Όταν ανθίζουν τα λουλούδια της αλήθειας

 

photo flickr

Εμμονικοί τρία χρόνια καταγγέλλουμε την νοσηρότητα της τοπικής αυτοδιοίκησης στην Αντίπαρο και ειδικά της πέραν κάθε αμφισβήτησης πρόεδρου του νησιού που το οδηγεί στην οπισθοδρόμηση και στον διχασμό απειλώντας και την κοινωνική συνοχή μιας μικρής κυκλαδίτικης  κοινωνίας και έρχεται τώρα στο email η επιστολή παραίτησης του Αντιπροέδρου του συλλόγου γονέων του Γυμνάσιου Αντιπάρου κ.Τριανταφύλλου πραγματικά ένας πόταμος από αλήθειες να σφραγίσει τις καταγγελίες μας.

τον συγχαίρουμε για την ευθιξία του και την ευθυκρισία του ,η εργατικότητα του και ανιδιοτελής προσφορά του θα λείψουν από τους συλλόγους

οι κοινοτικοί σύμβουλοι ας αναλάβουν επιτέλους τις ευθύνες τους για το που οδηγείται αυτός ο τόπος

η σύγκλιση κοινοτικού συμβούλιου πρέπει να είναι άμεση

ΤΟ ΝΗΣΙ  ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΑΛΛΑΓΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ

Παραθέτουμε την επιστολή

ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ

Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΚΑΙ Η ΨΕΥΤΙΚΗ ΠΛΕΥΡΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Πραγματικά μου είναι πολύ δύσκολο να κατανοήσω ποιο νοσηρό μυαλό έφτιαξε αυτό το συνονθύλευμα λέξεων και αριθμών και το παρουσίασε σαν δελτίο τύπου μιας Κοινότητας. Αν μη τι άλλο, καλό θα ήταν να μπορεί κάποιος που το διαβάζει να καταλάβει και τι ακριβώς γράφει… και βέβαια σε ποιόν απευθύνεται.

Ας αρχίσουμε όμως από την αρχή. Κάποιοι πολύ έντεχνα …προσπάθησαν (μέσω διαδικτύου-blogs και τύπου) να αποκρύψουν το πως πραγματικά ξεκίνησε όλη αυτή η ένταση μεταξύ συλλόγων και κοινότητας, που μάλιστα δημοσιεύτηκε με τον άστοχο τίτλο «Κόντρες για τις χρηματοδοτήσεις».

Το νέο Δ.Σ. του συλλόγου Γονέων του Γυμνασίου με την παρακίνηση και συμπαράσταση της διευθύντριας και του συλλόγου καθηγητών αποφάσισαν να γίνουν ορισμένες εργασίες στο Γυμνάσιο. Για να μη μακρηγορώ, έγιναν αρκετά πράγματα εντός και εκτός αιθουσών, ενώ αξιοσημείωτο είναι ότι το μόνο που προσφέρθηκε από εργάτη της κοινότητας ήταν δυο πεντόκιλα χρώμα. Ορισμένα μέλη του ΔΣ θεώρησαν στη συνέχεια καλό να δημοσιευθούν φωτογραφίες σε μια τοπική εφημερίδα για όλα τα έργα που έγιναν. Από την εφημερίδα ζητήθηκε ένα μικρό κείμενο το οποίο συνέγραψα εγώ προσωπικά και στο οποίο προσπάθησα να τονίσω τη δύναμη της συνεργασίας και συλλογικότητας. Ποτέ δεν θέλησα να κάνουμε προσωπική προβολή. Αυτό έχουμε μάθει να κάνουμε χρόνια τώρα.

Το περιβόητο λοιπόν κείμενο ήταν αυτό:

-ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑΣ & ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑΣ-

"Παράδειγμα προς μίμηση στην Αντίπαρο αποτελεί ο Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων του Γυμνασίου Αντιπάρου. Το νεοσύστατο ΔΣ του Συλλόγου με τη συνεργασία αρκετών γονέων κατάφεραν κυριολεκτικά να μεταμορφώσουν τις αίθουσες του Γυμνασίου και τους προαύλιους χώρους. Αψηφώντας την κρατική απάθεια κατάφεραν να κάνουν το Γυμνάσιο του νησιού μας ένα ζεστό και φιλικό σχολείο για τα παιδιά και τους καθηγητές. Σε άριστη συνεργασία με τη διεύθυνση του Γυμνασίου και μετά τις προσφορές αρκετών γονέων και κατοίκων (χρηματικές και υλικές) και αφιερώνοντας πολλά απογεύματα έβαψαν αίθουσες, προαύλιους χώρους, έχτισαν πεζούλες, έφτιαξαν αξιοζήλευτους κήπους. Το ΔΣ εκφράζει τις ευχαριστίες του σε όλους όσους βοήθησαν υλικά και ηθικά στην προσπάθεια αυτή. Τελικά καταφέρνουμε πολλά όταν δουλεύουμε συλλογικά."

Η κοινοτική μας αρχή όμως είχε άλλη γνώμη και θιγμένη από τη φράση «κρατική απάθεια» ξεκίνησε μία αναίτια επίθεση προς το Δ.Σ. του Συλλόγου εκδίδοντας ένα δελτίο τύπου όχι μόνο ανακριβές, ανορθόγραφο και ασύντακτο, αλλά και απαξιωτικό για όλους αυτούς τους γονείς που χρόνια τώρα έχουν προσφέρει τόσα στα σχολεία του νησιού μας.

Επομένως ο τίτλος :“Κόντρες για τις χρηματοδοτήσεις» της εφημερίδας ΤΑ ΝΕΑ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ είναι άστοχος. Η κοινότητα και κυρίως η πρόεδρος κ. Μανέτα (καθώς οι άλλοι σύμβουλοι δεν γνώριζαν απολύτως τίποτα για το συγκεκριμένο δελτίο τύπου) προσπαθώντας να κερδίσει τις εντυπώσεις και συμβουλευόμενη -θα έλεγα- λάθος πρόσωπα («κοντυλοφόρους» όπως τους αποκάλεσε τοπικό μπλογκ φιλικό προς την κοινότητα), απέστειλε ένα δελτίο τύπου στο οποίο αναφέρει έργα όχι μόνο του γυμνασίου αλλά γενικά και αόριστα για όλα τα σχολεία (νηπιαγωγείο, δημοτικό και γυμνάσιο με Α’ τάξη λυκείου.)

Το μόνο σίγουρο είναι ότι πάντοτε στο κάθε βήμα και έργο που γινόταν στο σχολείο, πρωταρχικό ρόλο έπαιζαν οι άξιοι εκπαιδευτικοί και οι σύλλογοι γονέων και κηδεμόνων. Η κοινότητα πάντα απλά γνωμοδοτούσε και μετά από πιέσεις χρηματοδοτούσε διάφορες εργασίες. Και βέβαια είναι αστείο η κοινοτική αρχή ενός τόπου να υπερηφανεύεται ότι έβαψε τις αίθουσες και τα κουφώματα των σχολείων!!!! Δηλαδή κάνουν χάρη στα παιδιά του τόπου τους…Μήπως όμως αυτό δεν είναι ευεργέτημα αλλά καθήκον της κάθε Κοινότητας; Μήπως θα έπρεπε κάθε χρόνο στις αρχές Σεπτεμβρίου τα σχολεία μας να είναι έτοιμα, φρεσκοβαμμένα και καθαρά, για την νέα σχολική χρονιά; Μήπως οι σύλλογοι δεν θα όφειλαν να ενοχλούν με επιστολές την κοινότητα για αποκατάσταση διαφόρων ζημιών στις κτιριακές εγκαταστάσεις;

Αφού όμως άλλο θέμα έθιξε η αρχική επιστολή του συλλόγου Γονέων και για άλλα ζητήματα απάντησε η λαλίστατη Κοινότητα, ας ακολουθήσουμε το κείμενό της και ας εστιάσουμε στο «μεγάλο» έργο του εκβραχισμού της αυλής του σχολείου (σύμφωνα με το δελτίο). Εδώ μιλάμε για 2-3 φορτηγά γαρμπίλι (τόσο μεγάλο έργο)... Η δε μεταφορά του ηρώων πεσόντων, το οποίο βέβαια δεν έχει σχέση με τη λειτουργία και τις ανάγκες των σχολείων, αποτελεί άλλο ένα «μεγάλο» κατόρθωμα της Κοινότητας. Εξάλλου, η ίδρυση της λυκειακής τάξης, αν δεν απατώμαι, ήταν πρωτοβουλία του τότε διευθυντή του γυμνασίου (κ. Χατζηγεωργίου , κ. Μητράρας), οι οποίοι, εκμεταλλευόμενοι κατάλληλο προεδρικό διάταγμα (για τα μικρά νησιά), προσπάθησαν και πέτυχαν την ίδρυση μιας τάξης Λυκείου στην Αντίπαρο. Και σε αυτήν την περίπτωση, για όσους δεν ξεχνάνε εύκολα, ο ρόλος του συλλόγου ήταν καταλυτικός. Η κοινότητα βέβαια, μη μπορώντας να γνωμοδοτήσει αρνητικά, χρηματοδότησε την ίδρυση αίθουσας με την βοήθεια της Νομαρχίας Κυκλάδων.

Τέλος στις γενναιόδωρες χρηματοδοτήσεις του επίμαχου δελτίου τύπου (που μέχρι στιγμή το έχουμε δει μόνο στα ΝΕΑ ΠΑΡΟΥ και ανυπομονούμε όλοι να το δούμε, ως γνήσιο δελτίο τύπου, και σε άλλες τοπικές εφημερίδες) αναφέρεται και ένα ποσό 4,000 ευρώ για το τραπέζι της αδελφοποίησης! Αυτό θα παραμείνει ασχολίαστο για να μη δημιουργηθούν περαιτέρω προστριβές με γνωστούς, φίλους και συνεργάτες. Κι ας το κρίνει ο καθένας μόνος του.

Για την παιδική χαρά πρέπει να γνωρίζει ο κόσμος ότι η αρχική πρόταση της Διευθύντριας του Νηπιαγωγείου και του Συλλόγου ήταν για μία παιδική χαρά που να καλύπτει όλο τον προαύλιο χώρο έξω από το σχολείο. Η μελέτη της κοινότητας δεν κάλυπτε ούτε το μισό (70τμ.περίπου). Η αλλαγή για τα επιπλέον 75 τμ. και η ανέλπιστη έξτρα χρηματοδότηση αποφασίστηκαν εν μια νυκτί, και ασφαλώς αφού ο σύλλογος είχε αντιδράσει γι αυτό το περιβόητο δελτίο τύπου. Επίσης είχαμε και άλλη μια «προσφορά» της κοινότητας σε αίτημα του συλλόγου (7/5/09), για χρηματοδότηση 1000 ευρώ για την καθιερωμένη περιβαλλοντική εκδρομή της Ε’ και ΣΤ’ τάξης. Ενώ αρχικά ήταν αρνητικοί, όπως κάθε χρόνο, ξαφνικά την ίδια μέρα που παραπονέθηκα προσωπικά στην Πρόεδρο για την ανακοίνωση της Κοινότητας, μου τηλεφώνησαν ότι το αίτημα του συλλόγου έγινε δεκτό…Τα συμπεράσματα στην κρίση σας.

Ακολουθώντας τη λογική του επίμαχου δελτίου τύπου, ας αναλύσουμε λίγο και τα εξωπραγματικά ποσά των κοινοτικών ενταλμάτων. Κι εδώ υπάρχει τεράστια ασάφεια. Όλα αυτά τα νούμερα, εφόσον είναι ακριβή, αφορούν και τα 3 σχολεία του νησιού μας. Περιέχουν λειτουργικά έξοδα (πετρέλαιο θέρμανσης, γραφική ύλη, λογαριασμοί, εκτυπωτές, φωτοτυπικά, service αυτών), πληρωμές καθαριστριών και ασφάλιση αυτών, επισκευές, βαψίματα, ζημιές, αγορά εποπτικού υλικού και πολλά άλλα.

Καλό είναι να γνωρίζει η κοινότητα και οι «κονδυλοφόροι» ότι είναι θεσμός σε όλα τα σχολεία, οι τοπικές αυτοδιοικήσεις να διπλασιάζουν αυτόματα τις κρατικές επιχορηγήσεις. Για τον απλό λόγο, ότι η κρατική επιχορήγηση δεν επαρκεί να καλύψει ούτε καν τα λειτουργικά έξοδα ενός σχολείου. Στην Αντίπαρο τον διπλασιασμό αυτής της επιχορήγησης πάντα τον πετυχαίναμε μετά από πολλές επιστολές και διαμαρτυρίες. Κύριοι, ποτέ δεν ζητήσαμε χρήματα για τα σπίτια μας, αλλά χρήματα για ανάγκες των σχολείων, των παιδιών μας και των παιδιών σας. Στα γραφεία των σχολείων υπάρχουν αναλυτικοί ισολογισμοί (εσόδων-εξόδων) ετησίως τους οποίους μπορείτε να ελέγξετε.

Όσο για τον όρο «κρατική απάθεια», για τον οποίο η κοινότητα προσβλήθηκε , ζητάμε ταπεινά συγγνώμη, αλλά πρέπει να διευκρινιστούν ορισμένα πράγματα. Όλοι γνωρίζουμε ότι η κάθε μορφής εξουσία, θέλει από κάτω της ανθρώπους οσφυοκάμπτες και χειροκροτητές και όχι σκεπτόμενους και δραστήριους πολίτες. Γιατί άραγε πρέπει να υπάρχουν σύλλογοι γονέων, αφού -θεωρητικά- το κράτος και η κοινότητα χρηματοδοτούν τα πάντα; Μήπως η ύπαρξη συλλόγων προσπαθεί να καλύψει τα κενά της κρατικής απάθειας;

Απάθεια λοιπόν, εννοώ το ότι έχει εγκριθεί για το γυμνάσιο το κονδύλιο των 45.000 ευρώ για αλλαγή της μόνωσης της οροφής εδώ και δύο(!!!) χρόνια και τώρα ο σύλλογος προσπαθεί να βρει κατάλληλο μηχανικό και εργολάβο για να το πραγματοποιήσει.

Κοινοτική απάθεια εννοώ, το ότι πρέπει ο σύλλογος να καθαρίσει τις ταράτσες του Γυμνασίου, να κλαδέψει τα δέντρα, να βρει υδραυλικό και μαραγκό γιατί οι τεχνικοί της κοινότητας είναι δυσεύρετοι έως άφαντοι και πολλές φορές δεν σηκώνουν ούτε το τηλέφωνο.

Κρατική απάθεια διαπιστώνω όταν βρέχει, που οι αίθουσες και τα γραφεία πλημμυρίζουν από νερά.

Κρατική απάθεια είναι το ότι η κοινότητα δεν παρέχει πόσιμο νερό στο Γυμνάσιο.

Κρατική απάθεια είναι οι κακοτεχνίες στη μόνωση του Δημοτικού και του γηπέδου του.

Κρατική απάθεια είναι η ομολογία του διευθυντή του Ο.Σ.Κ. ότι το κτίριο του Γυμνασίου είναι επικίνδυνο, χωρίς όμως να κάνει τίποτα γι αυτό.

Κρατική και κατ’ επέκταση κοινοτική απάθεια είναι ότι τα σχολεία ετοιμάζονται κάθε φορά στο παρά πέντε της έναρξης της σχολικής χρονιάς (την κατάσταση και τα προσχήματα τα σώζουν ορισμένοι κοινοτικοί σύμβουλοι -βλ. κ.Πατέλης- που επιλαμβάνονται προσωπικά την υπόθεση.

Κρατική απάθεια είναι το ότι η καθαρίστρια του δημοτικού και νηπιαγωγείου έχει να πληρωθεί από την αρχή της σχολικής χρονιάς, και απλώς προσπαθεί ο Σύλλογος με δικά του χρήματα να δικαιολογηθεί.

Απάθεια τέλος είναι το ότι δεν υπάρχουν εντεταλμένοι τεχνικοί της κοινότητας για άμεση αντιμετώπιση των ζημιών και προβλημάτων. Όλη βέβαια αυτή η κρατική απάθεια δεν βαραίνει αποκλειστικά και μόνο την κοινότητα Αντιπάρου αλλά είναι αποτέλεσμα ενός ολόκληρου νοσηρού κρατικού μηχανισμού.

Να είστε λοιπόν σίγουροι ότι ποτέ κανένα μέλος του ΔΣ των συλλόγων γονέων δεν στρουθοκαμήλισε. Οι σύλλογοι πρέπει να μάχονται και να διεκδικούν και όχι να είναι επαίτες όπως κάποιοι τους θέλουν. Και να καταδικάζουν κάθε προσπάθεια να εξυμνηθεί το αυτονόητο.

Ας αναφερθούμε και λίγο στην περίπτωση του «στρουθοκαμηλισμού». Υπάρχουν βέβαια πολλά συμπτώματα αυτού του είδους ασθένειας στους τοπικούς μας άρχοντες. Μια περίπτωση στρουθοκαμηλισμού είναι να έχεις χάσει (από κακούς χειρισμούς) το σημαντικότατο έργο της αποχέτευσης και εσύ να πιστεύεις ότι το έργο χάθηκε γιατί το μισό χωριό δεν το ήθελε…

Στρουθοκαμηλισμός είναι να περνάς κάθε μέρα από ένα δρόμο καρμανιόλα (περιφερειακός) και να μην έχεις κάνει τίποτα για να το διορθώσεις εδώ και 2 χρόνια…

Στρουθοκαμηλισμός είναι το τι δεν μπόρεσες ποτέ να βρεις μια βιώσιμη λύση για την εξόρυξη πέτρας στον Ακονητό και μετά να αναγκάζεσαι σε ένα έργο βιτρίνας για το νησί να αγοράζεις πέτρες-πλάκες από την εξωτική Αλβανία…Επίσης να μην κάνεις τίποτα για την απομάκρυνση τους από το λιμάνι, αφού το έργο πάλι από δικούς σου κακούς χειρισμούς μάλλον θα πάει αρκετά αργότερα…

Στρουθοκαμηλισμός είναι να μην έχεις κάνει έγκαιρα αίτηση πρόσληψης εκτάκτου προσωπικού για την καλοκαιρινή σεζόν και να ισχυρίζεσαι ότι φταίει η αντιπολίτευση γι αυτό...

Στρουθοκαμηλισμός είναι να αρνείσαι να προσλάβεις ένα φύλακα-συντηρητή για τα σχολεία, υποστηρίζοντας ότι δεν είναι εφικτό από τη νομοθεσία, και την ίδια στιγμή να προσλαμβάνεις δικό σου άτομο (που συμμετείχε στο ψηφοδέλτιο σου) στην κοινότητα, χωρίς αρμοδιότητα καν...

Στρουθοκαμηλισμός είναι να βλέπεις τη βρύση να τρέχει θαλασσινό νερό και συ την ίδια στιγμή να εγκρίνεις την επέκταση δικτύου ύδρευσης έξω από το χωριό για να ποτίζονται τα περιβόλια και τα αμπέλια!!!....

Στρουθοκαμηλισμός είναι να μην έχεις υδραυλικό και σε κάθε βλάβη τα νερά να τρέχουν άφθονα και προκλητικά στους δρόμους του χωριού για ώρες ή μέρες…

Στρουθοκαμηλισμός είναι να έχεις κάνει ταμειακή υπηρεσία στην κοινότητα και να μην είναι αυτή ικανή να εισπράξει λογαριασμούς ύδρευσης 2003-2006 εν έτει 2009…

Στρουθοκαμηλισμός είναι να καλείς το 2008 τον τροβαδούρο Σαλαμπάση και να το υποστηρίζεις αυτό ως επιτυχημένο λέγοντας ότι για τέτοια είναι άξια η κουλτούρα του νησιού μας…

Στρουθοκαμηλισμός είναι να σου έχει κοινοποιήσει με επίσημο έγγραφο η δασική υπηρεσία την αίτηση της Cosmote για αποχαρακτηρισμό γης στον Προφήτη Ηλία και εσύ να ισχυρίζεσαι ότι δεν ήξερες τίποτα για την παράνομη τσιμεντένια βάση 5x5m για τοποθέτηση δικτύου κεραιών από την εταιρεία…

Στρουθοκαμηλισμός είναι να κάνεις φιέστα για την ανακύκλωση και να γίνεσαι τελικά για μια ακόμη φορά ρεζίλι στους τουρίστες του νησιού…

Στρουθοκαμηλισμός είναι να κλείνεις τη χωματερή και να ανοίγεις άλλη μακρύτερα που να μη φαίνεται…

Στρουθοκαμηλισμός είναι να ζητάς τη συνεργασία όλων των συλλόγων και τελικά να τους ακυρώνεις φοβούμενη μήπως σε «καπελώσουν»…

Στρουθοκαμηλισμός είναι να μη βλέπεις χρόνια τώρα τις φιλότιμες προσπάθειες του Ναυτικού Ομίλου του νησιού και να επιμένεις να μην παραχωρείς ένα κομμάτι κοινοτικής έκτασης που έχεις υποσχεθεί (και με απόφαση κοιν. συμβουλίου) , προκειμένου ο όμιλος να αποκτήσει κάποτε στοιχειώδεις εγκαταστάσεις.

Επειδή θα χρειαστώ μερικές ακόμα σελίδες για να ερμηνεύσω πλήρως το στρουθοκαμηλισμό και την κρατική απάθεια, που μόνο όσοι έχουν παρωπίδες δεν αντιλαμβάνονται, προτιμώ να σταματήσω κάπου εδώ και να δηλώσω ότι καταθέτω στη διάθεση των ΔΣ των συλλόγων γονέων την παραίτησή μου από τη θέση του Προέδρου του ΔΣ δημοτικού και Αντιπροέδρου του ΔΣ Γυμνασίου. Μου είναι πλέον αδύνατο και ψυχοφθόρο, να προσπαθώ να συνεργαστώ με μία κοινοτική αρχή, κύριο μέλημα της οποίας είναι τα πανηγύρια, οι κουραμπιέδες και τα τραπεζώματα, η αυτοπροβολή και η στήριξη μόνο των -με τη βούλα - δικών της ανθρώπων.

Ευχαριστώ πολύ όλους τους εκπαιδευτικούς τα μέλη των Δ.Σ. και τους γονείς των συλλόγων για όλα αυτά που κατορθώσαμε αυτά τα χρόνια και δηλώνω ότι θα παραμείνω ενεργό μέλος των Συλλόγων Γονέων αλλά και της τοπικής κοινωνίας.

Με εκτίμηση,

Γιάννης Τριαντάφυλλος