Κυρίαρχος του παιχνιδιού ο θάνατος

ΤΡΕΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ζουν το δράμα τους «χωρίς λόγο», όπως είπε ο Πρωθυπουργός. Και μια ολόκληρη Ελλάδα; Κι εκείνη «χωρίς λόγο»; Ναι, είναι ανάγκη όλοι ανεξαιρέτως να καταδικάσουμε κάθε μορφή βίας. Από όπου κι αν προέρχεται. Και λοιπόν; Ολοι ευπειθώς λένε το μάθημά τους.
Σαν αποστήθιση παιδικού τραγουδιού ηχεί πλέον στα αυτιά μου αυτό το μονότονα επαναλαμβανόμενο «καταδικάζουμε τη βία απ΄ όπου κι αν προέρχεται».
Τι παραπάνω από τον θάνατο χρειάζεται για να γίνει κατανοητή η έκρυθμη κατάσταση που ζούμε; Η απλή καταδίκη της βίας δεν σημαίνει τίποτα.
Τι πρέπει να γίνει για να μη θρηνήσουμε άλλα θύματα; Τι πρέπει να γίνει ώστε η απελπισία να μη γεννήσει κι άλλη βία; Πώς να πιστέψουμε ότι θα υπάρξει μια στοιχειώδης απόδοση δικαιοσύνης για όλα αυτά που σήμερα υφιστάμεθα; Τι πρέπει να γίνει ώστε όλoι αυτοί που δεν έχουν τίποτα άλλο να χάσουν να μην ενδώσουν στο δέλεαρ της καταστροφής ή της αυτοκαταστροφής;
Η απουσία απαντήσεων κάνει τον θάνατο να φαίνεται ότι είναι ο μόνος κυρίαρχος του παιχνιδιού. Κι επειδή σε τέτοιες στιγμές ανατρέχει κανείς στις πηγές, προτείνω τον Σολωμό, τον εθνικό μας ποιητή, και τον τόσο επίκαιρο σήμερα στίχο του από τη «Γυναίκα της Ζάκυθος»:
«Κι ετοιμαζότουνα να φωνάξει δυνατά για να δείξει πως δεν απέθανε».

Της Φωτεινής Τσαλίκογλου ΤΑ ΝΕΑ