ΟΧΙ ΣΤΗ ΦΙΜΩΣΗ ΤΩΝ BLOGS

αναδημοσιεύουμε και την κωλοτούμπα ,χωρίς να ξέρουμε τι παριανά αθλήματα είναι αυτά,
που έγινε η αιτία να κατεβάσει ρολλά ενα blog και του Βολταίρου το απόφθεγμα «διαφωνώ με όσα λες αλλά θα υπερασπιστώ το δικαίωμά σου να τα λες έως θανάτου», να γίνει «διαφωνώ με όσα λες έως θανάτου σου»
Συνεχεια 17/2/2009
Βεβαίως σήμερα το blog Fileleutheros παρουσιαζει στοιχεία τα οποία αν ευσταθούν τίθεται σοβαρό θέμα για την ποιότητα του Parospress χωρίς αυτό να σημαίνει οτι δεν είχε το δικαίωμα
να αναρτήσει το συγκεκριμένο post

βρήκαμε και ενα εξαιρετικό κείμενο του Κωστή Παπαγιώργη απο εδω

Περιπέτειες του Γύγη
Κατά μία έννοια ο διαδικτυακός τόπος επαναφέρει πλαγίως τη στρατηγική του Γύγη. Όχι πως έχουμε κάποιο πεδίο όπου το παιχνίδι παίζεται «εκ του αοράτου». Απεναντίας, η οθόνη του υπολογιστή απεχθάνεται την τυφλότητα. Όλα γράφονται στην οθόνη, όλα παρελαύνουν ορατά και χειροπιαστά, εκτός βέβαια από τα στοιχεία του χρήστη, που απολαύει -αν το επιθυμεί- πλήρους ανωνυμίας.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΣΤΗ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗ


Ο καημός του Γύγη συγκινεί τους πάντες, έστω και αν δεν το ομολογούν. Η δυνατότητα να παραμένεις αόρατος, ανεντόπιστος, πανταχού παρών και πανταχού απών, περίπου σαν Θεός καλωδιωμένος, αποτελεί αρχέγονη λαχτάρα του ανθρώπου, κατά συνέπεια δεν θα πάψει να εκδηλώνεται με θορυβώδη συμπτώματα.
Το πρωτοφανές όπλο του πλατωνικού Γύγη είναι γνωστό: Χάρη σε ένα μαγικό δαχτυλίδι, με μια απλή περιστροφή της πέτρας, μπορούσε να γίνεται αόρατος. Τι άλλο επιθυμούν οι ληστές των τραπεζών, οι απαγωγείς, οι διαρρήκτες, όλη η πολυκέφαλη γενιά των Γύγηδων που για να φτάσουν στο επιθυμητό αποτέλεσμα λαχταρούν λίγο χρόνο αορασίας; Μήπως δεν γίνεται λόγος για «αόρατο» κύκλωμα εμπορίας ναρκωτικών; Για μακρύ και «αόρατο» χέρι της αγοράς; Άρα τα μάτια είναι αρωγοί του νόμου. Ο αυτόπτης μάρτυς εκτιμάται ιδιαίτερα σε κάθε λογής παρανομία.
Κατά μία έννοια ο διαδικτυακός τόπος -τον οποίο, ομολογούμε, δεν τον πολυξέρουμε- επαναφέρει πλαγίως τη στρατηγική του Γύγη. Όχι πώς έχουμε κάποιο πεδίο όπου το παιχνίδι παίζεται «εκ του αοράτου». Απεναντίας η οθόνη του υπολογιστή απεχθάνεται την τυφλότητα. Όλα γράφονται στην οθόνη, όλα παρελαύνουν ορατά και χειροπιαστά, εκτός βέβαια από τα στοιχεία του χρήστη που απολαύει -αν το επιθυμεί- πλήρους ανωνυμίας. Και ελευθερίας βέβαια, διότι η δυνατότητα είναι πρωτοφανής• μπορείς να λες τη γνώμη σου, να μοστράρεις τις απόψεις σου περί παντός, να προκαλείς και να καταδικάζεις, να βάζεις φωτιά σε κάθε σανό, χωρίς να φοβάσαι ότι θα σε πάρουν στο κατόπι.
Ως εκ τούτου, το μπλογκ ανέτειλε υπό μορφή πολιτικής επαναστάσεως. Κάποτε έκοβαν γλώσσες• έβαζαν στα σίδερα την ελευθερία του λόγου• καταδίωκαν την ελευθεροτυπία ως εγκληματική ενέργεια. Γύγης δεν μπορούσε να υπάρξει σε αυτό το πεδίο. Κάθε γνώμη ανήκε στο γνωμοδότη• κάθε πράξη στον πράκτορα• κάθε κλοπή στον κλέφτη• η σκέψη ότι θα μπορούσε να υπάρξει δημοσίευση χωρίς δημοσιευτή, δήλωση χωρίς ορατό δηλωσία, ούτε ως φαντασίωση δεν ήταν νοητή. Στη Σοβιετία, για παράδειγμα, κάθε γραφομηχανή ήταν καταγεγραμμένη, οπότε η οιαδήποτε αντικαθεστωτική μπροσούρα αργά ή γρήγορα οδηγούσε αλάθητα στον κάτοχό της. Ο πολίτης ήταν ορατός, περίοπτος. Η «περιωπή» του ταυτιζόταν με τον έλεγχο, με το τσεκάρισμα, με τον αυτόματο εντοπισμό του.
Άρα, στην περίπτωση του μπλογκ, μπορούμε να μιλάμε για πανανθρώπινη «απελευθέρωση». Και όχι ειδικά πολιτική. Όταν ο πάσα εις κατέχει βήμα, δική του εφημερίδα, εκδοτικό μηχανισμό της γνώμης του, το ιδιωτικό και το δημόσιο αλλάζουν διάσταση. Το πλέον ιδιωτικό εντρύφημα, το ημερολόγιο, τώρα δημοσιεύεται καθημερινά προτού στεγνώσει η μελάνη του. Ο δημόσιος τομέας καθίσταται πολυκεντρικός, μυριοκεντρικός, ανεξέλεγκτος, για την ακρίβεια. Το διαδίκτυο -περίπου σαν επινόηση του Μπόρχες- αποβαίνει τόπος συνάντησης της ανθρωπότητας σε ό,τι ευγενές και απεχθές έχει.
Ωστόσο ο πλατωνικός μύθος βρήκε κι εδώ τους μιμητές του. Δεδομένης της επιμελώς καλυπτόμενης ανωνυμίας, η στρατηγική της ανώνυμης διασποράς μπορούσε, ξεκαπίστρωτη πια, να μεγαλουργήσει. Ο διαδικτυακός Γύγης κατέκτησε πεδίο χαώδους αυθαιρεσίας για τον απλούστατο λόγο ότι η ηθική δεν συγκαταλέγεται στις μύχιες ενορμήσεις του ανθρώπου. Η καταφορά, η καταλαλιά, η κατακραυγή και όλα τα συμπαρομαρτούντα, τέλος πάντων, είναι ανθρώπινα, μόλτο ανθρώπινα γνωρίσματα, πόσω μάλλον που η τεχνολογική εκτόξευση ελάχιστα συνδέεται με την υποτιθέμενη βελτίωση του ανθρώπου. Ο κάθε λογής υπόκοσμος, στον οποίο όλοι λίγο πολύ μετέχουμε, λειτουργεί με ρόπαλα και μαχαίρια αλλά και με τα τελειότερα ηλεκτρονικά μέσα. Το μέσο ουδέποτε ταυτίστηκε με τον ηθικό σκοπό.
Κατά συνέπεια η διασπορά ψευδών ή άλλων ειδήσεων, προηγμένη σε «ανώνυμη διασπορά», άρχισε να δαγκώνει απανταχού του διαδικτυακού ιστοτόπου. Τα ίδια πράγματα που θα επέφεραν την παρέμβαση του νόμου αν δημοσιεύονταν σε κάποια εφημερίδα, τώρα -χάρη στη διαδικτυακή ασυλία- διαθέτουν άδεια κυκλοφορίας, περίπου σαν αυτοκίνητο με κλεμμένες πινακίδες. Τα σκυλιά άρχισαν να αλυχτούν και να επιτίθενται απαλλαγμένα από την άλυσο. Φοβερή κινητικότητα, ασύλληπτη ασυδοσία, καθώς η ανασχεθείσα απαγόρευση οδήγησε ευθέως σε ανθρωποφοβική αγόρευση. Το κλικάρισμα άρχισε να ηχεί σαν πυροβολισμός. Μάνι μάνι συστάθηκε και η Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος. Μπορεί ο χρήστης να φοράει ηλεκτρονικά γάντια, πλην όμως υπάρχουν άλλου ποιού ηλεκτρονικά ίχνη που οδηγούν στον Γύγη. Πλάκα πλάκα, φτάσαμε εκεί ακριβώς που ξεκινήσαμε. Από την ποιητική ελευθερία του μπλογκ στην πολιτική αμαύρωση και καταδίωξη.
Είκοσι περίπου είναι οι μηνύσεις που έχουν κατατεθεί για συκοφαντική δυσφήμηση. Οι μηνυτές δεν χρήζουν σχολίων: Γ. Αλογοσκούφης, Γ. Βουλγαράκης, Ι. Διαμαντίδης, Μ. Αποστολάκη, Α. Πλεύρης, Μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος, Α. Λασκαρίδης, Ι. Μάνδρου, Λ. Κλείτου κ.λπ. Απαιτήθηκε μάλιστα η προσφυγή στο δικαστικό συμβούλιο της Καλιφόρνιας όπου εδρεύει η Γκουγκλ για να μπουν οι αρχές στα ίχνη των διαφόρων Γύγηδων.
Όσοι έχουν τα γένια θα βρουν και τα χτένια. Ωστόσο, δεν επιτρέπεται να παγιδεύσουμε το μπλογκ, να του περάσουμε χειροπέδες. Ο καημός του Γύγη συγκινεί τους πάντες, έστω και αν δεν το ομολογούν. Η δυνατότητα να παραμένεις αόρατος, ανεντόπιστος, πανταχού παρών και πανταχού απών, περίπου σαν Θεός καλωδιωμένος, αποτελεί αρχέγονη λαχτάρα του ανθρώπου, μύχια διαμαρτυρία του, κατά συνέπεια δεν θα πάψει να εκδηλώνεται με θορυβώδη συμπτώματα. Έστω και αν χτιστούν ειδικές φυλακές για αόρατους διαδικτυακούς εγκληματίες.
Ο Γύγης ποτέ δεν πεθαίνει!


για τον Γύγη εδω