβους που προσωποποιούν τον αφορισμό για «τα χέρια πάνω από την πόλη, με τα νύχια βαθιά μέσα στις σάρκες της»· που δεν λένε να αφήσουν σπιθαμή ελεύθερου χώρου χωρίς τσιμέντο· και που σε λίγο θα αναζητούν οικόπεδα στους υπονόμους- κατά πως σαρκάζει μελαγχολικά ο Μονταλμπάν για την ολυμπιακή Βαρκελώνη.
Ευφυής και ικανότατος, είναι σίγουρα ο πιο καπάτσος και ο κατ' εξοχήν εκφραστής της αρχιτεκτονικής στην κακοποιημένη «εκσυγχρονιστική» Αθήνα. Αφού μετέτρεψε με συνεργό τον τότε δήμαρχο Τζανίκο το Μαρούσι σε «Βωβούπολη» (με αυτά τα απάνθρωπα ενεργοβόρα και για μένα ακαλαίσθητα γυάλινα κατασκευάσματα) «χτυπάει» σε όλα τα ευαίσθητα σημεία της πρωτεύουσας και απλώνεται στον Σαρωνικό και τις εσχατιές της Αττικής. Μόνιμος «πελάτης» του ΣτΕ, δεν αποθαρρύνεται με τις απορριπτικές αποφάσεις του: τις θεραπεύουν νομοθετικά οι πειθήνιες (με το αζημίωτο, υποθέτω) κυβερνήσεις είτε του ΠΑΣΟΚ είτε της Ν.Δ.
Εχω προσωπική πείρα της καπατσοσύνης του κ. Μπ. Βωβού: τρεις φορές με επισκέφθηκε για αρθρογραφία μου εναντίον του. Σίγουρος ότι όλοι (και δη οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι) έχουν την τιμή τους, τις δύο φορές μου προσέφερε να διαχειριστώ (!) ένα δισεκατομμύριο δραχμές για τους «αναξιοπαθούντες» της κοινωνικής μου ευαισθησίας...
Τώρα που υπουργοί και δήμαρχοι ασχημονούν σαν χουλιγκάνοι και μας περίσσεψαν οι τζάμπα μάγκες στον Βοτανικό, κανείς δεν θίγει σε όλες του τις διαστάσεις το πρόβλημα με το νέο γήπεδο του ΠΑΟ -ούτε ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Απ' όλη την Ευρώπη μόνο σε τούτη τη χώρα της υπουργικής ποινικής ασυλίας, της επιχειρηματικής ασυδοσίας και των ατιμώρητων σκανδάλων, οι κυβερνήσεις προικοδοτούν αναίσχυντα με γήπεδα τους μεγαλολεφτάδες που κερδοσκοπούν και στο ποδόσφαιρο. Κάθε νέο γήπεδο κι ένα τεράστιο σκάνδαλο: δικομματικός μπουναμάς στον Σωκράτη Κόκκαλη, με λαθροχειρίες της κυβέρνησης Σημίτη, το γήπεδο «Καραϊσκάκη» -κι ας γαβριάσουν όσο θέλουν οι γαύροι, στους οποίους συγκαταλέγομαι.
Με κατάφωρα αντισυνταγματική φωτογραφική νομοθετική διάταξη, πάλι η κυβέρνηση Σημίτη επεδίωξε να απλώσει το νέο γήπεδο της ΑΕΚ και στο άλσος της Ν. Φιλαδέλφειας. Ο και πολιτευτής του ΠΑΣΟΚ Ι. Γρανίτσας έσπευσε να γκρεμίσει το παλαιό γήπεδο. Κι έμεινε έκτοτε άστεγη η καταταλαιπωρημένη ομάδα, διότι, βεβαίως, το ΣτΕ, προς τιμήν του, δεν έστερξε και τότε στη σκαστή παρανομία.
Και τώρα στον Βοτανικό λίγο πριν νομοθετηθεί το 2006 συναινετικά (αντέδρασαν μόνον το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ) η «διπλή ανάπλαση», κάποιο πουλάκι ψιθύρισε στον κ. Μπ. Βωβό ότι μπορεί να θησαυρίσει εκ του ασφαλούς και προνομιακά σ' έναν από τους ελάχιστους χώρους της συφοριασμένης τσιμεντούπολης, που θεσμοθετημένα προορίζεται για πράσινο από το 1995...
Με την αθλιότητα να κυριαρχεί, δεν ξεσηκώθηκαν, αλίμονο, και οι πέτρες να προασπίσουν το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο.
Από τις υποτονικές αντιδράσεις, πλέον οργισμένη ευλόγως είναι η ανακοίνωση της Ενωσης Δικαστικών Λειτουργών του ΣτΕ. Επισημαίνει το αυτονόητο ότι καμιά διοικητική πράξη δεν είναι θεσμικά εκτός δικαστικού ελέγχου, καταλογίζει σε δημόσιους λειτουργούς και δημοσιογράφους «καταιγισμό ύβρεων, απειλών και απαξιωτικών χαρακτηρισμών εις βάρος του δικαστηρίου» και καταγγέλλει ευθέως «πρωτοφανή παρέμβαση και άσκηση πίεσης στο έργο της Δικαιοσύνης εν όψει της εκδίκασης της κύριας υπόθεσης».
Αυτό ακριβώς το καίριο ερώτημα, πώς θα δικάσει ανεπηρέαστα στις 6 Μαρτίου η Ολομέλεια του ΣτΕ, μέσα σ' αυτό το κλίμα απροκάλυπτης τρομοκρατίας, δεν δικαιούται να το αφήσει αναπάντητο ο (νέος) υπουργός Δικαιοσύνης Ν. Δένδιας. Ούτε -θα πρόσθετα- ο πρωθυπουργός, ούτε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Για τη στοιχειώδη λειτουργία της δημοκρατίας μιλάμε...
Πριν δημοσιευθεί η απόφαση, δύο υπουργοί (Γ. Σουφλιάς και Γ. Αλογοσκούφης), επικαλούμενοι το δημόσιο συμφέρον (!), είχαν ήδη εκτεθεί με παρεμβάσεις τους στο δικαστήριο. Μαινόμενος ο δήμαρχος Αθηναίων Νικ. Κακλαμάνης, εξ ορισμού θεματοφύλακας της ποιότητας ζωής στην τσιμεντόπληκτη τερατούπολη, ανέπεμπε δεήσεις να σχηματιστεί ανθρώπινο ποτάμι ενός εκατομμυρίου Αθηναίων (!) για να πνίξει όσους αντιδρούν στη μεγαλόπνευστη «διπλή ανάπλαση» -με πρώτους, βεβαίως, τους τολμητίες δικαστές, τους 131 «ύποπτους» πολίτες της επιτροπής για τη διάσωση του Ελαιώνα και τον απροσάρμοστο στη συναίνεση (και, ατυχώς,«βάζελο») Αλέξη Τσίπρα, που επιμένει ότι το γήπεδο μπορεί να γίνει χωρίς να συνοδεύεται από ένα ακόμη μεγαλούργημα του κ. Μπάμπη Βωβού. Δύο επίδοξοι σωτήρες της Αθήνας, ως υποψήφιοι δήμαρχοι, και ηγετικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ (Χρ. Παπουτσής και Κ. Σκανδαλίδης) ξεσπάθωσαν αναφανδόν υπέρ του έργου. Τα καλοταϊσμένα «παπαγαλάκια» στα κανάλια και τις εφημερίδες ξεφάντωσαν. Με τα πανό τους στις κερκίδες του ΟΑΚΑ («Τσίπρα, Κουβέλη, Αλαβάνο, βάλτε στον κ.... σας τον κορμοράνο»), οι χουλιγκάνοι κάνουν επίδειξη υψηλής νοημοσύνης και αισθητικής. Τα αφεντικά του ΠΑΟ αμήχανα επικρίνουν διακριτικά το ΣτΕ αλλά ο Τζίγγερ, ασυγκράτητος. Ξιφουλκεί και (λόγω τιμής)... συνταγματολογεί! Του αυτού επιπέδου, τον συναγωνίζεται ο πολύς Πρετεντέρης: ελεεινολογεί τους δικαστές, που «σε σκοτεινές αίθουσες διαβουλεύσεων» υπονομεύουν τη δημοκρατία, αφού «ανατρέπουν έναν νόμο του ελληνικού Κοινοβουλίου» και ένα «σχέδιο ανάπλασης, το οποίο υποστηρίζουν ενθέρμως ο Δήμος Αθηναίων, οι δύο μεγαλύτερες παρατάξεις, η νόμιμη κυβέρνηση του τόπου και η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών...». Και δεν δυσκολεύεται ο δαιμόνιος, όπως άλλωστε και ο δήμαρχος, να βρει την ερμηνεία: «Ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα μια χαρά κινούνται πίσω και από τους "ευαίσθητους" και από τους "αδέκαστους"...».
Τόσο απλό είναι, λοιπόν: ενώ όσοι πασχίζουν για τη «διπλή ανάπλαση» κινούνται από αγνά ιδεώδη, φίλαθλα αισθήματα και δημοκρατική ευαισθησία, οι ελάχιστοι που αντιδρούν (ταραχοποιός ΣΥΡΙΖΑ, οι 131 πολίτες και πρωτίστως οι δικαστές) τα πιάνουν χοντρά από μεγαλοεπιχειρηματίες για να πλήξουν τον Παναθηναϊκό, τον φουκαρά Μπάμπη Βωβό, την Αθήνα και τη δημοκρατία!
Κουκιά τρώνε, κουκιά μαρτυράνε...
Ο κ. Μπ. Βωβός δεν είναι ο μόνος από τους μεγαλοεργολάβους που προσωποποιούν τον αφορισμό για «τα χέρια πάνω από την πόλη, με τα νύχια βαθιά μέσα στις σάρκες της»· που δεν λένε να αφήσουν σπιθαμή ελεύθερου χώρου χωρίς τσιμέντο· και που σε λίγο θα αναζητούν οικόπεδα στους υπονόμους- κατά πως σαρκάζει μελαγχολικά ο Μονταλμπάν για την ολυμπιακή Βαρκελώνη.
Ευφυής και ικανότατος, είναι σίγουρα ο πιο καπάτσος και ο κατ' εξοχήν εκφραστής της αρχιτεκτονικής στην κακοποιημένη «εκσυγχρονιστική» Αθήνα. Αφού μετέτρεψε με συνεργό τον τότε δήμαρχο Τζανίκο το Μαρούσι σε «Βωβούπολη» (με αυτά τα απάνθρωπα ενεργοβόρα και για μένα ακαλαίσθητα γυάλινα κατασκευάσματα) «χτυπάει» σε όλα τα ευαίσθητα σημεία της πρωτεύουσας και απλώνεται στον Σαρωνικό και τις εσχατιές της Αττικής. Μόνιμος «πελάτης» του ΣτΕ, δεν αποθαρρύνεται με τις απορριπτικές αποφάσεις του: τις θεραπεύουν νομοθετικά οι πειθήνιες (με το αζημίωτο, υποθέτω) κυβερνήσεις είτε του ΠΑΣΟΚ είτε της Ν.Δ.
Εχω προσωπική πείρα της καπατσοσύνης του κ. Μπ. Βωβού: τρεις φορές με επισκέφθηκε για αρθρογραφία μου εναντίον του. Σίγουρος ότι όλοι (και δη οι πολιτικοί και οι δημοσιογράφοι) έχουν την τιμή τους, τις δύο φορές μου προσέφερε να διαχειριστώ (!) ένα δισεκατομμύριο δραχμές για τους «αναξιοπαθούντες» της κοινωνικής μου ευαισθησίας...
Τώρα που υπουργοί και δήμαρχοι ασχημονούν σαν χουλιγκάνοι και μας περίσσεψαν οι τζάμπα μάγκες στον Βοτανικό, κανείς δεν θίγει σε όλες του τις διαστάσεις το πρόβλημα με το νέο γήπεδο του ΠΑΟ -ούτε ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Απ' όλη την Ευρώπη μόνο σε τούτη τη χώρα της υπουργικής ποινικής ασυλίας, της επιχειρηματικής ασυδοσίας και των ατιμώρητων σκανδάλων, οι κυβερνήσεις προικοδοτούν αναίσχυντα με γήπεδα τους μεγαλολεφτάδες που κερδοσκοπούν και στο ποδόσφαιρο. Κάθε νέο γήπεδο κι ένα τεράστιο σκάνδαλο: δικομματικός μπουναμάς στον Σωκράτη Κόκκαλη, με λαθροχειρίες της κυβέρνησης Σημίτη, το γήπεδο «Καραϊσκάκη» -κι ας γαβριάσουν όσο θέλουν οι γαύροι, στους οποίους συγκαταλέγομαι.
Με κατάφωρα αντισυνταγματική φωτογραφική νομοθετική διάταξη, πάλι η κυβέρνηση Σημίτη επεδίωξε να απλώσει το νέο γήπεδο της ΑΕΚ και στο άλσος της Ν. Φιλαδέλφειας. Ο και πολιτευτής του ΠΑΣΟΚ Ι. Γρανίτσας έσπευσε να γκρεμίσει το παλαιό γήπεδο. Κι έμεινε έκτοτε άστεγη η καταταλαιπωρημένη ομάδα, διότι, βεβαίως, το ΣτΕ, προς τιμήν του, δεν έστερξε και τότε στη σκαστή παρανομία.
Και τώρα στον Βοτανικό λίγο πριν νομοθετηθεί το 2006 συναινετικά (αντέδρασαν μόνον το ΚΚΕ και ο ΣΥΡΙΖΑ) η «διπλή ανάπλαση», κάποιο πουλάκι ψιθύρισε στον κ. Μπ. Βωβό ότι μπορεί να θησαυρίσει εκ του ασφαλούς και προνομιακά σ' έναν από τους ελάχιστους χώρους της συφοριασμένης τσιμεντούπολης, που θεσμοθετημένα προορίζεται για πράσινο από το 1995...
Με την αθλιότητα να κυριαρχεί, δεν ξεσηκώθηκαν, αλίμονο, και οι πέτρες να προασπίσουν το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο.
Από τις υποτονικές αντιδράσεις, πλέον οργισμένη ευλόγως είναι η ανακοίνωση της Ενωσης Δικαστικών Λειτουργών του ΣτΕ. Επισημαίνει το αυτονόητο ότι καμιά διοικητική πράξη δεν είναι θεσμικά εκτός δικαστικού ελέγχου, καταλογίζει σε δημόσιους λειτουργούς και δημοσιογράφους «καταιγισμό ύβρεων, απειλών και απαξιωτικών χαρακτηρισμών εις βάρος του δικαστηρίου» και καταγγέλλει ευθέως «πρωτοφανή παρέμβαση και άσκηση πίεσης στο έργο της Δικαιοσύνης εν όψει της εκδίκασης της κύριας υπόθεσης».
Αυτό ακριβώς το καίριο ερώτημα, πώς θα δικάσει ανεπηρέαστα στις 6 Μαρτίου η Ολομέλεια του ΣτΕ, μέσα σ' αυτό το κλίμα απροκάλυπτης τρομοκρατίας, δεν δικαιούται να το αφήσει αναπάντητο ο (νέος) υπουργός Δικαιοσύνης Ν. Δένδιας. Ούτε -θα πρόσθετα- ο πρωθυπουργός, ούτε ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Για τη στοιχειώδη λειτουργία της δημοκρατίας μιλάμε...
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 26/01/2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
μη πτύετε επί του δαπέδου
μη βλασφημάτε τον θείο
σχόλια ελεύθερα ύβρεις επί πληρωμή αλλιώς διαγραφή