Η Διεύθυνση, οι Σύλλογοι των Διδασκόντων και οι Μαθητικές Κοινότητες της Σχολής Μωραΐτη εξέφρασαν σήμερα το πρωί την οδύνη τους για το χαμό του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, που ήταν για χρόνια μαθητής του Σχολείου, και τον αποτροπιασμό τους για τον τρόπο με τον οποίο χάθηκε.
Επιπλέον ο Σύλλογος των Διδασκόντων Γυμνασίου - Λυκείου σε Ανακοίνωσή του εκφράζει την οργή του για την πράξη του αστυνομικού οργάνου, την απελπισία του για μια κοινωνία που εκφράζεται από εκείνους που δεν δέχονται την αντίρρηση, που δεν σέβονται την εφηβική αμφισβήτηση, που απορρίπτει το διαφορετικό, και τη βαθιά ανησυχία του για τη δημόσια συζήτηση που εξισώνει τη φθορά της περιουσίας με την απώλεια μιας ζωής. Και η Ανακοίνωση καταλήγει: «Εκφράζουμε τον απεριόριστο πόνο μας για το χαμό του Αλέξανδρου και στεκόμαστε με όλη μας την καρδιά δίπλα στην οικογένεια, στους φίλους και στους συμμαθητές του».
| Το Σύνταγμα και το αίμα Του Παντελη Mπουκαλα Νοέμβριος 1980. Κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας. Μαζική διαδήλωση. Η εργάτρια Σταματίνα Κανελλοπούλου, 21 ετών, πέφτει νεκρή, χτυπημένη από τα κλομπ των αστυνομικών, ενώ ο Κύπριος φοιτητής Ιάκωβος Κουμής, 26 ετών, σκοτώνεται από πυροβόλο όπλο. Η υπεσχημένη «εξονυχιστική έρευνα» και η «παραδειγματική τιμωρία των ενόχων» έμειναν λόγος κενός. Κανένας ένοχος δεν βρέθηκε, για να δοθεί έτσι το σήμα ατιμωρησίας προς τις δυνάμεις ασφαλείας. Εκτοτε, κάποιοι, φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί ζουν με το βάρος δύο αδικοχαμένων ψυχών· αλλά στη δική τους ψυχή δεν πρέπει να ήταν ιδιαίτερα μεγάλο το βάρος αυτό. Νοέμβριος 1985. Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ. Εξάρχεια. Ο αστυνομικός Αθανάσιος Μελίστας σκοτώνει τον μαθητή Μιχάλη Καλτεζά· η σφαίρα βρίσκει τον δεκαπεντάχρονο στο πίσω μέρος του κεφαλιού του. Ο υπερυπουργός Μένιος Κουτσόγιωργας παραιτείται «για λόγους ευθιξίας», αλλά η παραίτησή του δεν γίνεται αποδεκτή από τον πρωθυπουργό Ανδρέα Παπανδρέου· η ευθιξία πάντως ή υπάρχει ή δεν υπάρχει, δεν υπακούει σε κανένα νόμο σχετικότητας, δεν εξαρτάται από τη βούληση κανενός ανωτέρου. Ο Μελίστας καταδικάζεται πρωτοδίκως σε δυόμισι χρόνια φυλάκιση με αναστολή και στο εφετείο αθωώνεται. Το σήμα ατιμωρησίας ξαναδίνεται. Δεκέμβριος 2008. Εξάρχεια. Ενας ειδικός φρουρός, που οι συνάδελφοί του τον αποκαλούν «Ράμπο», σκοτώνει τον μαθητή Αλέξανδρο Γρηγορόπουλο· η σφαίρα βρίσκει τον δεκαπεντάχρονο στο στήθος. Οι δεκάδες αυθόρμητες μαρτυρίες, στην τηλεόραση και στο Διαδίκτυο δεν επιτρέπουν στις δυνάμεις ασφαλείας να προωθήσουν το απαλλακτικό σενάριο του «αστυνομικού εν αμύνη» και του «βρασμού ψυχής». Οι αυτόπτες βεβαιώνουν ότι ο αστυνομικός εκτέλεσε εν ψυχρώ το παλικαράκι ύστερα από ασήμαντο φραστικό επεισόδιο και αμέσως έπειτα αποχώρησε μαζί με τον συνάδελφό του, αφήνοντάς το να ξεψυχάει. Ο υπερυπουργός Π. Παυλόπουλος και ο υφυπουργός Π. Χηνοφώτης υποβάλλουν την παραίτησή τους «για λόγους ευθιξίας». Ο πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής δεν αποδέχεται την παραίτησή τους· η ευθιξία ωστόσο υπάρχει ή δεν υπάρχει, δεν υπακούει σε κανέναν νόμο σχετικότητας. Συγκλονισμένοι οι μαθητές από τον φόνο του αδελφού τους διαδηλώνουν την οργή τους. Με την πικρή γνώση ότι η φωνή τους δεν θα ακουστεί, καταθέτουν στον Αγνωστο Στρατιώτη λουλούδια και βιβλία, Αρχαία, Λογοτεχνία, Μαθηματικά, όσα διαβάζει ένα παιδί. Ανάμεσα στα βιβλία ίσως διακρίνουμε κι ένα αντίτυπο του Συντάγματος, με υπογραμμισμένα δύο σημεία: Αρθρο 2.1: «Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας». Αρθρο 5.2. «Ολοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους». Αυτό το «όλοι» το έχουν διπλά υπογραμμίσει οι μαθητές. Με αίμα. | |||
 | |||
Hμερομηνία : 9/12/08 Copyright: http://www.kathimerini.gr | |||
O Μάνος Χατζηδακις είχε πει:
ΑπάντησηΔιαγραφή"είναι λάθος να νομίζουμε ότι περιφρουρείται η ελευθερία μας με το να καταδιώκονται άνθρωποι που δε μας μοιάζουν...θα έρθει μια δεδομένη στιγμή που κι εμείς δε θα μοιάζουμε με κάποιους και θα καταδιωχτούμε, και θα έχουμε το παρελθόν ότι ανεχθήκαμε τις καταδιώξεις των ανθρώπων που δε μας μοιάζουν, άρα κι εμείς σωστά θα καταδιωχτούμε, μην ξεχνάμε ότι αυτό είναι η αρχή και η βάση του εθνικοσοσιαλισμού και του φασισμού, δεν κινδυνεύουμε απ'αυτούς που δε μας μοιάζουν, κινδυνεύουμε απ' αυτούς που μας περιφρουρούνε και καταδιώκουνε αυτούς που δε μας μοιάζουν"
http://uk.youtube.com/watch?v=VrTiHX_QhBQ
ΜΙΑ
Αυτό που συνέβη είναι απίθανο». «Αυτό που συνέβη είναι απίστευτο». «Αυτό που συνέβη είναι πρωτοφανές». Πρόκειται για φράσεις που κατά κόρον επαναλαμβάνονται από το βράδυ του περασμένου Σαββάτου, όταν γνωστοποιήθηκε η δολοφονία του 15χρονου παιδιού στα Εξάρχεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς, πάντως, τούτη τη φορά δεν ακούσαμε ότι κάποιοι «έπεσαν από τα σύννεφα». Ισως, επειδή η απώλεια μιας τόσο νεανικής ζωής θέτει όρια ακόμα και στην επίδειξη υποκρισίας. Ισως, πάλι, γιατί αυτό που συνέβη στην Ελλάδα, στο κέντρο της Αθήνας στις 6 Δεκέμβρη του 2008 - στην πραγματικότητα - ΔΕΝ είναι κάτι το πρωτοφανές. Ακριβώς το ίδιο είχε συμβεί πριν από 23 χρόνια. Και τότε, στις 17 Νοέμβρη του 1985, ένας αστυνομικός πυροβόλησε. Και τότε ένας 15χρονος έπεσε νεκρός. Ηταν ο Καλτεζάς...
*
Αυτό που συνέβη στις 6 Δεκέμβρη του 2008, δεν είναι ούτε κάτι το «απίστευτο», ούτε κάτι το «απίθανο», με την έννοια ότι πρόκειται για ένα συμβάν που δε θα μπορούσε να προβλεφτεί.
Η εκτέλεση στα Εξάρχεια αποτελεί ένα τραγικό γεγονός που θα έπρεπε να αναμένεται με μαθηματική βεβαιότητα. Είναι το αποτέλεσμα ενός εμπεδωμένου κλίματος αυθαιρεσίας και κατασταλτικής ατιμωρησίας. Είναι η κτηνώδης αποθέωση της δράσης ενός μηχανισμού που εκπαιδεύεται να αντιμετωπίζει τον πολίτη, δηλαδή τον εργαζόμενο, τον αγρότη, τον ναυτεργάτη, τον φοιτητή, τον μαθητή, δηλαδή το λαό, σαν «εχθρό».
Ο στυγερός φόνος του 15χρονου είναι γέννημα της πολιτικής.
* Ενός κράτους που εδώ και 28 χρόνια δεν ενδιαφέρεται καν να αναζητήσει ποιος δολοφόνησε τον Κουμή και την Κανελλοπούλου, το 1980.
* Ενός κράτους που το 1990 αθώωσε τον δολοφόνο του 15χρονου Καλτεζά.
* Ενός κράτους που ουδέποτε ενδιαφέρθηκε να τιμωρήσει τους υπεύθυνους για τους 4 νεκρούς του πυρπολημένου από την Αστυνομία «Κάπα Μαρούση».
* Ενός κράτους που οι πολιτικοί του ταγοί ουδέποτε έκρυψαν τους δεσμούς πολιτικού αίματος που τους ένωναν με το δολοφόνο του Τεμπονέρα.
* Ενός κράτους που ο πρωθυπουργός του το 2000 έκανε υπουργό στην κυβέρνησή του εκείνον που ο ίδιος, το 1990, τον αποκαλούσε από το βήμα της Βουλής «ηθικό αυτουργό» του φόνου του καθηγητή στην Πάτρα.
* Ενός κράτους, που άλλος πρωθυπουργός του απευθυνόταν στους αστυφύλακες με τη γνωστή και ιστορική έκτοτε φράση «εσείς είστε το κράτος».
* Ενός κράτους, που το 2002 έστελνε χαφιέδες της Ασφάλειας εφοδιασμένους ακόμα και με το υπηρεσιακό τους περίστροφο στην Πρωτομαγιάτικη συγκέντρωση της Αθήνας για να προβοκάρει τους διαδηλωτές.
* Ενός κράτους που απαγάγει Πακιστανούς και θέτει την υπόθεση στο αρχείο.
* Ενός κράτους που επιβραβεύει με το βαθμό του διοικητή αστυνομικού τμήματος τον επικεφαλής των θρασύδειλων που τσάκισαν τον Κύπριο φοιτητή στη Θεσσαλονίκη, επικαλούμενοι ότι έπεσε πάνω στη ζαρντινιέρα.
* Ενός κράτους που δίνει την άδεια να πετούν πάνω από τον εναέριο χώρο του και να προσγειώνονται στα αεροδρόμιά του τα αεροπλάνα της CIA που μεταφέρουν απαχθέντες από και προς το Γκουαντανάμο.
* Ενός κράτους που πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξης βάφτισε «πραίτορες» της τάξης και της ευνομίας τους ένστολους αλήτες που βιαιοπραγούν κατά πολιτών.
* Ενός κράτους, που έχει στις υπηρεσίες του κτήνη σαν τον «κύριο» που βασάνιζε μετανάστες στο τμήμα Ομονοίας.
* Ενός κράτους, που τα περίστροφά του «εκπυρσοκροτούν» στους σβέρκους Τσιγγανόπουλων ή βρίσκουν κατάστηθα 17χρονα Σερβόπουλα, όπως το 1999 στη Θεσσαλονίκη.
* Ενός κράτους, που έχει στις τάξεις της Αστυνομίας του αυτούς που έστηναν χουντογλέντια το 1997 και βιντεοσκοπούσαν τους κυκλικούς χορούς τους, καθώς ζητωκραύγαζαν υπέρ Παττακού και Μακαρέζου.
* Ενός κράτους, που πριν ο ειδικός φρουρός πυροβολήσει κατά του 15χρονου στα Εξάρχεια είχε αποδώσει τιμές σε άλλον ειδικό φρουρό, όταν είχε πυροβολήσει κατά τη διάρκεια φοιτητικής διαδήλωσης έξω από το υπουργείο Αιγαίου.
Ο αναγνώστης διαπιστώνει από τον παραπάνω κατάλογο - που δεν είναι ολοκληρωμένος, είναι απλώς ενδεικτικός - ότι δεν αναφέρουμε ποιος κυβερνούσε στη μια ή στην άλλη περίπτωση, η ΝΔ ή το ΠΑΣΟΚ. Δεν το κάνουμε τυχαία. Πιστεύουμε ότι έχει ελάχιστη σημασία. Αυτούς τους συμψηφισμούς τους αφήνουμε στους άθλιους εκπροσώπους των δύο κομμάτων που διαγκωνίζονται στα τηλεπαράθυρα για το ποιος είναι περισσότερο ή λιγότερο αθώος του αίματος. Σε ό,τι μας αφορά, εμμένουμε σε μια βασική διαπίστωση: Το κράτος στο οποίο αναφερθήκαμε παραπάνω δεν είναι ούτε «γαλάζιο» ούτε «πράσινο». Είναι «γαλαζοπράσινο».
Γράφει: ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Εφημερίδα: Ριζοσπάστης
Αναρτήθηκε από Κόκκινη Πιπεριά στις 12/09/2008