αντιπαριος: Σε πένθος

Τετάρτη 14 Απριλίου 2010

Σε πένθος

4 σχόλια:

Antipariafwni14 Απριλίου 2010 στις 6:58 μ.μ.
Kalo taxidi kwsta
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος14 Απριλίου 2010 στις 11:20 μ.μ.
Της νύχτας οι αμαρτωλοί και της αυγής οι μόνοι
θέλουν βαρύ ζεϊμπέκικο και νευρικό τιμόνι
σε τόπους τριγυρίζουνε σβησμένους απ' το χάρτη
για μια σταγόνα ουρανό για μιαν αγάπη σκάρτη

Όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι
με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη
στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι
πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί
πάντα γελαστοί και γελασμένοι

Τα νιάτα μας διαδρομή Αθήνα - Σαλονίκη
μια πόλη χτίσαμε μαζί κι ακόμα ζω στο νοίκι
έπεσα να σ' ονειρευτώ σε ψάθα από φιλύρα
κι είδα πως βγάζει η νύχτα φως και τ' όστρακο πορφύρα

Όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι
με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη
στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι
πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί
πάντα γελαστοί και γελασμένοι
Όσοι με το Χάρο γίναν φίλοι
με τσιγάρο φεύγουνε στα χείλη
στα τρελά τους όνειρα δοσμένοι
πάντα γελαστοί, πάντα γελαστοί
πάντα γελαστοί και γελασμένοι

Θα σε θυμάμαι πάντα Τ.Φ.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Papavazelos16 Απριλίου 2010 στις 9:45 μ.μ.
Όταν συνοδεύεις έναν νεκρό για να τον πας στην τελευταία του κατοικία και αντικρύζοντας το λιμάνι της Αντιπάρου, βλέπεις μία λαοθάλλασσα "φίλων" να τον περιμένει....σημαίνει ότι αυτός ο άνθρωπος που βρίσκεται εντός του φερέτρου, δεν είναι ο οποιοσδήποτε νεκρός!!! Όταν ραγίζουν τα πάντα στο πέρασμά του και στην τελευταία του "βόλτα", σημαίνει ότι δεν είναι ένας "τυχαίος περαστικός". Τι να σου κάνουν φίλε Κώστα αυτά τα λουλούδια που σου έβαλαν για να σε στολίσουν??? Ήσουν από μόνος σου λουλούδι και στόλιζες με την παρουσία σου τη μικρή μας κοινωνία. Αναπαύου εν ειρήνη!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις
Ανώνυμος19 Απριλίου 2010 στις 4:29 μ.μ.
Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς και τι να νιώσει για έναν άνθρωπο που μόνο αγάπη έδινε απλόχερα, χαρά και τη ζωή την ίδια. Μεγάλος ο πόνος γι'αυτούς που μένουν πίσω και υποφέρουν στην καρδιά, μάνα,γυναίκα,παιδιά,φίλοι.Δεν αρκούν τα λόγια,δεν αρκεί η αγκαλιά, δεν αρκούν οι μνήμες να γεμίσουν το κενό που άφισε ο άνθρωπός μας. Ομως ήταν τόσο ωραία η ζωή μαζί σου που αυτό θα έχουμε για να συνεχίσουμε να πορευόμαστε και να λέμε ιστορίες που ζήσαμε.
Θα σε θυμόμαστε πάντα.
ΑπάντησηΔιαγραφή
Απαντήσεις