Θα ψηφίσουμε;

 

 

Η μεταπολίτευση έλαβε προ πολλού τέλος. Εξαφανίστηκαν από την επικαιρότητα οι πλαστικές σημαίες, τα πούλμαν με τους μεταφερόμενους ψηφοφόρους, ο φανατισμός των αντίθετων καφενείων. Ο σοσιαλισμός δεν ήρθε στις 18, ούτε το 1981, και πώς να 'ρχόταν δηλαδή; Διά της ρητορείας απαλοιφή του κοινωνικού προβλήματος δεν ορίζεται. Λαός και πρασινοφρουροί ταυτίστηκαν, συμβολίζοντας έναν ανυπέρβλητο κομματισμό, που υπερέβαινε ακόμη και τις παραδοσιακές πελατειακές σχέσεις. Ούτε η μεταρρύθμιση του Σημίτη φτούρησε, γιατί και αυτή αποδείχθηκε τζούφια. Ο ατομικός πλουτισμός, τα κότερα, τα πολυτελη εξοχικά ήρθαν στο προσκήνιο. Πράγματι, η Αλλαγή φέρθηκε γενναιόδωρα στα στελέχη της.

ΟΣΟ για τη Δεξιά, δεξιά ήταν και παραμένει. Προσγειωμένη από τη μετριότητα των στελεχών της, ψοφοδεής απέναντι στα μείζονα προβλήματα που κληρονόμησε, και με απροκάλυπτη διάθεση για ρεμούλα και κομπίνα. Κατά τα άλλα, ένας πρωθυπουργός που κατασπατάλησε με απίστευτη ευκολία την εμπιστοσύνη στο πρόσωπό του, ο χειρότερος της 35ετίας, τουλάχιστον από την άποψη της διάψευσης των προσδοκιών. Η ταύτιση Δεξιάς και ΠΑΣΟΚ στις πεποιθήσεις των ψηφοφόρων στις δημοσκοπήσεις μαρτυρεί πολλά. Η κρίση αξιών είναι προϊόν της κοινής τους πορείας.

ΤΟ ΚΚΕ, το πειστικά συντηρητικό κόμμα της Αριστεράς, το μονήρες στην εμμονή ενός απάνθρωπου κοινωνικού μοντέλου που ενταφιάστηκε με τη δύση του «υπαρκτού» σοσιαλισμού. Θυμίζει τη γεροντοκόρη που ναρκισσεύεται καθημερινά μπρος στον καθρέφτη, επιδεικνύοντας πεπερασμένα κάλλη. Η Ανανεωτική Αριστερά, θεωρητικά μόνο αμέτοχη και ανεύθυνη για την παρακμή του πολιτικού συστήματος, ακύρωσε εθελουσίως την παραδοσιακή της ικανότητα να ανανεώνεται, να τολμά, να υπερβαίνει τα όρια. Σήμερα δυστυχώς έχει μετατρέψει τον ιδεολογικό και πολιτικό διάλογο στη διαπάλη περί τις θέσεις.

ΠΟΛΙΤΕΣ μειωμένων απαιτήσεων καταλήξαμε, απαλλοτριώνοντας τις ρηξικέλευθες ελπίδες μας για κοινωνική λύτρωση. Με λίγα εφόδια στις παλιωμένες αποσκευές μας, βέβηλα ίχνη του ένδοξου παρελθόντος της ιδεολογικής αυταρέσκειας που βιώσαμε. Δεν θα πάμε για μπάνιο, ωστόσο. Θα ψηφίσουμε με σεβασμό στην ιστορία και λελογισμένη αποφασιστικότητα. Με κριτήριο την ελάσσονα διαφορά, την ελάχιστη απόσταση από τις ιδέες μας. Εστω με ξεθωριασμένο όραμα, θα επιλέξουμε τον χώρο που στο παρελθόν διακρίθηκε για τις αυξημένες δημοκρατικές ευαισθησίες του, που στήριξε τις κοινωνικές διεκδικήσεις, που απείχε από τον λαϊκισμό. Που μας έμαθε την αμφισβήτηση!

ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΑΡΔΑΣΗΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ