Έχουν ράμματα για τη γούνα μας

Η αλήθεια είναι ότι σε τούτη την προεκλογική αναμέτρηση η λέξη «όραμα» ελάχιστα χρησιμοποιείται από τους δύο υποψήφιους πρωθυπουργούς. Δεν ευθύνεται γι’ αυτό το ότι τα οράματα είναι πολύ πιο απαιτητικά και από τα προγράμματα, οι αναφορές στα οποία είναι επίσης σπάνιες, κι αυτές επιπόλαιες. Μετράει και το ότι οι δύο ανταγωνιζόμενοι διαχειριστές της μοίρας μας υποχρεώθηκαν με τα πολλά να κατανοήσουν ότι ακόμα και η εμπαικτική ειρωνεία έχει τα όριά της. Εκριναν λοιπόν ότι δεν έπρεπε να οραματολογήσουν ιδιαιτέρως, διότι η πολιτεία τους (η εξαετής της «επανιδρύσεως» και της «σεμνοταπεινότητας» και η εικοσαετής του «σοσιαλισμού», της «αλλαγής» και του «εκσυγχρονισμού) έχει οδηγήσει και τους πιστότερους οπαδούς τους να συσχετίζουν τα «οράματα» με τα δράματα αλλά και με τα παροιμιώδη «ράμματα για τη γούνα μας»· αρέσκεται σε τέτοιας λογής παιχνίδια η ρίμα, αν θυμηθούμε και το επεισόδιο του Καρυωτάκη με τον Μαλακάση.

Αντί των οραμάτων λοιπόν προέκυψαν τα νοικοκυρέματα. «Νοικοκύρεμα», ιδού η μαγική λέξη του 2009, στην οποία συγκλίνουν τα κηρύγματα του κ. Καραμανλή και του κ. Παπανδρέου. Οι υψιβάμονες προσγειώθηκαν, μέτρησαν ίσως τις δυνάμεις τους και διαπίστωσαν ότι παρά να αυτοεμφανίζονται σαν μεσσίες ικανοί να ιδρύουν επίγειους παραδείσους, φρονιμότερο είναι να αυτοδιαφημίζονται σαν ικανοί διαχειριστές πολυκατοικίας. Σαν νοικοκύρηδες. Σαν άνθρωποι γνωστικοί και μετρημένοι που θα οργανώσουν επιτέλους τα ανοργάνωτα, θα τακτοποιήσουν τα ατακτοποίητα, θα διαχειριστούν τα του οίκου μας με πνεύμα οικονομίας και όχι σπατάλης, δεν θα ’χουν («γαλάζια» ή «πράσινα») παιδιά και αποπαίδια, κι όσα άλλα εμπεριέχονται στα «νοικοκυρεμένα πράγματα».

Εν ολίγοις, ο κ. Καραμανλής και ο κ. Παπανδρέου δεσμεύονται (ελπίζουμε όχι «κάθετα», γιατί παραείναι πικρή η πείρα μας από τις «κάθετες δεσμεύσεις») ότι θα γίνουν άλλοι κι αυτοί και οι καραδοκούντες κομματικοί μηχανισμοί του οποίου ηγούνται. Εντάξει, μπορεί να χαράμισαν δυο-τρεις δεκαετίες μέχρι να πάρουν το μάθημά τους από τα δικά μας παθήματα, αλλά πια αυτοί που υπήρξαν σπάταλοι, ρουσφετολόγοι και λαφυραγωγοί, αφού είδαν το κράτος σαν κομματική λεία, αυτοί που σκανδαλίστηκαν με Χρηματιστήρια και Βατοπέδια και Ζήμενς, αυτοί που έφθειραν, διεφθάρησαν και παραδόθηκαν στη διαπλοκή και στα εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας, τώρα, σαν από θαύμα, θα νοικοκυρευτούν και θα νοικοκυρέψουν, θα διαχειριστούν φρόνιμα το κοινό μας σπίτι, στο οποίο εισέβαλαν και «μας έκαναν νοικοκυραίους» κατά το κοινώς λεγόμενο. «Θ’ αλλάξουμε», αυτό ορκίζονται ενώπιον Θεού και ψηφοφόρων. Κι ίσως να τους πίστευε κανείς, αν δεν τον εμπόδιζε ο στίχος του Ελύτη: «Από την άλλη μεριά είμαι ο ίδιος».

Του Παντελή Mπουκαλά Καθημερινή