ένα άρθρο του Γ.Βότση από την Ελευθεροτυπία Καμάρωνα την Ελσα στα Προπύλαια να καμαρώνει και για τα τρία της έφηβα παιδιά στη διαδήλωση και ντρεπόμουν γιατί οι πολλοί, όλες αυτές τις ημέρες και τις νύχτες, δεν βρεθήκαμε στους φλογισμένους δρόμους της οργής, αγκαλιά με τα παιδιά και τα εγγόνια μας, κόντρα στην ένστολη βαρβαρότητα, στην κυβερνητική αναισθησία, στην πολιτική υποκρισία.
Αυτά τα παιδιά που ανδρώθηκαν σε μία νύχτα, καθώς το βόλι στην καρδιά του Αλέξη σκότωνε και τη δική τους αθωότητα, αυτά τα δεκαπεντάχρονα αγόρια και κορίτσια με το σκοτεινιασμένο βλέμμα, τα σφιγμένα χείλη και την υψωμένη γροθιά, καλά μάς στόλισαν στην συγκλονιστική «επιστολή φίλων του Αλέξη»:
«Μη σκοτώνετε τα όνειρά μας [...] Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς. Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο για τη "βιτρίνα", παχύνατε, καραφλιάσατε, ξεχάσατε [...] Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε. Αγάπη πουθενά. Αλήθεια πουθενά [...] Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα. Εμείς κλαίμε κι από μόνοι μας».
Φράσεις-ριπές, λέξεις-καρφιά που απευθύνονται σε όλους μας και δεν στοχεύουν μόνο τους Πρετεντέρηδες των καναλιών με τις ατσάκιστες κουστουμιές και τον παχύδερμο κυνισμό· που θρηνούν τάχα μου γοερά για «τον θάνατο του εμποράκου»· που θλίβονται έκδηλα, γιατί δεν λαμπάδιασαν τελικά η Εθνική Βιβλιοθήκη και το Αρχαιολογικό Μουσείο, όπως ασύστολα ψευδολογούσαν και πολύ θα ήθελαν· που δεν καταδέχονται να καταμετρήσουν πόσοι νέοι βρήκαν τον θάνατο από «εξοστρακισμένες» αστυνομικές σφαίρες αναίτια και ατιμώρητα· που θέλουν τους δημοσιογράφους μπάτσους και πιο μπάτσους τους μπάτσους· που εκστασιάζονται με τους γνήσιους και τους τραβεστί «κουκουλοφόρους» και με την αυτονοήτως τυφλή εξεγερσιακή βία, αλλά κλείνουν τα μάτια στην ψυχρά μεθοδευμένη και γι' αυτό στυγερή και αποτρόπαιη κρατική και παρακρατική βαρβαρότητα· που βλέπουν τους μετανάστες μόνο στο πλιάτσικο της αναμπουμπούλας και ποτέ όταν βασανίζονται κτηνωδώς στα κρατητήρια και αυτοκτονούν στα κελιά· και που βάζουν χυδαία στη ζυγαριά από τη μια τα πυρπολημένα αυτοκίνητα, τις σπασμένες βιτρίνες και τα (κακώς, κάκιστα) λεηλατημένα καταστήματα και από την άλλη τα σκοτωμένα όνειρα των εφήβων και το άλικο αίμα του Αλέξη - για να γείρει ανατριχιαστικά στην μπακαλίστικη αποτίμηση, ότι μόνο στην Αθήνα οι ζημιές ανήλθαν συνολικά σε 50 εκατομμύρια ευρώ.
Δηλαδή, όλος αυτός ο χαμός για όσα ακριβώς τσέπωσε μόνον από το ολυμπιακό ακίνητο, σ' αυτό το άγριο γιουρούσι στη δημόσια γη και περιουσία, ο περιούσιος Εφραίμ με τους υψηλούς συνεργούς και προστάτες...
Το 'πε καλά, πάλι, ο Διονύσης Σαββόπουλος: «Θα μας κάψουν τα παιδιά. Γιατί τους κάψαμε το μέλλον...».
Το εύφλεκτο επίστρωμα απλώνεται σαν σάβανο πάνω από την ελληνική κοινωνία - θρυαλλίδα μόνο το δολοφονημένο αγόρι γι' αυτό το πρωτόφαντο ξέσπασμα οργής των συμμαθητών του, που συνταράσσει και λαμπαδιάζει όλη τη χώρα.
Σε κραυγαλέα αντίθεση με την ελληνική τηλεόραση, όπου τα άθλια «παπαγαλάκια» αναμασούν την κυβερνητική προπαγάνδα και παρέχουν δημόσιες σχέσεις στην Αστυνομία (με τον Π. Σόμπολο, τρομάρα μας, να ζητάει και τα ρέστα από την «Αυγή»!), τα διεθνή ΜΜΕ τα 'παν όλα σε τρεις αράδες, προβάλλοντας έντονα τη νεανική εξέγερση στην Ελλάδα:
Κτηνώδης αστυνομική βία, με θύματα τους διαδηλωτές, τους μετανάστες, τους κρατούμενους, τους περιθωριακούς. Προκλητική ατιμωρησία των μπάτσων από τα δικαστήρια - κι όταν ακόμη σκοτώνουν. Οικονομική δυσπραγία, εργασιακός μεσαίωνας και ανεργία-εφιάλτης για τους νέους. Αθλια εκπαίδευση, που κλείνει αντί να ανοίγει ορίζοντες στα παιδιά. Εκτεταμένη διαφθορά, διάχυτη χυδαιότητα, κυρίαρχη η ιδεολογία της αρπαχτής, απαξιωμένοι θεσμοί, πολιτικός κόσμος βουτηγμένος στα σκάνδαλα, ανίκανη κυβέρνηση που παραπαίει...
Απ' αυτό το εκρηκτικό μείγμα λείπει μόνον η κατ' εξοχήν εμπρηστική υποκρισία της εξουσίας, με τους κυβερνώντες να προκαλούν αντί να απολογούνται:
Η εξέγερση δεκάδων χιλιάδων νέων σε 40 πόλεις όλης της χώρας, κατά τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, «δεν είναι κοινωνικό φαινόμενο, αλλά καταστροφική μανία ορισμένων συντονισμένων ομάδων»...
Απογοητευτικός, αλίμονο, ο Πρ. Παυλόπουλος, λέει ανενδοίαστα στη Βουλή ότι «η μόνη έκρηξη ήταν από τους κουκουλοφόρους». Κι αντί να δίνει εντολή να διαλυθούν, εδώ και τώρα, δεν αισθάνεται καν την ανάγκη να εξηγήσει γιατί η Ασφάλεια χρησιμοποιεί και κουκουλοφόρους (τους φανερώνουν οι κάμερες) για να πρωτοστατούν, προβοκατόρικα, προφανώς, στις πεζοδρομιακές βιαιότητες.
Ο Π. Χηνοφώτης ζητεί συγγνώμην για τη στυγνή δολοφονία, αλλά παράλληλα παραγγέλλει στο Ισραήλ νέες ποσότητες χημικών που δηλητηριάζουν (δηλαδή σκοτώνουν) τα εξεγερμένα παιδιά μας. Και, βεβαίως, δεν διανοείται να διαβεβαιώσει ότι εφ' εξής οι αστυνομικοί που αντιμετωπίζουν διαδηλωτές θα είναι μόνον ένστολοι και με εμφανή τα διακριτικά τους. Πολύ περισσότερο να προτείνει διακομματικό διάλογο για το αν θέλουμε και πώς μπορούμε να έχουμε αστυνομικούς υπηρέτες του λαού, του νόμου και της δημοκρατίας και όχι μπράβους και ορντινάντσες των ισχυρών και δυνάστες των αδυνάτων, όχι διεφθαρμένους, βασανιστές και δολοφόνους.
Στις Βρυξέλλες ο Κ. Καραμανλής να επιδεικνύει το τάχα στιβαρό του χέρι στο πηδάλιο, να αποκαλύπτει ότι δεν έχει στοιχειώδη συναίσθηση των τρομακτικών ευθυνών του, να αποτολμά συστάσεις και επικρίσεις και να προτείνει αφελώς διακομματική συναίνεση για να διασφαλιστεί στον τόπο η δημοκρατία και η νομιμότητα.
Στην Αθήνα, η κυβέρνηση μιας αμετανόητης Δεξιάς να ενοχοποιεί για τις βιαιότητες πολιτικό κόμμα, φορώντας κουκούλες στον Αλαβάνο και τον Τσίπρα. Ακόμη χειρότερα: να ξεθάβει παρακρατικές μεθόδους και να κινητοποιεί (στην Πάτρα του Τεμπονέρα, στη Λάρισα όπου οι συνειδητοποιημένοι διαδηλωτές επιτέθηκαν μόνο σε τράπεζες, και στην Κομοτηνή) τους διαβόητους δήθεν «αγανακτισμένους πολίτες», με το φασιστοειδές σκυλολόι να πρωτοστατεί για να δέρνουν τους εξεγερμένους συμμαθητές του Αλέξη. Για άγριο παιχνίδι με τη φωτιά, μιλάμε. Αλλά συχνά, ως γνωστόν, καίγονται και οι εμπρηστές...
Και για ποια τάχα «νομιμότητα» επιζητεί πολιτική και κοινωνική συναίνεση μια κυβέρνηση, που κολυμπάει σε πελάγη ανομίας και δεν προλαβαίνει να κουκουλώνει σκάνδαλα;
Με τα πορίσματα της εξεταστικής επιτροπής σήμερα θα φανεί καθαρά πώς εννοούμε το ευνομούμενο κράτος και τη δημοκρατική νομιμότητα σ' αυτόν τον τόπο.
Με δεδομένο και πελώριο το σκάνδαλο του Βατοπεδίου και αυταπόδεικτη την άγρια λεηλασία της δημόσιας γης, αύριο στη Βουλή θα κορυφωθεί η (εμπρηστική, επαναλαμβάνω) υποκρισία της εξουσίας.
Κάθε κόμμα με το δικό του πόρισμα θα λέει το κοντό του και το μακρύ του. Και μόνον η αλήθεια, ο ειλικρινής καταλογισμός ευθυνών, η επέκταση της έρευνας και στα άλλα Βατοπέδια, τα διάσπαρτα ανά τη χώρα και τα ριζικά μέτρα για την αποτροπή τέτοιων σκανδάλων, θα λείψουν. Και, βεβαίως, η γενναία αυτοκριτική μιας κυβέρνησης που όσο περισσότερο βουλιάζει στην ανεπάρκεια και τα «ανομήματά» της τόσο πιο επικίνδυνη γίνεται...
Αυτά τα παιδιά που ανδρώθηκαν σε μία νύχτα, καθώς το βόλι στην καρδιά του Αλέξη σκότωνε και τη δική τους αθωότητα, αυτά τα δεκαπεντάχρονα αγόρια και κορίτσια με το σκοτεινιασμένο βλέμμα, τα σφιγμένα χείλη και την υψωμένη γροθιά, καλά μάς στόλισαν στην συγκλονιστική «επιστολή φίλων του Αλέξη»:
«Μη σκοτώνετε τα όνειρά μας [...] Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς. Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο για τη "βιτρίνα", παχύνατε, καραφλιάσατε, ξεχάσατε [...] Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε. Αγάπη πουθενά. Αλήθεια πουθενά [...] Μη μας ρίχνετε άλλα δακρυγόνα. Εμείς κλαίμε κι από μόνοι μας».
Φράσεις-ριπές, λέξεις-καρφιά που απευθύνονται σε όλους μας και δεν στοχεύουν μόνο τους Πρετεντέρηδες των καναλιών με τις ατσάκιστες κουστουμιές και τον παχύδερμο κυνισμό· που θρηνούν τάχα μου γοερά για «τον θάνατο του εμποράκου»· που θλίβονται έκδηλα, γιατί δεν λαμπάδιασαν τελικά η Εθνική Βιβλιοθήκη και το Αρχαιολογικό Μουσείο, όπως ασύστολα ψευδολογούσαν και πολύ θα ήθελαν· που δεν καταδέχονται να καταμετρήσουν πόσοι νέοι βρήκαν τον θάνατο από «εξοστρακισμένες» αστυνομικές σφαίρες αναίτια και ατιμώρητα· που θέλουν τους δημοσιογράφους μπάτσους και πιο μπάτσους τους μπάτσους· που εκστασιάζονται με τους γνήσιους και τους τραβεστί «κουκουλοφόρους» και με την αυτονοήτως τυφλή εξεγερσιακή βία, αλλά κλείνουν τα μάτια στην ψυχρά μεθοδευμένη και γι' αυτό στυγερή και αποτρόπαιη κρατική και παρακρατική βαρβαρότητα· που βλέπουν τους μετανάστες μόνο στο πλιάτσικο της αναμπουμπούλας και ποτέ όταν βασανίζονται κτηνωδώς στα κρατητήρια και αυτοκτονούν στα κελιά· και που βάζουν χυδαία στη ζυγαριά από τη μια τα πυρπολημένα αυτοκίνητα, τις σπασμένες βιτρίνες και τα (κακώς, κάκιστα) λεηλατημένα καταστήματα και από την άλλη τα σκοτωμένα όνειρα των εφήβων και το άλικο αίμα του Αλέξη - για να γείρει ανατριχιαστικά στην μπακαλίστικη αποτίμηση, ότι μόνο στην Αθήνα οι ζημιές ανήλθαν συνολικά σε 50 εκατομμύρια ευρώ.
Δηλαδή, όλος αυτός ο χαμός για όσα ακριβώς τσέπωσε μόνον από το ολυμπιακό ακίνητο, σ' αυτό το άγριο γιουρούσι στη δημόσια γη και περιουσία, ο περιούσιος Εφραίμ με τους υψηλούς συνεργούς και προστάτες...
Το 'πε καλά, πάλι, ο Διονύσης Σαββόπουλος: «Θα μας κάψουν τα παιδιά. Γιατί τους κάψαμε το μέλλον...».
Το εύφλεκτο επίστρωμα απλώνεται σαν σάβανο πάνω από την ελληνική κοινωνία - θρυαλλίδα μόνο το δολοφονημένο αγόρι γι' αυτό το πρωτόφαντο ξέσπασμα οργής των συμμαθητών του, που συνταράσσει και λαμπαδιάζει όλη τη χώρα.
Σε κραυγαλέα αντίθεση με την ελληνική τηλεόραση, όπου τα άθλια «παπαγαλάκια» αναμασούν την κυβερνητική προπαγάνδα και παρέχουν δημόσιες σχέσεις στην Αστυνομία (με τον Π. Σόμπολο, τρομάρα μας, να ζητάει και τα ρέστα από την «Αυγή»!), τα διεθνή ΜΜΕ τα 'παν όλα σε τρεις αράδες, προβάλλοντας έντονα τη νεανική εξέγερση στην Ελλάδα:
Κτηνώδης αστυνομική βία, με θύματα τους διαδηλωτές, τους μετανάστες, τους κρατούμενους, τους περιθωριακούς. Προκλητική ατιμωρησία των μπάτσων από τα δικαστήρια - κι όταν ακόμη σκοτώνουν. Οικονομική δυσπραγία, εργασιακός μεσαίωνας και ανεργία-εφιάλτης για τους νέους. Αθλια εκπαίδευση, που κλείνει αντί να ανοίγει ορίζοντες στα παιδιά. Εκτεταμένη διαφθορά, διάχυτη χυδαιότητα, κυρίαρχη η ιδεολογία της αρπαχτής, απαξιωμένοι θεσμοί, πολιτικός κόσμος βουτηγμένος στα σκάνδαλα, ανίκανη κυβέρνηση που παραπαίει...
Απ' αυτό το εκρηκτικό μείγμα λείπει μόνον η κατ' εξοχήν εμπρηστική υποκρισία της εξουσίας, με τους κυβερνώντες να προκαλούν αντί να απολογούνται:
Η εξέγερση δεκάδων χιλιάδων νέων σε 40 πόλεις όλης της χώρας, κατά τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, «δεν είναι κοινωνικό φαινόμενο, αλλά καταστροφική μανία ορισμένων συντονισμένων ομάδων»...
Απογοητευτικός, αλίμονο, ο Πρ. Παυλόπουλος, λέει ανενδοίαστα στη Βουλή ότι «η μόνη έκρηξη ήταν από τους κουκουλοφόρους». Κι αντί να δίνει εντολή να διαλυθούν, εδώ και τώρα, δεν αισθάνεται καν την ανάγκη να εξηγήσει γιατί η Ασφάλεια χρησιμοποιεί και κουκουλοφόρους (τους φανερώνουν οι κάμερες) για να πρωτοστατούν, προβοκατόρικα, προφανώς, στις πεζοδρομιακές βιαιότητες.
Ο Π. Χηνοφώτης ζητεί συγγνώμην για τη στυγνή δολοφονία, αλλά παράλληλα παραγγέλλει στο Ισραήλ νέες ποσότητες χημικών που δηλητηριάζουν (δηλαδή σκοτώνουν) τα εξεγερμένα παιδιά μας. Και, βεβαίως, δεν διανοείται να διαβεβαιώσει ότι εφ' εξής οι αστυνομικοί που αντιμετωπίζουν διαδηλωτές θα είναι μόνον ένστολοι και με εμφανή τα διακριτικά τους. Πολύ περισσότερο να προτείνει διακομματικό διάλογο για το αν θέλουμε και πώς μπορούμε να έχουμε αστυνομικούς υπηρέτες του λαού, του νόμου και της δημοκρατίας και όχι μπράβους και ορντινάντσες των ισχυρών και δυνάστες των αδυνάτων, όχι διεφθαρμένους, βασανιστές και δολοφόνους.
Στις Βρυξέλλες ο Κ. Καραμανλής να επιδεικνύει το τάχα στιβαρό του χέρι στο πηδάλιο, να αποκαλύπτει ότι δεν έχει στοιχειώδη συναίσθηση των τρομακτικών ευθυνών του, να αποτολμά συστάσεις και επικρίσεις και να προτείνει αφελώς διακομματική συναίνεση για να διασφαλιστεί στον τόπο η δημοκρατία και η νομιμότητα.
Στην Αθήνα, η κυβέρνηση μιας αμετανόητης Δεξιάς να ενοχοποιεί για τις βιαιότητες πολιτικό κόμμα, φορώντας κουκούλες στον Αλαβάνο και τον Τσίπρα. Ακόμη χειρότερα: να ξεθάβει παρακρατικές μεθόδους και να κινητοποιεί (στην Πάτρα του Τεμπονέρα, στη Λάρισα όπου οι συνειδητοποιημένοι διαδηλωτές επιτέθηκαν μόνο σε τράπεζες, και στην Κομοτηνή) τους διαβόητους δήθεν «αγανακτισμένους πολίτες», με το φασιστοειδές σκυλολόι να πρωτοστατεί για να δέρνουν τους εξεγερμένους συμμαθητές του Αλέξη. Για άγριο παιχνίδι με τη φωτιά, μιλάμε. Αλλά συχνά, ως γνωστόν, καίγονται και οι εμπρηστές...
Και για ποια τάχα «νομιμότητα» επιζητεί πολιτική και κοινωνική συναίνεση μια κυβέρνηση, που κολυμπάει σε πελάγη ανομίας και δεν προλαβαίνει να κουκουλώνει σκάνδαλα;
Με τα πορίσματα της εξεταστικής επιτροπής σήμερα θα φανεί καθαρά πώς εννοούμε το ευνομούμενο κράτος και τη δημοκρατική νομιμότητα σ' αυτόν τον τόπο.
Με δεδομένο και πελώριο το σκάνδαλο του Βατοπεδίου και αυταπόδεικτη την άγρια λεηλασία της δημόσιας γης, αύριο στη Βουλή θα κορυφωθεί η (εμπρηστική, επαναλαμβάνω) υποκρισία της εξουσίας.
Κάθε κόμμα με το δικό του πόρισμα θα λέει το κοντό του και το μακρύ του. Και μόνον η αλήθεια, ο ειλικρινής καταλογισμός ευθυνών, η επέκταση της έρευνας και στα άλλα Βατοπέδια, τα διάσπαρτα ανά τη χώρα και τα ριζικά μέτρα για την αποτροπή τέτοιων σκανδάλων, θα λείψουν. Και, βεβαίως, η γενναία αυτοκριτική μιας κυβέρνησης που όσο περισσότερο βουλιάζει στην ανεπάρκεια και τα «ανομήματά» της τόσο πιο επικίνδυνη γίνεται...
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 15/12/2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
μη πτύετε επί του δαπέδου
μη βλασφημάτε τον θείο
σχόλια ελεύθερα ύβρεις επί πληρωμή αλλιώς διαγραφή