Το κράτος ληστής

Αγριεύουν πολύ τα πράγματα -κι αλίμονό μας. Σε μία μόνον ημέρα -προχθές Παρασκευή, που ο πρωθυπουργός μας Γ. Παπανδρέου, με ύφος ικέτη («επαίτη» τον θέλησε η ξεδιάντροπη «Μπιλντ») έδινε στο Βερολίνο εξετάσεις ευπείθειας στην αγέρωχη Αγγέλα Μέρκελ:

* Εξω από τη Βουλή, με τους μουδιασμένους από το σοκ απεργούς να μην εννοούν να πλημμυρίσουν σαν ποτάμια το Σύνταγμα, ο τυφλός φανατισμός ξέσπασε βίαια στον πρόεδρο της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλο -θλιβερό προοίμιο ανέλεγκτων καταστάσεων στην επερχόμενη κοινωνική αναταραχή. Και μερικά μέτρα από 'κεί η κτηνωδία των ΜΑΤ να ξαπλώνει κάτω αναίσθητο έναν Μανώλη Γλέζο (και δεν ξέρεις τι είναι χειρότερο: να τον αναγνώρισαν ή όχι;).

* Την ίδια ώρα, μέσα στη Βουλή, ο επικεφαλής των βουλευτών του ΠΑΣΟΚ, Χρ. Παπουτσής, άστραψε και βρόντηξε πάνω στο βήμα, με πρόχειρο θύμα τον υφυπουργό Φ. Σαχινίδη, που αλαφιάστηκε με τις αναπάντεχες συντροφικές σφαλιάρες.

Με τη μεθοδευμένη μάλλον παρά αυθόρμητη έκρηξή του, ο Χρ. Παπουτσής, που αγωνιά ότι το ΠΑΣΟΚ, με τα σκληρότερα από ποτέ και μονόπλευρα κυβερνητικά μέτρα «χάνει την ψυχή του», δεν φτάνει ώς το σημείο να καταγγείλει ότι την έχει ήδη πουλήσει στον πλέον άκρατο και απάνθρωπο νεοφιλελευθερισμό (χωρίς, άλλωστε, καμιά πρωτοτυπία: Ανέκαθεν και παγκοσμίως, σε περιόδους οικονομικής κρίσης την πιο αδυσώπητη αντεργατική πολιτική την εφαρμόζουν κυβερνήσεις και καθεστώτα με φιλεργατικό προφίλ). Στα αυτονόητα μένει: Οτι όφειλε η κυβέρνηση να συνοδεύσει την άγρια επίθεση στα χαμηλότερα εισοδήματα με το φορολογικό και το αναπτυξιακό νομοσχέδιο. Οχι μόνο για να χρυσωθεί επικοινωνιακά το πικρό χάπι. Αλλά κυρίως για να εδραιωθεί ένα αίσθημα στοιχειώδους κοινωνικής δικαιοσύνης, αν τα βάρη κατανέμονται ισομερώς, να ανακοπούν η αφαίμαξη της αγοράς και η ύφεση και να ανοίξει μια χαραμάδα αισιοδοξίας για το μέλλον, μέσα στον ζόφο της ασφυξίας...

Με συντριπτικά ποσοστά, περί το 80%, κατά τις δημοσκοπήσεις του κυριακάτικου Τύπου, οι πολίτες θεωρούν κοινωνικά άδικα τα κυβερνητικά μέτρα.

Και ευλόγως. Διότι είναι άλλο πράγμα να περιορίσεις, σταδιακά και προγραμματισμένα, τους δημοσίους υπαλλήλους, που με την αθλιότητα του πελατειακού πολιτικού συστήματος ξεπέρασαν το ένα εκατομμύριο και μετατρέπουν το δημόσιο Ταμείο σε πίθο των Δαναΐδων, να κόψεις σκανδαλώδη προνόμια και να θέσεις πλαφόν κοινωνικά ανεκτό στους χρυσοκάνθαρους των ΔΕΚΟ και του ευρύτερου δημόσιου τομέα· να διαλύσεις άχρηστες επιτροπές και οργανισμούς φωλεές κηφήνων· να περιορίσεις στο ελάχιστο τον προκλητικό στόλο των δεκάδων χιλιάδων κρατικών αυτοκινήτων· να βάλεις τάξη στα επιδόματα και τις υπερωρίες· και, ασφαλώς, να θέσεις μια για πάντα τέρμα στις πολυθεσίες και τις αργομισθίες των «κολλητών» και των «ημετέρων».

Και άλλο να χώνεις βαθιά το χέρι στις μισοάδειες τσέπες όλων των μισθωτών και των συνταξιούχων· να κόβεις ένα μηνιάτικο τον χρόνο και να ακριβαίνεις τα πάντα της καθημερινότητας με τους έμμεσους φόρους· να λύνεις τις πιεστικές εισπρακτικές ανάγκες σου με τον πιο εύκολο και κοινωνικά ανάλγητο τρόπο, φορτώνοντας κι άλλο τα μόνιμα υποζύγια· και να τιμωρείς, ουσιαστικά, τους μόνους συνεπείς φορολογούμενους.

Στην πρώτη περίπτωση μιλάμε για συνετή περιστολή κρατικών δαπανών και για νοικοκύρεμα μιας σπάταλης και αναποτελεσματικής δημόσιας διοίκησης.

Στη δεύτερη, για κράτος-ληστή, που πασχίζει να βγάλει από τη μύγα ξίγκι και γδύνει ανελέητα τους πιο αδύναμους πολίτες του...

Βρείτε μου τα 40 δισεκατομμύρια, που θα χρειαστούμε φέτος, και μετά ελάτε να τα πούμε -είπε στη Βουλή με λογιστική λογική ο Γ. Παπακωνσταντίνου στον Αλέξη Τσίπρα, που φαίνεται ότι τον ερεθίζει ιδιαίτερα.

Αφησε, ωστόσο, αναπάντητες καίριες επισημάνσεις του, όπως:

* Οτι για να υπάρξει αναπτυξιακή προοπτική, πρώτιστο μέλημα όφειλε να είναι η δραστική περικοπή των μη παραγωγικών δαπανών, όπως οι τεράστιες και παράλογες αμυντικές, με τους ξέφρενους εξοπλισμούς να συνεχίζονται.

* Οτι είναι καιρός να αντιμετωπιστεί ριζικά το μέγα θέμα της εκκλησιαστικής περιουσίας, για παραγωγή και αξιοποίηση σφετερισμένου δημόσιου πλούτου. Και

* Οτι η κυβέρνηση επιτίθεται άγρια στα χαμηλότερα εισοδήματα, αλλά δεν τολμά να αυξήσει τον φόρο για τα υπερκέρδη των τραπεζών (περί τα τρία δισεκατομμύρια μόνο το 2009) και αφήνει αχαλίνωτη τη φοροδιαφυγή του μεγάλου κεφαλαίου.

Φρονίμως ποιών, ο υπουργός Οικονομικών δεν θέλησε να ρίξει λάδι στη φωτιά υπενθυμίζοντας τα μέτρα, που έχει ήδη ανακοινώσει η κυβέρνηση για τη συμμετοχή, τάχα μου, των υψηλών εισοδημάτων στην αντιμετώπιση του οξύτατου δημοσιονομικού προβλήματος: ειδικός φόρος πολυτελείας για αυτοκίνητα μεγάλου κυβισμού και για σκάφη, ελικόπτερα και κοσμήματα, έκτακτη εισφορά 1% στα εισοδήματα άνω των 100.000 ευρώ και νέος ανώτατος συντελεστής για αυτά 45%.

Για πρόσθετη πρόκληση στο κοινό αίσθημα, βεβαίως, πρόκειται, αφού ελάχιστοι δηλώνουν τέτοια εισοδήματα από τους λεφτάδες, που φοροδιαφεύγουν ασύδοτοι και μας βγάζουν θρασύτατα τη γλώσσα.

Αλλά να που βρήκε τρόπο να τους κεντρίσει το φιλότιμο και τα πατριωτικά τους αισθήματα ο ρέκτης πρόεδρος της Βουλής Φ. Πετσάλνικος, που κατεβάζει πολλές φαεινές ιδέες τελευταία: να συσταθεί «Ταμείο Στήριξης της Ελλάδας» για να τσοντάρει οικονομικά σύμπας ο Ελληνισμός για τη σωτηρία της πατρίδας! (Κάτι ανάλογο, δηλαδή, με τον έρανο «υπέρ της Αεροπορίας» του Μεταξά...). Επεισε περιέργως και τον καλοπροαίρετο Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κάρ. Παπούλια να τεθεί επικεφαλής και να εγγυηθεί με το κύρος του τη λειτουργία του! Εάν είχε ίσως κάποιο νόημα, θα ήταν μόνο για τον απόδημο Ελληνισμό.

Το ζητούμενο, ωστόσο, είναι, με τολμηρές πολιτικές και σύντονα μέτρα, οι μεγαλολεφτάδες να φέρουν πίσω τα κλεμμένα και να μη ρημάζουν εφεξής το δημόσιο ταμείο. Και όχι να συνεισφέρουν επιδεικτικά (με τηλεοπτική προβολή, υποθέτω) τον «οβολόν» τους -σαν τους Φαρισαίους στους ναούς, που ρίχνουν από ψηλά το κέρμα στον δίσκο για να κάνει κρότο.

Το πόσο πατριώτες είναι το 'χουν ήδη αποδείξει πειστικά: Με την τσιμεντοποιημένη και σκαφάτη φοροκλοπή δεκαετιών, που σπρώχνει το κερατοκράτος μας σε φαλιμέντο. Με τις αρπαχτές στα δημόσια έργα και τις κρατικές προμήθειες -με μεγάλο φαγοπότι στην Ολυμπιάδα. Και πρόσφατα, με τα οκτώ δισ. ευρώ, που, σε ένα μόλις δίμηνο, μετέφεραν στις τράπεζες της Ελβετίας και της Κύπρου για να διασώσουν τα κλοπιμαία τους, έτσι και βουλιάξει αύτανδρο το καράβι...

Γιώργος Βότσης Ελευθεροτυπία