Τομές για τη βελτίωση της καθημερινότητας και την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής των πολιτών

 

Άρθρο του ΦΩΤΗ ΚΟΥΒΕΛΗ για το antinews

1. Μεταρρύθμιση της Δημόσιας Διοίκησης

Η Ελλάδα χαρακτηρίζεται από το συγκεντρωτικό της πολιτικό – διοικητικό σύστημα, μέσα από το οποίο οι θεσμοί της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ασκούν περιορισμένο ρόλο στις δημόσιες υποθέσεις. Οποιαδήποτε απόπειρα για οργανωτική αναδιάρθρωση της Αυτοδιοίκησης δεν άγγιξε τον πυρήνα του προβλήματος, που είναι ο συγκεντρωτισμός του κράτους. Μια ‘διοικητική μεταρρύθμιση’ πρέπει να θεωρείται ως μια δημοκρατική και αποκεντρωτική μεταρρύθμιση των διοικητικών δομών του κράτους προς την Αυτοδιοίκηση. Η μεταρρύθμιση πρέπει να είναι συνολική και να καλύπτει την κεντρική κρατική και αποκεντρωμένη διοίκηση σ’ όλους τους τομείς της (στο σύνολό της) και την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια αυτοδιοίκηση, από κοινού και όχι αποσπασματικά και μεμονωμένα. Ο πρωταρχικός στόχος πρέπει να είναι η αποκέντρωση του κράτους προς την Αυτοδιοίκηση. Ο περιορισμός του κράτους στον – από το Σύνταγμα προβλεπόμενο – επιτελικό του ρόλο και η ενίσχυση-αναβάθμιση της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας αυτοδιοίκησης με τη μεταβίβαση σ’ αυτήν των αποκεντρωμένων αρμοδιοτήτων του κράτους, μαζί φυσικά με τους ανάλογους δυναμικούς οικονομικούς πόρους.

2. Διαχείριση αδόμητων χώρων δημόσιου ενδιαφέροντος

Το κόστος απώλειας ελεύθερων χώρων ζωτικής σημασίας από τη δεκαετία του 1960 και μετά είναι πολύ μεγάλο. Η Αθήνα σήμερα επιδεικνύει ορισμένους από τους χειρότερους δείκτες στην ποιότητα ζωής στην Ε.Ε. Το μοντέλο ανάπτυξης της πρωτεύουσας ακολουθούν δυστυχώς και πολλές άλλες μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Η Αθήνα είναι μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες μεγαλουπόλεις της Ε.Ε., όπου σε κάθε κάτοικοι αναλογούν μόλις 2,55 τ.μ. πρασίνου, κατέχοντας το αρνητικό ευρωπαϊκό ρεκόρ σε πράσινο, με μόλις 2,9% της συνολικής επιφάνειας της πόλης να καταλαμβάνει από χώρους πρασίνου. Στην κατεύθυνση της βιώσιμης διαχείρισης των αδόμητων ελεύθερων χώρων προτείνονται τα εξής:

- Καμία προσθήκη νέου οικοδομικού κεφαλαίου σε αδόμητους χώρους δημόσιου ενδιαφέροντος, δημόσιοι χώροι πρασίνου, πάρκα, μεγάλες αδόμητες εκτάσεις, στρατόπεδα, εκτάσεις περί τις ολυμπιακές εγκαταστάσεις κ.ά.

- Προώθηση αναπλάσεων, με γνώμονα τη διεύρυνση του πρασίνου σε οικόπεδα όπου ήταν εγκατεστημένα παλιά εργοστάσια ή άλλες μη χρησιμοποιούμενες πια εγκαταστάσεις.

- Δημιουργία ενός δημόσιου ταμείου στο οποίο θα συγκεντρώνονται πόροι από τη δημοτική φορολογία και άλλες πηγές για την απαλλοτρίωση αδόμητων εκτάσεων ζωτικής σημασίας για την πόλη προκειμένου να μετατραπούν σε πάρκα, χώρους πρασίνου, ήπιας αναψυχής και ήπιας ερασιτεχνικής άθλησης.

3. Σύγχρονο συγκοινωνιακό δίκτυο – αποθάρρυνση χρήσης αυτοκινήτων

Το ζήτημα των συγκοινωνιών, είναι από τα σοβαρότερα προβλήματα πολλών πόλεων της Ελλάδας. Οι πόλεις είναι κορεσμένες από τα ΙΧ αυτοκίνητα, οι υποδομές σε δρόμους δεν επαρκούν, το περιβάλλον επιβαρύνεται, η ποιότητα ζωής των πολιτών υποβαθμίζεται.  Για την αντιμετώπιση του προβλήματος πρέπει να υπάρξει σοβαρός και μεθοδικός σχεδιασμός από την πλευρά της Πολιτείας. Μοναδική επιλογή είναι ένα ολοκληρωμένο σχέδιο που θα αποθαρρύνει την χρήση του ΙΧ στην πόλη ενώ ταυτόχρονα θα αναβαθμίζει σημαντικά τις δημόσιες συγκοινωνίες. Με τον τρόπο αυτό δημιουργούνται οι προϋποθέσεις ώστε να αντιμετωπιστεί το κυκλοφοριακό πρόβλημα, να περιοριστεί η ατμοσφαιρική ρύπανση και να αναβαθμιστεί σημαντικά η ποιότητα ζωής των πολιτών. Στο πλαίσιο αυτό και έχοντας ως υπόδειγμα τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίστηκε το πρόβλημα στις περισσότερες ευρωπαϊκές πόλεις, μια πολιτική αναβάθμισης της κυκλοφορίας στην πόλη πρέπει να περιλαμβάνει:

- Την αναδιοργάνωση των δημόσιων συγκοινωνιών, με προτεραιότητα τα μέσα σταθερής τροχιάς. Βασικής σημασίας ζήτημα είναι η επέκταση του τραμ, που πρέπει να περάσει από όλους τους κύριους οδικούς άξονες της Αθήνας.

- Την ενίσχυση της χρήσης του ποδηλάτου, με κάθε τρόπο. Σημαντικός παράγοντας σε αυτή την κατεύθυνση είναι η επικαιροποίηση και εφαρμογή των μελετών που έχουν εκπονηθεί από επιστημονικούς φορείς για τη δημιουργία δικτύου ποδηλατοδρόμων στην Αθήνα και τη δυνατότητα μεταφοράς των ποδηλάτων, υπό όρους, από τα μέσα σταθερής τροχιάς.

- Την προστασία και διευκόλυνση της κυκλοφορίας των πεζών και πολύ περισσότερο των ανθρώπων με μειωμένη κινητικότητα.

4. Ορθολογική διαχείριση απορριμμάτων

Η διαχείριση των απορριμμάτων αποτελεί ένα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα αστικά κέντρα. Ο μόνος ενδεδειγμένος τρόπος είναι η ολοκληρωμένη διαχείριση των απορριμμάτων, η οποία θα κινείται στον άξονα:

Μείωση της «παραγωγής» πάσης φύσεως σκουπιδιών (από νοικοκυριά και επιχειρήσεις, με συστηματική ενημέρωση, σταδιακή αλλαγή του καταναλωτικού προτύπου, μείωση της χρήσης υλικών συσκευασίας και γενικά των απορριμμάτων από βιομηχανικές, εμπορικές, κλπ επιχειρήσεις – Πολιτική επαναχρησιμοποίησης υλικών (μπουκάλια, ρουχισμός, τσάντες για ψώνια αντί πλαστικές σακούλες μιας χρήσης, οικιακή κομποστοποίηση οργανικών, κά), καθώς και εφαρμογή ανακύκλωσης με διαλογή στην πηγή (ειδικοί κάδοι), επαναχρησιμοποίηση ανακυκλωμένων υλικών – Εφαρμογή κομποστοποίησης.

5. Σύγχρονη αστυνομία στην υπηρεσία του πολίτη

Σε μια εποχή που το έγκλημα μεταλλάσσεται και εξελίσσεται, γίνεται πιο σύνθετο και πιο οργανωμένο, οι κραυγαλέες ανεπάρκειες της Αστυνομίας αποκαλύπτονται καθημερινά και εδραιώνουν την εικόνα ενός Σώματος  Ασφαλείας σε πλήρη αναντιστοιχία με εκείνο που καλείται να αντιμετωπίσει στο πλαίσιο της εκτέλεσης των καθηκόντων του.

Η Αστυνομία, ασκώντας τα καθήκοντά της, θα πρέπει να έχει ως σταθερή και αταλάντευτη συμπεριφορά το σεβασμό των δικαιωμάτων και των ελευθεριών του πολίτη. Να βρίσκεται δίπλα του, όχι απέναντί του. Η δημοκρατία αποδεικνύει την αντοχή της, την ικανότητά της, την ώρα που συναντιέται με το δικαίωμα του πολίτη να διαμαρτύρεται, να διαδηλώνει και να διεκδικεί.