Ναυτίλος

«Εμείς που είμαστε αστοί» ανέκραξε σε εκπομπή της ΝΕΤ ένας από τους μονίμως παντού προσκεκλημένους των καναλιών, ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης. Ευσεβής ο πόθος, αλλά μπέρδεψε ο υπηρέτης τη θέση του με το αφεντικό. Αλλο να υπηρετεί κανείς το αστικό σύστημα κι άλλο να 'ναι αστός ο ίδιος.
Ας περιορισθεί λοιπόν ο κύριος βουλευτής του ΛΑΟΣ στη συμπόρευσή του με το ΠΑΣΟΚ για την εξυπηρέτηση των αστών κι ας μη λιγουρεύεται σαν φθηνός λακές ταξικά μεγαλεία. Με αυτόν και το είδος του η αστική τάξη απλώς διασκεδάζει, όταν δεν τους στέλνει για θελήματα,
όπως να κόψουν τη σύνταξη του κοσμάκη ή να καταδικάσουν την ελληνική νεολαία στην ποινή των 570 ― το δεκάωρο ή στην εικοσιτετράωρη καθ' εκάστην ανεργία. Των λαμόγιων την «πατρίδα» (που πατρίδα δεν έχουν) υπηρετεί ο κ. Γεωργιάδης κι όχι εκείνων που τον υπερψήφισαν.
Ούτε είναι «πατρίδα» η τηλεοπτική γκλαμουριά και τα ριάλιτι σόου, φθηνό λάιφ στάιλ είναι κι όχι ζωή -ανθρώπινη ζωή που σέβεται τον εαυτό της κι όχι τα βεσπασιανά δίφραγκα...

Θύμωσε στη Βουλή ο κ. Παπανδρέου με τις επικρίσεις (αλλά και τις λοιδορίες) για τα παιδαριώδη, τεθλασμένα και συχνά ασουλούπωτα ελληνικά του.

Θύμωσε! μάλιστα όσον περισσότερο χειροκροτούσαν τον θυμό του οι Πασόκιοι (οι οποίοι έχουν ανέκαθεν μια περίεργη αδυναμία στους «θυμωμένους» αρχηγούς), τόσον περισσότερο ντοπαριζόταν ο Γιώργος, βγάζοντας όλο και πιο αψύ θυμό και αποδίδοντας την ανεπάρκειά του στο σπρέχεν στα χρόνια που έζησε εκτός Ελλάδας, ως έλληνας της διασποράς.

Ας σοβαρευτούμε. Ο κ. Παπανδρέου έχει ζήσει τόσα πολλά χρόνια στην Ελλάδα και μετέχει τόσα πολλά χρόνια της πολιτικής, που δεν δικαιούται να μιλάει την ελληνική ως άλλος «Ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης».

Και πολύ περισσότερο δεν δικαιούται να φέρεται ως Ηγεμών (γενικώς) στη Βουλή των Ελλήνων. Ο κ. Παπανδρέου και ο υπερτιμημένος Υπουργός Προστασίας των Πλουσίων, κ. Παπακωνσταντίνου διέπραξαν το περασμένο Σάββατο ένα κατ' ευφημισμόν ατόπημα, αλλά κατ' ουσίαν πραξικόπημα εις βάρος του Κοινοβουλίου.

Εφεραν (πάλι σε άσχετο νομοσχέδιο) τροπολογία, η οποία άλλαζε άρδην τον χαρακτήρα του επίμαχου μνημονίου (πέστε το μνημόσυνο) που είχε ψηφισθεί μόλις την προτεραία. Με αυτήν την τροπολογία ο κ. Παπακωνσταντίνου έπαιρνε υπερεξουσίες (τρομάρα του), υποχρεωνόμενος στο εξής απλώς να ενημερώνει τη Βουλή για τα παρε-δώσε του (για τα δωσε-δώσε του στην πραγματικότητα) με την τρόικα κι όχι να τα υποβάλει προς επικύρωσιν.

Η τροπολογία αυτή όπως είναι φανερό συνεπάγεται σκαστή εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, πράγμα που θα απαιτούσε πλειοψηφία 180 βουλευτών για να ψηφισθεί το μνημόνιο που υπερψηφίσθηκε με απλή πλειοψηφία, αν ευθύς εξ αρχής περιείχε αυτήν τη διευθέτηση (που έφερε η τροπολογία).

Σκαστή λοιπόν εξαπάτηση του Κοινοβουλίου, φτωχοπροδρομική και κουτοπόνηρη. Που όμως κάνει την υποτέλειά μας τέλεια.

Είναι αλήθεια και η στήλη από καιρό επιμένει σε αυτό, ότι δηλαδή ο κ. Παπανδρέου έχει για το πολίτευμα, αλλά και για την κυβέρνηση και για το κόμμα του, μιαν αντίληψη Ηγεμόνος.

Αλλοτε εκ Δυτικής Λιβύης, όταν πρόκειται για τη γλώσσα, άλλοτε εξ Ανατολικού Ταταριστάν όταν πρόκειται για το πολίτευμα, άλλοτε εκ Πατρός όταν πρόκειται για το κόμμα κι άλλοτε εκ Θεού (οψέποτε δεν βάζει το χέρι του) όταν πρόκειται για την πατρίδα...

Εως τώρα έχει κουρελιάσει το Σύνταγμα, έχει υποβαθμίσει τη Βουλή, έχει διαλύσει το κόμμα του, έχει ταπεινώσει τον λαό, έχει αλυσοδέσει τη χώρα κι έχει εκχωρήσει τις εντολές που του έδωσε ο λαός σε άλλες Επικυρίαρχες Δυνάμεις...

Ούτε καν Ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης...

ΣΤΑΘΗΣ Σ. 10.V.2010 stathis@enet.gr

Σημείωση blog

Ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης

Άρεσε γενικώς στην Αλεξάνδρεια,
τες δέκα μέρες που διέμεινεν αυτού,
ο ηγεμών εκ Δυτικής Λιβύης
Αριστομένης, υιός του Μενελάου.
Ως τ' όνομά του, κ' η περιβολή, κοσμίως, ελληνική.
Δέχονταν ευχαρίστως τες τιμές, αλλά
δεν τες επιζητούσεν· ήταν μετριόφρων.
Αγόραζε βιβλία ελληνικά,
ιδίως ιστορικά και φιλοσοφικά.
Προ πάντων δε άνθρωπος λιγομίλητος.
Θάταν βαθύς στες σκέψεις, διεδίδετο,
κ' οι τέτοιοι τόχουν φυσικό να μη μιλούν πολλά.

Μήτε βαθύς στες σκέψεις ήταν, μήτε τίποτε.
Ένας τυχαίος, αστείος άνθρωπος.
Πήρε όνομα ελληνικό, ντύθηκε σαν τους Έλληνας,
έμαθ' επάνω, κάτω σαν τους Έλληνας να φέρεται·
κ' έτρεμεν η ψυχή του μη τυχόν
χαλάσει την καλούτσικην εντύπωσι
μιλώντας με βαρβαρισμούς δεινούς τα ελληνικά,
κ' οι Αλεξανδρινοί τον πάρουν στο ψιλό,
ως είναι το συνήθειο τους, οι απαίσιοι.

Γι' αυτό και περιορίζονταν σε λίγες λέξεις,
προσέχοντας με δέος τες κλίσεις και την προφορά·
κ' έπληττεν ουκ ολίγον έχοντας
κουβέντες στοιβαγμένες μέσα του.
Κωνσταντίνος Π. Καβάφης