Τους δοκιμάσατε, τους ξέρετε καλά

H ομιλία του προέδρου του ΣΥΝ, Αλέξη Τσίπρα, στην Κεντρική Προεκλογική Συγκέντρωση του ΣΥΡΙΖΑ στην Αθήνα

Συντρόφισσες και σύντροφοι, φίλες και φίλοι,
Εδώ από την Αθήνα, από την Πλατεία Εθνικής Αντίστασης, οι χιλιάδες νέες και νέοι του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς, η γενιά της μεταπολίτευσης και του αντιδικτατορικού αγώνα, οι Λαμπράκηδες, η ηρωική γενιά της Εθνικής Αντίστασης, όλοι μαζί, στέλνουμε σε ολόκληρη την Ελλάδα. 
Ένα δυνατό μήνυμα. Ένα μήνυμα ελπίδας, ένα μήνυμα αισιοδοξίας.
Είμαστε εδώ, με ζεστές καρδιές και με χαμόγελο, και δίνουμε την μάχη ενωμένοι, συσπειρωμένοι και αισιόδοξοι.
Αισιόδοξοι ότι θα πάμε καλά! Και ότι στις 5 του Οκτώβρη ο ΣΥΡΙΖΑ, θα είναι πιο ισχυρός, πιο αποτελεσματικός, πιο ώριμος και δυνατός. Και πάντα στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών αγώνων.
Είμαστε εδώ και στέλνουμε το μήνυμα ότι η ριζοσπαστική και ανανεωτική αριστερά, είναι στην πρώτη γραμμή της μάχης. Στο πλευρό των εργαζόμενων, των νέων, των πιο αδύναμων στρωμάτων της κοινωνίας.
Στους αγώνες για δημοκρατία και κοινωνική αλληλεγγύη.
Στην υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών και του περιβάλλοντος.
Στην μάχη για δημοκρατικά δικαιώματα και κοινωνικές ελευθερίες.
Στην πάλη ενάντια στο ρατσισμό, την ξενοφοβία και τον κοινωνικό συντηρητισμό.
Και την επόμενη των εκλογών, θα είμαστε πάλι εκεί, σε κάθε κοινωνικό μέτωπο, μεγάλο ή μικρό. Και θα είμαστε ακόμα πιο δυνατοί, με ακόμα μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. 
Αυτή είναι η υπόσχεσή μας. Και ο ΣΥΡΙΖΑ, το γνωρίζετε καλά, δεν πρόκειται να διαψεύσει τις υποσχέσεις που δίνει προεκλογικά.    
Συντρόφισσες και σύντροφοι φίλες και φίλοι
Χιλιάδες εργαζόμενοι χάνουν κάθε μέρα τη δουλειά τους, ολοένα και μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας βλέπει την θέση του να επιδεινώνεται και τις προσδοκίες του για το μέλλον να περιορίζονται ασφυκτικά.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ αρνούνται να συζητήσουν προγραμματικά.
Περιορίζονται σε ένα θέατρο εντυπώσεων. Και αναζητούν την χαμένη τους δυναμική σε αντιπαραθέσεις χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο.
Και χωρίς κανένα νόημα για όλους αυτούς τους ανθρώπους που πιέζονται.
Που αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας. Που βλέπουν τα όνειρά τους να συρρικνώνονται στα 700 ευρώ. Που παλεύουν να ζήσουν με μια σύνταξη κάτω από τις βασικές τους ανάγκες.
Τι έχουν να πουν σε αυτό τον κόσμο, που η πολιτική τους τον έφερε σε αυτή τη θέση;
Ο κύριος Καραμανλής βρίσκεται σε πραγματικά δύσκολη θέση. Βρίσκει μπροστά του όλα τα αδιέξοδα που προκάλεσε στον τόπο η διακυβέρνηση του.
Όχι μόνο οι κουμπάροι, τα δομημένα ομόλογα, το Βατοπέδι, τα μεγάλα οικονομικά σκάνδαλα.  Αλλά οι κεντρικές πολιτικές του επιλογές.
Επιλογές που δημιούργησαν τεράστια κοινωνικά προβλήματα.  
Που αύξησαν τις κοινωνικές ανισότητες.
Που οδήγησαν μεγάλα κομμάτια της κοινωνίας στην φτώχεια και την ανασφάλεια.
Που ξεπούλησαν τον δημόσιο πλούτο στα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα.
Ο κ. Καραμανλής, είναι φανερό, ότι αναζητά ένα σωσίβιο. Και το σωσίβιο αυτό είναι η κρίση.
Αξίζει να τον προσέξετε. Μιλάει σαν η κρίση να είναι ένα φυσικό φαινόμενο. Σα να  ήρθε απ έξω, όπως η νέα γρίπη.
Και απέναντι σε αυτή την κρίση, προβάλλει τον εαυτό του ως τον μόνο υπεύθυνο να την αντιμετωπίσει.
Για τον κ. Καραμανλή λοιπόν, υπευθυνότητα είναι η  ακόμα πιο μεγάλη εισοδηματική και φορολογική πίεση για τους ανθρώπους που ζουν από τη δουλειά τους.
Υπευθυνότητα είναι ο ακόμα μεγαλύτερος περιορισμός των κοινωνικών δαπανών.
Και βέβαια η λεηλασία του δημόσιου πλούτου και η παραχώρησή του στα ιδιωτικά συμφέροντα.
Για τον κ. Καραμανλή, υπευθυνότητα είναι να οργιάζουν οι τράπεζες.
Για τον κ. Καραμανλή υπευθυνότητα είναι μια ανάπτυξη που παραχωρεί τα δάση, τα ακτές, την δημόσια γη για κερδοσκοπική εκμετάλλευση.
Για τον κ. Καραμανλή, υπευθυνότητα είναι το μεγάλο κόλπο με τα προγράμματα stage, το μαζικό φτηνό ρουσφέτι και το εμπόριο της απελπισμένης ανάγκης των νέων ανθρώπων για δουλειά.
Τα ακούνε αυτά οι φίλοι του κ. Καραμανλή και συγκινούνται.
Τα ακούνε οι τραπεζίτες
Τα ακούνε οι μεγάλες επιχειρήσεις,
Τα ακούνε οι εκπρόσωποι του ξένου κεφαλαίου,
Τον ακούνε τα golden boys.
Και λένε, να ένας υπεύθυνος και ρεαλιστής πολιτικός.
Να ένας πολιτικός που θα πάρει δύσκολες αποφάσεις, αντίθετες με τις κοινωνικές ανάγκες και το δημόσιο συμφέρον, για να διασφαλίσει τα δικά μας συμφέροντα και τα δικά μας κέρδη.
Αλλά δυστυχώς για όλους αυτούς, όσο κι αν προσπαθούν να διαμορφώνουν πλαστά διλήμματα και να διαμορφώνουν το κλίμα, σε αυτή τη χώρα έχουμε ακόμα δημοκρατία.
Και την Κυριακή που μας έρχεται, δεν μιλάνε δεν μιλάνε οι τραπεζίτες, οι μεγαλοεργολάβοι, οι μεγαλοεκδότες και οι εφοπλιστές. Μιλάει ο κόσμος. Μιλούν οι εργαζόμενοι, οι χαμηλοσυνταξιούχοι, οι νέοι άνθρωποι.
Μιλάει ο ελληνικός λαός, που είναι έτοιμος να ανταποδώσει στη κυβέρνηση της ΝΔ μια βαριά, μια συντριπτική ήττα.
Μια βαριά ήττα η οποία της αξίζει απολύτως.
Όχι μόνο γιατί κορόιδεψε τον ελληνικό λαό.
Όχι μόνο γιατί διέψευσε τις προσδοκίες και τις ελπίδες του, αλλά και γιατί επιμένει ακόμη και σήμερα να μας ζητά την επιλογή της ομαδικής αυτοκτονίας.
Αυτή η ήττα, όμως, δεν θα είναι μοναχά ήττα του Καραμανλή και της ΝΔ.
Θα είναι και ήττα ενός οικονομικού μοντέλου που θέλει να γιατρέψει τη φτώχια με περισσότερη φτώχεια. 
Για αυτό και ο κ. Παπανδρέου προσπαθεί να αποφύγει να τοποθετηθεί επί της ουσίας των προβλημάτων και ζητά από τους πολίτες λευκή επιταγή.
Και το κάνει όχι επειδή δεν έχει τι να πει. Αλλά για να μην ανοίξει τα χαρτιά του.
Και δεν αναφέρομαι μόνο στη δεξιά πολιτική, την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων και του εργασιακού μεσαίωνα που υλοποιήθηκε την τελευταία περίοδο της διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και άνοιξε το δρόμο στη Νέα Δημοκρατία να τα λεηλατήσει όλα.
Αναφέρομαι και στην ασθενική αντιπολίτευση που έκανε, πέντε χρόνια τώρα, στη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.
Αναφέρομαι στην μεγάλη ευκολία με την οποία ο κος Παπανδρέου τις τελευταίες μέρες, , διένυσε την απόσταση από το σοσιαλισμό στη βαρβαρότητα, πριν ακόμα αναλάβει τη διακυβέρνηση του τόπου. Φανταστείτε τι έχει να γίνει μετά.
Αφού από τώρα μετακινείται από διακηρυγμένες παλαιότερα θέσεις του.
Από όσα έλεγε πριν από ένα χρόνο, ότι θα ανατρέψει το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου, το ξεπούλημα του ΟΤΕ στους Γερμανούς, των λιμανιών στους Κινέζους, της Ολυμπιακής σε επιχειρηματικά συμφέροντα, τώρα αρκείται στο να επαναλαμβάνει ότι θα τηρήσει τις συμφωνίες και να επαίρεται που πρώτο το ΠΑΣΟΚ ξεκίνησε τη διαδικασία της ιδιωτικοποίησης της Ολυμπιακής.  
Και δε χάνει ευκαιρία να διαμορφώνει το κλίμα για την επίσημη δικαιολογία που θα ακούμε καθημερινά από τις 5 Οκτώβρη και μετά :
Δε φταίμε εμείς που δεν θα δώσουμε ούτε αυτά τα λίγα που υποσχεθήκαμε. Φταίνε οι προηγούμενοι που άφησαν άδεια τα ταμεία.
Φταίνε αυτοί, που παραλάβαμε χάος, που παραλάβαμε καμένη γη.
Αυτό είναι το έργο που θα δούμε ξανά μπροστά μας μετά τις εκλογές.
Αυτός είναι και ο λόγος που πίσω από την αφόρητη γενικολογία και ευκολία των συνθημάτων του ΠΑΣΟΚ, διακρίνεται μια μεγάλη σιωπή.
Μια μεγάλη σιωπή για τις προθέσεις τους γύρω από το ασφαλιστικό σύστημα.
Μια μεγάλη σιωπή για το αν θέλουν δωρεάν δημόσια παιδεία
Για το αν η πολιτική τους στοχεύει σε σταθερές και μόνιμες θέσεις εργασίας, ή στην γενίκευση της ελαστικής απασχόλησης, της δουλειάς χωρίς ωράριο, χωρίς ένσημα, χωρίς αμοιβή και χωρίς δικαιώματα.
Μια μεγάλη σιωπή για τα προγράμματα stage, τη φτηνή ανασφάλιστη εργασία με τις διαρκώς ανανεούμενες εξάμηνες συμβάσεις.
Αυτή την πρωτοφανή μορφή εργασιακής ομηρείας και εκμετάλλευσης, που το κόμμα του κ. Παπανδρέου καθιέρωσε, μαζί με τις ενοικιάσεις εργαζομένων και τα περίφημα μπλοκάκια. 
Και που σήμερα ο κ. Παπανδρέου καταγγέλλει μεν, αλλά θέλει να τα επεκτείνει στον ιδιωτικό τομέα, διαλύοντας εντελώς την αγορά εργασίας και τα εργασιακά δικαιώματα όπου έχουν απομείνει.
Μια μεγάλη σιωπή, λοιπόν, και ένα γενικώς θα τα δούμε όλα μετά.
Μετά τις εκλογές, μετά την απομάκρυνση των ψηφοφόρων από το ταμείο, όταν κανένα λάθος δε θα αναγνωρίζεται.
Είναι, όμως, σε όλους πια, γνωστό το τι θα δούμε μετά.
Το έχουμε ξαναδεί το έργο. 
Λέμε λοιπόν στον κόσμο. Δεν υπάρχει λόγος να παρακολουθήσετε και άλλη μια φορά το ίδιο έργο.
Τους δοκιμάσατε, τους ξέρετε καλά.
Και ξέρετε πόσο διαφέρει η προεκλογική τους ρητορική, από την πολιτική που τελικά θα ακολουθήσουν.
Θα συνεχίσουν να λεηλατούν τα δημόσια αγαθά, να συρρικνώνουν δικαιώματα και κατακτήσεις. Και θα προσπαθούν να φορτώσουν την σκληρή πραγματικότητα στην διαφθορά. Και την διαφθορά ο ένας στον άλλον.
Και αυτό την στιγμή που δεν έχουν ακόμα καταφέρει να εντοπίσουν που στο καλό καταχωνιάστηκαν στα ταμεία τους, τα χρήματα του ελληνικού λαού με τα οποία τους λάδωσε η Siemens.
Γι αυτό, φίλες και φίλοι, στις 4 Οκτωβρίου, το ζήτημα δεν είναι να αλλάξει το κόμμα που θα κυβερνήσει. Το ζήτημα είναι να αλλάξει η πολιτική που θα μας κυβερνά.
Και αυτό μπορεί να το εγγυηθεί μόνο μια ισχυρή αριστερά, ένας ισχυρός ΣΥΡΙΖΑ.
Και το λέμε αυτό γιατί όλο αυτό το διάστημα που η πολιτική τους, η πολιτική και των δύο, επιτίθεται στην κοινωνία, εμείς ήμασταν σταθερά στο πλευρό της κοινωνίας.
Ήμασταν στο πλευρό των ανθρώπων που ζουν από τη δουλειά τους.
Ήμασταν στο πλευρό των των απολυμένων και των άνεργών.
Ήμασταν στο πλευρό των φοιτητών και των φοιτητριών, που υπερασπίστηκαν το δημόσιο πανεπιστήμιο.
Ήμασταν στο πλευρό των τοπικών κοινωνιών που ξεσηκώθηκαν για τα τεράστια περιβαλλοντικά προβλήματα, διεκδικώντας ποιότητα ζωής.
Ήμασταν στο πλευρό των δεκάδων χιλιάδων εξεγερμένων νέων, που με αφορμή μια ωμή δολοφονία ενός συνομηλίκου τους, ξέσπασαν και ζήτησαν ξανά το δικαίωμά τους να ονειρεύονται ένα καλύτερο μέλλον.
Ήμασταν εκεί, στην πρωτοπορία των κοινωνικών αγώνων.
Φίλες και φίλοι,
Σήμερα, τόσο ο κ. Καραμανλής, όσο και ο κ. Παπανδρέου, επικαλούνται την διεθνή διάσταση της κρίσης. Είναι ένα εξαιρετικό άλλοθι για αυτά που ετοιμάζονται να κάνουν.
Ωστόσο οι διεθνείς εξελίξεις τόσο στο πεδίο της οικονομίας όσο και στο πεδίο των γεωπολιτικών ισορροπιών, δεν μας αφήνουν περιθώρια εφησυχασμού.
Μας ανησυχούν οι εξελίξεις στην ευρύτερη γειτονιά μας. Και η αναμενόμενη κυβερνητική εναλλαγή στη χώρα μας, δε πρόκειται να μας κάνει να νιώσουμε περισσότερο ασφαλείς. Αφού δεν πρόκειται να αλλάξει η στρατηγική υποτέλειας στους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και των ΗΠΑ στη περιοχή.
Μας ανησυχεί ιδιαίτερα, στο διεθνές πεδίο, η μονόπλευρη στοχοποίηση του ΙΡΑΝ, όταν εκείνο που είναι βέβαιο είναι ότι το Ισραήλ αναπτύσσει πυρηνικό οπλοστάσιο και ακριβώς γι αυτό αρνείται να γίνει μέλος της Διεθνούς Επιτροπής Ενέργειας.
Μας ανησυχούν ιδιαίτερα τα τύμπανα του πολέμου που για μια ακόμη φορά ηχούν στο ΙΡΑΝ και στη Μέση Ανατολή και μας κάνει εντύπωση που ενώ ο Τούρκος πρωθυπουργός, καταδίκασε ρητά και χαρακτήρισε «τρέλα» το ενδεχόμενο ενός πολέμου με το ΙΡΑΝ, εδώ ούτε η απερχόμενη κυβέρνηση της ΝΔ, ούτε η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, αναφέρονται καν στο θέμα αυτό.
Καλούμε λοιπόν το λαό μας σε επαγρύπνηση. Καλούμε όλα τα κόμματα να καταδικάσουν τις φιλοπόλεμες λογικές.
Ζητούμε η ευρύτερη περιοχή της Νοτιανατολικής Ευρώπης, των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής να κηρυχθεί ελεύθερη από πυρηνικά όπλα και ξένες στρατιωτικές βάσεις.
Και καλούμε τον ελληνικό λαό να αγωνιστεί μαζί μας για να γυρίσουν όλοι οι έλληνες στρατιώτες που βρίσκονται έξω από τα σύνορά μας, για να σταματήσουν τα πολεμικά σχέδια του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή.
  Φίλες και φίλοι,
Πριν από λίγες μέρες έγινε, στο Πίτσμπουργκ των ΗΠΑ, η συνάντηση των λεγόμενων G20, δηλαδή των είκοσι ισχυρότερων χωρών του κόσμου.
Τα αποτελέσματα ήταν απογοητευτικά.
Οι προτάσεις για την έξοδο από την κρίση είναι προτάσεις των ίδιων κέντρων εξουσίας που οδήγησαν την παγκόσμια οικονομία κατ ευθείαν στην κρίση. Και κινούνται σε συντηρητική, αναποτελεσματική και κοινωνικά άδικη κατεύθυνση.
Και πάνω σε αυτό το σχέδιο δεν ακούσαμε κανένα σχόλιο από την κυβέρνηση, παρότι μας λέει από το πρωί ως το βράδυ ότι η κρίση είναι διεθνής και δεν ευθύνεται η πολιτική της. 
Αλλά και ο κ. Παπανδρέου που τόσο διαφήμισε την παρουσία του στις διαβουλεύσεις, με την ιδιότητα του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, δεν τον ακούσαμε να πει κουβέντα για τις αποφάσεις των G20.
Δεν τους ακούσαμε να πουν κουβέντα, γιατί τόσο η δεξιά όσο και η σοσιαλδημοκρατία και σε διεθνές και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ψάχνουν να βρούνε τρόπο να τετραγωνίσουν το κύκλο.
Ψάχνουν να βρούνε τρόπο ώστε μια κρίση του παγκόσμιου νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού να αντιμετωπιστεί με περισσότερο νεοφιλελευθερισμό, με περισσότερες ανισότητες, με μεγαλύτερη φτώχεια.
Για αυτό λοιπόν η αριστερά σε όλο τον κόσμο και στην Ευρώπη, αντιστέκεται σε αυτή τη προοπτική και αγωνίζεται για να ανατρέψει το νεοφιλελευθερισμό, αντιτάσσοντας στην οικονομία των εμπορεύσιμων αξιών και του κέρδους, την οικονομία των κοινωνικών αναγκών.
Γιατί για εμάς, για την αριστερά που οραματίζεται ένα άλλο κόσμο με δικαιοσύνη και δημοκρατία, η έξοδος από την κρίση απαιτεί συγκεκριμένο πρόγραμμα διαρθρωτικών αλλαγών και μεταρρυθμίσεων.
Και προϋποθέτει σύγκρουση με τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.
Ας το καταλάβουμε μια και καλή.
Έξοδος από την κρίση, ευνοϊκή για όλους, σαν αυτή που επαγγέλλονται ο κ. Καραμανλής και ο κ. Παπανδρέου δεν υπάρχει.
Και αυτό ισχύει, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά και για  όλο τον κόσμο.
Γι αυτό, εμείς. απέναντι σε αυτή την κρίση, που τα δύο μεγάλα κόμματα χρησιμοποιούν ως πρόσχημα για να λεηλατήσουν οτιδήποτε έχει πια απομείνει, καταθέσαμε το δικό μας πολιτικό πρόγραμμα.
Ένα πρόγραμμα απόλυτα ρεαλιστικό και εφαρμόσιμο.
Ένα πρόγραμμα που ζητάει την στήριξη του από την κοινωνία και τους εργαζόμενους.
Και εμείς λέμε: Η έξοδος από την κρίση απαιτεί στήριξη των χαμηλών εισοδημάτων
Η έξοδος από την κρίση απαιτεί πολιτική για δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Η έξοδος από την κρίση απαιτεί αναδιανομή του πλούτου.
Η έξοδος από την κρίση απαιτεί στρατηγική για σταθερή και μόνιμη εργασία.
Η έξοδος από την κρίση απαιτεί ένα σχέδιο για την μείωση των στρατιωτικών εξοπλισμών στο 50%.
Η έξοδος από την κρίση απαιτεί μια πολιτική που θα στηρίζει αποφασιστικά την δημόσια παιδεία, την δημόσια υγεία και τα δημόσια αγαθά, και ιδιαίτερα το περιβάλλον.
Γιατί η οικονομία και η ανάπτυξη πρέπει να είναι στην υπηρεσία του περιβάλλοντος και της κοινωνίας.
Δεν γίνεται πράσινη ανάπτυξη με μεγάλα εμπορικά κέντρα σε χώρους πρασίνου. Δεν γίνεται πράσινη ανάπτυξη με την εκτροπή των ποταμών.
Δεν γίνεται πράσινη ανάπτυξη με γιγαντιαίες ξενοδοχειακές μονάδες και γήπεδα γκολφ σε δημόσιες εκτάσεις που καταπατούνται με τα χρυσόβουλα των σουλτάνων.
Αυτές είναι λοιπόν οι μεγάλες μας διαφορές από τα δυο κόμματα εξουσίας.   
Λέμε λοιπόν στους πολίτες κοιτώντας τους στα μάτια.
Μην ακούτε πια την κατεστημένη και απογοητευτική ρητορική τους.
Υψώστε την δική σας φωνή.
Και ενισχύστε την δική σας φωνή.
Ενισχύστε αποφασιστικά την Αριστερά και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Στις 4 Οκτωβρίου το δίλημμα σας δεν είναι αν θα έχουμε ακόμα η πιο ισχυρή αυτοδύναμη κυβέρνηση.
Γιατί όσο πιο ισχυρή αυτοδυναμία προκύψει τόσο πιο ανίσχυρη θα είναι η φωνή της ξεχασμένης κοινωνίας, απέναντί της.
Στις 4 Οκτωβρίου ψηφίζουμε για να είναι ακόμα πιο ισχυρή στη βουλή και στους αγώνες η φωνή των άνεργων που μένουν στο έλεος των απολύσεων, των εργαζόμενων που διεκδικούνε να ζουν από τη δουλειά τους, των νέων που διεκδικούν να μπορούν να κοιτάνε το μέλλον τους με περηφάνια και αξιοπρέπεια.
Και αυτή η φωνή, το γνωρίζετε πλέον καλά, είναι η φωνή του ΣΥΡΙΖΑ.
Η φωνή της σύγχρονης ριζοσπαστικής αριστεράς.
Η φωνή της πιο αποτελεσματικής αριστερής αντιπολίτευσης στη βουλή και στους αγώνες.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι, φίλες και φίλοι
Είμαστε αισιόδοξοι ότι θα πετύχουμε τους στόχους μας, κυρίως γιατί κοιτάμε στα μάτια τους πολίτες και δεν έχουμε τίποτα να τους κρύψουμε.
Ούτε τα προβλήματα και τις αδυναμίες μας κρύψαμε ποτέ, ούτε όμως και οι δράσεις και οι παρεμβάσεις μας όλο το προηγούμενο διάστημα μπορούν να ξεχαστούν.
Και αυτές οι δράσεις είναι για μας η πιο σπουδαία προίκα.
Γιατί όλο το προηγούμενο διάστημα, ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η μοναδική αντιπολίτευση. Με συνεχείς παρεμβάσεις στη βουλή, στους δρόμους και στις ιδέες.
Και αν καταφέραμε να ριζώσουμε μέσα στους κοινωνικούς αγώνες το πετύχαμε για έναν και μοναδικό λόγο. Γιατί στρατηγική μας είναι η ενότητα.
Φτιάξαμε τον ΣΥΡΙΖΑ, όλοι εμείς κόμματα της αριστεράς, ανένταχτοι άνθρωποι, πολιτικά σχήματα με διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες.
Άνθρωποι από πολλές γενιές, κάθε μια γενιά, με την δική της μεγάλη συνεισφορά στους κοινωνικούς αγώνες.
Και βαδίσαμε τον δρόμο της ενότητας, έναν δρόμο με δυσκολίες. Αλλά με πίστη στην δύναμη της κοινής δράσης.
Αυτό τον δρόμο της ενότητας θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε.
Γιατί πιστεύουμε ότι μόνο μέσα από την πιο πλατειά ενότητα, την ενότητα των δυνάμεων της Αριστεράς και της οικολογίας, μπορούμε να ανατρέψουμε το σημερινό σκηνικό, τους σημερινούς συσχετισμούς.
Μόνο μέσα από την ενότητα μπορούμε να αλλάξουμε το τοπίο.
Χαιρετίζουμε, λοιπόν, τους Γερμανούς και τους Πορτογάλους συντρόφους μας, που μέσα από τον ίδιο δρόμο, κάνουν ξανά την Αριστερά ελπίδα για το μέλλον τα Ευρώπης.
Η νίκη τους είναι και δική μας νίκη. Είναι νίκη για κάθε αριστερό για κάθε ριζοσπάστη για κάθε κομμουνιστή.
Γι αυτή την ελπίδα αγωνιζόμαστε και εμείς.
Και αυτοί που σήμερα μάχονται κάθε ιδέα για την ενότητα με όλες τους τις δυνάμεις και προτιμάνε να κάνουν πολιτική μέσα από το κάστρο τους, πολύ γρήγορα θα βρεθούν μπροστά στο αδιέξοδο των πολιτικών τους επιλογών.
Γιατί η ενότητα της αριστεράς είναι σήμερα μια ιδέα ώριμη στον κόσμο και την κοινωνία. Και όποιος πορεύεται χωριστά δεν έχει τίποτα να κερδίσει. Ο μόνος που κερδίζει από τον κατακερματισμό της Αριστεράς είναι το ίδιο το σύστημα.
Η  δική μας Ριζοσπαστική Αριστερά, η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι μοναχική δεν είναι ανάδελφη.
Είναι μέρος της ευρωπαϊκής και της παγκόσμιας οικογένειας της Αριστεράς, με όλες τα ρεύματα και τις τάσεις της. Είναι σύμμαχος των κινημάτων σε κάθε επίπεδο, εθνικό, ευρωπαϊκό ή  παγκόσμιο.
Γι’ αυτό μετέχουμε στο Ευρωπαϊκό και το Παγκόσμιο Κοινωνικό Φόρουμ.
Γι’ αυτό κατεβαίνουμε σε πανευρωπαϊκές  διαδηλώσεις κατά της οδηγίας Μπολκεστάϊν.
Γι’ αυτό ζητούμε την κατάργηση του Συμφώνου Σταθερότητας στην Ευρώπη και την επιβολή φόρων πάνω στις διεθνείς συναλλαγές, ώστε να περιοριστεί η καταστροφική κερδοσκοπία της δήθεν ελεύθερης αγοράς.
Για αυτό επιμένουμε να οραματιζόμαστε έναν άλλο κόσμο που οι άνθρωποι θα είναι πάνω από τα κέρδη, όπου θα κυριαρχεί η δημοκρατία, η ειρήνη, η κοινωνική δικαιοσύνη.
Συντρόφισσες και Σύντροφοι, φίλες και φίλοι
Σε αυτές τις εκλογές, η ψήφος στον Συνασπισμό ριζοσπαστικής Αριστεράς είναι μια ασπίδα κοινωνικής αλληλεγγύης.
Είναι μια εγγύηση ότι την επόμενη μέρα θα υπάρχει μια δύναμη ικανή να φωνάξει κάτω τα χέρια από τη κοινωνία
Λέμε λοιπόν στους πολίτες, όποιο κόμμα και αν είχαν ψηφίσει στις προηγούμενες εκλογές.
 Μην τους ανέχεστε άλλο. Μην τους εμπιστεύεστε την ζωή σας και το μέλλον σας. Αποδυναμώστε τους.
Δώστε δύναμη στην φωνή σας και στις αγωνίες σας.
Και ενισχύστε την αριστερά.
Ενισχύστε το ΣΥΡΙΖΑ.
Γιατί το κάλπικο δικομματικό σκηνικό πρέπει να ανατραπεί.
Γιατί χρειάζεται σε αυτό το τόπο να ξαναβρούμε την περηφάνια και την αξιοπρέπειά μας. Και να ανοίξουμε νέους δρόμους στην ζωή, στην δουλειά μας.
Για να μπορούμε ξανά να ελπίζουμε, να αντιστεκόμαστε, να ονειρευόμαστε.
Συντρόφισσες και σύντροφοι
Ας μην εφησυχάσουμε ούτε στιγμή.
Η μάχη που χουμε μπροστά μας θα είναι δύσκολη. Και θα είναι μια μάχη μέχρι την Κυριακή το βράδυ, σε κάθε πόλη και σε κάθε χωριό ,σε κάθε χώρο δουλειάς και μόρφωσης.
Θα είναι μια μάχη για το μέλλον της κοινωνίας, μια μάχη για την ενότητα της αριστεράς, μια μάχη για τους αγώνες και την ιστορία και τη προσφορά της αριστεράς σε τούτο εδώ τον τόπο.
Γιατί η Αριστερά δεν έπεσε από τον ουρανό. Ούτε είναι κατασκευή επικοινωνιακών επιτελείων.
Η Αριστερά υπάρχει και θα υπάρχει γιατί είναι βαθιά ριζωμένη μέσα στους κοινωνικούς αγώνες.
Μέσα στην αμφισβήτηση. Μέσα στις καρδιές των ανθρώπων. 
Γιατί είναι στενά δεμένη με την ανάγκη των ανθρώπων για ελευθερία και αξιοπρέπεια.
Και γι αυτό υπάρχει και θα υπάρχει, όσο υπάρχει κοινωνική αδικία, όσο υπάρχουν κοινωνικές ανισότητες, όσο υπάρχει ζωντανή η ελπίδα και το όνειρο για ένα καλύτερο αύριο. 
Τώρα είναι η ώρα να γυρίσουμε το παιχνίδι. Και ακόμα πιο δυνατοί, να αλλάξουμε τους συσχετισμούς.
Είναι στο χέρι μας
Είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε τα πράγματα.
Είναι στο χέρι μας να αλλάξουμε το μέλλον, για το οποίο μας προετοιμάζουν.
Είναι στο χέρι μας να κρατήσουμε ζωντανή την ελπίδα.
Είναι στο χέρι μας να το πετύχουμε και θα το πετύχουμε.
Ο δρόμος είναι ανοιχτός.
Ας τον βαδίσουμε μαζί.
Και το βράδυ της Κυριακής να είμαστε ακόμα πιο χαμογελαστοί, ακόμα πιο αισιόδοξοι, ακόμα πιο δυνατοί για την επόμενη μέρα για τους αγώνες που έρχονται.