Εργατική πρωτομαγιά

 

ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΙΔ.ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΠΑΡΟΥ ΑΝΤΙΠΑΡΟΥ

Συνάδελφοι, εργαζόμενοι.

Η αργία της πρωτομαγιάς στο μυαλό αρκετών έχει πλέον καθιερωθεί απλά σαν μια αργία.

Ίσως να συνδέεται με τα λουλούδια τη γιορτή της φύσης, με περιπάτους και σαν μια ευκαιρία για χαλάρωμα.

Λίγοι ίσως θυμούνται ότι η εργατική πρωτομαγιά στο πέρασμα τον 116 χρόνων από εκείνη την πρωτομαγιά του Σικάγο έχει «δώσει» ποταμούς αίματος και χιλιάδες νεκρούς.

Λίγοι θυμούνται τις εποχές που το να απευθύνεις απλά τον αίτημα για καλύτερες συνθήκες εργασίας συνοδευόταν από «της τουφεκιάς τον ήχο».

Πολλοί απολαμβάνουν μια αξιοπρεπή ζωή με 8αωρη εργασία(για πόσο ακόμη;), 5νθήμερο(για πόσο ακόμη;), σύνταξη(για πόσο ακόμη;), ιατροφαρμακευτική περίθαλψη(αυτό μάλλον το ξεχνάμε ήδη), απαγόρευση εργασίας στους ανηλίκους(εικόνα που κάθε χρόνο αλλάζει προς το χειρότερο).

Επαναπαυθήκαμε στους αγώνες και τις κατακτήσεις παλαιοτέρων.

Απαξιώσαμε την έννοια της συλλογικότητας και τρέξαμε να απολαύσουμε την «κατά μονάς» ευτυχία.

Και τώρα που άρχισε το ξήλωμα παρακολουθούμε έντρομοι τον εργασιακό μεσαίωνα περνάει σαν οδοστρωτήρας πάνω από την αξιοπρέπεια μας. Μας στερούν το δικαίωμα στην ζωή και μας σπρώχνουν στην επιβίωση.

Ένα εκατομμύριο άνεργοι περιμένουν τις χιλιάδες των μικροεπαγγελματιών (που είναι ο τελικός στόχος των μέτρων) για μια στρατιά ανέργων που στην απελπισία τους θα κατεβάσουν το κόστος εργασίας και θα απεμπολήσουν και τα τελευταία εργασιακά δικαιώματα μας.

Δύο εκατομμύρια εργαζόμενοι με επισφαλείς σχέσεις εργασίας(μπλοκάκι, συμβάσεις ημέρας, ανασφάλιστοι κλπ) βλέπουν το μέλλον τους μέσα από το απάνθρωπο πρίσμα του ΔΝΤ.

Οι αριθμοί ενάντια στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Η απάντηση των εργαζομένων θα είναι ίσως απρόσμενη αλλά μαζική. Χιλιάδες εργαζόμενοι προσέρχονται στα πρωτοβάθμια σωματεία τους.

Η Ομοσπονδία ιδ.υπαλλήλων έφτασε ήδη τα 110 χιλιάδες μέλη. Εκατοντάδες καινούργια σωματεία σε όλη την χώρα και πάρα πολλά που αναβιώνουν δίνουν την πρώτη απάντηση στην κατά μέτωπο επίθεση του «αντικοινωνικού κράτους».

Απαιτούν την απαγκίστρωση του συνδικαλιστικού κινήματος από τον εκάστοτε κυβερνητικό εναγκαλισμό.

Απαιτούν ένα καθαρό, ταξικό, αδέσμευτο συνδικαλιστικό κίνημα.

Διεκδικούν, αγωνιούν , υπόσχονται.

Δίνουν υπόσχεση ότι η θυσία των χιλιάδων εργαζομένων στις πρωτομαγιές του περασμένου αιώνα θα έχει συνέχεια.

Εργαζόμενοι σηκώστε κεφάλι.

Η αξιοπρέπεια δεν ανταλλάσετε.

Η πρωτομαγιές των θυσιών και των αγώνων δεν παραγράφονται.

Τις κόκκινες γραμμές που αρνείται να βάλει η κυβέρνηση θα τις βάλουμε εμείς.

ΠΑΡΟΣ 1-5-2010

 

Η Εργατική Πρωτομαγιά, μια μέρα που κατακτήθηκε με αίμα σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης, ενάντια στην εκμετάλλευση, στις διακρίσεις και στην κάθε είδους καταπίεση, ενάντια στον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό, βρίσκει φέτος τους Έλληνες ταπεινωμένους, αντιμέτωπους με μια ανελέητη επίθεση που θέτει σε αμφισβήτηση κάθε κεκτημένο δικαίωμα στην εργασία, τη δημόσια κοινωνική ασφάλιση, το κοινωνικό κράτος.

Η κυβέρνηση μας καλεί να “είμαστε μαζί απέναντι στην κρίση”. Η αυθόρμητη απάντηση είναι “γιατί; είμαστε ποτέ μαζί απέναντι στα κέρδη;”. Την κρίση δεν τη δημιούργησαν οι Έλληνες εργαζόμενοι, άνεργοι, νέοι, νέες, συνταξιούχοι, μετανάστες. Δεν είναι αυτοί οι υπεύθυνοι για το δημόσιο χρέος και δεν χρωστούν τίποτε απολύτως σε όλους αυτούς, που με μοναδικό κριτήριο την διασφάλιση της κερδοφορίας του κεφαλαίου, λήστεψαν και λεηλάτησαν τη χώρα μας, τα δημόσια αγαθά και τον δημόσιο πλούτο της.

Η προσφυγή, χωρίς καμία δημοκρατική νομιμοποίηση, στο “μηχανισμό στήριξης” Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και Ευρωπαϊκής Ένωσης -πρέπει να το καταλάβουμε- σημαίνει στην πράξη ότι η κυβέρνηση εκχωρεί βασικά κυριαρχικά δικαιώματα στο ΔΝΤ, σημαίνει και είναι οικονομική κατοχή.

Τα πρώτα μέτρα, που μάλλον όπως φαίνεται δεν μας βοήθησαν και πολύ να φανούμε “καλά παιδιά” στις αγορές, τα είδαμε... Ορισμένα από αυτά που θα ακολουθήσουν και συζητούνται με τα κλιμάκια του ΔΝΤ-ΕΕ, είναι:

· Απολύσεις σε όλο το φάσμα του Δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.

· Διάλυση των εργασιακών σχέσεων.

· Ξεπούλημα όποιου δημόσιου πλούτου έχει απομείνει.

· Συρρίκνωση και εν συνεχεία ακόμα μεγαλύτερη εμπορευματοποίηση της δημόσιας υγείας και παιδείας.

· Κατεδάφιση του υπάρχοντος ασφαλιστικού συστήματος με τη μείωση των συντάξεων σε δραματικά ποσά και την αύξηση των ορίων ηλικίας.

· Μείωση των μισθών σε όλους τους τομείς.

Τα μέτρα αυτά μαθηματικά οδηγούν σε οπισθοδρόμηση την οικονομία και σε απελπισία την κοινωνία. Η ανεργία θα σπάσει το όριο του 1.000.000 ανέργων, η φτώχεια θα εξαπλωθεί και τα κοινωνικά δικαιώματα θα καταρρακωθούν.

Μόνο ένας τρόπος υπάρχει να ανακόψουμε αυτή την επίθεση: να ακουστεί η φωνή της κοινωνίας, μαζικά, ενωτικά και δυναμικά. Απέναντι σε ένα ογκώδες κίνημα αντίστασης, αποφασισμένο να υπερασπιστεί το δικαίωμα του στη δουλειά και την αξιοπρεπή ζωή, καμία κυβέρνηση και κανένας υπερεθνικός οργανισμός δεν μπορεί να επιβάλει την πολιτική του.

Να διεκδικήσουμε τώρα:

· Φορολόγηση του πλούτου

· Μείωση των εξοπλισμών

· Εθνικοποίηση των τραπεζών

· Απαγόρευση των απολύσεων

· Κατάργηση της ελαστικής και ανασφάλιστης εργασίας

· Καμία περικοπή σε μισθούς και συντάξεις

Αν δεν είναι τώρα, πότε θα είναι;

Όλοι στις Πρωτομαγιάτικες Συγκεντρώσεις

Όλοι στην απεργία στις 5 Μαϊου

Ν.Ε. Κυκλάδων του Συνασπισμού