ΚΚΕ - Στάλιν: Η μεγάλη ανατριχίλα
Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΟΤΣΗ
«Θα κάνω ό,τι αποφασίσει το Κόμμα (...). Αν το Κόμμα μού πει να σφουγγαρίσω εδώ μπροστά σας, θα σφουγγαρίσω εδώ μπροστά σας...».
Ετσι, κάπως, απάντησε η Αλέκα Παπαρήγα σε συνέντευξη Τύπου, όταν ερωτήθηκε υπαινικτικά κατά πόσο θεωρεί ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου και θα παραχωρήσει τη θέση της (ύστερα από 17 ολόκληρα χρόνια) σε νέο γενικό γραμματέα κατά το 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ, που συνέρχεται την ερχόμενη εβδομάδα (18-23 Φεβρουαρίου).
Ενα ακόμη «συνέδριο μυστικό», που θα 'λεγε κι ο Λάκης Καραλής (το βέβηλο «Σουπερμάρκετ» του με τα αντικομματικά τραγούδια, που έκαναν αίσθηση τον καιρό της χούντας, ξανακυκλοφόρησε εσχάτως εμπλουτισμένο). Όσο κι αν «τεντώσει το αυτί του ο λαός» για να παρακολουθήσει τις εργασίες του, όπως έλεγε προχθές η κ. Παπαρήγα, απλώς θα... στραβολαιμιάσει: Ανοικτή για τους δημοσιογράφους θα είναι μόνον η πανηγυρική έναρξη. Και με ένα δελτίο Τύπου, στο τέλος, θα πληροφορηθούμε ό,τι κρίνεται ανακοινώσιμο απ' όσα θα λεχθούν και θα αποφασιστούν κεκλεισμένων των θυρών. Καθότι ο εχθρός πάντοτε ελλοχεύει να πλήξει ύπουλα το κόμμα του λαού...
Με επιλογή του, αποσυνάγωγο το ΚΚΕ -για να διασφαλίζει αμόλυντη την «καθαρότητά» του. Μόνο του, με αψεγάδιαστα πειθαρχημένες παρελάσεις, στα εκρηκτικά «Δεκεμβριανά» της μαθητικής εξέγερσης. Μόνο του στις αγροτικές κινητοποιήσεις, στις εργατικές απεργίες, στις λαϊκές διαδηλώσεις. Με ιδιαίτερη προσοχή να αποφεύγεται κάθε συνάφεια με τους εκτός κόμματος αυτόκλητους αριστερούς - οπορτουνιστές και άλλα τυχοδιωκτικά στοιχεία. Αποφασίζει λ.χ. στην Καισαριανή το δημοτικό συμβούλιο να τιμήσει τον δημοφιλέστατο λαϊκό τραγουδιστή Αντώνη Καλογιάννη, βέρο Καισαριανιώτη και από τα γεννοφάσκια του κομμουνιστή. Μειοψηφεί και απέχει μόνο το ΚΚΕ. Σύμπασα η πολιτειακή και πολιτική ηγεσία τιμά (προς τιμήν της) τον Μανώλη Γλέζο, κατά την παρουσίαση του έργου του για την Εθνική Αντίσταση. Απούσα μόνον η Αλέκα Παπαρήγα. Μια ζωή ακαταπόνητος αγωνιστής, παγκόσμιο σύμβολο της αντίστασης στον ναζισμό και τον φασισμό και με βραβεία Λένιν, ο Μανώλης Γλέζος δεν αξιώθηκε και την πατέντα του Περισσού...
Δεν χαριτολογούσε, φευ, με το σφουγγάρισμα, η Αλέκα Παπαρήγα. Κι αυτό είναι το τραγικό. Υπέρτατη εξουσία το Κόμμα, αυτοσκοπός πια κι όχι εργαλείο, δεν επιδέχεται αμφισβήτηση, κριτική ή ανυπακοή στις αποφάσεις και εντολές του. Ακόμη κι όταν είναι κραυγαλέος ο παραλογισμός τους.
Ανατριχιάζω κάθε φορά που θυμάμαι, αίφνης, κάποια παρεπόμενα της τραγωδίας του Τσερνομπίλ, το Πάσχα του 1986. Τους έρμους Κνίτες να ανεβοκατεβαίνουν αδιάκοπα τους δρόμους των Εξαρχείων βαρυφορτωμένοι με τσάντες γεμάτες μαρούλια για να πείθεται ο κοσμάκης να ψωνίζει άφοβα στη «Λαϊκή» της Καλλιδρομίου για την πασχαλινή μαγειρίτσα. Διότι το Κόμμα είπε, και διατυμπάνιζε πρωτοσέλιδα ο «Ριζοσπάστης», ότι ήταν αντισοβιετικός μύθος των Αμερικανών η φονική ραδιενέργεια...
Πολύ χειρότερα όσα έγιναν στο Κίεβο της Ουκρανίας: Το εκεί Κόμμα επί τέσσερις ημέρες απέκρυψε από τον πληθυσμό την τήξη του πυρηνικού αντιδραστήρα. Έτσι, την Πρωτομαγιά εκατοντάδες χιλιάδες μαθητές, φοιτητές και εργαζόμενοι παρέλασαν μέσα σ' ένα αόρατο φονικό νέφος από ραδιενεργό στρόντιο, καίσιο 137, κάλιο και πλουτώνιο. Ακριβής απολογισμός για τα θύματα του Τσερνομπίλ, αλλά και της εγκληματικής κομματικής ανευθυνότητας, ουδέποτε έγινε...
Τη μεγάλη ανατριχίλα, ωστόσο, μας την επιφυλάσσει σε λίγες ημέρες το συνέδριο του ΚΚΕ. Χωρίς τυμπανοκρουσίες αλλά και χωρίς ισχυρές αντιστάσεις, θα επιχειρήσει, στα μουλωχτά και προγραμματισμένα, τη νεκρανάσταση του Στάλιν και τη θεωρητική δικαίωση του σταλινισμού. Οι εκτός των κομματικών τειχών δεν θα το παίρναμε χαμπάρι αν δεν υπήρχε ένα τολμηρό (θέλει πράγματι τόλμη να αντιμετωπίζεις την ιδεολογική τρομοκρατία του ΚΚΕ) άρθρο του πανεπιστημιακού καθηγητή Γιώργου Ρούση, που δημοσιεύθηκε στον «Ριζοσπάστη» και αρχίζει έτσι:
«Σύντροφοι, με πόνο ψυχής διαπιστώνω ότι οι θέσεις της Κ.Ε. επιβεβαιώνουν την εκτίμησή μου περί σταλινικής στροφής του Κόμματος (...). Η στροφή αυτή, σε συνδυασμό με ένα σεχταρισμό, ο οποίος όλο και πιο έντονα διέπει όλες τις πτυχές της κομματικής δραστηριότητας αν τελικά υιοθετηθεί από το 18ο Συνέδριο, θα είναι καταστροφική...».
Ο αρθρογράφος αναλύει μία μία τις «θέσεις» που τεκμηριώνουν την εκτίμησή του (λ.χ. η θέση 17, κατά την οποία το πιο συνεπές ρεύμα της μαρξιστικής διανόησης και πολιτικής ήταν υπό την ηγεσία του Στάλιν). Και υπογραμμίζει ιδιαίτερα την ανατριχιαστική («κάποιες υπερβολές» στην αντιμετώπιση των αντεπαναστατικών κέντρων!) δικαιολόγηση των εκκαθαρίσεων του 1936-1938 με την εξόντωση εκατοντάδων χιλιάδων μπολσεβίκων της Οκτωβριανής Επανάστασης και της βίαιης κολεκτιβοποίησης, με τα εκατομμύρια θύματα από τον λιμό και τη σταλινική τρομοκρατία.
Στον Γ. Ρούση απάντησε η ίδια η Αλέκα Παπαρήγα (με ομιλία της στην Πάτρα 5-11-08) με έναν τρόπο εκπληκτικό:
«Έγιναν ακρότητες; Εγώ σου λέω ότι μπορεί και να έγιναν. Αυτό θα μας μείνει από εκείνη την περίοδο; Και στο κάτω κάτω, ας τα πουν οι ίδιοι οι Σοβιετικοί. Είμαστε εμείς μέσα στην ΕΣΣΔ το '30 και το '35 να ξέρουμε;».
Αυτό το θρασύτατο «κουκούλωμα» της σταλινικής θηριωδίας δεν ξεσήκωσε, αλίμονο, θύελλα αντιδράσεων στην αφασική ελληνική κοινωνία, που οφείλει βεβαίως να ανησυχεί, όταν οι κάθε λογής απολογητές του ολοκληρωτισμού την προκαλούν επικίνδυνα. Ακόμη και η «ανανεωτική» πτέρυγα της παραδοσιακής Αριστεράς, με κάποια χλιαρά κείμενα στην «Αυγή», επιδεικνύει μια συντροφική καθωσπρεπική αβρότητα, που σκλαβώνει...
Εχοντας τη γούνα μου καμένη (επί δεκαετίες «προβοκάτορας» για το ΚΚΕ, παρά τη στενή σχέση μου με τον Χαρ. Φλωράκη) θα απευθυνθώ με κάποια αμυδρή προσδοκία στους νεότερης ηλικίας συνέδρους του ΚΚΕ: Δεν είδατε, προ τριετίας, τη συγκλονιστική ταινία «Οι ζωές των άλλων», ούτε, παλαιότερα, τη συνταρακτική «Ομολογία» του Κώστα Γαβρά. Τρέξτε τώρα να δείτε το «Κατίν» του Βάιντα -για να ψυχοπλακωθείτε και να ταρακουνηθεί το μυαλό σας.
Δεν διαβάσατε, όταν έπρεπε, το «Μηδέν και το άπειρο» για τις «δίκες της Μόσχας» -γιατί ο Αρθουρ Κέστλερ είχε υπηρετήσει και στην Ιντέλιτζενς Σέρβις. Διαβάστε τώρα απνευστί την έξοχη «Υπόθεση Τουλάγεφ» -μια ζωή επαναστάτης ο Βίκτωρ Σερζ.
Και πάνω απ' όλα:
Αντιπαραθέστε στη μούχλα των «θέσεων της Κ.Ε.» τη διαχρονική φρεσκάδα όσων εκήρυττε η Ρόζα Λούξεμπουργκ (μόλις συμπληρώθηκαν 90 χρόνια από την άγρια δολοφονία της) στις ιδεολογικές συγκρούσεις της με τον Λένιν και τον «δημοκρατικό συγκεντρωτισμό» του: Με πεμπτουσία του τον ουμανισμό, δεν υπάρχει σοσιαλισμός χωρίς δημοκρατία και ελευθερία. Και «η ελευθερία νοείται πάντοτε ως ελευθερία γι' αυτόν που σκέφτεται διαφορετικά».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 09/02/2009
Σ.Β
Θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ για το 18ο ΣυνέδριοΚάποιες απόψεις στο Ποντος και Αριστερα
Μια ανάλυση εδώ
Δεύτερο κείμενο του Γιώργου Ρούση
Το ΚΚΕ του 18ου: απελπισμένος και απελπιστικός σταλινισμός εδώ....Δεν ξέρω αν επί Στάλιν σκοτώθηκε ο σοσιαλισμός, επί σταλινισμού όμως η επανάσταση εκφυλίστηκε σε καθεστώς, μεταλλάχθηκε σε βοναπαρτισμό, έχασε το ουμανιστικό πρόσωπό της και φόρεσε την αδιαπέραστη μάσκα της τυραννίδας.... Απο τον Σταθη εδω
Οι θέσεις του ΚΚΕ για το Κατίν από τον Παριανό κ.Γκίκα εδώ
27 σχόλια προς “18ο Συνέδριο ΚΚΕ: Προσυνεδριακός Διάλογος για το Σοσιαλισμό| 18ο Συνέδριο του ΚΚΕ: Το τέλος της περιπλάνησης ενός αδέσποτου δορυφόρου | |
O Stalinismos einai oti pio frikto parousiase i anthrwpotita ston aiona pou mas perase meta to nazismo!
ΑπάντησηΔιαγραφήSkata ston tafo tou alvanou HOTZA!
Δεν βλέπω ωλίαρε να σχολιάζει και τα του κλώνου-υβριδίου του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ-ΤΣΙΠΡΑΣΥΝ
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ μονος σταλινας εδω μεσα απ οτι βλεπω , ειναι ο γεωδαιτης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣταλινισμος ειναι, οταν η λογικη του ανθρωπου εξαφανιζεται και στην θεση του ερχεται η λογικη του κομματος.
Τοτε δικαιολογουνται τα παντα. Ο εχθρος ειναι οποιος θελει να διαχωρισει τις θεσεις του απο την λογικη του κομματος.
Γιαυτη τη λογικη εφυγε το πασοκ απο την εξουσια , αλλα η σταση καποιων μελων του εξακολουθει να ειναι αποκρουστικη.
Καμια συζητηση, κανενας προβληματισμος. Η με μας , ή εχθρος.
Η καταρα της νεολληνικης κοινωνιας ειναι αυτες ακριβως οι λογικες που απαγορευουν την συνθεση και επιβαλλουν τις πλειοψηφιες του 30% να τρωνε τις σαρκες της χωρας.
Καλα μυαλα.
3.31
Ο αντικομμουνισμός ορισμένων δήθεν "αριστερών" προκαλεί τουλάχιστον προβληματισμό. Όπως και ο τρόπος με τον οποίο κάποιοι άλλοι τον υιοθετούν τόσο αβίαστα και μη-κριτικά. Είναι εύκολη η "κριτική" στο ΚΚΕ ή στον σοσιαλισμό του 20ου αιώνα βάζοντας απλά μπροστά τον μπαμπούλα του Στάλιν, την ακατάσχετη σταλινολόγία, μια μεταφυσική προσέγγιση προσώπων, γεγονότων και πραγμάτων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόσο τύφλωση προκαλεί αυτός ο αντικομμουνισμός, που κάθε "αριστερός" δηλώνει έτοιμος να αποδεχτεί την εκδοχή των Ναζί για το Κατίν, αν αυτό εξυπηρετεί στην πολεμική κατά του ΚΚΕ ή της ΕΣΣΔ.
Άλλο κριτική και άλλο αντικομμουνισμός. Και δεν νομίζω ότι κανείς έχει ειλικρινά τη διάθεση ή πρόθεση για το πρώτο (χωρίς να λέω ότι σκόπιμα επιδιώκει το δεύτερο).
Τρεις λοιπόν επισημάνσεις:
-Καλή η αναφορά στην Εθνική Αντίσταση, αλλά επιλεκτική. Ας μη ξεχνάμε ότι το ΕΑΜ ήταν γέννημα θρέμμα του ΚΚΕ. Ας μη ξεχνάμε ότι η Πανελλήνια Ένωση Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης στηρίζει και στηρίζεται στη πλειοψηφία της σήμερα από το ΚΚΕ, τιμά την Εθνική Αντίσταση ποικιλοτρόπως με 100δες εκδηλώσεις κάθε χρόνο.
-Οι Θέσεις του ΚΚΕ για τον σοσιαλισμό (για όσους ενδιαφέρθηκαν να τις διαβάσουν και να μη τις δουν από δεύτερη ματια, π.χ. του Βότση ή άλλου) αποτελούν μια κριτική προσέγγιση στο σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, τμήμα μιας διαδικασίας που ξεκίνησε το 1995 και συνεχίζεται. Σε αυτό δεν προκύπτει πουθενά κάποια "αγιοποίηση του Στάλιν", απλά έτσι βολεύει κάποιους να το παρουσιάζουν.
-Το άρθρο του συντοπίτη σας (σχεδόν συντοπίτη δηλαδή), χωρίς παρωπίδες, στοιχειοθετεί εμπεριστατωμένα την υπόθεση Κατίν και την πορεία του μέσα στο χρόνο. Αν το διαβάζατε θα είχατε τουλάχιστον αμφιβολίες για το κατά πόσο η κρατούσα ιστορία τα λέει καλά ή όχι. Και τουλάχιστον για όσον αναφορά αριστερούς ανθρώπους, η αμφιβολία είναι υποχρέωση...
Αυτά και συγνώμη αν σας ζάλισα, απλά είδα την προσέγγισή σας λίγο μονομερή και ίσως το παράκανα...
Aγαπητέ Erodote
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακριά από εμάς η μονομέρεια και ο αντικομμουνισμός…
Και βεβαίως περνώντας στο 21ο αιώνα η φράση ((Ο αντικομμουνισμός ορισμένων δήθεν "αριστερών")) προκαλεί τουλάχιστον προβληματισμό
Γιατί από πού στοιχειοθετείται ότι ο Γ.Βοτσης είναι αντικομμουνιστης δήθεν αριστερός?
Η μήπως είναι η ήταν αντικομμουνιστες ο Αλαβάνος ο Καππος ο Φαράκος ο Κωστας Κορτζιδης που είχαμε την τύχη να τον γνωρίσουμε
Και έχοντας δώσει όλη τη ζωή στο κόμμα να καταλήξει η αγγελία θανάτου του ετσι ΠΟΤΕ θα αντιληφτεί το ΚΚΕ ότι υπάρχει αριστερά πέραν των τειχών του Περισσού? Πότε θα ακούσει τα λόγια του Κώστα Καππου
(Εγώ νομίζω ότι το μεγαλύτερο μέρος της βάσης του ΚΚΕ έχει τις αντιλήψεις που έχω εγώ. Πέρα όμως από τη βάση του ΚΚΕ υπάρχει κι ένας μεγάλος αριθμός κομμουνιστών που δεν είναι πια στο ΚΚΕ και που έχουν τις ίδιες αντιλήψεις κι επιδιώξεις με μένα.)
Και είναι μεταφυσική προσέγγιση προσώπων, γεγονότων και πραγμάτων το να μην δεις τα εγκλήματα τις δίκες την εξολόθρευση συντρόφων
Και απλών ανθρώπων επί Στάλιν τα λάθη του ΚΚΣΕ και του ΚΚΕ τις διασπάσεις του την κατάρρευση του σοσιαλισμού με η χωρίς εισαγωγικά.
Ο κάθε (αριστερός) δεν είναι έτοιμος να δεχτεί εύκολα την κρατούσα άποψη της ιστορίας για το Κατυν αλλά ούτε βεβαίως και την αγωνιώδη προσπάθεια του συντοπίτη κ.Γκίκα κα αθωώσει οπωσδήποτε την Σοβιετική Ένωση
Η Αναφορά στην Εθνική Αντίσταση ελλιπής όχι επιλεκτική. Το ΕΑΜ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ με πρωτοβουλία του ΚΚΕ(6 Ολομέλεια) αλλά συμμετείχαν και άλλα κόμματα
Συμφωνώντας με την φράση σας (Και τουλάχιστον για όσον αναφορά αριστερούς ανθρώπους, η αμφιβολία είναι υποχρέωση...) ελπίζω το ίδιο να ισχύει και για σας
Ο Σοσιαλισμός η θα προκύψει από μια νέα Αριστερά και θα είναι δημοκρατικός η δεν θα υπάρξει καθόλου..
Εξάλλου η ιστορία αποφασίζει…
Καλό Συνέδριο…..
ΥΓ Αλήθεια γιατί δεν προσκλήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ στο συνέδριο?
Στο Κατυν σκοτωθηκαν χιλιαδες Πολωνοι. Οι συγγενεις τους εχουν μετα απο ερευνα ξεκαθαρισει το ποιος ειναι ο ενοχος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την στροφη του ΚΚΕ στον σταλιν θα πρεπει να σκεφτουμε : απο τον θανατο του σταλιν μεχρι το 1990 τι σταση ειχε το ΚΚΕ?.
Στηριζε αυτα που ελεγε η ηγεσια του ΚΚΣΕ για τα εγκληματα του σταλινισμου?
Ακολουθησε την πολιτικη σιωπης της περιοδου Μπρεζνιεφ?
Χειροκροτησε την περεστροικα του Γκορμπατζωφ?
Τελικα ακολουθησε ποτε την δικη του σκεψη? ή απλως προσυπογραφε τις δηλωσεις του κκσε?
Τι αξιοπιστια του δινει αυτη η σταση?
Το ΕΑΜ η εθνικη αντισταση το ιδιο το κκε δεν ειναι αποτελεσμα ηγετικων διεργασιων. Ηταν λαικη συμμετοχη , οταν η κοινωνια μπαινει μπροστα δοξαζεται και ο φορεας. Αυτη τη στιγμη το προβλημα ολης της ελληνικης κοινωνιας ειναι οτι ψαχνει για ηγετες χωρις να χασει την βολη του καναπε.
Αυτο ή θα αλλαξει ή θα ξαναζουμε εκφυλισμενες ηγεσιες που θα αποφασιζουν για εμας χωρις εμας.
3.31
Κουκουλοφόροι, σταλινισμός και δημοκρατία
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ παραχάραξη του "Ριζοσπάστη" για το Κατίν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο στο ΚΚΕ που τόλμησε και αποκατέστησε έναν μεγάλο ηγέτη κόντρα στα σαπια ρευματα των καιρών
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ΛΑΣΠΗ ΣΕ ΕΝΑΝ ΜΕΓΑΛΟ ΗΓΕΤΗ
Ο ΣΤΑΛΙΝ ΗΤΑΝ ΕΝΑΣ ΗΓΕΤΗΣ ΠΟΥ ΠΕΤΥΧΕ ΠΟΛΛΑ
Ηγήθηκε της Οκτωβριανής Επανάστασης μαζί με το Τρότσκι σε αντίθεση με το Λένιν που το είχε σκάσει από την Πετρούπολη από τον Ιούλιο του 1917 διότι είχε εναντιωθεί την μεγάλη λαϊκή εξέγερση του Ιουλίου, όπου ο λαός είχε απαιτήσει να περάσει όλη η εξουσία στα Σοβιέτ, Ο Λένιν πήγε ενάντια σε αυτήν την εξέγερση με αποτέλεσμα να αποδοκιμαστεί από τον λαό και να διαφύγει στην Φιλανδία .
Από τον Ιούλιο του 1917 έως τον Οκτώβριο του 17 ο πραγματικός ηγέτης του Μπολσεβίκικου κόμματος ήταν ο Στάλιν, συνεπικουρούμενος από τον Τρότσκι .
Από το 1905 ο Στάλιν ήταν υπέρ της ΝΕΠ (Νέας οικονομικής πολιτικής) που προέβλεπε ότι οι αγρότες θα μοιράζονταν τα τσιφλίκια στους; αγρότες σε αντίθεση με τον Λένιν που ήταν υπέρ της κρατικοποίησης της γης(κρατικός σοσιαλισμός)
Αυτή την πολιτική την καρπώθηκε ιστορικά ο Λένιν παρότι ήταν η πολιτική του Στάλιν, σε αυτό φταίει και η υπερβολική μετριοφροσύνη του Στάλιν, όπου έδωσε στον εαυτό του δεύτερο ρόλο σε αντίθεση με τον Λένιν που τον Θεοποίησε και με αυτόν τον τρόπο καλλιέργησε την προσωπολατρία και την θεοποίηση του Λένιν. .
ΣΤΑΘΗΚΕ ΗΓΕΤΗΣ ΣΤΟΝ ΝΙΚΗΦΟΡΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ του 41-45 κατά του Ναζισμού και ΕΔΡΑΙΩΣΕ ΤΗΝ ΕΠΙΡΡΟΗ ΤΟΥ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ ΣΤΙΣ ΧΩΡΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ
ΕΔΡΑΙΩΣΕ ΤΟΝ ΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟ ΣΕ ΜΙΑ ΧΩΡΑ πρωτύτερα .
ΠΕΤΥΧΕ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΕΚΒΙΟΜΗΧΑΝΙΣΗΣ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ ΣΕ 10 ΧΡΟΝΙΑ την στιγμή που άλλες χώρες χρειάστηκαν εκατονταετίες .
, Όσο για τις διώξεις του 1936-1939 κανένας δεν συμφωνεί και τις καταδικάζει , όμως θα πρέπει να δούμε το θέμα γενικότερα μια χώρα με ραγδαία ανάπτυξη όπως η Σοβιετική Ένωση την δεκαετία του 1930, με 16% ετησίως να είναι οι ρυθμοί αύξησης του Ακαθάριστου Εθνικού προϊόντος της σε αντίθεση, με την Δύση που βίωσε την παγκόσμια οικονομική κρίση το 1929-1931 και τις μετέπειτα συνέπειες της , είναι γελοίο να επιζητούσε η ηγεσία της Σοβιετικής Ένωση διώξεις την στιγμή που είχε εδραίωση τον Σοσιαλισμό σε μια χώρα, κάτι άλλο απλώς συνέβαινα που οι αντιστασιακοί ιστορικοί δεν μπήκαν στον κόπο ποτέ να το ψάξουν …., την πρώτη ευθύνη οπωσδήποτε την έχει ο Επίτροπος Εσωτερικών υποθέσεων της Σοβιετικής Ένωσης Γιόζεφ που καθοδηγούσε τις διώξεις που περιέργως με την εκτέλεση του το 1939 έπαψαν και οι διώξεις να γίνονται , και την δεύτερη ευθύνη έχει η Μυστική αστυνομία η Γκε Πε ΟΥ , και σε αυτά δεν πρέπει να παραβλέψουμε τον ρόλο των ξένων μυστικών υπηρεσιών που έντεχνα με τους ανθρώπους της διοχέτευσαν πλαστά στοιχεία στην ανερχόμενη Σοβιετική Ένωση -Δεν πρέπει να είμαστε και αφελείς, επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η επανάσταση έγινε σε μια χώρα που δεν είχε ιδιαίτερη δημοκρατική παράδοση.-
Στην ηρωική επανάσταση του 1821 στην Ελλάδα έγιναν πολλές ακρότητες από τους Έλληνες Επαναστάτες, και κατά των Εχθρών και κατά των συντρόφων τους Π.Χ Οδυσσέα Ανδρούτσου, Κολοκοτρώνη κ.λπ. αυτό δεν μειώνει όμως την επανάσταση. Όλα πρέπει να τα βλέπουμε με το φάσμα της εποχής εκείνη , γιατί στην Ρωσία α τέτοια λαγνεία όλα τα στραβά να τα φορτώσουμε σε ένα πετυχημένο και άδολο ηγέτη όπως τον ΣΤΑΛΙΝ, αυτό είναι το μόνο εύκολο και το πιο βολικό, και το πιο φτηνό
ΤΙΜΗ ΣΕ ΕΝΑ ΗΓΕΤΗ ΠΟΥ ΠΕΤΥΧΕ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΙΣΗΣΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτην ηρωική επανάσταση του 1821 στην Ελλάδα έγιναν πολλές ακρότητες από τους Έλληνες Επαναστάτες, και κατά των Εχθρών και κατά των συντρόφων τους Π.Χ Οδυσσέα Ανδρούτσου, Κολοκοτρώνη κ.λπ. αυτό δεν μειώνει όμως την επανάσταση. Όλα πρέπει να τα βλέπουμε με το φάσμα της εποχής εκείνη , γιατί στην Ρωσία α τέτοια λαγνεία όλα τα στραβά να τα φορτώσουμε σε ένα πετυχημένο και άδολο ηγέτη όπως τον ΣΤΑΛΙΝ, αυτό είναι το μόνο εύκολο και το πιο βολικό, και το πιο φτηνό
παρέκβαση . Στην Ελλάδα στην εκτέλεση του Μπελογιάννη και των άλλων χιλιάδων κομμουνιστών και αριστερών κανένας ιστορικός του κατεστημένου δεν ρίχνει την ευθύνη στον Πλαστήρα και στους άλλους Πρωθυπουργούς αλλά σε μηχανισμούς που υπέκυψαν η παγίδεψαν τους πολιτικούς, όχι όμως δύο μέτρα και δύο σταθμά, εκεί στην Ρωσία φταίει σε όλα ο Ηγέτης της χώρας που λέγεται Στάλιν!!!!! Ενώ εδώ δεν φταίνε οι Πρωθυπουργοί σε τίποτε σχεδόν, αλλά κάποιοι άλλοι.
Εάν μελετήσει κανείς την ιστορία του ΚΚΣΕ θα ιδεί ότι οι αντίπαλοι των φραξιών ζητούσαν τα κεφάλια των άλλων Π.Χ Μπουχάριν για Ζήνοβεφ, και Καμενεφ, η καμενεφ για Τρότσκι κ.λπ. όμως ο Στάλιν ποτέ δεν εφάρμοσε αυτά.
Επίσης όσοι πιστεύουν στον σοσιαλισμό σαν κοινωνικοοικονομικό σύστημα, θα πρέπει να είδους τις ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ ευθύνες των κλασσικών του Μαρξισμού που θεωρούσαν κάθε αντίθετη άποψη οπορτουνιστική είναι καλό να διαβάσουμε το βιβλίο του Ένγκελς ‘Αντί ΝΤΥΡΙΓΚ” για να δούμε με την σκαιότητα αντιμετωπίστηκε ο Σοσιαλιστής Ντύριγκ επειδή είχε μια άλλη διαφορετική άποψη , η το βιβλίο του ΛΕΝΙΝ η’Η ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Ο ΑΠΟΣΤΑΤΗΣ ΚΑΟΥΣΚΥ” .
Επίσης η δικτατορία του Προλεταριάτου που εφήρμοσε το ΚΚΣΕ επί εποχής του ΣΤΑΛΙΝ ήταν η πρακτική εφαρμογή της θεωρεία των κλασσικών οι οποίοι ι είναι οι ηθικοί αυτουργοί για τα λάθη του εφαρμοσμένου σοσιαλισμού ..
Επιπλέον πρέπει όλα αυτά να τα δούμε και σε σχέση μςε την εποχή και την σκληρότητα του καπιταλισμού που αντιμετώπιζε κάθε εξέγερση σε ποταμού αίματος πχ ΓΑΛΙΚΗ ΚΟΜΜΟΥΝΑ 1871 κ.λπ., εισβολή στην νεαρά Σοβιετική Ένωση το 1918 κ.λπ.
Έτσι η κριτική σε ένα Πετυχημένο ηγέτη όπως ο ΣΤΑΛΙΝ πρέπει να είναι έντιμη και μετρημένη , και όχι με υστερία και ανακρίβειες, και προπάντων όχι κατευθυνόμενη
και δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι το παγκόσμιο σύστημα μισεί τους πετυχημένους επαναστάτες όπως τον ΣΤΑΛΙΝ
που έδωσαν ελπίδες στην ανθρωπότητα
Εδώ ισχύει το ανέκδοτο βαράνε το Σαμάρι αντί να βαρέσουν τον Γάιδαρο
Υ.Γ όσο για την ηθική του Στάλιν που δεν μιλά κανένας ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΡΧΑΙΟΥΣ ΣΠΑΡΤΙΑΤΕΣ ΤΑΙΡΙΑΖΕΙ , Έτσι όταν οι Γερμανοί του Πρότειναν να ανταλλάξει τον υιό του που ήταν στρατιώτης και είχε αιχμαλωτιστεί από τους Γερμανούς με έναν Γερμανό Στρατηγό αρνήθηκε, απαντώντας ” Ότι εγώ ανταλλάζω στρατιώτη με στρατιώτη”
Επίσης πρέπει να σταθούμε στον ηθικό χαρακτήρα του Στάλιν που έζησε φτωχικά και δεν επωφελήθηκε σε τίποτε από την εξουσία αντίθετα έχασε και τον γιό του στον πόλεμο , σε αντίθεση με τους Αντισταλινικούς που αρκετοί από αυτούς καλλιέργησαν την διαφθορά και έζησαν στην χλιδή στις ΝΤΑΤΣΕΣ(ΒΙΛΕΣ) τους και στα μαγαζιά που ψώνιζαν για τα στελέχη .1956-1990
Αν οι ηγέτες της Αποσταλινοποίησης 1956-1999 φάνηκαν ανάξιοι των περιστάσεων δεν τους φταίει ο Στάλιν
αλλά η ανικανότητα τους να μεταρρυθμίσουν τον υπαρκτό σοσιαλισμό σε ένα σύστημα με πραγματική Δημοκρατία και Ελευθερία και σήμερα ό κόσμος πληρώνει αυτήν τους την ανικανότητα που οδήγησε στην της ανατροπή του Υπαρκτού Σοσιαλισμού
Νομίζω ότι δεν πρέπει να γινομαστε τα φερέφωνα της κατευθυνόμενης ιστορίας,
ΑπάντησηΔιαγραφήο Πρώτος που μίλησε για το ΚΑΤΙΝ ήταν ο Γκάιμπελς, τώρα αυθτάυιοθετεί το παγκόσμιο κατεστημένο