ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΝΑΝΤΙΑΣ ΒΑΛΑΒΑΝΗ ΥΠΟΨΗΦΙΑΣ Β΄ΑΘΗΝΑΣ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Την Κυριακή η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ καλούν τον ελληνικό λαό να επιλέξει ανάμεσα σ΄ ένα διετές πρόγραμμα ανελέητης λιτότητας με ανεργία και σ΄ ένα τριετές πρόγραμμα ηπιότερης λιτότητας με ανεργία.

Στην πραγματικότητα καλούνται εργαζόμενοι και άνεργοι, γυναίκες και άντρες, οι νέοι άνθρωποι ν΄ αποφασίσουν με την ψήφο τους:

Η κοινωνική ερημοποίηση που δημιούργησε η νεοφιλελεύθερη πολιτική στη χώρα θα συνεχιστεί με τον τρόπο που ακολούθησαν την τελευταία 5ετία οι κυβερνήσεις της Ν.Δ.; Και αμέσως προηγουμένως οι κυβερνήσεις Σημίτη;

Ή θα συνεχιστεί με άλλο, διαφοροποιημένο τρόπο;

Το ερώτημα της Δευτέρας για το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση είναι ένα: Καλά ο τρόπος, ίσως και τα μέσα. Αυτά μπορεί ν΄ αλλάξουν. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική θ΄ αλλάξει;

Ο πυρήνας της πολιτικής με βάση την οποία μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ θα κληθεί να καταθέσει σχέδιο πλεύσης στον κ. Αλμούνια μέσα στον Οκτώβρη είναι πεντακάθαρος:

Στις συνθήκες της μεγάλης κρίσης του συστήματος, υπεράσπιση με κάθε τρόπο της κερδοφορίας των τραπεζών και των συλλογικών συμφερόντων του μεγάλου κεφάλαιου.

Βίαιη παραπέρα λεηλασία του εισοδήματος από την εργασία. Λεία η ίδια η ζωή του εργαζόμενου λαού.

Στις διαπραγματεύσεις της νέας κυβέρνησης με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα αμφισβητήσει το ΠΑΣΟΚ τον πυρήνα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής του Διευθυντήριου; Αυτόν τον πυρήνα, αυτή την κατεύθυνση θα την αλλάξει;

Κανείς δεν το πιστεύει. Ούτε οι ίδιοι που υπόσχονται τα πάντα προεκλογικά.

Γιατί όμως πρέπει να μπούμε σ΄ ένα τέτοιο δίλημμα; Υπάρχει λόγος για να συνεχίζουν οι εργαζόμενοι να θυσιάζουν τη ζωή τους στο βωμό του κέρδους;

Οι οικονομολόγοι που δεν προέβλεψαν την κρίση μας λένε τώρα ότι μέσα απ΄ αυτήν, με μια ανάκαμψη δεικτών χωρίς ανάκαμψη της απασχόλησης, θα ξεπροβάλλει ένας θαυμαστός, καινούργιος κόσμος. Τίποτα δε θα είναι όπως πριν. Θα είναι ένας κόσμος με μια «νέα αρχιτεκτονική».

Ξέρουμε ήδη ποιος πλήρωσε για τα θεμέλια αυτής της «νέας αρχιτεκτονικής». Σε όλον τον κόσμο, σε τράπεζες και πολυεθνικές χαρίστηκαν απ’ τα λεφτά των εργαζόμενων φορολογούμενων - αυτά που δεν υπήρχαν ούτε πριν ούτε μετά για την υγεία, για την παιδεία, για τον πολιτισμό, για τη λαϊκή στέγη, για τους αγρότες, για τους αυτοαπασχολούμενους, για τους μικρούς και πολύ μικρούς επιχειρηματίες – 12 τρισεκατομμύρια δολάρια: To 1/5 του παγκόσμιου Ακαθάριστου Εισοδήματος.

Ρωτάμε:

Η «νέα αρχιτεκτονική» θα περιλαμβάνει τους μέχρι σήμερα 24 αυτόχειρες εργαζόμενους της Φρανς Τέλεκομ;

Στην Ελλάδα θα έχει συμπεριλάβει τους 300.000 μακροχρόνιους άνεργους;

Τι θέση θα έχουν οι εργαζόμενοι-λάστιχο; Νέοι άνθρωποι και μεγαλύτεροι που ζουν με το τηλέφωνο στο χέρι, για να δουλέψουν όποτε και για όσες μέρες ή ώρες τους χρειάζονται;

Τι θέση θα έχουν οι γυναίκες, νέα κορίτσια ή μανάδες με οικογένεια; “Πρόθυμες” να δουλέψουν από 1 μέχρι 65 ώρες τη βδομάδα, ανάλογα με τις ανάγκες της εργοδοσίας κάθε φορά;

Τι θέση θα έχουν τα 80.000 νέα παιδιά των stage; Που έχουν ανταλλάξει μια προίκα από πτυχία για μια θέση καθημερινής 8ωρης ανασφάλιστης εργασίας με 400-500 ευρώ το μήνα;

Τι θέση θα έχει στη “νέα αρχιτεκτονική” αυτός ο πολύχρωμος πολυεθνικός στρατός της εργασίας, οι μετανάστες; Νόμιμοι και παράνομοι, τμήμα αναπόσπαστο της εργατικής τάξης στην Ελλάδα ή εγκλωβισμένοι που δεν τους επιτρέπουνε να πάνε πουθενά; Και τα παιδιά; Τα γεννημένα και μεγαλωμένα στην Ελλάδα, μα χωρίς πατρίδα;

Τι θέση θα έχουν οι κάθε είδους «μικροί»; Αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες, επιχειρηματίες;

Τι θέση θα έχουν οι ανήσυχοι διανοούμενοι και δημιουργοί; ‘Όσοι δε σπατάλησαν τα πρωτοτόκια τους αντί πινακίου φακής; Όσοι δεν έχουν εγγραφεί στις λίστες χορηγίας - όχι της τέχνης και του πολιτισμού, που είναι απολύτως αναγκαίο να επιχορηγούνται, μα στις λίστες χορηγίας του συστήματος; Όσοι νιώθουν σήμερα και πάλι την ανάγκη, μετά από τα γκρίζα χρόνια του αποχωρισμού τους από τη ζωντανή παλλόμενη ανθρωπότητα, να ξαναβρούν το νήμα που τους ενώνει με τους ανθρώπους που δουλεύουν, που είναι άνεργοι, που αγαπούν και ζευγαρώνουν, που είναι ατελείς, που κάνουνε παιδιά, που αναζητούν τους φίλους και αναγνωρίζουν τους εχθρούς τους; Με τους ανθρώπους προπαντός που μάχονται;

Τι θέση θα έχουν σε τούτο τον καινούργιο κόσμο οι λαϊκές ανάγκες που έχουν γίνει «είδη πολυτελείας»;

Η λαχτάρα για ένα πράσινο φύλλο, πάνω του ν’ αναπαύσεις τη ματιά σου;

Για αέρα που δε θα πνίγει την ανάσα, για νερό καθαρό από κάθε είδους δηλητήρια, για θερμοκρασίες που δε θα είναι θανατηφόρες;

Η ανάγκη για το δάσος και για το βουνό, για το μητροπολιτικό πάρκο και για το παρκάκι της γειτονιάς, για ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες, για επαφή με τη φύση και με τα ζώα της πατρίδας μας;

Η ανάγκη όχι μόνο των παιδιών, αλλά και των γυναικών και των αντρών να βγαίνουν έξω απ’ τα τσιμεντένια κλουβιά της λαϊκής στέγης σε ανοιχτούς δημόσιους κοινόχρηστους χώρους, η ανάγκη να σπάει η απομόνωση και να ερχόμαστε ο ένας πιο κοντά στον άλλο;

Ποιος θα δώσει απαντήσεις σ΄ αυτά και τόσα άλλα ερωτήματα;

Τις απαντήσεις δεν πρέπει να τις δώσει κανένας άλλος απ΄ όσους αφορούν. Να τις δώσει η μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας!

Φίλες και φίλοι!

Σύντροφοι και συντρόφισσες!

Την Κυριακή όλοι μαζί χρειάζεται και μπορούμε να εξασφαλίσουμε την συνέχιση και το δυνάμωμα της κοινοβουλευτικής παρουσίας του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει αποδείξει ότι ξέρει να μετουσιώνει την κοινοβουλευτική του δύναμη σε δύναμη για το λαό, σε στήριξη όσων αγωνίζονται.

Δε θέλουμε να δημιουργήσουμε εμείς μια ασπίδα προστασίας για τους εργαζόμενους.

Θέλουμε να βοηθήσουμε ώστε οι ίδιοι να δημιουργήσουνε μια τέτοια για τον εαυτό τους!

Οι ίδιοι να στρέψουνε την πλάτη στην ομηρία και στα αδιέξοδα των πελατειακών σχέσεων!

Οι ίδιοι να παλέψουν για μια θέση πλήρους απασχόλησης για κάθε εργαζόμενη και εργαζόμενο!

1300 ευρώ πρώτος μισθός!

Να μην παγιωθεί σχίσμα διακρίσεων ανάμεσα σε μεγαλύτερους και σε νεώτερους! Να δυναμώσει η αλληλεγγύη των γενιών!

Να δυναμώσει η ενότητα των Ελλήνων και των Ελληνίδων εργαζόμενων με τις μετανάστριες και τους μετανάστες!

Στις γειτονιές της Αθήνας και στις πόλεις της Ελλάδας, να υπάρξει αξιοπρέπεια και περηφάνια για όλους!

Δε θέλουμε να δανείσουμε τη φωνή μας σε όσους σήμερα δεν έχουνε φωνή.

Θέλουμε ν΄ ακουστεί η δική τους, δυνατή!

Αλληλεγγύη ανάμεσα στους εργαζόμενους, τις γυναίκες, τους νέους ανθρώπους κόντρα στην ιδιωτικοποίηση της ίδιας της ζωής!

Όλοι μαζί μπορούμε στις 4 Οκτώβρη να δώσουμε μια βαθιά ανάσα ζωής στο ΣΥΡΙΖΑ και μια μεγάλη ελπίδα στο λαό.

Να ξαναπιάσουμε την άκρη απ’ το νήμα που κόπηκε με τους ανθρώπους που προσπάθησαν να μας πλησιάσουν, να έρθουμε ξανά σ’ επαφή με τη μεγάλη, τη συγκλονιστική δυναμική του ενωτικού εγχειρήματος!

Όχι για να κάνουμε το καθήκον μας ή για να σώσουμε την ψυχή μας.

Αλλά γιατί μια ισχυρή ενωτική, αγωνιστική αριστερά, σταθερά στο πλευρό των λαϊκών στρωμάτων και της νέας γενιάς, στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών αγώνων, μέσα στη Βουλή κι έξω στους δρόμους, συνιστά βαθιά και ουσιαστική κοινωνική ανάγκη.

Οι εργαζόμενοι έχουν ανάγκη από μια Αριστερά με καθαρές θέσεις στη γραμμή της υπεράσπισης των συμφερόντων τους.

Μια Αριστερά μακριά απ΄ τις σειρήνες του κυβερνητισμού και των κεντροαριστερών σεναρίων.

Ο λαός έχει ανάγκη από μια Αριστερά που θα προβάλει το όραμα μιας άλλης κοινωνίας για τη χώρα, που θα προωθεί εναλλακτικές πολιτικές και θα αγωνίζεται γι΄ αυτές, που θα υπερασπίζει ανυποχώρητα το περιβάλλον και τα δικαιώματα των ανθρώπων.

Όλοι εμείς έχουμε ανάγκη από μια Αριστερά της ανατροπής, που θα αμφισβητεί τις κεντρικές επιλογές του συστήματος.

Μια Αριστερά της πολιτιστικής ανάτασης και της επαναθεμελίωσης των συλλογικών αξιών και των λαϊκών θεσμών.

Μια Αριστερά κόντρα στο ρεύμα.

Γιατί μόνο η Αριστερά που αγωνίζεται κόντρα στο ρεύμα δεν θα παρασυρθεί απ΄ το ποτάμι.

Γιατί μόνο μια Αριστερά που αγωνίζεται κόντρα στο ρεύμα μπορεί να περάσει το ποτάμι.

Έχουμε ανάγκη από μια Αριστερά όχι με έναν, με δύο ή με εικοσιδύο, αλλά με χιλιάδες ηγέτες - λαϊκούς αγωνιστές στο γραφείο, στο εργοστάσιο, στη συνοικία, στο χωριό, στο σχολείο και στη σχολή.

Χιλιάδες ηγέτες στην πρώτη γραμμή των αγώνων! Ζωντανά παραδείγματα στάσης ζωής, ήθους και αγωνιστικότητας.

Αυτή η Αριστερά, μια Αριστερά ανοιχτή στις γραμμές και στο μυαλό της, με τον καθένα στους κόλπους της με πλήρη δικαιώματα, που θ’ αφουγκράζεται σε κάθε χώρο τις απόψεις και το βηματισμό ευρύτερα των εργαζόμενων, των γυναικών, των νέων ανθρώπων, με κεραίες ευαίσθητες στο ν΄ ανιχνεύουν το πραγματικά καινούργιο, μπορεί και πρέπει να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ας δώσουμε όλοι μαζί και με όλες μας τις δυνάμεις τη μάχη των εκλογών.

Για να μπορούμε από καλύτερες θέσεις να οικοδομήσουμε τη ριζοσπαστική Αριστερά του μέλλοντός μας.

Ας εμπνευστούμε απ΄ το παράδειγμα και τις νίκες του Die Linke στη Γερμανία, του Βlog στην Πορτογαλία.

Ν΄ αλλάξουμε την Αριστερά για ν΄ αλλάξουμε την κοινωνία!

Αξίζει να παλέψουμε για έναν πραγματικά καλύτερο κόσμο!

Όλοι μαζί, μπορούμε να το κατορθώσουμε.

Νέο ύφος ΠΑΣΟΚ

Από Καλτσοβρακο

ο Χρυσοχοίδης αλλάζοντας τα πράγματα

Αντίπαρος

Τους δοκιμάσατε, τους ξέρετε καλά

H ομιλία του προέδρου του ΣΥΝ, Αλέξη Τσίπρα, στην Κεντρική Προεκλογική Συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα

Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι,
Εδώ από την Αθήνα, από την Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, οι χιλιάδες νέες και νέοι του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, η γενιά της μεταπολίτευσης και του αντιδικτατορικού αγώνα, οι Λαμπράκηδες, η ηρωική γενιά της Εθνικής Αντίστασης, όλοι μαζί, στέλνουμε σε ολόκληρη την Ελλάδα. 
Ένα δυνατό μήνυμα. Ένα μήνυμα ελπίδας, ένα μήνυμα αισιοδοξίας.
Είμαστε εδώ, με ζεστές καρδιές και με χαμόγελο, και δίνουμε την μάχη ενωμένοι, συσπειρωμένοι και αισιόδοξοι.
Αισιόδοξοι ότι θα πάμε καλά! Και ότι στις 5 του Οκτώβρη ο ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι πιο ισχυρός, πιο αποτελεσματικός, πιο ώριμος και δυνατός. Και πάντα στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών αγώνων.
Είμαστε εδώ και στέλνουμε το μήνυμα ότι η ριζοσπαστική και ανανεωτική αριστερά, είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης. Στο πλευρό των εργαζόμενων, των νέων, των πιο αδύναμων στρωμάτων της κοινωνίας.
Στους αγώνες για δημοκρατία και κοινωνική αλληλεγγύη.
Στην υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών και του περιβάλλοντος.
Στην μάχη για δημοκρατικά δικαιώματα και κοινωνικές ελευθερίες.
Στην πάλη ενάντια στο ρατσισμό, την ξενοφοβία και τον κοινωνικό συντηρητισμό.
Και την επόμενη των εκλογών, θα είμαστε πάλι εκεί, σε κάθε κοινωνικό μέτωπο, μεγάλο ή μικρό. Και θα είμαστε ακόμα πιο δυνατοί, με ακόμα μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. 
Αυτή είναι η υπόσχεσή μας. Και ο ΣΥΡΙΖΑ, το γνωρίζετε καλά, δεν πρόκειται να διαψεύσει τις υποσχέσεις που δίνει προεκλογικά.    
Συντρόφισσες και σύντροφοι φίλες και φίλοι
Χιλιάδες εργαζόμενοι χάνουν κάθε μέρα τη δουλειά τους, ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας βλέπει την θέση του να επιδεινώνεται και τις προσδοκίες του για το μέλλον να περιορίζονται ασφυκτικά.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ αρνούνται να συζητήσουν προγραμματικά.
Περιορίζονται σε ένα θέατρο εντυπώσεων. Και αναζητούν την χαμένη τους δυναμική σε αντιπαραθέσεις χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο.
Και χωρίς κανένα νόημα για όλους αυτούς τους ανθρώπους που πιέζονται.
Που αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας. Που βλέπουν τα όνειρά τους να συρρικνώνονται στα 700 ευρώ. Που παλεύουν να ζήσουν με μια σύνταξη κάτω από τις βασικές τους ανάγκες.
Τι έχουν να πουν σε αυτό τον κόσμο, που η πολιτική τους τον έφερε σε αυτή τη θέση;
Ο κύριος Καραμανλής βρίσκεται σε πραγματικά δύσκολη θέση. Βρίσκει μπροστά του όλα τα αδιέξοδα που προκάλεσε στον τόπο η διακυβέρνηση του.
Όχι μόνο οι κουμπάροι, τα δομημένα ομόλογα, το Βατοπέδι, τα μεγάλα οικονομικά σκάνδαλα.  Αλλά οι κεντρικές πολιτικές του επιλογές.
Επιλογές που δημιούργησαν τεράστια κοινωνικά προβλήματα.  
Που αύξησαν τις κοινωνικές ανισότητες.
Που οδήγησαν μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας στην φτώχεια και την ανασφάλεια.
Που ξεπούλησαν τον δημόσιο πλούτο στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα.
Ο κ. Καραμανλής, είναι φανερό, ότι αναζητά ένα σωσίβιο. Και το σωσίβιο αυτό είναι η κρίση.
Αξίζει να τον προσέξετε. Μιλάει σαν η κρίση να είναι ένα φυσικό φαινόμενο. Σα να  ήρθε απ έξω, όπως η νέα γρίπη.
Και απέναντι σε αυτή την κρίση, προβάλλει τον εαυτό του ως τον μόνο υπεύθυνο να την αντιμετωπίσει.
Για τον κ. Καραμανλή λοιπόν, υπευθυνότητα είναι η  ακόμα πιο μεγάλη εισοδηματική και φορολογική πίεση για τους ανθρώπους που ζουν από τη δουλειά τους.
Υπευθυνότητα είναι ο ακόμα μεγαλύτερος περιορισμός των κοινωνικών δαπανών.
Και βέβαια η λεηλασία του δημόσιου πλούτου και η παραχώρησή του στα ιδιωτικά συμφέροντα.
Για τον κ. Καραμανλή, υπευθυνότητα είναι να οργιάζουν οι τράπεζες.
Για τον κ. Καραμανλή υπευθυνότητα είναι μια ανάπτυξη που παραχωρεί τα δάση, τα ακτές, την δημόσια γη για κερδοσκοπική εκμετάλλευση.
Για τον κ. Καραμανλή, υπευθυνότητα είναι το μεγάλο κόλπο με τα προγράμματα stage, το μαζικό φτηνό ρουσφέτι και το εμπόριο της απελπισμένης ανάγκης των νέων ανθρώπων για δουλειά.
Τα ακούνε αυτά οι φίλοι του κ. Καραμανλή και συγκινούνται.
Τα ακούνε οι τραπεζίτες
Τα ακούνε οι μεγάλες επιχειρήσεις,
Τα ακούνε οι εκπρόσωποι του ξένου κεφαλαίου,
Τον ακούνε τα golden boys.
Και λένε, να ένας υπεύθυνος και ρεαλιστής πολιτικός.
Να ένας πολιτικός που θα πάρει δύσκολες αποφάσεις, αντίθετες με τις κοινωνικές ανάγκες και το δημόσιο συμφέρον, για να διασφαλίσει τα δικά μας συμφέροντα και τα δικά μας κέρδη.
Αλλά δυστυχώς για όλους αυτούς, όσο κι αν προσπαθούν να διαμορφώνουν πλαστά διλήμματα και να διαμορφώνουν το κλίμα, σε αυτή τη χώρα έχουμε ακόμα δημοκρατία.
Και την Κυριακή που μας έρχεται, δεν μιλάνε δεν μιλάνε οι τραπεζίτες, οι μεγαλοεργολάβοι, οι μεγαλοεκδότες και οι εφοπλιστές. Μιλάει ο κόσμος. Μιλούν οι εργαζόμενοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι νέοι άνθρωποι.
Μιλάει ο ελληνικός λαός, που είναι έτοιμος να ανταποδώσει στη κυβέρνηση της ΝΔ μια βαριά, μια συντριπτική ήττα.
Μια βαριά ήττα η οποία της αξίζει απολύτως.
Όχι μόνο γιατί κορόιδεψε τον ελληνικό λαό.
Όχι μόνο γιατί διέψευσε τις προσδοκίες και τις ελπίδες του, αλλά και γιατί επιμένει ακόμη και σήμερα να μας ζητά την επιλογή της ομαδικής αυτοκτονίας.
Αυτή η ήττα, όμως, δεν θα είναι μοναχά ήττα του Καραμανλή και της ΝΔ.
Θα είναι και ήττα ενός οικονομικού μοντέλου που θέλει να γιατρέψει τη φτώχια με περισσότερη φτώχεια. 
Για αυτό και ο κ. Παπανδρέου προσπαθεί να αποφύγει να τοποθετηθεί επί της ουσίας των προβλημάτων και ζητά από τους πολίτες λευκή επιταγή.
Και το κάνει όχι επειδή δεν έχει τι να πει. Αλλά για να μην ανοίξει τα χαρτιά του.
Και δεν αναφέρομαι μόνο στη δεξιά πολιτική, την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και του εργασιακού μεσαίωνα που υλοποιήθηκε την τελευταία περίοδο της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και άνοιξε το δρόμο στη Νέα Δημοκρατία να τα λεηλατήσει όλα.
Αναφέρομαι και στην ασθενική αντιπολίτευση που έκανε, πέντε χρόνια τώρα, στη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Αναφέρομαι στην μεγάλη ευκολία με την οποία ο κος Παπανδρέου τις τελευταίες μέρες, , διένυσε την απόσταση από το σοσιαλισμό στη βαρβαρότητα, πριν ακόμα αναλάβει τη διακυβέρνηση του τόπου. Φανταστείτε τι έχει να γίνει μετά.
Αφού από τώρα μετακινείται από διακηρυγμένες παλαιότερα θέσεις του.
Από όσα έλεγε πριν από ένα χρόνο, ότι θα ανατρέψει το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, το ξεπούλημα του ΟΤΕ στους Γερμανούς, των λιμανιών στους Κινέζους, της Ολυμπιακής σε επιχειρηματικά συμφέροντα, τώρα αρκείται στο να επαναλαμβάνει ότι θα τηρήσει τις συμφωνίες και να επαίρεται που πρώτο το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε τη διαδικασία της ιδιωτικοποίησης της Ολυμπιακής.  
Και δε χάνει ευκαιρία να διαμορφώνει το κλίμα για την επίσημη δικαιολογία που θα ακούμε καθημερινά από τις 5 Οκτώβρη και μετά :
Δε φταίμε εμείς που δεν θα δώσουμε ούτε αυτά τα λίγα που υποσχεθήκαμε. Φταίνε οι προηγούμενοι που άφησαν άδεια τα ταμεία.
Φταίνε αυτοί, που παραλάβαμε χάος, που παραλάβαμε καμένη γη.
Αυτό είναι το έργο που θα δούμε ξανά μπροστά μας μετά τις εκλογές.
Αυτός είναι και ο λόγος που πίσω από την αφόρητη γενικολογία και ευκολία των συνθημάτων του ΠΑΣΟΚ, διακρίνεται μια μεγάλη σιωπή.
Μια μεγάλη σιωπή για τις προθέσεις τους γύρω από το ασφαλιστικό σύστημα.
Μια μεγάλη σιωπή για το αν θέλουν δωρεάν δημόσια παιδεία
Για το αν η πολιτική τους στοχεύει σε σταθερές και μόνιμες θέσεις εργασίας, ή στην γενίκευση της ελαστικής απασχόλησης, της δουλειάς χωρίς ωράριο, χωρίς ένσημα, χωρίς αμοιβή και χωρίς δικαιώματα.
Μια μεγάλη σιωπή για τα προγράμματα stage, τη φτηνή ανασφάλιστη εργασία με τις διαρκώς ανανεούμενες εξάμηνες συμβάσεις.
Αυτή την πρωτοφανή μορφή εργασιακής ομηρείας και εκμετάλλευσης, που το κόμμα του κ. Παπανδρέου καθιέρωσε, μαζί με τις ενοικιάσεις εργαζομένων και τα περίφημα μπλοκάκια. 
Και που σήμερα ο κ. Παπανδρέου καταγγέλλει μεν, αλλά θέλει να τα επεκτείνει στον ιδιωτικό τομέα, διαλύοντας εντελώς την αγορά εργασίας και τα εργασιακά δικαιώματα όπου έχουν απομείνει.
Μια μεγάλη σιωπή, λοιπόν, και ένα γενικώς θα τα δούμε όλα μετά.
Μετά τις εκλογές, μετά την απομάκρυνση των ψηφοφόρων από το ταμείο, όταν κανένα λάθος δε θα αναγνωρίζεται.
Είναι, όμως, σε όλους πια, γνωστό το τι θα δούμε μετά.
Το έχουμε ξαναδεί το έργο. 
Λέμε λοιπόν στον κόσμο. Δεν υπάρχει λόγος να παρακολουθήσετε και άλλη μια φορά το ίδιο έργο.
Τους δοκιμάσατε, τους ξέρετε καλά.
Και ξέρετε πόσο διαφέρει η προεκλογική τους ρητορική, από την πολιτική που τελικά θα ακολουθήσουν.
Θα συνεχίσουν να λεηλατούν τα δημόσια αγαθά, να συρρικνώνουν δικαιώματα και κατακτήσεις. Και θα προσπαθούν να φορτώσουν την σκληρή πραγματικότητα στην διαφθορά. Και την διαφθορά ο ένας στον άλλον.
Και αυτό την στιγμή που δεν έχουν ακόμα καταφέρει να εντοπίσουν που στο καλό καταχωνιάστηκαν στα ταμεία τους, τα χρήματα του ελληνικού λαού με τα οποία τους λάδωσε η Siemens.
Γι αυτό, φίλες και φίλοι, στις 4 Οκτωβρίου, το ζήτημα δεν είναι να αλλάξει το κόμμα που θα κυβερνήσει. Το ζήτημα είναι να αλλάξει η πολιτική που θα μας κυβερνά.
Και αυτό μπορεί να το εγγυηθεί μόνο μια ισχυρή αριστερά, ένας ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ.
Και το λέμε αυτό γιατί όλο αυτό το διάστημα που η πολιτική τους, η πολιτική και των δύο, επιτίθεται στην κοινωνία, εμείς ήμασταν σταθερά στο πλευρό της κοινωνίας.
Ήμασταν στο πλευρό των ανθρώπων που ζουν από τη δουλειά τους.
Ήμασταν στο πλευρό των των απολυμένων και των άνεργών.
Ήμασταν στο πλευρό των φοιτητών και των φοιτητριών, που υπερασπίστηκαν το δημόσιο πανεπιστήμιο.
Ήμασταν στο πλευρό των τοπικών κοινωνιών που ξεσηκώθηκαν για τα τεράστια περιβαλλοντικά προβλήματα, διεκδικώντας ποιότητα ζωής.
Ήμασταν στο πλευρό των δεκάδων χιλιάδων εξεγερμένων νέων, που με αφορμή μια ωμή δολοφονία ενός συνομηλίκου τους, ξέσπασαν και ζήτησαν ξανά το δικαίωμά τους να ονειρεύονται ένα καλύτερο μέλλον.
Ήμασταν εκεί, στην πρωτοπορία των κοινωνικών αγώνων.
Φίλες και φίλοι,
Σήμερα, τόσο ο κ. Καραμανλής, όσο και ο κ. Παπανδρέου, επικαλούνται την διεθνή διάσταση της κρίσης. Είναι ένα εξαιρετικό άλλοθι για αυτά που ετοιμάζονται να κάνουν.
Ωστόσο οι διεθνείς εξελίξεις τόσο στο πεδίο της οικονομίας όσο και στο πεδίο των γεωπολιτικών ισορροπιών, δεν μας αφήνουν περιθώρια εφησυχασμού.
Μας ανησυχούν οι εξελίξεις στην ευρύτερη γειτονιά μας. Και η αναμενόμενη κυβερνητική εναλλαγή στη χώρα μας, δε πρόκειται να μας κάνει να νιώσουμε περισσότερο ασφαλείς. Αφού δεν πρόκειται να αλλάξει η στρατηγική υποτέλειας στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στη περιοχή.
Μας ανησυχεί ιδιαίτερα, στο διεθνές πεδίο, η μονόπλευρη στοχοποίηση του ΙΡΑΝ, όταν εκείνο που είναι βέβαιο είναι ότι το Ισραήλ αναπτύσσει πυρηνικό οπλοστάσιο και ακριβώς γι αυτό αρνείται να γίνει μέλος της Διεθνούς Επιτροπής Ενέργειας.
Μας ανησυχούν ιδιαίτερα τα τύμπανα του πολέμου που για μια ακόμη φορά ηχούν στο ΙΡΑΝ και στη Μέση Ανατολή και μας κάνει εντύπωση που ενώ ο Τούρκος πρωθυπουργός, καταδίκασε ρητά και χαρακτήρισε «τρέλα» το ενδεχόμενο ενός πολέμου με το ΙΡΑΝ, εδώ ούτε η απερχόμενη κυβέρνηση της ΝΔ, ούτε η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αναφέρονται καν στο θέμα αυτό.
Καλούμε λοιπόν το λαό μας σε επαγρύπνηση. Καλούμε όλα τα κόμματα να καταδικάσουν τις φιλοπόλεμες λογικές.
Ζητούμε η ευρύτερη περιοχή της Νοτιανατολικής Ευρώπης, των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής να κηρυχθεί ελεύθερη από πυρηνικά όπλα και ξένες στρατιωτικές βάσεις.
Και καλούμε τον ελληνικό λαό να αγωνιστεί μαζί μας για να γυρίσουν όλοι οι έλληνες στρατιώτες που βρίσκονται έξω από τα σύνορά μας, για να σταματήσουν τα πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή.
  Φίλες και φίλοι,
Πριν από λίγες μέρες έγινε, στο Πίτσμπουργκ των ΗΠΑ, η συνάντηση των λεγόμενων G20, δηλαδή των είκοσι ισχυρότερων χωρών του κόσμου.
Τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά.
Οι προτάσεις για την έξοδο από την κρίση είναι προτάσεις των ίδιων κέντρων εξουσίας που οδήγησαν την παγκόσμια οικονομία κατ ευθείαν στην κρίση. Και κινούνται σε συντηρητική, αναποτελεσματική και κοινωνικά άδικη κατεύθυνση.
Και πάνω σε αυτό το σχέδιο δεν ακούσαμε κανένα σχόλιο από την κυβέρνηση, παρότι μας λέει από το πρωί ως το βράδυ ότι η κρίση είναι διεθνής και δεν ευθύνεται η πολιτική της. 
Αλλά και ο κ. Παπανδρέου που τόσο διαφήμισε την παρουσία του στις διαβουλεύσεις, με την ιδιότητα του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, δεν τον ακούσαμε να πει κουβέντα για τις αποφάσεις των G20.
Δεν τους ακούσαμε να πουν κουβέντα, γιατί τόσο η δεξιά όσο και η σοσιαλδημοκρατία και σε διεθνές και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ψάχνουν να βρούνε τρόπο να τετραγωνίσουν το κύκλο.
Ψάχνουν να βρούνε τρόπο ώστε μια κρίση του παγκόσμιου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού να αντιμετωπιστεί με περισσότερο νεοφιλελευθερισμό, με περισσότερες ανισότητες, με μεγαλύτερη φτώχεια.
Για αυτό λοιπόν η αριστερά σε όλο τον κόσμο και στην Ευρώπη, αντιστέκεται σε αυτή τη προοπτική και αγωνίζεται για να ανατρέψει το νεοφιλελευθερισμό, αντιτάσσοντας στην οικονομία των εμπορεύσιμων αξιών και του κέρδους, την οικονομία των κοινωνικών αναγκών.
Γιατί για εμάς, για την αριστερά που οραματίζεται ένα άλλο κόσμο με δικαιοσύνη και δημοκρατία, η έξοδος από την κρίση απαιτεί συγκεκριμένο πρόγραμμα διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων.
Και προϋποθέτει σύγκρουση με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.
Ας το καταλάβουμε μια και καλή.
Έξοδος από την κρίση, ευνοϊκή για όλους, σαν αυτή που επαγγέλλονται ο κ. Καραμανλής και ο κ. Παπανδρέου δεν υπάρχει.
Και αυτό ισχύει, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για  όλο τον κόσμο.
Γι αυτό, εμείς. απέναντι σε αυτή την κρίση, που τα δύο μεγάλα κόμματα χρησιμοποιούν ως πρόσχημα για να λεηλατήσουν οτιδήποτε έχει πια απομείνει, καταθέσαμε το δικό μας πολιτικό πρόγραμμα.
Ένα πρόγραμμα απόλυτα ρεαλιστικό και εφαρμόσιμο.
Ένα πρόγραμμα που ζητάει την στήριξη του από την κοινωνία και τους εργαζόμενους.
Και εμείς λέμε: Η έξοδος από την κρίση απαιτεί στήριξη των χαμηλών εισοδημάτων
Η έξοδος από την κρίση απαιτεί πολιτική για δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Η έξοδος από την κρίση απαιτεί αναδιανομή του πλούτου.
Η έξοδος από την κρίση απαιτεί στρατηγική για σταθερή και μόνιμη εργασία.
Η έξοδος από την κρίση απαιτεί ένα σχέδιο για την μείωση των στρατιωτικών εξοπλισμών στο 50%.
Η έξοδος από την κρίση απαιτεί μια πολιτική που θα στηρίζει αποφασιστικά την δημόσια παιδεία, την δημόσια υγεία και τα δημόσια αγαθά, και ιδιαίτερα το περιβάλλον.
Γιατί η οικονομία και η ανάπτυξη πρέπει να είναι στην υπηρεσία του περιβάλλοντος και της κοινωνίας.
Δεν γίνεται πράσινη ανάπτυξη με μεγάλα εμπορικά κέντρα σε χώρους πρασίνου. Δεν γίνεται πράσινη ανάπτυξη με την εκτροπή των ποταμών.
Δεν γίνεται πράσινη ανάπτυξη με γιγαντιαίες ξενοδοχειακές μονάδες και γήπεδα γκολφ σε δημόσιες εκτάσεις που καταπατούνται με τα χρυσόβουλα των σουλτάνων.
Αυτές είναι λοιπόν οι μεγάλες μας διαφορές από τα δυο κόμματα εξουσίας.   
Λέμε λοιπόν στους πολίτες κοιτώντας τους στα μάτια.
Μην ακούτε πια την κατεστημένη και απογοητευτική ρητορική τους.
Υψώστε την δική σας φωνή.
Και ενισχύστε την δική σας φωνή.
Ενισχύστε αποφασιστικά την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Στις 4 Οκτωβρίου το δίλημμα σας δεν είναι αν θα έχουμε ακόμα η πιο ισχυρή αυτοδύναμη κυβέρνηση.
Γιατί όσο πιο ισχυρή αυτοδυναμία προκύψει τόσο πιο ανίσχυρη θα είναι η φωνή της ξεχασμένης κοινωνίας, απέναντί της.
Στις 4 Οκτωβρίου ψηφίζουμε για να είναι ακόμα πιο ισχυρή στη βουλή και στους αγώνες η φωνή των άνεργων που μένουν στο έλεος των απολύσεων, των εργαζόμενων που διεκδικούνε να ζουν από τη δουλειά τους, των νέων που διεκδικούν να μπορούν να κοιτάνε το μέλλον τους με περηφάνια και αξιοπρέπεια.
Και αυτή η φωνή, το γνωρίζετε πλέον καλά, είναι η φωνή του ΣΥΡΙΖΑ.
Η φωνή της σύγχρονης ριζοσπαστικής αριστεράς.
Η φωνή της πιο αποτελεσματικής αριστερής αντιπολίτευσης στη βουλή και στους αγώνες.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι, φίλες και φίλοι
Είμαστε αισιόδοξοι ότι θα πετύχουμε τους στόχους μας, κυρίως γιατί κοιτάμε στα μάτια τους πολίτες και δεν έχουμε τίποτα να τους κρύψουμε.
Ούτε τα προβλήματα και τις αδυναμίες μας κρύψαμε ποτέ, ούτε όμως και οι δράσεις και οι παρεμβάσεις μας όλο το προηγούμενο διάστημα μπορούν να ξεχαστούν.
Και αυτές οι δράσεις είναι για μας η πιο σπουδαία προίκα.
Γιατί όλο το προηγούμενο διάστημα, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η μοναδική αντιπολίτευση. Με συνεχείς παρεμβάσεις στη βουλή, στους δρόμους και στις ιδέες.
Και αν καταφέραμε να ριζώσουμε μέσα στους κοινωνικούς αγώνες το πετύχαμε για έναν και μοναδικό λόγο. Γιατί στρατηγική μας είναι η ενότητα.
Φτιάξαμε τον ΣΥΡΙΖΑ, όλοι εμείς κόμματα της αριστεράς, ανένταχτοι άνθρωποι, πολιτικά σχήματα με διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες.
Άνθρωποι από πολλές γενιές, κάθε μια γενιά, με την δική της μεγάλη συνεισφορά στους κοινωνικούς αγώνες.
Και βαδίσαμε τον δρόμο της ενότητας, έναν δρόμο με δυσκολίες. Αλλά με πίστη στην δύναμη της κοινής δράσης.
Αυτό τον δρόμο της ενότητας θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε.
Γιατί πιστεύουμε ότι μόνο μέσα από την πιο πλατειά ενότητα, την ενότητα των δυνάμεων της Αριστεράς και της οικολογίας, μπορούμε να ανατρέψουμε το σημερινό σκηνικό, τους σημερινούς συσχετισμούς.
Μόνο μέσα από την ενότητα μπορούμε να αλλάξουμε το τοπίο.
Χαιρετίζουμε, λοιπόν, τους Γερμανούς και τους Πορτογάλους συντρόφους μας, που μέσα από τον ίδιο δρόμο, κάνουν ξανά την Αριστερά ελπίδα για το μέλλον τα Ευρώπης.
Η νίκη τους είναι και δική μας νίκη. Είναι νίκη για κάθε αριστερό για κάθε ριζοσπάστη για κάθε κομμουνιστή.
Γι αυτή την ελπίδα αγωνιζόμαστε και εμείς.
Και αυτοί που σήμερα μάχονται κάθε ιδέα για την ενότητα με όλες τους τις δυνάμεις και προτιμάνε να κάνουν πολιτική μέσα από το κάστρο τους, πολύ γρήγορα θα βρεθούν μπροστά στο αδιέξοδο των πολιτικών τους επιλογών.
Γιατί η ενότητα της αριστεράς είναι σήμερα μια ιδέα ώριμη στον κόσμο και την κοινωνία. Και όποιος πορεύεται χωριστά δεν έχει τίποτα να κερδίσει. Ο μόνος που κερδίζει από τον κατακερματισμό της Αριστεράς είναι το ίδιο το σύστημα.
Η  δική μας Ριζοσπαστική Αριστερά, η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι μοναχική δεν είναι ανάδελφη.
Είναι μέρος της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας οικογένειας της Αριστεράς, με όλες τα ρεύματα και τις τάσεις της. Είναι σύμμαχος των κινημάτων σε κάθε επίπεδο, εθνικό, ευρωπαϊκό ή  παγκόσμιο.
Γι’ αυτό μετέχουμε στο Ευρωπαϊκό και το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ.
Γι’ αυτό κατεβαίνουμε σε πανευρωπαϊκές  διαδηλώσεις κατά της οδηγίας Μπολκεστάϊν.
Γι’ αυτό ζητούμε την κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας στην Ευρώπη και την επιβολή φόρων πάνω στις διεθνείς συναλλαγές, ώστε να περιοριστεί η καταστροφική κερδοσκοπία της δήθεν ελεύθερης αγοράς.
Για αυτό επιμένουμε να οραματιζόμαστε έναν άλλο κόσμο που οι άνθρωποι θα είναι πάνω από τα κέρδη, όπου θα κυριαρχεί η δημοκρατία, η ειρήνη, η κοινωνική δικαιοσύνη.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι, φίλες και φίλοι
Σε αυτές τις εκλογές, η ψήφος στον Συνασπισμό ριζοσπαστικής Αριστεράς είναι μια ασπίδα κοινωνικής αλληλεγγύης.
Είναι μια εγγύηση ότι την επόμενη μέρα θα υπάρχει μια δύναμη ικανή να φωνάξει κάτω τα χέρια από τη κοινωνία
Λέμε λοιπόν στους πολίτες, όποιο κόμμα και αν είχαν ψηφίσει στις προηγούμενες εκλογές.
 Μην τους ανέχεστε άλλο. Μην τους εμπιστεύεστε την ζωή σας και το μέλλον σας. Αποδυναμώστε τους.
Δώστε δύναμη στην φωνή σας και στις αγωνίες σας.
Και ενισχύστε την αριστερά.
Ενισχύστε το ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί το κάλπικο δικομματικό σκηνικό πρέπει να ανατραπεί.
Γιατί χρειάζεται σε αυτό το τόπο να ξαναβρούμε την περηφάνια και την αξιοπρέπειά μας. Και να ανοίξουμε νέους δρόμους στην ζωή, στην δουλειά μας.
Για να μπορούμε ξανά να ελπίζουμε, να αντιστεκόμαστε, να ονειρευόμαστε.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Ας μην εφησυχάσουμε ούτε στιγμή.
Η μάχη που χουμε μπροστά μας θα είναι δύσκολη. Και θα είναι μια μάχη μέχρι την Κυριακή το βράδυ, σε κάθε πόλη και σε κάθε χωριό ,σε κάθε χώρο δουλειάς και μόρφωσης.
Θα είναι μια μάχη για το μέλλον της κοινωνίας, μια μάχη για την ενότητα της αριστεράς, μια μάχη για τους αγώνες και την ιστορία και τη προσφορά της αριστεράς σε τούτο εδώ τον τόπο.
Γιατί η Αριστερά δεν έπεσε από τον ουρανό. Ούτε είναι κατασκευή επικοινωνιακών επιτελείων.
Η Αριστερά υπάρχει και θα υπάρχει γιατί είναι βαθιά ριζωμένη μέσα στους κοινωνικούς αγώνες.
Μέσα στην αμφισβήτηση. Μέσα στις καρδιές των ανθρώπων. 
Γιατί είναι στενά δεμένη με την ανάγκη των ανθρώπων για ελευθερία και αξιοπρέπεια.
Και γι αυτό υπάρχει και θα υπάρχει, όσο υπάρχει κοινωνική αδικία, όσο υπάρχουν κοινωνικές ανισότητες, όσο υπάρχει ζωντανή η ελπίδα και το όνειρο για ένα καλύτερο αύριο. 
Τώρα είναι η ώρα να γυρίσουμε το παιχνίδι. Και ακόμα πιο δυνατοί, να αλλάξουμε τους συσχετισμούς.
Είναι στο χέρι μας
Είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε τα πράγματα.
Είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε το μέλλον, για το οποίο μας προετοιμάζουν.
Είναι στο χέρι μας να κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα.
Είναι στο χέρι μας να το πετύχουμε και θα το πετύχουμε.
Ο δρόμος είναι ανοιχτός.
Ας τον βαδίσουμε μαζί.
Και το βράδυ της Κυριακής να είμαστε ακόμα πιο χαμογελαστοί, ακόμα πιο αισιόδοξοι, ακόμα πιο δυνατοί για την επόμενη μέρα για τους αγώνες που έρχονται.

Κεντρική προεκλογική συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ

Πλατεία Κοτζιά: Κεντρικός ομιλητής Αλ. Τσίπρας, απόψε στις 19:00.Θα χαιρετήσει ο Λόταρ Μπίσκι Πρόεδρος «Ευρωπαϊκής Αριστεράς».LIVE στο syriza.gr

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ σας καλεί στην κεντρική προεκλογική συγκέντρωση στην πλατεία Κοτζιά με κεντρικό ομιλητή τον Αλ. Τσίπρα

την Τρίτη 29/9 στις 19:00

Θα χαιρετήσει ο Λόταρ Μπίσκι
Πρόεδρος του κόμματος «Ευρωπαϊκή Αριστερά»

και οι υποψήφιοι βουλευτές:

Βασίλης Μουλόπουλος
Νάντια Βαλαβάνη

ΣΥΡΙΖΑ ΔΥΝΑΤΟΣ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΣΟΥ!

Έχουν ράμματα για τη γούνα μας

Η αλήθεια είναι ότι σε τούτη την προεκλογική αναμέτρηση η λέξη «όραμα» ελάχιστα χρησιμοποιείται από τους δύο υποψήφιους πρωθυπουργούς. Δεν ευθύνεται γι’ αυτό το ότι τα οράματα είναι πολύ πιο απαιτητικά και από τα προγράμματα, οι αναφορές στα οποία είναι επίσης σπάνιες, κι αυτές επιπόλαιες. Μετράει και το ότι οι δύο ανταγωνιζόμενοι διαχειριστές της μοίρας μας υποχρεώθηκαν με τα πολλά να κατανοήσουν ότι ακόμα και η εμπαικτική ειρωνεία έχει τα όριά της. Εκριναν λοιπόν ότι δεν έπρεπε να οραματολογήσουν ιδιαιτέρως, διότι η πολιτεία τους (η εξαετής της «επανιδρύσεως» και της «σεμνοταπεινότητας» και η εικοσαετής του «σοσιαλισμού», της «αλλαγής» και του «εκσυγχρονισμού) έχει οδηγήσει και τους πιστότερους οπαδούς τους να συσχετίζουν τα «οράματα» με τα δράματα αλλά και με τα παροιμιώδη «ράμματα για τη γούνα μας»· αρέσκεται σε τέτοιας λογής παιχνίδια η ρίμα, αν θυμηθούμε και το επεισόδιο του Καρυωτάκη με τον Μαλακάση.

Αντί των οραμάτων λοιπόν προέκυψαν τα νοικοκυρέματα. «Νοικοκύρεμα», ιδού η μαγική λέξη του 2009, στην οποία συγκλίνουν τα κηρύγματα του κ. Καραμανλή και του κ. Παπανδρέου. Οι υψιβάμονες προσγειώθηκαν, μέτρησαν ίσως τις δυνάμεις τους και διαπίστωσαν ότι παρά να αυτοεμφανίζονται σαν μεσσίες ικανοί να ιδρύουν επίγειους παραδείσους, φρονιμότερο είναι να αυτοδιαφημίζονται σαν ικανοί διαχειριστές πολυκατοικίας. Σαν νοικοκύρηδες. Σαν άνθρωποι γνωστικοί και μετρημένοι που θα οργανώσουν επιτέλους τα ανοργάνωτα, θα τακτοποιήσουν τα ατακτοποίητα, θα διαχειριστούν τα του οίκου μας με πνεύμα οικονομίας και όχι σπατάλης, δεν θα ’χουν («γαλάζια» ή «πράσινα») παιδιά και αποπαίδια, κι όσα άλλα εμπεριέχονται στα «νοικοκυρεμένα πράγματα».

Εν ολίγοις, ο κ. Καραμανλής και ο κ. Παπανδρέου δεσμεύονται (ελπίζουμε όχι «κάθετα», γιατί παραείναι πικρή η πείρα μας από τις «κάθετες δεσμεύσεις») ότι θα γίνουν άλλοι κι αυτοί και οι καραδοκούντες κομματικοί μηχανισμοί του οποίου ηγούνται. Εντάξει, μπορεί να χαράμισαν δυο-τρεις δεκαετίες μέχρι να πάρουν το μάθημά τους από τα δικά μας παθήματα, αλλά πια αυτοί που υπήρξαν σπάταλοι, ρουσφετολόγοι και λαφυραγωγοί, αφού είδαν το κράτος σαν κομματική λεία, αυτοί που σκανδαλίστηκαν με Χρηματιστήρια και Βατοπέδια και Ζήμενς, αυτοί που έφθειραν, διεφθάρησαν και παραδόθηκαν στη διαπλοκή και στα εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας, τώρα, σαν από θαύμα, θα νοικοκυρευτούν και θα νοικοκυρέψουν, θα διαχειριστούν φρόνιμα το κοινό μας σπίτι, στο οποίο εισέβαλαν και «μας έκαναν νοικοκυραίους» κατά το κοινώς λεγόμενο. «Θ’ αλλάξουμε», αυτό ορκίζονται ενώπιον Θεού και ψηφοφόρων. Κι ίσως να τους πίστευε κανείς, αν δεν τον εμπόδιζε ο στίχος του Ελύτη: «Από την άλλη μεριά είμαι ο ίδιος».

Του Παντελή Mπουκαλά Καθημερινή

Το γάρ πολύ της ήττας γεννά παραφροσύνη

Φίλοι του Ανθρώπου

 

 

K.O.T.E.Σ τσιμπητό

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

Κ.Ο.Τ.Ε.Σ

(Καπνιστικές Ομάδες για την Τέχνη και την Εικαστική Συγκρότηση)

Οι Κ.Ο.Τ.Ε.Σ. (Καπνιστικές Ομάδες για την Τέχνη και την Εικαστική Συγκρότηση) καλούν τους απανταχού καλλιτέχνες όπως και τα άτομα με αισθητική και καλλιέργεια να υποστηρίξουν το πρώτο αμιγές κίνημα αισθητικής.

Χωρίς χορηγούς και σπόνσορες και με μοναδικούς συμμάχους το χιούμορ και την κουλτούρα, οι Κ.Ο.Τ.Ε.Σ. (Καπνιστικές Ομάδες για την Τέχνη και την Εικαστική Συγκρότηση) απευθύνονται σε ανθρώπους που δεν τους αφορούν η καταπίεση της πολιτκικής ορθότητας, οι διακρίσεις σε οιαδήποτε βάση, τα κοινωνικά και οποιουδήποτε είδους πρότυπα. Ανθρώπους που αποφασίζουν ελεύθερα μόνο με βάση την κρίση και την καλλιέργεια τους και που θεωρούν αναφαίρετο το δικαίωμα τους να αυτοπροσδιορίζονται σε όλα τα επίπεδα της ζωής τους.

Οι Κ.Ο.Τ.Ε.Σ. κατεβαίνουν στην Α΄ Αθηνών...

4 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΣΤΗΝ Α΄ ΑΘΗΝΩΝ - Κ.Ο.Τ.Ε.Σ. ΤΣΙΜΠΗΤΟ

Χαρίζω χρέη και δεν είμαι η Κατσέλη

Θα ξαναγίνουμε άθλιοι κομπάρσοι στο ίδιο έργο;

 

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΒΟΤΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Αν οι εντυπώσεις των πολιτών από τα αρχηγικά τηλεοπτικά «ντιμπέιτ» διαφοροποιούσαν καθοριστικά και τις εκλογικές προτιμήσεις τους, είναι σίγουρο ότι την προσεχή Δευτέρα θα είχαμε μια Βουλή με έξι πολιτικά κόμματα και με πρώτο το ΠΑΣΟΚ χωρίς αυτοδύναμη πλειοψηφία.

Ο,τι καλύτερο, δηλαδή, στις τωρινές συνθήκες θα μπορούσε να προκύψει από την κάλπη της Κυριακής.

Οπως επισήμαναν οι αναλυτές, παρά την άτολμη πρωτοτυπία, να επιτραπεί με το σταγονόμετρο η ανταλλαγή διαξιφισμών, ελάχιστο ενδιαφέρον θα παρουσίαζε για τους πολίτες - τηλεθεατές η ανιαρή παράθεση γνωστών μονολόγων, αν δεν χρωμάτιζαν τη στημένη μουντή ατμόσφαιρα τα νέα στοιχεία: Η νεανική ζωντάνια και ο στιβαρός λόγος του Αλέξη Τσίπρα, και ο μειλίχιος εκπρόσωπος των Οικολόγων Πράσινων Νίκος Χρυσόγελος, που αξιοποίησε μια χαρά την ευκαιρία να ακουστεί από την τηλεόραση για πρώτη φορά και στο μέγιστο ακροατήριο ο προβληματισμός τους για τη θέση της Ελλάδας στην πλανητικών διαστάσεων περιβαλλοντική κρίση - τη χείριστη, δηλαδή, απειλή για την ανθρωπότητα, για να μην ξεχνιόμαστε με τις ανούσιες κομματικές σκιαμαχίες.

Αυτό που δυσκολεύομαι να καταλάβω είναι η εμμονή του Κ. Καραμανλή να ζητάει κι άλλη τηλεμαχία με τον Γ. Παπανδρέου. Προς τι τάχα; Με δική του επιλογή, στο επίκεντρο της εκλογικής αναμέτρησης μονοσήμαντα είναι η οικονομία, με το σημερινό της χάλι και τις ζοφερές προοπτικές της. Τόσες φορές που μας τα 'πε αποποιούμενος τις ευθύνες του τα εμπεδώσαμε πια: Στα θολά οράματα του Παπανδρέου αντιπαραθέτει σκέτη μαυρίλα· στο καρότο, το μαστίγιο, έτσι και του οπλίσει το χέρι μια «νωπή εντολή». Τι παραπάνω θέλει, λοιπόν, βλοσυρός και θυμωμένος; Να το φχαριστιόμαστε κιόλας, οι μαζόχες;

Απ' εκεί και πέρα, έχει τη φρόνηση, υποθέτω, να μη θέλει να αλλάξει γήπεδο. Οσάκις το αποπειράθηκε στα «ντιμπέιτ», ήταν εξοργιστικός, δίνοντας απτά δείγματα πώς εννοεί την περιλάλητη «υπευθυνότητα»: Με τη χώρα μας μαύρο πρόβατο στην Ευρώπη, είναι αδιανόητο να κομπάζει λ.χ. ότι «έχει γίνει πολλή δουλειά για το περιβάλλον» και ότι δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του σε θέματα διαφάνειας, διαπλοκής και διαφθοράς!

Δεν μένει παρά να επιζητεί, σίγουρος για την ήττα, ο Κ. Καραμανλής απλώς για λόγους υστεροφημίας μιαν ακόμη τηλεοπτική μονομαχία με τον Γ. Παπανδρέου. Αφού μάλλον θα είναι και η οριστικά τελευταία -σηματοδοτώντας (και μακάρι) την απαρχή του τέλους των πολιτικών δυναστειών σ' αυτόν τον ταλαίπωρο τόπο...

Με τη χώρα στα πρόθυρα πτώχευσης, την άγρια λιτότητα βέβαιη για τους πολλούς, με όποια κυβέρνηση, και την ανεργία να παίρνει εφιαλτικές διαστάσεις, η οικονομική κρίση ευλόγως ρίχνει βαρειά τη σκιά της σ' αυτές τις κάλπες. Αλλά δεν είναι, φευ, η μόνη κρίση.

Είχαν προκηρυχθεί οι εκλογές, όταν δημοσιεύθηκε το «ευρωβαρόμετρο», κατά το οποίο οι Ελληνες σε συντριπτικά ποσοστά θεωρούμε παντελώς αναξιόπιστο το πολιτικό μας σύστημα. Ετσι, στα συνθετικά του στοιχεία: Δεν εμπιστευόμαστε, πάνω απ' όλα, τα πολιτικά κόμματα (85%), την κυβέρνηση (75%) και τη Βουλή (67%).

Που σημαίνει απλοελληνικά - και εν όψει εκλογών:

Ο κοσμάκης ακούει βερεσέ όσα βαρύγδουπα τσαμπουνάνε οι πολιτικοί ηγέτες, κορδωμένοι στις κουστουμιές τους και αυτάρεσκοι, καθώς διαγκωνίζονται στα «ντιμπέιτ» και στα μπαλκόνια ποιος θα μας πρωτοσώσει.

Κι ωστόσο, αυτή η βαθειά θεσμική κρίση, εγγενής και γηγενής, ουδόλως απασχολεί αυτές τις ημέρες τους επίδοξους σωτήρες μας - την κρατούν επιμελώς κρυμμένη πίσω από το παραβάν της κάλπης.

Αλλά, υποτίθεται, ότι την Κυριακή θα ψηφίσουμε για Βουλή και για κυβέρνηση τετραετίας. Και η λήξη της (2013) συμπίπτει με τη χρονική δυνατότητα για νέα αναθεώρηση του Συντάγματος, απολύτως αναγκαία σε κάθε ειλικρινή προσπάθεια για μέτρα θεραπείας αυτής της θεσμικής κρίσης. Πότε, λοιπόν, αν όχι τώρα, ώστε να κριθούν από το εκλογικό σώμα, θα μας πουν τα κόμματα τι προτίθενται να προτείνουν στη συνταγματική αναθεώρηση για ένα λ.χ. εκλογικό σύστημα πάγιο και δίκαιο, για τη διοικητική ανασυγκρότηση, για τους μηχανισμούς κοινωνικού ελέγχου, για την οκνή και πλαδαρή δημόσια διοίκηση, για την ποινική ασυλία υπουργών και βουλευτών, για το περιβάλλον, τη Δικαιοσύνη και την Παιδεία; Πότε, αλήθεια;

Αν δεν νοιάζονται για όλα αυτά όσοι σκοπεύουν αποκλειστικά στη νομή της εξουσίας, είναι γιατί σ' αυτό το ξεχαρβαλωμένο κράτος το μόνο που λειτουργεί ρολόι είναι η δικομματική εναλλαγή στη διαχείριση της εξουσίας. Βρέξει-χιονίσει, σαν ζυγαριά ακριβείας: Καταρρέει από την ανικανότητα και την κατακραυγή για τ' ανομήματά του το κόμμα που κυβερνάει; Αυτομάτως ανέρχεται και το διαδέχεται το άλλο σκέλος του δικομματισμού, είτε το θέλει είτε όχι η πλειοψηφία του εκλογικού σώματος (φροντίζει το κάλπικο εκλογικό σύστημα γι' αυτό). Κι ο χορός καλά κρατεί...

Στο ντούκου πέρασε από την προεκλογική τύρβη, απ' όπου εξοβελίστηκε ως διά μαγείας, η σκανδαλολογία, με πειθήνια και τα τηλεοπτικά παπαγαλάκια, κάτι που είπε στην ανακρίτρια του Μονάχου ο πολύς Μιχ. Χριστοφοράκος («Καθημερινή», 13-9-09): Ενισχύαμε οικονομικά τα δύο μεγάλα κόμματα, γιατί θέλαμε να είναι σταθερό το δικομματικό σύστημα στην Ελλάδα.

Τόσο απλά, αφτιασίδωτα, ωμά και κυνικά...

Επειδή, λοιπόν, έχουμε πιάσει πάτο, είτε το 'πε ο Αλογοσκούφης είτε όχι.

Επειδή την πολύπλευρη κρίση (οικονομική, θεσμική, πολιτική, κοινωνική, περιβαλλοντική, κρίση αξιών και προσώπων) δεν μπορεί να τη διαχειριστεί επαρκώς κανένα από τα κόμματα εξουσίας, που ευθύνονται για τη συντήρηση και αναπαραγωγή της.

Επειδή ανατριχιάζουμε με την προοπτική να γίνουμε κατεψυγμένη Σιβηρία και χαμογελάμε στο αλαφροΐσκιωτο πρότυπο μιας «Δανίας του Νότου».

Επειδή αυτοδύναμη διακυβέρνηση, όπως τη ζήσαμε μεταπολιτευτικά, σημαίνει αναπότρεπτα και μονοκομματικό κράτος ανίκανο, εξαχρειωμένο και διεφθαρμένο.

Επειδή δεν θέλουμε να είμαστε ξανά θλιβεροί κομπάρσοι στο ίδιο άχαρο έργο. Και

Επειδή οι καιροί «ου μενετοί» επιτάσσουν αφύπνιση και εγρήγορση των πολιτών, ανασυγκρότηση του κράτους, εξυγίανση και ανασύνταξη του πολιτικού προσωπικού, ανανέωση των θεσμών, ώστε να διαμορφώνουν και να υπηρετούν την κοινωνία πολιτών και ευρύτατες συναινέσεις στα καίρια.

Για όλους αυτούς τους λόγους και πολλούς άλλους, για να μην ξαναζήσουμε κοντολογίς τα ίδια και για να αποτρέψουμε τα χειρότερα, την Κυριακή, με ένα «δαγκωτό» ψηφοδέλτιο, λέμε ΟΧΙ στον τεχνητό δικομματισμό και ΟΧΙ στο μονοκομματικό κράτος-εκτροφείο διαφθοράς και σκανδάλων. Ωστε να ανοίξει ο δρόμος για τα μεγάλα ΝΑΙ στις μελλοντικές κάλπες...

O Μπάμπης ο φλου

ΚΥΡ

Ιστορική φωτογραφία

Γιατί γελάει το παλληκάρι;

Γ. Δραγασάκης: Λευκή επιταγή στο ΠΑΣΟΚ ή ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ;

Συνέντευξη στον ΑΝΔΡΕΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟ

"Οι εκλογές μου θυμίζουν το 1985 όταν και τότε το ΠΑΣΟΚ κατέβηκε στις εκλογές με την υπόσχεση για «καλύτερες μέρες». Αμέσως μετά βγήκε από το συρτάρι ένα από τα πιο σκληρά και αυταρχικά προγράμματα λιτότητας που εφαρμόστηκαν στη χώρα μας", υποστηρίζει ο εκπρόσωπος τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Γιάννης Δραγασάκης. Μια εβδομάδα πριν τις εκλογές, σημειώνει ότι το δίλημμα είναι "λευκή επιταγή στο ΠΑΣΟΚ ή ψήφος στον ΣΥΡΙΖΑ", υποστηρίζει ότι το αποτέλεσμα που αρμόζει στη Ν.Δ. είναι "μια βαριά ήττα", ενώ αποδίδει σε "κατάλοιπα γκρίζων σελίδων του παρελθόντος" τις επιθέσεις που δέχεται ο ΣΥΡΙΖΑ από το ΚΚΕ.

* Μια βδομάδα πριν τις εκλογές πώς βλέπετε την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ;

Αρχίσαμε υπό εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες για τους γνωστούς λόγους. Τώρα βρισκόμαστε στη φάση μιας ανάκαμψης που απέκτησε δυναμική ιδιαίτερα μετά την κατά κοινή ομολογία εύστοχη, ουσιαστική και πειστική παρουσία του Αλέξη Τσίπρα στον τηλεοπτικό διάλογο. Όμως, έχουμε ακόμη μεγάλα περιθώρια να βελτιώσουμε τη συσπείρωση των ψηφοφόρων μας, αλλά και να εξασφαλίσουμε την ψήφο πολλών από όσες και όσους επέλεξαν στις Ευρωεκλογές την αποχή.

Και όσο ο κόσμος συνειδητοποιεί τις συνθήκες που θα διαμορφωθούν μετεκλογικά και τους ορατούς κινδύνους, τόσο οι δυνατότητες αυτές αυξάνουν. Έτσι, αν στην αρχή της εκλογικής μάχης παλεύαμε για την είσοδό μας στη Βουλή, τώρα δεν είναι ανέφικτη ακόμη και μια έκπληξη. Ακριβώς γι’ αυτό, δεν αποκλείεται τις επόμενες ημέρες να προβληθούν ξανά τα γνωστά διλήμματα περί δήθεν ακυβερνησίας και να πυκνώσουν οι ακροδεξιές επιθέσεις κατά του ΣΥΡΙΖΑ.

* Μήπως γι' αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ ξαναμπήκε στο στόχαστρο της ηγεσίας του ΚΚΕ;

Μα δεν έφυγε ποτέ! Όμως η πολεμική κατά του ΣΥΡΙΖΑ, η κατασυκοφάντηση κάθε διαφορετικής αριστερής άποψης, που διατυπώνεται εκτός αλλά και εντός του ΚΚΕ, η άρνηση της κοινής δράσης όλων των αριστερών δυνάμεων ανεξάρτητα από ιδεολογικές διαφορές, όλα αυτά δεν συνιστούν το μέλλον της Αριστεράς, αλλά κατάλοιπα γκρίζων σελίδων του παρελθόντος. Εμείς καλούμε τον κόσμο της αριστεράς, μαζί και τον κόσμο του ΚΚΕ, να γίνει ανάχωμα σε διχαστικές πρακτικές, να κάνει υπόθεσή του την κοινή δράση της αριστεράς, την ισχυρή παρουσία του ΣΥΡΙΖΑ στη νέα Βουλή και στις μετεκλογικές εξελίξεις, να εργαστούμε για μια αναγέννηση επιτέλους της αριστεράς και όχι για την αναβίωση παθογενειών του παρελθόντος.

* Πώς βλέπετε την επόμενη ημέρα; Θεωρείτε ότι η Ν.Δ. έχει πιθανότητες να διατηρηθεί στην εξουσία;

Όχι, αυτό κανείς δεν το συζητά. Όλοι, ειδικοί και μη, συζητούν για την έκταση της ήττας. Άλλωστε ψήφος στο σκληρό ταξικό πρόγραμμα που παρουσίασε ο κ. Καραμανλής στη ΔΕΘ θα ήταν σαν κοινωνικό «χαρακίρι». Το μόνο που επιδιώκουν τώρα στη Ν.Δ. είναι με δημαγωγίες και ρουσφέτια της τελευταίας στιγμής να περιορίσουν την έκταση της ήττας. Όμως, για όσα έκανε η Ν.Δ. ως κυβέρνηση, αλλά και για όσα προβάλλει τώρα ως διέξοδο για το μέλλον, γι’ αυτή την επίμονη προσπάθεια του κ. Καραμανλή να μετατοπίσει τον άξονα της πολιτικής σε ακόμα πιο σκληρές, συντηρητικές, ακόμη και ακροδεξιές θέσεις, δεν της φτάνει απλώς μια ήπια ήττα.

Το μόνο αποτέλεσμα που της αρμόζει είναι μια βαριά εκλογική ήττα. Και απ’ ό,τι φαίνεται προς μια τέτοια βαριά ήττα αν όχι και συντριβή οδηγείται η Ν.Δ. Αυτό δείχνει η μεταστροφή τμημάτων της λαϊκής κοινής γνώμης. Ενδεικτικό άλλωστε είναι και το γεγονός ότι ισχυρά εκδοτικά και οικονομικά κέντρα δεν κρύβουν τις προτιμήσεις τους. Αλλά και ο στρατός των χειροκροτητών της εκάστοτε εξουσίας, τρωκτικά του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, προβληματικοί βιομήχανοι, υπερχρεωμένοι εκδότες, κρατικοδίαιτοι καπιταλιστές, οι δυνάμεις που πάντοτε πάνε με το «γκουβέρνο», έχουν ήδη πιάσει «στασίδι» περιμένοντας το αντίδωρο στην αντίπερα πλευρά, ακολουθώντας πιστά τη συμβουλή του αείμνηστου Μποδοσάκη.

* Λόγω και των γενικότερων δυσκολιών, φαίνεται ότι, παρά τις ασάφειές τους, οι προτάσεις του κ. Παπανδρέου έχουν δημιουργήσει σε μια μερίδα των πολιτών την ελπίδα...

Αλίμονο αν ο λαός δώσει λευκή επιταγή στο ΠΑΣΟΚ. Μετά τις εκλογές δε θα τρίβει τα χέρια του από τη χαρά του, αλλά θα τρίβει τα μάτια του για όσα θα γίνονται σε βάρος του, με στήριγμα τη δική του ψήφο. Εμένα αυτές οι εκλογές μου θυμίζουν το 1985 όταν και τότε το ΠΑΣΟΚ κατέβηκε στις εκλογές με την υπόσχεση για «καλύτερες μέρες». Αμέσως μετά βγήκε από το συρτάρι ένα από τα πιο σκληρά και αυταρχικά προγράμματα λιτότητας που εφαρμόστηκαν στη χώρα μας.

* Γιατί το λέτε αυτό;

Μα, τα σημάδια είναι από τώρα ορατά. Πρώτον, το ΠΑΣΟΚ μας λέει ότι θα διαπραγματευτεί με την Ε.Ε. ένα νέο τριετές πρόγραμμα σταθερότητας, με μέτρα στήριξης της οικονομίας. Όμως, με δεδομένο το Σύμφωνο Σταθερότητας, το οποίο το ΠΑΣΟΚ δεν αμφισβητεί, τι ακριβώς θα διαπραγματευτεί και μέχρι πού είναι διατεθειμένο να υποχωρήσει; Πού βάζει την κόκκινη γραμμή; Ποια πολιτική τελικά καλείται να ψηφίσει ο ελληνικός λαός;

Δεύτερον, αρχικά ο κ. Παπανδρέου απέκλεισε το ενδεχόμενο να κάνει το ΠΑΣΟΚ απογραφή σαν εκείνη που έκανε η Ν.Δ. Στη συνέχεια, όμως, μίλησε για «καταγραφή». Τι εννοεί; Ρώτησε μάλιστα τον κ. Καραμανλή ο κ. Γ. Παπανδρέου αν τα στοιχεία που δίνει η κυβέρνησή του είναι ακριβή. Ένα κόμμα που κυβέρνησε την Ελλάδα επί δύο δεκαετίες, δεν γνωρίζει αν τα στοιχεία είναι ακριβή; Και επί τη ευκαιρία, γιατί ο κ. Αλμούνια δήλωσε ότι «όλα τα κόμματα στην Ελλάδα γνωρίζουν την πραγματικότητα»; Σε ποιον και σε τι απαντούσε...;

Τρίτον, σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, ο κ. Παπανδρέου επέλεξε το διεθνές ειδησεογραφικό πρακτορείο Ρόιτερ για να διαβεβαιώσει ότι μετά τις εκλογές δεν θα διστάσει να πει «όλη την αλήθεια» στον λαό. Ποια αλήθεια; Άλλη από αυτή που λέει σήμερα; Άλλη αλήθεια η προεκλογική και άλλη η μετεκλογική;

* Θεωρείτε, δηλαδή, ότι το ΠΑΣΟΚ ζητεί μια «λευκή επιταγή»;

Είναι προφανές. Αν το προεκλογικό πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, αν τα όσα λένε τώρα ο κ. Γ. Παπανδρέου και τα άλλα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, αντιστοιχούν στα προεκλογικά δεδομένα, στους προεκλογικά γνωστούς αριθμούς και τις προεκλογικές αλήθειες, τότε ποιο πρόγραμμα αντιστοιχεί στα μετεκλογικά δεδομένα, τους μετεκλογικούς αριθμούς και τις μετεκλογικές αλήθειες; Να υποθέσουμε ότι το ΠΑΣΟΚ «θα δει τι θα κάνει» αφού πάρει την εξουσία; Ή μήπως έχει ήδη έτοιμο κάποιο άλλο σχέδιο, ή απλούστερα κάποια κρυφή ατζέντα; Δεν θα έπρεπε όμως να τη γνωρίζει ο λαός πριν ψηφίσει; Το δίλημμα λοιπόν είναι σαφές. Λευκή επιταγή ή ΣΥΡΙΖΑ;

Όποιος θέλει να φύγει η Ν.Δ., αλλά δεν θέλει να υπογράψει με την ψήφο του λευκή επιταγή, έχει λύση: ψήφο στον ΣΥΡΙΖΑ. Εγγύηση αποτελεσματικής αντίστασης, δύναμη ρεαλιστικής ελπίδας.

* Κάνατε πράξη την απόφασή σας να μην είστε υποψήφιος, συμβάλλοντας έτσι στην ανανέωση των ψηφοδελτίων του κόμματος. Δεδομένης της εκτίμησης που χαίρετε απ’ όλο τον πολιτικό κόσμο, πού θα σας «βρει» η 5η Οκτωβρίου;

Στη δική μου αντίληψη η αριστερά ήταν και παραμένει ένας χώρος εθελοντικής ένταξης και συνειδητής προσφοράς. Δεν αρχίζει ούτε τελειώνει στο κοινοβούλιο. Δεν έχει καν όρια χωρικά ή χρονικά. Είναι επιλογή ζωής. Και, στο μέτρο του δυνατού, και στάση ζωής. Το ταξίδι, λοιπόν, συνεχίζεται.

Συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα

 

Συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στον Φ. Παπούλια για την εφημερίδα "Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία" στις 27/09/09.

*Αναγνωρίζει ότι «θυμώσαμε τον κόσμο μας, αλλά τη μάχη τη δίνουμε τώρα συσπειρωμένοι, πιο ώριμοι».
*Απαντά οργισμένα για τα προγράμματα stage: «Είναι παράνομα, ανήθικα και γέννημα των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ. Αντί, λοιπόν, ο Γ. Παπανδρέου να αμφιταλαντεύεται, ας αποφασίσει εδώ και τώρα να σταματήσει αυτό το απαράδεκτο εργασιακό καθεστώς».
*Αναφερόμενος σε πιθανή μετεκλογική συνεργασία, επισημαίνει ότι «το ΠΑΣΟΚ προγραμματικά δεν βρίσκει σημείο ταύτισης με την αριστερή πολιτική».
*Σχολιάζει, τέλος, τις προσκλήσεις της Αλέκας Παπαρήγα προς τους αριστερούς πολίτες. «Δεν γίνεται να ζητάς να σε στηρίξουν τη μέρα των εκλογών αυτοί και αυτές που τις υπόλοιπες 364 μέρες τους αποκαλείς δούρειους ίππους του νεοφιλελευθερισμού».

* Θα καταφέρει να μπει ο ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή ή θα ξαναζήσετε νύχτες του 1993;
- Δίνουμε μια δύσκολη μάχη. Ξέρουμε ότι θυμώσαμε τον κόσμο μας, αλλά στην πολιτική δεν υπάρχουμε τους τελευταίους τρεις μήνες. Τη μάχη τη δίνουμε ενωμένοι. Αν σε μία πολιτική ζυγαριά βάλεις από την μία μεριά το μικρό τελευταίο διάστημα και από την άλλη τα χρόνια κοινοβουλευτικής δουλειάς, θέσεων και αγώνων, τότε θα γύρει προς την καλή μεριά. Η κοινωνία έχει ανάγκη τον ισχυρό ΣΥΡΙΖΑ, ξέρει ποιος βρέθηκε δίπλα στους εργαζόμενους και τη νεολαία τα τελευταία έξι χρόνια. Συσπειρωμένοι και πιο ώριμοι θα δώσουμε τη μάχη και θα πάμε καλά.
* Η οικονομία είναι το διακύβευμα των εκλογών κι εσείς ζητάτε 100.000 θέσεις εργασίας...
- ...Μα αυτό ακριβώς είναι που πρέπει να ζητήσουμε! Πολιτικές απασχόλησης πρέπει να έχουμε και όχι να ταΐζουμε τις τράπεζες, να καιγόμαστε αν πέσει μία μονάδα το χρηματιστήριο ή αν το έλλειμμα θα μεγαλώσει. Η ανεργία έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις. Η βία των ελαστικών σχέσεων στην εργασία έχει επικρατήσει. Η πλήρης απασχόληση πρέπει να γίνει κεντρικός στόχος. Οι μισές, οργανικές θέσεις στα νοσοκομεία, στα σχολεία στην πυροσβεστική είναι κενές. Δείτε έξω τα κανόνια που βαράνε. Οι 1.000 του Σκαραμαγκά, οι 700 της «Ασπίς Πρόνοια», οι 400 του Αγούδημου δεν είναι μεμονωμένα περιστατικά. Οι 70.000 που θα χάσουν τις δουλειές τους δεν είναι στατιστικό στοιχείο, άνθρωποι είναι. Αυτοί που θα απολύονται από εδώ και στο εξής θα βρίσκουν όλο και πιο δύσκολα δουλειά. Εμείς θα επιμείνουμε στις προτάσεις μας για την πλήρη απασχόληση και την παραγωγική ανασυγκρότηση της οικονομίας. Για τη μείωση των ανισοτήτων και την ίση κατανομή δραστηριοτήτων και πόρων ανάμεσα στις περιφέρειες. Ή με τους τραπεζίτες ή με τους εργαζόμενους θα είσαι.
* Οι μακροχρόνια άνεργοι, τα προγράμματα stage;
- Αυτή είναι η «ξεχασμένη κοινωνία», κύριε Παπούλια. Αυτές οι κατηγορίες και πολλές ακόμα. Δεν απευθυνόμαστε σε αυτές ως δύναμη διαμαρτυρίας μόνο. Εδώ και ένα χρόνο έχουμε καταθέσει ένα πλήρες πρόγραμμα που προσπαθεί να φέρει στην επιφάνεια τα μεγάλα προβλήματα της κοινωνίας και προτείνει λύσεις. Σήμερα οι μακροχρόνια άνεργοι έχουν ξεπεράσει τις 200.000, από αυτούς επίδομα παίρνουν ελάχιστοι γιατί ο νόμος που είχε ψηφίσει το ΠΑΣΟΚ, έβαζε τέτοιες προϋποθέσεις που δεν ήταν δυνατόν οι άνθρωποι αυτοί να πάρουν το επίδομα των 200 ευρώ. Κανείς από τους δύο μονομάχους δεν παίρνει δημόσια δέσμευση για αυτό το κομμάτι της κοινωνίας.
* ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. έχουν ταυτόσημες θέσεις;
- Τώρα ΠΑΣΟΚ και Ν.Δ. ερίζουν για το ποιος φταίει για τα stage, τους ενοικιαζόμενους εργαζόμενους και την εργασιακή ομηρία χιλιάδων, νέων κυρίως, ανθρώπων. Τα stage είναι παράνομα, ανήθικα και γέννημα του ΠΑΣΟΚ. Με νομοθετικές πράξεις θεμελιώθηκε ο εργασιακός μεσαίωνας, και με τη Ν.Δ. διευρύνθηκε ακόμα περισσότερο. Φτάσαμε στο σημείο σε υπηρεσίες του Δημοσίου οι μόνιμοι υπάλληλοι να είναι λιγότεροι από τα stage. Αντί το ΠΑΣΟΚ να αμφιταλαντεύεται αν θα «αναθεωρήσει» τα stage, ας αποφασίσει εδώ και τώρα να σταματήσει αυτό το απαράδεκτο εργασιακό καθεστώς στον δημόσιο στον ιδιωτικό τομέα.
* Τις οικονομικές εξαγγελίες του Γ. Παπανδρέου πώς θα τις χαρακτηρίζατε;
- Κανέναν δεν πείθουν. Οι μισοί από όσους πιθανολογούν ότι θα στηρίξουν εκλογικά το ΠΑΣΟΚ δεν τις πιστεύουν. Και είναι λογικό. Το ΠΑΣΟΚ κρατά κρυφά χαρτιά, δεν αποκαλύπτει το πραγματικό του σχέδιο για την οικονομία. Βλέπουμε ξανά το ίδιο έργο, «ψηφίστε μας γιατί χειρότεροι από τους άλλους αποκλείεται να είμαστε» ή το περίφημο που μας προετοιμάζουν ήδη «παραλάβαμε καμένη γη». Από την άλλη είναι τέτοια η προσπάθεια της αξιωματικής αντιπολίτευσης να τους έχει όλους ικανοποιημένους, που το πρόγραμμά της έχει μεγάλες αντιφάσεις. Αν στο οικονομικό σου πρόγραμμα δεν είσαι αποφασισμένος να κάνεις ρήξεις, δεν πρόκειται να στηρίξεις τα στρώματα που βρίσκονται στα όρια της φτώχειας. Αν συνέχεια στον λόγο σου κυριαρχεί η φράση «τα νοσοκομεία άντρα διαφθοράς», ο κόσμος καταλαβαίνει ότι έρχονται μέτρα περιστολής των κοινωνικών δαπανών και όχι εξυγίανση και αναβάθμιση του ΕΣΥ.
* Αν δεν υπάρξει αυτοδυναμία του ΠΑΣΟΚ, υπάρχει περιθώριο συνεργασίας;
-Αυτό που επιθυμεί το ΠΑΣΟΚ δεν είναι η αυτοδυναμία, αλλά η παντοδυναμία. Με πρόσχημα μάλιστα την καταπολέμηση του μαύρου χρήματος, σκοπεύει να αλλάξει τον εκλογικό νόμο, σύμφωνα με το γερμανικό σύστημα με υψηλό όριο εισόδου και μονοεδρικές περιφέρειες. Θέλει να βάλει στη γωνία τα μικρότερα κόμματα ή να τα κάνει δορυφόρους του. Παλαιότερα καταθέσαμε προτάσεις κοινής δράσης στα κόμματα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και δεχτήκαμε θετικές ή αρνητικές απαντήσεις. Το ΠΑΣΟΚ δεν μας απάντησε ποτέ. Οχι μόνο γιατί αυτή την τακτική επέλεξε, αλλά γιατί προγραμματικά δεν βρίσκει σημείο ταύτισης με την αριστερή πολιτική. Εχει κάνει τις επιλογές του εδώ και χρόνια.
* Πλαγιοκοπείσθε από τους Οικολόγους - Πράσινους, ενώ η Αλέκα Παπαρήγα σάς επιτίθεται. Πώς απαντάτε;
- Ο πολιτικός μας χώρος είναι πρωτοπόρος στα θέματα περιβαλλοντικής πολιτικής και το κυριότερο, ποτέ δεν κρυφτήκαμε στα μεγάλα ζητήματα που προέκυψαν. Δεν κρυφτήκαμε για τον Αχελώο, για τα εργοστάσια λιθάνθρακα, για τις ελεύθερες παραλίες, για τους νέους αυτοκινητόδρομους, για το εμπορικό κέντρο στον Βοτανικό. Πήραμε θέση και δεν μας ένοιαξε που συγκρουστήκαμε με τα ιδιωτικά μεγάλα συμφέροντα. Από την άλλη, κανέναν δεν εκπλήσσει η επιθετικότητα της κ. Παπαρήγα. Καθημερινά ανακαλύπτει και κάτι καινούριο να μας πει. Ταυτόχρονα, όμως, καλεί τους ριζοσπάστες αριστερούς των δεκαετιών του '70 και του '80 ή τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις διαφωνίες που έχουν με το ΚΚΕ, να τους στηρίξουν. Δεν γίνεται να αρνείσαι συστηματικά την κοινή δράση και ταυτόχρονα να ζητάς να σε στηρίξουν αυτοί και αυτές που τις υπόλοιπες 364 μέρες τους αποκαλείς δούρειους ίππους του νεοφιλελευθερισμού και του συστήματος.

……ας μην εκπλαγούν όταν ξεσπάσει και πάλι η οργή τους.

Το πολιτικό σύστημα, όπως αυτό ορίζεται κυρίως από τα νεοφιλελεύθερα κόμματα εξουσίας, κάνει ότι δεν καταλαβαίνει όταν αναφέρεται στις νεότερες γενιές.

Από τη μια απαιτεί κι άλλη καταστολή όταν μεγάλο μέρος της νεολαίας διαδηλώνει (λ.χ. για τη δημόσια παιδεία, για δουλειά και δικαιώματα), ή, πολύ περισσότερο, όταν οι νέοι αγανακτούν και εξεγείρονται, όπως τον περασμένο Δεκέμβρη. Και απ' την άλλη τους απαξιώνει όταν «πάνε παραλία» και γυρίζουν την πλάτη στις εκλογές, όπως κατά κόρον ειπώθηκε στις πρόσφατες ευρωεκλογές.

Αυτός ο συνδυασμός τιμωρίας και χλευασμού του «τρόπου ζωής» και της υπαρξιακής αγωνίας των νέων δεν είναι πρωτότυπος, είναι απλώς υποκριτικός.

Διότι ο καθένας γνωρίζει ότι τις δύο τελευταίες δεκαετίες οι νέοι πολίτες, μαθητές, σπουδαστές, πτυχιούχοι, εργαζόμενοι των 700 ευρώ και άνεργοι αποκλείονται από την κοινωνική ζωή και φτωχαίνουν -από πολλές απόψεις- συστηματικά, μέσω «μεταρρυθμίσεων» και αλλεπάλληλων άδικων νόμων τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της Ν.Δ. Συνεπώς, όσοι επιθυμούν μια νέα γενιά υποταγμένη, εξαρτημένη από την «αγία οικογένεια» και τα ρουσφέτια του διεφθαρμένου πολιτικού συστήματος για μια «δουλίτσα», ας μην εκπλαγούν όταν ξεσπάσει και πάλι η οργή τους. Αυτή τη φορά δεν θα αρκούν οι συκοφαντίες των «τηλεπαραθύρων», οι θεωρίες συνωμοσίας, τα ΜΑΤ και η «ακτινοβολία του λάιφ στάιλ».

Τα πιο πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ανάγλυφα την επιδείνωση του συστήματος της δημόσιας εκπαίδευσης και τον αποκλεισμό όλο και περισσότερων νέων απ' αυτό, υπέρ του αναλφαβητισμού ή της κερδοσκοπίας των φροντιστών και των κολεγιαρχών. Τα πρώτα παραδείγματα από πρώτο χέρι που παίρνουν τα παιδιά και οι έφηβοι για το μέλλον που τους περιμένει, είναι ο ωρομίσθιος ανασφάλιστος δάσκαλος και καθηγητής (των 7-10 ευρώ την ώρα), η επισφαλώς εργαζόμενη, μερικώς απασχολούμενη και χωρίς δικαιώματα καθαρίστρια, και ο καθηγητής της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης των 400 ευρώ το μήνα που πληρώνεται όποτε η γραφειοκρατία εγκρίνει το ποσό, μπορεί έπειτα από 10 μήνες (καθεστώς 407).

Σύμφωνα με τη Στατιστική Υπηρεσία, η φτώχεια στους νέους (18 έως 24 ετών) από το 20% το 2005 ανέρχεται σήμερα στο 26%. Ενώ παράλληλα ανεβαίνει το ποσοστό των νέων που στηρίζουν οικονομικά την οικογένειά τους, καταρρίπτοντας τον βολικό μύθο του συστήματος ότι οι νέοι «τρώνε από τα έτοιμα» των γονιών τους και «καθυστερούν να μπουν στην αγορά εργασίας επειδή επιλέγουν ποιοτικές δουλειές».

Η μελέτη του ΙΝΕ/ΓΣΕΕ για την απασχόληση στην Ελλάδα (Αύγουστος 2009) σημειώνει, πέραν της δραματικής ανόδου της ανεργίας των νέων (20%), ότι για πρώτη φορά μετά το 1991 μειώνεται η μισθωτή εργασία στη χώρα, ενώ αυξάνεται η ψευδεπίγραφη «αυτοαπασχόληση» (με «μπλοκάκι» παροχής υπηρεσιών και υποχρεωτική αυτασφάλιση στο ΤΕΒΕ-ΟΑΕΕ), η μερική απασχόληση, το «ενοικιαζόμενο προσωπικό», τα ανασφάλιστα προγράμματα Stage και φυσικά η «μαύρη εργασία». Από το σύνολο των 500.000 «επισήμων» ανέργων, το 30% (καμιά 150.000 πολίτες) είναι νέοι που προσπαθούν να βρουν δουλειά για πρώτη φορά.

Οι πιο πάνω εξελίξεις δεν έπεσαν απ' τον ουρανό. Ηρθαν ως συνέπεια της απαξίωσης της εργασίας, της «ευελιξίας», της παραοικονομίας, της εργοδοτικής αυθαιρεσίας, της διάλυσης των ελεγκτικών μηχανισμών (ΙΚΑ και Επιθεώρηση Εργασίας), της συρρίκνωσης του δημόσιου ασφαλιστικού συστήματος κ.ο.κ. Επιβλήθηκαν από τις κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες είτε της Ν.Δ. είτε του ΠΑΣΟΚ:

Με το νόμο 1892/1990 δημιουργείται το πλαίσιο της μερικής απασχόλησης, η 6μηνη ελαστική διευθέτηση του εργάσιμου χρόνου και εισάγεται η 4η βάρδια τα Σαββατοκύριακα. Με τον ν. 2639/98 έρχεται η εκ περιτροπής εργασία και η μερική απασχόληση με μονομερή επιβολή του εργοδότη, ενώ αρχίζει η διάβρωση των Συλλογικών Συμβάσεων σε «ειδικές» περιοχές και κλάδους. Ο ν. 2874/2000 διευκολύνει τις ομαδικές απολύσεις και σε μεγάλες επιχειρήσεις. Ο ν. 2956/01 επιτρέπει το δανεισμό εργαζομένων προσωρινής απασχόλησης. Οι δυο νόμοι 3174/03 και 3250/04 επεκτείνουν τη μερική και προσωρινή απασχόληση στο Δημόσιο. Τα προεδρικά διατάγματα Π.Δ. 81/03, 164/04 και 180/04 αποκλείουν τη μετατροπή των συμβάσεων έργου σε αορίστου χρόνου για χιλιάδες «συμβασιούχους» του δημόσιου τομέα που καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες. Ο νόμος 3385/05 μειώνει το κόστος των υπερωριών και «διευθετεί» ακόμα πιο σκληρά τα ωράρια. Με το ν. 3429/05 γίνεται διάκριση στα δικαιώματα των νεοπροσλαμβανόμενων εργαζομένων.

Και ο κατήφορος δεν θα έχει τελειωμό, ιδίως τώρα που η χώρα βιώνει τον κύκλο της οικονομικής ύφεσης.

Ιός του Σαββάτου Ελευθεροτυπία

Aυτό το σκηνικό……

Μου λεν αν φύγω από τον κύκλο θα χαθώ
στα όρια του μοναχά να γυροφέρνω
Και πως ο κόσμος είν'ανήμερο θεριό
που όταν δαγκώνει εγώ καλά είναι να σωπαίνω
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ' αλλάξω
Μα εγώ μ΄ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ'τις λύπες θα πετάξω
Σιγά μη κλάψω σιγά μη φοβηθώ
σιγά μη κλάψω σιγά μη φοβηθώ!
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μη κλάψω σιγά μη φοβηθώ
σιγά μη κλάψω σιγά μη φοβηθώ!
Μου λεν αν φύγω πιο ψηλά θα ζαλιστώ
καλύτερα στη λάσπη εδώ μαζί τους να κυλιέμαι
Και πως αν θέλω περισσότερα να δω
σ' ένα καθρέφτη μοναχός μου να κοιτιέμαι
Κι όταν φοβούνται πως μπορεί να τρελαθώ
μου λεν να πάω κρυφά κάπου να κλάψω
Και να θυμάμαι πως αυτό το σκηνικό
είμαι μικρός πολύ μικρός για να τ'αλλάξω
Μα εγώ μ΄ένα άγριο περήφανο χορό
σαν αετός πάνω απ'τις λύπες θα πετάξω
Σιγά μη κλάψω σιγά μη φοβηθώ
σιγά μη κλάψω σιγά μη φοβηθώ!
Θα πάω να χτίσω μια φωλιά στον ουρανό
θα κατεβαίνω μόνο αν θέλω να γελάσω
Σιγά μη κλάψω σιγά μη φοβηθώ
σιγά μη κλάψω σιγά μη φοβηθώ!

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ ΘΕΣΕΩΝ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΙΚΡOΜΕΣΑΙΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ

Ο πρόεδρος του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, Αλέξης Τσίπρας, επικεφαλής αντιπροσωπείας του ΣΥΡΙΖΑ, βρίσκεται σήμερα στα Ιωάννινα. Το μεσημέρι ο Αλ. Τσίπρας και ο πρόεδρος του Εμπορικού Συλλόγου 'Aρτας και μέλος του Τμήματος Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων ΣΥΝ Χάρης Παναγιωτόπουλος, ο Χρήστος Κατσούλας μέλος της Γραμματείας ΣΥΡΙΖΑ, σε συνέντευξη Τύπου παρουσίασαν τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για μια ολοκληρωμένη πολιτική για τις μικρές επιχειρήσεις.

Ο ΑΛ. ΤΣΙΠΡΑΣ ΣΤΗΝ ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΤΟΝΙΣΕ:

Φίλες και φίλοι

Η μαύρη λίστα του Τειρεσία μόλις πρόσφατα, αφού η χρηματοδότηση στέρεψε, έγινε μεγαλύτερη κατά 315.000 επιχειρήσεις.

Δεν είναι ένα ακόμα νούμερο για την στατιστική επιστήμη. Πίσω από κάθε επιχείρηση, συνήθως οικογενειακή, υπάρχουν άνθρωποι. Και όταν αυτές οι επιχειρήσεις κλείνουν,  οι απασχολούμενοι  μπαίνουν σε μία άλλη μαύρη λίστα της ντροπής. Στην λίστα της ανεργίας.

Στην πόλη του Πειραιά. Κάθε μέρα 13 επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο. Σε αυτό το εξάμηνο έκλεισαν 2.400 επιχειρήσεις.

Στη Θεσσαλονίκη η έλλειψη της ρευστότητας και οι ακάλυπτες επιταγές έχουν φέρει ασφυξία στους μικρομεσαίους.

Οι ακάλυπτες επιταγές που πλημμύρισαν την αγορά, έχουν φτάσει στα 2 δις ευρώ.

Στην πόλη σας, στον νομό σας γνωρίζετε καλύτερα από εμένα ποια κατάσταση επικρατεί.

Υποψιάζομαι πως στα Γιάννενα, στην Άρτα, στην Ηγουμενίτσα, για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί , δεν ευθύνονται οι διαδηλώσεις των 30 ή των 300 ατόμων, όπως με ρώτησαν στο debate.

Είμαι όμως πολύ σίγουρος πως σε λίγο καιρό, τα αποτελέσματα της πολιτικής που εφάρμοσαν ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία, θα δημιουργήσουν διαδηλώσεις των 3 και των 30 χιλιάδων ανθρώπων σε κάθε πόλη. Η απόγνωση, η οργή των ανέργων, του κόσμου της μισθωτής εργασίας, των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και της νεολαίας είναι πάνω από την κόκκινη γραμμή.

Πάνω από 80.000 εργαζόμενοι εκτιμάται πως θα χάσουν την δουλειά τους μόνο στο χώρο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων αυτή τη χρονιά.

Όλα αυτά τα στοιχεία που σας ανέφερα αφορούν την συντριπτική πλειοψηφία των επιχειρήσεων της χώρας. Και ενώ αυτή η κρίση έπρεπε να κινητοποιήσει τους μηχανισμούς αντίδρασης από την πολιτική ηγεσία, παρατηρούμε πως η κυβέρνηση έχει κάνει την επιλογή της και στηρίζει όσο μπορεί τις τράπεζες και το ισχυρό επιχειρηματικό λόμπι, ενώ το ΠΑΣΟΚ, και σε αυτό το θέμα. επιμένει στις αοριστολογίες ή σε προτάσεις που απλά θα αναβάλλουν το μοιραίο για ένα χρόνο. Πως αλλιώς μπορεί να χαρακτηριστεί η πρόταση για πάγωμα των δανειακών υποχρεώσεων για ένα χρόνο των επιχειρήσεων που πλήττονται από την κρίση, χωρίς μάλιστα να μας ξεκαθαρίζει τι θα γίνει με τους τόκους.

Ταυτόχρονα τα μέρη του δικομματισμού αποφεύγουν οποιανδήποτε νύξη στα αίτια της κρίσης, κανείς δεν μας λέει ποιοι φταίνε για την κρίση, λες και είναι φυσικό φαινόμενο, που θα περάσει με ένταση πάνω από την χώρα μας και σε λίγο καιρό θα εξασθενίσει.

Η ένταση του ανταγωνισμού, η απελευθέρωση των αγορών, τα περίφημα MALL, η νεοφιλελεύθερη πολιτική, η ασυλία των τραπεζών που δεν έδωσαν στην πραγματική οικονομία τα 28 δις δώρο που έλαβαν, είναι μερικά μόνο από τα στοιχεία τα οποία απουσιάζουν από την προεκλογική ατζέντα.

Οποιαδήποτε προεκλογικού χαρακτήρα ρύθμιση δε πρόκειται να θεραπεύσει το πρόβλημα. Εμείς σήμερα θα σας καταθέσουμε  μία ολοκληρωμένη πρόταση υπέρ των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων.

Ενδεικτικά σας αναφέρω ποια μέτρα θα ήταν απαραίτητο να ληφθούν άμεσα.

1.    Ουσιαστική και γενναία χρηματοδότηση των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων με κρατική εγγύηση και χωρίς τεχνητές καθυστερήσεις.

2.    Να υπάρξει δημόσιος έλεγχος του χρηματοπιστωτικού συστήματος μέσω της εθνικοποίησης της Εθνικής Τράπεζας αλλά και με την ίδρυση μίας τράπεζας Ειδικού σκοπού για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις προκειμένου να στηριχθεί η πραγματική οικονομία.

3.    Να αλλάξει η νομοθεσία για την εμπορική χωροταξία ώστε να σταματήσει το φαινόμενο να φυτρώνουν παντού πολυκαταστήματα.

4.   Nα αντικατασταθεί η ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε από μία δημόσια υπηρεσία που θα λειτουργεί με αποκλειστικά κοινωνικά και αναπτυξιακά κριτήρια.

ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΙΚΡΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ

Οι μικρές επιχειρήσεις, δηλαδή όσες απασχολούν μέχρι 10 εργαζομένους, αποτελούν τη συντριπτική πλειονότητα των επιχειρήσεων στην Ελλάδα. Σύμφωνα με στοιχεία της ΕΣΥΕ (2007), οι Μικρές και Πολύ Μικρές Επιχειρήσεις (Μ&ΠΜΕ) συνολικά απασχολούν πάνω από 2.340.000 εργαζομένους. Το 93% των επιχειρήσεων αυτών απασχολούν 0 έως 10 εργαζόμενους. Ιδιαίτερα σημαντικό στοιχείο είναι, επίσης, το γεγονός ότι μεγάλο ποσοστό των Πολύ Μικρών Επιχειρήσεων είναι οικογενειακές επιχειρήσεις. Η στήριξή τους, επομένως, ειδικά σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης, επιβάλλεται και για λόγους κοινωνικής συνοχής.

Η οικονομική θέση των Μ&ΠΜΕ την περίοδο της κρίσης

Οι τράπεζες έλαβαν το πακέτο στήριξης των 28 δις ευρώ με μία μόνο δέσμευση:

Η πιστωτική επέκταση στο τέλος του 2009 να είναι 10% σε σχέση με ένα χρόνο πριν. Όμως ελάχιστα από αυτά «έφθασαν» στις Μικρές και ιδιαίτερα στις Πολύ Μικρές Επιχειρήσεις που έχουν ανάγκη. Αντίθετα, η έλλειψη ρευστότητας στις Μ&ΠΜΕ σε συνδυασμό με την κρίση της αγοραστικής δύναμης έχει καταστροφικές συνέπειες καθώς:

•    70.000-80.000 εργαζόμενοι εκτιμάται πως θα χάσουν τη δουλειά τους εφέτος μόνο στον χώρο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων

•    με κλείσιμο απειλείται η 1 στις 8 μικρομεσαίες επιχειρήσεις.

•    Το οκτάμηνο Ιανουαρίου - Αυγούστου:

• έβαλαν λουκέτο 8.807 Μ&ΠΜΕ επιχειρήσεις
• Μείωση κατά 15,5% των νέων επιχειρήσεων συγκριτικά με το 2008
• Πάνω από 2 δισ. ευρώ είναι οι ακάλυπτες επιταγές.
• Πάνω από 350.000 νέες εγγραφές στη «μαύρη λίστα του ΤΕΙΡΕΣΙΑ».

Από την άλλη πλευρά το ΠΑΣΟΚ αντί να καταθέσει συγκεκριμένο σχέδιο ενίσχυσης των πολύ μικρών και μικρών επιχειρήσεων περιορίζεται σε γενικές εξαγγελίες για τον ΤΕΙΡΕΣΙΑ, τις μεταχρονολογημένες επιταγές και την πρόσβαση στη χρηματοδότηση ή στην καλύτερη περίπτωση προτείνει μέτρα που απλά αναβάλλουν το… μοιραίο για χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις στη χώρα μας (όπως είναι π. χ το πάγωμα για ένα χρόνο των δανειακών υποχρεώσεων που πλήττονται από την κρίση).

Οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ: Ολοκληρωμένη πολιτική για τις ΜΜΕ

Η πολιτική μας για τις πολύ μικρές και τις μικρές επιχειρήσεις αναπτύσσεται γύρω από τρεις αλληλένδετους άξονες:

(α) Οι μικρές επιχειρήσεις δραστηριοποιούνται σε όλους σχεδόν τους κλάδους της ελληνικής οικονομίας. Οι σχετικές πολιτικές πρέπει, επομένως, να αποτελούν οργανική συνιστώσα του συνόλου των κλαδικών πολιτικών (τουρισμός, εμπόριο, βιομηχανία-βιοτεχνία, υπηρεσίες, νέες τεχνολογίες).

(β) Η πολιτική για τις μικρές επιχειρήσεις δεν μπορεί παρά να αποτελεί τμήμα μιας συνολικότερης οικονομικής και βιομηχανικής πολιτικής με στόχο την παραγωγή φιλικών προς το περιβάλλον προϊόντων και υπηρεσιών υψηλής ποιότητας.

(γ) Η πολιτική για τις πολύ μικρές και τις μικρές επιχειρήσεις οφείλει να στηρίζει κάθε προσπάθεια τεχνολογικού εκσυγχρονισμού και ποιοτικής αναβάθμισης της παραγωγικής διαδικασίας, υπό την προϋπόθεση ότι η επιχείρηση συμμορφώνεται πλήρως με την εργατική, περιβαλλοντική και λοιπή νομοθεσία και δεν επιδιώκει τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητάς της μέσω της συμπίεσης του κόστους εργασίας, της υποβάθμισης της ποιότητας του παραγόμενου προϊόντος ή της παρεχόμενης υπηρεσίας, της παράκαμψης των περιβαλλοντικών, φορολογικών, ασφαλιστικών ή άλλων υποχρεώσεών της.

Στο πλαίσιο αυτό προτείνουμε:

Αντικατάσταση της «ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε.»

Αναμόρφωση πτωχευτικού δικαίου και Νέος Δημόσιος Φορέας Πιστοληπτικού Ελέγχου με αντικατάσταση της απαράδεκτης και ανάλγητης «ΤΕΙΡΕΣΙΑΣ Α.Ε.» που ελέγχουν οι Τράπεζες, από μια Δημόσια υπηρεσία η οποία θα λειτουργεί με νέα, αποκλειστικά κοινωνικά και αναπτυξιακά κριτήρια.

Νέος προσανατολισμός του Ταμείου Εγγυοδοσίας

Αλλαγή στον προσανατολισμό του ΤΕΜΠMΕ, τον τρόπο, τους όρους, τις προϋποθέσεις υπαγωγής και επιδότησης με στόχο:

–    Τη στήριξη πρώτα από όλα και κυρίως με νέους ευνοϊκούς όρους δανειοδότησης των πολύ μικρών επιχειρήσεων, ιδιαίτερα των προσωπικών και οικογενειακών επιχειρήσεων που αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης.

–    Άτοκα δάνεια για τις πολύ μικρές επιχειρήσεις που έχουν ανάγκη με εγγύηση 100% των δανείων αυτών από το ελληνικό δημόσιο

Ίδρυση Δημόσιας Τράπεζας Ειδικού Σκοπού

Ίδρυση νέας δημόσιας τράπεζας (ή αξιοποίηση του ΤΕΜΠΜΕ ή μιας ήδη υπάρχουσας Τράπεζας με τον πλήρη δημόσιο έλεγχο της), ως τράπεζας Ειδικού Σκοπού, η οποία θα ασκεί εξαιρετικά ευνοϊκή χρηματοπιστωτική πολιτική προς τις Πολύ Μικρές Επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους σε αυτές.

Η Τράπεζα αυτή θα είναι Ενδιάμεσος Φορέας Διαχείρισης των εθνικών και

κοινοτικών προγραμμάτων που έχουν προσανατολισμό τις Πολύ Μικρές Επιχειρήσεις και τους Επαγγελματίες.

Στόχος: Να εφαρμοστεί ειδική πολιτική, με ρήτρες και δεσμεύσεις, για την ουσιαστική ποσοστιαία πρόσβαση με διαφανή κριτήρια των πολύ μικρών επιχειρήσεων στα Εθνικά και Κοινοτικά προγράμματα.

Άμεση αναμόρφωση του ΕΣΠΑ και του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων με προσανατολισμό την στήριξη και την ενίσχυση των Πολύ Μικρών Επιχειρήσεων

–    Εξασφάλιση θέσης-ράφι στα σουπερμάρκετ σε μικρούς παραγωγούς.

–    Εξασφάλιση της δυνατότητας προβολής των προϊόντων μικρών παραγωγών στα μέσα ενημέρωσης.

Τουρισμός

Υποστήριξη σχεδίων συνεργασιών μικρών και πολύ μικρών επιχειρήσεων γύρω από τον κλάδο του τουρισμού.

Μεταποίηση

Ενίσχυση των Μικρών και Πολύ Μικρών μεταποιητικών εξαγωγικών επιχειρηματικών μονάδων με συγκεκριμένες στοχεύσεις, με στόχο τη στήριξη θέσεων εργασίας στην Ελλάδα

Εφαρμογή εναλλακτικών μεθόδων χρηματοδότησης για την ενίσχυση της ανάπτυξης των μικρών επιχειρήσεων  με συγκεκριμένες στοχεύσεις.

Φορολογία

–    Αύξηση του αφορολόγητου ορίου για τις ατομικές επιχειρήσεις-αυτοαπασχολούμενους και προσαρμογή των φορολογικών κλιμακίων.

–    Επαναφορά του αφορολόγητου αποθεματικού για τις Πολύ Μικρές και τις Ατομικές επιχειρήσεις.

–    Μείωση του φορολογικού συντελεστή κατά τη μεταβίβαση των Μ&ΠΜΕ επιχειρήσεων και κατά την πώληση –μέρους ή του συνόλου–  της επιχείρησης στους υπαλλήλους της.

Περιορισμός σε Εμπορικά Κέντρα-Πολυκαταστήματα

Να χαρακτηριστούν οι αγορές του Λεκανοπεδίου Αττικής και του Νομού Θεσσαλονίκης ως ΚΟΡΕΣΜΕΝΕΣ περιοχές και να απαγορευτεί η αδειοδότηση νέων super markets, πολυκαταστημάτων και μεγάλων εμπορικών κέντρων.

Να επανεξετασθεί και να οριοθετηθεί εκ νέου η λειτουργία των ήδη υπαρχόντων.

Στις υπόλοιπες αγορές να τεθούν ουσιαστικοί περιοριστικοί όροι στη λειτουργία των υπαρχόντων πολυκαταστημάτων και αυστηροί περιορισμοί στην αδειοδότηση νέων.

–    Όχι στην προσπάθεια κατάργησης της αργίας της Κυριακής με οποιοδήποτε πρόσχημα.

–    Δυνατότητα καθορισμού μικρότερου ωραρίου (σε σχέση με το ισχύον νομοθετικό πλαίσιο) σε νομαρχιακό επίπεδο, έπειτα από σύμφωνη γνώμη όλων των ενδιαφερόμενων φορέων.»

Stage, η ...νόμιμη εργολαβία των υπουργικών γραφείων!

Με μισές αλήθειες, συνεχίζουν τον προεκλογικό καυγά Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ σχετικά με την εξάπλωση της προσωρινής, ανασφάλιστης και κακοπληρωμένης απασχόλησης μέσω των προγραμμάτων εργασιακής εμπειρίας, που είναι γνωστά ως stage. Ταυτόχρονα προσπαθούν, να πείσουν ότι είναι και νόμιμα, αλλά και ηθικά, κρύβοντας ότι μέσω αυτών των προγραμμάτων, σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, εξυπηρετούν σχεδόν αποκλειστικά την εκλογική τους πελατεία!

Η μεν Ν.Δ. χρεώνει στο ΠΑΣΟΚ την εκτέλεση τέτοιων προγραμμάτων (με κοινοτική χρηματοδότηση κατά 80%) σε ιδιωτικό και ευρύτερο δημόσιο τομέα την περίοδο 1996 - 2004, το δε ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται προεκλογικά ότι θα επαναφέρει τα πράγματα στη θέση τους! Δηλαδή θα σταματήσει την εκτέλεση τέτοιων προγραμμάτων στον στενό δημόσιο τομέα και στους δήμους, (όπου τα επέκτεινε η Νέα Δημοκρατία την τελευταία περίοδο με αποκορύφωμα την πρόσφατη απόφαση της υπουργού Απασχόλησης (6/5/2009) που προβλέπει την τοποθέτηση άλλων 150.000 ανέργων σε προγράμματα stage σε υπηρεσίες του στενού δημόσιου τομέα, εκ των οποίων οι 20.000 αφορούν τους ΟΤΑ) εντοπίζοντας εκεί την παρανομία, ενώ θεωρεί ότι κάτι τέτοιο είναι νόμιμο και ηθικό για τον ιδιωτικό τομέα.

Ας δούμε όμως πως ξετυλίγεται το εργασιακό "κουβάρι" των stage την τελευταία 15ετία:

* Η ιστορία χρονολογείται από το 1996 (οι αποκαλύψεις που παρακολουθούμε σήμερα θυμίζουν, τηρουμένων των αναλογιών, όσον αφορά τους όρους εργασίας, το καθεστώς εργολαβίας από τις ιδιωτικές εταιρίες) όταν με τα κοινοτικά προγράμματα που διαχειριζόταν τότε το υπουργείο Εργασίας (Μ. Παπαϊωάννου, Χρ. Πρωτόπαπας) εισήγαγε την προσωρινή απασχόληση με σκοπό την απόκτηση εργασιακής εμπειρίας. Οι κοινοτικοί κανόνες όμως περιόριζαν την απασχόληση αυτή στους 9 ή στους 18 μήνες, ενώ μόνο σε ορισμένες εξαιρετικές περιπτώσεις προβλεπόταν η ανανέωση της σύμβασης, μία ακόμη φορά για το ίδιο άτομο.

* Ειδικότερα όσον αφορά το δημόσιο τομέα, το ΠΑΣΟΚ από το '99 είχε προχωρήσει σε αθρόες προσλήψεις. Στο ΙΚΑ για παράδειγμα με αυτό το καθεστώς εργάζονται χιλιάδες εργαζόμενοι από εκείνη την περίοδο και σήμερα αριθμούν περισσότερους από 1.500 και φθάνουν τους 2.000 αν προσθέσουμε και τους εργαζόμενους που εργάζονται με καθεστώς υπενοικίασης (εργολαβία) στο μεγαλύτερο ασφαλιστικό οργανισμό που αποτελεί συνώνυμο της κοινωνικής ασφάλισης! Σύμφωνα με συνδικαλιστές του ΙΚΑ η απόκτηση εργασιακής εμπειρίας για 9 ή για 18 μήνες τηρούνταν μέχρι και το 2004, χωρίς περαιτέρω ανανεώσεις των συμβάσεων. Σήμερα στο ΙΚΑ υπάρχουν εργαζόμενοι που απασχολούνται με καθεστώς stage συνεχώς από το 2004!

* Επίσης από το 1999 εκατοντάδες εργαζόμενοι προσλήφθηκαν με stage στον ΟΑΕΔ, ενώ μέχρι και πριν δύο περίπου χρόνια χρήση τέτοιων προγραμμάτων (για ένα μόνο18μηνο) έκαναν εργοδοτικές και συνδικαλιστικές οργανώσεις (ΓΣΕΒΕΕ, ΕΣΕΕ, ΓΣΕΕ).

* Τον περασμένο Ιούλιο με τροπολογία στο νομοσχέδιο για τα "σκάφη αναψυχής" το υπουργείο Απασχόλησης προχώρησε στην επέκταση του νόμου 3227/04 προκειμένου να υπαχθούν οι φορείς του δημοσίου (ΝΠΔΔ) και οι ΟΤΑ στο καθεστώς των εργοδοτικών επιχειρήσεων προκειμένου και να ανοίξει ο δρόμος της χρηματοδότησή τους από τον ΟΑΕΔ. Είχε προηγηθεί η υπογραφή σχετικού μνημονίου από την υπουργό Απασχόλησης Φ. Πάλλη - Πετραλιά, τον πρόεδρο της ΚΕΔΚΕ Ν. Κακλαμάνη και τον διοικητή του ΟΑΕΔ Γ. Βερναρδάκη για την απασχόληση των ανέργων στους δήμους με προγράμματα stage, αλλά και με μετατροπή των επιδομάτων ανεργίας σε επίδομα απασχόλησης. Με προγράμματα stage έχουν προσληφθεί ήδη 12.000 εργαζόμενοι, ενώ σύμφωνα με στελέχη του υπουργείου, το πρόγραμμα "ξεχείλωσε" μετά τις αξιώσεις που προέβαλαν οι δήμαρχοι προκειμένου να έχουν τον πρώτο λόγο στις προσλήψεις.

* Σήμερα, σύμφωνα με συνδικαλιστές, υπάρχουν υπηρεσίες του δημοσίου όπου οι εργαζόμενοι με πρόγραμμα stage είναι περισσότεροι από αυτούς εργάζονται με πλήρη απασχόληση και ασφάλιση. Το αποκορύφωμα αποτελούν σύμφωνα με τα στοιχεία οι επιθεωρήσεις εργασίας! Από τους 843 εργαζόμενους σε όλη την Ελλάδα οι 435 είναι με stage!

Από την Αυγή

Επίσης στην σημερινή Ελευθεροτυπία

και βέβαια ο Στάθης

…

Εκεί όμως που μ' έχει πιάσει τρόμος

είναι με τα STAGE.

Αυτοί που τα καθιέρωσαν (Γεωργακοπασόκιοι) κατηγορούν τους Κωστακονεοδημοκράτες ότι δεν τα κατήργησαν, ενώ οι τελευταίοι τα υπερασπίζονται τώρα χρησιμοποιώντας την ίδια ρητορική με τους πασόκιους τότε!

Μύλος!

Που πάει να πάρει το 80%! Και να μας αλέσει.

Πάλι!