Τα σκάνδαλα, τα λαμόγια και… οι «καθαριστές»

από http://m.alfavita.gr/artro.php?id=61969

Του Χρήστου Κάτσικα  

Πολλές φορές, ιδιαίτερα στα "χρόνια του μνημονίου" περίσσεψαν οι διατυπώσεις από τα MME αλλά και από απλούς ανθρώπους που ζητάγανε, «να πληρώσουν οι κλέφτες», «να πάνε φυλακή οι υπεύθυνοι της κρίσης». Σε δημοσκόπηση μάλιστα της AΛKO, το ζητάγανε το 93% των ερωτηθέντων. Μια ολόκληρη περίοδο στη Bουλή είχαν συσταθεί αρκετές εξεταστικές επιτροπές για τη διερεύνηση υπαρκτών σκανδάλων (Bατοπέδι, Zήμενς, κλπ.), ενώ η κυβέρνηση ανακοίνωνε σε δόσεις πίνακες φοροφυγάδων, μεγαλογιατρών, μεγαλοδικηγόρων, τραγουδιστών, ηθοποιών, αθλητών και πολιτικών κλπ., που τους έχουν εδώ και χρόνια στη διάθεσή τους, αλλά τους κρατούσε στα συρτάρια, για να τους βγάλει στη φόρα, όταν τους χρειαστεί.

       Kαι όσο φούντωνε η λαϊκή οργή, όσο αφυπνίζονταν οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι από τον ορυμαγδό των αντιλαϊκών μέτρων, κυβέρνηση και αξιωματική αντιπολίτευση συνεπικουρούμενη από τα MME, εκτός από την καταστολή, την κινδυνολογία περί πτώχευσης, την επίκληση του «εθνικού συμφέροντος» και τη συκοφάντηση των αγώνων, χρησιμοποιούσε, την απατηλή δημαγωγία και τον αποπροσανατολισμό, την υποκρισία και την καλλιέργεια αυταπατών στο λαό. Την ίδια ώρα που μείωναν τους μισθούς και αύξαιναν τους φόρους, την ίδια ώρα που οι απολύσεις χτυπούσαν κόκκινο, δίνονταν στη δημοσιότητα τα ονόματα επώνυμων φοροφυγάδων. Τότε «ανακαλύπτονταν» η Γκερέκου, ο Μαντέλης, ο Τζοχατζόπουλος, οι "τυφλοί" που έβλεπαν, οι "αναπηροι", για να παραμυθιαστεί το «πόπολο», να αποκοιμηθεί η κοινή γνώμη, να καταλαγιάσει η λαϊκή οργή.

 

          Τώρα, στο παραπέντε των εκλογών κάποιος επώνυμος θα πρέπει να θυσιαστεί, να διαπομπευτεί, ίσως και να φυλακιστεί. Και έτσι ο Τζοχατζόπουλος, το πρώην "αστέρι" του ΠΑΣΟΚ, που όχι μόνο "έφαγε" αλλά το έδειχνε κι όλας τυφλωμένος από την αλαζονεία της εξουσίας που την έπαιζε στα δάκτυλα σχεδόν 20 χρόνια, μετατράπηκε σε Ιφιγένεια για να φυσήξει ούρειος άνεμος στην προεκλογική κάθαρση.

            Eπιδίδονται ιδιαίτερα τώρα σε μια συντονισμένη επιχείρηση εκτόνωσης της λαϊκής αγανάκτησης και αποπροσανατολισμού των λαϊκών μαζών, προωθώντας, συναινετικά ή με αλληλομαχαιρώματα, το πολυπαιγμένο έργο της «κάθαρσης» που υπόσχεται να βγάλει στο φως και να στιγματίσει και τιμωρήσει αμείλικτα τα ανομήματα των διεφθαρμένων ιερουργών του συστήματος. Mε την υποτιθέμενη «κάθαρση» που θα στήσει στον πάσσαλο της ατίμωσης τους «υπεύθυνους» για το άδειασμα των ταμείων του ελληνικού κράτους και θα στείλει «στη φυλακή τους κλέφτες», υπολογίζουν να καταλαγιάσουν και εκτονώσουν την οργή του λαού, να αποκοιμίσουν τους εργαζόμενους και να εκτρέψουν τις διεκδικήσεις τους σε ανώδυνα για την αντιλαϊκή εξουσία κανάλια, ή ακόμα και να τις μετατρέψουν σε εξαρτήματα του ανταγωνισμού τους, θυσιάζοντας, αν χρειαστεί «καμένα χαρτιά» προκειμένου να περισώσουν και αναστηλώσουν το φθαρμένο κύρος του διεφθαρμένου συστήματος και των ανυπόληπτων, πολιτικών εκπροσώπων που το υπηρετούν.

 

            Θέλουν να εκτονώσουν και να εκτρέψουν τη λαϊκή οργή, σε ανώδυνες για το σύστημα καταστάσεις, να τραβήξουν την προσοχή και την συζήτηση του κόσμου σε υπαρκτά σκάνδαλα, σε μίζες και σε ονόματα φοροφυγάδων. Eπαναλαμβάνουν ότι αποκλειστικός υπαίτιος για τα φαινόμενα αυτά είναι η «αδιαφάνεια» και η «διαφθορά» του πολιτικού συστήματος, η κρίση των «θεσμών», λές και αυτά δεν είναι δικά τους δημιουργήματα. Mε αυτό θέλουν να δείξουν ότι για τα ελλείμματα και την κρίση φταίνε κάποια «λαμόγια», για να μείνει στο απυρόβλητο το σύστημα της «νόμιμης» κλοπής και της εκμετάλλευσης, που γεννά και τα φαινόμενα αυτά, που είναι αποστήματα, παρωνυχίδες και «σπυριά» στο κορμί ενός κακοφορμισμένου σώματος. Θέλουν να πείσουν τον λαό πως αν διορθωθούν αυτές οι κακές πλευρές, μέσα από την τιμωρία εκείνων που έκλεψαν, μέσα από την αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, τη σύσταση εξεταστικών επιτροπών κλπ., το πρόβλημα θα λυθεί και το σύστημα θα εξυγιανθεί. Δείχνουν το δέντρο για να κρύψουν το δάσος. Tην ίδια στιγμή βέβαια που βγάζουν στη φόρα πίνακες με φοροφυγάδες, με νόμους, μειώνονται οι συντελεστές φορολόγησης των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων και αυξάνονται οι έμμεσοι και άμεσοι φόροι για το λαό, αυξάνονται οι τεράστιες «νόμιμες» φοροελαφρύνσεις-φοροαπαλλαγές, ενισχύσεις, επιδοτήσεις στο μεγάλο κεφάλαιο, ενώ μειώνονται κι άλλο οι μισθοί, που μαζί με την «κρυφή» κλοπή της υπεραξίας της εργατικής δύναμης, που καρπώνεται το κεφάλαιο, αυξάνεται τελικά η «νόμιμη» κλοπή και η εκμετάλλευση.

 

            H διαφθορά του αστικού συστήματος είναι προϊόν και παράγωγο των ίδιων των δομών του. Παρά την όποια υγειονομική πολιτική «απολύμανση», η οικονομική ολιγαρχία και το πολιτικό προσωπικό είναι «νύχι με κρέας», «σάρκα μία», με τα «λαδώματα», τη φοροδιαφυγή, τις μίζες, τις ιδιωτικοποιήσεις των δημόσιων αγαθών, την εκποίηση του κοινωνικού πλούτου κλπ.

            Tο πολιτικό προσωπικό είναι η βιτρίνα που θα αλλάζει κάθε φορά για να πηγαίνει καλά το «μαγαζί», που είναι το καπιταλιστικό σύστημα. «Tο μοναστήρι» δηλαδή «να 'ναι καλά» και «θα 'βρει καλογέρους». Γι αυτό το πολιτικό «λίφτινγκ» της «κάθαρσης» και της «αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος» δεν μπορεί πια να ξεγελάσει πολλούς.