ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΝΑΝΤΙΑΣ ΒΑΛΑΒΑΝΗ ΥΠΟΨΗΦΙΑΣ Β΄ΑΘΗΝΑΣ ΣΤΗΝ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΡΟΕΚΛΟΓΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΤΟΥ ΣΥΡΙΖΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Την Κυριακή η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ καλούν τον ελληνικό λαό να επιλέξει ανάμεσα σ΄ ένα διετές πρόγραμμα ανελέητης λιτότητας με ανεργία και σ΄ ένα τριετές πρόγραμμα ηπιότερης λιτότητας με ανεργία.

Στην πραγματικότητα καλούνται εργαζόμενοι και άνεργοι, γυναίκες και άντρες, οι νέοι άνθρωποι ν΄ αποφασίσουν με την ψήφο τους:

Η κοινωνική ερημοποίηση που δημιούργησε η νεοφιλελεύθερη πολιτική στη χώρα θα συνεχιστεί με τον τρόπο που ακολούθησαν την τελευταία 5ετία οι κυβερνήσεις της Ν.Δ.; Και αμέσως προηγουμένως οι κυβερνήσεις Σημίτη;

Ή θα συνεχιστεί με άλλο, διαφοροποιημένο τρόπο;

Το ερώτημα της Δευτέρας για το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση είναι ένα: Καλά ο τρόπος, ίσως και τα μέσα. Αυτά μπορεί ν΄ αλλάξουν. Η νεοφιλελεύθερη πολιτική θ΄ αλλάξει;

Ο πυρήνας της πολιτικής με βάση την οποία μια κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ θα κληθεί να καταθέσει σχέδιο πλεύσης στον κ. Αλμούνια μέσα στον Οκτώβρη είναι πεντακάθαρος:

Στις συνθήκες της μεγάλης κρίσης του συστήματος, υπεράσπιση με κάθε τρόπο της κερδοφορίας των τραπεζών και των συλλογικών συμφερόντων του μεγάλου κεφάλαιου.

Βίαιη παραπέρα λεηλασία του εισοδήματος από την εργασία. Λεία η ίδια η ζωή του εργαζόμενου λαού.

Στις διαπραγματεύσεις της νέας κυβέρνησης με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα αμφισβητήσει το ΠΑΣΟΚ τον πυρήνα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής του Διευθυντήριου; Αυτόν τον πυρήνα, αυτή την κατεύθυνση θα την αλλάξει;

Κανείς δεν το πιστεύει. Ούτε οι ίδιοι που υπόσχονται τα πάντα προεκλογικά.

Γιατί όμως πρέπει να μπούμε σ΄ ένα τέτοιο δίλημμα; Υπάρχει λόγος για να συνεχίζουν οι εργαζόμενοι να θυσιάζουν τη ζωή τους στο βωμό του κέρδους;

Οι οικονομολόγοι που δεν προέβλεψαν την κρίση μας λένε τώρα ότι μέσα απ΄ αυτήν, με μια ανάκαμψη δεικτών χωρίς ανάκαμψη της απασχόλησης, θα ξεπροβάλλει ένας θαυμαστός, καινούργιος κόσμος. Τίποτα δε θα είναι όπως πριν. Θα είναι ένας κόσμος με μια «νέα αρχιτεκτονική».

Ξέρουμε ήδη ποιος πλήρωσε για τα θεμέλια αυτής της «νέας αρχιτεκτονικής». Σε όλον τον κόσμο, σε τράπεζες και πολυεθνικές χαρίστηκαν απ’ τα λεφτά των εργαζόμενων φορολογούμενων - αυτά που δεν υπήρχαν ούτε πριν ούτε μετά για την υγεία, για την παιδεία, για τον πολιτισμό, για τη λαϊκή στέγη, για τους αγρότες, για τους αυτοαπασχολούμενους, για τους μικρούς και πολύ μικρούς επιχειρηματίες – 12 τρισεκατομμύρια δολάρια: To 1/5 του παγκόσμιου Ακαθάριστου Εισοδήματος.

Ρωτάμε:

Η «νέα αρχιτεκτονική» θα περιλαμβάνει τους μέχρι σήμερα 24 αυτόχειρες εργαζόμενους της Φρανς Τέλεκομ;

Στην Ελλάδα θα έχει συμπεριλάβει τους 300.000 μακροχρόνιους άνεργους;

Τι θέση θα έχουν οι εργαζόμενοι-λάστιχο; Νέοι άνθρωποι και μεγαλύτεροι που ζουν με το τηλέφωνο στο χέρι, για να δουλέψουν όποτε και για όσες μέρες ή ώρες τους χρειάζονται;

Τι θέση θα έχουν οι γυναίκες, νέα κορίτσια ή μανάδες με οικογένεια; “Πρόθυμες” να δουλέψουν από 1 μέχρι 65 ώρες τη βδομάδα, ανάλογα με τις ανάγκες της εργοδοσίας κάθε φορά;

Τι θέση θα έχουν τα 80.000 νέα παιδιά των stage; Που έχουν ανταλλάξει μια προίκα από πτυχία για μια θέση καθημερινής 8ωρης ανασφάλιστης εργασίας με 400-500 ευρώ το μήνα;

Τι θέση θα έχει στη “νέα αρχιτεκτονική” αυτός ο πολύχρωμος πολυεθνικός στρατός της εργασίας, οι μετανάστες; Νόμιμοι και παράνομοι, τμήμα αναπόσπαστο της εργατικής τάξης στην Ελλάδα ή εγκλωβισμένοι που δεν τους επιτρέπουνε να πάνε πουθενά; Και τα παιδιά; Τα γεννημένα και μεγαλωμένα στην Ελλάδα, μα χωρίς πατρίδα;

Τι θέση θα έχουν οι κάθε είδους «μικροί»; Αυτοαπασχολούμενοι, αγρότες, επιχειρηματίες;

Τι θέση θα έχουν οι ανήσυχοι διανοούμενοι και δημιουργοί; ‘Όσοι δε σπατάλησαν τα πρωτοτόκια τους αντί πινακίου φακής; Όσοι δεν έχουν εγγραφεί στις λίστες χορηγίας - όχι της τέχνης και του πολιτισμού, που είναι απολύτως αναγκαίο να επιχορηγούνται, μα στις λίστες χορηγίας του συστήματος; Όσοι νιώθουν σήμερα και πάλι την ανάγκη, μετά από τα γκρίζα χρόνια του αποχωρισμού τους από τη ζωντανή παλλόμενη ανθρωπότητα, να ξαναβρούν το νήμα που τους ενώνει με τους ανθρώπους που δουλεύουν, που είναι άνεργοι, που αγαπούν και ζευγαρώνουν, που είναι ατελείς, που κάνουνε παιδιά, που αναζητούν τους φίλους και αναγνωρίζουν τους εχθρούς τους; Με τους ανθρώπους προπαντός που μάχονται;

Τι θέση θα έχουν σε τούτο τον καινούργιο κόσμο οι λαϊκές ανάγκες που έχουν γίνει «είδη πολυτελείας»;

Η λαχτάρα για ένα πράσινο φύλλο, πάνω του ν’ αναπαύσεις τη ματιά σου;

Για αέρα που δε θα πνίγει την ανάσα, για νερό καθαρό από κάθε είδους δηλητήρια, για θερμοκρασίες που δε θα είναι θανατηφόρες;

Η ανάγκη για το δάσος και για το βουνό, για το μητροπολιτικό πάρκο και για το παρκάκι της γειτονιάς, για ελεύθερη πρόσβαση στις παραλίες, για επαφή με τη φύση και με τα ζώα της πατρίδας μας;

Η ανάγκη όχι μόνο των παιδιών, αλλά και των γυναικών και των αντρών να βγαίνουν έξω απ’ τα τσιμεντένια κλουβιά της λαϊκής στέγης σε ανοιχτούς δημόσιους κοινόχρηστους χώρους, η ανάγκη να σπάει η απομόνωση και να ερχόμαστε ο ένας πιο κοντά στον άλλο;

Ποιος θα δώσει απαντήσεις σ΄ αυτά και τόσα άλλα ερωτήματα;

Τις απαντήσεις δεν πρέπει να τις δώσει κανένας άλλος απ΄ όσους αφορούν. Να τις δώσει η μεγάλη πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας!

Φίλες και φίλοι!

Σύντροφοι και συντρόφισσες!

Την Κυριακή όλοι μαζί χρειάζεται και μπορούμε να εξασφαλίσουμε την συνέχιση και το δυνάμωμα της κοινοβουλευτικής παρουσίας του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει αποδείξει ότι ξέρει να μετουσιώνει την κοινοβουλευτική του δύναμη σε δύναμη για το λαό, σε στήριξη όσων αγωνίζονται.

Δε θέλουμε να δημιουργήσουμε εμείς μια ασπίδα προστασίας για τους εργαζόμενους.

Θέλουμε να βοηθήσουμε ώστε οι ίδιοι να δημιουργήσουνε μια τέτοια για τον εαυτό τους!

Οι ίδιοι να στρέψουνε την πλάτη στην ομηρία και στα αδιέξοδα των πελατειακών σχέσεων!

Οι ίδιοι να παλέψουν για μια θέση πλήρους απασχόλησης για κάθε εργαζόμενη και εργαζόμενο!

1300 ευρώ πρώτος μισθός!

Να μην παγιωθεί σχίσμα διακρίσεων ανάμεσα σε μεγαλύτερους και σε νεώτερους! Να δυναμώσει η αλληλεγγύη των γενιών!

Να δυναμώσει η ενότητα των Ελλήνων και των Ελληνίδων εργαζόμενων με τις μετανάστριες και τους μετανάστες!

Στις γειτονιές της Αθήνας και στις πόλεις της Ελλάδας, να υπάρξει αξιοπρέπεια και περηφάνια για όλους!

Δε θέλουμε να δανείσουμε τη φωνή μας σε όσους σήμερα δεν έχουνε φωνή.

Θέλουμε ν΄ ακουστεί η δική τους, δυνατή!

Αλληλεγγύη ανάμεσα στους εργαζόμενους, τις γυναίκες, τους νέους ανθρώπους κόντρα στην ιδιωτικοποίηση της ίδιας της ζωής!

Όλοι μαζί μπορούμε στις 4 Οκτώβρη να δώσουμε μια βαθιά ανάσα ζωής στο ΣΥΡΙΖΑ και μια μεγάλη ελπίδα στο λαό.

Να ξαναπιάσουμε την άκρη απ’ το νήμα που κόπηκε με τους ανθρώπους που προσπάθησαν να μας πλησιάσουν, να έρθουμε ξανά σ’ επαφή με τη μεγάλη, τη συγκλονιστική δυναμική του ενωτικού εγχειρήματος!

Όχι για να κάνουμε το καθήκον μας ή για να σώσουμε την ψυχή μας.

Αλλά γιατί μια ισχυρή ενωτική, αγωνιστική αριστερά, σταθερά στο πλευρό των λαϊκών στρωμάτων και της νέας γενιάς, στην πρώτη γραμμή των κοινωνικών αγώνων, μέσα στη Βουλή κι έξω στους δρόμους, συνιστά βαθιά και ουσιαστική κοινωνική ανάγκη.

Οι εργαζόμενοι έχουν ανάγκη από μια Αριστερά με καθαρές θέσεις στη γραμμή της υπεράσπισης των συμφερόντων τους.

Μια Αριστερά μακριά απ΄ τις σειρήνες του κυβερνητισμού και των κεντροαριστερών σεναρίων.

Ο λαός έχει ανάγκη από μια Αριστερά που θα προβάλει το όραμα μιας άλλης κοινωνίας για τη χώρα, που θα προωθεί εναλλακτικές πολιτικές και θα αγωνίζεται γι΄ αυτές, που θα υπερασπίζει ανυποχώρητα το περιβάλλον και τα δικαιώματα των ανθρώπων.

Όλοι εμείς έχουμε ανάγκη από μια Αριστερά της ανατροπής, που θα αμφισβητεί τις κεντρικές επιλογές του συστήματος.

Μια Αριστερά της πολιτιστικής ανάτασης και της επαναθεμελίωσης των συλλογικών αξιών και των λαϊκών θεσμών.

Μια Αριστερά κόντρα στο ρεύμα.

Γιατί μόνο η Αριστερά που αγωνίζεται κόντρα στο ρεύμα δεν θα παρασυρθεί απ΄ το ποτάμι.

Γιατί μόνο μια Αριστερά που αγωνίζεται κόντρα στο ρεύμα μπορεί να περάσει το ποτάμι.

Έχουμε ανάγκη από μια Αριστερά όχι με έναν, με δύο ή με εικοσιδύο, αλλά με χιλιάδες ηγέτες - λαϊκούς αγωνιστές στο γραφείο, στο εργοστάσιο, στη συνοικία, στο χωριό, στο σχολείο και στη σχολή.

Χιλιάδες ηγέτες στην πρώτη γραμμή των αγώνων! Ζωντανά παραδείγματα στάσης ζωής, ήθους και αγωνιστικότητας.

Αυτή η Αριστερά, μια Αριστερά ανοιχτή στις γραμμές και στο μυαλό της, με τον καθένα στους κόλπους της με πλήρη δικαιώματα, που θ’ αφουγκράζεται σε κάθε χώρο τις απόψεις και το βηματισμό ευρύτερα των εργαζόμενων, των γυναικών, των νέων ανθρώπων, με κεραίες ευαίσθητες στο ν΄ ανιχνεύουν το πραγματικά καινούργιο, μπορεί και πρέπει να είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.

Ας δώσουμε όλοι μαζί και με όλες μας τις δυνάμεις τη μάχη των εκλογών.

Για να μπορούμε από καλύτερες θέσεις να οικοδομήσουμε τη ριζοσπαστική Αριστερά του μέλλοντός μας.

Ας εμπνευστούμε απ΄ το παράδειγμα και τις νίκες του Die Linke στη Γερμανία, του Βlog στην Πορτογαλία.

Ν΄ αλλάξουμε την Αριστερά για ν΄ αλλάξουμε την κοινωνία!

Αξίζει να παλέψουμε για έναν πραγματικά καλύτερο κόσμο!

Όλοι μαζί, μπορούμε να το κατορθώσουμε.