«Οχι στο Ναι των υποταγμένων Ναι στο Οχι των γενναίων»
Την παρέμβαση του Προέδρου της Δημοκρατίας, για «να σταματήσει η ουσιαστικά πραξικοπηματική δράση της παρούσης κυβέρνησης», ή ακόμη και την παραίτησή του ζητεί ο Μίκης Θεοδωράκης.
Μίκης Θεοδωράκης Με δήλωσή του στην «Ε», με αφορμή την επέτειο του ΟΧΙ, αναφέρει τα σημαντικά ΟΧΙ «στην προσβολή του ελληνικού λαού». Ολόκληρη η δήλωση έχει ως εξής:
Το Οχι του 1940 είναι μία από τις ιερότερες παρακαταθήκες του ελληνικού έθνους. Ενα ιδεώδες που θα πρέπει να το σεβόμαστε, όχι μόνο με γιορτές και παράτες, αλλά με την καθημερινή μας στάση και συμπεριφορά και που κυρίως θα πρέπει να το σέβεται και να το τιμά με τη στάση της και κάθε της πράξη η εξουσία. Το Οχι είναι κανόνας ζωής για τους κοινούς θνητούς και μέτρο αξίας και εντιμότητας για τους αξιωματούχους. Κυρίως όταν πρόκειται για θέματα και περιπτώσεις που αφορούν την τιμή και τα συμφέροντα του λαού.
Οχι στην εξαπάτηση του λαού.
Οχι στο ψέμα και στη διαφθορά.
Οχι στην ατιμωρησία υπουργών και άλλων ισχυρών.
Οχι στην παραβίαση του Συντάγματος.
Οχι στην εθελοντική παράδοση μέρους της εθνικής μας ακεραιότητας σε ξένους.
Οχι στην εξόντωση των εργαζομένων.
Οχι στην ερήμωση της χώρας.
Οχι στο πρόσφατο «Ναι σε όλα», που καθιστά τη χώρα υποτελή, αναγκασμένη να ξεπουλήσει τον εθνικό μας πλούτο.
Και τέλος,
Οχι στην προσβολή ενός ολόκληρου λαού. Γιατί προσβολή είναι το να τολμούν να του λένε «σε πήραμε από το 120% του ΑΕΠ και αφού σου αλλάξαμε τα φώτα, σε ρεζιλέψαμε στους ξένους, σε φτωχύναμε, σε διαλύσαμε και σε εξοντώσαμε ολοκληρωτικά, μετά είπαμε το Ναι στη Μέρκελ, γιατί υποτίθεται ότι θα μας βοηθήσει να σε οδηγήσουμε στο σημείο απ' όπου σε παραλάβαμε, δηλ. στο 120% του ΑΕΠ».
Δηλαδή σε βασανίζουμε δώδεκα ολόκληρα χρόνια (κι αν τελικά θα είναι δώδεκα), χωρίς κανένα λόγο. Εκτός φυσικά κι αν μέσα σ' αυτό το διάστημα καταφέρουν να μας ξεπουλήσουν και πάλι ολοκληρωτικά και να μας μεταβάλουν στο υπ' αριθμόν 1 προτεκτοράτο του Δ' Ράιχ. Μας τύλιξαν μέσα σε ένα «Μηδενικό», για ποιο λόγο; Ασφαλώς αυτοί και τα αφεντικά τους θα γνωρίζουν το λόγο, όμως δεν μας τον λένε, με την ελπίδα ότι έως τότε θα μας έχουν μεταβάλει σε φυτά...
Οχι, κύριε Πρόεδρε, να ανέχεστε να μας κυβερνά και να δεσμεύει το μέλλον της χώρας μια ομολογουμένως κυβερνητική μειοψηφία. Και εάν ακόμα το Σύνταγμα, μετά την αναθεώρησή του από τον Ανδρέα Παπανδρέου δεν σας δίνει το δικαίωμα να διαλύσετε τη Βουλή και να προκηρύξετε εκλογές, εν τούτοις έχετε το ηθικό - προσωπικό σας ανάστημα και λόγω του ανωτάτου αξιώματος που κατέχετε και λόγω της προσωπικής σας ιστορίας, να παρέμβετε για να σταματήσει η ουσιαστικά πραξικοπηματική δράση της παρούσας κυβέρνησης. Και στο κάτω κάτω, ως έσχατη λύση, υπάρχει πάντα ο έντιμος δρόμος της παραίτησης, που θα ήταν ένα ηχηρότατο ράπισμα στο πρόσωπο όλων αυτών που καταστρατηγούν το Σύνταγμα οδηγώντας τη χώρα στην καταστροφή της.
Πώς είναι δυνατόν να ζητούν οι σημερινοί κυβερνώντες να τους σεβαστεί ένας λαός που περιμένει το παράδειγμά τους, όταν όλοι ανεξαιρέτως οι υπεύθυνοι για την εύρυθμη λειτουργία του πολιτεύματος και του κράτους αρνούνται να εφαρμόσουν και να επιβάλουν το ζωτικό Οχι σε θέματα που έχουν να κάνουν με τη ζωή και την τιμή του λαού και του έθνους; Οταν τον εμπαίζουν έχοντας καταντήσει αυτό το μεγάλο Οχι μια τυπική φιέστα, όταν η καθημερινή τους συμπεριφορά βρίσκεται σε μια συνεχή διάσταση μαζί του;
Σέβομαι τους θεσμούς, όταν και εκείνοι σέβονται τα ιερά και τα όσια του λαού αναγνωρίζοντάς τον -με πράξεις και όχι μόνο με λόγια- ως υπέρτατη αξία ανώτερη κι από τον ανώτατο αξιωματούχο. Και ο λαός θέλει ειδικά οι κυβερνήτες του να είναι πιστοί θεματοφύλακες της εθνικής τιμής και ακεραιότητας και όχι φορείς τού Ναι και της υποταγής που μας επιβάλλεται εδώ και δύο χρόνια. Οσοι δεν κατάλαβαν ακόμα ότι αυτοί είναι οι λόγοι που μας κατεβάζουν στους δρόμους, θα είναι άξιοι της τύχης τους.
Η οργή του λαού οφείλεται στο γεγονός ότι η στάση τους απέναντι στα συμφέροντα του λαού και του έθνους βρίσκεται σε ριζική αντίθεση με το νόημα τού Οχι.
Εκείνοι τότε είπαν Οχι αψηφώντας τις θυσίες και το θάνατο. Αυτοί σήμερα υποτάσσονται με δειλία και ανικανότητα στο Ναι. Επομένως δεν έχουν σχέση με το Οχι του λαού των γενναίων αλλά εκφράζουν το Ναι των δειλών και των συμβιβασμένων.
Εκείνοι αρνήθηκαν να δώσουν έστω και ένα τετραγωνικό εκατοστό ελληνικής γης. Αυτοί τους προσφέρουν το σύνολο της εθνικής επικράτειας.
Ανήκουν στο Ναι και όχι στο Οχι.
Το Οχι ανήκει στους ελεύθερους και ανεξάρτητους Ελληνες.
Η Ελλάδα είναι ένα κράτος «δανειογενές» πριν από τη σύστασή του (1824-1825). Από τότε, οι Αλ. Μαυροκορδάτος και Ι. Ζαΐμης σύναψαν δύο δάνεια με αγγλικές τράπεζες. Για το ένα, καταβλήθηκε στην τότε κυβέρνηση το 59% της ονομαστικής του αξίας και για το άλλο το 43,6%! Τα υπόλοιπα ποσά κρατήθηκαν για τοκοχρεολύσια, προμήθειες, μεσιτείες, έξοδα σύμβασης και αγορές άχρηστων πολεμικών υλικών (!). Ωστόσο, η Ελλάδα πλήρωσε τόκους και χρεολύσια για το κεφάλαιο που ουδέποτε πήρε!
Ενδεικτικό του μεγάλου πάρτι της κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος ήταν τα «πανωγραψίματα» (1824. Τότε, ο στρατηγός Γκούρας «όριζε» 3.000 άνδρες. Δήλωνε ότι είχε 12.000. Τους μισθούς των υπόλοιπων 9.000 ανδρών τα μοιράζονταν οι ημέτεροι!). Ετσι «θεσμοθετήθηκε» η εξυπηρέτηση των πελατειακών σχέσεων κομματικών μηχανισμών με ουρά… μέχρι σήμερα.
Ολα τα ανωτέρω και πολλά άλλα, έρχεται να αναδείξει ανάγλυφα ο μαθηματικός, δρ Κοινωνιολογίας, πολιτειολόγος-καθηγητής της Σχολής Εθνικής Ασφάλειας, Τάσος Ηλιαδάκης με το βιβλίο των 600 σελίδων, που πρόκειται να κυκλοφορήσει τις επόμενες ημέρες από τον Εκδοτικό Οίκο «Ν. & Σ. Μπατσιούλα». Φέρει τον τίτλο «Ο εξωτερικός δανεισμός στη γένεση και εξέλιξη του Νέου Ελληνικού Κράτους 1824-2009».
Αίτημα πενίας Αίσθηση έχει προκαλέσει στους συμβούλους Επικρατείας η προσφυγή κατά του νέου τέλους που έχει καταθέσει ιδιοκτήτης διαμερίσματος 48 τετραγωνικών μέτρων με μηνιαίο εισόδημα 361 ευρώ (ετήσιο εισόδημα 4.332 ευρώ). Ο συγκεκριμένος ιδιοκτήτης καλείται να πληρώσει επιπρόσθετα μαζί με το λογαριασμό της ΔΕΗ το ποσό των 350 ευρώ που αντιπροσωπεύει το νέο ειδικό τέλος. Υπογραμμίζει στην προσφυγή του, την οποία συνέταξε ο ίδιος, ότι ο νέος ειδικός φόρος αποτελεί για εκείνον υπέρμετρο βάρος, καθώς έχει πενιχρό εισόδημα. Ακόμη, υπογραμμίζει ότι η πρόβλεψη για διακοπή του ρεύματος σε περίπτωση που δεν πληρωθεί ο λογαριασμός της ΔΕΗ, είναι απάνθρωπη και ατιμωτική και ειδικά όταν γίνεται μέσα στο χειμώνα, τη στιγμή μάλιστα που η ηλεκτρική ενέργεια είναι κοινό αγαθό. Επίσης, αναφέρει ότι το Διεθνές Σύμφωνο για τα οικονομικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δικαιώματα κάνει λόγο για συνεχή βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης, ενώ η ΕΣΔΑ προστατεύει τόσο τον ιδιωτικό όσο και τον οικογενειακό βίο. Κατά συνέπεια, καταλήγει ο συγκεκριμένοις ιδιοκτήτης, ο νέος ειδικός φόρος είναι εκβιαστικός, αντισυνταγματικός, αντίθετος στην ΕΣΔΑ και παράνομος. Παράλληλα, κατέθεσε στο ΣτΕ και αίτημα πενίας (φτώχειας) προκειμένου, λόγω της οικονομικής αδυναμίας του, ο πρόεδρος του Συμβουλίου της Επικρατείας να του διοριστεί δικηγόρος για να τον εκπροσωπήσει στο δικαστήριο. Τέλος, πλέον της προσφυγής κατέθεσε και αίτηση αναστολής, η οποία όπως είναι γνωστό, εξετάζεται από το ΣτΕ σε σύντομο χρονικό διάστημα σε σχέση με το χρόνο εκδίκασης της προσφυγής που είναι πολύ μεταγενέστερος.
Η κρίση δημόσιου χρέους στην Ελλάδα και την Ευρώπη αποτελεί απλό «σύμπτωμα» της βαθιάς κρίσης αναπαραγωγής (κρίση «υπερσυσσώρευσης κεφαλαίου») που πλήττει από το 2008 όλες τις χώρες του αναπτυγμένου καπιταλισμού. Για να το διατυπώσω διαφορετικά, η κρίση είναι συστημική, η αιτία της είναι ο ίδιος ο τρόπος λειτουργίας του καπιταλιστικού συστήματος που «αυτορυθμίζεται» μέσα από τον ελεγκτικό και εποπτικό ρόλο των χρηματαγορών. Η κρίση χρέους δεν αποτελεί παρά αποτέλεσμα και έκφανση της συστημικής κρίσης, όχι αιτία της.
Η νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική οικονομία και κοινωνία έχει «μπλοκάρει» σε παγκόσμιο επίπεδο, πλήττοντας αρχικά το βασικό μηχανισμό χρηματοδότησης της οικονομίας, τις τράπεζες. Γρήγορα οι τράπεζες μετατράπηκαν σε ζωντανούς-νεκρούς, σε τράπεζες-ζόμπι όπως αποκαλούνται διεθνώς. Η κρίση των τραπεζών οδήγησε γρήγορα στην κρίση δημόσιου χρέους, αρχικά στο Ντουμπάι και κατόπιν στην Ευρωζώνη, δηλαδή έπληξε εκείνες τις περιοχές και εκείνες τις χώρες στις οποίες η προσήλωση στον «ρυθμιστικό ρόλο» των χρηματαγορών και στη σκανδαλώδη φοροασυλία του κεφαλαίου και του πλούτου ήταν εντονότερη και δογματικότερη.
Οι κυρίαρχες οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις της Ευρώπης αποφάσισαν, από τις αρχές του 2009, να χρησιμοποιήσουν την κρίση ως «ευκαιρία» για να εμβαθύνουν τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές ενάντια στο κοινωνικό κράτος και στον κόσμο της εργασίας, με όπλο ακριβώς τα δημόσια ελλείμματα, τα οποία επικαλέστηκαν για να υιοθετήσουν πολιτικές λιτότητας για τους πολλούς, που προκαλούν ή επιτείνουν την ύφεση.
Η συμπίεση του μισθού και του κοινωνικού μισθού είναι πάντα η στρατηγική των κυρίαρχων τάξεων σε συγκυρίες κρίσης υπερσυσσώρευσης όπως η σημερινή, όπου το ποσοστό κέρδους του κεφαλαίου συρρικνώνεται. Η κρίση του κεφαλαίου είναι «έλλειψη υπεραξίας» όπως θα έλεγε ο Μαρξ, όχι έλλειψη ζήτησης. Το βάθεμα της κρίσης αποτελεί «εκκαθάριση» για το κεφάλαιο, καταστροφή κάθε «εμποδίου» στην «ανταγωνιστικότητα», ώστε το ποσοστό κέρδους να κινηθεί και πάλι ανοδικά παράλληλα με τη φτώχεια των πολλών και την ανεργία, ώστε η συσσώρευση κεφαλαίου να επιταχυνθεί και πάλι, αρχίζοντας έστω από μικρότερη συνολική παραγωγή.
Η στρατηγική του κεφαλαίου είναι επομένως η υποτίμηση της αγοραστικής δύναμης των μισθωτών, είτε με τα Μνημόνια (εσωτερική υποτίμηση), είτε με τη νομισματική υποτίμηση, στις χώρες που έχουν «ανεξάρτητη» νομισματική πολιτική (με δεδομένο ότι πάντα το μεγάλο κεφάλαιο μπορεί να διατηρεί τον πλούτο του στο προσφορότερο διεθνές νόμισμα).
Όμως η στρατηγική αυτή επιδεινώνει την κρίση δημόσιου χρέους, πρώτα απ’ όλα γιατί συρρικνώνει το ΑΕΠ (τον παρονομαστή του κλάσματος [δημόσιο χρέος]/ΑΕΠ) και έτσι αυξάνει το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ.
Επομένως η στρατηγική της υποτίμησης της εργασίας είναι αναγκασμένη να συμπληρωθεί με μια πολιτική «αποχρέωσης», διαγραφής χρέους, καταστροφής δανειακού κεφαλαίου. Οι τράπεζες-ζόμπι θα υποχρεωθούν να δεχθούν άλλο ένα πλήγμα, προς χάριν του στρατηγικού στόχου των κυρίαρχων τάξεων, που δεν είναι άλλος από την αντιδραστική αναδιάρθρωση της κοινωνίας, δηλαδή την υποτίμηση της εργασίας και την κατάργηση δικαιωμάτων και κατακτήσεων πολλών δεκαετιών.
Το «κούρεμα» του ελληνικού δημόσιου χρέους, με τον τρόπο που έγινε, αποτελεί επομένως αναγκαίο επακόλουθο των αντιδραστικών-αντιλαϊκών πολιτικών, του Μνημονίου, που κατέστησαν το ελληνικό δημόσιο χρέος μη-βιώσιμο.
Το ΠΑΣΟΚ ανέλαβε τη διακυβέρνηση της χώρας με δημόσιο χρέος 115% του ΑΕΠ. Με τις πολιτικές λιτότητας και αντιδραστικής αναδιανομής πλούτου και εξουσίας υπέρ του κεφαλαίου που ακολούθησε οδήγησε το δημόσιο χρέος στο 160% του ΑΕΠ. Ταυτόχρονα βύθισε την οικονομία στην ύφεση και τους εργαζόμενους στην ανέχεια και την ανασφάλεια.
Με βάση τους ανεπίσημους ακόμη υπολογισμούς του ΔΝΤ, λόγω του νέου «θεσμικού» δανεισμού που προβλέπουν οι αποφάσεις της 27/10 (100 δις + 30 δις για την επανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών), το «κούρεμα» (διαγραφή περίπου 100 δις ευρώ) θα μειώσει το ελληνικό δημόσιο χρέος στο 150% του ΑΕΠ για το 2012. Αν όλα πάνε καλά, δηλαδή με βάση τις υπεραισιόδοξες υποθέσεις για τα επιτόκια, τους ρυθμούς μεγέθυνσης κ.ο.κ. που υιοθετούνται από το ΔΝΤ, το δημόσιο χρέος θα είναι 120% του ΑΕΠ το 2020, δηλαδή μεγαλύτερο από αυτό που ήταν πριν το Μνημόνιο! Αποδεικνύεται έτσι ότι στόχος των αντιδραστικών πολιτικών δεν ήταν η χαλιναγώγηση του δημόσιου χρέους αλλά η καθυπόταξη των εργαζομένων και της κοινωνίας στα συμφέροντα του κεφαλαίου.
Το δημόσιο χρέος δε θα γίνει βιώσιμο, μετά την υλοποίηση των αποφάσεων της 27/10, επειδή παραμένουν οι βασικές αιτίες που το προκαλούν. Το «κούρεμα», η διαγραφή μέρους του χρέους, δεν συνεπάγεται ότι το χρέος θα καταστεί βιώσιμο. Η βιωσιμότητα δεν εξαρτάται μόνο από το μέγεθος του χρέους αλλά και από το αν δημιουργούνται εισοδήματα στην οικονομία (ρυθμοί μεγέθυνσης), το ύψος των επιτοκίων και από τη σχέση εσόδων-δαπανών.
Όμως, ας το ξαναπούμε, η κρίση του δημόσιου χρέους είναι μόνο ένα σύμπτωμα, και μάλιστα όχι το σημαντικότερο, που προκύπτει από την κρίση και τις ακολουθούμενες ταξικές πολιτικές. Το κρίσιμο αποτέλεσμα είναι η αυξανόμενη κοινωνική δυστυχία: Στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, η στατιστικά καταγραφόμενη ανεργία τον Μάιο του 2011 ανήλθε σε 16,6%, έναντι 12,0% το Μάιο του 2010 και 15,8% τον Απρίλιο του 2011. Οι στατιστικά καταγραφόμενοι άνεργοι το Μάιο ανήλθαν σε 822.719 άτομα.
Η αποκατάσταση της βιωσιμότητας όχι μόνο του χρέους αλλά και της ελληνικής κοινωνίας πλέον απαιτεί άλλες πολιτικές, όχι μόνο «κούρεμα»: Αντιστροφή της πολιτικής φορολόγησης προς τον πλούτο και όχι προς τους μισθωτούς και τα φτωχότερα στρώματα, δημόσιες δαπάνες για να τιθασευτεί η ανεργία, προσανατολισμό σε μορφές οργάνωσης της οικονομίας που βάζουν τις κοινωνικές ανάγκες πάνω από τα κέρδη. Αυτό είναι επείγον: η ανεπίσημη έκθεση της Ε.Ε. διαπιστώνει ότι οι πολιτικές περιορισμού της εσωτερικής ζήτησης έχουν ήδη προκαλέσει μία μόνιμη καταστροφή παραγωγικών δυνατοτήτων.
Διότι ακόμα και στο δημόσιο χρέος αν εστιάσουμε, οι όροι βιωσιμότητάς του περνάνε μέσα από την επιλογή της σχέσης εσόδων και δαπανών που θα μηδενίσει τα ελλείμματα. Επομένως προκύπτει το πραγματικό ερώτημα: θα πληρώσουν οι πλούσιοι ώστε να έχουμε κοινωνικό κράτος, προστασία των πιο αδύναμων, δημόσιες επενδύσεις και μεγέθυνση με μείωση της ανεργίας, ή θα συνεχίσουν να μην πληρώνουν και θα οδηγηθούμε στην κοινωνική ερήμωση;
Γίνεται λοιπόν φανερό ότι η λύση του προβλήματος προς το συμφέρον των πολλών δεν μπορεί να είναι παρά πολιτική. Είναι απαίτηση πλέον να ανατραπεί η παρούσα κυβέρνηση και οι πολιτικές που ακολουθεί. Αυτό αποτελεί την προϋπόθεση για την όποια λύση.
Ο λαός το έχει κατανοήσει. Με τις μεγαλειώδεις διαδηλώσεις του, τις απεργίες, τις καταλήψεις δημόσιων κτηρίων και εργασιακών χώρων, με τις πολύμορφες ειρηνικές αποδοκιμασίες των κυβερνητικών αξιωματούχων, τους δείχνει την πόρτα της εξόδου.
Η κυβέρνηση δεν μπορεί πλέον να κυβερνήσει. Είναι πολιτικά ζωντανή-νεκρή, μια «κυβέρνηση-ζόμπι». Όχι επειδή είναι ανίκανη, αλλά επειδή είναι πλέον επικίνδυνη για τον ελληνικό λαό! Η εμμονή στις ανάλγητες νεοφιλελεύθερες πολιτικές αφαίμαξης των εργαζομένων υπέρ του κεφαλαίου και του συσσωρευμένου πλούτου έχει φτάσει στα όριά της.
Η ανατροπή της κυβέρνησης μαζί με τα Μνημόνια, «αναθεωρημένα» ή μη, και η προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία είναι προϋπόθεση για τη σωτηρία της κοινωνίας, για μια εναλλακτική πορεία που θα προτάσσει τις κοινωνικές ανάγκες απέναντι στους καταναγκασμούς του κέρδους και στα συμφέροντα τουσυσσωρευμένου πλούτου.
Το «ΟΧΙ» τιμήθηκε δεόντως, όπως ταιριάζει στις περιστάσεις που Εσείς δημιουργήσατε
Αν πάρει κανείς στα σοβαρά τις επίσημες δηλώσεις των κυβερνόντων, οι χτεσινές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας έγιναν από μια «φασίζουσα μειοψηφία»…
Πόσοι αναλυτές ή μη, πρέπει να συνεχίζουν να σας επαναλαμβάνουν ότι ο τρόπος που επιχειρείτε τη μείωση του ελλείμματος είναι αποδεδειγμένα αποτυχημένος;
Πότε θα καταλάβετε ότι δεν μπορείτε να συνεχίσετε την άδικη αφαίμαξη, μέσω οριζόντιων αλλεπάλληλων φόρων, αποκλειστικά από αυτούς που ήδη πληρώνουν και δεν φοροδιαφεύγουν, δηλαδή τους αδύνατους και μικρομεσαίους.
Απορώ, εσείς, όπου όλες ανεξαιρέτως οι δημοσκοπήσεις δείχνουν την περιορισμένη απήχησή σας στο εκλογικό σώμα, τολμάτε και μιλάτε για «φασίζουσες μειοψηφίες» απαξιώνοντας την οργή του κόσμου, που είναι –πάρτε το απόφαση- η συντριπτική πλειοψηφία.
Αυτές οι «φασίζουσες μειοψηφίες» αναρωτιούνται ακόμα με οργή που να βρίσκεται αυτός ο «θεσμός», ο «πυλώνας» της Δικαιοσύνης. Πόσοι από τα λαμόγια των διάφορων Βατοπεδίων, Ζήμενς, των κουνάμενων υποβρυχίων, των C4I, των Τσουκάτων, των Άκηδων των μεγαλοοφειλετών με τις υπεράκτιες τιμωρήθηκαν.
Δικαιοσύνη κύριοι. Δικαιοσύνη οικονομική, νομοθετική, εκτελεστική. Αυτό παραμένει το Μέγα Ζητούμενο. Αυτό είναι το μεγάλο έλλειμμα. Κανένα δάνειο, όσο χαμηλότοκο κι αν είναι, δεν πρόκειται να το ξεχρεώσει.
Σύμφωνα με την τελευταία που θα δημοσιευτεί αύριο στο Βήμα –εφόσον επαληθευτεί- δεν ξεπερνάτε το 15% (συγκεκριμένα 14,7%) στη πρόθεση ψήφου. Το ίδιο περίπου ποσοστό με το οποίο ξεκίνησε κι ο μπαμπάς του σημερινού σας προέδρου, ο παπατζής με το ζιβάγκο, εκείνος του «Τσοβόλα δώστα όλα» που ακόμα πληρώνουμε.
[[Δημοσκόπηση της ΚΑΠΑ RESEARCH για το ΒΗΜΑ της Κυριακής, δίνει: 22,2% στη Ν.Δ. 14,7% στο ΠΑΣΟΚ, ΚΚΕ (9,1% ), ΛΑΟΣ (6,3% ), ΣΥΡΙΖΑ (5,1% ), Δημοκρατική Αριστερά (4,2% ), Οικολόγοι Πράσινοι (3,4% ), Δημοκρατική Συμμαχία (2,6% ), Πανελλήνιο Άρμα Πολιτών (1,8% )…]
Και πάψτε πια να θριαμβολογείτε περί του «νεότερου» κουρέματος που θα αποδειχτεί στη πράξη ότι όχι μόνο δεν μειώνεται το χρέος κατά 100 δισ. αλλά θα αυξηθεί τουλάχιστον κατά 30 δισ.+ ακόμη, σύντομα θα αποκαλύψουν το αποτρόπαιο πρόσωπό τους και οι λεγόμενες «γκρίζες ζώνες» της Νέας… σωτήριας διάσωσης.
Βράδυ Τετάρτης και οι πληροφορίες μιλάνε για 50% κούρεμα σε εθελοντική βάση του ελληνικού χρέους που κατέχουν ιδιώτες πιστωτές και μείωση του επιτοκίου. Μολονότι δεν γνωρίζουμε λεπτομέρειες ας δεχθούμε την πληροφορία αυτή ως βάση προκειμένου να δούμε τι σημαίνει για την ελληνική οικονομία, τις εγχώριες τράπεζες και τους εργαζόμενους.
Πρώτα απ’ όλα αφού το κούρεμα αφορά το 50% του ιδιωτικού χρέους και είναι εθελοντικό (α) δεν συνιστά πιστωτικό γεγονός ώστε να ενεργοποιηθούν τα ασφάλιστρα πιστωτικού κινδύνου και να αποζημιωθούν μερικώς όσες τράπεζες είχαν ασφαλιστεί (β) καλύπτει περίπου το 25% μόνο του συνολικού κρατικού χρέους και αυτό στην καλύτερη περίπτωση που οι τράπεζες θα ανταποκριθούν κατά 85-90% στο κούρεμα (πράγμα αβέβαιο με κριτήριο τη στάση τους στη συμφωνία του Ιουλίου για κούρεμα 21%) διαφορετικά μπορεί να πέσει και στο 20% μόνον.
Από τα παραπάνω προκύπτει πως από το 160% του ΑΕΠ που είναι σήμερα το κρατικό χρέος και με την ελάφρυνση του κατά 1/4 θα πέσει στο 120%, επίπεδο που έχει εκτιμήσει για παρόμοιο μέγεθος κουρέματος και η τρόικα αλλά για το 2020. Γιατί τόσα χρόνια μετά όμως και όχι άμεσα; Η απάντηση βρίσκεται στις ευρύτερες επιπτώσεις της εξέλιξης αυτής στο χρηματοπιστωτικό σύστημα και τη δυναμική της οικονομίας. Οι οποίες κάθε άλλο παρά ευνοϊκές θα είναι. Γιατί ναι μεν το νέο κούρεμα αποτελεί ένα βήμα μπροστά από την αποτυχημένη συμφωνία του Ιουλίου, όμως η ελάφρυνση από το βάρος του χρέους που προσφέρει στην οικονομία παραμένει εξαιρετικά μικρή συγκριτικά με την πραγματική ανάγκη (έχουμε εδώ και 1,5 χρόνο εξηγήσει πως χρειάζεται 60%-70% κούρεμα του συνολικού χρέους), ενώ συγχρόνως γονατίζει τις ελληνικές τράπεζες και τα ασφαλιστικά ταμεία παραλύοντας την επιχειρηματική δραστηριότητα και την πραγματική οικονομία. Ιδού γιατί:
Σύμφωνα με τα πλέον πρόσφατα στατιστικά στοιχεία της Τράπεζας Ελλάδας (Αύγουστος 2011), ο εγχώριος χρηματοπιστωτικός τομέας έχει στην κατοχή του 51 δισ. ευρώ ελληνικών κρατικών ομολόγων τα οποία με ένα κούρεμα 50% θα διαγράψουν από τους ισολογισμούς τους 25 δισ. περίπου. Συγχρόνως, όμως, οι ελληνικές τράπεζες -όπως και οι ευρωπαϊκές- είναι υποχρεωμένες να εμφανίσουν ως τα τέλη του χρόνου την πραγματική κατάσταση του ενεργητικού τους και να βγάλουν στο φως τους ‘σκελετούς’ που έκρυβαν στα ντουλάπια τους τόσο καιρό, κάτω από την πίεση για διαφάνεια που επιβάλλει στα βιβλία τους η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μέσω της BlackRock. Η αυστηρή επιθεώρηση της οποίας εκτιμάται πως θα υψώσει τον πήχη της επανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών πάνω από το επίπεδο των 25 δισ. που θα μπορούσε να περιμένει κανείς λόγω κουρέματος ομολόγων, προκειμένου να καλυφθούν οι απώλειες που αναμένεται να προκληθούν από τις επισφάλειες και την επιδεινούμενη κατάσταση των ελληνικών νοικοκυριών στα επόμενα χρόνια. Για τι ύψος, όμως, επισφαλειών μιλάμε;
Οι απαιτήσεις των ελληνικών τραπεζών από δάνεια που έχουν κάνει στο εσωτερικό της χώρας σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά ανέρχονται σε 251 δισ. Σύμφωνα, δε, με τα στοιχεία της τελευταίας έκθεσης της ΓΣΕΕ για την ελληνική οικονομία, τα δάνεια σε καθυστέρηση διπλασιάστηκαν από 5% του συνόλου το 2008 σε 10% τον Σεπτέμβριο 2010. Με τον ρυθμό αυτό φέτος πρέπει να έχουν ξεπεράσει το 15%, εκτίμηση που επιβεβαιώνουν ανεπισήμως έγκυροι τραπεζικοί κύκλοι. Αυτό πρακτικά σημαίνει πως οι τράπεζες έχουν 40 δισ. περίπου σε δάνεια που είναι ουσιαστικά χαμένα και με προοπτική περαιτέρω διόγκωσης τους. Συνεπώς, αν στα 25 δισ. των χαμένων ομολόγων προσθέσουμε τα 40 δισ. των χαμένων δανείων, οι άμεσες ανάγκες των τραπεζών σε νέα κεφάλαια ανέρχονται σε 65 δισ.! Και αυτό χωρίς να υπολογίσουμε πρόσθετες επισφάλειες από τις επιπτώσεις της διεθνούς κρίσης και τις έμμεσες επιπτώσεις που θα προκύψουν σε λειτουργικά σήμερα δάνεια από τη διακοπή των πιστώσεων και των αναχρηματοδοτήσεων λόγω κουρέματος και προσαρμογής των ισολογισμών τους.
Ούτε λίγο ούτε πολύ το κούρεμα σημαίνει δηλαδή πιστωτικό γεγονός ή κραχ για την ελληνική πραγματική οικονομία στον βαθμό που (α) η ανακεφαλαιοποίηση των ελληνικών τραπεζών δεν πρόκειται να χρηματοδοτηθεί από την πάντα απρόθυμη αγορά ή το υπερχρεωμένο κράτος και που ο ευρωπαϊκός μηχανισμός προβλέπει λιγότερα από 50 δισ. για όλες τις ευρωπαϊκές περιφερειακές χώρες και (β) η ανακεφαλαιοποίηση αυτή δεν περιλαμβάνει τα ασφαλιστικά ταμεία τα οποία με 50% κούρεμα θα απολέσουν 11 δισ. μόνον από τα κρατικά ομόλογα που έχουν στο χαρτοφυλάκιο τους (χωρίς να υπολογίσουμε τις άλλες ζημιές από μετοχές).
Πρακτικά η αδυναμία των τραπεζών να βρουν νέα κεφάλαια θα οδηγήσει σε δριμεία συρρίκνωση των ισολογισμών τους με πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων και περιορισμό των πιστώσεων με αποτέλεσμα να κλείσουν μία σειρά επιχειρήσεις και να εκτιναχθεί εκ νέου η ανεργία συμπιέζοντας τους μισθούς. Παράλληλα εξ ανάγκης θα αναθεωρηθεί πάλι το ασφαλιστικό σύστημα για να λειτουργήσουν τα ταμεία, ασχέτως της κάλυψης που θα έχουν από το κράτος (βλ. κυβερνητικές υποσχέσεις), γεγονός που θα προκαλέσει νέο ψαλίδισμα των συντάξεων. Εάν στα παραπάνω προσθέσουμε και τους νέους όρους δανεισμού της χώρας από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το ΔΝΤ, τότε καταλαβαίνουμε γιατί η οικονομική ύφεση θα είναι παρατεταμένη και βαθιά και γιατί η μείωση του λόγου χρέους/ΑΕΠ στο 120% δεν θα προκύψει άμεσα αλλά σε βάθος χρόνων.
Το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι τόσο το ότι η άμεση και συστηματική εποπτεία της οικονομικής διαχείρισης θα περιέλθει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στους τεχνοκράτες των Βρυξελλών περιορίζοντας την όποια εναπομένουσα εθνική κυριαρχία και το ειδικό βάρος του ελληνικού κοινοβουλίου και της κυβέρνησης στη νομοθέτηση και λήψη των οικονομικών αποφάσεων. Το πρόβλημα είναι πως - εκτός και εάν υπάρξει και νέο κούρεμα στην πορεία, κάτι όχι απίθανο - η οικονομία θα παραμείνει σιδηροδέσμια του χρέους αδυνατώντας να ανακάμψει, την ίδια ώρα που ο αφελληνισμός των ελληνικών τραπεζών που αναπόφευκτα θα προκύψει - ενδεχομένως με τη μεταβατική κρατικοποίηση ορισμένων - εξαιτίας της αδυναμίας τους να ανακεφαλαιοποιηθούν θα οδηγήσει σε μία μεγάλη μεταβίβαση περιουσιών σε ξένα χέρια. Για παράδειγμα, μία πιθανή εξαγορά της Εθνικής Τράπεζας από τη Deutsche Bank σημαίνει πως η τεράστια ακίνητη περιουσία μαζί με τις καταθέσεις και το δανειστικό χαρτοφυλάκιο της τράπεζας περνάνε στην κατοχή της DB. To ίδιο θα ισχύσει και για τις άλλες τράπεζες.
Συνεπώς, παράλληλα με το όποιο σχέδιο ΕΥΡΗΚΑ ενεργοποιηθεί για την εκποίηση του δημόσιου πλούτου, δημιουργούνται οι προϋποθέσεις για την εκποίηση και ιδιωτικών περιουσιών σε τιμές εξαιρετικά χαμηλές ελλείψει εγχώριας ζήτησης. Επιπλέον, αλλάζουν οι όροι συναλλαγής του αποδυναμωμένου ελληνικού κράτους στην εκμετάλλευση του αναξιοποίητου φυσικού πλούτου της χώρας. Γιατί ένα ισχυρό ελληνικό δημόσιο θα μπορούσε να υπογράψει συμβάσεις με τις ξένες πολυεθνικές ώστε να καρπούται το 35-50% των κερδών από μία π.χ. εξόρυξη πετρελαίου ή χρυσού στην ελληνική ΑΟΖ ή επικράτεια. Όμως, ένα καταχρεωμένο κράτος θα περιοριστεί πιθανά σε μία συμβολική προμήθεια της τάξης του 3-5% για όποια άδεια εκμετάλλευσης παραχωρήσει.
Όπως σωστά έχει ήδη παρατηρηθεί, η διατήρηση του χρέους στο 120% του ΑΕΠ με ορίζοντα το 2020 μας επαναφέρει στο σημείο εκκίνησης του 2009, τη στιγμή που είναι από ερευνητές κύρους γνωστό πως βιώσιμο χρέος πάνω από 90% δεν υπάρχει.
Συνεπώς, το κούρεμα είναι ουσιαστικά ήπιο και δεν μας λυτρώνει από την αρνητική δυναμική που επιφέρει το χρέος στην οικονομία, ενώ πρακτικά οδηγεί στην πλήρη εξαγορά της τα προσεχή χρόνια από το ευρωπαϊκό κεφάλαιο. Ο μηχανισμός του χρέους αποδεικνύεται πως, εάν δεν οδηγήσει στη διάλυση της Ευρωζώνης και την εξάρθρωση της παγκόσμιας οικονομίας λόγω της υπερχρέωσης όλου του πλανήτη, θα είναι ο καταλύτης της με βάναυσο τρόπο ευρωπαϊκής καπιταλιστικής ενοποίησης. Δεν είναι αυτή η Ευρώπη των λαών, όπως δεν είναι αυτό το κούρεμα που προτείνει η αριστερά για να ανακάμψει η οικονομία.
Η απόφαση της Συνόδου Κορυφής αποτελεί ένα ακόμα βήμα στο κενό για την ευρωζώνη, ένα ακόμα καρφί στο σταυρό του μαρτυρίου για τον ελληνικό λαό.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου, παντελώς απούσα από τις κρίσιμες διαπραγματεύσεις, προσπαθεί τώρα να μας παρουσιάσει ως παράδεισο όλα όσα επί δύο χρόνια ξόρκιζε ως κόλαση.
Δυστυχώς αποδείχτηκε ότι όλες της οι επιλογές ήταν εγκληματικές και μας οδήγησαν τελικά στην ουσιαστική χρεοκοπία.
Το 2010 αποφάσισαν να μας βάλουν στο μνημόνιο και να προσφέρουν ως αντίδοτο στην κρίση χρέους τη λιτότητα και την εσωτερική υποτίμηση.
Μας είπαν ότι το μνημόνιο της λιτότητας θα μας σώσει από τη χρεοκοπία.
Αποδείχτηκε τελικά ότι μας βύθισε βαθιά μέσα σε αυτήν.
Μας είπαν ότι θα είναι πρόσκαιρη η επιτροπεία και η κατάσταση έκτακτης ανάγκης.
Αποδείχτηκε ότι θα είναι μόνιμη και μακράς διάρκειας.
Μας έβαλαν σε αυτή την εθνική περιπέτεια με χρέος περίπου στο 115% του ΑΕΠ.
Τώρα, στην καλύτερη περίπτωση, και μετά από 10 χρόνια θα μας βγάλουν φτωχούς, ταπεινωμένους, διαλυμένους και με χρέος 120% του ΑΕΠ.
Και ποιος να τους εμπιστευτεί όμως ότι ακόμα και σ΄ αυτές τις προβλέψεις τους θα πέσουν μέσα;
Όταν μόνο μέσα σε ενάμισι χρόνο εφαρμογής του μνημονίου έχουν πέσει έξω πάνω από πέντε φορές στις προβλέψεις τους για την ύφεση.
Η απόφαση της Συνόδου Κορυφής δεν μπορεί να οδηγήσει σε βιώσιμο δρόμο την ελληνική οικονομία γιατί βασίζεται στη λάθος συνταγή.
Βασίζεται στη συνταγή της λιτότητας που γεννά την ύφεση και πολλαπλασιάζει το χρέος.
Η διαγραφή του χρέους είναι αναγκαία, αλλά ως μέσο για την υλοποίηση μιας άλλης πολιτικής, μιας πολιτικής ανάπτυξης και παραγωγικής ανασυγκρότησης.
Είναι όμως δώρον άδωρον, αν πρόκειται να συνεχιστεί μια πολιτική ύφεσης και κοινωνικής κατεδάφισης.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου, όχι μόνο δεν έσωσε κανέναν, αλλά έδωσε πολύτιμο χρόνο στους δανειστές και στις τράπεζες για να σώσουν αυτοί σημαντικό μέρος των κεφαλαίων τους.
Τώρα αφήνει εκτεθειμένα τα ασφαλιστικά ταμεία και μας εγκαθιστά μια μόνιμη επιτροπεία, που θα οδηγήσει τη χώρα, μέσα από μέτρα σκληρής λιτότητας, στην κοινωνική ερήμωση, στην έκρηξη της ανεργίας και στη μαζική μετανάστευση της νέας γενιάς.
Αυτή η απόφαση, αυτή η συμφωνία δεν πρέπει και δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή από τον ελληνικό λαό.
Ο πρωθυπουργός είπε σήμερα ότι δεν του αρέσει να έρχεται η τρόικα κάθε τρεις μήνες και να κάνει ένα σόου. Ότι προτιμά να βρίσκεται μόνιμα στη χώρα μας.
Μήπως να σκεφτόταν τελικά να ρωτήσει και τις Ελληνίδες και τους Έλληνες για το τι προτιμούν και τι επιλέγουν;
Ο πρωθυπουργός δεν έχει καμία εξουσιοδότηση να καταργεί την εθνική μας κυριαρχία.
Δεν έχει καμία νομιμοποίηση να παρακάμπτει τη δημοκρατία και να καταλύει τη λαϊκή κυριαρχία.
Ήρθε η ώρα ο ελληνικός λαός, στο όνομα όλων των λαών της Ευρώπης, να πει ένα μεγάλο όχι στην εξόντωση της Ελλάδας και στη διάλυση της Ευρώπης.
Ένα όχι στη λιτότητα, ένα όχι στην επιτροπεία, ένα όχι στη μεγάλη απειλή της εξαθλίωσης των λαών της Ευρώπης προς όφελος του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.
Ήρθε η ώρα ο ίδιος ο λαός μας να υπερασπιστεί τη δημοκρατία και να επιβάλει τη κυριαρχία του.
Να επιβάλει τη μόνη δημοκρατική διέξοδο από την κρίση, να επιβάλει την άμεση προσφυγή στη λαϊκή ετυμηγορία.
Θέλετε να φάτε ένα σουβλάκι καλαμάκι ή μήπως με τα ίδια λεφτά προτιμάτε να αγοράσετε μία... μετοχή της Εθνικής Τράπεζας; Οχι, δεν σας κοροϊδεύουμε, όντως 1,60 ευρώ κόστιζε προχθές η μετοχή της Εθνικής! Αν μάλιστα προτίθεστε να φάτε γύρο με πίτα, με τα 2 ευρώ μπορείτε να αγοράσετε πάνω από... 8 (!) μετοχές της Αγροτικής Τράπεζας ή 6 μετοχές του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου. Δεν κάνουμε πλάκα.
Τα εκατομμύρια των Ελλήνων, που καλά κάνουν και δεν ασχολούνται καθόλου με το χρηματιστήριο, δεν διανοούνται καν σε τι εξευτελιστικά χαμηλό επίπεδο έχουν πέσει οι μετοχές των τραπεζών. Η Αγροτική Τράπεζα (ΑΤΕ), που έχει ουσιαστικά στην κατοχή της αν θέλει τα μισά χωράφια της Ελλάδας ως υποθήκες μη εξυπηρετούμενων δανείων, άξιζε προχθές στο χρηματιστήριο ολόκληρη μόνο... 302 εκατομμύρια!!! Με 152 εκατομμύρια, δηλαδή, μπορούσε κανείς να αποκτήσει άνω του 50% των μετοχών της! Είναι απίστευτο.
Το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, που πριν από μερικούς μήνες όλοι το παίνευαν για την εξαιρετική ρευστότητα που είχε, προχθές άξιζε... 95 εκατομμύρια - όχι, δεν είναι τυπογραφικό λάθος, ολόκληρη η τράπεζα δική σας με 95 μόνο εκατομμύρια ή αν δυσκολεύεστε λίγο οικονομικά, με μόλις 48 εκατομμυριάκια αποκτάτε πάνω από το 50% των μετοχών και κάνετε ό,τι θέλετε με την τράπεζά σας!
Θυμάστε που η Εθνική Τράπεζα είχε ξοδέψει 4,3 δισεκατομμύρια ευρώ για να αγοράσει την τουρκική Φινανσμπάνκ; Ε, λοιπόν, τώρα ολόκληρη η Εθνική αξίζει... 1,6 δισ.!
Μην ετοιμάζεστε πάντως να αρχίσετε να επιχειρηματολογείται ότι δήθεν η Εθνική, η ΑΤΕ και το ΤΤ κατάντησαν έτσι επειδή το Δημόσιο ασκεί τον έλεγχο σ' αυτές, γιατί οι εκπλήξεις που σας περιμένουν είναι δυσάρεστες. Ξέρετε πόσο αξίζουν οι μεγάλες ιδιωτικές τράπεζες της χώρας; Προχθές η συνολική αξία της Αλφα, της Γιούρομπανκ, της Μαρφίν και της Πειραιώς, και των τεσσάρων μαζί, μόλις ξεπερνούσε το... ενάμισι όλο κι όλο δισεκατομμύριο! Μόνο 500 εκατομμύρια έκανε η Αλφα, 350 εκατομμύρια η Γιούρομπανκ, 443 η Μαρφίν και ούτε 275 η Πειραιώς!
Ολες μαζί και οι επτά τράπεζες που προαναφέρθηκαν, οι οποίες συναποτελούν ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα της Ελλάδας, δεν άξιζαν προχθές ούτε τριάμισι δισεκατομμύρια! Τριάμισι δισ. ευρώ όλες οι ελληνικές τράπεζες! Δεν το χωράει νους ανθρώπου.
Για να έχουμε μια εικόνα για το μέγεθος της καταβαράθρωσης του ελληνικού τραπεζικού συστήματος, το οποίο απόψε θα δεχτεί βίαιο χτύπημα από τις αποφάσεις των ηγετών της Ευρωζώνης -δηλαδή της Γερμανίας!- για το "κούρεμα" της αξίας των ελληνικών κρατικών ομολόγων, αρκεί να αναφέρουμε το εξής πολύ χαρακτηριστικό στοιχείο: Πριν από τέσσερα χρόνια, πριν ξεσπάσει δηλαδή η χρηματοπιστωτική κρίση, τον Οκτώβρη του 2007 οι επτά ελληνικές τράπεζες, που προχθές άξιζαν 3,49 δισ. ευρώ, άξιζαν... 67 δισεκατομμύρια! Αξιζαν δηλαδή 19 (!) φορές περισσότερο στο χρηματιστήριο από όσο αξίζουν σήμερα.
Αν πάλι δεν θέλετε να αγοράσετε όλες τις τράπεζες της χώρας με 3,5 δισ. ευρώ, έχετε κι άλλες επενδυτικές ευκαιρίες. Τι θα λέγατε να αγοράζατε π.χ. την εταιρεία ηλεκτροδότησης όλης της χώρας, τη ΔΕΗ, μαζί με τις εταιρείες ύδρευσης της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης που παρέχουν νερό σε πάνω από 5.000.000 ανθρώπους; Θέλετε μήπως να σας προσθέσουμε και τα λιμάνια της πρωτεύουσας και της συμπρωτεύουσας - δηλαδή τους Οργανισμούς Λιμένος Πειραιώς (ΟΛΠ) και Θεσσαλονίκης (ΟΛΘ);
Μη διστάζετε, τζάμπα είναι! Δεν κοστίζουν ασύλληπτα ποσά, όπως φαντάζεστε. Ηλεκτρικό, νερό και λιμάνια, όλα μαζί, κοστίζουν μόλις... 2,2 δισεκατομμύρια - και εννοούμε το 100% των μετοχών τους! Με 1,1 δισεκατομμυριάκι δηλαδή μπορείτε να αγοράσετε το 50% συν κάτι των μετοχών τους και να γίνετε ο άρχοντας που καταδικάζει στο σκοτάδι ή στη δίψα δέκα ή πέντε εκατομμύρια ανθρώπους - κι έχετε και τα λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης για πάρτη σας! Με ένα δισεκατομμύριο! Εκεί φτάσαμε...
Προπαγάνδα Το παραμύθι των ιδιωτικοποιήσεων
Ακούει ο κοσμάκης "ιδιωτικοποιήσεις" και φαντάζεται ότι αρκεί να πουλήσει το κράτος τη ΔΕΗ, την ΕΥΔΑΠ ή τον ΟΛΠ για να ξεχρεώσει η Ελλάδα. Κανένας, όμως, από εκείνους που του κάνουν πλύση εγκεφάλου γι' αυτήν τη δήθεν "λύση" των οικονομικών προβλημάτων της χώρας, δεν του εξηγεί ότι η χρηματιστηριακή αξία της ΔΕΗ ήταν προχθές κάτω από 1,4 δισ. ευρώ, ότι ολόκληρη η ΕΥΔΑΠ άξιζε στο χρηματιστήριο μόλις... 318 εκατομμύρια, ότι ο Οργανισμός Λιμένος Πειραιώς άξιζε μόνο 318 εκατομμύρια. Για ποια λύση του οικονομικού προβλήματος μέσω της εκποίησης των δημόσιων επιχειρήσεων κοινής ωφέλειας κάνουν λοιπόν λόγο; Φως, νερό, λιμάνια δεν πιάνουν όλα μαζί ούτε... 2 (δύο!) δισεκατομμύρια. Προπαγανδιστική απάτη είναι όλη αυτή η ιστορία
Η δήλωση του ιδρυτή του Κινήματος Ανεξάρτητων Πολιτών, που έκανε σε εκπομπή του ΑΝΤ1, έχει ως εξής: "Οι ξένοι μας βάζουν όλο και πιο βαθειά το μαχαίρι. Μας προκαλούν προσβλητικά κάθε μέρα και περισσότερο και μας οδηγούν σε έκρηξη, που πιθανόν να καταστρέψει και τους ίδιους. Οι υπεύθυνοι της Κυβέρνησης συμπεριφέρονται απέναντί τους σαν μυρμήγκια, ενώ στο λαό μας επιδεικνύουν μια τόσο τρομακτική αναλγησία, που θα πρέπει να είναι είτε συνειδητά όργανα του Κακού είτε επικίνδυνα άσχετοι, μικροί και αφελείς. Από τη νέα σύσκεψη των Ευρωπαίων προκύπτει καθαρά ότι ο μόνος δρόμος στον οποίο μας οδηγούν με σιγουριά, είναι ο δρόμος της βίας. Η φωνή της υπομονής, της σύνεσης, του συμβιβασμού και τελικά της υποταγής, σημαίνει το τέλος μας ως Έθνους και ως Λαού. Η ΕΥΡΩΠΗ ΜΑΣ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΒΙΑΣ !"
• Τον Πρόεδρο της Γαλλικής Δημοκρατίας, κ. Σαρκοζί
• Τον Πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, κ. Βαν Ρομπάι
• Τον Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κ. Μπαρόζο
• Τον απερχόμενο Πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, κ. Τρισέ
Κυρία Καγκελάριε,
Σας απευθύνουμε αυτή την επιστολή, προκειμένου να εκφράσουμε την έντονη ανησυχία μας για τις πολιτικές που εφαρμόζονται στην Ελλάδα. Πιστεύουμε ακράδαντα πως η συνολική προσέγγιση είναι αναποτελεσματική, ακόμη και με βάση τα δικά σας κριτήρια, και δεν θα σταθεροποιήσει το χρέος της Ελλάδας ως ποσοστό επί του ΑΕΠ. Ταυτοχρόνως, οι κοινωνικές συνέπειες είναι φρικτές, με την ανεργία να υπερβαίνει ήδη το 20% και με πρωτοφανή επίπεδα φτώχειας, ανασφάλειας και κοινωνικού αποκλεισμού.
Πιστεύουμε πως από το 2008 η Ελλάδα χρησιμοποιείται διαρκώς ως πειραματόζωο για την απάντηση της Ευρώπης στην κρίση. Τα αποτελέσματα μέχρι τώρα αναδεικνύουν τί δεν πρέπει να γίνεται υπό συνθήκες κρίσης. Είναι ώρα, πιστεύουμε, να το ξανασκεφτείτε σοβαρά.
Η αποκλειστική εξάρτηση χωρών, που αντιμετωπίζουν σοβαρές οικονομικές ανισορροπίες από νέα και ακριβά δάνεια και πακέτα λιτότητας έχει οδηγήσει σε ένα φαύλο κύκλο, αφού η λιτότητα οδηγεί στην ύφεση και άρα στην ανάγκη νέων δανείων και περαιτέρω πακέτων λιτότητας. Η αλήθεια είναι, όπως υποστηρίζουν ολοένα και περισσότεροι διακεκριμένοι οικονομολόγοι, ότι η συνολική προσέγγιση δεν ασχολείται καθόλου με τα βασικά χρηματοπιστωτικά και οικονομικά προβλήματα. Υπό αυτό το πρίσμα, είναι δύσκολο να μην συμπεράνουμε ότι βασικός στόχος σας είναι η διάσωση των τραπεζών του Βορρά, αντί της σοβαρής αντιμετώπισης των προβλημάτων του Νότου, συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουν έντυπα με ιδιαίτερα ορθόδοξες πηγές, όπως οι Financial Times.
Καθώς γίνεται ολοένα και πιο ξεκάθαρο ότι η συνολική προσέγγιση για την Ελλάδα είναι αδιέξοδη, γινόμαστε μάρτυρες της δημοσιοποίησης ακόμη πιο αναποτελεσματικών και κοινωνικά απαράδεκτων στρατηγικών. Για παράδειγμα, τα εν εξελίξει σχέδια για την ιδιωτικοποίηση της ελληνικής δημόσιας περιουσίας μέσω μιας εταιρίας που θα εδρεύει στο Λουξεμβούργο, έχει προκαλέσει εξαιρετικά μεγάλες αντιδράσεις στην Ελλάδα και θα πρέπει να ληφθεί ως δεδομένο ότι τέτοιες κινήσεις θα οδηγήσουν σε πολλαπλές και σοβαρές αντιδράσεις.
Αναλογιστείτε μονάχα τις αντιδράσεις που θα προκαλούνταν στη χώρα σας, αν εφαρμοζόταν ένα παρόμοιο πρόγραμμα ιδιωτικοποίησης γερμανικής δημόσιας περιουσίας ύψους 750 δις ευρώ (δηλαδή ποσού ίσου με το 1/3 του γερμανικού δημοσίου χρέους) και μάλιστα από μια ξένη εταιρία, χωρίς καμία συμμετοχή του γερμανικού κράτους!
Αυτό το σχέδιο πρέπει να αποσυρθεί επειγόντως, όχι μόνο γιατί είναι απαράδεκτο, αλλά γιατί δεν θα επιλύσει κανένα από τα προβλήματα φερεγγυότητας του ελληνικού κράτους. Επιπροσθέτως, η πραγματοποίηση ενός τέτοιου σχεδίου εγείρει ζήτημα τόσο πολιτικών όσο και νομικών ευθυνών όλων όσοι θα μπορούσαν να λειτουργήσουν εναντίον των συμφερόντων του ελληνικού κράτους. Θα οδηγήσει επίσης σε τεράστια οικονομικά κέρδη για όσους σκοπεύουν να εκμεταλλευθούν την πρωτοφανή κρίση που βιώνει ο ελληνικός λαός, προκειμένου να εξαγοράσουν δημόσια περιουσία σε κόστος δραματικά χαμηλότερο από την πραγματική της αξία.
Πολλά έχουν ειπωθεί για την “ξεχωριστή περίπτωση” της Ελλάδας. Είναι σημαντικό, όμως, να γίνει ξεκάθαρο το πού έγκειται αυτή η ιδιαιτερότητα. Σύμφωνα με τη Eurostat, ο ελληνικός δημόσιος τομέας ως μερίδιο του ΑΕΠ δεν διαφέρει σημαντικά από το μέσο όρο των οικονομικών της Ευρωζώνης. Αντιθέτως, οι ελληνικές στρατιωτικές δαπάνες είναι συστηματικά υψηλότερες, ενώ η φορολογία του κεφαλαίου είναι χαμηλότερη από τους ευρωπαϊκούς μέσους όρους. Αυτό που κάνει την ελληνική περίπτωση να ξεχωρίζει, είναι το γεγονός ότι οι κάτοχοι των μεγάλων εισοδημάτων και του πλούτου δεν συνεισφέρουν στα φορολογικά έσοδα σύμφωνα με τη φοροδοτική τους ικανότητα.
Σήμερα όλα αυτά έχουν επισκιαστεί στις ευρωπαϊκές συζητήσεις, με τη βοήθεια μιας πρωτοφανούς εκστρατείας παραπληροφόρησης και διαστρέβλωσης, τόσο από λαϊκιστικά κόμματα, όσο και από μερίδα των ΜΜΕ. Δυστυχώς, συνεισφέρατε κι εσείς στη δημιουργία αυτού του κλίματος, όταν δημοσίως δηλώσατε ότι οι Έλληνες εργαζόμενοι απολαμβάνουν περισσότερες αργίες και διακοπές από τους Γερμανούς εργαζόμενους. Θα καλωσορίζαμε μια διορθωτική σας δήλωση, μέσω της οποίας θα απολογηθείτε στους Έλληνες εργάτες και μισθωτούς. Φυσικά το ζήτημα είναι πολύ σοβαρότερο από αυτού του είδους την παραπληροφόρηση. Τα ελληνικά ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών αποτελούν την άλλη όψη του ίδιου νομίσματος με τα πλεονάσματα των Γερμανών εξαγωγέων, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων που πουλούν στρατιωτικούς εξοπλισμούς, αλλά και των γερμανικών τραπεζών που τώρα διασώζονται από τις πολιτικές σας, εκείνων δηλαδή που κέρδισαν χρηματοδοτώντας τα ελλείμματα τρεχουσών συναλλαγών της Ελλάδας. Αυτό είναι το αποτέλεσμα της οικονομικής αρχιτεκτονικής της Ε.Ε.
Φυσικά θα πρέπει επίσης να αντιμετωπίσετε το περίεργο ερώτημα, γιατί οι Γερμανοί εργαζόμενοι έχουν κερδίσει τόσα λίγα από αυτή την αρχιτεκτονική. Επιπλέον, αυτή η διαπίστωση θα έφερνε στο επίκεντρο τη δική σας ευθύνη εντός της Ευρωζώνης. Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ο Νότος θα μπορέσει να αυξήσει την ανταγωνιστικότητα χωρίς μια εξαγωγική πολιτική πιο επεκτατική από την αντίστοιχη των Βόρειων οικονομιών. Η Γερμανία δεν μπορεί να λειτουργεί σαν να πρόκειται για μια μικρή ανοικτή οικονομία, αδιαφορώντας για τις συνθήκες της ζήτησης στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση.
Συνημμένο στην παρούσα επιστολή θα βρείτε το πλαίσιο προτάσεων του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς. Όπως γνωρίζετε, η δική μας προσέγγιση στηρίζεται στη σημασία της κοινωνικής συνοχής, συμπεριλαμβανομένης της βελτίωσης της ποιότητας ζωής και των Γερμανών εργαζόμενων. Θα ήταν όμορφο να σκεφτεί κανείς ότι παρόμοιες σκέψεις υπάρχουν κάπου στη λίστα προτεραιοτήτων σας.
Με εκτίμηση,
Το Προεδρείο του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς
Ο Πρόεδρος: Πιέρ Λοράν
Οι Αντιπρόεδροι: Αλέξης Τσίπρας, Μαϊτέ Μόλα, Μαρίζα Ματίας, Γκριγκόρι Πετρένκο
…Τι έγινε, παίδες; Αρχισε η «Στάση του Νίκα» στα γήπεδα; Διότι όταν αρχίζουν να αναρτώνται πανώ με πολιτικά συνθήματα από τους φιλάθλους, όταν αυτά τα συνθήματα χαρακτηρίζονται «υβριστικά» κι όταν αρχίζει η αστυνομία να κυνηγάει τις λέξεις τους τότε, «φεύγε, Αύγουστε», φύγε κυρ Ανδρόνικε πιο γρήγορα απ' τους καρβουνιαρέους που σε ακολουθούν...
Η πρώτη προσφυγή κατά του έκτακτου ειδικού τέλους ηλεκτροδοτούμενων δομημένων επιφανειών που θα εισπραχθεί μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ κατατέθηκε στο Συμβούλιο της Επικρατείας και είναι από το σωματείο "Έλληνες Φορολογούμενοι" και την Ανώνυμη Εταιρεία "Eurocapital". Στην προσφυγή τους υποστηρίζουν ότι η επιβολή του νέου τέλους, που στην ουσία πρόκειται για νέο φόρο, αντίκειται σε μία πλειάδα διατάξεων του Συντάγματος, αλλά και σε διατάξεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ).
Σήμερα θα περιμένουμε με αγωνία να μάθουμε και εμείς τι θα συμβεί στην πατρίδα μας. Αν όχι σήμερα, ίσως την Τετάρτη. Πιθανόν να το μάθουμε και πριν από την κυβέρνηση, αυτήν την παρέα που παριστάνει ότι θυσιάζεται για να σώσει την Ελλάδα.
Γάλλοι και Γερμανοί έχουν ουσιαστικά διαλύσει την ευρωπαϊκή συνοχή και στην πράξη και στους τύπους. Η Ενωμένη Ευρώπη ζει κρίσιμες στιγμές καθώς οι κρατικές ηγεσίες, έχοντας παραχωρήσει μεγάλο μέρος των πολιτικών εξουσιών στις αγορές, χάνουν τη μία μάχη μετά την άλλη αδύναμες να υπερασπιστούν τα συμφέροντα των πολιτών.
ΕΜΕΙΣ; Εμείς είμαστε ένα ακυβέρνητο, υπό κατάληψη σκάφος. Αυτοί που ανέλαβαν την εντολή να το διευθύνουν, αφού παραβίασαν όλες τις προεκλογικές υποσχέσεις και τις δεσμεύσεις απέναντι στον ελληνικό λαό, συνεχίζουν την υλοποίηση ενός σκληρού νεοφιλελεύθερου προγράμματος - πειράματος κατά παράβαση όλων των δημοκρατικών και συνταγματικών κανόνων, διαλύοντας όλες τις κοινωνικές δημόσιες δομές για να παραδοθεί η χώρα στους στους ιδιώτες, στους πιστωτές που ελέγχουν το χρέος της. Πρωταγωνιστής αυτής της προσπάθειας ο Γιώργος Παπανδρέου, που μοιράζει την πίτα και εκτελεί όλες τις εντολές ανατρέποντας στο σύνολό της και την εξωτερική πολιτική της χώρας.
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ που πέρασαν τις εξετάσεις της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ και κέρδισαν τη συμπάθεια της αμερικανικής πρεσβείας, έχοντας καταλάβει πως οι μέρες του πρωθυπουργού είναι μετρημένες, αγωνίζονται για τις επόμενες δικές τους μέρες. Ποντάρουν στα διαπλεκόμενα συμφέροντα ελπίζοντας πως θα μπορέσουν και αυτή τη φορά να παραπλανήσουν τους Έλληνες.
ΤΙ ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΟΥΝ; Μόνιμο ρόλο στα προσεχή σχήματα εξουσίας. Με λίγη υπομονή -λένε σε μας- θα προλάβει να σας σώσει ο Γ. Παπανδρέου. Το είπε και στον Αλέξη Τσίπρα. “Δεν φεύγω αν δεν σώσω (για 6η φορά!) τη χώρα”. Μιλάμε για την ίδια χώρα που την είχαν σώσει οι Ευρωπαίοι εταίροι μας την 21η Ιουλίου και αναγγέλθηκε από τον κ. Παπανδρέου πομπωδώς.
Πήρε για λογαριασμό μας -είπε- το μεγαλύτερο δάνειο στην ιστορία του πλανήτη. Εξασφάλισε -τόνισε- τις δανειακές ανάγκες της χώρας μέχρι το 2020! Βεβαίως, στην κ. Βάσω είπε πως, αν δεν ψηφίσει το άρθρο 37, δεν θα πάρουμε την 6η δόση και κατά συνέπεια θα χρεωκοπήσουμε πριν χρεωκοπήσουμε!
ΞΕΡΕΙ κανείς κάποια χώρα στην ιστορία του πλανήτη που να ανέκαμψε και να πέρασε στην ανάπτυξη και στη δυνατότητα να αποπληρώνει τόσο μεγάλες δανειακές υποχρεώσεις με διαρκή λιτότητα, φτώχεια, μηδενισμό του διαθέσιμου λαϊκού εισοδήματος και ουσιαστικά με πλήρη κατάρρευση της εσωτερικής αγοράς; Ξέρει κανείς πολιτικό που εφαρμόζει για την αντιμετώπιση του μεγάλου δυσβάσταχτου δημοσίου χρέους πολιτικές που αυξάνουν το χρέος και μάλιστα ραγδαία;
ΑΦΟΥ διέψευδαν τις επιλεκτικές χρεωκοπίες και αναδιαρθρώσεις υποσχόμενοι πως θα αποπληρώσουν μέχρι σέντσι τις δανειακές υποχρεώσεις που ανέλαβαν, τώρα ελπίζουν στο κούρεμα. Ποιο κούρεμα; Ό,τι ξέρουμε εμείς ξέρουν και αυτοί. Ο κ. Λουκάς Παπαδήμος, διακεκριμένο στέλεχος στο ευρωπαϊκό τραπεζικό στερέωμα και σύμβουλος του κ. Παπανδρέου, δήλωσε πως οποιοδήποτε κούρεμα πέραν του 20%, όπως είχε συμφωνηθεί στη Σύνοδο Κορυφής του Ιουλίου, θα είναι καταστροφικό για τη χώρα.
Οι τράπεζες δεν θα καταφέρουν να ανταποκριθούν στην ανακεφαλαίωσή τους, με συνέπεια να κρατικοποιηθούν χωρίς να είναι βέβαιο ότι θα μπορούν να λειτουργήσουν ομαλά. Μάλιστα μεγάλες φίρμες του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού τομέα, όπως η UBS, προτείνουν κούρεμα γουλί από 80% έως και 100% του ελληνικού χρέους!
Όταν η αριστερά μιλούσε για διαγραφή χρέους και μάλιστα όχι όλου, ανατρίχιαζαν τα εγχώρια εργαλεία του συστήματος. Πάμε παρακάτω.
ΤΟ ΘΕΜΑ δεν είναι μόνο ή κυρίως το μέγεθος του κουρέματος, αλλά ποιος θα καλύψει τα κουρεμένα κεφάλαια των τραπεζών και των ασφαλιστικών ταμείων. Διότι, αν δεν αναπληρωθούν είτε από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς είτε από κρατικά κεφάλαια, με τον δημόσιο τομέα κατεστραμμένο, τα ασφαλιστικά ταμεία άδεια και τις τράπεζες λόγω ρευστότητας εκτός πραγματικής οικονομίας, η χρεωκοπία είναι απολύτως εξασφαλισμένη. Και είναι, γιατί δεν θα υπάρχουν καταθέσεις και σταδιακά οι αποταμιεύσεις θα μηδενίζονται.
ΜΑ ΘΑ ΧΑΣΟΥΝ οι πιστωτές μας τόσο εύκολα τα χρήματά τους; Δεν είναι τόσο απλό. Πρώτον, γιατί κάθε χώρα θα αποφασίσει πόσο και πώς θα καλύψει τις απώλειες των δικών της θεσμικών επενδυτών στους ελληνικούς τίτλους. Δεύτερον, έχουν “Plan B”, όπως αποκαλύφθηκε από το περιβόητο σχέδιο Eureka, που ουσιαστικά μετατρέπει ένα πολύ μεγάλο μέρος του χρέους μας σε ενυπόθηκο, αφού δεσμεύει περιουσιακά στοιχεία της χώρας ύψους 125 δισ., ευρώ. Απομένει στους Έλληνες να αποφασίσουν και να αναρωτηθούν αν έχουν το δικαίωμα να εκποιήσουν τη χώρα δεσμεύοντας τις παρούσες και κυρίως τις μέλλουσες γενεές
Με αφορμή το θλιβερό γεγονός του θανάτου διαδηλωτή στη διάρκεια των κινητοποιήσεων της 20-10-2011, επανήλθε στο προσκήνιο η επικινδυνότητα της χρήσης χημικών ουσιών – δακρυγόνων από τις δυνάμεις επιβολής της Δημόσιας Τάξης.
Ο ΙΣΑ τον Ιούνιο του 2011 παρων στο Ιατρείο Πρώτων Βοηθειών στη Πλατειά Συντάγματος στη διάρκεια ανάλογων κινητοποιήσεων, έθεσε το θέμα της επικινδυνότητας από τη χρήση χημικών ουσιών από τις Δυνάμεις Τάξεις και μάλιστα απέστειλε στο Γενικό Χημείο του Κράτους προς ανάλυση χρησιμοποιηθέντα φιαλίδια χημικών.
Τα αποτελέσματα ανάλυσης έδειξαν μεταξύ άλλων την ύπαρξη της χημικής ουσίας CS, η όποια σύμφωνα και με την άποψη της Ένωσης Ελλήνων Χημικών, κατατάσσεται στα χημικά όπλα, με σοβαρές έως και πολύ σοβαρές επιπτώσεις στον ανθρώπινο οργανισμό.
Επισημαίνεται ότι με απόφαση του ΟΗΕ (2603/16-12-1969) απαγορεύεται η χρήση αυτού του τύπου των χημικών ουσιών από τα κράτη μέλη για πολεμικούς σκοπούς.
Ακόμη η σύμβαση του Παρισιού του 1993, που έχει επικυρωθεί και από την Ελλάδα, προβλέπει την απαγόρευση παραγωγής χημικών ουσιών για στρατιωτικούς σκοπούς και εμείς προσθέτουμε ποσό μάλλον για ειρηνικά διαδηλώνοντες πολίτες.
Ο ΙΣΑ προειδοποιεί για μια φόρα ακόμη την Επίσημη Πολιτεία και την Κυβέρνηση να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να βάλλουν τέλος στη χρήση χημικών ουσιών κατά των διαδηλωτών, που μπορούν να οδηγήσουν από παροδικές βλάβες της υγείας μέχρι το χειρότερο, πριν να είναι πολύ αργά.
Τέλος εκτιμούμε ότι τους δύσκολους καιρούς για την πατρίδα, μόνο η αποκατάσταση της κοινωνικής ειρήνης και ο σεβασμός των δεινοπαθούντων πολιτών, μπορούν να μας εμπνεύσουν την ελπίδα για έξοδο από το αδιέξοδο και όχι η καλλιέργεια ενός κλίματος αντιπαράθεσης της πολιτικής εξουσίας με τους πολίτες.
«Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι θα ήθελα ξεκινώντας να εκφράσω εκ μέρους της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ τα θερμά μας συλλυπητήρια στους οικείους του, τους συγγενείς του, στην οικογένειά του και στο Κομμουνιστικό Κόμμα, εξ όσων πληροφορήθηκα ήταν μέλος του.
Και θα ήθελα, με αφορμή αυτό το γεγονός, να πω κάτι το οποίο κατά τη γνώμη μου έχει πολύ μεγάλη σημασία απευθυνόμενος προς την κυβέρνηση. Με τη συμπεριφορά σας τις τελευταίες μέρες, την ομιλία του πρωθυπουργού στην Κοινοβουλευτική Ομάδα, τις παρεμβάσεις του Αντιπροέδρου της Κυβέρνησης και Υπουργού Οικονομικών κατά τη διάρκεια της συζήτησης εδώ στη Βουλή αποδεικνύεται ότι έχετε επιλέξει μια επικίνδυνη στρατηγική, έχετε επιλέξει τη στρατηγική της έντασης.
Αρνείστε πεισματικά να οδηγήσετε τη χώρα με ομαλό τρόπο στη λαϊκή ετυμηγορία την ίδια στιγμή που είναι πλέον φανερό σε όλους μας ότι υπάρχει μια πρωτοφανής αναντιστοιχία της λαϊκής βούλησης, της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού με τις αποφάσεις που παίρνετε. Αποφάσεις που λαμβάνετε διαρκώς κάτω από εκβιαστικά διλήμματα και με τη διαρκή επισήμανση των μελών της Κοινοβουλευτικής σας Ομάδας ότι ψηφίζουν τις αποφάσεις αυτές κόντρα και στη δική τους συνείδηση.
Και αναρωτιέμαι, λοιπόν, σας ενοχλούν αυτά που λέω, σας ενοχλούν αυτά που λέω αλλά είναι η γλώσσα της αλήθειας και ενοχλεί η γλώσσα της αλήθειας. Αναφέρομαι λοιπόν σε μια σειρά από τοποθετήσεις που έγινα από αυτό εδώ το βήμα.
Επαναλαμβάνω λοιπόν, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, διότι η φωνή μας θα ακουστεί –όσο και αν προσπαθείτε να μας διακόψετε– ότι από αυτό εδώ το βήμα δεν ήταν ούτε ένας, ούτε δυο οι βουλευτές της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που για μια ακόμη φορά, πολλοστή φορά, σε ένα νομοσχέδιο τοποθετήθηκαν λέγοντας ότι θα υπερψηφίσουν για τελευταία φορά αυτή τη φορά. Πόσες φορές άλλωστε, άραγε, το ακούσαμε αυτό, κόντρα και στη δική τους συνείδηση υπό τον εκβιασμό ότι αν δεν ψηφίσουν θα χρεοκοπήσει η χώρα.
Και αναρωτιέμαι, είναι δυνατόν να λειτουργήσει μια κοινοβουλευτική δημοκρατία με όρους «ομερτά»; Εδώ έχουμε οδηγηθεί; Εμείς θα επιμείνουμε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κόντρα στη στρατηγική της έντασης, στη στρατηγική των μαζικών και ειρηνικών αγώνων.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, βρισκόμαστε για πολλοστή φορά στο ίδιο έργο θεατές. Έχετε κουραστεί και έχετε κουράσει τον ελληνικό λαό αλλά και τους ίδιους τους εαυτούς σας. Είναι η έκτη φορά που με την ίδια ακριβώς επιχειρηματολογία καλούμαστε ως Εθνική Αντιπροσωπεία να επικυρώσουμε αποφάσεις χωρίς να μας εξηγείτε εσείς οι οποίοι μας καλείτε να ψηφίσουμε σε τι θα συνεισφέρουν αυτές οι αποφάσεις ως προς τη σωτηρία της χώρας και της ελληνικής οικονομίας.
Δεν άκουσα, κύριε Αντιπρόεδρε της Κυβέρνησης, ούτε ένα επιχείρημα επί της ουσίας σε τι θα βοηθήσει την έρμη οικονομία της χώρας το άρθρο 37 του πολυνομοσχεδίου που αφορά την επέκταση των συλλογικών συμβάσεων στον ιδιωτικό τομέα. Σε τι θα βοηθήσει τη διάσωση της χώρας από τη χρεοκοπία; Εάν το πρόβλημά μας είναι πρόβλημα δημόσιου χρέους και οφείλεται στην ύφεση που για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά έχει η ελληνική οικονομία εξαιτίας των επιλογών του μνημονίου, τότε σε τι έχει αυτό να κάνει με το άρθρο 37;
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι μας σώσατε μια φορά με το μνημόνιο, μας σώσατε δεύτερη και τρίτη με το ασφαλιστικό και τη διάλυση των ασφαλιστικών σχέσεων, μας σώσατε με το μεσοπρόθεσμο, μας σώσατε με τα χαράτσια, τις έκτακτες εισφορές, τη φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας, τώρα μας διασώζετε και για έκτη φορά με ένα νομοσχέδιο, ταφόπλακα, για την ελληνική κοινωνία. Τόσες πολλές επεμβάσεις σωτηρίας σε τόσο λίγο χρόνο δεν έχει κάνει κανείς.
Επειδή όμως τα ψέματα τελειώνουν και τα αστεία τελειώνουν, κύριε Αντιπρόεδρε της Κυβέρνησης, που τόσο εκρήγνυστε όταν ακούτε εκφράσεις πολιτικότατες –από αυτό το βήμα– σας προκαλώ δώστε στη δημοσιότητα την επιστολή που δώσατε στην κυρία Λαγκάρντ και εσείς και ο κύριος Πρωθυπουργός, να δούμε τι δεσμεύσεις υπάρχουν και για πόσες φορές ακόμα θα σώσετε την ελληνική οικονομία, για έβδομη, για όγδοη, για ένατη. Δώστε στη δημοσιότητα την επιστολή, δώστε την στη δημοσιότητα να δούμε τι είδους δεσμεύσεις έχετε πριν ζητήσετε την ψήφο των βουλευτών, για μια ακόμη φορά, για να μας σώσετε.
Εμείς μιλάμε με βαρείς χαρακτηρισμούς, ναι, είναι πολιτική η κριτική που κάνουμε όμως. Είπαμε ότι εδώ και δυο χρόνια κατεδαφίζεται η χώρα, σας λέγαμε τα αυτονόητα και εσείς προχωρούσατε στα αδιανόητα, σε επιλογές που μεγαλώνουν το χρέος και βαθαίνουν την ύφεση, σε επιλογές διάλυσης της ελληνικής κοινωνίας.
Και, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, θα ήθελα να διαβάσω από το ρεπορτάζ της έγκριτης εφημερίδας «ΤΟ ΒΗΜΑ», δεν το υιοθετώ, θα ήθελα να το διαβάσω και θα ήθελα να ακούσω γιατί ακόμη δεν έχει ζητηθεί διάψευση παρά μονάχα μια μέρα μετά ο Πρωθυπουργός της χώρας συναντάται στο Μέγαρο Μαξίμου με τον εκδότη της εφημερίδας. Λίγες ώρες μετά την συνάντησή του με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και ένα 24ωρο πριν από τη θεσμική συνάντηση με την πολιτική ηγεσία του τόπου.
Και λέει το ρεπορτάζ, εξομολογείται μιλώντας στο «ΒΗΜΑ της Κυριακής» κορυφαίο στέλεχος της κυβέρνησης «ήμασταν σαν τις πόρνες την πρώτη τους φορά». Και αναφέρεται στην ψυχολογική κατάσταση των μελών του Υπουργικού Συμβουλίου την ημέρα της συνεδρίασης για την επικύρωση του μνημονίου 5 Μαΐου 2010. «Κοιτάγαμε ο ένας τον άλλον και ήμασταν χλωμοί. Αισθανόμασταν μεγάλη ντροπή αφού δεν μπορούσαμε να πιστέψουμε ότι εμείς το ΠΑ.ΣΟ.Κ. οδηγήσαμε την Ελλάδα στο Δ.Ν.Τ. και τεμαχίσαμε μισθούς και συντάξεις». Και καταλήγει «από τότε έχουμε εκπορνευθεί πλήρως, έχουμε κάνει τα ίδια πράγματα πολλές φορές χωρίς να αισθανόμαστε ίχνος ντροπής». Εγώ το καταδικάζω αυτό το ρεπορτάζ.
Το καταδικάζω. Όμως το καταδικάζει αυτό το ρεπορτάζ, δεν το δέχεται το Μέγαρο Μαξίμου… Ξέρετε κάτι; Σας ενοχλεί αλλά όταν στη διαπλοκή παραδίδεστε και η διαπλοκή θα σας εξευτελίσει.
Για τελευταία λοιπόν, φορά παίρνετε μια απόφαση διάλυσης της κοινωνίας, για τελευταία φορά με τους ίδιους εκβιασμούς. Μια μας λέγατε ότι δεν θα πάρουμε τη δόση, ξανά μας το λέτε αυτό, την άλλη μας λέγατε ότι αν δεν ψηφίσουμε θα φύγουμε από το ευρώ. Την παρ’ άλλη μας είπατε ότι θα έρθουν τα τανκς και θα γίνουμε Αργεντινή. Μετά μας είπατε ότι θα κλείσουν οι τράπεζες και θα χαθούν οι καταθέσεις. Μετά μας είπατε ότι δε θα έχουμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις.
Ξέρετε γιατί θλίβομαι, γιατί η τελευταία απειλή θα γίνει πραγματικότητα δυστυχώς έτσι όπως πάμε. Όχι αν δεν ψηφίσετε, αλλά αν ψηφίσετε θα γίνει πραγματικότητα. Ήδη στους μισθούς και τις συντάξεις του Οκτώβρη δόθηκε αντίδωρο. Ήδη τα ασφαλιστικά ταμεία με το κούρεμα που θα έρθει – και άλλο θα ήταν να ερχόταν κούρεμα με μια ισχυρή στρατηγική διαπραγμάτευση από την πλευρά της χώρας μας δυο χρόνια πριν, πριν οδηγηθούμε στο μνημόνιο και μνημόνιο και κούρεμα δεν το αντέχει η ελληνική οικονομία. Τα ασφαλιστικά ταμεία δεν θα έχουν να πληρώσουν συντάξεις.
Καταλήγω, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ποιος είναι ο κυρίαρχος εκβιασμός σήμερα που οδηγείτε για μια ακόμη –τελευταία αυτή τη φορά, έτσι λέτε κάθε φορά– τους εθνικούς μας διασώστες Βουλευτές της κυβερνητικής πλειοψηφίας να ψηφίσουν το νομοσχέδιο. Ότι αν δεν ψηφιστεί το άρθρο 37 του νομοσχεδίου, δηλαδή του άρθρου που καταργεί τις συλλογικές συμβάσεις στον ιδιωτικό τομέα, τότε δε θα πάρουμε την έκτη δόση.
Προσέξτε δηλαδή τι μας λέτε. Ότι αν δεν ψηφιστεί αυτή η διάταξη που όλοι γνωρίζουμε, δεν είναι εμπνεύσεως τρόικα την έχουν εμπνευστεί οι Έλληνες συνεργάτες των τροκανών –και δεν αναφέρομαι στην κυβέρνηση, ψάξτε να τους βρείτε στα επιστημονικά συμβούλια του ΙΟΒΕ– και την έστειλαν στην τρόικα και την υιοθέτησε η τρόικα. Αν δεν ψηφιστεί αυτό δε θα μας δώσουν την έκτη δόση.
Δηλαδή οι Γερμανοί που τρέμουν την επέκταση της κρίσης στην Ιταλία, οι Γάλλοι που τρέμουν την επέκταση της κρίσης στις γαλλικές τράπεζες θα αποφασίσουν να τα τινάξουν όλα στον αέρα για το άρθρο 37. Νομίζω ότι αυτή η ανάγνωση της πραγματικότητας μπορεί να γίνει μονάχα αν αυτοί που την κάνουν είναι είτε παραδομένοι, είτε συνένοχοι.
Και επειδή ο τρόπος με τον οποίο επιτίθεστε το τελευταίο διάστημα κύριοι της Κυβέρνησης, στις κοινωνικές κατηγορίες μιλώντας για συντεχνίες, μάλλον δεν σας δείχνει για παραδομένους, μάλλον για συνένοχους σας δείχνει.
Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, μη νομίζετε ότι επειδή θα ψηφιστεί σήμερα και το 37 και όλο το πολυνομοσχέδιο έχετε ξεμπερδέψει. Δυστυχώς δεν έχει ξεμπερδέψει η χώρα μας. Αυτό είναι το χειρότερο απ’ όλα. Αλλά αυτός ο λαός που βγήκε χθες και σήμερα στους δρόμους που έδωσε μια νέα σαφή λαϊκή εντολή δεν πρόκειται να γυρίσει στο σπίτι του ηττημένος.
Αυτός ο λαός θα διεκδικήσει τη δικαίωσή του και είμαστε βέβαιοι ότι θα καταφέρει τη δικαίωσή του κόντρα σε εκβιασμούς και πολιτικές παρασκηνίου».
Στη δευτερολογία του είπε:
«Κύριε Πρόεδρε, έχω μια ηθική και πολιτική υποχρέωση να πω το εξής. Σήμερα διαπίστωσα ότι έχω ένα πολύ ισχυρό όπλο κύριε Αντιπρόεδρε. Κάθε φορά που υπάρχει μια σιωπή σε έγγραφα και δεσμεύσεις να χρησιμοποιώ τον όρο πολιτική ομερτά και εσείς να τα δίνετε στη δημοσιότητα. Και μετά εγώ να ανακαλώ. Τα δώσατε στη δημοσιότητα.
Ελπίζω κύριε Πρόεδρε, σε ό,τι αφορά τη σπουδή σας να με ανακαλέσετε σε σχέση με την πολιτική ορθότητα του όρου να πράξετε το ίδιο να μην έχετε δυο μέτρα και δυο σταθμά και σε σχέση με την πολιτική ορθότητα του όρου «τζάμπα μάγκας» που χρησιμοποίησε ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης.
Και μία επί της ουσίας παρατήρηση. Κύριε Υπουργέ, σε αυτή την επιστολή τη δισέλιδη, στα αγγλικά, ημερομηνία 27.9.2011 στην πραγματικότητα διαβάζουμε τα μέτρα του νομοσχεδίου που ψηφίζουμε σήμερα. Εάν αυτό το οποίο δεν είχε συζητηθεί προφανώς σε κανένα Υπουργικό Συμβούλιο στις 27.9.11 και σε καμιά συνεδρίαση του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Αν αυτό δεν ονομάζετε εκβιασμένη συμφωνία –τον άλλον όρο τον αναίρεσα, τον ανακάλεσα– τότε τι είναι εκβιασμένη συμφωνία;»
Και είναι τόσο αφελείς οι άνθρωποι και υποκύπτουν τόσο εύκολα στις υπάρχουσες ανάγκες, ώστε εκείνος που εξαπατάει θα βρίσκει πάντοτε κάποιους που θα αφήνονται να εξαπατώνται
καβαφης
K’ είν’ η συνείδησίς μου ήσυχη για το αψήφιστο της εκλογής. Bλάπτουν κι οι τρεις τους την Συρία το ίδιο.
Aλλά, κατεστραμένος άνθρωπος, τι φταίω εγώ. Zητώ ο ταλαίπωρος να μπαλωθώ. Aς φρόντιζαν οι κραταιοί θεοί να δημιουργήσουν έναν τέταρτο καλό. Mετά χαράς θα πήγαινα μ’ αυτόν.
στην αντιπαρο ζεις ζητειται ελπις
αξιζουμε ενα καλυτερο αυριο απο αυτο που διαμορφωσαμε χτες
Ο κόσμος είναι επικίνδυνος, όχι ΜΟΝΟ εξαιτίας αυτών που κάνουν το κακό, αλλά ΚΑΙ εξαιτίας αυτών που τους κοιτάζουν χωρίς να κάνουν τίποτα.
