Καταχρηστικοί όροι τραπεζών τέλος

Οι καταχρηστικοί όροι στις συμβάσεις με δανειολήπτες κατόχους καρτών κλπ των τραπεζών από τις οποίες εισέπρατταν περίπου 2 δισ. ευρώ τον χρόνο καταργούνται.

σχετικό είναι το άρθρο της Ελευθεροτυπίας

Του ΜΙΧΑΛΗ ΚΑΪΤΑΝΤΖΙΔΗ

Αμεσα εφαρμοστέες θα είναι πλέον οι υπουργικές αποφάσεις, με τις οποίες απαγορεύεται στις τράπεζες να εφαρμόζουν όρους που έχουν κριθεί με αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις ως καταχρηστικοί.

Οι όροι αυτοί αφορούν στεγαστικά δάνεια, πιστωτικές κάρτες, τήρηση καταθετικών λογαριασμών κ.λπ. Επειτα από προσφυγές καταναλωτικών οργανώσεων, και κυρίως της ΕΚΠΟΙΖΩ, εκδόθηκαν αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις, που χαρακτήριζαν καταχρηστικούς τους όρους των συμβάσεων, ενώ το υπουργείο Ανάπτυξης προχώρησε στην έκδοση απόφασης που υποχρέωνε τις τράπεζες να συμμορφωθούν. Ωστόσο οι τράπεζες συνέχιζαν να μην εφαρμόζουν την απόφαση στο σύνολό της, ενώ προσέφυγαν και στο Συμβούλιο της Επικρατείας, αμφισβητώντας τη νομιμότητα της υπουργικής απόφασης.

Με την απόρριψη της προσφυγής, οι υπουργικές αποφάσεις αυτής της κατηγορίας ισχύουν. Ετσι, οι τράπεζες κατά τις συναλλαγές τους με καταναλωτές απαγορεύεται να εισπράττουν ποσά τα οποία αφορούν:

* Σε συμβάσεις στεγαστικών δανείων κυμαινόμενου επιτοκίου:

1 Είσπραξη εξόδων χρηματοδότησης, προέγκρισης δανείων ή εξέτασης αιτήματος δανείου, ανάλογα με το ποσό του δανείου.

2 Προμήθεια ή έξοδα φακέλου.

3 Καταγγελία της δανειακής σύμβασης και την αναζήτηση του συνόλου του ανεξόφλητου ποσού με τους αναλογούντες τόκους υπερημερίας, σε περίπτωση καθυστέρησης πληρωμής οποιασδήποτε δόσης ή μέρους αυτής ή των τόκων.

4 Εκχώρηση και μεταβίβαση στην τράπεζα των ενοικίων ακινήτου, ως πρόσθετη ασφάλεια, εφ' όσον η τράπεζα απαιτεί επιπλέον από τον καταναλωτή να εγγράψει, υπέρ αυτής, προσημείωση για ποσό που υπερκαλύπτει το ύψος του δανείου και, επιπροσθέτως, εγγυάται για το δάνειο αυτό και κάποιο άλλο πρόσωπο.

5 Καταβολή ποινής προεξόφλησης.

6 Υπολογισμό τόκων με βάση τις 360 και όχι τις 365 ημέρες.

7 Παραίτηση του εγγυητή από νόμιμα δικαιώματά του.

* Σε συμβάσεις χορήγησης πιστωτικών καρτών:

8 Επιβολή προμήθειας σε περίπτωση που ο καταναλωτής κάνει ανάληψη μετρητών με τη μορφή δανείου από πιστωτική κάρτα.

9 Αυθαίρετη και αναιτιολόγητη αύξηση του επιτοκίου στις πιστωτικές κάρτες, χωρίς να το προσδιορίζει επακριβώς, να το συνδέει και να το προσαρμόζει με επιτόκιο αναφοράς, π.χ. Euribor ή επιτόκιο ΕΚΤ.

10 Αναγκαστική επιβολή πρόσθετων χρεώσεων και οφειλών από πιστωτική κάρτα, ακόμα και αν ο καταναλωτής δεν αντιδράσει εγκαίρως και σύμφωνα με τις προθεσμίες που του έχει ορίσει η τράπεζα.

11 Μονομερή αναπροσαρμογή της ετήσιας συνδρομής πιστωτικής κάρτας, χωρίς, προηγουμένως, να ενημερώνεται ο κάτοχος-καταναλωτής.

12 Παρακράτηση προμήθειας ή επιβολής εξόδων για τη χορήγηση βεβαίωσης οφειλών.

13 Απροειδοποίητη ή αναιτιολόγητη καταγγελία, εκ μέρους της τράπεζας, της σύμβασης πίστωσης ή στη μονομερή απαγόρευση χρήσης της κάρτας, ή στη μονομερή τροποποίηση οποιουδήποτε όρου της σύμβασης.

* Σε συμβάσεις λογαριασμού κατάθεσης:

14 Επιβολή χρεώσεων σε λογαριασμούς με καταθέσεις χρημάτων, κάτω από το όριο που η ίδια η τράπεζα καθορίζει.

Ολοι οι παραπάνω όροι, που πολλές φορές αποτελούσαν τα «ψιλά γράμματα» των συμβάσεων, θα πρέπει να διαγραφούν, ενώ το υπουργείο αναμένεται να εκδώσει αντίστοιχες αποφάσεις, για όρους οι οποίοι θα κριθούν αμετάκλητα ως καταχρηστικοί με δικαστικές αποφάσεις. *